Adam Grant: How to stop languishing and start finding flow | TED

Çeviri: Abdulmecit Çelik Gözden geçirme: Cihan Ekmekçi

I know you all have long to-do lists,

Biliyorum hepinizin uzun yapılacaklar listesi var

but I hate wasting time so much that I have a to-don't list.

ancak yapılmayacaklar listesi için çok zaman harcamaktan nefret ediyorum.

Don't scroll on social media,

Sosyal medyada gezme,

don't check my phone in bed

Yatakta telefona bakma

and don't turn on the TV

ve televizyonu açma gibi,

unless I already know what I want to watch.

tabii eğer ne izlemek istediğimi bilmiyorsam.

But last year I found myself breaking all of those rules.

Ancak geçen sene bütün bu kuralları çiğnediğimi fark ettim.

I was staying up way past midnight,

Gece geç saatlere kadar uyumuyor,

doomscrolling,

kötü haberler okuyor,

playing endless games of online Scrabble

sayısız online Scrabble oyunu oynuyor

and bingeing entire seasons of TV shows that weren't even good.

ve pek de iyi olmayan dizilerin bütün bölümlerini art arda izliyordum.

The next morning I'd wake up in a daze

Ertesi sabah sersemlik içinde uyanıp

and swear, "Tonight in bed by 10:00."

“Bugün saat 10′da yatağa” diye yemin ediyordum.

But it kept happening night after night for weeks.

Ancak bu haftalarca her gece böyle devam etti.

What was I thinking?

Ne düşünüyordum ki?

As an organizational psychologist,

Bir örgüt psikoloğu olarak

I have spent my whole career studying motivation,

bütün kariyerim boyunca motivasyonu inceledim.

so it really bothers me when I can't explain my own behavior.

O yüzden kendi davranışlarımı bile izah edememek beni rahatsız ediyor.

I wasn't depressed. I still had hope. Wasn't burned out, had energy.

Depresyonda değildim. Hâlâ umudum vardı. Tükenmiş değildim, enerjim vardı.

Wasn't lonely, I was with my family.

Yalnız da değildim, ailemin yanındaydım.

I just felt a little bit aimless and a little bit joyless.

Sadece birazcık amaçsız ve biraz da neşesiz hissediyordum.

Eventually, I remembered there's a name for that feeling:

Nihayet, bu hissin bir adı olduğunu hatırladım:

languishing.

durgunluk.

Languishing as a sense of emptiness, stagnation and ennui.

Durgunluk bir boşluk, durağanlık ve can sıkıntısı hissidir.

It was coined by a sociologist Corey Keyes

Sosyolog Corey Keyes tarafından adlandırılmış,

and immortalized by a philosopher, Mariah Carey.

felsefeci Mariah Carey tarafından ölümsüzleştirilmiş.

(Laughter)

(Kahkaha)

When you're languishing, it just feels like you're muddling through your days,

Durgunlaştığınızda günleri plansız bir şekilde geçiriyor,

hayata sisli bir camdan bakıyormuş gibi hissedersiniz.

looking at your life through a foggy windshield.

So I'm curious how many of you have felt like that over the past few months.

Son aylarda kaçınız böyle hissetti merak ediyorum.

OK, those of you who didn't have the energy to raise your hands --

Pekala, elini kaldıracak enerjisi olmayanlar --

(Laughter)

(Gülme sesleri)

you might be languishing right now.

şu anda durgunlaşıyor olabilirsiniz.

And you over here who didn't laugh, you're definitely languishing.

Sen oradaki, sen gülmedin. Kesinlikle durgunlaşıyorsun.

Strangely enough --

İlginç bir şekilde --

[How are you feeling today? Meh. Meh. Meh.]

[Bugün nasıl hissediyorsunuz? Eh. Eh. Eh.]

(Laughter)

(Gülme sesleri)

Some of you passed the quiz.

Bazılarınız testi geçti.

Strangely enough, what rescued me from that feeling was playing Mario Kart.

İlginç bir şekilde, beni o histen kurtaran şey Mario Kart oynamaktı.

But let's back up for a second.

Şimdi biraz geriye gidelim.

In the early days of covid,

Covid’in başlarında

a lot of us were struggling with fear, grief and isolation.

birçoğumuz korku, üzüntü ve izolasyonla mücadele ediyordu.

But as the pandemic dragged on with no end in sight,

Ancak pandemi görünürde bitecek gibi olmayınca

our acute anguish gave way to chronic languish.

şiddetli acımız kronik durgunluğa sebep oldu.

We were all living in “Groundhog Day.”

“Bugün Aslında Dündü”de yaşıyorduk.

It felt like the whole world was stagnating.

Bütün dünya durağanlaşıyor gibiydi.

So I wrote an article to put languishing on the map.

O yüzden durgunluğu tanıtmak için bir makale yazdım.

I called it "the neglected middle child of mental health"

“Akıl sağlığının ilgi görmemiş ortanca çocuğu” adını verdim

and I suggested it might be the dominant emotion of our time.

ve zamanımızın baskın duygusu olabileceğini belirttim.

And soon it was everywhere.

Ardından makale her yerdeydi.

I was seeing it all over the media,

Bütün medyada makalenin

being discussed by celebrities, by royalty.

ünlülerden, kraliyet ailesinden ilgi gördüğünü okuyordum.

I've never seen people so excited

İnsanların heyecan eksikliğinden bahsetmek için

to talk about their utter lack of excitement.

bu kadar çok heyecanlandığını hiç görmemiştim.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And --

Ve --

I think --

Bence --

I think that naming languishing

Bence durgunluğu adlandırmak

helped people make sense of some puzzling experiences.

insanların yaşadıkları karmaşık olaylara anlam vermesini sağladı.

Why even after getting vaccinated

Örneğin, aşı olduktan sonra bile

people were having trouble looking forward to the rest of the year.

insanlar neden yılın geri kalanını beklemekte zorluk çekiyordu?

Why when "National Treasure" came on TV,

Televizyonda “Büyük Hazine” çıktığında

my wife already knew all the words by heart.

eşim neden bütün replikleri ezbere biliyordu?

And why I was staying up way too late,

Gece geç saatlere kadar uyanık kalıp

falling victim to what's known as revenge bedtime procrastination.

neden intikam amaçlı yatış ertelemesi denen şeye kurban gidiyordum?

(Laughter)

(Gülme sesleri)

We were looking for bliss in a blah day and purpose in a perpetual pandemic.

Sıradan bir günde mutluluk, bitmeyen bir pandemide amaç arıyorduk.

But languishing is not unique to a pandemic.

Ancak durgunluk pandemiye özgü bir şey değil.

It's part of the human condition.

İnsan olmanın bir parçası.

Two decades of research show that languishing can disrupt your focus

20 yıldır araştırmalar durgunluğun odaklanmayı bozabileceğini,

and dampen your motivation.

motivasyonu düşürebileceğini gösteriyor.

It's also a risk factor for depression

Ayrıca depresyona neden olan bir risk faktörü

because languishing often lurks below the surface.

çünkü durgunluk genellikle fark edilmeyen bir yerde gizlenir.

You might not notice when your drive is dwindling

Motivasyonunuzun azaldığını,

or your delight is dulling

keyfinizin kaçtığını fark edemeyebilirsiniz.

You’re indifferent to your own indifference,

Kendi kayıtsızlığınıza kayıtsızsınız

which means you don't seek help

ki bu da yardıma başvurmadığınız,

and you might not even do anything to help yourself.

kendinizi iyileştirmek için hiçbir şey yapmadığınız anlamına gelir.

Meh.

Eh işte.

Languishing isn't just hard to spot, though.

Ancak zor olan sadece durgunluğu fark etmek değil.

In many cultures, it's hard to talk about, too.

Birçok kültürde bundan bahsetmek de zor.

When people ask, "How are you?,"

İnsanlar “Nasılsın?” diye sorduğunda

you're expected to say, "Great!"

sizden “İyiyim!”

or "Living my best life."

veya “Yaşıyorum bu hayatı” demeniz beklenir.

That's called toxic positivity.

Buna toksik olumluluk denir.

(Laughter)

(Kahkahalar)

It's the pressure that we face to be optimistic and upbeat at all times.

Bu her zaman iyimser olmamızı gerektiren baskıdır.

If you say, "You know, I'm just OK,"

Eğer “fena değilim” derseniz

then people might encourage you to look on the bright side

insanlar size bardağın dolu tarafından bakmanızı

or count your blessings,

veya şükretmenizi söyleyecektir

which isn't just annoying.

ki bu rahatsız edici değil.

It can actually be bad advice.

Aksine kötü bir tavsiye olur.

Can I get two volunteers?

İki gönüllü alabilir miyim?

I will cold-call if I have to, don't all jump at once.

Mecbur kalırsam aranıza geleceğim, hepiniz kalkmayın.

OK, right over here.

Evet siz.

You can come up to a mic

Mikrofona gelebilirsiniz.

and can I get another volunteer right over there, up to this mic, please.

Diğer gönüllüyü alabilir miyim? Evet siz gelin, bu mikrofona lütfen.

A round of applause for our two volunteers.

Gönüllülerimiz için bir alkış lütfen.

(Applause)

(Alkış)

Hi, what's your name?

Merhaba, adınız nedir?

Martin: Martin.

Martin: Martin.

Adam Grant: Thank you.

Martin. Teşekkürler.

Can you tell us three good things about your life, please?

Bize hayatınla ilgili üç güzel şey söyleyebilir misin lütfen?

Martin: I’m married and I’m healthy and I’m happy.

Martin: Evliyim, sağlıklıyım ve mutluyum.

AG: All right, I’m glad the marriage came in first.

Adam Grant: Evliliğin ilk geldiğine sevindim, bravo.

Well done. OK, over here. What’s your name?

Evet siz. Adınız nedir?

Lee: Lee.

Lee: Lee.

AG: Lee, can you tell us 42 good things about your life?

AG: Lee, hayatınla ilgili 42 güzel şey söyleyebilir misin?

Lee: My cat Titchypoo, my dog Enzo.

Lee: Kedim Titchypoo, köpeğim Enzo

And so my wife, Jazz.

ve eşim Jazz.

AG: Third behind the dog and the cat.

Köpek ve kediden sonra üçüncü geldi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Well played.

Güzel hareket.

Lee: My children, Indio and Walter,

Lee: Çocuklarım Indio ve Walter,

Manchester United Football Club,

Manchester United Futbol Kulübü,

my friends, TED.

arkadaşlarım, TED.

AG: TED coming in at ringing eighth.

AG: TED sekizinci sırada geldi.

Lee: TED is very high, TED is very high.

Lee: TED çok üst sıralarda.

The poetry of C.S. Lewis, E.E. Cummings, Dylan Thomas.

C.S. Lewis, E.E. Cummings ve Dylan Thomas şiirleri.

AG: You want to name all the poets you’ve ever heard of?

AG: Duyduğun bütün şairleri mi saymak istiyorsun?

Alright, Lee, thank you.

Pekala, Lee. Teşekkürler.

We’re going to pause you there.

Seni burada durduracağız.

Round of applause. Thank you both.

Bir alkış lütfen. İkinize de teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

So for a long time, I assumed that people in Lee's position

Uzun bir süre Lee’nin durumundaki insanların

were going to be happier than Martin.

Martin’inkilerden daha mutlu olacağını düşündüm.

But when I ran the experiment, I found the exact opposite.

Ancak deneyi yaptığımda tam tersini buldum.

That people who are randomly assigned to count more blessings,

Daha fazla şükretmeleri gerektiği söylenen insanlar

are actually, on average, less happy

genel olarak aslında daha mutsuzdurlar

because you start to run out of things to be optimistic about.

çünkü iyimser olacağınız şeyler tükenmeye başlıyor.

And if you don't know that many poets ...

Eğer bu kadar çok şair bilmiyorsanız...

(Laughter)

(Gülme sesleri)

The harder it is to find good things about your life,

Hayatınızla ilgili güzel şeyler bulmak ne kadar zorlaşırsa

the more you feel like, well, maybe my life isn't that good.

o kadar çok “belki de hayatım o kadar iyi değil” hissine kapılırsınız.

In the early days of the pandemic,

Pandeminin başlarında

researchers found that the best predictor of well-being was not optimism.

araştırmacılar sağlığın en iyi işaretinin iyimserlik olmadığını ortaya koydu.

It was flow.

Bu işaret akıştı.

Flow is that feeling of being in the zone,

Akış, bir formda olma duygusudur

coined by the psychologist Mihály Csíkszentmihályi.

ve psikolog Mihály Csíkszentmihályi bulmuştur.

It's that state of total absorption in an activity.

Bir işe tamamen kendini verme halidir.

For you, it might be cooking or running or gardening

Bu hal sizin için zamanın nasıl geçtiğini anlayamadığınız,

where you lose track of time

benlik duygunuzu kaybettiğiniz

and you might even lose your sense of self.

yemek pişirme, koşma veya bahçe işleri gibi şeyler olabilir.

Flow is the appeal of a Netflix binge

Akış, Netflix’te art arda bölüm izleme çekiciliğidir

because you get transported into a different world

çünkü farklı bir dünyaya ışınlanıp

and immersed in a story.

bir hikayeye dalarsınız.

But bingeing is a temporary escape from languishing, not a cure.

Ama art arda bölüm izlemek durgunluktan geçici bir kaçıştır ve çare değildir.

At best, it leaves you with a bunch of asymmetric relationships.

En fazla size bir sürü asimetrik ilişki bırakır.

You might love hanging out with your friends:

Arkadaşlarınızla takılmayı seviyorsunuzdur:

Chandler,

Chandler,

Arya,

Arya,

Dwight,

Dwight,

Buffy -- Buffy, anyone? --

Buffy -- Buffy var mı? --

(Laughter)

(Kahkaha)

Joe Exotic,

Joe Exotic,

Peppa Pig.

Peppa Pig.

(Whispers) But they don't know you exist.

(Fısıldıyor) Sizin var olduğunuzu bilmiyorlar.

Bingeing is passive engagement in a fictional world,

Art arda bölüm izlemek hayali bir dünyada pasif olarak bulunmaktır.

peak flow depends on active participation

Zirve akışı gerçek dünyada

in the real world,

aktif bir katılıma bağlıdır.

which is why I was so surprised to find my flow

Bir Nintendo oyununda araba sürerken

while driving a cartoon car in a Nintendo game.

akışımı bulmama işte bu yüzden bu kadar şaşırdım.

When the pandemic first started,

Pandeminin başlarında

all three of our kids were at home in online school,

üç çocuğumuz da evde uzaktan eğitim görüyordu

and that lasted for a full year.

ve bu bütün bir sene devam etti.

It was not easy.

Kolay değildi.

One day we found this on our six-year-old's report card.

Bir gün bunu 6 yaşındaki çocuğumuzun karnesinde bulduk.

[can independently mute and unmute himself when requested to do so]

[açıp kapatması istendiğinde mikrofonu kendisi açıp kapatabiliyor]

(Laughter)

(Kahkahalar)

You know, I know some adults who still haven't figured that out yet,

Bunu yapmayı henüz çözememiş yetişkinler tanıyorum;

not just online, but in real life, too.

sadece online değil, gerçek hayatta da.

So I guess we had that to celebrate.

Sanırım bunu kutlayabiliriz.

But like many of you, we were isolated from extended family.

Ancak birçoğunuz gibi aile üyelerinden uzaktaydık.

My sister was halfway across the country.

Kız kardeşim ülkenin öbür ucundaydı.

And one day we were reminiscing about how much we love playing Mario Kart

Bir gün çocukken Mario Kart oynamayı ne kadar çok sevdiğimizden bahsediyorduk.

as we were kids.

And she said, "Well, we could all play together online now."

Sonra “Beraber online oynayabiliriz” dedi.

Why don't we start a family game?

Neden bir aile oyunu oynamayalım ki?

And soon we were playing every day

Sonra görüntülü aramayla birlikte

with a video call running at the same time.

her gün oynamaya başladık.

And after a couple of weeks I stopped feeling so blah.

Birkaç hafta sonra can sıkıntım gitmişti.

I was living zen in the art of Mario Kart.

Mario Kart sanatında Zen’i yaşıyordum.

(Laughter)

(Kahkahalar)

In the morning our kids were waking up, asking what time we would play.

Sabah çocuklar uyanıyor, ne zaman oyun oynayacağımızı soruyorlardı.

They were excited.

Heyecanlılardı.

And they loved it when I would gloat about an impending victory,

Sadece uçan mavi bir bombanın patladığı zafere yaklaşıp

only to be bombed by a flying blue shell

and then just sit there watching all three of our kids

sonra çocukların küçük yarış arabalarıyla

drive past me to the finish line in tiny go-carts.

bitiş çizgisinde beni geçmelerini izlediğimde eğleniyorlardı.

We had so much fun that we started a new Saturday night tradition

Çocuklar uyuduktan sonra yeni cumartesi gecesi geleneği başlatarak

after the kids were asleep.

çok eğlendik.

Adult Mario Kart.

Yetişkin Mario Kart’ı.

(Laughter)

(Kahkahalar)

So after reflecting on that experience,

Bu deneyim üzerine düşündükten sonra

I'm proud to present to you for the first time

size ilk defa Mario Kart zirve akışı teorimi

my Mario Kart theory of peak flow.

sunmaktan gurur duyuyorum.

It has three conditions: mastery, mindfulness and mattering.

Üç koşulu var: uzmanlık, bilinçli farkındalık ve önemli olma.

Let's start with mastery.

Uzmanlıkla başlayalım.

Mastery is something

Uzmanlık, çoğumuzun son zamanlarda bulmakta zorlandığı bir şeydir.

a lot of us have been having a hard time finding lately.

(Laughter)

(Kahkaha)

Psychologists find that at work

Psikologlar, iş yerinde

the strongest factor in daily motivation and joy

motivasyon ve mutlulukta en güçlü faktörün ilerleme duygusu

is a sense of progress.

olduğunu ortaya koydular.

We find that our happiness depends in Western cultures

Şunu anladık ki batı kültürlerinde mutluluğumuz

more on how our projects are going today than how they went yesterday.

projelerin dün nasıl gittiğinden ziyade bugün nasıl gittiğine bağlı.

That's why Nike says, "Just do it."

Ondan Nike “Sadece yap” diyor.

I guess if Nike had been started in a more past-focused country like China,

Nike, Çin gibi geçmişe odaklı bir ülkede kurulsaydı

their slogan would be, "Just did it."

sanırım sloganı “Sadece yaptı” olurdu.

If languishing is stagnation, flow involves momentum.

Durgunluk durağanlaşmaysa akış da momentum demektir.

But mastery does not have to be a big accomplishment,

Ama uzmanlığın büyük bir başarı olmasına gerek yok,

it can be small wins.

küçük başarılar da olabilir.

Small wins explain why I was drawn to online Scrabble

Küçük başarılar neden yedi harfli bir kelime bulma yarışı için

for the rush of playing a seven-letter word.

online Scrabble’a kapıldığımı açıklıyor.

Small wins makes sense of why so many people were thrilled

Küçük başarılar birçok insanın ilk somun ekmeğini yaparken

to bake their first loaf of sourdough bread.

neden bu kadar çok heyecanlandığına bir anlam veriyor.

And small wins explain why one engineer spent an entire afternoon

Küçük başarılar neden bir mühendisin M&M tanelerini

mastering the art of stacking M&M's on top of each other.

üst üste dizmede ustalaşmak için bütün vaktini harcadığını açıklıyor.

Take a look.

Bir bakalım.

(Video) This is going to be harder than I thought.

(Video) Bu düşündüğümden daha zor olacak.

Oh!

Oh!

Oh!

Oh!

Five M&Ms! Five M&Ms!

Beş tane! Beş tane!

(Laughter)

(Kahkaha)

AG: Turns out that was a world record.

AG: Bu bir dünya rekoruymuş.

(Laughter)

(Kahkaha)

That kind of mastery depends on a second condition for flow,

Bu tür bir uzmanlık akış için gereken ikinci koşula bağlı,

mindfulness.

bilinçli farkındalık.

Focusing your full attention on a single task,

Bütün dikkatinizi tek bir işe vermek,

not something a lot of us are doing that much these days.

yani çoğumuzun şu günlerde pek yapmadığı bir şey.

[Are you OK? You’re barely paying attention to your book, phone, show ... ]

[İyi misin? Kitabına, telefonuna, dizine, laptopuna ve on dakika önce

[ ... laptop and the crossword you started ten minutes ago.]

başladığın bulmacaya pek dikkatini vermiyorsun.

There's evidence that on average, people are checking emails 74 times a day,

İnsanların günde ortalama 74 kez epostalarını kontrol ettiklerine,

switching tasks every 10 minutes,

her 10 dakikada bir yaptıkları işi bıraktıklarına dair kanıt var.

and that creates what's been called time confetti,

Bu da hayatımızın değerli anlarını alıp

where we take what could be meaningful moments of our lives

onları küçük, işe yaramaz parçalara ayırdığımız,

and we shred them

zaman konfetisi denen şeye denk geliyor.

into increasingly tiny, useless pieces.

Time confetti is an enemy of both energy and of excellence.

Zaman konfetisi hem enerji hem de mükemmellik düşmanıdır.

If we want to find flow, we need better boundaries.

Akışı bulmak istiyorsak, daha iyi sınırlara ihtiyacımız var.

[It keeps me from looking at my phone every two seconds.]

[Bu şey beni her iki saniyede bir telefona bakmaktan alıkoyuyor.]

(Laughter)

(Kahkahalar)

When I think about boundaries,

Sınırlar hakkında düşündüğümde

I think of an experiment by organizational scholar Leslie Perlow.

aklıma örgüt psikolojisi akademisyeni Leslie Perlow’un deneyi geliyor.

She went to a Fortune 500 company and she tested a quiet time policy.

Bir Fortune 500 şirketine gidip sessizlik saati politikasını test etti.

No interruptions three mornings a week before noon.

Bir haftada üç sabah öğleden önce hiçbir kesinti olmadı.

On average, engineers spiked in productivity.

Ortalama olarak mühendislerin üretkenliği arttı.

47 percent of them were more productive than usual.

Yüzde 47′si normalden daha üretken oldular.

But the best part is that when the company made quiet time official policy,

Ama en iyi kısım, şirketin sessizlik saatini resmiyete döktüğünde

they had 65 percent above average productivity.

bunun ortalamanın üstünde, yüzde 65′e gelmesiydi.

I don't think there's anything magical

Salı, Perşembe, Cuma öğle öncesinin

about Tuesday, Thursday, Friday before noon.

sihirli olduğunu düşünmüyorum.

The lesson here is that we need to treat uninterrupted blocks of time

Buradan çıkarılacak ders, bölünmemiş zamanı

as treasures to guard.

bir hazine olarak görmemizdir.

Now, mastery and mindfulness will get you to flow,

Uzmanlık ve bilinçli farkındalık sizi akışa götürecektir

but there's a third condition that turns it into a peak experience.

ancak bunu bir zirve deneyimine dönüştüren üçüncü bir koşul var.

Mattering. Knowing that you make a difference to other people.

Önemli olma.

Diğer insanlar için öneminiz olduğunu bilmek.

Early in my career, I was studying fundraising callers

Kariyerimin başlarında bir üniversite için mezun bağışı

who were trying to bring in alumni donations to a university,

toplamaya çalışan bağış toplayıcılarını inceliyordum.

and I knew they were languishing when I saw this sign posted on their wall.

Duvarlarına astıkları bu tabelayı gördüğümde durgunlaştıklarını fark ettim.

[Doing a good job here is like wetting your pants in a dark suit]

[Burada iyi iş yapmak siyah pantolonun içinde işemek gibidir]

[You get a warm feeling but no one else notices]

[Sizi ılık bir his kaplar ancak kimse fark etmez]

(Laughter)

(Kahkahalar)

I wanted to study how to show them that their work mattered.

Onlara yaptıkları işin önemli olduğunu nasıl göstereceğimi çalıştım.

So I designed a series of experiments

Birkaç deney tasarladım

and over the next month, one group of callers on average

ve gelecek ay boyunca toplayıcıların bir grubu

more than doubled in weekly time on the phone

haftalık telefonda geçirilen zamanı ikiye katladı,

and nearly tripled in weekly revenue.

haftalık geliri ise neredeyse üç katına çıkardı.

What moved the needle was randomly assigning them to meet one student

Onları harekete geçiren şey bursu onların çalışmalarından karşılanan

whose scholarship had been funded by their work.

bir öğrenciyle buluşmalarıydı.

Now, instead of focusing on the monotonous process of making calls,

Monoton bir arama yapma sürecine odaklanmak yerine

they were absorbed in a meaningful purpose of helping to fund tuition.

öğrenim ücretini karşılamak için anlamlı bir amaca dikkatlerini verdiler.

So think about the people who would be worse off if your job didn't exist.

İşiniz var olmasaydı daha kötü durumda olabilecek insanları düşünün.

Those are the people who make your work matter.

İşinizi önemli kılan insanlar bu insanlardır.

You need to know their names, their faces and their stories,

İsimlerini, yüzlerini ve hikayelerini bilmeniz gerek.

and you can find flow in projects that benefit them.

Böylece onların yararına olan projelerde akışı bulursunuz.

This all explains why Mario Kart was such a great experience for me.

Bu, Mario Kart’ın benim için neden harika bir deneyim olduğunu gösteriyor.

It gave me a feeling of mastery,

Bana uzmanlık hissini veriyordu,

the sweet satisfaction of a perfectly placed banana peel

kız kardeşimin kayıp düşmesi için titizlikle yerleştirilmiş muz kabuğunun

for my sister to slip on.

verdiği tatlı bir tatmin hissini.

It required mindfulness too.

Bilinçli farkındalık da gerekti.

My brother-in-law was the best player.

Eniştem en iyi oyuncuydu.

Beating him demanded total concentration,

Onu yenmek için tam konsantrasyon lazımdı,

especially when my kids were ganging up with him against me.

özellikle çocuklarım bana karşı onunla birleştiği zaman.

And it wasn't just a game. It mattered.

Sadece bir oyun değildi. Önemi vardı.

Over the past year, we've all felt helpless in one way or another.

Geçtiğimiz yıl boyunca hepimiz kendimizi öyle ya da böyle çaresiz hissettik.

I felt helpless to fix covid.

Covid’i bitirmekte çaresizdim.

I couldn't even do that much to make online school better.

Uzaktan eğitimi geliştirmeye bile gücüm yetmiyordu.

And I'm a teacher.

Üstelik öğretmenim.

But in Mario Kart, I felt helpful.

Ama Mario Kart’ta işe yaradığımı hissettim.

I was able to give my kids something to look forward to

Hiçbir yere gidemediğimizde çocuklarıma iple çektikleri

when we couldn't go anywhere.

bir şey sunabiliyordum.

I was able to keep my family close when we were far apart.

Uzakta olsak bile ailemi bir arada tutabiliyordum.

We normally think of flow as an individual experience.

Akışı genellikle bireysel bir deneyim olarak düşünürüz.

But playing Nintendo, we were all immersed together.

Ama Nintendo oynarken hep birlikte oyunun içine dalıyorduk.

And although we don't play daily anymore,

Artık her gün oyun oynamasak da

I feel closer to my sister and my brother-in-law

kendimi kız kardeşime ve enişteme hissetmediğim kadar yakın hissediyorum.

than I ever had before.

I learned that love is not the frequency of communication,

Sevginin iletişimin frekansı değil, ilişkideki derinlik olduğunu öğrendim.

it's the depth of connections.

I also realized that the antidote to languishing

Durgunluğun çaresinin verimli bir şey olması gerekmediğini,

does not have to be something productive,

eğlenceli bir şey olabileceğini de fark ettim.

it can be something joyful.

Our peak moments of flow are having fun with the people we love,

Zirve akışı anlarımız sevdiklerimizle eğlenmektir

which is now a daily task on my to-do list.

ki bu da artık yapılacaklar listesinde günlük yapacağım şey.

So what's your version of Mario Kart?

Sizde Mario Kart’ın yerinde ne var?

Where do you find mastery and mindfulness with the people who matter to you?

Değer verdiklerinizle beraber nerede uzmanlık ve farkındalık buluyorsunuz?

I think we need to rethink our understanding

Bence fiziki ve zihinsel sağlık anlayışımızı

of mental health and well-being.

değiştirmemiz gerek.

Not depressed doesn't mean you're not struggling.

Depresyonda olmamak sorun yaşamadığınız anlamına gelmez.

Not burned out

Kül olmamak

doesn't mean you're fired up.

yanmadığınız anlamına gelmez.

When someone says, "How are you?,"

Biri size “Nasılsın?” derse

it's OK to say, "Honestly, I'm languishing."

“Dürüst olmak gerekirse durgunlaşıyorum” demek normaldir.

Or if you can only muster one syllable,

Veya iki kelimeyle de cevap verebilirseniz,

"Meh."

“Eh işte.”

(Laughter)

(Kahkahalar)

And when you're ready, you can start finding the flow

Hazır olduğunuzda boşluktan çıkan yolu aydınlatan

that lights a path out of the void.

akışı bulmaya başlayabilirsiniz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)