The lies our culture tells us about what matters --- and a better way to live | David Brooks

Çeviri: Aslı Lidya Çıtak Gözden geçirme: Cihan Ekmekçi

So, we all have bad seasons in life.

Bazen hayatta kötü geçen dönemlerimiz olur.

And I had one in 2013.

Ben bu dönemi 2013 yılında yaşadım.

My marriage had just ended,

Evliliğim yeni bitmişti

and I was humiliated by that failed commitment.

ve bu başarısız birliktelikte aşağılanmıştım.

My kids had left home for college or were leaving.

Çocuklarım üniversite için evden ayrılıyorlardı.

Çoğunlukla muhafazakâr dönemde büyüdüm

I grew up mostly in the conservative movement,

but conservatism had changed,

ama muhafazakârlık değişti

so I lost a lot of those friends, too.

ve bir sürü arkadaşımı da kaybettim.

And so what I did is, I lived alone in an apartment,

Yaptığım şey ise bir dairede yalnız yaşamak

and I just worked.

ve sadece çalışmaktı.

If you opened the kitchen drawers where there should have been utensils,

Çekmeceleri açtığınızda mutfak eşyaları olması gerekliyken

there were Post-it notes.

benimkiler Post-it ile doluydu.

If you opened the other drawers where there should have been plates,

Tabakların dizili olması gereken diğer raflarda ise

zarflar vardı.

I had envelopes.

I had work friends, weekday friends, but I didn't have weekend friends.

İş ve haftaiçi arkadaşlarım vardı fakat haftasonu için yalnızdım.

And so my weekends were these long, howling silences.

Bu yüzden haftasonlarım uzun ve uğultulu sessizliklerden ibaretti.

And I was lonely.

Yapayalnızdım.

And loneliness, unexpectedly, came to me in the form of --

Yalnızlık, beklenmedik bir şekilde bana

it felt like fear, a burning in my stomach.

bir korku, karnımda bir yanma ile hissettiriyordu kendisini.

And it felt a little like drunkenness,

Biraz da sarhoşluk gibi yanlış kararlar aldırıyordu,

just making bad decisions, just fluidity, lack of solidity.

hayatın akışınına kapılmıştım ve sağlam bir duruşum yoktu.

And the painful part of that moment was the awareness

Bu zamanın en acılı yanı ise farkına varmaktı.

that the emptiness in my apartment was just reflective of the emptiness

Dairemdeki boşluk ise

içimdeki boşluğun bir yansımasıydı,

in myself,

and that I had fallen for some of the lies that our culture tells us.

ve kültürümüzdeki bazı yalanlara inanmıştım.

The first lie is that career success is fulfilling.

İlk yalan kariyer başarısının tatmin edici olmasıydı.

I've had a fair bit of career success,

Ben debir hayli kariyer başarısı edindim

and I've found that it helps me avoid the shame I would feel

ve fark ettim ki kariyer olası bir başarısızlıkta duyacağım

if I felt myself a failure,

utançtan uzaklaşmamı sağlıyordu.

but it hasn't given me any positive good.

Fakat bu bana olumlu bir şey vermedi.

The second lie is I can make myself happy,

İkinci yalan ise eğer bir zafer daha kazanırsam

that if I just win one more victory,

kendimi mutlu edebileceğimdi.

lose 15 pounds, do a little more yoga,

6-7 kilo ver, biraz daha fazla yoga yap

I'll get happy.

böylece mutlu olursun.

And that's the lie of self-sufficiency.

Bu sadece kendi kendine yeterliliğin yalanıydı.

But as anybody on their deathbed will tell you,

Ölüm döşeğindeki birinin de size söyleyebileceği gibi

the things that make people happy is the deep relationships of life,

insanları mutlu eden hayattaki derin ilişkilerdir,

the losing of self-sufficiency.

kendi kendine yetmekten vazgeçmektir.

The third lie is the lie of the meritocracy.

Üçüncü yalan ise meristokrasi inancıydı.

The message of the meritocracy is you are what you accomplish.

Meristokrasinin mesajına göre başardığınız şeysiniz.

The myth of the meritocracy is you can earn dignity

Meritokraside yanlış bilinen ise şu:

by attaching yourself to prestigious brands.

Saygın markalara tutunabilirseniz itibar kazanabilirsiniz.

The emotion of the meritocracy is conditional love,

Meristokrasinin duygusu koşullu sevgidir;

you can "earn" your way to love.

nasıl seveceğinizi "kazanabilirsiniz."

The anthropology of the meritocracy is you're not a soul to be purified,

Meristokrasinin antropolojisinde ise saflaştırılacak bir ruh değil

you're a set of skills to be maximized.

artırılabilecek bir yetenekler bütünüsüzdür.

And the evil of the meritocracy

Meritokrasinin kötü düşüncesine göre,

is that people who've achieved a little more than others

başkalarından biraz daha fazla şey başaran insanlar

are actually worth a little more than others.

aslında onlardan biraz daha fazlasını hak ediyorlardır.

And so the wages of sin are sin.

Böylece günahın ödemesi yine günahtır.

And my sins were the sins of omission--

Benim günahlarım ise ihmal,

not reaching out, failing to show up for my friends,

arkadaşlarım ihtiyaç duyduğunda orada olamamak,

evasion, avoiding conflict.

mazeretler, tartışmadan kaçınmak.

And the weird thing was that as I was falling into the valley --

Garip olan şeyse bir vadiye düşüyor gibiydim,

it was a valley of disconnection --

bağlantı kopukluğu olan bir vadi

a lot of other people were doing that, too.

ve birçok insan da bunu yaşıyordu.

And that's sort of the secret to my career;

Kariyerimin sırrı ise

bu tür yaşadığım çoğu şeyin

a lot of the things that happen to me

are always happening to a lot of other people.

diğer insanların da her zaman başına geliyor olması.

I'm a very average person with above average communication skills.

Ben ortalama üstü becerileri olan çok ortalama bir insanım.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And so I was detached.

Ben tarafsızdım.

And at the same time, a lot of other people were detached

Aynı zamanda, diğer insanlar da tarafsız,

and isolated and fragmented from each other.

birbirleri tarafından parçalanmış ve izoleydiler.

Thirty-five percent of Americans over 45 are chronically lonely.

45 yaşını geçmiş Amerikalıların %35'i kronik olarak yalnız.

Only eight percent of Americans report having meaningful conversation

Amerikalıların yalnızca %8'i

komşularıyla anlamlı sohbet ettiklerini bildiriyorlar.

with their neighbors.

Only 32 percent of Americans say they trust their neighbors,

Amerikalıların yalnızca %32'si komşularına güveniyor,

and only 18 percent of millennials.

ayrıca sadece %18'i milenyum kuşağından.

The fastest-growing political party is unaffiliated.

En hızlı büyüyen politik parti bağımsız olan.

The fastest-growing religious movement is unaffiliated.

En hızlı büyüyen din yine bağımsız olan.

Depression rates are rising, mental health problems are rising.

Depresyon oranları ve zihinsel sağlık problemleri artıyor.

The suicide rate has risen 30 percent since 1999.

İntihar oranı ise 1999'dan beri %30 arttı.

For teen suicides over the last several years,

Ergenlikte intihar oranı geçen birkaç senede,

the suicide rate has risen by 70 percent.

%70 oranında yükseldi.

Forty-five thousand Americans kill themselves every year;

45 bin Amerikalı her sene kendisini öldürüyor;

72,000 die from opioid addictions;

72 bin kişi opioid bağımlılığından ölüyor,

life expectancy is falling, not rising.

beklenen yaşam süresi gittikçe düşüyor, artmıyor.

So what I mean to tell you, I flew out here to say

Yani anlatmak istediğim şey, şunu anlatmak için geldim,

that we have an economic crisis, we have environmental crisis,

ekonomik bir krizdeyiz, çevresel bir krizdeyiz

we have a political crisis.

ve siyasi bir krizdeyiz.

We also have a social and relational crisis;

Ayrıca sosyal ve ilişki krizlerimiz var;

we're in the valley.

biz o vadideyiz.

We're fragmented from each other,

Birbirimizi paramparça ettik.

we've got cascades of lies coming out of Washington ...

Washington'dan gelen yalanlar şelalerimiz var.

We're in the valley.

Biz öyle bir vadideyiz ki.

And so I've spent the last five years --

Son beş yıl boyunca şunu düşündüm:

how do you get out of a valley?

Bir vadiden nasıl kurtuluruz?

The Greeks used to say, "You suffer your way to wisdom."

Yunanlıların söylediği gibi "Bilgelik yolunda acı çekiyorsun."

And from that dark period where I started, I've had a few realizations.

Bu karanlık noktadan başlayarak birkaç şey fark ettim.

The first is, freedom sucks.

İlki, bağımsızlığın berbat bir şey olduğu.

Economic freedom is OK, political freedom is great,

Ekonomik bağımsızlık tamam, politik bağımsızlık iyi

social freedom sucks.

ama sosyal bağımsızlık berbat.

The unrooted man is the adrift man.

Köklendirilmemiş insan başıboş biridir.

The unrooted man is the unremembered man, because he's uncommitted to things.

Köklendirilmemiş insan hatırlanmaz çünkü kendini bir şeylere adamamış.

Freedom is not an ocean you want to swim in,

Bağımsızlık yüzmek isteyeceğiniz bir okyanus değil,

it's a river you want to get across,

karşıya geçmek için bir ırmak.

so you can commit and plant yourself on the other side.

Böylece sadece kendinizi karşıya geçmeye adayabilirsiniz.

The second thing I learned

Öğrendiğim ikinci şey,

is that when you have one of those bad moments in life,

hayatta kötü bir şeyler yaşadığınız bir dönemde

you can either be broken,

kırılmış da olabilir

or you can be broken open.

kırılıp açılmış da olabilirsiniz.

And we all know people who are broken.

Kalbi kırık olan insanları biliyoruz.

They've endured some pain or grief, they get smaller,

Bazı acılara katlanmışlar ve küçülmüş hissediyorlar,

they get angrier, resentful, they lash out.

daha sinirli, içerlemiş ve saldırgan oluyorlar.

As the saying is,

Söyleyişte olduğu gibi,

"Pain that is not transformed gets transmitted."

''Dönüştürülemeyen acı iletilir.''

But other people are broken open.

Fakat diğer insanlar kırılıp açılmış.

Suffering's great power is that it's an interruption of life.

Acı çekmenin büyük gücü hayata bir süre ara vermektir.

It reminds you you're not the person you thought you were.

Size düşündüğünüz gibi bir insan olmadığınızı hatırlatır.

The theologian Paul Tillich said

İlahitayçı Paul Tillich,

what suffering does is it carves through what you thought was the floor

''Acı çekerken içinden geçtiğiniz kat

of the basement of your soul,

aslında ruhunuzun temelidir,

and it carves through that, revealing a cavity below,

içinden geçtikçe yeni bir boşluk oluşur,

and it carves through that, revealing a cavity below.

içinden geçtikçe yeni bir boşluk oluşur.

You realize there are depths of yourself you never anticipated,

Önceden fark etmediğiniz derinliklerle karşılaşırsınız,

and only spiritual and relational food will fill those depths.

yalnızca ruhsal ve dinsel besinler bu derinlikleri doldurur.

And when you get down there, you get out of the head of the ego

Buraya geri döndüğünüzdeyse, egodan sıyrılın

and you get into the heart,

ve kalbinizin içine yerleşin,

the desiring heart.

arzulayan kalbinize yerleşin.

The idea that what we really yearn for is longing and love for another,

Birine duyduğumuz özlem ve sevgi düşüncesi,

the kind of thing that Louis de Bernières described in his book,

Louis de Bernières'in kitabında tanımladığı şey gibidir.

"Captain Corelli's Mandolin."

''Yüzbaşı Corelli'nin Mandolini''

He had an old guy talking to his daughter

Yaşlı bir adam

about his relationship with his late wife,

kızına eski eşiyle ilişkisini anlatıyor

and the old guy says,

ve yaşlı adam diyor ki

"Love itself is whatever is leftover when being in love is burned away.

''Sevgi, artık aşk yanıp kül olduğunda geriye kalandır.

And this is both an art and a fortunate accident.

Bu bir sanat ve şanslı bir kaza aslında.

Your mother and I had it.

Annen ve ben bu duyguları yaşadık.

We had roots that grew towards each other underground,

Yeraltına karşı büyüyen köklerimiz,

and when all the pretty blossoms had fallen from our branches,

dallardan sarkan güzel çiçeklerimiz vardı,

we discovered that we are one tree and not two."

ve fark ettik ki biz tek bir ağacız, iki tane değil.

That's what the heart yearns for.

Bu kalplerin özlem duyduğu şey.

The second thing you discover is your soul.

Kalbinde ikinci fark edeceğiniz şey ruhunuzdur.

Now, I don't ask you to believe in God or not believe in God,

Şu an size Tanrı'ya inanıp inanmadığınızı sormuyorum.

but I do ask you to believe that there's a piece of you

Bilin ki sizin bir parçanızın şekli, büyüklüğü, rengi

that has no shape, size, color or weight,

ve kilosu yoktur ama bu ölçüsüz şey size

but that gives you infinite dignity and value.

sonsuz bir haysiyet ve değer katar.

Rich and successful people don't have more of this

Zengin ve başarılı insanlarda

than less successful people.

başarısız olanlardan daha fazlası yoktur.

Slavery is wrong because it's an obliteration of another soul.

Kölelik yanlıştır çünkü bu, başka bir ruhu yok etmektir.

Rape is not just an attack on a bunch of physical molecules,

Tecavüz, bazı fiziksel moleküllere saldırıda bulunmaktan,

it's an attempt to insult another person's soul.

daha fazlası diğer bir insanın ruhuna hakaret teşebbüsüdür.

And what the soul does is it yearns for righteousness.

Sonrasında ruh ne mi yapar? Doğruluk için özlem duyar.

The heart yearns for fusion with another, the soul yearns for righteousness.

Kalp diğerleriyle kaynaşmayı özler, ruh ise dürütslüğü özler.

And that led to my third realization, which I borrowed from Einstein:

Böylece Einstein'dan ödünç aldığım üçüncü farkındalığım oluştu.

"The problem you have is not going to be solved

''Sahip olduğunuz sorun

at the level of consciousness on which you created it.

kendi yarattığınız bilinç seviyeniz ile çözülemez.

You have to expand to a different level of consciousness."

Farklı bir bilinç düzeyine çıkmalısınız.''

So what do you do?

Peki siz ne yapıyorsunuz?

Well, the first thing you do is you throw yourself on your friends

Pekala, yapacağınız ilk şey kendinizi arkadaşlarınıza fırtlatmak

and you have deeper conversations that you ever had before.

ve daha önce hiç bahsetmediğiniz en derin konuları konuşmak.

But the second thing you do,

Ama yapacağınız ikinci şey,

you have to go out alone into the wilderness.

kalabalıkların içine yalnız dışarı çıkmak.

You go out into that place where there's nobody there to perform,

Gösteri yapacak hiçkimsenin olmadığı bir alana gidip

and the ego has nothing to do, and it crumbles,

ego hiçbir şey yapamayıp parçalanıyorken

and only then are you capable of being loved.

işte o zaman sevilebilirsiniz.

I have a friend who said that when her daughter was born,

Bir arkadaşım vardı, kızı doğduğu zaman

she realized that she loved her more than evolution required.

kızını evrimin gerektirdiğinden daha çok sevdiğini fark ettiği söylemişti.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And I've always loved that.

Her zaman bunu sevmişimdir.

(Applause)

(Alkışlar)

Because it talks about the peace that's at the deep of ourself,

Çünkü bu bizim içimizden gelen huzur,

our inexplicable care for one another.

birbirimize duyduğumuz tanımlanamayan ilgi ile açıklanabilir.

And when you touch that spot, you're ready to be rescued.

O noktaya dokunduğunuz anda, kurtarılmaya hazırsınız demektir.

The hard thing about when you're in the valley

Vadideyken en zor şey

is that you can't climb out;

dışarı tırmanamamaktır,

somebody has to reach in and pull you out.

birisi size ulaşmalı ve dışarı çekmeli.

It happened to me.

Ben bunu yaşadım.

I got, luckily, invited over to a house by a couple named Kathy and David,

Şanslıyım ki Kathy ve David adında bir çift beni bir eve davet etti

and they were --

ve onlar...

They had a kid in the DC public school, his name's Santi.

Santi adında DC devlet okuluna giden bir çocukları vardı.

Santi had a friend who needed a place to stay

Santi'nin kalacak yer arayan bir arkadaşı vardı

because his mom had some health issues.

çünkü annesinin zihinsel sağlığı bozulmuştu.

And then that kid had a friend and that kid had a friend.

Bu çocuk bir arkadaş edindi. O da başka bir arkadaş.

When I went to their house six years ago,

Evlerine altı sene önce gittiğim zaman,

I walk in the door, there's like 25 around the kitchen table,

kapıya doğru yürüdüm, mutfak masasında yaklaşık 25 kişi,

a whole bunch sleeping downstairs in the basement.

ve aşağıda bodrumda uyuyan bir grup daha vardı.

I reach out to introduce myself to a kid,

Kendimi bir çocuğa tanıtmak için uzandım,

and he says, "We don't really shake hands here.

şöyle söyledi: ''Aslında burada el sıkışmıyoruz.

We just hug here."

Sarılıyoruz.''

And I'm not the huggiest guy on the face of the earth,

Ve ben de kucaklaşmayı pek sevmem

but I've been going back to that home every Thursday night when I'm in town,

ama şehirde olduğum süre zarfında her perşembe akşamı evlerine giderdim,

and just hugging all those kids.

bütün o çocuklara sarılırdım.

They demand intimacy.

Onlar samimiyet istiyorlardı.

They demand that you behave in a way where you're showing all the way up.

Sonuna kadar davrandığınız şekli korumanızı talep ediyorlardı.

And they teach you a new way to live,

Onlar yeni ve kültürel hastalıklara

which is the cure for all the ills of our culture

tedavi olabilecek bir çare öğretiyorlardı.

which is a way of direct -- really putting relationship first,

En başa insanlarla olan ilişkileri koyan bir çare,

not just as a word, but as a reality.

sadece kelime olarak değil, tam olarak gerçek.

And the beautiful thing is, these communities are everywhere.

Güzel olan ise, bu topluluklar her yerdeler.

I started something at the Aspen Institute called "Weave: The Social Fabric."

Aspen Enstitüsü'nde bir şey başlattım: ''Weave: The Social Fabric.''

This is our logo here.

Logomuz burada.

And we plop into a place and we find weavers anywhere, everywhere.

Biz bir yere cup diye atladık ve her yerde örücüleri bulduk.

We find people like Asiaha Butler, who grew up in --

Asiaha Butler gibi insanlar buluyoruz,

who lived in Chicago, in Englewood, in a tough neighborhood.

Chicago'da, Englewood'da, şartları zor mahallelerde yaşayanlar.

And she was about to move because it was so dangerous,

Orası çok tehlikeli olduğu için taşınmayı düşünüyordu

and she looked across the street and she saw two little girls

ve caddenin karşısına baktı, iki küçük kız gördü,

playing in an empty lot with broken bottles,

kırık camlarla dolu arsada oynuyorlardı,

and she turned to her husband and she said, "We're not leaving.

ve eşine dönüp dedi ki ''Taşınmıyoruz.

We're not going to be just another family that abandon that."

Bu durumu görmezden gelen bir aile olmayacağız.''

And she Googled "volunteer in Englewood," and now she runs R.A.G.E.,

''Englewood'da gönüllülük''ü Google'da aradı ve R.A.G.E. adında

the big community organization there.

orada büyük bir organizasyon yönetiyor.

Some of these people have had tough valleys.

Bu insanlardan bazıları çok zorlu vadileri gördüler.

I met a woman named Sarah in Ohio who came home from an antiquing trip

Ohio'da evine antik geziden dönen Sarah adında bir kadınla tanıştım

and found that her husband had killed himself and their two kids.

ve kocasının iki çocuğunu öldürüp sonra da intihar etmiş olduğunu öğrendim.

She now runs a free pharmacy, she volunteers in the community,

Şimdi onun ücretsiz bir eczanesi var ve topluluktaki gönüllülerden biri.

she helps women cope with violence, she teaches.

Şimdi kadınlara şiddetle nasıl başa çıkılacağını öğretiyor.

She told me, "I grew from this experience because I was angry.

Bana dedi ki ''Deneyimim sayesinde büyüdüm çünkü kızgındım.''

I was going to fight back against what he tried to do to me

Onun bana yapmaya çalıştığı şeyle savaşacaktım,

by making a difference in the world.

dünyada değişim yaratarak.

See, he didn't kill me.

Bak, o beni öldürmedi.

My response to him is,

Ona şunu söylemiştim.

'Whatever you meant to do to me, screw you, you're not going to do it.'"

''Bana yapmaya çalıştığın şeye lanet olsun, asla başaramayacaksın.''

These weavers are not living an individualistic life,

Bu örücüler bireysel bir hayat yaşamıyorlardı,

they're living a relationist life, they have a different set of values.

Onların ilişkili bir hayatları vardı ve hayat değerleri farklıydı.

They have moral motivations.

Manevi motivasyonları var.

They have vocational certitude, they have planted themselves down.

Mesleki sertifikaları var, kendilerini yetiştirdiler.

I met a guy in Youngstown, Ohio,

Youngstown, Ohio'da biriyle tanıştım.

who just held up a sign in the town square,

Kent meydanında bir pankart açmıştı:

"Defend Youngstown."

''Youngstown'ı Koru''

They have radical mutuality,

Onların radikal karışıklıkları var

and they are geniuses at relationship.

ve ilişkilerde dahiler.

There's a woman named Mary Gordon

Mary Gordon adında bir kadın var,

who runs something called Roots of Empathy.

Roots of Emphaty diye bir organizasyonu yönetiyor.

And what they do is they take a bunch of kids, an eighth grade class,

Yaptıkları şey bir grup çocuğu, bir sekizinci sınıfı alıp

they put a mom and an infant,

bir anne ve bir küçük çocuğu koyup

and then the students have to guess what the infant is thinking,

küçük çocuğun ne düşündüğünü öğrencilere tahmin ettiriyorlar,

to teach empathy.

empatiyi öğretmek için.

There was one kid in a class who was bigger than the rest

Sınıfta diğerlerinden biraz daha büyük bir çocuk vardı,

because he'd been held back, been through the foster care system,

çünkü bakıcı aile dönemi süresince okuldan geri kalmıştı,

seen his mom get killed.

annesinin cinayetine tanık olmuştu.

And he wanted to hold the baby.

Bu çocuk, bebeği tutmak istedi.

And the mom was nervous because he looked big and scary.

Anne korkmuştu çünkü çocuk büyük ve ürkütücüydü.

But she let this kid, Darren, hold the baby.

Ama anne, Darren'a bebeği tutması için izin verdi.

He held it, and he was great with it.

Çocuğu tuttu ve bunu gayet iyi yaptı.

He gave the baby back and started asking questions about parenthood.

Bebeği geri verdiği zaman ebeveyinlik ile ilgili sorular sormaya başladı.

And his final question was,

Son sorusu ise

"If nobody has ever loved you, do you think you can be a good father?"

''Hiçkimsenin seni sevmediğini bilsen iyi bir baba olabilir miydin?''

And so what Roots of Empathy does

Roots of Empathy'nin yaptığı şey

is they reach down and they grab people out of the valley.

oraya ulaşmak ve insanları vadiden kurtarmak.

And that's what weavers are doing.

Örücülerin de yaptığı bu.

Some of them switch jobs.

Bazıları mesleklerini değiştiriyorlar.

Some of them stay in their same jobs.

Bazıları ise aynı işte devam ediyorlar.

But one thing is, they have an intensity to them.

Ama değişmeyen şey, onlara için enerji dolular.

I read this --

Şunu okudum,

E.O. Wilson wrote a great book called "Naturalist," about his childhood.

E.O. Wilson çocukluğunu anlatan ''Natüralist'' isimli bir kitap yazdı.

When he was seven, his parents were divorcing.

Yedi yaşındayken ebeveynleri boşanıyor.

And they sent him to Paradise Beach in North Florida.

Ve onu Kuzey Florida'da Cennet Sahili'ne gönderiyorlar.

And he'd never seen the ocean before.

O daha önce hiç okyanus

And he'd never seen a jellyfish before.

veya denizanası görmemiş.

He wrote, "The creature was astonishing. It existed beyond my imagination."

Şunu yazıyor, ''Yaratık çok şaşırtıcıydı. Hayal gücümün ötesindeydi.''

He was sitting on the dock one day

Rıhtımda otururken bir gün

and he saw a stingray float beneath his feet.

bir vatozun, ayağının altında yüzdüğünü görüyor.

And at that moment, a naturalist was born in the awe and wonder.

O anda hem hayranlık ve merak içinde bir natüralist doğuyor.

And he makes this observation:

Bu gözlemi yapıyor:

that when you're a child,

Bir çocukken

you see animals at twice the size as you do as an adult.

hayvanları, yetişkinliğinize kıyasla iki kat büyük görürsünüz.

And that has always impressed me,

Bu her zaman bana ilham oldu

because what we want as kids is that moral intensity,

çünkü çocukken hep manevi bir tutku isteriz,

to be totally given ourselves over to something

kendimizi tamamen bir şeye vermeyi

and to find that level of vocation.

ve o meslek seviyesini bulmayı.

And when you are around these weavers,

Bu örücülerin yanındayken

they see other people at twice the size as normal people.

onlar başkalarını, normal insanlardan iki kat büyük görüyorlar.

They see deeper into them.

İçlerindeki derinlikleri görüyorlar.

And what they see is joy.

Ve karşılaştıkları şey keyif.

On the first mountain of our life, when we're shooting for our career,

Hayatımızın ilk dağında, kariyeri yakalamaya çalışırken

we shoot for happiness.

mutluluğa ulaşmaya çalışıyoruz.

And happiness is good, it's the expansion of self.

Mutluluk güzeldir, bireysel bir açılım gibi.

You win a victory,

Bir zafer kazanırsınız,

you get a promotion, your team wins the Super Bowl,

terfi edersiniz, takımınız Super Bowl ödülünü kazanır,

you're happy.

mutlu olursunuz.

Joy is not the expansion of self, it's the dissolving of self.

Keyif, insanın rahatlaması değildir, dağılmasıdır.

It's the moment when the skin barrier disappears between a mother and her child,

Anne ve çocuk arasındaki ten duvarının kalktığı andır,

it's the moment when a naturalist feels just free in nature.

bir natüralistin yalnızca doğada özgür olmasıdır.

It's the moment where you're so lost in your work or a cause,

Bir amaca veya işinize kendini kaptırdığınız andır,

you have totally self-forgotten.

tamamen kendinizi unutmuşsunuzdur.

And joy is a better thing to aim for than happiness.

Keyif, mutluluktan fazlasını hedeflemekten daha güzeldir.

I collect passages of joy, of people when they lose it.

İnsanlar keyfi kaybettiğinde ona giden geçitler topluyorum.

One of my favorite is from Zadie Smith.

Favorilerimden biri Zadie Smith.

In 1999, she was in a London nightclub,

1999 yılında, Londra'da bir gece kulübünde

looking for her friends, wondering where her handbag was.

arkadaşlarını ararken çantasını bulamıyor

And suddenly, as she writes,

Ve aniden, onun da yazdığı gibi

"... a rail-thin man with enormous eyes reached across a sea of bodies

''ipince, büyük gözlü bir adam kalabalık arasında

for my hand.

elime uzandı.

He kept asking me the same thing over and over, 'Are you feeling it?'

Hep aynı soruyu sordu, ''Onu hissediyor musun?''

My ridiculous heels were killing me, I was terrified that I might die,

Abartılı topuklularım beni öldürüyordu, o gece ölebileceğimden korktum,

yet I felt simultaneously overwhelmed with delight

aynı zamanda keyiften boğulmuş durumdaydım,

that 'Can I Kick It?' should happen to be playing

''Can I Kick It'' çalıyor olmalıydı,

on this precise moment in the history of the world

dünya geçmişindeki bu kusursuz anda

on the sound system,

ve ses sisteminde,

and it was now morphing into 'Teen Spirit.'

şimdi de ''Teen Spirit'' çalmaya başlamıştı.

I took the man's hand, the top of my head blew away,

Adamın elimi tuttum, kafamın üstü uçtu gitti,

we danced, we danced, we gave ourselves up to joy."

dans ettik ve kendimizi zevke teslim ettik.

And so what I'm trying to describe is two different life mindsets.

Söylemeye çalıştığım şey iki tür zihniyet vardır.

The first mountain mindset, which is about individual happiness and career success.

İlki dağ zihniyeti, bireysel mutluluk ve kariyer başarısı hakkında.

And it's a good mindset, I have nothing against it.

Bu iyi bir zihniyet, buna karşı değilim.

But we're in a national valley,

Ama evrensel bir vadideyiz

because we don't have the other mindset to balance it.

çünkü bunu dengeleyecek başka bir zihniyetimiz yok.

We no longer feel good about ourselves as a people,

Kendimizi bir insan olarak iyi hissedemiyoruz,

we've lost our defining faith in our future,

geleceği tanımlayan inancımızı yitirmişiz,

we don't see each other deeply, we don't treat each other as well.

birbirimizi derinden görmüyoruz, iyi davranmıyoruz.

And we need a lot of changes.

Bir sürü değişime ihtiyacımız var.

We need an economic change and environmental change.

Ekonomik değişime ve çevresel değişime ihtiyacımız var.

But we also need a cultural and relational revolution.

Ayrıca kültürel ve ilişkisel devrimlere de ihtiyacımız var.

We need to name the language of a recovered society.

Kurtarılmış bir toplumun dilini adlandırmamız gerek.

And to me, the weavers have found that language.

Ve bana göre, örücüler bu dili çoktan bulmuşlar.

My theory of social change is that society changes

Benim sosyal değişim teorime göre

when a small group of people find a better way to live,

eğer küçük bir topluluk daha iyi yaşamaya karar verirse

and the rest of us copy them.

diğerleri de kopyalar ve değişir.

And these weavers have found a better way to live.

Bu örücüler daha iyi yaşamanın bir yolunu bulmuşlar.

And you don't have to theorize about it.

Bunu kuramlaştırmak zorunda değilsiniz.

They are out there as community builders all around the country.

Onlar ülkenin her yanında topluluk kurucuları.

We just have to shift our lives a little,

Bizim hayatlarımızı değiştirmemiz gerekiyor.

so we can say, "I'm a weaver, we're a weaver."

böylece şunu diyebiliriz ''Ben örücüyüm, biz örücüleriz.''

And if we do that,

Ve bunu yaparsak

the hole inside ourselves gets filled,

içimizdeki boşluk doldurulur

but more important, the social unity gets repaired.

ama en önemlisi sosyal birliktelik düzeltilir.

Thank you very much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)