Why museums are returning cultural treasures | Chip Colwell

Translator: Sritala Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

A confession:

คำสารภาพ

I am an archaeologist and a museum curator,

ผมเป็นนักโบราณคดีและคนดูแลพิพิธภัณฑ์

but a paradoxical one.

ซึ่งฟังดูไม่ค่อยเข้ากัน

For my museum, I collect things,

สำหรับพิพิธภัณฑ์ ผมสะสมของ

but I also return things back to where they came from.

แต่ผมก็คืนสิ่งเหล่านั้น กลับไปยังที่ที่เคยอยู่ด้วย

I love museums because they're social and educational,

ผมชอบพิพิธภัณฑ์เพราะ มันมีความเป็นสังคม และให้ความรู้

but I'm most drawn to them because of the magic of objects:

แต่ผมถูกดึงดูดมากที่สุด เพราะความมหัศจรรย์ของวัตถุต่าง ๆ

a one-million-year-old hand axe,

ขวานอายุกว่าล้านปี

a totem pole, an impressionist painting

เสาโทเทม ภาพวาดยุคอิมเพรสชั่นนิส

all take us beyond our own imaginations.

นำพาเราไปเหนือจินตนาการ

In museums, we pause to muse, to gaze upon our human empire of things

ในพิพิธภัณฑ์ต่าง ๆ เราหยุด เงียบ จ้องสิ่งต่าง ๆ ที่มนุษย์สร้าง

in meditation and wonder.

ในเชิงสมาธิและกังขา

I understand why US museums alone

ผมเข้าใจว่าแค่พิพิธภัณฑ์ ในอเมริกาอย่างเดียว

host more than 850 million visits each year.

ดึงดูดคนได้มากกว่า 850 ล้านคนต่อปี

Yet, in recent years, museums have become a battleground.

แต่ทุก ๆ ปี พิพิธภัณฑ์หลายแห่ง ต่างกลายเป็นสนามรบ

Communities around the world don't want to see their culture

ชุมชนต่าง ๆ ทั่วโลก ไม่ต้องการเห็นวัฒนธรรมของพวกเขา

in distant institutions which they have no control over.

อยู่ในที่ห่างไกลซึ่งพวกเขา ไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย

They want to see their cultural treasures

เขาอยากให้สมบัติทางวัฒนธรรมเหล่านี้

repatriated, returned to their places of origin.

ส่งกลับไปยังต้นกำเนิด

Greece seeks the return of the Parthenon Marbles,

ชาวกรีกต้องการให้หินอ่อน ของวิหารพาร์ธีนอนกลับคืน

a collection of classical sculptures held by the British Museum.

ซึ่งรูปปั้นสุดคลาสิกที่ถูกเก็บ ไว้ที่ บริติช มิวเซียม

Egypt demands antiquities from Germany.

ประเทศอียิปต์เรียกร้องของเก่าคืนจากเยอรมัน

New Zealand's Maori want to see returned

ชาวเมารีแห่งนิวซีแลนด์อยากเห็น

ancestral tattooed heads from museums everywhere.

การสักตกแต่งลวดลายศีรษะกลับคืนมา

Yet these claims pale in comparison to those made by Native Americans.

การเรียกร้องเหล่านี้กลับจืดจาง เมื่อเทียบกับของชาวอเมริกันพื้นเมือง

Already, US museums have returned more than one million artifacts

พิพิธภัณฑ์ในอเมริกาได้คืน ผลงานไปแล้วกว่าล้านชิ้น

and 50,000 sets of Native American skeletons.

รวมถึงโครงกระดูก 50,00 ชุด ของคนอเมริกันพื้นเมืองด้วย

To illustrate what's at stake, let's start with the War Gods.

เพื่อให้เห็นภาพของการเดิมพันครั้งนี้ เรามาเริ่มจากเทพเจ้าสงครามกัน

This is a wood carving

นี่คือไม้ที่มีการแกะสลัก

made by members of the Zuni tribe in New Mexico.

โดยกลุ่มสมาชิกเผ่าซุนีในนิวแม็กซิโก

In the 1880s, anthropologists began to collect them

ในปี ค.ศ. 1880 นักมานุษยวิทยา เริ่มเก็บสิ่งเหล่านี้เพื่อเป็นหลักฐาน

as evidence of American Indian religion.

เกี่ยวกับศาสนาของชาวอเมริกันอินเดียน

They came to be seen as beautiful,

พวกมันดูสวยงาม

the precursor to the stark sculptures of Picasso and Paul Klee,

สำหรับนักประติมากรรมอย่าง ปิกัสโซ กับ พอล คลี

helping to usher in the modern art movement.

เป็นการดึงเข้าสู่ยุคศิลปะสมัยใหม่ด้วย

From one viewpoint, the museum did exactly as it's supposed to

จากมุมมองที่ว่า พิพิธภัณฑ์ทำเสมือนว่า อยู่ข้างสนับสนุน

with the War God.

เทพเจ้าสงคราม

It helped introduce a little-known art form

มันช่วยนำไปสู่รูปแบบงานศิลปะ ที่รู้จักกันเล็กน้อย

for the world to appreciate.

ให้ชาวโลกได้ชื่นชม

But from another point of view,

แต่อีกมุมมองหนึ่ง

the museum had committed a terrible crime of cultural violence.

พิพิธภัณฑ์ได้ก่ออาชญากรรม รุนแรงทางวัฒนธรรม

For Zunis, the War God is not a piece of art,

สำหรับเผ่าซูนิ เทพเจ้าสงคราม ไม่ใช่เพียงผลงานศิลปะ

it is not even a thing.

มันไม่ใช่แค่เป็นสิ่งของ

It is a being.

แต่เป็นสิ่งที่มีอยู่

For Zunis, every year,

สำหรับเผ่าซูนิ ทุก ๆ ปี

priests ritually carve new War Gods,

นักบวชจะแกะสลักทำพิธีกรรม เทพเจ้าสงครามองค์ใหม่

the Ahayu:da,

อะฮายุดา (Ahayu:da)

breathing life into them in a long ceremony.

หายใจเข้าออกเป็นสิ่งนี้ ในพิธีกรรมอันยาวนาน

They are placed on sacred shrines

สิ่งเหล่านี้ถูกวางบนแท่นบูชา

where they live to protect the Zuni people

ที่ซึ่งพวกเขาจะปกป้องเผ่าซูนี

and keep the universe in balance.

และทำให้จักรวาลสมดุล

No one can own or sell a War God.

ไม่มีใครเป็นเจ้าของหรือขายเทพเจ้าสงคราม

They belong only to the earth.

พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของโลก

And so Zunis want them back from museums

และแน่นอนว่าชาวซูนีอยากได้คืน จากพิพิธภัณฑ์ต่าง ๆ

so they can go to their shrine homes

เพื่อนำกลับมาวางที่แท่นบูชาที่บ้าน

to fulfill their spiritual purpose.

เพื่อเติมเต็มจิตวิญญาณ

What is a curator to do?

แล้วคนดูแลพิพิธภัณฑ์ทำอะไรล่ะ

I believe that the War Gods should be returned.

ผมเชื่อว่าเทพเจ้าสงครามเหล่านั้น ควรกลับบ้าน

This might be a startling answer.

นี่อาจช่วยตอบคำถามได้

After all, my conclusion contradicts the refrain

ทั้งหมดนี้ทำให้บทสรุปของผมดูขัดกับ

of the world's most famous archaeologist:

คำพูดของนักมานุษยวิทยาชื่อดังที่ว่า

"That belongs in a museum!"

"นั่นเป็นของพิพิธภัณฑ์"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

is what Indiana Jones said, not just to drive movie plots,

เป็นสิ่งที่อินเดียนา โจนส์พูด ไม่ใช่แค่เป็นบทพูดดังจากหนัง

but to drive home the unquestionable good of museums for society.

แต่ยังเป็นผลักดันให้พิพิภัณฑ์ดูดีด้วย

I did not come to my view easily.

ความเชื่อที่พูดมานั้น ผมไม่ได้อยู่ ๆ ได้มา

I grew up in Tucson, Arizona,

ผมโตมาในทุซซัน อาริโซนา

and fell in love with the Sonoran Desert's past.

และหลงรักทะเลทรายโซโนราน เมื่อครั้งอดีต

I was amazed that beneath the city's bland strip malls

ผมไม่อยากเชื่อว่าข้างใต้เมือง ที่มีห้างมากมาย

was 12,000 years of history just waiting to be discovered.

มีประวัติศาสตร์กว่า 12,00 ปีรอให้ค้นพบ

When I was 16 years old, I started taking archaeology classes

เมื่อผมอายุ 16 ผมเริ่มเรียนวิชาโบราณคดี

and going out on digs.

และเริ่มขุดค้น

A high school teacher of mine even helped me set up my own laboratory

คุณครูชั้นมัธยมปลายคนหนึ่ง ช่วยผมสร้างห้องทดลอง

to study animal bones.

เพื่อศึกษากระดูกสัตว์ด้วย

But in college,

แต่พอผมเข้ามหาวิทยาลัย

I came to learn that my future career had a dark history.

ผมได้รู้ว่าอาชีพผมในอนาคตมีประวัติอันมืดมน

Starting in the 1860s,

เริ่มเมื่อช่วงปีค.ศ. 1860

Native American skeletons became a tool for science,

โครงกระดูกชาวพื้นเมืองอเมริกา กลายเป็นเครื่องมือสำหรับวิทยาศาสตร์

collected in the thousands

เก็บสะสมเป็นพัน ๆ ชิ้น

to prove new theories of social and racial hierarchies.

เพื่อพิสูจน์ทฤษฎีชนชั้น ทางสังคมและเผ่าพันธุ์

Native American human remains were plundered from graves,

ชนพื้นเมืองอเมริกายังคง ถูกปล้นสะดมจากหลุมศพ

even taken fresh from battlefields.

แม้แต่ในสนามรบแบบต่อหน้าต่อตา

When archaeologists came across white graves,

เมื่อนักมานุษยวิทยาไปถึงหลุมศพของคนผิวขาว

the skeleton was often quickly reburied,

กระดูกมักจะรีบฝังอย่างรวดเร็ว

while Native bones were deposited as specimens on museum shelves.

ในขณะที่กระดูกบางส่วน ถูกนำไปจัดไว้บนชั้นของพิพิธภัณฑ์

In the wake of war, stolen land, boarding schools,

ในช่วงตื่นสงคราม ปล้นดินแดน โรงเรียนประจำ

laws banning religion,

กฎหมายเรื่องศาสนาต้องห้าม

anthropologists collected sacred objects

นักมานุษยวิทยารวบรวมวัตถุมงคล

in the belief that Native peoples were on the cusp of extinction.

ด้วยเชื่อว่าชนพื้นเมืองใกล้จะสูญพันธุ์

You can call it racism or colonialism, but the labels don't matter

คุณจะเรียกว่า การเหยียดเชื้อชาติหรือ ลัทธิล่าอาณานิคม แต่มันไม่สำคัญหรอก

as much as the fact that over the last century,

ตราบเท่าที่ความเป็นจริง ว่าในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา

Native American rights and culture were taken from them.

สิทธิและวัฒนธรรมชนพื้นเมืองอเมริกา ถูกริดรอนไปจากพวกเขา

In 1990, after years of Native protests,

ในปี ค.ศ. 1990 หลังปีที่ชนพื้นเมืองต่อต้าน

the US government, through the US Congress,

รัฐบาลอเมริกา ผ่านรัฐสภาสหรัฐอเมริกา

finally passed a law that allowed Native Americans to reclaim

ในที่สุดรัฐสภาก็ผ่านกฎหมายที่ ชนพื้นเมืองอเมริกาสามารถเรียกคืน

cultural items, sacred objects and human remains from museums.

สิ่งของทางวัฒนธรรม ของศักดิ์สิทธิ์ และโครงกระดูกคืนจากพิพิธภัณฑ์ต่าง ๆ

Many archaeologists were panicked.

นักมานุษยวิทยาหลายคนตื่นตระหนก

For scientists,

สำหรับนักวิทยาศาสตร์

it can be hard to fully grasp how a piece of wood can be a living god

เป็นการยากที่พวกเขาจะเข้าใจ ว่าแท่งไม้จะเป็นเทพที่มีชีวิต

or how spirits surround bones.

หรือวิญญาณรายล้อมกระดูกได้อย่างไร

And they knew that modern science, especially with DNA,

และพวกเขารู้ว่าในวิทยาศาสตร์ยุคใหม่ โดยเฉพาะดีเอ็นเอ

can provide luminous insights into the past.

พิสูจน์ข้อมูลเชิงลึกในอดีตได้

As the anthropologist Frank Norwick declared,

นักมานุษยวิทยา แฟรงค์ นอร์วิค ประกาศว่า

"We are doing important work that benefits all of mankind.

"พวกเรากำลังทำงานสำคัญ ที่ยังประโยชน์ให้กับมนุษยชาติ

We are not returning anything to anyone."

พวกเราจะไม่คืนอะไรให้ใครทั้งสิ้น"

As a college student, all of this was an enigma

ในตอนที่ผมยังเป็นนักศึกษา มันดูเป็นเรื่องลึกลับ

that was hard to decipher.

ที่ยากจะถอดรหัส

Why did Native Americans want their heritage back

ว่าทำไมชนพื้นเมืองอเมริกาถึงอยากได้มรดกคืน

from the very places preserving it?

จากทุก ๆ แห่งที่เก็บรักษามันไว้

And how could scientists spend their entire lives

และนักวิทยาศาสตร์ทำการศึกษาทั้งชีวิต

studying dead Indians

ศึกษาคนอินเดียนแดงที่ตายแล้ว

but seem to care so little about living ones?

แต่สนใจความเป็นอยู่เพียงเล็กน้อย

I graduated but wasn't sure what to do next,

เมื่อผมเรียนจบ ผมไม่มั่นใจว่าผมจะทำอะไรต่อ

so I traveled.

ผมก็เลยเดินทางท่องเที่ยว

One day, in South Africa,

วันหนึ่งในแอฟริกาใต้

I visited Nelson Mandela's former prison cell on Robben Island.

ผมได้พบคุณเนลสัน เมเดล่า ผู้ซึ่งเคยจองจำในคุกบนเกาะร็อบบิน

I had an epiphany.

ผมรู้สึกโชคดี

Here was a man who helped a country bridge vast divides

นี่คือคนที่ช่วยประเทศ เชื่อมความแตกต่างทั้งหลาย

to seek, however imperfectly, reconciliation.

เพื่อค้นหาทางสมานฉันท์

I'm no Mandela, but I ask myself:

ผมไม่ใช่เมเดลล่า แต่ผมถามกับตัวเอง

Could I, too, plant seeds of hope in the ruins of the past?

ว่า ผมสามารถปลุกความหวัง ให้กับอดีตที่แสนพังทะลายนี่ได้ไหม

In 2007, I was hired as a curator

ในปี ค.ศ. 2007 ผมได้เป็นผู้ดูแล

at the Denver Museum of Nature and Science.

ที่พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติและวิทยาศาสตร์ ของเมืองเดนเวอร์

Our team agreed that unlike many other institutions,

ทีมของเราตกลงคิดต่างจากสถาบันอื่น ๆ

we needed to proactively confront the legacy of museum collecting.

เราจำเป็นต้องเผชิญหน้า กับการเก็บมของพิพิธภัณฑ์ในเชิงรุก

We started with the skeletons in our closet,

เราเริ่มต้นด้วยโครงกระดูกในตู้เก็บของเรา

100 of them.

จำนวนร้อยชิ้น

After months and then years, we met with dozens of tribes

จากเดือนเป็นปี พวกเราได้พบสิบสองเผ่า

to figure out how to get these remains home.

และต้องคิดว่าพาพวกเขากลับบ้านเกิดอย่างไร

And this is hard work.

นี่มันงานหนักเลยแหละ

It involves negotiating who will receive the remains,

มันเกี่ยวข้องกับการเจรจาต่อรอง ว่าใครจะได้รับซากศพไป

how to respectfully transfer them,

จะขนย้ายพวกเขาด้วยความเคารพอย่างไร

where will they go.

พวกเขาจะไปที่ไหน

Native American leaders become undertakers,

ผู้นำชาวอเมริกันพื้นเมืองกลายเป็นสัปเหร่อ

planning funerals for dead relatives they had never wanted unearthed.

วางแผนงานศพสำหรับญาติที่ตายแล้ว ที่พวกเขาไม่เคยต้องการขุดพบ

A decade later, the Denver Museum and our Native partners

ทศวรรษต่อมา พิพิธภัณฑ์เดนเวอร์ และพันธมิตรพื้นเมืองของเรา

have reburied nearly all of the human remains in the collection.

ได้ฝังซากศพมนุษย์เกือบทั้งหมดที่สะสม ใหม่อีกครั้ง

We have returned hundreds of sacred objects.

เราได้คืนวัตถุศักดิ์สิทธิ์นับร้อยชิ้น

But I've come to see that these battles are endless.

แต่ผมได้รู้ว่าสงครามครั้งนี้ยังไม่สิ้นสุด

Repatriation is now a permanent feature of the museum world.

การส่งกลับประเทศเป็นคุณลักษณะถาวร ของโลกของพิพิธภัณฑ์

Hundreds of tribes are waiting their turn.

ชนเผ่าหลายร้อยเผ่ากำลังรอการกลับบ้าน

There are always more museums with more stuff.

ยังมีพิพิธภัณฑ์อีกมากมาย ที่มีสิ่งของมากมาย

Every catalogued War God in an American public museum

งานสะสมเทพเจ้าสงคราม ในพิพิธภัณฑ์สาธารณะอเมริกา

has now been returned -- 106, so far --

ได้ถูกส่งคืนแล้ว 106 ชิ้น

but there are more beyond the reach of US law,

แต่ยังมีอีกมากมายที่ อยู่เหนือกฎหมายของสหรัฐอเมริกา

in private collections and outside our borders.

จำพวกของสะสมส่วนตัว และนอกดินแดนสหรัฐอเมริกา

In 2014, I had the chance to travel with a respected religious leader

ในปี ค.ศ. 2014 ผมมีโอกาสเดินทาง ไปกับผู้นำทางศาสนา

from the Zuni tribe named Octavius Seowtewa

เผ่าซุนนี่ ชื่อว่า ออคตาเวียส เซียวเทวา

to visit five museums in Europe with War Gods.

เพื่อไปดูเหล่าเทพเจ้าสงคราม ที่พิพิธภัณฑ์ 5 แห่งในยุโรป

At the Ethnological Museum of Berlin,

ที่พิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์วิทยากรุงเบอร์ลิน

we saw a War God with a history of dubious care.

พวกเราได้เห็นเทพเจ้าสงคราม ที่มีประวัติได้รับการดูแลที่ผิดพลาด

An overly enthusiastic curator had added chicken feathers to it.

ภัณฑารักษ์กระตือรือร้นสุดเหวี่ยง ได้เพิ่มขนไก่ลงไป

Its necklace had once been stolen.

สร้อยคอก็เคยถูกขโมยไป

At the Musée du quai Branly in Paris,

ที่พิพิธภัณฑ์ เคว บรองลี ในปารีส

an official told us that the War God there is now state property

ได้บอกเราว่าเทพเจ้าสงครามนั้น เป็นสมบัติของรัฐไปแล้ว

with no provisions for repatriation.

ที่ไม่มีข้อกำหนดในการคืนถิ่นด้วย

He insisted that the War God no longer served Zunis

เขายืนยันว่า เทพเจ้าสงคราม ไม่ได้ดูแลชาวซุนนี่อีกต่อไป

but museum visitors.

แต่เพื่อผู้เข้าชมพิพิธภัณฑ์

He said, "We give all of the objects to the world."

เขาพูดว่า"เราทำให้วัตถุเหล่านี้เป็นของโลก"

At the British Museum,

ที่พิพิธภัณฑ์อังกฤษ

we were warned that the Zuni case would establish a dangerous precedent

เราได้รับคำเตือนว่ากรณีซุนนี่ จะก่อให้เกิดอันตราย

for bigger disputes,

ให้เกิดข้อพิพาทอย่างใหญ่หลวง

such as the Parthenon Marbles, claimed by Greece.

อย่างเช่น หินอ่อนวิหารพาร์เธนอน ที่กรีซเรียกร้องขอคืน

After visiting the five museums,

หลังจากไปเยี่ยมพิพิธภัณฑ์ 5 แห่ง

Octavius returned home to his people empty-handed.

ออคเตเวียส กลับบ้านมือเปล่า

He later told me,

ภายหลังเขาพูดกับผมว่า

"It hurts my heart to see the Ahayu:da so far away.

"ผมรู้สึกปวดใจที่เห็น อะฮายุดา อยู่ห่างไกลกัน

They all belong together.

พวกเขาควรได้อยู่ด้วยกัน

It's like a family member that's missing from a family dinner.

เหมือนคนในครอบครัว ที่ขาดหายไปจากโต๊ะกินข้าว

When one is gone, their strength is broken."

เมื่อคนหนึ่งหายไป ความแข่งแกร่งก็แตกหัก"

I wish that my colleagues in Europe and beyond

ผมหวังว่าเพื่อนร่วมงานทั้งหลาย ในยุโรปและที่อื่น ๆ ของผม

could see that the War Gods do not represent the end of museums

สามารถมีความเห็นว่าเทพเจ้าสงคราม ไม่ได้เป็นตัวแทนจุดจบของพิพิธภัณฑ์

but the chance for a new beginning.

แต่เป็นโอกาสในการเริ่มต้นใหม่

When you walk the halls of a museum,

เมื่อคุณก้าวผ่านโถงในพิพิธภัณฑ์

you're likely just seeing about one percent

คุณได้เห็นแค่ชิ้นงานเสี้ยวหนึ่ง

of the total collections.

ของงานสะสม

The rest is in storage.

ที่เหลืออยู่ในที่เก็บ

Even after returning 500 cultural items and skeletons,

แม้แต่การส่งกลับคืนสิ่งของทางวัฒนธรรม หรือกระดูก 500 ชิ้น

my museum still retains 99.999 percent of its total collections.

พิพิธภัณฑ์ของผมยังคงของสะสมต่าง ๆ ถึงร้อยละ 99.999

Though we no longer have War Gods,

ถึงแม่เราจะไม่มีเทพเจ้าสงคราม

we have Zuni traditional pottery,

เรามีหม้อดั้งเดิมของเผ่าซุนนี่

jewelry, tools, clothing and arts.

เครื่องประดับ อุปกรณ์ เสื้อผ้า และงานศิลป์

And even more precious than these objects

และอื่น ๆ อีกมากมายที่ล้ำค่ากว่าที่กล่าวมา

are the relationships that we formed with Native Americans

คือความสัมพันธ์ที่เราก่อตัวขึ้น กับชนพื้นเมืองอเมริกัน

through the process of repatriation.

ผ่านการคืนสิ่งของเหล่านี้

Now, we can ask Zunis to share their culture with us.

ปัจจุบันเราสามารถสอบถาม เผ่าซุนนี่ให้เล่าวัฒนธรรมพวกเขาได้

Not long ago, I had the chance to visit the returned War Gods.

ไม่นานมานี้ ผมมีโอกาสไปเยี่ยม การคืนเทพเจ้าสงคราม

A shrine sits up high atop a mesa overlooking beautiful Zuni homeland.

ศาลเจ้าตั้งอยู่บนยอดเขาเมซ่า มองเห็นบ้านเกิดที่สวยงามของซุนนี่

The shrine is enclosed by a roofless stone building

ศาลเจ้าล้อมรอบด้วยอาคารหินไม่มีหลังคา

threaded at the top with barbed wire

ที่ด้านบนล้อมรอบด้วยลวดหนาม

to ensure that they're not stolen again.

เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ถูกขโมยอีก

And there they are, inside,

และนี่คือ อะฮายูดา

the Ahayu:da,

อยู่ภายใน

106 War Gods amid offerings of turquoise, cornmeal, shell,

เทพเจ้าสงคราม 106 องค์ท่ามกลาง ของบูชาเทอควอส ข้าวโพด เปลือกหอย

even T-shirts ...

หรือแม้แต่เสื้อเชิร์ต....

a modern gift to ancient beings.

ของขวัญสมัยใหม่แก่มนุษย์โบราณ

And standing there,

ที่ยังคงอยู่

I got a glimpse at the War Gods' true purpose in the world.

ผมจ้องมองจุดประสงค์ของเทพเจ้าสงคราม

And it occurred to me then

และสำหรับผมแล้ว

that we do not get to choose the histories that we inherit.

เราไม่ได้ถูกเลือก ให้เรารับช่วงประวัติศาสตร์ต่าง ๆ

Museum curators today did not pillage ancient graves

ภัณฑารักษ์พิพิธภัณฑ์ทุกวันนี้ ไม่ได้ปล้นหลุมศพโบราณ

or steal spiritual objects,

หรือขโมยวัตถุทางวิญญาณ

but we can accept responsibility for correcting past mistakes.

แต่เราสามารถยอมรับความรับผิดชอบได้ สำหรับแก้ไขข้อผิดพลาดในอดีต

We can help restore dignity,

เราสามารถช่วยฟื้นฟูศักดิ์ศรี

hope and humanity to Native Americans,

ความหวังและมนุษยชาติกับชนพื้นเมืองอเมริกัน

the very people who were once the voiceless objects of our curiosity.

คนที่เคยเป็นคนไม่มีสิทธิ์มีเสียง จากความอยากรู้อยากเห็นของเรา

And this doesn't even require us to fully understand others' beliefs,

และสิ่งนี้ไม่จำเป็นต้องเรียกร้องเรา เพื่อให้เข้าใจความเชื่อของผู้อื่น

only that we respect them.

แค่พวกเราต้องเขานับถือพวกเขา

Museums are temples to things past.

พิพิธภัณฑ์เป็นวิหารให้สิ่งต่าง ๆ ในอดีต

Now they must also become places for living cultures.

ตอนนี้พวกมันควรเป็น สถานที่สำหรับวัฒนธรรมที่มีชีวิต

As I turned to walk away from the shrine,

เมื่อผมจะเดินออกจากศาลเจ้า

I drank in the warm summer air,

ผมดื่มด่ำกับบรรยากาศอบอุ่นช่วงหน้าร้อน

and I watched an eagle turn lazy circles high above.

และดูนกอินทรีบินวนเอื่อย ๆ เหนือศีรษะ

I thought of the Zunis,

คิดถึงซุนนี่

whose offerings ensure that their culture is not dead and gone

ที่ให้ข้อเสนอที่มั่นใจได้ ว่าวัฒนธรรมของพวกเขาจะไม่ตาย

but alive and well,

แต่มีชีวิตที่ดีต่อไป

and I could think of no better place for the War Gods to be.

และผมนึกไม่ออกว่ามีที่ไหนที่ จะดีกว่านี้สำหรับเหล่าเทพเจ้าสงคราม

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)