English Listening Practice: British English Podcast - The Gaming World

Anna: You are listening to the English Like a Native Podcast, a listening

آنا: شما در حال گوش دادن به English Like a Native Podcast هستید، یک

resource for intermediate and advanced level English language learners.

منبع شنیداری برای زبان آموزان سطح متوسط ​​و پیشرفته زبان انگلیسی.

There are bonus episodes and transcripts available to Plus Members.

قسمت‌ها و رونوشت‌های جایزه در دسترس اعضای پلاس وجود دارد.

I'll leave details in the show notes, and if you are interested in

من جزئیات را در یادداشت‌های نمایش می‌گذارم ، و اگر به

English courses, then head over to my website www.englishlikeanative.co.uk

دوره‌های انگلیسی علاقه‌مند هستید، به وب‌سایت من www.englishlikeanative.co.uk سر بزنید.

Hello, listeners, welcome back to the English Like a Native Podcast.

سلام، شنوندگان، به پادکست انگلیسی مانند یک بومی خوش آمدید.

We are on Episode 50, so I thought, why not, with this fantastic

ما در قسمت 50 هستیم، بنابراین فکر کردم، چرا با این

milestone, talk about addiction.

نقطه عطف فوق العاده، در مورد اعتیاد صحبت نکنیم. آیا

Are you a gamer?

شما یک گیمر هستید؟

Do you play video games?

بازیهای ویدیویی بازی میکنی؟

Do you have a PlayStation, a Nintendo Switch, an Xbox?

آیا پلی استیشن، نینتندو سوییچ، ایکس باکس دارید؟

Perhaps you play games on your PC or mobile phone.

شاید شما در رایانه شخصی یا تلفن همراه خود بازی می کنید.

Now whether you participate in video games or not, you likely know

حالا چه در بازی‌های ویدیویی شرکت کنید یا نه، احتمالاً

someone who does, with 3.9 billion active video gamers worldwide.

فردی را می‌شناسید که این کار را انجام می‌دهد، با 3.9 میلیارد بازیکن فعال ویدیویی در سراسر جهان.

In general, gaming is thought of as being pretty cool.

به طور کلی تصور می شود که بازی بسیار جالب است.

Yeah. Gaming is thought of as being pretty cool.

آره تصور می شود که بازی بسیار جالب است.

If you're a talented gamer, then you almost automatically

اگر شما یک گیمر با استعداد هستید، تقریباً به طور خودکار

gain the respect of the masses.

احترام توده ها را به دست می آورید.

And some of the most popular and successful YouTubers are gaming YouTubers.

و برخی از محبوب ترین و موفق ترین یوتیوبرها، یوتیوبرهای بازی هستند.

For example, PewDiePie has over 110 million followers.

به عنوان مثال، PewDiePie بیش از 110 میلیون دنبال کننده دارد.

Which certainly beats my 920,000 followers by a long way.

که مطمئناً 920000 فالوور من را تا حد زیادی شکست می دهد.

And it's not just YouTubers.

و فقط یوتیوبرها نیستند.

Gaming also has many associations with sports and athletes,

بازی همچنین ارتباط زیادی با ورزش و ورزشکاران دارد

which are, you know, cool.

که می دانید بسیار جالب هستند.

The famous sprinter, Usain Bolt once revealed that he was hooked on

دونده معروف، یوسین بولت یک بار فاش کرد که به

the game Call of Duty and that he couldn't go to bed without playing it.

بازی Call of Duty علاقه مند شده است و نمی تواند بدون بازی کردن آن به رختخواب برود.

He even went as far in one interview as to state that the

او حتی در یک مصاحبه تا آنجا پیش رفت که اظهار داشت این

game helped make him a winner.

بازی به او کمک کرد تا برنده شود.

Now, to be hooked on something means to be addicted to it.

حال، قلاب شدن به چیزی به معنای معتاد شدن به آن است.

So if you are hooked or hooked on something, then you're addicted to it.

بنابراین اگر به چیزی قلاب یا گیر افتاده اید ، پس به آن معتاد شده اید.

You can't stop consuming it.

نمی توانید مصرف آن را متوقف کنید.

You can be hooked on anything.

شما می توانید به هر چیزی وابسته باشید.

You can be hooked on an activity or a show, a substance, or even a

شما می توانید به یک فعالیت ، یک نمایش، یک ماده یا حتی یک

person if you like them that much.

شخص علاقه مند شوید اگر آنقدر دوست دارید.

For example, if I try a new sport like netball, and I enjoy it so much

به عنوان مثال، اگر من ورزش جدیدی مانند نت بال را امتحان کنم و آنقدر از آن لذت ببرم

that I instantly know that I'm going to take this sport very seriously,

که فوراً بدانم که این ورزش را بسیار جدی خواهم گرفت،

so I buy all the kit, I attend as many practice sessions as I can,

بنابراین تمام کیت را خریداری می کنم، تا جایی که می توانم در جلسات تمرین شرکت می کنم. ،

and I sign up for every competition.

و من برای هر مسابقه ثبت نام می کنم.

Then I might say,

سپس ممکن است بگویم:

"From the moment I set foot on the netball court, I was hooked."

"از لحظه ای که پا به زمین نتبال گذاشتم، گیر کردم."

"I am hooked on netball."

"من به نت بال گیر کرده ام."

Now, in this example, to be hooked on netball doesn't seem that bad.

حالا، در این مثال، قلاب شدن به نت بال چندان بد به نظر نمی رسد.

Being addicted to a sport is a good thing, right?

معتاد شدن به یک ورزش چیز خوبی است، درست است؟

But is it healthy to be hooked on video games?

اما آیا دلبستگی به بازی های ویدیویی سالم است؟

And what's the difference between a love of gaming and an addiction to gaming?

و تفاوت بین عشق به بازی و اعتیاد به بازی چیست؟

Now, my earliest memory of a computer game was from when I was at primary school.

حالا، اولین خاطره من از یک بازی کامپیوتری مربوط به دوران دبستان بود. بعد از مدرسه گاهی

I would go to my friend's house occasionally after school, and

به خانه دوستم می رفتم و

she had an Atari gaming console.

او یک کنسول بازی آتاری داشت.

Now, this is a really old console that you had to insert a cassette tape into,

حالا، این یک کنسول واقعا قدیمی است که باید یک نوار کاست را در آن قرار می دادید،

and so you put in the cassette and you would start the loading process, and

و به این ترتیب نوار کاست را قرار می دادید و فرآیند بارگذاری را شروع می کردید، و

I have this very clear memory of just waiting for this thing to load the game.

من این خاطره واضح را دارم که فقط منتظر این چیز برای بارگذاری بازی هستم. .

It would take probably about 15 to 20 minutes to load the game and there were

احتمالاً حدود 15 تا 20 دقیقه طول می کشد تا بازی بارگذاری شود و این

all these funny noises going on, all this.

همه صداهای خنده دار در جریان بود، همه اینها.

And then you would get to the point where the game would load.

و سپس به نقطه ای می رسید که بازی لود می شود.

You're like, finally, let's play.

انگار بالاخره بیایید بازی کنیم. به

I remember the game I was obsessed with at the time was Bomb Jack, where this

یاد دارم بازی ای که در آن زمان به آن وسواس داشتم بمب جک بود، جایی که این

little chap had to go around and collect all the bombs within a certain time.

دختر کوچک باید در یک زمان مشخص تمام بمب ها را جمع آوری می کرد.

The problem was, besides having to wait for so long for the game to load

مشکل این بود که علاوه بر اینکه باید مدت زیادی منتظر بمانید تا بازی لود شود، در عرض چند

was it would crash within minutes of starting to play the game and the whole

دقیقه پس از شروع بازی خراب می‌شد و همه

thing would freeze and you'd have to take out the cassette tape, unplug

چیز یخ می‌زد و شما باید نوار کاست را بیرون بیاورید، دستگاه را از برق بکشید

the machine, plug it all back in, put the cassette back in and reload.

. همه آن را دوباره وصل کنید، کاست را دوباره در آن قرار دهید و دوباره بارگذاری کنید.

Oh, it was a disaster.

اوه فاجعه بود

So it is understandable that we avoided having a gaming addiction

بنابراین قابل درک است که

when I was at primary school because the games just took too long.

زمانی که من در دبستان بودم از اعتیاد به بازی خودداری می‌کردیم، زیرا بازی‌ها خیلی طول می‌کشیدند. بارگیری

It took too long to load and it was boring.

آن خیلی طول کشید و خسته کننده بود.

So we easily got distracted and went to play with sticks

بنابراین به راحتی حواسمان پرت شد و

and stones and balls instead.

به جای آن با چوب و سنگ و توپ رفتیم.

But that was my earliest memory.

اما این اولین خاطره من بود.

And then once I hit probably 12 or 13 years old, I got my first console.

و بعد یک بار که احتمالاً 12 یا 13 ساله شدم، اولین کنسولم را گرفتم.

My first console was a Sega.

اولین کنسول من سگا بود.

I think it was the Sega Mega Drive.

فکر کنم سگا مگا درایو بود.

I got it for my birthday and I was so excited because at that time I had a

من آن را برای تولدم گرفتم و بسیار هیجان زده بودم زیرا در آن زمان یک

little tiny TV screen in my bedroom that I could hook my console into.

صفحه تلویزیون کوچک در اتاق خوابم داشتم که می توانستم کنسولم را به آن قلاب کنم.

So I could just close the door and shut the world out and just be alone in my

بنابراین می‌توانم در را ببندم و دنیا را بیرون ببندم و فقط در اتاقم تنها باشم و

room, playing on my Sega Mega Drive.

در Sega Mega Drive خود بازی کنم.

And the game that I got at that time was Sonic the Hedgehog.

و بازی ای که در آن زمان گرفتم Sonic the Hedgehog بود.

So there was lots of time spent with this blue spiky hedgehog jumping

بنابراین زمان زیادی با این جوجه تیغی سیخدار آبی که در حال پریدن

around collecting golden rings.

در اطراف جمع آوری حلقه های طلایی بود صرف شد.

And then after that I have memories of being a teenager.

و بعد از آن خاطراتی از نوجوانی دارم.

And my very first serious boyfriend had a PlayStation and he was a real

و اولین دوست پسر جدی من یک پلی استیشن داشت و او یک

serious gamer, so he had a PlayStation with lots of games, including

گیمر جدی بود، بنابراین یک پلی استیشن با بازی های زیادی از جمله

Tomb Raider and 007 GoldenEye.

Tomb Raider و 007 GoldenEye داشت.

He had many other games, but these are the two that we played a lot, and I

او بازی‌های زیادی داشت، اما این دو بازی هستند که ما زیاد بازی می‌کردیم، و یادم می‌آید

remember that was the first time I felt like perhaps gaming could be unhealthy.

اولین باری بود که احساس می‌کردم شاید بازی ممکن است ناسالم باشد.

Because we would spend our entire weekend during the summer...

از آنجایی که ما تمام تعطیلات آخر هفته خود را در تابستان می گذراندیم...

we'd spend an entire weekend where we could have been outdoors socialising,

یک آخر هفته را می گذرانیم که می توانستیم در فضای باز معاشرت داشته باشیم،

we would spend the entire week locked away in a very small kind

کل هفته را در یک نوع

of box room, which was his bedroom.

اتاق جعبه بسیار کوچک، که اتاق خواب او بود، محبوس می کردیم.

So we'd lock the door.

پس در را قفل می‌کردیم.

Well not lock.

We weren't allowed to lock the door.

خوب قفل نیست

اجازه نداشتیم در را قفل کنیم.

We were teenagers.

ما نوجوان بودیم.

Our parents were like,

"What are you doing in there?

پدر و مادر ما می گفتند:

"آنجا چه کار می کنی؟

Don't lock the door."

در را قفل نکن."

So, we'd shut the door and we closed the curtains because we

بنابراین، ما در را می‌بستیم و پرده‌ها را می‌بستیم زیرا

didn't want to let the world in.

نمی‌خواستیم دنیا را وارد کنیم.

I mean, realistically, it was probably because the sunlight was reflecting

منظورم این است که واقع بینانه، احتمالاً به این دلیل بود که نور خورشید

off the screen, and so we didn't want to affect the gameplay whatsoever.

از صفحه منعکس می‌شد و بنابراین ما نمی‌خواستیم این کار را انجام دهیم. به هر نحوی روی گیم پلی تاثیر بگذارد.

So we would shut out the day by closing the curtains and we'd

بنابراین ما روز را با بستن پرده ها تعطیل می کردیم و

closed the door and shut out our parents and annoying siblings.

در را می بستیم و پدر و مادر و خواهر و برادرهای مزاحم خود را می بستیم.

And then just focus on playing games all day, both Saturday and Sunday.

و سپس فقط روی انجام بازی ها در تمام روز تمرکز کنید، چه شنبه و چه یکشنبه.

And we probably played late on Friday night as well.

و احتمالاً جمعه شب هم اواخر وقت بازی کردیم.

And so the entire weekend was just staring at this little TV screen

و بنابراین کل آخر هفته فقط به این صفحه تلویزیون کوچک خیره شده بود که

playing the same thing over and over and over and over again.

همان چیزی را بارها و بارها و بارها و بارها پخش می کرد.

We would emerge from our little cave in order to go and get a cheese sandwich and

ما از غار کوچکمان بیرون می آمدیم تا برویم و یک ساندویچ پنیر و

a bag of crisps, but it was at a push, like we would be starving by that point.

یک کیسه چیپس بیاوریم، اما در یک فشار بود، مثل اینکه تا آن لحظه از گرسنگی می میریم.

So we'd come out wide-eyed and hungry and grunting for food.

بنابراین ما با چشمان گشاد و گرسنه بیرون می آمدیم و برای غذا غرغر می کردیم.

"Hungry.

"گرسنه. به

Give me food."

من غذا بده."

And I remember thinking, this is really not good.

و من به یاد دارم که فکر می کردم، این واقعا خوب نیست.

I don't feel good.

حالم خوب نیست

I feel groggy.

احساس گیجی میکنم

My eyes hurt.

چشمهایم درد میکنند.

I've got a headache.

من یک سردرد دارم.

I'm thirsty.

من تشنه هستم.

I'm not moving my body.

من بدنم را تکان نمی دهم.

I feel pretty gross.

من احساس خیلی بدی دارم

And it's because I can't stop playing this game.

و به این دلیل است که من نمی توانم این بازی را متوقف کنم.

And even knowing that it made me feel bad and I should probably do something else,

و حتی با دانستن این که احساس بدی به من دست داد و احتمالاً باید کار دیگری انجام دهم،

I just couldn't peel myself away from, from the, the doing this with my fingers.

نمی‌توانستم خودم را از انجام این کار با انگشتانم دور کنم. به

What do you call it?

آن چه می گویید؟

Uh, controller.

اوه، کنترلر

I couldn't peel my fingers off the controller.

نمی توانستم انگشتانم را از روی کنترل جدا کنم.

They were glued to my hands.

به دستانم چسبانده بودند.

Oh, terrible.

اوه، وحشتناک

So I was definitely addicted.

پس قطعا معتاد بودم.

How did I break that addiction?

چگونه این اعتیاد را ترک کردم؟

Well, I broke up with my boyfriend.

خب من از دوست پسرم جدا شدم

I broke up with my boyfriend.

من با دوست پسرم به هم زدم.

Or did he break up with me?

یا از من جدا شد؟

I think maybe it was mutual.

فکر می کنم شاید دوطرفه بود.

We had a big fallout.

ما یک سقوط بزرگ داشتیم.

We broke up with each other.

از هم جدا شدیم

And because it was his PlayStation and he was the one I played with all

و چون پلی استیشن او بود و او همان کسی بود که من همیشه با او بازی می کردم،

the time, I just stopped playing for a while and then life got in the way.

برای مدتی بازی را متوقف کردم و سپس زندگی مانع شد.

You know a young teenager heading out into the world trying to find your

شما نوجوان جوانی را می شناسید که به این دنیا می رود و سعی می کند جای شما را پیدا کند،

place, trying to, you know, find work so that you had some money, and then

تلاش می کند، می دانید، کار پیدا کند تا پولی داشته باشید، و سپس

trying to find places to live and figure out what you're gonna do with your

سعی می کند مکان هایی برای زندگی پیدا کند و بفهمد که با زندگی خود چه خواهید کرد.

life, what your career path should be.

زندگی، مسیر شغلی شما باید چگونه باشد.

So gaming kind of went on the back burner, and I'm glad it did.

بنابراین، بازی به نوعی پیش می‌رفت، و من خوشحالم که چنین شد.

There were some moments.

لحظاتی بود.

I remember being at university and having a little bit of a penchant for

یادم می‌آید که در دانشگاه بودم و کمی به

Minesweep(er), which was on the PC.

Minesweep(er) که روی رایانه شخصی بود علاقه داشتم. احتمالاً برای

Spending probably a little bit too long playing that game.

انجام آن بازی کمی بیش از حد زمان صرف کرده اید.

When, I should have been doing like my thesis, doing my work for university.

زمانی که، من باید مانند پایان نامه ام، کارم را برای دانشگاه انجام می دادم.

But yes, that was that.

اما بله، همین بود.

And then with one of the phones that came out, I can't remember

و بعد با یکی از گوشی هایی که بیرون آمد، مدل را به خاطر نمی آورم

the model, but with one of the phones, someone listening will know.

، اما با یکی از تلفن ها، کسی که گوش می دهد می داند.

With one of the phones, there's a game called Snake, which I was

با یکی از گوشی ها، یک بازی به نام Snake وجود دارد که من

quite addicted to playing that.

کاملاً معتاد آن بودم.

But nothing was ever as bad as the GoldenEye and the Tomb Raider years.

اما هیچ چیز به اندازه سال های GoldenEye و Tomb Raider بد نبود.

I'm pleased to say.

من خوشحالم که بگویم.

So, you know, I had my little dalliance, my little dilly dally.

بنابراین، می دانید، من دلتنگی کوچولوی خود را داشتم .

I had my little dilly dally with a gaming addiction, but luckily I pulled myself

من دچار اعتیاد به بازی شدم ، اما خوشبختانه خودم را

away from the brink of addiction despair.

از مرز ناامیدی اعتیاد دور کردم.

And now as a mother, I'm slightly nervous about my sons becoming addicted

و اکنون به‌عنوان یک مادر، از اینکه پسرانم

to video games when they are older.

در بزرگ‌تر شدن به بازی‌های ویدیویی معتاد شوند، کمی عصبی هستم.

Because gaming now has advanced way beyond where it was back in the 80s, early 90s.

از آنجا که بازی در حال حاضر بسیار فراتر از جایی که در دهه 80 و اوایل دهه 90 بود، پیشرفت کرده است.

Gaming is incredible and there's so much out there.

بازی باورنکردنی است و چیزهای زیادی وجود دارد.

There are so many consoles, so many games, so many ways to access gaming.

تعداد زیادی کنسول، بازی های بسیار، راه های بسیار زیادی برای دسترسی به بازی وجود دارد.

You could be anywhere and you can be playing a game online, offline, with

شما می توانید هر جایی باشید و می توانید یک بازی را به صورت آنلاین، آفلاین، با

a phone, a tablet, with any device connected to the internet or not.

گوشی، تبلت، با هر دستگاهی که به اینترنت متصل است یا غیر متصل انجام دهید.

It is just...

این فقط...

It's so accessible.

خیلی در دسترس است.

And I can just see it now, the two of my boys locked away in their man

و من همین الان می‌توانم آن را ببینم، دو پسرم در غارهای مردانه‌شان محبوس شده‌اند و

caves, gaming for hours on end with a sign on the door saying, "Keep Out".

ساعت‌ها با تابلویی روی در بازی می‌کنند که روی آن نوشته شده بود: «خارج شو».

And me, at my wits end, wondering how I can coax them out of their rooms for

و من در نهایت فکر می کنم که چگونه می توانم آنها را برای

some fresh air, food, and exercise.

هوای تازه، غذا و ورزش از اتاقشان بیرون کنم.

This is the reality that many parents face, and it's a problem that we can't

این واقعیتی است که بسیاری از والدین با آن روبرو هستند و مشکلی است که نمی توانیم به

easily solve, given that this gaming world is the new norm for socialising,

راحتی آن را حل کنیم، با توجه به اینکه این دنیای بازی هنجار جدیدی برای معاشرت است،

many games are played online, connecting people from all over the world.

بازی های زیادی به صورت آنلاین انجام می شود و افراد از سراسر جهان را به هم متصل می کند.

Many kids hang out with their school friends online after

بسیاری از بچه ها

school while playing these games.

در حین انجام این بازی ها بعد از مدرسه با دوستان مدرسه خود به صورت آنلاین معاشرت می کنند.

So how can you tell your 13-year-old that they can't spend time with their

پس چگونه می توانید به فرزند 13 ساله خود بگویید که نمی تواند با دوستان خود وقت بگذراند،

friends if that's the way that their social group is coming together?

اگر گروه اجتماعی آنها با هم جمع می شوند؟

On the other hand, gaming gives players an opportunity to learn many skills

از سوی دیگر، بازی به بازیکنان این فرصت را می‌دهد تا مهارت‌های زیادی

around logic and problem solving.

در مورد منطق و حل مسئله بیاموزند.

Minecraft, for example, teaches coding and many team player games

به عنوان مثال، Minecraft کدنویسی را آموزش می‌دهد و بسیاری از بازی‌های تیمی به

require, you guessed it, teamwork, which is an important life skill.

کار گروهی نیاز دارند، که یک مهارت مهم زندگی است.

My children are two and a half and four and a half, closer to five.

بچه های من دو سال و نیم و چهار و نیم هستند، نزدیک به پنج.

And I recently bought them their own iPads.

و من اخیراً برای آنها آی پدهای خودشان را خریدم.

Now, I agonised over this decision for a while because screens, especially

حالا، مدتی از این تصمیم عذاب می‌کشیدم، زیرا صفحه‌نمایش، به‌ویژه

for younger children are not good.

برای بچه‌های کوچک‌تر خوب نیست.

They need to be interacting with the world and building, you know, skills

آن‌ها باید با دنیا تعامل داشته باشند و مهارت‌هایی را

physically and, and developing in a very natural way, but, screens can

از نظر فیزیکی بسازند و به شیوه‌ای بسیار طبیعی توسعه دهند، اما صفحه نمایش‌ها

be very useful if used moderately.

در صورت استفاده متوسط ​​می‌توانند بسیار مفید باشند.

And I really wanted my older son to have an iPad, but I can't give one without the

و من واقعاً می‌خواستم پسر بزرگ‌ترم یک آی‌پد داشته باشد، اما نمی‌توانم یکی را بدون

other because anyone with children will know it just causes chaos in my house.

دیگری بدهم، زیرا هر کسی که بچه‌دار باشد می‌داند که این فقط باعث آشفتگی در خانه من می‌شود.

If one child has a toy that is super-duper, the other child must

اگر یکی از بچه‌ها اسباب‌بازی فوق‌العاده‌ای داشته باشد، بچه دیگر باید

have it and all hell will break loose if that situation ever occurs.

آن را داشته باشد و اگر چنین موقعیتی پیش بیاید همه جهنم‌ها از بین می‌رود.

So I thought, well, I can't buy one without the other.

بنابراین فکر کردم، خوب، نمی توانم یکی را بدون دیگری بخرم.

I must get them each an iPad.

من باید برای هر کدام یک آیپد بگیرم.

So we've got these iPads and we set time limits on them so they

بنابراین ما این آی‌پدها را داریم و محدودیت‌های زمانی برای آن‌ها تعیین کرده‌ایم تا

can only play for a certain amount of time within a 24-hour period.

بتوانند فقط برای مدت معینی در یک دوره ۲۴ ساعته بازی کنند.

But we also have times on them so they can't play after a certain time in

اما ما همچنین زمان هایی را روی آنها داریم که آنها نمی توانند بعد از یک ساعت خاص در

the evening, for example, they can't play too early in the mornings, and

شب بازی کنند، مثلاً صبح ها خیلی زود نمی توانند بازی کنند و

in fact, they only get their iPads for about 40 minutes a week anyway.

در واقع فقط حدود 40 دقیقه در هفته آیپد خود را دریافت می کنند. به هر حال.

We use it for very specific times.

ما از آن برای زمان های بسیار خاص استفاده می کنیم.

When it's better for the children to be quiet and sitting still to keep

وقتی بهتر است بچه ها ساکت باشند و بی حرکت بنشینند تا

them safe and in a certain location.

آنها را ایمن نگه دارند و در یک مکان خاص نگه دارند.

Other than that, they don't really have their iPads as much as they ask and

به غیر از این، آنها واقعاً آنقدر که می خواهند و

whine, and moan, and beg for their iPads.

ناله می کنند، و ناله می کنند و برای آی پدهایشان التماس می کنند، آی پد خود را ندارند.

They don't get them.

آنها را نمی گیرند.

But what I learned from having these iPads with my children is the

اما چیزی که من از داشتن این آی‌پدها با فرزندانم یاد گرفتم،

times when we've been travelling and decided to allow them to have

زمان‌هایی است که در سفر بودیم و تصمیم گرفتیم به آنها اجازه دهیم

their iPads for an extended period, maybe an hour and a half, two hours.

آی‌پدهایشان را برای مدت طولانی، شاید یک ساعت و نیم، دو ساعت داشته باشند.

It really has affected their mood and behaviour.

واقعاً روی روحیه و رفتار آنها تأثیر گذاشته است.

And then they tend to mention their iPads more over the

و سپس آنها تمایل دارند تا در روزهای متوالی بیشتر از iPad خود نام ببرند

consecutive days that follow.

.

So if I give them their iPads for an extended period on a Monday, they are

بنابراین اگر روز دوشنبه آی پدهایشان را برای مدت طولانی به آن‌ها بدهم،

asking for their iPads later that day on the Tuesday and then on the Wednesday,

بعد از آن روز در روز سه‌شنبه و سپس چهارشنبه

and perhaps even on the Thursday.

و شاید حتی پنج‌شنبه، آی‌پدهایشان را می‌خواهند.

The longer they're without the iPad, the more likely they are to forget

هرچه مدت طولانی تری بدون آی پد بمانند، احتمال اینکه

about it and not ask for it anymore.

آن را فراموش کنند و دیگر آن را نخواهند بیشتر می شود.

But their mood is definitely affected when I've allowed them

اما وقتی به آنها اجازه داده ام

to have extended periods of play.

بازی های طولانی مدت داشته باشند، قطعاً روحیه آنها تحت تأثیر قرار می گیرد.

They become more agitated, easily frustrated.

آنها بیشتر آشفته می شوند، به راحتی ناامید می شوند.

My older son who's known for being very polite and kind and

پسر بزرگتر من که به بسیار مودب و مهربان و

thoughtful, will become very short-tempered, forget all his manners.

متفکر معروف است، بسیار کوتاه مزاج می شود، همه آدابش را فراموش می کند.

Forget how to talk to people in a kind of polite way.

فراموش کنید که چگونه با مردم به نوعی مودبانه صحبت کنید. در آن مواقع نیز

I've seen more tears from them on those occasions as well, like

اشک‌های بیشتری از آنها دیده‌ام ، مانند اینکه

easily resorting to breaking down into tears when they are frustrated

وقتی ناامید هستند

rather than being able to handle the task or the problem that's at hand.

به جای اینکه بتوانند از عهده کار یا مشکلی برآیند، به راحتی به گریه کردن متوسل می‌شوند.

And so now we do restrict the time because we've noticed this

و بنابراین اکنون ما زمان را محدود می کنیم زیرا متوجه این

behavioural change in them.

تغییر رفتاری در آنها شده ایم.

But what I would say about the iPads is there are many benefits besides

اما چیزی که در مورد آی‌پدها می‌گویم این است که علاوه بر

the benefits that there are for the parents who sometimes just need a break.

مزایایی که برای والدینی که گاهی اوقات فقط به استراحت نیاز دارند، مزایای زیادی نیز دارند.

My children have gained a lot from some of the programmes and the

فرزندان من از برخی از برنامه ها و

apps that they use on the iPad.

برنامه هایی که در iPad استفاده می کنند، چیزهای زیادی به دست آورده اند.

So for example, they're learning things like phonics and the iPad has

به عنوان مثال، آنها در حال یادگیری چیزهایی مانند صدا و صدا هستند و iPad به

been teaching my boys how to read.

پسران من نحوه خواندن را آموزش می دهد.

They have great ways of teaching numeracy and problem solving.

آنها روش های بسیار خوبی برای آموزش اعداد و حل مسئله دارند. می

You know, the hand eye coordination, the fine motor skills, being able to to pick

دانید، هماهنگی چشم دست، مهارت های حرکتی ظریف، توانایی برداشتن

things up and move them across the screen and tap moving objects on the screen.

اشیا و حرکت دادن آنها در سراسر صفحه و ضربه زدن به اجسام متحرک روی صفحه.

I've seen those skills improve very quickly with the use of an iPad.

من دیده ام که این مهارت ها خیلی سریع با استفاده از iPad بهبود می یابند.

So I think like with everything, moderation, moderation is key.

بنابراین من فکر می کنم مانند همه چیز، اعتدال، اعتدال کلیدی است.

My grandma used to have this saying, and she used to say,

مادربزرگم این جمله را می‌گفت و می‌گفت:

"A bit of what you fancy does, you good.

"یک مقدار از آنچه دوست داری انجام می‌دهد،

A bit of what you fancy does you good."

خوب است.

So basically saying if you want something, having it in small amounts,

بنابراین اساساً گفتن اینکه اگر چیزی را می‌خواهید، داشتن آن در مقادیر کم،

so in moderation is good because you want it, it'll make you feel

بنابراین در حد اعتدال خوب است زیرا آن را می‌خواهید، باعث می‌شود احساس

fulfilled, and that's a good thing.

رضایت کنید، و این چیز خوبی است.

It will release endorphins and make you happy, but too much of it.

اندورفین آزاد می کند و شما را خوشحال می کند، اما مقدار زیادی از آن.

Well, too much of anything, is never a good thing.

خب، زیاده روی در هر چیزی، هرگز چیز خوبی نیست.

Now, my grandma was talking at the time, probably about a little

حالا مادربزرگ من در آن زمان صحبت می کرد، احتمالاً در مورد کمی

chocolate or a bit of cheese or a bit of wine or port or something.

شکلات یا کمی پنیر یا کمی شراب یا بندر یا چیز دیگری.

Something that you like actually consume with your mouth.

چیزی که دوست دارید در واقع با دهان خود مصرف کنید.

But it can be applied to all things, everything in moderation.

اما می توان آن را برای همه چیز اعمال کرد، همه چیز در حد اعتدال.

"A little bit of what you fancy does you good."

"کمی از چیزهایی که دوست دارید برای شما مفید است."

If you like watching soap operas, if that's how you like to spend

اگر دوست دارید سریال‌های تلویزیونی تماشا کنید، اگر دوست دارید وقتتان را اینطور بگذرانید

your time, then watch soap operas.

، پس سریال‌های تلویزیونی را تماشا کنید.

If you like playing video games, play video games, but don't

اگر دوست دارید بازی های ویدیویی انجام دهید، بازی های ویدیویی انجام دهید، اما اجازه ندهید که

allow it to take over your life.

زندگی شما را تحت الشعاع قرار دهد.

So some of the problems that do arise from a video game addiction when you're

بنابراین برخی از مشکلاتی که از اعتیاد به بازی‌های ویدیویی ناشی می‌شوند، زمانی که

playing too much is that you might end up spending too much of your time

بیش از حد بازی می‌کنید این است که ممکن است در نهایت زمان زیادی را صرف

with the game at the detriment of your social life, your family, your

بازی کنید که به زندگی اجتماعی، خانواده‌تان، و

intimate relationships, your health.

روابط صمیمی‌تان آسیب می‌زند. سلامتی شما.

So you might be neglecting yourself.

بنابراین ممکن است از خودتان غافل شوید.

Maybe you don't go to the toilet when your body says you need to go to the toilet.

شاید وقتی بدنتان می گوید باید به توالت بروید، به توالت نروید.

Maybe you'll hold on.

شاید تحمل کنی

Maybe you neglect your personal hygiene so you decide not to bother brushing

شاید شما بهداشت شخصی خود را نادیده می گیرید، بنابراین تصمیم می گیرید که

your teeth because you are too busy playing a game or you skip your shower.

به خاطر مشغله زیاد در انجام یک بازی یا اینکه دوش نمی گیرید، مسواک زدن دندان های خود را خسته نکنید.

Maybe a few days in a run because you're too busy playing and so you start to

شاید چند روز در حال دویدن به این دلیل باشد که شما بیش از حد مشغول بازی هستید و به همین دلیل شروع به

stink, but you don't care 'cause you're alone in a room and no one can smell you.

بوی تعفن می کنید، اما برایتان مهم نیست زیرا در یک اتاق تنها هستید و هیچکس بوی شما را نمی دهد.

Maybe like me when I was a teenager, you don't listen to your hunger cues

شاید مثل من وقتی نوجوان بودم،

when your body's saying, I'm hungry.

وقتی بدنت می گوید گرسنه ام، به نشانه های گرسنگی خود گوش ندهی.

You wait until you are really, really ravenously hungry before

منتظر می مانید تا واقعاً، واقعاً به شدت گرسنه شوید، قبل از اینکه

you emerge to go and get some food.

بیرون بیایید و غذا بیاورید.

And the same with drinking.

و همین طور با نوشیدن. به

It's highly likely that if you have a gaming addiction, then

احتمال زیاد اگر به بازی اعتیاد دارید، به

you're not drinking enough water.

اندازه کافی آب نمی نوشید.

I remember playing a game more recently, I think it was some sort of racing game.

یادم می آید اخیراً یک بازی انجام دادم، فکر می کنم نوعی بازی مسابقه ای بود.

It was a high speed game, and both my partner and I realised that every time

این یک بازی با سرعت بالا بود و من و شریکم متوجه شدیم که هر بار که

we had a round of this game, our eyes would be really sore and we'd be rubbing

یک دور این بازی را داریم، چشمانمان واقعاً درد می کند و

our eyes, oh, my eyes really hurt.

چشمانمان را می مالیم، اوه، چشمانم واقعاً درد می کند.

I don't understand why, and then we realised it's because we didn't blink.

من نمی فهمم چرا، و بعد متوجه شدیم به این دلیل است که پلک نزدیم.

We were so obsessed, not obsessed.

ما خیلی وسواس داشتیم نه وسواس.

We were so focused on the game.

ما خیلی روی بازی متمرکز بودیم.

We didn't want to miss a beat.

ما نمی خواستیم یک ضربه را از دست بدهیم.

We didn't want to crash the vehicle.

ما نمی خواستیم با وسیله نقلیه تصادف کنیم. فکر می‌کنم

I think it was like one of those racing games with like a spaceship, and you are

مثل یکی از آن بازی‌های مسابقه‌ای با سفینه فضایی بود، و شما

racing on a very thin strip of racetrack and even the slightest move in the wrong

در یک نوار باریک از مسیر مسابقه مسابقه می‌دهید و حتی کوچک‌ترین حرکتی در

direction and you'd explode and fall off the edge of the racetrack or something.

جهت اشتباه می‌کنید و منفجر می‌شوید و از لبه پیست مسابقه می‌افتید یا چیزی دیگر. .

And so you would play for a two minute race and not blink.

و به این ترتیب شما برای یک مسابقه دو دقیقه ای بازی می کنید و پلک نمی زنید.

So you're just staring, staring, staring, which would cause your eyes to dry out and

بنابراین شما فقط خیره می‌شوید، خیره می‌شوید، خیره می‌شوید، که باعث می‌شود چشم‌هایتان خشک شود و

your eyes would get really sore and itchy.

چشم‌هایتان واقعاً دردناک و خارش‌دار شوند.

Yeah.

آره

So how do you remember to blink?

پس چگونه پلک زدن را به یاد می آورید؟

Anyway, yes, so you might neglect yourself.

به هر حال، بله، بنابراین ممکن است خودتان را نادیده بگیرید.

You might be missing out on socialising with your friends.

ممکن است معاشرت با دوستانتان را از دست بدهید.

You might decide to go home to play another round of your game rather than

ممکن است تصمیم بگیرید به جای گذراندن وقت با دوستان خود، برای انجام یک دور دیگر از بازی خود به خانه بروید

actually spending time with your friends.

.

I always thought with the game, Pokemon Go, which is designed to make you

من همیشه با بازی Pokemon Go فکر می‌کردم، که به گونه‌ای طراحی شده است که شما را وادار کند

get up and go out of the house and walk around to try and find Pokemon.

بلند شوید و از خانه بیرون بروید و قدم بزنید تا پوکمون را پیدا کنید.

It's also designed to try and get you to meet up with other Pokemon players.

همچنین برای این طراحی شده است که سعی کند شما را با دیگر بازیکنان پوکمون ملاقات کند.

Now I can't speak for all Pokemon players, but I know someone who was a

حالا نمی‌توانم به جای همه بازیکنان پوکمون صحبت کنم ، اما کسی را می‌شناسم که

little bit addicted to Pokemon Go and that person, when I'd spend time with

کمی به Pokemon Go معتاد بود و آن شخص، وقتی با

them, they would often be listening to me, but then get their phone out and I

او وقت می‌گذراندم، اغلب به من گوش می‌داد، اما تلفنش را دریافت می‌کرد. بیرون و من

could tell that they weren't 100% with me.

می توانم بگویم که آنها 100٪ با من نبودند.

I was like, what?

من مثل این بودم که چی؟

What are you doing?

چه کار می کنی؟

What's going on and then say, I'm sorry, there's just, there's a really

چه اتفاقی می افتد و سپس بگویید، متاسفم، فقط، یک

rare Pokemon here, or I'm trying to get a shiny, or it's community day,

پوکمون واقعا کمیاب اینجا وجود دارد، یا من سعی می کنم یک بازی درخشان داشته باشم، یا روز جامعه است،

which means there's some important Pokemons that I've got to catch.

به این معنی که چند پوکمون مهم وجود دارد که باید آنها را بگیرم. .

And we'd be in some amazing, beautiful places and they would be I down on their

و ما در مکان‌های شگفت‌انگیز و زیبایی قرار می‌گرفتیم و آن‌ها با

phone trying to catch these Pokemon in these amazing places and, and that

گوشی‌شان تلاش می‌کردم این پوکمون‌ها را در این مکان‌های شگفت‌انگیز بگیرم، و این

made me wonder about how they can sustain meaningful quality relationships

باعث شد به این فکر کنم که چگونه آنها می‌توانند روابط با کیفیت معناداری را حفظ کنند،

when they aren't fully present.

در حالی که به طور کامل برقرار نیستند. حاضر.

Anyway, so you might miss out on socialising properly with people and

به هر حال، بنابراین ممکن است معاشرت صحیح با مردم و

building relationships and gaming often makes you stay up very, very late.

ایجاد روابط و بازی را از دست بدهید، اغلب باعث می شود تا دیروقت بیدار بمانید.

So you know you should go to sleep by 10 o'clock.

بنابراین می دانید که باید تا ساعت 10 بخوابید.

But 10 o'clock comes and you are really close to the end of a level,

اما ساعت 10 می رسد و شما واقعاً به پایان یک سطح نزدیک شده اید،

and then you get to the end of the level and you think, oh, I'll just

و سپس به پایان سطح می رسید و فکر می کنید، اوه، من فقط

play a little bit more, just five more minutes, which turns into an hour.

کمی بیشتر بازی می کنم، فقط پنج دقیقه دیگر، که به یک ساعت تبدیل می شود

And before you know it, you are hitting on one o'clock in the morning and you're

و قبل از اینکه بفهمی، ساعت یک بامداد می زنی و می گویی

like, oh, I really should go to sleep.

، اوه، واقعاً باید بخوابم.

I've gotta get up early for work.

من باید زود بیدار شوم برای کار

Then when you get to work, you can't focus because all you're

سپس وقتی به سر کار می‌روید، نمی‌توانید تمرکز کنید، زیرا تمام چیزی که به آن

thinking about is getting home to complete the next level of your game.

فکر می‌کنید بازگشت به خانه برای تکمیل سطح بعدی بازی‌تان است.

So this is what a gaming addiction looks like.

بنابراین این چیزی است که اعتیاد به بازی به نظر می رسد.

It makes you into a shell of yourself.

این شما را به پوسته ای از خودتان تبدیل می کند.

So ask yourself if you are a gamer, do you just enjoy gaming?

بنابراین از خود بپرسید که آیا شما یک گیمر هستید، آیا فقط از بازی کردن لذت می برید؟

Is it a part of your life or is it your life?

آیا این بخشی از زندگی شماست یا زندگی شماست؟

Do you have a gaming addiction?

آیا شما به بازی اعتیاد دارید؟

Is it having a negative impact on your health, on your

آیا تأثیر منفی بر سلامتی،

relationships, on your work?

روابط و کار شما دارد؟

Okay, so that brings me to the end of this little discussion

خوب، بنابراین من را به پایان این بحث کوچک

into gaming and gaming addiction.

در مورد اعتیاد به بازی و بازی می رساند.

I do hope that you found today useful.

امیدوارم امروز برای شما مفید بوده باشد.

If you're a Plus Member, then I'll be deep diving into some of today's

اگر عضو پلاس هستید،

vocabulary in our bonus episode.

در قسمت پاداش ما به بررسی برخی از واژگان امروزی خواهم پرداخت.

And if you are not a Plus Member, but you'd like to get more out

و اگر عضو پلاس نیستید، اما می‌خواهید

of these podcasts, get access to bonus material, and access to the

از این پادکست‌ها بیشتر بهره ببرید، به مطالب جایزه دسترسی داشته باشید، و به

transcripts for current episodes, then do consider becoming a Plus Member and

رونوشت‌های قسمت‌های فعلی دسترسی داشته باشید، پس عضو پلاس شوید و از

supporting the growth of this podcast.

رشد این برنامه حمایت کنید. پادکست

I will leave a link in the show notes.

من یک پیوند در یادداشت های نمایش می گذارم.

Thank you so much for joining me.

از اینکه به من پیوستید بسیار سپاسگزارم

Until next time, game on.

تا دفعه بعد، بازی ادامه دارد.

Or should I say game over.

یا باید بگویم بازی تمام شد.