How you can use impostor syndrome to your benefit | Mike Cannon-Brookes

Çeviri: Didem Tari Gözden geçirme: Nevaz Mescioğlu

So I've experienced a lot of success in my life.

Hayatımda bir çok başarıyı deneyimledim.

Over a decade ago,

On yıldan fazla bir süre önce,

I started a business straight out of uni with my mate, Scott.

üniversiteden hemen sonra dostum Scott'la bir iş kurdum.

Now, having no prior business experience

Şimdi, daha önce hiç iş tecrübemiz yoktu

and not really any grand plan --

ve gerçekte büyük bir planımız da yoktu.

in fact, our goals when we started were not to have to get a real job

Aslında, başladığımızda hedefimiz, gerçek bir iş bulmak zorunda olmamak

(Laughter)

(Kahkaha)

and to not have to wear a suit to work every day.

ve her gün işe giderken takım elbise giymek zorunda olmamaktı.

Check and check.

İkisini de gerçekleştirdik.

(Laughter)

(Kahkaha)

Today, we have thousands of amazing employees,

Bugün, binlerce harika çalışanımız var

and millions of people use our software around the planet.

ve gezegende milyonlarca insan bizim yazılımımızı kullanıyor.

And technically, even outside the planet,

Teknik olarak hâlihazırda Mars'a gidenleri de sayarsak

if you count those that are currently on their way to Mars.

gezegenin dışında bile kullanıyorlar.

So you'd think that I know what I'm doing every day

Yani, her gün işe gittiğimde

ne yaptığımı bildiğimi düşünebilirsiniz.

when I go to work.

Well, let me let you in on something:

Peki sana bir sır açıklayayım.

most days, I still feel like I often don't know what I'm doing.

Çoğu gün, hâlâ ne yaptığımı genellikle bilmediğimi hissediyorum.

I've felt that way for 15 years,

15 yıldır böyle hissediyorum

and I've since learned that feeling is called "impostor syndrome."

ve o zaman öğrendim ki bu duyguya "sahtekârlık sendromu" deniliyor.

Have you ever felt out of your depth,

Kendinizi hiç bir sahtekâr gibi,

like a fraud,

derinliğinin dışında hissetiniz mi

and just kind of guessed/bullshitted your way through the situation --

ve sadece bir tür tahminle/zırvalıkla durumun üstesinden geldiniz mi --

(Laughter)

(Kahkaha)

petrified that anytime,

ama herhangi bir anda,

someone was going to call you on it?

biri bununla ilgili seni arayacak diye donakaldığınız oldu mu?

Well, I can think of many examples where I felt like this.

Böyle hissettiğim pek çok örnek düşünebilirim.

Interviewing our first HR manager,

İK departmanı olan bir şirkette hiç çalışmamış biri olarak

having never worked in a company that had an HR department --

ilk İK yöneticimize mülakat yapmam --

(Laughter)

(Kahkaha)

terrified as I walked into the interview,

Mülakata girerken "Bu kişiy ne soracağım?" diye düşünerek

thinking, "What am I going to ask this person?"

dehşete kapılmıştım.

Or attending board meetings in a T-shirt surrounded by suits,

Veya yönetim kurulu toplantılarına etrafım takımlılarla sarılmışken tişörtle katılmam

and acronyms are flying around,

ve kısaltmalar havada uçuşurken

eve döndüğümde onları Wikipedia'dan arayıp bulabilmek için

feeling like a five-year-old

as I surreptitiously write them down in my notebook,

çaktırmadan not defterime yazarken

so I can look them up on Wikipedia when I get home later.

beş yaşında bir çocuk gibi hissetmem.

(Laughter)

(Kahkaha)

Or, in the early days,

Veya ilk günlerde

when people would call up and ask for accounts payable,

insanlar arayıp borç hesabı sorduğunda donar,

I would freeze and think, "Wait, are they asking for money

“Bekle, para mı istiyorlar, yoksa bize mi veriyorlar?” diye düşünürdüm.

or giving it to us?"

(Kahkaha)

(Laughter)

And I would cover the phone,

Telefonun üzerini kapatır,

cover the mouthpiece of the phone,

ahizeyi kapatır,

and say, "Scott, you're in accounts,"

"Scott, muhasebedensin." der

and pass it across.

ve telefonu uzatırdım.

(Laughter)

(Kahkaha)

We both did a lot of jobs back then.

O zamanlar ikimiz de birçok iş yaptık.

So for me, impostor syndrome is a feeling of being well, well out of your depth,

Yani benim için sahtekârlık sendromu, bilgi ve yeteneğimin fazlasıyla dışında

ancak hâlihazırda durumun içinde yerleşik şekilde olmaya dair bir his.

yet already entrenched in the situation.

Internally, you know you're not skilled enough, experienced enough

İçten içe, orada olmanı haklı çıkarmaya yetecek kadar

or qualified enough to justify being there,

yetenekli, deneyimli veya kalifiye olmadığını biliyorsun

yet you are there,

ancak oradasın

and you have to figure a way out,

ve bir çıkış yolu bulman gerekiyor

because you can't just get out.

çünkü sadece öylece çıkamazsın.

It's not a fear of failure,

Bu başaramama korkusu değil

and it's not a fear of being unable to do it.

ve yapamama korkusu değil.

It's more a sensation of getting away with something,

Bu daha ziyade, bir şeyin yanına kâr kalması hissi,

a fear of being discovered,

yakalanma korkusu,

that at any time, someone is going to figure this out.

herhangi bir zamanda birisinin bunu anlayacağı.

And if they did figure it out,

Anlamış olsalar

you'd honestly think, "Well, that's fair enough, actually."

"Aslında bu yeterince adil." diye samimiyetle düşünürdünüz.

(Laughter)

(Kahkaha)

One of my favorite writers, Neil Gaiman, put it so beautifully

En sevdiğim yazarlardan biri, Neil Gaiman, bir üniversitede yaptığı

"Make Good Art" isimli mezuniyet konuşmasında

in a commencement address he gave at a university, called "Make Good Art."

bunu çok güzel bir şekilde dile getirdi.

I want to make sure I get his quote correct.

Alıntısını doğru yaptığımdan emin olmak istiyorum.

"I was convinced that there would be a knock on the door,

"Bir gün kapının çalınacağına ve her şeyin bittiğini, beni yakaladıklarını

and a man with a clipboard would be there to tell me that it was all over,

ve şimdi gidip gerçek bir iş bulmam gerektiğini bana söylemek için

orada duran yetkili bir kişi olacağına

that they'd caught up with me,

and that I would now have to go and get a real job."

ikna olmuştum."

Now, when there's a knock on my door,

Şimdi kapım çalındığında koyu renk takımlı,

I still feel like some sort of dark-suited clipboard man is going to be there

yetkili bir kişinin orada olacağını ve bana ayrılan sürenin

to tell me that my time is kind of up.

adeta sonuna geldiğimizi söyleyeceğini hâlâ hissediyorum.

And being a crap cook,

Berbat bir aşçı olduğumdan

I'm quite relieved when it's just someone with a pizza for the kids.

sadece çocuklara pizza getiren biri olduğunda hayli rahatlıyorum.

(Laughter)

(Kahkaha)

But it's important to note that it's not all bad.

Ancak bunun tamamının kötü olmadığını belirtmek önemli.

There's a lot of goodness, I think, in those feelings.

O duyguların içinde, bence birçok da iyilik var.

And this isn't some sort of motivational-poster type talk,

Bu, bir motivasyon verici poster,

bir "Şimdi başla." konuşması değil.

a "Begin it now."

It's more of an introspection into my own experiences of impostor syndrome,

Bu, daha ziyade, kendi sahtekârlık sendromu deneyimlerime

ve onları kontrol etmeyi öğrenmeyi ve iyilik için bir tür güce dönüştürmeyi

and how I've tried to learn to harness them

and turn them into some sort of a force for good.

nasıl denediğime dair bir iç gözlem.

And a great example of those experiences

Bu deneyimlerin harika bir örneği

is in the early days of Atlassian's history.

Atlassian tarihinin ilk günlerinde.

We were about four years old, and we had about 70 employees.

Yaklaşık dört yaşındaydık ve yaklaşık 70 çalışanımız vardı.

And at the advice of our auditors --

Denetçilerimizin tavsiyesiyle

most good stories start with advice from an auditor --

-iyi hikâyelerin birçoğu, bir denetçi tavsiyesi ile başlar-

(Laughter)

(Kahkaha)

we entered the New South Wales Entrepreneur of the Year competition.

New South Wales Yılın Girişimcisi yarışmasına katıldık.

Now, we were surprised when we won

40 yaş altı girişimciler için genç kategorisinde

the New South Wales Entrepreneur of the Year

New South Wales Yılın Girişimcisi ödülünü kazandığımızda şaşırmıştık.

in the young category for entrepreneurs under 40.

Sekiz farklı kategori vardı.

There were eight categories.

And so surprised, in fact,

Ve bu yüzden şaşırdım, aslında,

having looked at the list of people we were up against,

yarıştığımız insanların listesine bakınca

I didn't even turn up to the awards ceremony.

ödül törenine bile gitmedim.

So Scott collected the gong by himself.

Yani, Scott nişanı bizzat kendisi aldı.

And then we traveled off to the national awards.

Daha sonra ulusal ödüllere gittik.

Bunlara muhtemelen gitmem gerektiğini düşündüm.

I thought I should probably turn up to those.

So we rented some suits,

Bu yüzden takım elbise kiraladık,

I invited a girl that I had just met --

daha yeni tanıştığım bir kızı davet ettim

we'll get to her in a second --

-bir saniye sonra ona geliyorum-

(Laughter)

(Kahkaha)

and off we went to the big black-tie gala.

ve büyük siyah smokin galasına gittik.

Now, our surprise turned to shock

Bu kez, gecenin ilk ödülü olan genç kategorisinde

in the first award of the night, the young category,

şaşkınlığımız şoka dönüştü

when we beat all of the other states

çünkü diğer tüm ülkeleri yenip

and won the Australian Young Entrepreneur of the Year.

Yılın Avustralya Genç Girişimcisi ödülünü kazandık.

When the shock had worn off,

Şok yavaş yavaş azaldığında

we got a lot of champagne to the table and the party began,

masaya çokça şampanya almıştık, parti başlamıştı

ve gece kesinlikle sona ermişti.

and the night was surely over.

We were having a royally great time.

Asil şekilde, çok iyi zaman geçiriyorduk.

Fast-forward to the last award of the night,

Gecenin son ödülüne hızlıca gelelim.

and our shock turned into everybody's shock

Diğer tüm kategorilere karşı

when we won the Australian Entrepreneur of the Year

Yılın Avustralya Girişimcisi ödülünü kazandığımızda

against all of the other categories.

şokumuz herkesin şokuna dönüştü.

Now, so shocked was everybody else, in fact,

Herkes o kadar şoktaydı ki

that the announcer, the CEO of Ernst and Young,

Ernst ve Young'ın CEO'su olan spiker

opened the envelope,

zarfı açtı

and the first words out of his mouth were, "Oh my God."

ve ağzından çıkan ilk sözler "Aman Tanrım" oldu.

(Laughter)

(Kahkaha)

And then he reset himself and announced that we had won.

Sonra kendini sıfırladı ve kazandığımızı açıkladı.

(Laughter)

(Kahkaha)

So we knew we were in way too deep.

Bu yüzden, fazlasıyla derinde olduğumuzu biliyorduk.

And from there, the water got a lot deeper,

Oradan sonra su derinleştikçe derinleşti

because we jetted off to Monte Carlo

çünkü 40 farklı ülkeye karşı

to represent Australia in the World Entrepreneur of the Year

Yılın Dünya Girişimcisi'nde Avustralya'yı temsil etmek için

against 40 other different countries.

Monte Carlo'ya gittik.

Now, in another rented suit, I was at one of the dinners

Bu kez kiralanmış bir başka takım elbisede akşam yemeklerinden birindeydim

and sitting next to a lovely man called Belmiro de Azevedo,

ve Portekiz'in galibi olan Belmiro de Azevedo isimli

who was the winner from Portugal.

sevimli bir adamın yanında oturuyordum.

Total champion.

Tam bir şampiyon.

At 65, he had been running his business for 40 years.

65 yaşında, işini 40 yıldır sürdürüyordu.

He had 30,000 employees.

30.000 çalışanı vardı.

Don't forget, at the time, we had 70.

Unutmayın, o zaman, bizim 70'ti.

And he had four billion euro in turnover.

Yıllık cirosu dört milyar avroydu.

And after a couple of wines,

Birkaç şaraptan sonra, ona,

I remember admitting to him that I felt that we did not deserve to be there,

orada olmayı hak etmediğimizi,

kendi derinliğimizin çok dışında olduğumuzu

that we were well out of our depth,

ve bir noktada, birisinin bunu anlayıp bizi eve, Avustralya'ya göndereceğini

and at some time, someone was going to figure this out

and send us home to Australia.

hissettiğimi itiraf ettiğimi hatırlıyorum.

And he, I remember, just paused and looked at me

Hatırlıyorum, bir duraksadı ve bana bakıp

and said that he felt exactly the same way

tam olarak aynı şekilde hissettiğini

and that he suspected all the winners were feeling that way,

ve tüm kazananların bu şekilde hissettiğinden şüphelendiğini söyledi

and that despite not knowing Scott or I or really anything about technology,

ve Scott, ben ya da teknoloji ile ilgili hiçbir şey bilmese de

he said that we were obviously doing something right

belli ki doğru bir şey yaptığımızı

ve muhtemelen devam etmemiz gerektiğini söyledi.

and should probably just keep going.

(Laughter)

(Kahkaha)

Now, this was a pretty big light bulb moment for me for two reasons.

Bu, iki nedenle benim için oldukça büyük aydınlanma anlarından biriydi.

One, I realized that other people felt this as well.

Birincisi, diğer insanların da bunu hissettiğini fark ettim.

And two, I realized it doesn't go away with any form of success.

İkincisi, hiçbir çeşit başarı formuyla bu hissin gitmediğini fark ettim.

I had assumed that successful people didn't feel like frauds,

Başarılı insanların dolandırıcı gibi hissetmediklerini varsaymıştım

ve şimdi tersinin gerçek olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu biliyorum.

and I now know that the opposite is more likely to be true.

And this isn't just a feeling that I have at work.

Bu sadece işe dair sahip olduğum bir hissiyat değil.

It happens in my personal life, too.

Bu benim kişisel hayatımda da oluyor.

In the early days,

İlk günlerde,

I was flying back and forth to San Francisco every week for Atlassian,

Atlassian için her hafta San Francisco'ya uçuyordum,

and I racked up a lot of frequent flyer points

çok fazla uçuş mil puanı topladım

ve Qantas birinci sınıf bekleme salonuna erişim elde ettim.

and got access to the Qantas business lounge.

Now, if there's ever a place that I don't belong ...

Şimdi, asla ait olmadığım bir yer varsa...

(Laughter)

(Kahkaha)

It doesn't help when I walk in and they generally look at me in shorts and jeans,

Şort ve kot ya da kot ve tişörtle içeri girdiğimde durum daha da zorlaşır,

or jeans and a T-shirt, and say, "Can I help you, son? Are you lost?"

genelde bana bakıp "Yardım edebilir miyim, evladım? Kayıp mı oldun?" derler.

But anyway, sometimes life happens in the Qantas lounge

Ama yine de bazen tam da Qantas bekleme salonunda,

hiç beklemezken hayat kapınızı çalıverir.

when you'd least expect it.

One morning, over a decade ago,

On yıldan uzun bir süre önce, bir sabah,

I was sitting there on my regularly weekly commute,

düzenli, haftalık iş seyahatim esnasında orada oturuyordum,

and a beautiful woman from way out of my league

benim ligimin oldukça dışında olan güzel bir kadın Qantas bekleme salonuna girdi

walked into the Qantas lounge and continued walking straight up to me

ve birini başkasıyla karıştırma durumunda olduğu gibi

in a case of mistaken identity.

doğrudan bana doğru yürümeye devam etti.

She thought I was someone else,

Başka biri olduğumu sanıyordu,

so in this case, I actually was an impostor.

bu yüzden, bu durumda, gerçekten bir sahtekârdım.

(Laughter)

(Kahkaha)

But rather than freeze as I would have historically done

Ama tarihsel olarak yaptığım gibi donmak

or chivalrously maybe informed her of her error,

ya da belki şövalyevari bir şekilde ona hatasını bildirmek yerine

I just tried to keep the conversation going.

sadece konuşmayı devam ettirmeye çalıştım.

(Laughter)

(Kahkaha)

And classic Australian bullshit became some sort of forward movement

Klasik Avustralya zırvalığı bir tür iddialı hamleye

and a phone number.

ve bir telefon numarasına dönüştü.

And I took that girl to the awards ceremony a couple of months later.

Ve ben o kızı birkaç ay sonraki ödül törenine götürdüm.

And more than a decade later,

On yıldan uzun bir süre sonra,

I'm incredibly happy that she is now my wife,

inanılmaz mutluyum ki o, şu an benim eşim

and we have four amazing children together.

ve birlikte dört harika çocuğumuz var.

(Applause)

(Alkış)

But you'd think that when I wake up every morning,

Ama tahmin edersiniz ki her sabah uyandığımda

I wouldn't roll over and look at her and think, "She's going to say,

dönüp ona bakıp bana "Sen kimsin

ve yatağın o tarafını sana kim verdi?" diyeceğini düşünürdüm.

'Who are you, and who gave you that side of the bed?'

(Laughter)

(Kahkaha)

'Get out of here.'"

"Dışarı çık."

But she doesn't.

Ama demiyor.

And I think she sometimes feels the same way.

Sanırım bazen o da böyle hissediyor.

And apparently, that's one of the reasons

Görünüşe göre bu,

that we'll likely have a successful marriage.

başarılı evliliğimizin nedenlerinden biri.

You see, in researching this talk,

Bu konuşmayı araştırırken

I learned that one of the attributes of the most successful relationships

en başarılı ilişkilerin özelliklerinden birinin

her iki partnerin de liglerinin dışında hissetmeleri olduğunu öğrendim.

is when both partners feel out of their league.

They feel that their partner is out of their league.

Onlar partnerlerinin kendi liglerinin dışında olduğunu hissederler.

They feel like impostors.

Sahtekâr gibi hissederler.

And if they don't freeze, and they're thankful,

Eğer donmaz ve şükrederlerse

and they work harder and they stretch to be the best partner they can,

ve daha çok çalışır ve ellerinden gelen en iyi partner olmak için esnerlerse

it's likely to be a very successful relationship.

muhtemelen çok başarılı bir ilişki olacaktır.

So if you have this feeling, don't freeze.

Eğer bu hisse sahipsen donma.

Try to keep the conversation going,

Senin aslında olmadığın biri olduğunu düşünse bile

even if she thinks that you're somebody that you're not.

sohbeti devam ettirmeye çalış.

Now, feeling like, or people thinking I'm someone I'm not

Ben olmadığım bir kişiyim hissi ya da insanların böyle düşünmesi

actually happens quite frequently.

aslında oldukça sık gerçekleşiyor.

A great example from my more recent past,

Buna daha yakın geçmişimden harika bir örnek:

Birkaç ay önce, çocuklarımdan biriyle gece geç saatte ayaktaydım,

a few months ago, I was up late at night with one of my kids,

and I saw something on Twitter

Twitter'da Tesla hakkında bir şey gördüm,

about Tesla saying that they could solve

Güney Avusturalya'nın haddeleme güç krizi serilerinden birini

South Australia's rolling series of power crises

büyük endüstriyel pillerle

with one of their large industrial batteries.

çözebileceklerini söylüyordu.

Without thinking, I fired off a bunch of tweets,

Hiç düşünmeden, onlara meydan okuyan

ve bu konuda gerçekten ciddi olup olmadıklarına değinen birkaç tweet attım.

challenging them and saying were they really serious about this.

And in doing so, I managed to kick a very small rock

Bununla çok küçük bir kayaya tekme atarak

off a very big hill

çok büyük bir tepeden düşürmeyi başardım

that turned into an avalanche that I found myself tumbling in the middle of.

ki bu, kendimi tam ortasında yuvarlanırken bulduğum bir çığa dönüştü.

Because you see, a few hours later, Elon tweeted me back and said

Çünkü birkaç saat sonra,

Elon bana tweet atarak son derece ciddi olduklarını,

that they were deadly serious,

that within a hundred days of contract signing,

sözleşmenin imzalanmasından sonra yüz gün içinde

they could install a 100-megawatt-hour facility,

dünya standartlarında dev bir pil olan,

which is a giant battery of a world-class size,

şimdiye kadar gezegende yapılmış en büyüklerden biri olan,

one of the biggest ever made on the planet.

100 megavat/saatlik bir tesis kurabileceklerini söyledi.

And that's when all hell really broke loose.

İşte o zaman gerçekten kıyamet koptu.

Enerji alanında bir tür "uzman" olarak benden görüş almak için

Within 24 hours, I had every major media outlet

texting and emailing and trying to get in contact with me

başlıca her medya kuruluşu 24 saat içinde,

to get opinion as some sort of "expert" in energy.

bana mesaj ve e-posta gönderdi ve benimle iletişime geçmeye çalıştı.

(Laughter)

(Kahkaha)

Now, at the time, I couldn't really have told you the difference

O zamanlar, çocuklarımın oyuncaklarına takılan bir buçuk voltluk AA pillerle

between a one-and-a-half-volt AA battery that goes in my kids' toys

Güney Avustralya'ya takılan, güç krizlerini potansiyel olarak

and a 100-megawatt-hour industrial-scale battery facility

çözebilecek olan 100 megavat/saatlik endüstriyel ölçekli pil tesisi

that goes in South Australia

arasındaki farkı

that could potentially solve their power crisis.

gerçekten söyleyemezdim.

I was now feeling a chronic case of impostor syndrome,

Kronik bir sahtekârlık sendromu vakası hissediyordum

(Laughter)

(Kahkaha)

and it got truly bizarre.

ve gerçekten tuhaflaşmıştı.

And I remember thinking to myself,

Kendi kendime şöyle düşündüğümü hatırlıyorum:

"Shit. I've kind of started something here and I can't really get out.

"Kahretsin. Burada bir şeyler başlattım ve gerçekten içinden çıkamıyorum.

If I abandon the situation,

Durumu yarıda bırakırsam

Avustralya'yı yenilenebilir enerji konusunda geride bırakacağım

I'm going to sort of set back renewables in Australia

and maybe just look like a complete idiot

ve Twitter'daki aptallığım nedeniyle

because of my idiocy on Twitter."

belki de tam bir aptal gibi görüneceğim."

So I thought the only thing I could do

Bu yüzden yapabileceğim tek şeyin

was to try not to freeze and to try to learn.

donmamaya ve öğrenmeye çalışmak olduğunu düşündüm.

So I spent a week

Bu yüzden,

trying to learn everything I could about industrial-scale batteries

endüstriyel ölçekli piller, elektrik şebekesi, yenilenebilir enerjiler

and the electricity grid and renewables and the economics of all of this

ve bunların ekonomisi ile bunun makul bir teklif olup olmadığı hakkındaki

and whether this was even a feasible proposal.

her şeyi öğrenmeye çalışarak bir hafta geçirdim.

I talked to the chief scientist, I talked to the CSIRO,

Baş bilim insanıyla konuştum, CSIRO ile konuştum,

had multiple ministers and premiers trying to give me their side of the story

hikâyenin kendi açılarını bana anlatmaya çalışan

from both sides of the aisle.

her iki siyasi görüşten de birçok bakan ve başbakan oldu.

I managed to exchange tweets with the prime minister.

Başbakanla tweetleşmeyi başardım.

I even managed to pull off a passing impression, let's say,

Hatta ABC Lateline programındaki bir enerji uzmanının

inandırıcı bir taklidini yapmayı bile başardım.

of an energy expert on ABC Lateline.

(Laughter)

(Kahkaha)

But as a result of all this,

Ancak tüm bunların sonucu olarak

South Australia did put out a battery tender,

Güney Avustralya bir pil ihalesi yaptı

and they had more than 90 applications for that battery tender.

ve bu pil ihalesi için 90'dan fazla başvuru oldu.

And the national conversation over a period of a few months

Birkaç ay içinde parlamentodaki ulusal gündem,

moved from the sort of theatrical lumps of coal in the parliament

bir tür teatral kömür yığınlarından,

to discussing kind of which industrial-scale battery chemistry

büyük ölçekli yenilenebilir piller inşa etmek için

hangi endüstriyel ölçekli pil kimyasalının en iyisi olduğu tartışmasına dönüştü.

was the best for building large-scale renewable batteries.

So I think that the important lesson is by that time in my life,

Bu yüzden buradaki önemli ders şu ki

hayatımda, o tarih itibariyle sahtekâr olduğumu çok iyi biliyordum.

I knew well that I was an impostor.

I knew I was miles out of my depth.

Kendi derinliğimin millerce dışında olduğumu biliyordum.

But instead of freezing, I tried to learn as much as I could,

Ama donmak yerine, genellikle, aptal gibi görünme korkumdan motive olarak

motivated by my fear of generally looking like an idiot,

öğrenebildiğim kadar çok şey öğrenmeye çalıştım

and tried to turn that into some sort of a force for good.

ve bunu bir tür iyilik gücüne dönüştürmeye çalıştım.

So one of the things I've learned

Öğrendiğim şeylerden biri,

is that people think successful people don't feel like frauds.

insanlar, başarılı insanların dolandırıcı gibi hissetmediğini düşünüyor.

But I think, especially knowing a lot of entrepreneurs,

Ama özellikle çok sayıda girişimci tanıdığım için

the opposite is more likely to be true.

bence bunun tersi daha olası.

But the most successful people I know don't question themselves,

Tanıdığım en başarılı insanlar kendilerini sorgulamıyorlar

but they do heavily question, regularly question, their ideas

fakat fikirlerini ve bilgilerini yoğun olarak sorguluyorlar,

düzenli olarak sorguluyorlar.

and their knowledge.

They know when the water is way too deep,

Suyun ne zaman çok derin olduğunu biliyorlar

ve tavsiye istemekten korkmuyorlar.

and they're not afraid to ask for advice.

They don't see that as a bad thing.

Bunu kötü bir şey olarak görmüyorlar.

And they use that advice to hone those ideas, to improve them

Tavsiyeyi, bu fikirleri bilemek, geliştirmek

ve öğrenmek için kullanıyorlar.

and to learn.

And it's OK to be out of your depth sometimes.

Bazen derinliğinin dışında olmak sorun değil.

Ben sık sık derinliğimin dışındayım.

I'm frequently out of my depth.

It's OK to be out of your depth.

Derinliğinin dışında olmak iyi.

It's OK to be in a situation where you just can't push the eject button,

Çıkarma düğmesine hemen basamadığın bir durumun içinde olman iyi,

so long as you don't freeze,

donup kalmadığın sürece, durumu kontrol altında tuttuğun sürece

so long as you harness the situation, don't be paralyzed

felç olma

and try to turn it into some sort of a force for good.

ve bunu bir tür iyilik gücüne dönüştürmeye çalış.

And it's important that I say "harness" here,

Burada "kontrol altında tutma" demem önemli

because this isn't sort of pop-psychology BS

çünkü bu, sahtekârlık sendromunu fethetmekle ilgili

about conquering impostor syndrome for me.

bir tür popüler psikoloji zırvası değil benim için.

It's merely about being aware of it.

Sadece farkında olmakla ilgili.

In fact, I'm extremely aware of feeling like an impostor right now,

Aslında, şu anda bir sahtekâr gibi hissettiğimin son derece farkındayım,

as I'm up here, some sort of pseudo-expert

bu konuşmayı yapmayı kabul ettiğimde,

on a feeling that I couldn't even put a name to a few months ago,

yani, birkaç ay önce, bir isim bile koyamayacağım bu hisse dair

when I agreed to do this talk.

bir tür sahte uzman olarak buradayım.

Which, if you think about it, is kind of the point, isn't it?

Eğer düşünürsen konu tam da bu, değil mi?

(Laughter)

(Kahkaha)

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)