Doesn't everyone deserve a chance at a good life? | Jim Yong Kim

Çeviri: Gunperi Sisman Gözden geçirme: Cihan Ekmekçi

I just want to share with you

Sizinle son beş yıldır

what I have been experiencing over the last five years

dünyanın en fakir noktalarına seyahat etme olanağımla

in having the great privilege of traveling

neler tecrübe ettiğimi

to many of the poorest countries in the world.

paylaşmak istiyorum.

This scene is one I see all the time everywhere,

Bu görüntü her yerde karşılaştığım bir şey,

and these young children are looking at a smartphone,

bu çocuklar bir akıllı telefona bakıyor

and the smartphone is having a huge impact in even the poorest countries.

ve bu telefonlar dünyanın en fakir ülkelerinde bile büyük etkiler yaratıyor.

I said to my team, you know,

Takımıma dedim ki: Biliyor musunuz,

what I see is a rise in aspirations all over the world.

tüm dünyada hayallerin ve beklentilerin çoğaldığını görüyorum.

In fact, it seems to me that there's a convergence of aspirations.

Hatta hayallerin örtüştüğünü görüyorum.

And I asked a team of economists to actually look into this.

Bir grup ekonomistten bunu araştırmalarını istedim.

Is this true?

Bu gerçek mi?

Are aspirations converging all around the world?

Yani tüm dünyada beklentiler örtüşüyor mu?

So they looked at things like Gallup polls about satisfaction in life

Gallup anketleri gibi şeylere bakıp hayat tatminliğine baktılar

and what they learned was that if you have access to the internet,

ve öğrendikleri şu oldu: Eğer internetiniz varsa,

your satisfaction goes up.

tatminlik düzeyiniz artıyor.

But another thing happens that's very important:

Ama olan önemli bir husus daha var:

your reference income,

kendi gelirinizi kıyaslarken

the income to which you compare your own,

baz aldığınız gelir de

also goes up.

yükseliyor.

Now, if the reference income of a nation, for example,

Örneğin, bir toplumun baz aldığı gelir

goes up 10 percent

yüzde on kadar yükselirse,

by comparing themselves to the outside,

yani diğer ülkelerle kıyaslanırken,

then on average,

o zaman ortalama olarak

people's own incomes have to go up at least five percent

insanların kendi gelirleri de aynı memnuniyet seviyesine

to maintain the same level of satisfaction.

ulaşabilmesi için en az yüzde on kadar yükselmeli.

But when you get down into the lower percentiles of income,

Ama daha düşük gelir yüzdeliklere geldiğinizde,

your income has to go up much more

referans alınan gelir yüzde 10 artarsa,

if the reference income goes up 10 percent,

sizin gelirinizin daha fazla artıyor olması lazım...

something like 20 percent.

yüzde 20 kadar daha.

And so with this rise of aspirations,

Bu artan beklentiler karşısında,

the fundamental question is:

sorulması gereken önemli soru şu:

Are we going to have a situation

Beklentilerin fırsatlarla bağlantılı

where aspirations are linked to opportunity

olduğu dinamik, ekonomik büyümenin

and you get dynamism and economic growth,

benim doğduğum ülke olan Kore'deki gibi

like that which happened in the country I was born in, in Korea?

bir ortama mı geçeceğiz,

Or are aspirations going to meet frustration?

yoksa beklentiler hüsrana mı dönüşecek?

This is a real concern, because between 2012 and 2015,

Bu gerçek bir endişe, çünkü 2012 ve 2015 yılları arasında

terrorism incidents increased by 74 percent.

terörizm olayları yüzde 74 arttı.

The number of deaths from terrorism went up 150 percent.

Terörizmden ölenlerin sayısı yüzde 150 arttı.

Right now, two billion people

Bugün yaklaşık iki milyar insan

live in conditions of fragility, conflict, violence,

kritik şartlarda, çatışma ve savaş ortamında yaşıyor

and by 2030, more than 60 percent of the world's poor

ve 2030 yılına kadar dünyadaki fakir kesimin yüzde 60'ı

will live in these situations of fragility, conflict and violence.

bu kritik şartlarda, çatışma ve savaş altında yaşıyor olacak.

And so what do we do about meeting these aspirations?

Peki bu beklentileri karşılamak için neler yapmaktayız?

Are there new ways of thinking

Bu beklentileri karşılamak için

about how we can rise to meet these aspirations?

yeni düşünme şekilleri var mı?

Because if we don't, I'm extremely worried.

Çünkü eğer bulmazsak, çok endişeliyim

Aspirations are rising as never before because of access to the internet.

İnternet sayesinde beklentiler hiç olmadığı kadar artmakta.

Everyone knows how everyone else lives.

Herkes herkesin nerede yaşadığını biliyor.

Has our ability to meet those aspirations

Peki bu beklentileri karşılama kabiliyetimiz de

risen as well?

aynı şekilde arttı mı?

And just to get at the details of this,

Bunu daha detaylı aktarabilmek için

I want to share with you my own personal story.

sizinle kendi hikayemi paylaşmak istiyorum.

This is not my mother,

Bu benim annem değil

but during the Korean War,

ama Kore Savaşı esnasında

my mother literally took her own sister,

Seul'dan kaçmak için Kore Savaşı boyunca

her younger sister, on her back,

Annem kız kardeşini yükledi,

and walked at least part of the way

yani küçük kız kardeşini sırtında taşıdı

to escape Seoul during the Korean War.

ve yolun en azından bir kısmını yürüdü.

Now, through a series of miracles,

Bir seri mucizelerle,

my mother and father both got scholarships to go to New York City.

annem ve babam New York'a gitmek için burslar kazandılar.

They actually met in New York City and got married in New York City.

Aslında New York'ta tanıştılar ve New York'ta evlendiler.

My father, too, was a refugee.

Babam da bir mülteciydi.

At the age of 19, he left his family in the northern part of the country,

19 Yaşında ailesini ülkenin kuzeyinde bırakarak

escaped through the border

sınırdan kaçtı

and never saw his family again.

ve ailesini bir daha hiç görmedi.

Now, when they were married and living in New York,

New York'ta evlenip yaşamaya başladıktan sonra

my father was a waiter at Patricia Murphy's restaurant.

Babam Patricia Murphy'nin restoranında garsonluk yaptı.

Their aspirations went up.

Beklentileri yükselmişti.

They understood what it was like to live in a place like New York City

1950'lerde New York City gibi bir yerde yaşamanın

in the 1950s.

nasıl bir şey olduğunu anlamıştılar.

Well, my brother was born and they came back to Korea,

Erkek kardeşim doğunca, Kore'ye geri döndüler

and we had what I remember as kind of an idyllic life,

ve hatırladığım kadarıyla sakin bir hayatımız vardı

but what was happening in Korea at that time

ama o sıralarda Kore

was the country was one of the poorest in the world

dünyanın en fakir ülkelerinden biriydi

and there was political upheaval.

ve siyasi bir devrim vardı.

There were demonstrations just down the street from our house all the time,

Evimizin sokağının sonunda hep protestolar yapılırdı,

students protesting against the military government.

öğrenciler militar devlete karşı eylemler yapıyorlardı.

And at the time,

O zamanlar,

the aspirations of the World Bank Group, the organization I lead now,

şu anda yönetmekte olduğum Dünya Bankası'nın

were extremely low for Korea.

Kore hakkında beklentileri oldukça zayıftı.

Their idea was that Korea would find it difficult without foreign aid

Onlara göre Kore dış yardımlar olmadan

to provide its people with more than the bare necessities of life.

halkı için basit gerekleri bile sunmakta zorluk çekecek bir ülkeydi.

So the situation is Korea is in a tough position,

Dolayısıyla, durum şu: Kore zor bir durumda

my parents have seen what life is like in the United States.

ve ailem Amerikadaki hayatın nasıl olduğunu gördüler.

They got married there. My brother was born there.

Orda evlendiler, kardeşim de orada doğdu.

And they felt that in order to give us an opportunity

Bizlere fırsatlar sunmak ve bizler için olan

to reach their aspirations for us,

beklentilerini gerçekleştirmek için

we had to go and come back to the United States.

yeniden Amerika'ya dönmeleri gerektiğini düşündüler.

Now, we came back.

Böylece geri döndük.

First we went to Dallas.

İlk önce Dallas'a gittik.

My father did his dental degree all over again.

Babam dişçilik lisansını yeniden okumak zorunda kaldı.

And then we ended up moving to Iowa, of all places.

Sonra da o kadar yer arasından Iowa'ya yerleştik.

We grew up in Iowa.

Iowa'da büyüdük.

And in Iowa, we went through the whole course.

Iowa'da normal bir hayat sürmeye devam ettik.

I went to high school, I went to college.

Lise ve üniversiteye gittim.

And then one day, something that I'll never forget,

Sonra bir gün, hiç unutamayacağım bir şey oldu;

my father picked me up after my sophomore year in college,

babam üniversitenin ikinci yılında beni bir gün okuldan aldı

and he was driving me home,

ve eve sürerken

and he said, "Jim, what are your aspirations?

bana dedi ki '' Jim, beklentilerin nedir?

What do you want to study? What do you want to do?"

Ne okumak istiyorsun? Ne yapmak istiyorsun?''

And I said, "Dad," --

Ve ben de dedim ki ''Baba --''

My mother actually was a philosopher, and had filled us with ideas

Annem bir filozoftu ve bizi fikirlerle doldurmuştu,

about protest and social justice,

eylemler ve adaletle ilgili.

and I said, "Dad, I'm going to study political science and philosophy,

ve dedim ki ''baba ben politika ve felsefe okuyacağım

and I'm going to become part of a political movement."

ve bir sosyal hareketin parçası olacağım.''

My father, the Korean dentist,

Koreli bir diş doktoru olan babam

slowly pulled the car over to the side of the road --

yavaşça arabayı kenara çekti

(Laughter)

(Kahkaha)

He looked back at me, and he said,

Bana bakıp dedi ki

"Jim, you finish your medical residency, you can study anything you want."

''Jim, Tıp lisansını aldıktan sonra istediğin şeyi okuyabilirsin.''

(Laughter)

(Kahkaha)

Now, I've told this story to a mostly Asian audience before.

Bu hikayeyi genellikle çoğunluğu Asyalı dinleyicilerle paylaştım.

Nobody laughs. They just shake their head.

Genellikle kimse gülmüyor. Sadece kafalarını sallıyorlar.

Of course.

Doğal olarak.

(Laughter)

(Kahkaha)

(Applause)

(Alkışlar)

So, tragically, my father died at a young age,

Babamı çok gençken kaybettik,

30 years ago at the age of 57,

30 yıl önce, 57 yaşındayken,

what happens to be how old I am right now,

ben de şu an o yaştayım

and when he died in the middle of my medical and graduate studies --

ve babam tıp eğitimimin ortasında vefat edince...

You see, I actually got around it by doing medicine and anthropology.

Tıp ve Antropolojiyi birlikte okumayı başarmıştım.

I studied both of them in graduate school.

Her ikisini de doktora seviyesinde okudum.

But then right about that time, I met these two people,

Ancak işte tam o sıralarda bu iki kişiyle tanıştım:

Ophelia Dahl and Paul Farmer.

Ophelia Dahl ve Paul Farmer.

And Paul and I were in the same program.

Paul ile ben aynı programdaydık.

We were studying medicine

Tıp okurken

and at the same time getting our PhD's in anthropology.

Antropoloji üstüne de doktora yapıyorduk.

And we began to ask some pretty fundamental questions.

Dolayısıyla çok önemli sorular sormaya başladık.

For people who have the great privilege of studying medicine and anthropology --

Tıp ve Antropoloji okuma lüksü olmayan insanlar arasında

I had come from parents who were refugees.

mülteci bir ailenin oğluydum.

Paul grew up literally in a bus in a swamp in Florida.

Paul ise Florida'da bir bataklıktaki bir otobüste büyüdü.

He liked to call himself "white trash."

Kendine ''beyaz çöp'' derdi.

And so we had this opportunity

İşte böyle bir fırsatımız vardı

and we said,

ve kendimize şunu sorduk;

what is it that we need to do?

yapmamız gereken ne?

Given our ridiculously elaborate educations,

Böylesine iyi eğitimlerimiz varken

what is the nature of our responsibility to the world?

dünyaya sorumluluğumuz ne olabilir?

And we decided that we needed to start an organization.

Böylece bir dernek kurmaya karar verdik.

It's called Partners in Health.

Sağlık Partnerleri isminde.

And by the way, there's a movie made about that.

Bu arada, bunun hakkında bir film bile yapıldı.

(Applause)

(Alkış)

There's a movie that was just a brilliant movie

Bir film yaptılar, çok da iyi bir film oldu.

they made about it called "Bending the Arc."

İsmini de ''Ark'ı Bükmek'' koydular.

It launched at Sundance this past January.

Sundance'de geçtiğimiz Ocak ayında gösterildi.

Jeff Skoll is here.

Jeff Skoll da içinde.

Jeff is one of the ones who made it happen.

Jeff aslında bu filmin yapılmasını sağlayanlardan biri.

And we began to think about what it would take for us

Sonra beklentilerimizin dünyanın en fakir ülkelerindeki

to actually have our aspirations reach the level

insanların beklentileriyle aynı seviyeye taşımak için

of some of the poorest communities in the world.

ne yapmamız gerektiğini sorguladık.

This is my very first visit to Haiti in 1988,

Bu benim 1988'te Haiti'ye ilk ziyaretim.

and in 1988, we elaborated a sort of mission statement,

Ve 1988'te bir misyon belgesi oluşturduk,

which is we are going to make a preferential option for the poor

yoksullara sağlık konusunda öncelik hakkı

tanıyacağımıza dair.

in health.

Now, it took us a long time, and we were graduate students in anthropology.

Bu çok uzun zaman aldı ve biz Antropoloji öğrencileriydik.

We were reading up one side of Marx and down the other.

Bir yandan Marx'ı diğer yandan da

Habermas. Fernand Braudel.

Habermas, Fernand Braudel'i okuyorduk.

We were reading everything

Biz herşeyi okuyorken çalışmalarmızı

and we had to come to a conclusion of how are we going to structure our work?

nasıl organize edeceğimiz hakkında bir sonuca varmalıydık.

So "O for the P," we called it,

Böylece ''F için S'' dedik,

a preferential option for the poor.

fakirler için seçim hakkı.

The most important thing about a preferential option for the poor

Fakirlere seçim hakkı vermenin en önemli tarafı,

is what it's not.

önemli olmayan taraflarıdır.

It's not a preferential option for your own sense of heroism.

Bu sizin kendi kahramanlığınız için bir seçim hakkı değil.

It's not a preferential option

Bu sizin fakirleri fakirlikten nasıl kurtaracağınız

for your own idea about how to lift the poor out of poverty.

hakkındaki fikirlerinizin seçim hakkı da değildir.

It's not a preferential option for your own organization.

Derneğiniz için de bir seçim hakkı değildir.

And the hardest of all,

Ve en zoru da,

it's not a preferential option for your poor.

sizin kendi fakirleriniz için bir tercih olmaması.

It's a preferential option for the poor.

Bu, fakirlere verilen bir seçim hakkıdır.

So what do you do?

O zaman ne yaparsınız?

Well, Haiti, we started building --

Haiti'de biz --

Everyone told us, the cost-effective thing

Herkes bize en az maliyetli şeyin

is just focus on vaccination and maybe a feeding program.

aşı ve beslenme programlarına odaklanmak olduğunu söylüyordu.

But what the Haitians wanted was a hospital.

Ancak Haitililerin asıl istediği bir hastaneydi.

They wanted schools.

Okullar istiyorlardı.

They wanted to provide their children with the opportunities

Çocuklarına, Amerika'ya giden akrabalarından ve başkalarından

that they'd been hearing about from others, relatives, for example,

hakkında duydukları

who had gone to the United States.

fırsatları sunmak istiyorlardı.

They wanted the same kinds of opportunities as my parents did.

Benim ebevynlerimin çocukları için istedikleri fırsatların benzerlerini.

I recognized them.

Bunu anlayabiliyordum.

And so that's what we did. We built hospitals.

Bu yüzden biz hastaneler inşa ettik.

We provided education.

Biz onlara eğitimler sunduk.

And we did everything we could to try to give them opportunities.

Onlara fırsatlar sunabilmek için elimizden gelen her şeyi yaptık.

Now, my experience really became intense

Benim tecrübelerim gerçekten çok yoğunlaştı.

at Partners in Health in this community, Carabayllo,

Lima, Peru'nun kuzey tarafında Carabayllo topluluğunda

in the northern slums of Lima, Peru.

Sağlık Partnerleri için çalışıyordum.

And in this community,

Bu toplulukta

we started out by really just going to people's homes and talking to people,

insanlara giderek evlerini ziyaret ederek ve onlarla konuşarak

and we discovered an outbreak, an epidemic of multidrug-resistant tuberculosis.

''ilaca dayanıklı tüberkloz'' salgını olduğunu fark ettik.

This is Melquiades.

Bu Melquiades.

Melquiades was a patient at that time, he was about 18 years old,

Melquiades o zamanlar hastamdı, 18 yaşlarındaydı

and he had a very difficult form of drug-resistant tuberculosis.

ve çok kötü durumda ilaca dayanıklı tüberkloz geçirmekteydi.

All of the gurus in the world, the global health gurus,

Dünyadaki tüm sağlık uzmanları,

said it is not cost-effective to treat drug-resistant tuberculosis.

ilaca dayanıklı tüberklozun tedavisinin çok maliyetli olduğunu söylüyordu.

It's too complicated. It's too expensive.

Çok karmaşık, çok pahalı.

You just can't do it. It can't be done.

Kimse bunu yapamaz, başaramazdı.

And in addition, they were getting angry at us,

Ayrıca bize kızıyorlardı

because the implication was

çünkü söyledikleri

if it could be done, we would have done it.

bu eğer yapılabilecek olsa, onlar bunu yapmış olacaktılar.

Who do you think you are?

Siz de kim olduğunuzu düşünüyorsunuz?

And the people that we fought with were the World Health Organization

Savaştığımız insanlar da bu arada, Dünya Sağlık Örgütü'nün personeliydi

and probably the organization we fought with most

ve sanırım daha sık savaştığımız diğer organizasyon ise,

was the World Bank Group.

Dünya Bankası'ydı.

Now, we did everything we could

Biz elimizden geldiği kadarıyla

to convince Melquiades to take his medicines,

Melquiades'i ilaçlarını alması için ikna etmek için çalıştık.

because it's really hard,

Çünkü bu çok zor

and not once during the time of treatment did Melquiades's family ever say,

ve Melquiades'ın ailesi tedavisi boyunca asla şunu düşünmediler:

"Hey, you know, Melquiades is just not cost-effective.

''Biliyor musunuz, aslında Melquiades çok masraflı.

Why don't you go on and treat somebody else?"

Neden gidip bir başkasını tedavi etmiyorsunuz?''

(Laughter)

(Kahkaha)

I hadn't seen Melquiades for about 10 years

Melquiades'i 10 yıldır görmemiştim.

and when we had our annual meetings in Lima, Peru

Lima'da yeniden yıllık toplantılarımızı yaparken

a couple of years ago,

birkaç yıl önce,

the filmmakers found him

film ekibi onu bulmayı başardı

and here is us getting together.

ve gördüğünüz gibi burada birlikteyiz.

(Applause)

(Alkış)

He has become a bit of a media star because he goes to the film openings,

Artık bir nevi medyatik bir star oldu çünkü film galalarına gidiyor

and he knows how to work an audience now.

ve seyircilerle iletişim kurabiliyor.

(Laughter)

(Kahkaha)

But as soon as we won --

Ancak kazandığımız an...

We did win. We won the argument.

Çünkü kazandık. Argümanı kazandık.

You should treat multidrug-resistant tuberculosis --

İlaçlara dayanıklı tüberklozu tedavi etmeniz gerektiği argümanını.

we heard the same arguments in the early 2000s about HIV.

Aynı argümanları 2000'li yıllarda HIV hakkında duyuyorduk.

All of the leading global health people in the world said

O sıralar tüm dünya HIV'i fakir ülkelerde

it is impossible to treat HIV in poor countries.

tedavi etmenin imkansız olduğunu söylüyordu.

Too expensive, too complicated, you can't do it.

Çok masraflı, çok karmaşık ve yapılamaz.

Compared to drug-resistant TB treatment,

İlaca dayanıklı tüberkloza kıyaslanınca

it's actually easier.

aslında bu daha kolay.

And we were seeing patients like this.

Bunun gibi hastalar görüyorduk.

Joseph Jeune.

Joseph Jeune.

Joseph Jeune also never mentioned that he was not cost-effective.

Joseph Jeune de asla bize masrafsız olacağını söylememişti.

A few months of medicines, and this is what he looked like.

Birkaç aylık ilaç tedavisiyle, böyle görünüyordu.

(Applause)

(Alkış)

We call that the Lazarus Effect of HIV treatment.

Buna HIV'in Lazarus Etkisi diyoruz.

Joseline came to us looking like this.

Joseline bize geldiğinde böyleydi.

This is what she looked like a few months later.

Birkaç ay sonraki görünümü ise bu.

(Applause)

(Alkış)

Now, our argument, our battle, we thought,

Artık bizim tezimizn, bizim kavgamızın bu çalışmaların masraflı

was with the organizations that kept saying it's not cost-effective.

olduğunu söyleyen organizasyonlarla olduğunu düşünüyorduk.

We were saying, no,

Biz hayır diyorduk,

preferential option for the poor requires us to raise our aspirations

fakirlere tercih hakkı verirken fakirlerin beklentilerini

to meet those of the poor for themselves.

karşılayabilmeleri için bizim de beklentilerimizi yükseltmeliyiz.

And they said, well, that's a nice thought but it's just not cost-effective.

Ama bunun için dediler ki, bu iyi bir fikir ama maliyetli.

So in the nerdy way that we have operated Partners in Health,

Çok akademik bir yaklaşımla, Sağlık Partnerleri'nde yaptığımız gibi

we wrote a book against, basically, the World Bank.

Dünya Bankası aleyhine bir kitap yazdık.

It says that because the World Bank

Kısaca, Dünya Bankası'nın ekonomik gelişime bu kadar

has focused so much on just economic growth

odaklı çalışmaları varken

and said that governments have to shrink their budgets

devletlerin sağlık, eğitim ve sosyal güvenlik alanlarında

and reduce expenditures in health, education and social welfare --

bütçe kısmalarını beklemesinin

we thought that was fundamentally wrong.

çok yanlış olduğunu belirttik.

And we argued with the World Bank.

Dünya Bankası'yla tartıştık.

And then a crazy thing happened.

Sonra çılgınca bir şey oldu.

President Obama nominated me to be President of the World Bank.

Obama beni Dünya Bankası Başkanı olmam için aday gösterdi.

(Applause)

(Alkış)

Now, when I went to do the vetting process with President Obama's team,

Obama'nın takımı bu süreç boyunca ''Gelişmek için Ölmek'' isimli kitabımın

they had a copy of "Dying For Growth," and they had read every page.

birer kopyasını tutuyorlardı ve her sayfasını okumuşlardı.

And I said, "OK, that's it, right?

Dedim ki ''Buraya kadar herhalde?''

You guys are going to drop me?"

''beni adaylıktan çıkaracak mısınız?''

He goes, "Oh, no, no, it's OK."

Obama da dedi ki, ''Hayır, hayır, bu sorun değil.''

And I was nominated,

Ve beni aday gösterdi

and I walked through the door of the World Bank Group in July of 2012,

ve Temmuz 2012'de Dünya Bankası kapılarından içeri girdim.

and that statement on the wall, "Our dream is a world free of poverty."

Duvarda yazılı banka misyonumuz 'Hayalimiz fakirliğin olmadığı bir dünya'

A few months after that, we actually turned it into a goal:

Bunu birkaç ay sonra bir hedefe dönüştürdük:

end extreme poverty by 2030,

2030'a kadar aşırı fakirliği yok etmek

boost shared prosperity.

ve paylaşılan refahı arttırmak.

That's what we do now at the World Bank Group.

Dünya Bankası'nda bunu yapıyoruz.

I feel like I have brought the preferential option for the poor

Fakirlerin seçim hakkını Dünya Bankası'na

to the World Bank Group.

getirdiğimi düşünüyorum.

(Applause)

(Alkış)

But this is TED,

Ancak burası TED

and so I want to share with you some concerns,

ve bu yüzden sizinle bazı endişelerimi paylaşmak istiyorum

and then make a proposal.

ve sonra da bir teklif yapacağım.

The Fourth Industrial Revolution,

Dördüncü Sanayı Devrimiyle igili,

now, you guys know so much better than I do,

bunu siz daha iyi bilirsiniz,

but here's the thing that concerns me.

beni endişelendiren şey şu.

What we hear about is job loss. You've all heard that.

Hepimiz mesleklerin yok olacağını duyuyoruz.

Our own data suggest to us that two thirds of all jobs,

Verilerimiz gelişmekte olan ülkelerdeki

currently existing jobs in developing countries,

mesleklerin üçte ikisinin

will be lost because of automation.

otomasyon yüzünden yok olacağını söylüyor.

Now, you've got to make up for those jobs.

Bu işleri bir şekilde telafi etmeliyiz.

Now, one of the ways to make up for those jobs

Bu işleri telafi etmenin bir yolu

is to turn community health workers into a formal labor force.

sağlık çalışanlarını resmi iş gücüne kazandırmakla olur.

That's what we want to do.

Ve biz bunu yapmak istiyoruz.

(Applause)

(Alkış)

We think the numbers will work out,

Rakamların uyuşacağını düşünüyoruz,

that as health outcomes get better and as people have formal work,

sağlık neticeleri daha iyi oldukça ve insanlar iş sahibi oldukça

we're going to be able to train them

onları iletişim ve sosyal beceriler

with the soft-skills training that you add to it

gibi alanlarda eğitebileceğiz

to become workers that will have a huge impact,

ve çalışan olduklarında bunun büyük etkisi olacak

and that may be the one area that grows the most.

ve bu da en çok büyüyen alan olabilir.

But here's the other thing that bothers me:

Ama beni rahatsız eden bir şey daha var:

right now it seems pretty clear to me that the jobs of the future

şu anda anladığımız kadarıyla gelecekteki işler

will be more digitally demanding,

dijital gereksinimli olacak

and there is a crisis in childhood stunting.

ve çocuklarda yetersiz büyüme krizi var.

So these are photos from Charles Nelson, who shared these with us

Bunlar Charles Nelson'un Harvard Tıp Fakültesi'nden

from Harvard Medical School.

bizimle paylaştığı resimler.

And what these photos show on the one side, on the left side,

Bu resimlerin sol tarafında gördüğünüz

is a three-month-old who has been stunted:

Yetersiz büyümeden muzdarip 3 aylık bir bebek.

not adequate nutrition, not adequate stimulation.

yeterli gıda, yeterli stimulus almıyor.

And on the other side, of course, is a normal child,

Diğer tarafta ise normal bir çocuk görüyorsunuz

and the normal child has all of these neuronal connections.

ve normal bir çocukta tüm bu nörolojik bağlantıların olduğunu görüyorsunuz.

Now, the neuronal connections are important,

Şimdi bu nöral bağlantılar önemli

because that is the definition of human capital.

çünkü bunlar insan iş gücünün tanımıdır.

Now, we know that we can reduce these rates.

Şimdi bu rakamları düşürebilecek şeyleri biliyoruz.

We can reduce these rates of childhood stunting quickly,

Çocuklarda yetersiz büyüme seviyesini hızla azaltabiliriz.

but if we don't, India, for example, with 38 percent childhood stunting,

Eğer yapmazsak, örneğin Hindistan'da çocukların yüzde 38'inde bu var,

how are they going to compete in the economy of the future

gelecekteki ekonomi yarışında nasıl yer alacaklar?

if 40 percent of their future workers cannot achieve educationally

Eğer yüzde 40 gelecekteki çalışanlar tüm ülkenin gelişimi için

and certainly we worry about achieving economically

eğitim alanında ve endişe duyduğumuz üzere

in a way that will help the country as a whole grow.

ekonomik alanda başarılı olamazlarsa,

Now, what are we going to do?

biz ne yapacağız?

78 trillion dollars is the size of the global economy.

78 trilyon dolar global ekonomimizin boyutu.

8.55 trillion dollars are sitting in negative interest rate bonds.

8.55 trilyon negatif faizli teminatlarda oturuyor.

That means that you give the German central bank your money

Yani bu Alman Merkez bankasına paranızı verip

and then you pay them to keep your money.

sonra paranızı tutması için para ödüyorsunuz demek.

That's a negative interest rate bond.

Bu negatif faizli bir teminat.

24.4 trillion dollars in very low-earning government bonds.

24.4 trilyon dolar çok az kazandıran devlet hisselerinde.

And 8 trillion literally sitting in the hands of rich people

8 trilyon ise çok zengin insanların elinde duruyor...

under their very large mattresses.

büyük şiltelerinin altında.

What we are trying to do is now use our own tools --

Bizim yapmaya çalıştığımız kendi araçlarımızı kullanarak...

and just to get nerdy for a second,

yani biraz akademik konuşursak,

we're talking about first-loss risk debt instruments,

ilk kayıp borç araçlarımızı kullanmaktan,

we're talking about derisking, blended finance,

risklerden arınmaktan, karışık finansmandan,

we're talking about political risk insurance,

siyasi risk sigortası yapmaktan

credit enhancement --

kredi iyileştirmesinden bahsediyorum.

all these things that I've now learned at the World Bank Group

Dünya bankasında öğrendiğim şeyler,

that rich people use every single day to make themselves richer,

zengin insanlar her bir günü daha zengin olmak için kullanırken

but we haven't used aggressively enough on behalf of the poor

ama bunu bizlerin fakirler için yeterince agresif bir şekilde

to bring this capital in.

para akışını sağlamak için kullanmıyoruz.

(Applause)

(Alkış)

So does this work?

Peki bu nasıl çalışıyor?

Can you actually bring private-sector players into a country

Özel sektör aktörlerini bir ülkeye getirip

and really make things work?

gerçekten başarılı olabilir misiniz?

Well, we've done it a couple of times.

Aslında biz bunu birkaç kez yaptık.

This is Zambia, Scaling Solar.

Burası Zambia, Güneş Enerjisi projesi.

It's a box-set solution from the World Bank

Bu Dünya bankasının bir paket çözümü,

where we come in and we do all the things you need

bizler özel sektör yatırımcıları çekmek için

to attract private-sector investors.

ihtiyaç duyulan şeyleri yapıyoruz.

And in this case, Zambia went from having a cost of electricity

Bu verdiğim örnekte, Zambia'da elektrik maliyeti

at 25 cents a kilowatt-hour,

saati 25 cent kilowatt iken,

and by just doing simple things, doing the auction,

açık arttırma gibi basit yöntemlerle

changing some policies,

birkaç politikayı değiştirerek

we were able to bring the cost down.

bu maliyeti aşağı çekmeyi başardık.

Lowest bid,

Zambia'da en düşük tarif,

25 cents a kilowatt-hour for Zambia?

25 cent kilowatt mıydı?

The lowest bid was 4.7 cents a kilowatt-hour. It's possible.

En düşük ücret saati 4.7 cent kilowatt. Bu mümkün.

(Applause)

(Alkış)

But here's my proposal for you.

Ama benim size teklifim şu.

This is from a group called Zipline,

Bu Zipline adında bir grup,

a cool company, and they literally are rocket scientists.

çok iyi bir şirketler ve gerçekten de roket bilim insanları.

They figured out how to use drones in Rwanda.

Rwanda'da droneları nasıl kullanabileceklerini çözdüler.

This is me launching a drone in Rwanda

Burada gördüğünüz ben Rwanda'da drone havalandırırken

that delivers blood anywhere in the country

1 saatin altında ülke içinde

in less than an hour.

kan götürebilen bir sistem.

So we save lives,

Bu şekilde hayat kurtarıyoruz

this program saved lives --

ve bu program hayat kurtardı --

(Applause)

This program made money for Zipline

(Alkış)

Bu program Zipline için finansman sağladı

and this program saved huge amounts of money for Rwanda.

ve Rwanda'ya da çok para tasarruf ettirdi.

That's what we need, and we need that from all of you.

Yapmanızı istediğimiz şey bu.

I'm asking you, carve out a little bit of time in your brains

Aklınızda biraz zaman ayrıp

to think about the technology that you work on,

üstüne çalıştığınız teknolojilerin,

the companies that you start, the design that you do.

kurduğunuz şirket ve tasarımlarınızın

Think a little bit and work with us

üzerinde düşünün ve bizimle çalışın,

to see if we can come up with these kinds of extraordinary win-win solutions.

ve bunun gibi iki tarafın da kazandığı sonuçlar doğurabilelim.

I'm going to leave you with one final story.

Sizi bir hikaye ile bırakacağım.

I was in Tanzania, and I was in a classroom.

Tanzanya'daydım ve bir sınıftaydım.

This is me with a classroom of 11-year-olds.

Burada 11 yaşındaki çocuklarla bir sınıftayım.

And I asked them, as I always do,

Onlara her zaman yaptığım gibi sordum:

"What do you want to be when you grow up?"

''Büyüyünce ne olmak istiyorsunuz?''

Two raised their hands and said,

İki tanesi elini kaldırdı ve dedi ki:

"I want to be President of the World Bank."

''Ben Dünya Bankası başkanı olmak istiyorum.''

(Laughter)

(Kahkaha)

And just like you, my own team and their teachers laughed.

Sizin gibi benim takımım ve öğretmenleri gülmeye başladı.

But then I stopped them.

Ama ben onları durdurdum.

I said, "Look, I want to tell you a story.

Dedim ki ''Bakın size bir hikaye anlatayım:

When I was born in South Korea, this is what it looked like.

Ben Güney Kore'de doğduğumda orası da buraya benziyordu.

This is where I came from.

Ben de buralardan geldim.

And when I was three years old,

Ben daha üç yaşındayken,

in preschool,

ve ana sıfındayken,

I don't think that George David Woods, the President of the World Bank,

eğer zamanın Dünya Bankası Başkanı George David Woods

if he had visited Korea on that day and come to my classroom,

Kore'yi ziyaret edip benim sınıfıma gelseydi,

that he would have thought

geleceğin Dünya Bankası Başkanı'nın

that the future President of the World Bank

o sınıfta oturuyor olduğunu

was sitting in that classroom.

asla düşünmeyecekti.

Don't let anyone ever tell you

Kimsenin size bir gün

that you cannot be President of the World Bank."

Dünya Bankası Başkanı olamayacağınızı söylemesine izin vermeyin.''

Now -- thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)

Let me leave you with one thought.

Sizi bir fikirle bırakmama izin verin.

I came from a country that was the poorest in the world.

Geldiğim ülke eskiden dünyanın en fakir ülkesiydi.

I'm President of the World Bank.

Dünya Bankası Başkanıyım.

I cannot and I will not pull up the ladder behind me.

Ardımdan merdiveni itemem ve itmeyeceğim.

This is urgent.

Bu acil bir konu.

Aspirations are going up.

Beklentiler yükseliyor.

Everywhere aspirations are going up.

Her yerde beklentiler artıyor.

You folks in this room, work with us.

Bu odadaki sizler, bizimle çalışın.

We know that we can find those Zipline-type solutions

Gördüğünüz Zipline gibi çözümler bulabileceğimizi biliyoruz

and help the poor leapfrog into a better world,

ve fakirlerin daha iyi bir dünyaya atlamasına yardım edebiliriz

but it won't happen until we work together.

ama bu biz birlikte çalışmazsak olmayacak.

The future "you" -- and especially for your children --

Gelecekteki ''sen', özellikle de sizin çocuklarını...

the future you

Gelecekteki sen

will depend on how much care and compassion we bring

dünyamızdaki tüm çocuklara

to ensuring that the future "us" provides equality of opportunity

eşit fırsat yaratmak için ne kadar duyarlı olabildiğimiz

for every child in the world.

ve empati kurabildiğimize bağlı olacak.

Thank you very much.

(Applause)

Çok teşekkür ederim.

(Alkış)

Thank you. Thank you. Thank you.

Teşekkürler. Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

Chris Anderson: You'd almost think

Chris Anderson: Sanırım insanlar

people are surprised to hear a talk like this

böyle bir konuşmayı

from the President of the World Bank.

Dünya Bankası başkanından duymayı beklemiyorlardı.

It's kind of cool.

I'd encourage you to even be a little more specific on your proposal.

Bu çok iyiydi.

Ben sizin teklifinizde biraz daha açık olmanızı rica edeceğim.

There's many investors, entrepreneurs in this room.

Bu odada bir çok yatırımcı ve girişimci var.

How will you partner with them? What's your proposal?

Onlarla nasıl partner olacaksınız? Teklifiniz nedir?

Jim Yong Kim: Can I get nerdy for just a second.

Jim Yong Kim: Biraz akademik olabilir miyim?

CA: Get nerdy. Absolutely. JYK: So here's what we did.

CA: Tabii ki JYK: İşte yaptıklarımız.

Insurance companies never invest in developing country infrastructure,

Mesela sigorta şirketleri gelişen ülkelerde altyapı yatırımı için

for example, because they can't take the risk.

asla yatırım yapmazlar çünkü bu riski alamazlar.

They're holding money for people who pay for insurance.

Onlar sigorta satın alan insanların parasını tutuyorlar.

So what we did was a Swedish International Development Association

Bu yüzden İsveç Uluslarası Kalkınma Ajansı

gave us a little bit of money,

bize biraz para verdi,

we went out and raised a little bit more money, a hundred million,

biz de bu parayı biraz daha arttırdık, yüz milyon kadar yaptık,

and we took first loss, meaning if this thing goes bad,

ve ilk zararı biz üstlendik, yani eğer işler kötü giderse

10 percent of the loss we'll just eat,

yüzde 10'luk zararı sadece biz alacaktık

and the rest of you will be safe.

ve geriye kalanlar güvende olacaktı.

And that created a 90-percent chunk, tranche

Bu da yüzde 90'lık bir kısmın kesilerek

that was triple B, investment-grade, so the insurance companies invested.

üçüz B yatırım puanı olması anlamdaydı. Sigorta şirketleri yatırım yaptı.

So for us, what we're doing is taking our public money

Yani bizim yaptığımız, bankanın parasını alıp

and using it to derisk specific instruments

bazı araçların riskini azaltmak için kullanıyoruz

to bring people in from the outside.

ki dışarıdan da insanları sürece dahil edebilelim.

So all of you who are sitting on trillions of dollars of cash,

Yani trilyonlarca dolar üzerinde oturan sizler

come to us. Right?

bize gelin, olur mu?

(Laughter)

CA: And what you're specifically looking for are investment proposals

(Kahkaha)

CA: Yani aslında baktığınız şeyler gelişmekte olan ülkelerde

that create employment in the developing world.

meslekler yaratacak teklifler arıyorsunuz.

JYK: Absolutely. Absolutely.

JYK: Kesinlikle. Kesinlikle.

So these will be, for example, in infrastructure that brings energy,

Örneğin bunlar enerji sektörü altyapısı,

builds roads, bridges, ports.

yollar, köprüler, limanlar.

These kinds of things are necessary to create jobs,

Bu gibi şeyler meslekler yaratmak için gerekli şeyler

but also what we're saying is

ama bizim asıl dediğimiz

you may think that the technology you're working on

üzerinde çalıştığınız teknoloji

or the business that you're working on

veya işletmenin

may not have applications in the developing world,

gelişen ülkelerde bir işlevi olmayabileceğini düşünüyor olabilirsiniz

but look at Zipline.

ama Zipline projesine bakın.

And that Zipline thing didn't happen

Ve Zipline olayı kaliteli bir teknolojiden

just because of the quality of the technology.

kaynaklı olmadı.

It was because they engaged with the Rwandans early

Bu Rwandalılarla erken çalışmaya başlamalarından

and used artificial intelligence --

ve yapay zekayı kullanmaları sayesinde oldu.

one thing, Rwanda has great broadband --

Önemli bir detay, Rwanda'nın internet altyapısı çok iyi

but these things fly completely on their own.

ama bu şeyler kendi başına uçuyor.

So we will help you do that. We will make the introductions.

Ve biz de bunu yapacağız, Biz sizleri tanıştıracağız.

We will even provide financing. We will help you do that.

Hatta finansmanı dahi sağlayacağız. Size bu konuda destek olacağız.

CA: How much capital is the World Bank willing to deploy

CA: Dünya Bankası bu gibi projelerden

to back those kinds of efforts?

yapmak için ne kadar harcamayı düşünüyor?

JYK: Chris, you're always getting me to try to do something like this.

JYK: Chris sen beni her zaman böyle bir şey söyletmeye çalışıyorsun.

CA: I'm trying to get you in trouble. JYK: So here's what we're going to do.

CA: Başını belaya koymaya çalışıyorum. JYK: Yapmaya çalıştığımız şu.

We have 25 billion a year that we're investing in poor countries,

Fakir ülkelerde yatırım için, en fakir ülkeler için,

the poorest countries.

yıllık 25 milyar ayırıyoruz.

And as we invest over the next three years,

Önümüzeki üç yıllık yatırımlarımız,

25 billion a year,

yılda 25 milyar.

we have got to think with you

Bu parayı nasıl daha etkili

about how to use that money more effectively.

kullanabileceğimiz hakkında sizinle düşünmeliyiz

So I can't give you a specific number. It depends on the quality of the ideas.

Size net bir rakam veremiyorum. Bu tamamen fikirlerinizin kalitesine bağlı

So bring us your ideas,

Bu yüzden bize fikirlerinizi getirin

and I don't think that financing is going to be the problem.

ve finansmanı sağlamanın çok zor olacağını düşünmüyorum.

CA: All right, you heard it from the man himself.

CA: Peki. Bunları en doğru kişiden duydunuz.

Jim, thanks so much. JYK: Thank you. Thank you.

Jim teşekkürler. JYK: Teşekkürler. Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)