The global learning crisis -- and what to do about it | Amel Karboul

Çeviri: deniz dilan arslan Gözden geçirme: Ramazan Şen

I'm the product of a bold leadership decision.

Ben, cesur bir yöneticilik kararının ürünüyüm.

After 1956, when Tunisia became independent,

1956 yılında, Tunus bağımsızlığını ilan ettikten sonra

our first president, Habib Bourguiba,

ilk başkanımız Habib Bourguiba

decided to invest 20 percent of the country's national budget

ülkenin ulusal bütçesinin yüzde 20'sini

in education.

eğitime ayırmaya karar verdi.

Yes, 20 percent,

Evet, yüzde 20'sini,

on the high end of the spectrum even by today's standards.

günümüz şartlarında dahi oldukça üst düzey bir oran.

Some people protested.

Bazıları bunu protesto etti.

What about infrastructure?

Peki ya altyapı?

What about electricity, roads and running water?

Ya da elektrik, yollar ve şebeke suyu?

Are these not important?

Bunlar önemli değil mi?

I would argue

Ben sahip olduğumuz

that the most important infrastructure we have are minds,

en önemli altyapının aklımız olduğunu,

educated minds.

eğitimli akıl olduğunu düşünüyorum.

President Bourguiba helped establish free, high-quality education

Başkan Bourguiba, her kız ve erkek için ücretsiz ve yüksek kaliteli eğitimin

for every boy and every girl.

kurulmasına yardım etti.

And together with millions of other Tunisians,

Ve ben de milyonlarca diğer Tunuslu ile beraber

I'm deeply indebted to that historic decision.

bu tarihi karara içtenlikle borçlu hissediyorum.

And that's what brought me here today,

Bugün burada olmamın nedeni bu.

because today, we are facing a global learning crisis.

Çünkü şu anda küresel bir öğrenme krizi ile karşı karşıyayız.

I call it learning crisis and not education crisis,

Ben buna öğrenme krizi diyorum, eğitim krizi değil,

because on top of the quarter of a billion children

çünkü günümüzde 250 milyondan fazla çocuk

who are out of school today,

okula gitmiyor.

even more, 330 million children,

Dahası, 330 milyon çocuk

are in school but failing to learn.

okulda olmalarına rağmen öğrenemiyorlar.

And if we do nothing,

Ve bir şey yapmazsak,

if nothing changes,

hiçbir şey değişmezse,

by 2030, just 13 years from now,

2030'a kadar, sadece 13 yıl sonra

half of the world's children and youth,

dünyadaki çocukların ve gençlerin yarısı,

half of 1.6 billion children and youth,

1.6 milyar çocuk ve gencin yarısı,

will be either out of school or failing to learn.

ya okula gitmeyecek ya da bir şey öğrenemeyecek.

So two years ago, I joined the Education Commission.

İki yıl önce Eğitim Komisyonu'na katıldım.

It's a commission brought together by former UK Prime Minister

Bu komisyon, İngiltere eski Başbakanı ve BM Küresel Eğitim Özel Temsilcisi

and UN Special Envoy for Global Education Gordon Brown.

Gordon Brown tarafından bir araya getirildi.

Our first task was to find out:

İlk görevimiz, öğrenim krizinin

How big is the learning crisis?

ne büyüklükte olduğunu

What's actually the scope of the problem?

sorunun kapsamının ne olduğunu bulmaktı.

Today we know:

Bugün biliyoruz ki,

half of the world's children by 2030

2030'a kadar dünyadaki çocukların yarısı

will be failing to learn.

öğrenmekte başarız olacak.

And that's how actually we discovered

Ve bu durum, dünyanın odağının sadece sınıflarda kaç kişi olduğunu,

that we need to change the world's focus from schooling to learning,

saymak yerine, kaç öğrenen olduğunu saymaya

from just counting how many bodies are in classrooms

okullu olmak yerine, öğrenime yönelmesi gerektiğini

to actually how many are learning.

anlamamızı sağladı.

And the second big task was,

İkinci asıl görevimiz ise,

can we do anything about this?

bu konuda bir şey yapabilir miyiz?

Can we do anything about this big, vast, silent,

Bu büyük, uçsuz bucaksız, sessiz ve belki de en çok ihmal edilen

maybe most-neglected international crisis?

uluslararası kriz için bir şey yapabilir miydik?

And what we found out is, we can.

Bulduğumuz sonuç ise, yapabiliriz!

It's actually amazing.

Bu gerçekten inanılmaz.

We can, for the first time,

İlk kez, sadece bir nesilde,

have every child in school and learning

okul ve öğrenme çağındaki

within just one generation.

tüm çocuklara yardım edebiliriz.

And we don't even have to really invent the wheel to do so.

Bunu yapmak için tekerleği icat etmemize de gerek yok.

We just need to learn from the best in class,

Sınıfın en iyisinden öğrenmemiz gerekiyordu.

but not any best in class --

Herhangi bir sınıfın en iyisinden değil

the best in your own class.

kendi sınıfınızın en iyisinden.

What we did is actually we looked at countries by income level:

Yaptığımız şey temelde ülkeleri gelir seviyelerine göre,

low-income, mid-income, high-income.

düşük, orta ve yüksek gelirli olarak incelemekti.

We looked at what the 25 percent fastest improvers in education do,

Eğitimde yüzde 25 hızlı gelişenlerin yaptıklarını inceledik.

and what we found out is

Bulduğumuz sonuç ise,

that if every country moves at the same rate as the fastest improvers

eğer her ülke, kendi gelir düzeyindeki

within their own income level,

en hızlı gelişenler oranında ilerlerse,

then within just one generation

sadece tek bir nesilde,

we can have every child in school and learning.

her çocuğu okula ve eğitime alabileceğimiz oldu.

Let me give you an example.

Size bir örnek vereyim.

Tunus'u örnek olarak alalım.

Let's take Tunisia for example.

We're not telling Tunisia, "You should move as fast as Finland."

Tunus'a "Finlandiya'nın hızında ilerlemelisin." demiyoruz.

No disrespect, Finland.

Finlandiya'ya saygısızlığımdan değil.

We're telling Tunisia,

Tunus'a

"Look at Vietnam."

"Vietnam'a bakın." diyoruz.

They spend similar amounts for primary and secondary pupils

Kişi başı GSYİH oranına göre

ikisi de ilk ve orta öğretim için benzer miktarda harcama yapıyor,

as percentage of GDP per capita,

but achieves today higher results.

ama Vietnam daha iyi sonuçlara ulaşıyor.

Vietnam introduced a standardized assessment for literacy and numeracy,

Vietnam sözel ve sayısal konularda standart bir değerlendirme başlattı,

teachers in Vietnam are better monitored than in other developing countries,

Vietnam'daki öğretmenler diğer gelişen ülkedekilere göre daha iyi gözlemlendi

and students' achievements are made public.

ve öğrenci başarıları halka açık hale getirildi.

And it shows in the results.

Ve bunun sonuçları ortada.

In the 2015 PISA --

2015 PISA'da,

Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı,

Program for International Student Assessment --

Vietnam outperformed many wealthy economies,

Vietnam, Birleşmiş Devletler'in de içinde bulunduğu

including the United States.

birçok zengin ülkeyi geride bıraktı.

Now, if you're not an education expert,

Eğer bir eğitim uzmanı değilseniz,

you may ask, "What's new and different?

"Yeni ve farklı olan ne?" diyebilirsiniz.

Don't all countries track student progress and make those achievements public?"

"Tüm ülkeler öğrenci gelişimini takip edip başarıları halka açık hale getirmiyor mu?"

No. The sad answer is no.

Hayır. Maalesef hayır.

Bundan bir hayli uzaktayız.

We are very far from it.

Only half of the developing countries

Gelişen ülkelerin sadece yarısında

have systematic learning assessment at primary school,

ilkokulda sistematik bir öğrenme değerlendirmesi var,

and even less so at lower secondary school.

ve daha da azının orta öğretim için değerlendirmesi var.

So if we don't know

Yani eğer çocukların

if children are learning,

öğrenip öğrenmediğini bilmiyorsak,

how are teachers supposed to focus their attention on delivering results,

öğretmenler nasıl dikkatlerini sonuç teslim etmeye verebilir

and how are countries supposed to prioritize education spending

ve ülkeler gerçekten sonuç alabilmek için eğitim harcamalarını

actually to delivering results,

nasıl öncelikli hale getirebilir,

if they don't know if children are learning?

eğer eğitimden emin değillerse.

That's why the first big transformation

Tam da bu yüzden yatırım yapmadan önceki

before investing

ilk büyük değişim

is to make the education system deliver results.

eğitim sisteminin sonuç getirmesini sağlamak.

Because pouring more money into broken systems

Çünkü zaten bozulmuş sistemlere para harcamak

may only fund more inefficiencies.

ancak daha fazla yetersizliği para sağlamış olur.

And what deeply worries me --

Beni son derece endişelendiren ise

if children go to school and don't learn,

eğer çocuklar okula gider ve öğrenmezlerse

it devalues education,

eğitimin değeri azalır,

and it devalues spending on education,

bu da eğitime yatırımın değerini azaltır.

so that governments and political parties can say,

Böylece hükumetler ve siyasi partiler şöyle diyebilir:

"Eğitime çok fazla para harcıyoruz ama

"Oh, we are spending so much money on education,

but children are not learning.

çocuklar öğrenmiyor,

They don't have the right skills.

bunların gerekli becerileri yok.

Maybe we should spend less."

Belki de daha az harcamalıyız."

Now, improving current education systems to deliver results

Şu anda, sonuç vermek için gelişen mevcut eğitim sistemleri

is important, but won't be enough.

önemli, ama yeterli değil.

What about countries where we won't have enough qualified teachers?

Peki ya yeterince nitelikli öğretmenin olmadığı ülkeler?

Take Somalia, for example.

Somali, mesela.

If every student in Somalia became a teacher --

Eğer Somali'deki her öğrenci öğretmen olsa

every person who finishes tertiary education became a teacher --

- yükseköğretimi bitiren her bir kişi öğretmen olursa -

we won't have enough teachers.

yeterince öğretmenimiz olmayacak.

And what about children in refugee camps,

Peki mülteci kamplarındaki çocuklar,

or in very remote rural areas?

ya da uzak kırsal yerlerdekiler?

Take Filipe, for example.

Filipe, mesela.

Filipe lives in one of the thousands of communities

Filipe Amazon nehri kenarındaki on binlerce topluluktan

alongside the Amazonas rivers.

birinde yaşıyor.

His village of 78 people has 20 families.

78 kişilik köyünde 20 aile var.

Filipe and a fellow student

Sadece Filipe ve yakın arkadaşı

were the only two attending grade 11 in 2015.

2015 yılında 11. sınıfa katılabilen iki kişi.

Now, the Amazonas is a state in the northwest of Brazil.

Amazonas Brezilya'nın kuzeybatısında bir eyalet.

It's four and a half times the size of Germany,

Almanya'dan 4.5 kat daha büyük

and it's fully covered in jungle and rivers.

ve orman ve nehirlerle tamamen kaplı.

A decade ago, Filipe and his fellow student

10 yıl önce, Filipe ve arkadaşının

would have had just two alternatives:

ancak iki alternatifi olabilirdi:

moving to Manaus, the capital, or stopping studying altogether,

Başkent Manaus'a taşınmak ya da öğrenciliğe toptan son vermek,

which most of them did.

çoğunun yaptığı gibi.

In 2009, however, Brazil passed a new law

Ama 2009'da Brezilya yeni bir yasa geçirdi;

that made secondary education a guarantee for every Brazilian

bununla ortaöğrenim her Brezilyalı için garanti altına alındı

and an obligation for every state to implement this by 2016.

ve 2016'da bu yasa tüm eyaletler için zorunlu kılındı.

But giving access to high-quality education,

Ama Amazonas eyaletinde, yüksek nitelikli eğitime

you know, in the Amazonas state, is huge and expensive.

ulaşım sağlamak büyük ve pahalı bir iş.

How are you going to get, you know, math and science and history teachers

Tüm bu topluluklar için matematik, fen ve tarih

öğretmenleri nasıl bulacaksınız?

all over those communities?

And even if you find them,

Onları bulsanız bile

many of them would not want to move there.

çoğu oralara taşınmak istemeyecektir.

So faced with this impossible task,

Bu imkansız görevle karşılaşan

sivil görevliler ve devlet çalışanları

civil servants and state officials

developed amazing creativity and entrepreneurship.

inanılmaz bir yaratıcılık ve girişimcilik geliştirdiler.

They developed the media center solution.

Medya merkezi çözümünü geliştirdiler.

It works this way.

Bu şöyle çalışıyor:

You have specialized, trained content teachers in Manaus

Sizin Manaus'da uzmanlaşmış ve eğitimli öğretmenleriniz var,

delivering classroom via livestream

bunlar o dağınık topluluklardaki binden fazla sınıfa

to over a thousand classrooms in those scattered communities.

canlı yayın olarak ders veriyorlar.

Those classrooms have five to 25 students,

Bu sınıflarda 5 ve 25 arası öğrenci var,

and they're supported by a more generalist tutoring teacher

bu öğrenciler öğrenme ve gelişimleri için

for their learning and development.

kültürlü bir eğitmen tarafından destekleniyorlar.

The 60 content teachers in Manaus

Manaus'daki 60 ders öğretmeni

work with over 2,200 tutoring teachers in those communities

bu topluluklardaki 2.200'ün üzerindeki eğitmenle beraber

ders planlarını konulara ve zamana göre düzenlemek için çalışıyorlar.

to customize lesson plans to the context and time.

Now, why is this division

Neden ders öğretmeni ile

between content teacher and tutoring teacher important?

eğitmen arasındaki ayrım önemli?

First of all, as I told you, because in many countries,

Öncelikle, söylediğim gibi, bir sürü ülkede

we just don't have enough qualified teachers.

yeterince nitelikli öğretmenimiz olmadığı için.

But secondly also because teachers do too many things

Ama ikinci olarak, öğretmenler aslında eğitilmedikleri

they're either not trained for or not supposed to do.

ya da zaten yapmamaları gereken çok fazla şey yaptığı için.

Let's look at Chile, for example.

Şili'ye bakalım örneğin.

In Chile, for every doctor,

Şili'de her doktor başına

you have four and a half people,

dört buçuk hasta düşüyor

four and a half staff supporting them,

ve onları destekleyen dört buçuk personel var.

and Chile is on the low end of the spectrum here,

Ve burada Şili çizelgenin alt çizgisinde

because in developing countries, on average, every doctor

çünkü ortalamada gelişmekte olan ülkelerde

has 10 people supporting them.

her doktorun onları destekleyen 10 personeli var.

A teacher in Chile, however,

Diğer taraftan, Şili'de bir öğretmen

has less than half a person,

onları destekleyen, bir personelden de azına,

0.3 persons, supporting them.

0,3 personele sahip.

Imagine a hospital ward with 20, 40, 70 patients

20, 40, 70 hastası olan bir hastane hayal edin

and you have a doctor doing it all by themselves:

ve her şeyi kendisi yapan tek bir doktorunuz var.

no nurses, no medical assistants,

Hemşire yok, hasta bakıcı yok,

no one else.

kimse yok.

You will say this is absurd and impossible,

Bunun saçma ve imkansız olduğunu söyleceksiniz

but this is what teachers are doing all over the world every day

ama öğretmenler dünyanın her yerinde bunu her gün yapıyorlar,

with classrooms of 20, 40, or 70 students.

20, 40 ya da 70 öğrencilik sınıflarda.

So this division between content and tutoring teachers is amazing

Bu yüzden ders öğretmenleri ve eğitmenler arasındaki ayrım harika

because it is changing the paradigm of the teacher,

çünkü bu, öğretmen paradigmasını değiştiriyor.

Böylece herkes yapabileceğinin en iyisini yapıyor

so that each does what they can do best

and so that children are not just in school

ve çocuklar sadece okulda olmuyor,

but in school and learning.

okulda ve öğreniyor oluyorlar.

And some of these content teachers,

Ve bu ders öğretmenlerinden bazıları

they became celebrity teachers.

ünlü öğretmenlere dönüşebiliyor.

You know, some of them run for office,

Bazıları seçimlere adaylığını koyuyor

and they helped raise the status of the profession

ve işin statüsünü yükseltmeye yardımcı oluyorlar,

so that more students wanted to become teachers.

böylece daha fazla öğrenci öğretmen olmak istiyor.

And what I love about this example

Benim bu örnekte sevdiğim şeyse

öğretmen paradigmasını değiştirmenin ötesinde.

is beyond changing the paradigm of the teacher.

It teaches us how we can harness technology for learning.

Bize öğrenmek için teknolojiyi nasıl kullanacağımızı öğretiyor.

The live-streaming is bidirectional,

Canlı yayın iki yönlü,

so students like Filipe and others can present information back.

yani Filipe gibi öğrenciler geri bilgilendirimde bulunabiliyorlar.

And we know technology is not always perfect.

Biliyoruz ki teknoloji her zaman mükemmel değil.

You know, state officials expect

Devlet görevlileri her gün

between five to 15 percent of the classrooms

yüzde 5 ile 15 arasındaki canlı yayının

every day to be off live-stream

sel, kırık antenler ya da çalışmayan internet yüzünden

because of flood, broken antennas or internet not working.

çalışmadığını söylüyor.

And yet, Filipe is one of over 300,000 students

Yine de, Filipe medya merkezli çözümden yararlanan

that benefited from the media center solution

300.000 öğrenciden biri

and got access to postprimary education.

ve ilkokul sonrası eğitime erişimi var.

This is a living example

Bu, teknolojinin nasıl sadece bir

eklenti olmadığını, öğrenmeye esas olduğunu ve

how technology is not just an add-on

but can be central to learning and can help us bring school to children

okula öğrenciyi getiremiyorsak, öğrenciye okulu getirebilmemize yardım ettiğini

if we cannot bring children to school.

gösteren capcanlı bir örnek.

Now, I hear you.

Şimdi, ne dediğinizi duyuyorum.

You're going to say,

Diyeceksiniz ki:

"How are we going to implement this all over the world?"

"Bunu bütün dünyada nasıl uygulayacağız?"

I've been in government myself

Ben kendim hükümette çalıştım

and have seen how difficult it is even to implement the best ideas.

ve en iyi fikirleri bile uygulamanın ne kadar zor olduğunu gördüm.

So as a commission, we started two initiatives

Bu yüzden, komisyon olarak "Öğrenen Nesil"i

to make the "Learning Generation" a reality.

gerçekleştirmek için iki girişim başlattık

The first one is called the Pioneer Country Initiative.

İlki "Öncü Ülke Girişimi" olarak adlandırıldı.

Over 20 countries from Africa and Asia

Afrika ve Asya'da 20'nin üzerinde ülke

have committed to make education their priority

eğitimi öncelikleri yapmaya ve eğitim sistemlerini

and to transform their education systems to deliver results.

sonuç veren bir sistem üzerine kurmak için değiştirmeye kendilerini adadılar.

We've trained country leaders

Ülke liderlerine teslim yaklaşımı

in a methodology called the delivery approach.

denen bir metodolojiyle ilgili eğitim verdik.

What this does is basically two things.

Bu temelde iki şey yapıyor.

In the planning phase, we take everyone into a room --

Planlama aşamasında, herkesi bir odaya alıyoruz

teachers, teacher unions, parent associations,

- öğretmenler, öğretmen sendikaları, aile birlikleri,

government officials, NGOs, everyone --

hükümet gürevlileri, STK'lar, herkesi -

so that the reform and the solution we come up with

böylece getirdiğimiz reform ve çözüm

are shared by everyone and supported by everyone.

herkes tarafından paylaşılır ve desteklenir oluyor.

And in the second phase,

İkinci aşamada,

it does something special.

özel bir şey oluyor.

It's kind of a ruthless focus on follow-up.

Sürekliliğe olan amansızca odak.

So week by week you check,

Yani işlerin yapıldığını, yapılması gerekenin yapıldığını,

has that been done, what was supposed to be done,

hafta hafta kontrol ediyorsunuz,

and even sometimes sending a person physically to the district or school

hatta bazen işin yapıldığını ummaktansa, işi kontrol etmek için

to check that versus just hoping that it happened.

birini okula ya da mahalleye gönderiyorsunuz.

It may sound for many common sense,

Çoğuna bu sıradan bir şeymiş gibi gelebilir,

but it's not common practice,

ama yaygın bir uygulama değil

and that's why actually many reforms fail.

ve aslında bir sürü reform böyle başarısız oluyor.

It has been piloted in Tanzania,

Tanzanya'da bu program denendi

and there the pass rate for students in secondary education

ve orada orta öğretimdeki çocukların sınıf geçme oranı

was increased by 50 percent in just over two years.

sadece iki yılda yüzde 50'nin üstüne çıktı.

Now, the next initiative to make the Learning Generation a reality

Şimdi, Öğrenen Nesil'i gerçekleştirmek için sıradaki girişim finansman.

is financing. Who's going to pay for this?

Bunu kim karşılayacak?

So we believe and argue

Biz yerel finansmanın eğitim yatırımında

that domestic financing has to be the backbone of education investment.

belkemiği olması gerektiğine inanıyoruz ve bunu tartışıyoruz.

Do you remember when I told you about Vietnam earlier

Size daha önce Vietnam'dan bahsetmiştim,

outperforming the United States in PISA?

Birleşik Devletleri PISA'da geride bırakmıştı.

That's due to a better education system,

Bunun nedeni daha iyi bir eğitim sistemi,

but also to Vietnam increasing their investment

ama aynı zamanda Vietnam'ın 20 yıl içinde yatırımını

ulusal bütçenin yüzde yedisinden yüzde 20'sine çıkarmasıdır da.

from seven to 20 percent of their national budget in two decades.

But what happens if countries want to borrow money for education?

Peki ülkeler eğitim için borç almak isterlerse ne olur?

If you wanted to borrow money to build a bridge or a road,

Eğer bir köprü ya da yol yapmak için borç almak isterseniz

it's quite easy and straightforward,

bu oldukça kolay ve dolambaçsız

but not for education.

ama eğitim için değil.

It's easier to make a shiny picture of a bridge and show it to everyone

Bir köprünün süslü bir fotoğrafını çekmek ve herkese göstermek

than one of an educated mind.

eğitilmiş bir zihni göstermekten daha kolay.

That's kind of a longer term commitment.

Bu bir şekilde uzun vadeli bir yükümlülük.

So we came up with a solution

Bu yüzden bir çözümle geldik,

to help countries escape the middle income trap,

yeterince fakir olmadıkları ya da artık fakir olmadıkları için

countries that are not poor enough or not poor, thankfully, anymore,

hibelerden ve faizsiz borç sisteminden yararlanamayan ülkelerin

that cannot profit from grants or interest-free loans,

orta gelir tuzağından kaçmalarına yardım etmek için

and they're not rich enough

ve yeterince zengin değillerse

to be able to have attractive interests on their loans.

borçlarının faizlerinin cazip olabilmesi için.

So we're pooling donor money in a finance facility for education,

Yani bağış paralarını bir finans tesisindeki havuzda topluyoruz,

which will provide more finance for education.

bu da eğitime daha fazla gelir sağlıyor.

We will subsidize, or even eliminate completely,

Borçların faiz ödemelerini biz destekleyeceğiz,

interest payments on the loans

hatta tamamen ortadan kaldıracağız.

so that countries that commit to reforms

Böylece reformları yapmaya karar vermiş ülkeler

can borrow money,

borç alabilecekler,

reform their education system, and pay this money over time

bir taraftan daha iyi eğitilmiş bir nüfustan yararlanırken

eğitim sistemlerini tekrar düzenleyecek ve parayı zamanla ödeyecekler.

while benefiting from a better-educated population.

This solution has been recognized in the last G20 meeting in Germany,

Bu çözüm Almanya'daki geçtiğimiz G20 toplantısında tanındı

and so finally today education is on the international agenda.

ve sonunda, günümüzde eğitim uluslararası gündemde.

But let me bring this back to the personal level,

Ama şimdi kişisel hikayeme dönmeme izin verin

because this is where the impact lands.

çünkü etkinin yere ayak bastığı nokta burası.

Without that decision to invest a young country's budget,

Genç bir ülkenin bütçesinin yüzde 20'sini

20 percent of a young country's budget in education,

eğitime yatırma kararı olmasaydı,

I would have never been able to go to school,

okula hiçbir zaman gitmiş olmayacaktım.

Bırakın 2014'te

let alone in 2014

becoming a minister in the government

geçiş aşamasını başarıyla bitirmiş

that successfully ended the transition phase.

hükümette bakan olmayı.

Tunisia's Nobel Peace Prize in 2015

2015'deki Tunus'un Nobel Barış Ödülü

as the only democracy that emerged from the Arab Spring

Arab Baharı'ndan ortaya çıkan tek demokrasi olmasıyla

is a legacy to that bold leadership decision.

o gözüpek liderlik kararının mirasıdır.

Education is the civil rights struggle,

Eğitim bir sivil haklar mücadelesidir,

it's the human rights struggle of our generation.

bizim neslimizin insan hakları mücadelesidir.

Quality education for all:

Herkes için nitelikli eğitim:

that's the freedom fight that we've got to win.

bu kazanmamız gereken bir özgürlük savaşı.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)