Restoring human dignity at the US southern border | Norma Pimentel

Çeviri: Melis Erkan Gözden geçirme: Merve Kılıç

I'm here to honor the sacredness of life

Güney Teksas sınırında gördüğüm yaşamın kutsallığını

that I see at the border in south Texas.

onurlandırmak için buradayım.

In 2014,

2014'te, yüzlerce küçük çocuğun, göçmen çocukların

I visited a detention facility

where hundreds of little children,

çok rahatsız edici koşullarda

immigrant children,

were detained for several weeks

birkaç hafta boyunca gözetim altında tutulduğu

in conditions that were very heartbreaking.

bir gözetim tesisini ziyaret ettim.

They were dirty and muddy

Kirli ve çamurluydular

and crying.

ve ağlıyorlardı.

Their faces were full of tears.

Yüzleri gözyaşlarıyla doluydu.

I had the opportunity to go in and be with them.

İçeri girip onlarla birlikte olma fırsatım oldu.

And they were all around me.

Hepsi etrafımdaydı.

They were little ones,

Küçüklerdi,

some of them not older than five years old.

bazıları beş yaşından büyük değildi.

And they were saying to me,

Bana şunu söylüyorlardı:

(Spanish) "Sácame de aquí."

(İspanyolca) "Sácame de aquí."

"Get me out of here."

"Beni buradan çıkar."

(Spanish) "Por favor, ayúdame."

(İspanyolca) "Por favor, ayúdame."

"Please, help me."

"Lütfen, bana yardım et."

It was so difficult to be there with them.

Orada onlarla olmak çok zordu.

I started to cry with them,

Onlarla birlikte ağlamaya başladım

and I told them,

ve onlara dedim ki,

"Let us pray."

"Dua edelim."

(Spanish) "Vamos a rezar."

(İspanyolca) "Vamos a rezar."

And they repeated after me,

Benden sonra tekrar ettiler,

(Spanish) "Diosito, ayúdanos."

(İspanyolca) "Diosito, ayúdanos."

"God, please, help us."

"Tanrım, lütfen, bize yardım et."

As we prayed, I could see the Border Patrol officers

Biz dua ederken sınır devriyesi memurlarının

looking through a glass window.

camdan baktığını görebiliyordum.

They were at the verge of tears.

Ağlamak üzereydiler.

As they heard the children praying and witness.

Çünkü çocukların dua ettiğini duydular ve tanık oldular.

I had a little boy get close to me, closer,

Bana yaklaşan küçük bir çocuk vardı, daha da yaklaşan,

because they were all over,

çünkü hepsi bir aradaydı.

we could barely fit in that little cell.

O küçük hücreye zar zor sığabiliyorduk.

And this little boy tells me,

Bu küçük çocuk bana şöyle dedi:

(Spanish) "Ayúdame.

(İspanyolca) "Ayúdame. Quiero irme con mi mamá."

Quiero irme con mi mamá."

"Please, help me.

"Lütfen, bana yardım et.

I want to be with my mother.

Annemle olmak istiyorum.

She is here, I was separated from her."

O burada, beni ondan ayırdılar."

I said to him,

Ona dedim ki:

"Mijo, if your mom is here,

"Mijo, eğer annen buradaysa

I'm certain you will be reunited."

yeniden bir araya geleceğinden eminim."

When I walked out of the cell,

Hücreden çıktığımda

an officer got close to me and said to me,

bir memur bana yaklaştı ve şöyle dedi:

"Sister, thank you.

"Kardeşim, teşekkür ederim.

You have helped us realize

Onların insan olduğunu

that they are human beings."

anlamamıza yardım ettin.

You know, sometimes, no matter what job we have,

Bazen ne iş yaptığınızın bir önemi yoktur.

we must never forget to recognize

Başkalarındaki insanlığı fark etmeyi

the humanity in others.

asla unutmamalıyız.

Otherwise, we will lose our own humanity.

Yoksa kendi insanlığımızı kaybedeceğiz.

Let me tell you a bit about what I see and what I do

Size, yaşadığım ve çalıştığım ABD'nin güney sınırında ne gördüğümü

in the southern border of the United States

ve ne yaptığımı anlatayım.

where I live and where I work.

Hundreds of families enter the United States

Yüzlerce aile Rio Grande nehrini geçerek ABD'ye giriyor.

by crossing the Rio Grande river.

And once they are in the United States,

ABD'ye girdikten sonra

many of them are given permission

çoğuna göçmenlik sürecine devam etme izni verilir,

to continue their process of immigration

at another point in the United States.

ABD'nin başka bir noktasında.

What has amazed me for all these years

Tüm bu yıllar boyunca beni şaşırtan şey,

has been the amazing humanitarian response

güney Teksas'taki topluluğun

of the community there in south Texas.

inanılmaz insancıl tepkisi oldu.

Thousands of volunteers

Binlerce gönüllü

have given of their time so generously.

zamanlarını bu kadar cömertçe verdi.

For me, they're all amazing people.

Benim için hepsi harika insanlar.

And the whole community,

Bütün topluluklar; şehir yönetiminden yerel işletme liderlerine,

city government,

from local business leaders

to civic organizations,

sivil kuruluşlardan tüm inanç topluluklarına,

all faith communities,

sınır devriyesi ile Göçmenlik ve Gümrük Muhafazasındakilere kadar.

in the Border Patrol and ICE.

We have all come together in an effort to help

Hepimiz, başladığımız ilk günden beri 150 binden fazla göçmene

150,000 or more immigrants since that first day that we got started.

yardım etmek için bir araya geldik.

Back in those first days

O ilk günlerde,

when we were first involved in helping the immigrants,

ilk olarak göçmenlere yardım ettiğimizde

we were at our respite center,

dinlenme merkezindeydik

and an officer from the city walks in

ve şehirden bir memur içeri girdi

and tells me,

ve bana şöyle dedi:

"Sister, what are you doing here?"

"Kardeşim, burada ne yapıyorsun?"

I turned and looked to see what was happening

Döndüm ve dinlenme merkezinde neler olduğunu görmek için baktım.

at the respite center.

I was amazed at what I was seeing.

Gördüklerime hayret ettim.

There were hundreds of volunteers

Yüzlerce gönüllü vardı,

helping so many families there that needed help.

yardıma muhtaç pek çok aileye yardım ediyorlardı.

Giving them ways to get cleaned up

Temizlenmeleri ve temiz kıyafet, yiyecek,

and to get clean clothing, food,

hijyen malzemeleri almaları için

hygiene items.

onlara yol gösteriyorlardı.

Just love and compassion was seen everywhere.

Her yerde sadece sevgi ve şefkat görülüyordu.

So I turned back and I responded to him and I said,

Bu yüzden geri dönüp ona cevap verdim ve dedim ki:

"Restoring human dignity.

"İnsan onurunu geri kazanmak.

That's what we're doing."

Yaptığımız şey bu."

I don't think he expected that answer from me,

Benden bu cevabı beklediğini sanmıyorum.

because he took a step back

Çünkü geri adım attı

and then approached me again and said,

ve sonra tekrar yaklaşıp dedi ki:

"Sister, if I had a magic wand,

"Kardeşim, sihirli değneğim olsaydı

what would that magic wand do for you?"

bu sihirli değnek senin için ne yapardı?"

"Showers?"

"Duş?"

Sure enough, that evening we had a mobile unit of eight showers.

Elbette, o akşam sekiz duşluk mobil bir ünitemiz vardı.

Amazing.

İnanılmaz.

And after that,

Daha sonra,

we had 100 percent support of the city government.

şehir yönetiminin yüzde yüz desteğini aldık.

We were there,

Oradaydık.

wanting to make sure that we were helping

Her gün gördüğümüz bu ailelere yardım ettiğimizden

and be successful with our response

ve bu müdahalelerin başarılı olduğundan emin olmak istiyorduk.

to so many families that we were seeing

every single day.

I think that we must help others see

Başkalarının ne gördüğümüzü görmelerine

what we see.

yardımcı olmamız gerektiğini düşünüyorum.

I think it's important

Bunu başkalarıyla paylaşmanın

that we can share that with others.

önemli olduğunu düşünüyorum.

You probably heard this idea before --

Muhtemelen bu düşünceyi daha önce duydunuz;

that we must always see God's children as equal.

Tanrı'nın çocuklarını her zaman eşit olarak görmemiz gerektiğini.

But in order to do that,

Ama bunu yapmak yerine

I think it's important to be able to see them

onları insan olarak görebilmenin önemli olduğunu düşünüyorum.

as people.

To be able to have a personal encounter,

Kişisel bir karşılaştırma yapıp

when we can feel what they feel,

when we can understand what they're hurting.

acılarını anlayabilmek için ne hissetiklerini hissedebildiğimizde.

To really meet up with them.

Onlarla gerçekten buluşabilmek için.

It is then that we are present to them

İşte o zaman biz onlar için var oluruz.

and we can make their humanity

Onların insanlığını

a part of our own humanity.

kendi insanlığımızın bir parçası yapabiliriz.

And we'd recognize

O zaman

that we are all part of the same human family.

aynı insan ailesinin parçası olduğumuzu anlarız.

During those days,

O zamanlar

I had a lady approach me and tell me,

bir hanımefendi bana yaklaşıp ve şöyle demişti:

"Sister, I am 100 percent against what you do,

''Kardeşim, bu yasadışı yaratıklara yardım etmek için yaptığınız her şeye

helping these illegal aliens."

tamamen karşıyım.''

And I said to her,

Ben ona dedim ki,

"Let me tell you what I do and why."

''Sana ne yaptığımı ve neden yaptığımı anlatayım.''

So I shared with her and introduced her to the families and the children,

Onunla yaptıklarımı paylaştım, aileler ve çocuklarla tanıştırdım,

shared the stories that they are living.

yaşadıkları hikayeleri paylaştım.

When I finished talking with her,

Onunla konuşmayı bitirdiğimde

she turns and looks at me and says,

döndü, bana baktı ve dedi ki,

"Sister, I am 100 percent in favor of what you do."

''Kardeşim yaptıklarının tamamen arkasındayım.''

(Laughter and applause)

(Gülüşmeler ve alkışlar)

That evening, her husband calls me,

O akşam, kocası beni aradı

he tells me,

ve dedi ki,

"Sister, I don't know what you did to my wife.

''Kardeşim karıma ne yaptın bilmiyorum

But this evening she came home and she said,

ama bu akşam eve geldi ve dedi ki,

'If Sister Norma ever calls you,

'Eğer kardeş Norma seni ararsa,

you make sure you do what she tells you.'

sana ne söylerse onu yaptığından emin ol.'

So I'm just reporting to let you know I'm here to help in any way."

Bu yüzden her türlü yardım etmek için

burada olduğumu bilmenizi isterim. "

Well, you know ...

Bilirsiniz işte...

I'm thinking that --

Düşünüyorum da

was it a personal encounter that she had?

yaşadığı, kişisel bir karşılaşma mıydı?

I think it's a nice idea, a nice message,

Bence bu güzel bir fikir ve mesaj

but I don't think it's the whole story.

ama bence bu tüm hikaye değil.

In that encounter, we must put aside our prejudice that we have toward others,

Bu karşılaşmada, başkalarına karşı sahip olduğumuz

bizi ayıran ve onları görmemize izin vermeyen önyargımızı,

that separate us and don't allow us to see them,

kendi kalbimize ördüğümüz ve bizi diğerlerinden ayıran duvarlarımızı

our walls that we put up in our own heart

that keep us separated from others.

bir kenara bırakmalıyız.

When we are able to do that,

Bunu yapabildiğimizde

we're able to reach out to them.

onlara ulaşabileceğiz.

You know, I think what doesn't make it possible is fear --

Bence, bunu mümkün kılmayan şey korku,

that we're afraid.

korkuyor olmamız.

And because we're afraid --

Korkma nedenimiz ise

more than likely it's because we've seen in the media

büyük olasılıkla medyada gördüğümüz

all this negative rhetoric that we hear about immigrants,

göçmenler hakkında duyduğumuz tüm bu olumsuz söylemler,

they are demonized, like they're not human,

sanki insan değilmiş gibi şeytanlaştırılmaları,

that we can discard them

onları ayırabileceğimizi

and we can get rid of them,

ve onlardan kurtulabileceğimizi

and not even feel bad that we're doing that.

ve bunu yaptığımız için kötü hissetmiyoruz bile.

Immigrant families are not criminals.

Göçmen aileler suçlu değiller.

Immigrant families are like our families,

Göçmen aileler bizim ailemiz gibiler,

like our neighbors.

komşumuz gibi,

They're good people

iyi insanlar.

who are entering our country and coming to the United States

Ülkemize giren ve ABD'ye gelenler

only simply because they're fleeing away from violence

sadece şiddetten kaçtıkları

and they want to be safe.

ve güvende olmak istedikleri için.

Unfortunately, what we see at the border

Maalesef sınırda gördüklerimiz korkunç.

is terrible.

People are hurting and suffering.

İnsanların canı yanıyor ve acı çekiyorlar.

Thousands of them are.

Binlercesi.

And mostly I feel

Kanaatimce, kalbimize ördüğümüz o duvarlar bizi umursamaz yapıyor.

it's because of those walls that we put up,

that we have in our hearts,

that makes us not care.

So we have policies

İnsanları orada beklemeleri için

that are returning people back to Mexico,

Meksika'ya geri gönderen politikalarımız var.

so they can wait.

And they wait there for months.

Orada aylarca bekliyorlar.

In conditions that are horrible,

Korkunç koşullarda,

where people are suffering and hurting.

insanların acı çektiği ve incindiği yerlerde.

Abuses.

Kötü muameleler.

And not even the means to be OK.

İyi olduğu anlamına gelmiyor.

I think that it is true

Şunun doğru olduğunu düşünüyorum;

that we must keep our country safe,

ülkemizi güvende tutmalıyız,

that we must make sure who enters our country,

ülkemize kimin girdiğinden emin olmalıyız,

that criminals should be put away.

suçlular uzaklaştırılmalı.

But it is also true

Ama aynı zamanda

that we must not lose our humanity in doing this.

bunları yaparken insanlığımızı kaybetmemeliyiz.

That we must have policies and procedures

İnsanların halihazırda çektiği acıya katkıda bulunmayan

that do not contribute to the human suffering

politika ve prosedürlere sahip olmamız gerekiyor.

that people are already suffering.

And that we can find solutions that are respectful to all human life.

Tüm insan yaşamına saygılı olan çözümler bulabiliriz.

We can do this,

Bunu yapabiliriz,

if we can allow the best in us to come out.

içimizdeki en iyinin ortaya çıkmasına izin verebilirsek.

Because what I see at the border

Çünkü sınırda gördüğüm şeyler,

are families, men, who will take a child

aileler, erkekler çocuğa bakıyor

and will try to comfort that child that is crying

ve ağlayan çocuğu sakinleştirmeye çalışıyorlar,

because that child is crying for their own dad.

çünkü o çocuk kendi babası için ağlıyor.

And these men are crying with that child.

O erkekler o çocukla birlikte ağlıyorlar.

I see men and women who drop to their knees,

Dizlerinin üzerine oturan kadın ve erkekleri gördüm,

praying.

dua ediyorlardı,

As they pray in thanksgiving.

Şükran Günü'nde dua eder gibi.

I see children who have been separated from their parents for months.

Ailelerinden aylarca ayrı bırakılmış çocuklar gördüm

And when they're reunited,

ve tekrar kavuştuklarında onlardan ayrı kalmaktan korkuyorlardı,

they're afraid to separate themselves from them,

because they're afraid they will lose their mom again.

çünkü eğer ayrılırlarsa annelerini tekrar kaybedeceklerini düşünüyorlardı.

Once a child looked up to me after she was reunited

Birgün bir çocuk ailesiyle yeniden bir araya geldikten sonra bana baktı

and she said to me,

ve bana dedi ki,

(Spanish) "Hoy no voy a llorar."

(İspanyolca) "Hoy no voy a llorar."

"Today I'm not going to cry."

"Bugün ağlamayacağım."

And I said, (Spanish) "Por qué, mi hija?"

Sordum, (İspanyolca) "Por qué, mi hija?"

She said, "Because I have been crying for the past whole month,

Dedi ki, "Çünkü son bir aydır ağlıyorum,

because I didn't know where my mother was.

annemin nerede olduğunu bilmiyordum.

But tonight, I'm going to be with her."

Ama bu akşam onunla olacağım.''

The day I visited the detention facility back in 2014,

2014 yılında gözetim tesisini ziyaret ettiğim gün,

there was a little boy who approached me and asked me

bana yaklaşıp soru soran küçük bir çocuk vardı

for me to help him find his mom.

annesini bulmamı istiyordu.

Well, that evening, when I was at the humanitarian respite center,

O akşam insani dinlenme merkezindeyken

the little boy walked in with his mother.

küçük çocuk annesiyle içeri girdi.

And as soon as he spotted me,

Beni görür görmez bana doğru koştu,

he runs toward me, I go down to greet him,

onu selamlamak için aşağı indim

and he just throws himself to hug me.

ve bana sarılmak için üstüme atladı.

It was so beautiful,

Çok güzeldi,

that was truly a beautiful human encounter.

bu gerçekten güzel bir karşılaşmaydı.

I think it's humanity at its best.

Bence insanlığın en iyisiydi.

It is what we all are called to do.

Hepimizin yapmaya çağrıldığı şey bu.

Think about it.

Düşünün.

We just need to allow ourselves to get close enough to see,

Sadece görebilecek kadar yaklaşmalıyız

and we will care.

ve sonunda umursayacağız.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)