Why people of different faiths are painting their houses of worship yellow | Nabila Alibhai

Çeviri: Ozge Demirci-Richardson Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

We live in a time of fear,

Korku çağında yaşıyoruz.

and our response to fear can either be to contract

Ve korkuya tepkimiz ya geri çekilip

and attempt to guard ourselves

kendimizi korumaya çalışmak ya da

or to extend ourselves, hold on to each other,

kendimizi zorlamak, birbirimize tutunmak ve korkularımızla,

and face our fears together.

birlikte yüzleşmek olabilir.

What is your instinct?

Sizin içgüdünüz ne diyor?

What do you see more of in the world?

Dünyada daha çok neyi görüyorsunuz?

The problem with the first approach

İlk yaklaşımdaki sorun,

is that in our mounting isolation,

kendi artan yalnızlığımızda,

we divide ourselves from others.

kendimizi diğerlerinden ayırıyor olmamız.

Our sense of isolation grows,

Yalnızlık duygumuz büyüyor,

because our imagination goes into overdrive

çünkü hayal gücümüz, artık bağımızın olmadığı

about the people and the spaces that we no longer engage with.

insanlar ve mekanlar üzerinde yoğunlaşıyor.

Our sense of otherness grows, and we lose empathy.

Ötekilik duygumuz büyüyor ve empati yeteneğimizi kaybediyoruz.

Today I'm going to tell you about a group of people

Bugün size, bir insan grubundan bahsedeceğim;

that took the global challenge of terrorism

küresel terörizme göğüs germiş

and began creating spaces where strangers connect in solidarity.

ve yabancıların dayanışmayla bağ kurduğu alanlar yaratmaya başlamış bir grup.

My own obsession with what I see as irrational divisions began as a child.

Mantıksız ayrılık olarak gördüğüm şeylere olan takıntım ben çocukken başladı.

As a fourth-generation Kenyan Muslim of Indian origin,

4. kuşak bir Hindistan kökenli Kenyalı Müslüman olarak,

it bothered me that in four generations,

dört nesil boyunca, ailemde

there wasn't a single marriage in my family

küçük dini toplumumuzun dışından biriyle

outside of my small religious community.

tek bir evlilliğin olmaması beni rahatsız etti.

And I wondered what that was about.

Ve bunun nedenini merak ettim.

Was it fear?

Korku muydu?

Was it racism?

Irkçılık mıydı?

Was it cultural preservation?

Kültürü koruma mıydı?

Did it have something to do with colonialism?

Sömürgecilikle bir ilgisi var mıydı?

Certainly, we didn't share a lot of the same public spaces with others.

Şüphesiz, diğerleriyle aynı kamusal alanların birçoğunu paylaşmadık.

These divisions bothered me deeply, and they drove my career choices.

Bu ayrılıklar beni derinden rahatsız etti ve kariyer tercihlerimi yönlendirdi.

When I was 20, the US embassies in Kenya and Tanzania were bombed.

Ben 20 yaşındayken, Kenya ve Tanzanya'daki ABD Elçilikleri bombalandı.

A year later, I was on my way to the Middle East

Bir yıl sonra, Orta Doğu için yola çıktım,

to study conflict resolution.

anlaşmazlık çözümü okumak için.

And then from that point on,

Ve o noktadan sonra,

it wasn't very hard for me to find insecure environments to work in,

içinde çalışması güvenli olmayan yerler bulmaz pek zor değildi çünkü,

because the world was quickly shifting

terör çağı olarak bildiğimiz bu dönemde

in what we now know as the time of terrorism.

dünya hızlıca değişiyordu.

I was in Washington, DC when 9/11 happened,

11 Eylül saldırı olduğunda Washington DC'deydim

and then I moved back home to Kenya to work with refugees

ve sonra mültecilerle birlikte çalışmak üzere evime, Kenya'ya geri döndüm

and then later worked in Pakistan

ardından da Pakistan

and in Afghanistan.

ve Afganistan'da çalıştım.

In all of these places, what I noticed

Bu yerlerin hepsinde,

was how important physical spaces are

fiziksel alanların, güvende

to making us feel safe

iyi ve oraya ait hissetmemizde

and well

ne kadar önemli olduğunun

and like we belong.

farkına vardım.

In 2013, I came back home to Nairobi from Afghanistan.

2013'te, Afganistan'dan Nairobi'ye, evime geri geldim.

Al-Shabaab operatives had besieged Westgate shopping center,

Eş-Şebab gizli örgüt üyeleri, Westgate alışveriş merkezini kuşatmış

killing 67 people in a day of utter horror.

ve o dehşet dolu günde 67 insanı öldürmüştü.

Soon after that,

Bunun üzerinden çok geçmeden,

I could see how Nairobi was beginning to change,

Nairobi'nin nasıl değişmeye başladığını görebiliyordum,

and it was beginning to feel more like the fear and terror-weary

daha önce çalıştığım korku ve terörden yorgun düşmüş,

and war-torn cities that I had worked in.

savaştan zarar görmüş şehirler gibi olmaya başlamıştı.

And Nairobi continues to grow in fear-driven ways.

Nairobi, korkunun egemen olduğu yollarla büyümeye devam ediyor.

We see more walls, more barriers,

Daha çok duvar, daha çok bariyer ve

more security.

güvenlik görüyoruz.

And like other parts of the world,

Ve dünyanın başka bölgeleri gibi,

we are experiencing an erosion of human connection.

insan bağı erozyonu ile karşı karşıyayız.

Divisions along religious lines are deepening,

Dini sınırlar üzerindeki ayrılıklar derinleşiyor

and we're doubting more and more how much we have in common.

ve ne kadar ortak noktamız olduğundan gitgide daha çok şüphe ediyoruz.

We are at a pivotal time

İnsanlığa olan güvenimizi

when we need to restore our confidence in humanity

yeniden inşa etmemiz, cesurca ve açıkça birlikte durmamız gereken

and stand boldly and visibly together.

çok önemli bir dönemdeyiz.

So in 2014, I brought together a group of people in Nairobi

Yapabileceklerimizi konuşmak için 2014'te, Nairobi'de

to figure out what to do:

bir grupla bir araya geldik:

public intellectuals, diplomats, artists, development workers.

tanınmış entelektüeller, diplomatlar, sanatçılar ve geliştirme çalışanları.

And the group articulated our challenge as threefold:

Ve grup, bu zorlu görevimiz için üç nokta belirledi:

one, to reclaim the city from the narrative of terrorism

1) Şehri, terörle anılmaktan kurtarıp

and back into the hands of the people that live there;

orada yaşayan insanların kontrolüne bırakmak,

two, introduce a language beyond race, tribe or religion

2) Farklılıklarımızı aşmamıza yardımcı olacak

that would help us transcend our differences;

ırk, kabile veya dinin ötesinde bir dil sunmak;

and three, provide a gesture that would help restore empathy

3) Empati, muhabbet ve güvenin inşasına yardımcı olacak

and conversation and trust.

bir davranış sunmak.

One of the people in this group was an artist and architect,

Bu gruptakilerden biri sanatçı ve mimar,

Yazmany Arboleda.

Yazmany Arboleda'ydı.

He and I have collaborated in other parts of the world

Dünyanın başka yerlerinde yıllar boyunca

over many years.

birlikte çalıştık.

He has a history

Kentsel çevreleri bozup,

of disrupting urban environments

inanılmaz güzel yollarla

and making strangers connect

yabancılar arasında

in incredible, beautiful and spectacular ways.

bağ kurduğu bir geçmişi var.

He had an idea.

Onun bir fikri vardı.

The idea was to unite people of different faiths

Fikir şuydu:

by getting them to paint each other's houses of worship,

birbirlerinin ibadet yerlerini,

mosques, temples, synagogues, churches,

camileri, tapınakları, sinagogları ve kiliseleri,

paint them yellow

sevgi adına sarıya boyayarak, farklı inançtan

in the name of love.

insanları birleştirmek.

By focusing on icons of faith,

İnancın simgelerine odaklanarak, insanların, inançlarının

we would get people to reexamine the true essence of their faith,

gerçek özünün ne olduğunu; nezaket, cömertlik ve dostlukta paylaştığımız

the common belief that we share in kindness, generosity and friendship.

ortak inanışı yeniden değerlendirmelerini sağlayabilecektik.

By creating pathways between houses of worship

Bir mahalledeki ibadethaneler arasında

within one neighborhood,

bağlar kurarak

we would create islands of stability

tehditlere karşı koyabilecek

and networks of people

istikrar adaları

that could withstand threats.

ve insan grupları oluşturmak.

And neighbors, by picking up a paintbrush with other neighbors,

Komşularıyla birlikte ellerine boya fırçası alarak,

would engage not just with their heads

komşular yalnızca kafalarıyla değil

but with their hands and with their hearts.

elleri ve kalpleriyle bağ kurabileceklerdi.

And the painted buildings would become sculptures in the landscape

Ve boyanan binalar, bir arada duran,

that speak of people from very different backgrounds

çok farklı geçmişe sahip insanları anlatan bir bölgedeki

that stand together.

mimarı eserler olabilirdi.

We'd call the project "Colour in Faith."

Projenin ismi "İnanıştaki Renk" olacaktı.

We loved the idea and we immediately began approaching houses of worship:

Bu fikre bayıldık ve hemen ibadethanelere ulaşmaya başladık:

churches, temples, mosques, synagogues.

kiliseler, tapınaklar, camiler ve sinagoglar.

Door to door, we went to more than 60 rabbis,

Kapı kapı dolaşıp, 60'tan fazla hahama, imama,

imams, pastors and priests.

papaz ve rahibe ulaştık.

As you can imagine,

Tahmin edebileceğiniz gibi,

bringing these communities together

bu toplulukları bir araya getirmek,

when prejudices are reinforced by a global pandemic of fear

önyargıların, evrensel bir korku "salgını" ile dayatıldığı bu dönemde

is not easy.

pek de kolay değil.

It was complicated.

Karmaşıktı da.

We were confronted with the hierarchy of decision-making

Dini kurumlar içersindeki karar verme hiyerarşisiyle

within religious establishments.

karşı karşıya kaldık.

For example, with Catholic churches,

Mesela, Katolik kiliselerde,

we were told that the archbishop would have to make the decision.

bize, kararı başpiskoposun vermek zorunda olduğu söylendi.

And so we wrote a letter to the archbishop.

Böylelikle başpiskoposa bir mektup yazdık.

We wrote a letter to the Vatican.

Vatikan'a bir mektup yazdık.

We're still waiting to hear back.

Hala yanıt vermelerini bekliyoruz.

(Laughter)

(Kahkaha)

And with other houses of worship,

Diğer ibadethanelere gelince,

we were told that the patrons, the people that pay for the building

bina, binanın inşası ve badanası için

and the construction and the painting of the buildings

ödeme yapan patronların

would have to make a decision.

karar vermesi gerektiği söylendi.

And then we came head-to-head

Koşulsuz sivil eylemlerin önünde

with the long legacy of missionary and donor dependence

engel oluşturan, yıllardır süren misyoner ve bağışçıya

that so impedes unconditional civic action,

olan bağımlılıkla kafa kafaya geldik

and we learned this the hard way.

ve bunu da yaşayarak öğrendik.

There was one community

Her konuşmamızda, bizden

that in our repeated conversations would keep asking us

minnet duyamamızı isteyip duran

to appreciate them.

bir topluluk vardı.

And so we would keep going back

Ve biz de sürekli geri gidip,

and telling them that we appreciate them,

onlara minnet duyduğumuzu söyledik

and of course,

ve tabii ki,

if we didn't appreciate them, we wouldn't be here.

eğer durum öyle olmasaydı, burada olmazdık bile.

And then we learned painfully late in the game

Sonra, bu projede çok sonradan öğrendik ki,

that the word "appreciation" is code for getting paid to participate.

"minnettarlık" kelimesi, katılım için ücret ödenmesi anlamına geliyormuş.

And so we challenged them

Onları biraz zorladık

and we asked the question,

ve şu soruyu sorduk:

"So what will it cost?

"Ne kadara mal olacak?

How much could we pay you?

Size ne kadar para verebiliriz?

And if we pay for your faith, is it really faith?"

Ve inancınız için para ödersek bu gerçekten inanç mıdır?"

We started the project asking the question,

Biz bu projeye, şunu sorarak başladık,

"Where does your faith live?"

"İnancınız nerede yaşıyor?"

And here we found ourselves asking the question,

Ve o noktada kendimizi şunu sorarken bulduk,

"How much does your faith cost?"

"İnancınızın maliyeti nedir?"

But the most difficult issue was the perceived risk of standing apart.

Ama en zor mesele, tahmin edilen, ayrılma riskiydi.

We had one synagogue that flat-out refused to participate

Bir sinagog, projeye katılmayı anında reddetti

because it feared drawing attention to itself

çünkü dikkatleri üzerine çekmekten ve

and becoming a target.

hedef olmaktan korktular.

Similarly, we had a mosque that also feared becoming a target.

Benzer şekilde, bir cami de hedef olmaktan korktu.

And these fears are justified.

Bunlar haklı korkular.

And yet, there were 25 houses of worship that pledged to participate.

Ama yine de, 25 ibadethane katılacaklarına dair söz verdi.

(Applause)

(Alkış)

These bold leaders took the gesture and reinforced it with their own meaning.

Bu cesur liderler, bu fikri kendi yorumlarıyla güçlendirdiler.

For some, it was to tell the world that they're not terrorists.

Bazıları için bu, dünyaya terörist olmadıklarını söylemekti.

For others, it was to welcome people through their doors to ask questions.

Diğerleri için, sorusu olanlara kapılarını açmaktı.

And for some, it was to bridge the gap

Bazıları için ise bu, eski ve

between the older and the younger generation,

yeni nesil arasındaki boşluğu kapatmaktı,

which by the way is something that many faiths are grappling with right now.

bu arada bu, birçok inancın çözmeye çalıştığı bir sorun.

And for some it was simply to build neighborhood solidarity

Bazıları için, korkulan seçim şiddeti öncesinde,

in advance of feared election violence.

sadece mahalle dayanışması oluşturmaktı.

When asked why yellow,

Neden sarı diye sorulduğunda,

one imam beautifully said,

bir imam çok güzel yanıtladı:

"Yellow is the color of the sun.

"Sarı, Güneş'in rengidir.

The sun shines on us all equally.

Güneş hepimizin üzerine eşit doğar.

It does not discriminate."

Ayrımcılık yapmaz."

He and others spread the word through their congregations

O imam ve diğerleri bunu cemaatleri ve

and over the radio.

radyo yoluyla yaydılar.

Municipal government officials stepped forward and helped

Belediye idari teşkilat çalışanları öne çıkıp,

with permits and with convening civil society organizations.

izin ve sivil toplum örgütlerini toplanmaya çağırmada yardımcı oldular.

A paint company donated a thousand liters of yellow paint

Bir boya firması, sadece bizim için yapılmış, bin litre sarı boya

mixed especially for us in what they now call "optimistic yellow."

bağışladı ve artık ona "iyimser sarı" diyorlar.

(Laughter)

(Kahkaha)

(Applause)

(Alkış)

And a poetry collective joined forces with a university

Bir şiir topluluğu bir üniversiteyle güçlerini birşleştirip

and hosted a series of tweet chats

bir dizi tweet sohbeti düzenledi ve ülkeyi

that challenged the nation on issues of faith,

inanç meseleleri üzerinde düşünmeye zorladılar,

our faith not just in the context of religion,

yalnızca dini anlamda inancımızı değil;

but our faith in politicians and tribe and nation,

politikacılara, kabileye ve millete olan inancımızı,

our faith in the older generation and in the younger generation.

eski ve yeni nesile olan inancımızı düşündürdüler.

And then Colour in Faith was launched at a gallery event

Ardından, İnançtaki Renk'in bir galeri etkinliğiyle açılışı yapıldı.

that invited an incredible mix of gallerygoers

Bu etkinliğe çok farklı galeri katılımcı grupları,

and religious leaders and artists and businesspeople.

dini liderler, sanatçılar ve iş insanları katıldı.

Already, even before picking up a paintbrush,

Daha boya fırçalarını elimize bile almadan,

we had accomplished so much of the conversation and connection

umduğumuz sohbet ve bağın çoğunu

that we had hoped for.

çoktan elde etmiştik.

And then we began to paint.

Sonra, boyamaya başladık.

Muslims stood by Christians

Müslümanlar, Hristiyanların, ateistlerin

and atheists and agnostics and Hindus

agnostiklerin ve Hinduların yanında

and painted a mosque yellow.

bir camiyi sarıya boyadılar.

And then they all came together again and painted a church yellow,

Sonra yeniden bir araya gelip bir kiliseyi sarıya boyadılar,

and then another mosque,

ardından başka bir camiyi,

and then another church.

ve sonra başka bir kiliseyi.

Poets and musicians performed while we painted.

Biz boyarken, şair ve müzisyenler performans sergiledi.

We painted in Nairobi,

Nairobi'de boyadık,

and then we painted in Mombasa.

sonra Mombasa'da boyadık.

The local and international press did features on Colour in Faith

Yerel ve uluslararası basın İngilizce, Fransızca,

in English and French and Swahili

Svahili, İspanyolca ve Somali dillerinde

and Spanish and Somali.

İnançtaki Renk üzerine özel yayın yaptı.

CNN highlighted Colour in Faith as a way of bringing communities together.

CNN, İnançtaki Renk'i toplulukları birleştirmenin bir yolu olarak tanımladı.

And our social media platforms lit up,

Sosyal medya platformlarımız, daha da fazla insan arasında

connecting more and more people.

bağlantı kurup ışıldamaya başladı.

And these neighbors continued to stay in touch.

Ve bu komşular iletişim halinde kaldılar.

There are some that are pursuing politics with a platform of peace,

Barış platformuyla politikaya girenler var,

and we have communities as far as Argentina and the US

Arjantin ve ABD kadar uzak,

and as close as Mali and Rwanda

Mali ve Rwanda kadar yakın yerlerden

that are asking for our help.

yardımımızı isteyen topluluklar var.

And we would love to help.

Biz seve seve yardım ederiz.

It's our dream that this project, this idea, spreads across the world,

Hayalimiz, bu projenin, bu fikrin bizim yardımımızla veya bizsiz

with or without our support.

dünya üzerinde yayılması.

Colour in Faith is literally highlighting those who mean well in yellow.

İnançtaki Renk, tam anlamıyla sarıyla iyi niyet gösterenlere vurgu yapıyor.

Colour in Faith is binding neighborhoods together,

İnançtaki Renk, komşuları bir araya getiriyor,

and it's our hope that when threats come knocking,

ve biz umuyoruz ki tehditler kapıya geldiğinde,

they will collectively sift fact from rumor

onlar hep birlikte hakikati söylentiden eleyip

and stand in solidarity.

dayanışma içinde kalacaklar.

We've proven that the human family can come together and send a message

Biz, insan ailesinin bir araya gelip bize zarar vermek isteyenlerden

far brighter and more powerful

daha net ve daha güçlü

than the voices of those that wish to do us harm.

bir mesaj gönderebileceğini kanıtladık.

Though fear is infectious,

Korku bulaşıcı olsa dahi,

we are showing that so is hope.

biz umudun da bulaşıcı olduğunu gösteriyoruz.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)