Embrace your raw, strange magic | Casey Gerald

Çeviri: Sevgül Demir Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

[This talk contains mature content]

[Bu konuşma içeriği yetişkinlere yöneliktir.]

My mother called this summer to stage an intervention.

Annem bu yaz, bir ikna konuşması yapmak için beni aradı.

She'd come across a few snippets of my memoir,

Kitabımdan birkaç kısım bulmuş,

which wasn't even out yet,

üstelik o zaman daha çıkmamıştı

and she was concerned.

ve endişelenmişti.

It wasn't the sex.

Endişesi kitaptaki cinsellik değildi.

(Laughter)

(Kahkaha)

It was the language that disturbed her.

Onu rahatsız eden şey kitabın üslubuydu.

For example:

Mesela,

"I have been so many things

"İlginç yolculuğum boyunca,

along my curious journey:

bana pek çok isim takıldı:

a poor boy, a nigger,

zavallı çocuk, zenci,

a Yale man, a Harvard man,

Yale'lı adam, Harvard'lı adam,

a faggot, a Christian,

ibne, Hristiyan,

a crack baby, alleged,

madde bağımlısı annenin çocuğu, suçlu,

the spawn of Satan, the Second Coming,

Şeytanın oğlu, İkinci Geliş,

Casey."

Casey."

That's just page six.

Henüz altıncı sayfadayız.

(Laughter)

(Kahkaha)

So you may understand my mother's worry.

Yani, annemin endişesini anlayabilirsiniz.

But she wanted only to make one small change.

O sadece küçük bir değişiklik yapmak istedi.

So she called, and she began,

Beni aradı ve dedi ki,

"Hey, you are a man.

"Hey, sen bir erkeksin.

You're not a faggot, you're not a punk,

Sen ibne değilsin, serseri de değilsin,

and let me tell you the difference.

sana aradaki farkı söyleyeyim.

You are prominent. You are intelligent.

Sen seçkin birisin. Akıllısın.

You dress well. You know how to speak.

İyi giyiniyorsun. Konuşmayı biliyorsun.

People like you.

İnsanlar seni seviyor.

You don't walk around doing your hand like a punk.

Ellerini bir serseri gibi oynatarak etrafta dolaşmıyorsun.

You're not a vagabond on the street.

Sen, sokaktaki bir berduş değilsin.

You are an upstanding person

Sen sadece eşcinsel olan

who just happens to be gay.

asil bir insansın.

Don't put yourself over there

Aslında buradayken

when you are over here."

kendini oraya koyma."

She thought she'd done me a favor,

Bana bir iyilik yaptığını düşündü,

and in a way, she had.

bir bakıma yaptı da.

Her call clarified what I am trying to do with my life

Onun araması, hayatımda ve bir yazar olarak kitabımda

and in my work as a writer,

neler yapmaya çalıştığımı netleştirdi.

which is to send one simple message:

Çalışmamın amacı tek bir mesaj göndermek:

the way we're taught to live has got to change.

Yaşamak için bize öğretilen yolun değişmesi gerekiyor.

I learned this the hard way.

Ben bunu zor şekilde öğrendim.

I was born not on the wrong side of the tracks,

Yalnızca yolun yanlış tarafında değil,

but on the wrong side of a whole river,

tüm nehrin yanlış tarafında doğdum.

the Trinity, down in Oak Cliff, Texas.

Teksas, Oak Cliff'in aşağısındaki Trinity Nehri.

I was raised there in part by my grandmother

Orada beni,

who worked as a domestic,

hizmetçi olan büyükannem

and by my sister,

ve ruhsal hastalığıyla mücadele eden annemin

who adopted me a few years after our mother,

kayboluşundan sonra

who struggled with mental illness,

bana bakan

disappeared.

ablam büyüttü.

And it was that disappearance,

Kişiliğimi şekillendiren, sonrasında da

that began when I was 13 and lasted for five years,

beni eski halime dönmek zorunda bırakan olay,

that shaped the person I became,

annemin, ben on üç yaşındayken olan

the person I later had to unbecome.

ve beş yıl süren bu kayboluşuydu.

Before she left, my mother had been my human hiding place.

O gitmeden önce, benim insanlardan saklanma yerim annemdi.

She was the only other person who seemed as strange as me,

O, benim kadar tuhaf olan tek insandı. Tuhaf derken, demek istediğim,

beautifully strange,

hoş bir tuhaflık.

some mix of Blanche DuBois from "A Streetcar Named Desire"

İhtiras Tramvayı'ndaki Blanche DuBois ile

and a 1980s Whitney Houston.

ile 1980'lerin Whitney Houston'ı karışımı gibi.

(Laughter)

(Kahkaha)

I'm not saying she was perfect,

Tabii kusursuz değildi,

just that I sure benefited from her imperfections.

kusurlarının bana faydası vardı sadece.

And maybe that's what magic is, after all:

Sihir dediğimiz şey budur belki de:

a useful mistake.

Faydalı bir hata.

So when she began to disappear for days at a time,

Yani, günlerce ortadan kaybolmaya başladığında

I turned to some magic of my own.

ben de kendi sihrime döndüm.

It struck me, as from above,

Kafama dank etti,

that I could conjure up my mother just by walking perfectly

yalnızca dik bir tepenin üzerindeki ilkokulumdan

from my elementary school at the top of a steep hill

büyükannemlerin evine kusursuz bir şekilde,

all the way down to my grandmother's house,

her bir kareye bir ayağım denk gelecek şekilde yürüyerek

placing one foot, and one foot only, in each sidewalk square.

annemi hayalimde canlandırabilirim.

I couldn't let any part of any foot touch the line between the square,

Çimenliğimizi araba yolundan ayıran son çimdeki

I couldn't skip a square,

son kareye kadar,

all the way to the last square at the last blade of grass

kareler arasındaki hiçbir çizgiye değemez,

that separated our lawn from our driveway.

hiçbir kareyi atlayamazdım.

And I bullshit you not, it worked --

Ve saçmalamıyorum, işe yaradı.

just once though.

Ama yalnızca bir kez.

But if my perfect walk could not bring my mother back,

Bu kusursuz yürüyüşüm annemi geri getirmese de

I found that this approach had other uses.

bu yaklaşımın başka yararları olduğunu gördüm.

I found that everyone else in charge around me

Etrafımdaki kimsenin mükemmellik, itaat ve boyun eğmekten

loved nothing more than perfection,

daha fazla sevdiği bir şey

obedience, submission.

olmadığını anladım.

Or at least if I submitted, they wouldn't bother me too much.

En azından boyun eğseydim, beni pek rahatsız etmezlerdi.

So I took a bargain

Daha sonra bir hapishanede,

that I'd later see in a prison, a Stasi prison in Berlin,

Berlin'deki bir Stasi hapishanesinde, bir teklife denk geldim.

on a sign that read,

Tabelada,

"He who adapts can live tolerably."

"Uyum sağlayanlar hoşgörüyle yaşayabilir" yazıyordu.

It was a bargain that helped ensure

Barınabileceğim ve yemek yiyebileceğim

I had a place to stay and food to eat;

bir yer sağlayan bir teklifti,

a bargain that won me praise of teachers and kin, strangers;

öğretmenlerin, akrabalarımın, yabancıların bana saygı duymasını sağlayan,

a bargain that paid off big time, it seemed,

zamanla büyük fayda sağlayan bir teklif.

when one day at 17, a man from Yale showed up at my high school to recruit me

17 yaşındayken, Yale'dan bir adam okuluma geldi

ve beni Yale futbol takımına almak istedi.

for Yale's football team.

O zamanlar bu benim için beklenmedikti, tıpkı şu an sizin için olduğu gibi.

It felt as out of the blue to me then as it may to you now.

The Yale man said -- everybody said --

Yale'li adam, aslında herkes,

that this was the best thing that could ever happen to me,

bunun benim başıma,

hatta bütün topluluğun başına gelebilecek en güzel şey olduğunu söyledi.

the best thing that could happen to the whole community.

"Take this ticket, boy," they told me.

"Bu fırsatı kaçırma oğlum," dediler.

I was not so sure.

Ben pek emin değildim.

Yale seemed another world entire:

Yale tamamen başka bir dünyaymış gibi geliyordu,

a cold, foreign, hostile place.

soğuk, yabancı, düşmanca bir yer.

On the first day of my recruiting visit,

İlk ziyaret günümde,

I texted my sister an excuse for not going.

gitmemek için kardeşime bir bahane uydurdum.

"These people are so weird."

"Buradaki insanlar çok garip."

She replied, "You'll fit right in."

"O zaman hemen uyum sağlarsın" diye cevap verdi.

(Laughter)

(Kahkaha)

I took the ticket

Fırsatı yakaladım

and worked damn hard to fit right in.

ve uyum sağlamak için delicesine çalıştım.

When my freshman advisor warned me not to wear my fitted hats on campus ...

Birinci sınıf danışmanım kampüste şapka takmamam konusunda beni uyarırken dedi ki:

"You're at Yale now. You don't have to do that anymore," she said.

"Artık Yale'desin. Bunu yapmana gerek yok."

I figured, this was just one of the small prices

Bunun, başarabilmek için ödenmesi gereken küçük bedellerin

that must be paid to make it.

yalnızca bir tanesi olduğunu anladım.

I paid them all, or tried,

Tüm bedelleri ödedim ya da ödemeye çalıştım

and sure enough they seemed to pay me back:

ve karşılığını aldım gibi görünüyor.

made me a leader on the varsity football team;

Üniversitenin futbol takım kaptanlığı,

got me into a not-so-secret society

çok da gizli olmayan bir topluluğa giriş,

and a job on Wall Street, and later in Washington.

Wall Street'te, daha sonra da Washington'da bir iş.

Things were going so well that I figured naturally

İşler o kadar iyi gitti ki, doğal olarak bunun sonunda

I should be President of the United States.

ABD balkanı olmalıyım diye düşündüm.

(Laughter)

(Kahkaha)

But since I was only 24

Ama daha 24 yaşında olduğumdan

and since even presidents have to start somewhere,

ve başkanların bile bir yerden başlaması gerektiğinden,

I settled instead on a run for Congress.

kongre için aday olmaya karar verdim.

Now, this was in the afterglow of that great 2008 election:

Bu, o büyük 2008 seçimlerinin hala etkisinde olduğumuz o dönemde oldu.

the election during which a serious, moderate senator stressed,

Ciddi, ılımlı bir senatör şunu vurgulamıştı:

"The message you've got to send more than any other message

"Vermem gereken en önemli mesaj,

is that Barack Obama is just like us."

Barack Obama'nın da bizden biri olduğudur."

They sent that message so well

Bu mesajı o kadar iyi verdiler ki

that their campaign became the gold standard of modern politics,

kampanyaları modern siyasetin altın kuralı haline geldi.

if not modern life, which also seems to demand

En sonunda, huzur ve tatminle,

that we each do whatever it takes to be able to say at the end of our days

"Ben de herkes gibiydim" demek için

with peace and satisfaction, "I was just like everybody else."

elimizden geleni yapmamızı isteyen bu modern hayat düzeni olmasaydı

And this would be my message, too.

benim mesajım da bu olacaktı.

So one night, I made one final call to my prospective campaign manager.

Bir gece, aday kampanya yöneticimi son kez aradım.

We'd do the things it'd take to win, but first he had one question:

Kazanmak için ne yapmamız gerekiyorsa yapacaktık ama önce, son bir sorusu vardı:

"Is there anything I need to know?"

"Bilmem gereken bir şey var mı?"

I held the phone and finally said,

Durakladım ve sonunda dedim ki,

"Well, you should probably know I'm gay."

"Eşcinsel olduğumu bilmelisin."

Silence.

Sessizlik.

"Hmm. I see," he nearly whispered,

Neredeyse fısıldayarak "Anlıyorum" dedi.

as if he'd found a shiny penny or a dead baby bird.

Parlak bir kuruş ya da ölü bir yavru kuş bulmuş gibiydi.

(Laughter)

(Kahkaha)

"I'm glad you told me," he continued.

"Bana söylediğine sevindim," dedi.

"İşimi kesinlikle kolaylaştırmadın.

"You definitely didn't make my job any easier.

Demek istediğim, sen Teksas'tasın.

I mean, you are in Texas.

But it's not impossible, not impossible.

Ama imkansız değil, imkansız değil.

Ama Casey, sana bir şey soracağım:

But Casey, let me ask you something:

How are you going to feel when somebody, say, at a rally, calls you a faggot?

Biri miting esnasında sana ibne dediğinde ne hissedeceksin?

And let's be real, OK?

Gerçekçi ol, tamam mı?

You do understand that somebody might want to physically harm you.

Birinin fiziksel olarak sana zarar vermek isteyebileceğini biliyorsun.

I just want to know:

Sadece bilmek istiyorum.

Are you really ready for this?"

Buna gerçekten hazır mısın?"

I wasn't.

Değildim.

And I could not understand --

Ve anlayamıyordum.

could hardly breathe

Zar zor nefes alıyor,

or think, or say a word.

zar zor düşünüyor ve konuşuyordum.

But to be clear: the boy that I was at that time

Ama dürüst olmam gerekirse, o zamanlar olduğum çocuk,

would have leapt at the chance to be harmed,

bir amaç uğruna zarar görmeyi göze alır,

to sacrifice everything, even life, for a cause.

her şeyi ve hatta hayatını bile feda ederdi.

There was something shocking, though --

Ama, yalnızca kendisi olduğu için bile zarar görebileceği gibi

not that there should have been, but there was --

şok edici bir gerçek vardı.

in the notion that he might be harmed for nothing more than being himself,

Olmamalıydı, ama vardı.

which he had not even tried to do in the first place.

Ki başlarda kendi gibi olmayı denemeyi hiç düşünmemişti bile.

All that he -- all that I --

Onun denediği, benim denediğim,

had tried to do and be was what I thought was asked of me.

benden beklenildiğini düşündüğüm şeyi yapmak ve öyle olmaktı.

I was prominent for a 24-year-old:

24 yaşındaki birine göre seçkin biriydim:

intelligent, I spoke well, dressed decent; I was an upstanding citizen.

zekiydim, iyi konuşuyordum, iyi giyiniyordum. Asil bir vatandaştım.

But the bargain I had accepted could not save me after all,

Ama başta kabul ettiğim teklif beni kurtaramadı.

nor can it save you.

Sizi de kurtaramaz.

You may have already learned this lesson,

Belki de bunu cinsel yöneliminiz fark etmeksizin

or you will, regardless of your sexuality.

çoktan öğrenmişsinizdir ya da öğreneceksinizdir.

The queer receives a concentrated dose, no doubt,

Şüphesiz ki bir eşcinsel, baskıdan çok yoğun bir doz alır.

but repression is a bitter pill that's offered to us all.

Ancak aslında baskı, hepimize sunulan acı bir haptır.

We're taught to hide so many parts of who we are and what we've been through:

Kim olduğumuzun ve yaşadıklarımızın çok büyük bir kısmını saklamayı öğrendik.

our love, our pain, for some, our faith.

Aşkımızı, acımızı, bazılarımız için inançlarımızı.

So while coming out to the world can be hard,

Bu yüzden dünyaya gelmek bile zorken,

coming in to all the raw, strange magic of ourselves can be much harder.

kendimize ait bütün o saf, tuhaf sihri kucaklamak çok daha zor olabilir.

As Miles Davis said, "It takes a long time to sound like yourself."

Miles Davis'in de dediği gibi, "Sesinin kendisi gibi duyulması uzun zaman alır."

That surely was the case for me.

Bu, kesinlikle benim için geçerliydi.

I had my private revelation that night at 24,

Hakkımdaki gerçeği, 24 yaşındayken, o gece ortaya döktüm

but mostly went on with my life.

ama hayatım boyunca devam etti.

I went on to Harvard Business School, started a successful nonprofit,

Harvard İşletme Okulu'na gittim, kâr amacı gütmeyen başarılı bir girişim başlattım,

wound up on the cover of a magazine, on the stage at TED.

bir magazin dergisinin kapağında yer aldım, TED sahnesine çıktım.

(Laughter)

(Kahkahalar)

I had achieved, by my late 20s,

20'li yaşlarımın sonlarında,

about everything a kid is supposed to achieve.

bir çocuğun başarması gereken her şeyi başardım.

But I was real cracked up:

Ama gerçekten paramparça olmuştum.

not exactly having a nervous breakdown, but not too far off,

Tam olarak sinirsel çöküş yaşamıyordum ama buna çok da uzak değildim.

and awful sad either way.

Her iki şekilde de çok üzücü bir durumdu.

I had never thought of being a writer,

Bir yazar olmayı hiç düşünmemiştim,

didn't even read, in earnest, until I was nearly 23.

23 yaşıma gelene kadar istekle kitap okumamıştım bile.

But the book business is about the only industry

Ama kitap sektörü, kendi sorunlarınızı araştırmanız için

that will pay you to investigate your own problems, so --

size ödeme yapan tek sektördür.

(Laughter)

(Kahkaha)

So I decided to give it a try,

Bu yüzden, çatlaklarımı

to trace those cracks with words.

kelimelerle doldurmaya karar verdim.

Now, what came out on the page was about as strange as I felt at that time,

Sayfada ortaya çıkan şey, o sırada hissettiğim kadar tuhaftı,

which alarmed some people at first.

bu da ilk başta bazı insanları harekete geçirdi.

A respected writer called to stage his own intervention

Saygın bir yazar, birkaç bölüm okuduktan sonra

after reading a few early chapters,

araya girdi

and he began, much like my mother,

ve annem gibi konuştu.

"Hey, listen.

"Hey, dinle.

You've been hired to write an autobiography.

Bir otobiyografi için işe alındın.

It's a straightforward exercise.

Bu, net bir şey.

It's got a beginning, middle and end,

Başı, ortası ve sonu var

and is grounded in the facts of your life.

ve yaşadığın şeylerden oluşuyor.

And by the way, there's a great tradition of autobiography in this country,

Ve bu arada bu ülkede, varoluşlarını savunmak için yazan toplumdan

led by people on the margins of society who write to assert their existence.

dışlanmış insanlar tarafından yönetilen büyük bir otobiyografi geleneği var.

Go buy some of those books and learn from them.

Git bu kitaplardan birini al da öğren.

You're going in the wrong direction."

Yanlış yoldan gidiyorsun."

But I no longer believed what we are taught --

Ama artık bize öğretildiği gibi,

doğru yolun güvenli yol olduğuna inanmıyordum.

that the right direction is the safe direction.

I no longer believed what we are taught --

Artık bize öğretildiği gibi eşcinsellerin, siyahilerin, fakirlerin hayatlarının

that queer lives or black lives or poor lives are marginal lives.

sıra dışı hayatlar olduğuna inanmıyordum.

I believed what Kendrick Lamar says on "Section.80.":

Artık, Kendrick Lamar'ın ''Section.80.''de söylediğine inanıyordum:

"I'm not on the outside looking in.

"Dışarıdan içeriye bakmıyorum.

I'm not on the inside looking out.

İçeriden dışarıya da bakmıyorum.

I'm in the dead fucking center looking around."

Lanet orta noktadayım ve etrafıma bakıyorum."

(Laughter)

(Kahkaha)

That was the place

Burası,

from which I hoped to work,

üzerinde çalışmayı umduğum yerdi.

headed in the only direction worth going, the direction of myself,

İlerlemeye değer tek yön, kendi yönümdü.

trying to help us all refuse the awful bargains

Kabul etmemizin öğretildiği o tüm berbat teklifleri

reddetmemize yardımcı olacak olan yerdi.

we've been taught to take.

We're taught to turn ourselves

Kendimizi ve yaptığımız işi, kolayca sindirilebilen

and our work into little nuggets that are easily digestible;

küçük parçalar haline getirmemiz öğretildi.

taught to mutilate ourselves so that we make sense to others,

Başkalarına anlamlı gelelim diye kendimize yabancı olmamız öğretildi.

to be a stranger to ourselves so the right people might befriend us

Belki doğru insanlar arkadaşımız olur,

and the right schools might accept us, and the right jobs might hire us,

doğru okullar bizi kabul eder, doğru patronlar bizi işe alır,

and the right parties might invite us,

doğru partilere davet ediliriz diye

ve bir gün doğru Tanrı, bizi doğru cennetine kabul eder

and, someday, the right God might invite us to the right heaven

and close his pearly gates behind us,

ve o ışıltılı kapılarını ardımızdan kapatır,

so we can bow down to Him forever and ever.

böylece onun önünde ilelebet diz çökebilelim diye.

These are the rewards, they say,

Derler ki,

boyun eğmemizin ödülleri bunlar olur.

for our obedience:

to be a well-liked holy nugget,

Çok sevilen yüce, sindirilebilir bir parça olmak

to be dead.

ya da ölü olmak.

And I say in return, "No, thank you."

Ben de dünyaya ve anneme

"Hayır, teşekkürler" diye karşılık veriyorum.

To the world and to my mother.

Well, to tell you the truth,

Aslında sadece,

all I said was, "OK, Mom, I'll talk to you later."

"Tamam anne, sonra konuşuruz" dedim.

(Laughter)

(Kahkaha)

But in my mind, I said, "No, thank you."

Ama içimden "Hayır teşekkürler" dedim.

Annemin teklifini de kabul edemedim.

I cannot accept her bargain either.

Nor should you.

Siz de etmemelisiniz.

It would be easy for many of us in rooms like this

Böyle odalarda kendimizi güvende hissetmek,

kendimizi burada güvende tutmak

to see ourselves as safe,

çoğumuz için kolay olurdu.

to keep ourselves over here.

We speak well, we dress decent,

Güzel konuşuyoruz, güzel giyiniyoruz,

we're intelligent, people like us, or act like they do.

zekiyiz, insanlar bizi seviyorlar, en azından seviyormuş gibi davranıyorlar.

But instead, I say that we should remember Lot's wife.

Ama bunun yerine, Lut'un karısını hatırlayalım derim.

Jesus of Nazareth said it first to his disciples:

Nazaretli İsa, bunu ilk kez müritlerine söyledi:

"Remember Lot's wife."

"Lut'un karısını hatırlayın."

Lot, in case you haven't read the Bible recently,

Eğer yakın zamanda İncil'i okumadıysanız söyleyeyim,

was a man who set his family down in Sodom,

Lut, ailesini Sodom'a, Tanrı'nın yok etmesi gerektiğine

in the midst of a wicked society that God decided he had to destroy.

karar verdiği kötü bir toplumun ortasında bırakan bir adamdı.

But God, being cruel, yet still a sap in part,

Zalim olmasına rağmen bazen yumuşayan Tanrı,

iki meleği, halkını toplayıp Dodge’dan çıkmaları için

rushed two angels out to Sodom to warn Lot to gather up his folks

Lut'u uyarsın diye Sodom’a gönderdi.

and get out of Dodge.

Lot heard the angel's warning, but delayed.

Lut, meleklerin uyarısını duydu ama geç.

They didn't have all day to wait, so they grabbed Lot's hands

Melekler tüm gün bekleyemezdi,

Lut'un, iki kızının ve karısının ellerini tuttular

and his two daughters' hands, and his wife's hands,

and hurried them out of Sodom.

ve onları Sodom'ın dışına doğru aceleyle götürdüler.

And the angels shout,

Ve melekler bağırdı,

"Escape to the mountain. Whatever you do, don't look back,"

"Dağlara kaçın, ne yaparsanız yapın ama asla arkanıza bakmayın."

just as God starts raining down fire on Sodom and Gomorrah.

Tam bu sırada, Tanrı Sodom ve Gomora üstüne ateşler yağdırmaya başladı.

I can't figure out how Gomorrah got dragged into this.

Gomora'nın, bu duruma nasıl geldiğini anlayamıyorum.

But Lot and his folks are running,

Ama, Lut ve halkı koşuyor,

fleeing all that destruction,

tüm bu yıkımdan kaçıyor,

kicking up dust while the Lord rains down death,

Tanrı ölüm yağdırırken onlar tozu dumana katıyor

and then, for some reason, Lot's wife looks back.

ve sonra her nedense Lut'un karısı arkasına bakıyor.

God turns her into a pillar of salt.

Tanrı, onu tuzdan bir sütun hâline getiriyor.

"Remember Lot's wife," Jesus says.

İsa der ki, "Lut'un karısını hatırlayın."

But I've got a question:

Ama, bir şey soracağım:

Why does she look back?

Neden arkasına baktı?

Does she look back because she didn't want to miss the mayhem,

Kargaşayı kaçırmamak

wanted one last glimpse of a city on fire?

ve ateşler içindeki şehre son bir kez bakmak istediği için mi?

Yanındakilerin biraz daha rahat nefes alabilmesi için

Does she look back because she wanted to be sure that her people

tehlikeden yeterince uzakta olduklarından emin olmak için mi?

were far enough from danger to breathe a little easy?

I'm so nosy and selfish sometimes, those likely would have been my reasons

Bazen, çok meraklı ve bencil olabiliyorum, eğer onun yerinde olsaydım,

if I'd been in her shoes.

bunlar benim arkama bakma sebeplerim olurdu.

But what if something else was going on with this woman, Lot's wife?

Ama ya Lut'un karısına başka bir şey olduysa?

Bu insanları, yalnız başlarına canlı canlı yanarken

What if she could not bear the thought of leaving those people

geride bıraktıkları düşüncesine katlanamadıysa?

all alone to burn alive,

even for righteousness's sake?

Doğruluğuna rağmen?

Isn't that possible?

Bu mümkün değil mi?

If it is, then this backward glance of a disobedient woman

Eğer mümkünse, itaatsiz bir kadının arkasına bakışı

may not be a cautionary tale after all.

bize ders veren bir hikâye olmayabilir.

It may be the bravest act in all the Bible,

Belki bu, İncil'deki en cesur davranış olabilir,

even braver than the act that holds the whole Book together,

hatta belki de tüm İncil'i ayakta tutan olay olan

İsa'nın çarmıha gerilmesinden daha cesurca bir hareket.

the crucifixion.

We are told that up on Calvary, on an old rugged cross,

Calvary'de, eski ve engebeli bir haç üzerinde

İsa'nın herkesi kurtarmak için yaşamını yitirdiği söylendi,

Jesus gave his life to save everybody:

billions and billions of strangers for all time to come.

yaşayacak olan milyarca ve milyarlarca insan için.

It's a nice thing to do.

Hoş bir hareket.

It made him famous, that's for sure.

Bu hareket onu ünlü yaptı. Orası kesin.

(Laughter)

(Kahkaha)

But Lot's wife was killed,

Ama Lut'un karısı öldürüldü,

turned into a pillar of salt,

tuzdan bir sütuna dönüştürüldü,

all because she could not turn her back on her friends,

arkadaşlarına arkasını dönemediği için,

the wicked men of Sodom,

Sodom'ın hain adamlarına.

and nobody even wrote the woman's name down.

Ve kadının ismini kimse yazmadı bile.

Oh, to have the courage of Lot's wife.

Lut'un karısının cesaretine sahip olmak,

That's the kind of courage we need today.

bugün ihtiyacımız olan şey işte böyle bir cesaret.

The courage to put ourselves over there.

Kendimizi oraya koyma cesareti.

The courage that says that either all of us have to be faggots,

Herhangi birimizin özgür olabilmesi için ya hepimizin ibne olması

or none of us can be faggots, for any of us to be free.

ya da hiçbirimizin özgür olmaması gerektiğini söyleyen bir cesaret.

The courage to stand with other vagabonds in the street,

Sokaktaki diğer serserilerle,

with all the wretched of the earth,

dünyanın tüm zavallılarıyla beraber durmak için,

to form an army of the least of these,

bunların en azıyla ordu kurmak için bir cesaret.

with the faith that from the naked crust of all we are,

Hepimizin çıplak kabuğundaki o inançla

we can build a better world.

daha iyi bir dünya yaratabiliriz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)