Why we need to imagine different futures | Anab Jain

Translator: DEVANATHAN RENGACHARI Reviewer: Vijaya Sankar N

I visit the future for a living.

நான் வாழ்வாதாரத்திற்காக எதிர்காலத்திற்கு வருகை தருகிறேன்.

Not just one future,

ஒரே ஒரு எதிர்காலம் மட்டுமல்ல,

but many possible futures,

ஆனால் சாத்தியமாகக்கூடிய பல எதிர்காலங்கள்,

bringing back evidences from those futures for you to experience today.

அந்த எதிர்கால தடயங்களை நீங்கள் இன்று அனுபவிக்க எடுத்து வந்துள்ளேன்.

Like an archaeologist of the future.

ஒரு எதிர்கால தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர் போல,

Over the years, my many journeys have brought back things

பல ஆண்டுகளில் என் பல பயணங்கள் பல விஷயத்தை கொண்டு வந்துள்ளது

like a new species of synthetically engineered bees;

செயற்கையாகப் பொறிக்கப்பட்ட ஒரு புதிய இனத்தைச் சார்ந்த தேனீக்கள் போலே;

"பெட்ஸ் ஆஸ் ப்ரொட்டின்" என்ற பெயருடைய புத்தகம்;

a book named, "Pets as Protein;"

a machine that makes you rich by trading your genetic data;

மரபணுத் தரவை வர்த்தகம் செய்து உங்களைப் பணக்காரர் ஆக்கும் இயந்திரம்;

a lamp powered by sugar;

சர்க்கரையினால் இயக்கப்படும் ஒரு விளக்கு;

உணவு உற்பத்தி செய்ய ஒரு கணினி,

a computer for growing food.

OK, so I don't actually travel to different futures -- yet.

நான் இன்னமும் உண்மையில் வெவ்வேறு எதிர்காலங்களுக்குப் பயணம் செய்வதில்லை--

But my husband Jon and I spend a lot of time thinking

கணவர் ஜானும் நானும் ஸ்டூடியோவில் வெவ்வேறு எதிர்காலங்களின் தொலைநோக்கை

and creating visions of different futures in our studio.

சிந்தித்து உருவாக்க நிறைய நேரம் செலவழிக்கிறோம்

நாங்கள் தொடர்ந்து பலவீனமான சமிக்ஞைகளைத் தேடி வருகிறோம்,

We are constantly looking out for weak signals,

those murmurs of future potential.

அந்த எதிர்கால ஆற்றலின் முணுமுணுப்புகள்.

Then we trace those threads of potential out into the future, asking:

எதிர்காலத்துடன் ஒன்றி இருக்கும் ஆற்றலின் இழைகளை அதன் சுவட்டுடன் கண்டுபிடித்து,

What might it feel like to live in this future?

இந்த எதிர்காலத்தில் வாழ்வதெப்படி இருக்குமென கேட்கிறோம்?

நாம் எதைப் பார்ப்போம், கேட்போம் மேலும் சுவாசிப்போம் கூட?

What might we see, hear and even breathe?

பின் நாங்கள் சோதனைகள் நடத்தி முன்மாதிரிகள் செய்து அந்த எதிர்காலங்களின் அம்சங்களுக்கு,

Then we run experiments, build prototypes, make objects,

bringing aspects of these futures to life,

உயிரூட்டும்படி பொருட்களை,

making them concrete and tangible

மெய்யாகவும் தொட்டுணரக் கூடியதாகவும் செய்கிறோம்

நீங்கள் அந்த எதிர்கால சாத்தியங்களின் தாக்கத்தை உண்மையில் உணரும்படி

so you can really feel the impact of those future possibilities

இங்கேயே இப்போதே.

here and now.

But this work is not about predictions.

ஆனால், இந்த வேலை முன்கூட்டியே கூறுவதைப் பற்றியது இல்லை.

It's about creating tools --

அது கருவிகளை உருவாக்குவது பற்றியது..

tools that can help connect our present and our future selves

நம் நிகழ்கால மக்களுடன் எதிர்கால மக்களை இணைக்க உதவும் கருவிகள், ஆதலால்

so we become active participants in creating a future we want --

நமக்கு வேண்டிய ஒரு எதிர்காலத்தை உருவாக்க செயல்படும் பங்கேற்பாளராகி விடுகிறோம்..

a future that works for all.

அனைவருக்கும் வேலைசெய்யும் ஒரு எதிர்காலம்.

So how do we go about doing this?

இதை நாம் எப்படி செய்வோம்?

சமீபத்திய திட்டமான 'ட்ரோன் ஏவியரி',

For a recent project called Drone Aviary,

we were interested in exploring

ஆய்வதில் ஆர்வமாக இருந்தோம்,

நம் நகரங்களில் வாழ்வது எப்படி இருக்குமென்று

what it would mean to live with drones in our cities.

ஆளில்லா விமானங்களுடைய ஆற்றல் நாம் பார்க்க முடியாததை பார்க்கும்,

Drones that have the power to see things we can't,

to go places we can't

செல்ல முடியாத இடத்திற்கு செல்லும்,

and to do so with increasing autonomy.

அவ்வாறு அதிகரிக்கும் சுய அதிகாரத்துடன் செய்வது.

But to understand the technology,

தொழில் நுட்பத்தைப் புரிந்துகொள்ள,

getting our hands dirty was crucial.

எமது கைகளால் வேலை செய்வது முக்கியமாக இருந்தது.

So we built several different drones in our studio.

எங்கள் ஸ்டூடியோவில் பல்வேறு ஆளில்லா விமானங்களை கட்டமைத்தோம்.

We gave them names, functions and then flew them --

பெயர்கள், செயல்பாடுகள் கொடுத்து பின் அவற்றைப் பறக்கவிட்டோம்..

but not without difficulty.

ஆனால், சிரமங்கள் இல்லாமல் இல்ல.

Things came loose,

பொருட்கள் தளர்ந்து போயின,

GPS signals glitched

ஜி.பி.எஸ். சமிக்ஞைகள் தடுமாறின.

and drones crashed.

மற்றும் ஆளில்லா விமானங்கள் நொறுங்கின.

But it was through such experimentation

ஆனால் இது போன்ற சோதனைகளினால் தான்

that we could construct a very concrete and very experiential slice

நாங்கள் ஒரு சாத்தியமான எதிர்காலத்தின் ஒரு மிக மெய்யான அனுபவபூர்வமான ஒரு பகுதியை

of one possible future.

கட்டமைக்க முடிந்தது.

So now, let's go to that future.

இப்போது நாம் அந்த எதிர்காலத்திற்கு செல்வோம்,

Let's imagine we are living in a city with drones like this one.

இது போன்ற ஆளில்லா விமானங்களுடன் ஒரு நகரத்தில் நாம் வசிப்பதாக கற்பனை செய்வோம்.

We call it The Nightwatchman.

அதை நாம், நைட்வாட்ச்மேன் என்று அழைப்போம்,

It patrols the streets, often spotted in the evenings and at night.

அது தெருக்களை ரோந்து செய்கிறது. அடிக்கடி மாலையிலும் இரவிலும் தென்படுகிறது.

Initially, many of us were annoyed by its low, dull hum.

அதன் குறைவான மந்த ஓசையைக் கேட்டு நம்மில் பலர் முதலில் எரிச்சலடைந்தோம்.

ஆனால், அனைத்தையும் போல் அதுவும் நமக்கு பழக்கமாகி விட்டது.

But then, like everything else, we got used to it.

Now, what if you could see the world through its eyes?

அதன் கண்களினால் நாம் உலகை பார்க்கலாமெனில் எப்படி இருக்கும்?

See how it constantly logs every resident of our neighborhood;

அண்டையிலுள்ள ஒவ்வொரு குடியிருப்பாளரையும் எப்படி ஓயாமல் பதிவு செய்கிறதென பாருங்கள்;

logging the kids who play football in the no-ballgame area

அனுமதியற்ற பகுதியில் கால்பந்து ஆடும் குழந்தைகளை பதிவு செய்து, அச்செயல்

and marking them as statutory nuisances.

சட்டரீதியில் இம்சையென அடையாளப் படுத்துகிறதென்று.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

And then see how it disperses this other group, who are teenagers,

இளைஞர்களான இந்த மற்ற குழுவை ஒரு சுயாட்சி அச்சுறுத்தலுடன் வழங்கிய உத்திரவினால்

with the threat of an autonomously issued injunction.

எவ்வாறு கலைக்கிறது என்று பாருங்கள்

And then there's this giant floating disc called Madison.

பின்னர், மாடிஸன் எனும் அந்த இராட்சத மிதக்கும் வட்டு உள்ளது,

Its glaring presence is so overpowering,

அதன் வெளிப்படையான இருப்பு பிரமிப்பாக இருக்கிறது

I can't help but stare at it.

அதை உற்றுப் பார்க்காமல் என்னால் இருக்க முடியாது

But if feels like each time I look at it,

ஒவ்வொரு முறையும் அதை நோக்கும் போது அதற்கு

it knows a little more about me --

என்னைப்பற்றி இன்னும் சற்று அதிகம் தெரியும் போலிருக்கிறது--

like it keeps flashing all these Brianair adverts at me,

இந்த"ப்ரியினேர்" விளம்பரங்களை என்முன் மிளிரவைக்கிறது, அதற்கு

நான் திட்டமிட்ட விடுமுறையைப் பற்றி தெரிந்தது போல்

as if it knows about the holiday I'm planning.

I'm not sure if I find this mildly entertaining

இது ஒரு மிதமான பொழுதுபோக்கா அல்லது முற்றிலும் ஆக்கிரமிக்கும் ஒன்றா என்று

or just entirely invasive.

எனக்கு நிச்சியமாகத் தெரியவில்லை.

Back to the present.

மீண்டும் நிகழ்காலத்திற்கு வருவோம்,

In creating this future, we learned a lot.

இந்த எதிர்காலம் உருவாக்குவதில் நாங்கள் நிறைய கற்றறிந்தோம்.

Not just about how these machines work,

இயந்திரங்கள் எப்படி இயங்குகிறது என்பது மட்டுமல்லாமல்,

but what it would feel like to live alongside them.

அவைகளுடன் ஒன்றி வாழும் உணர்வு எவ்வாறு இருக்கும் என்றும் கூட.

Whilst drones like Madison and Nightwatchman,

மாடிஸன் மற்றும் நைட்வாட்ச்மேன் போன்ற ஆளில்லா விமானங்கள்

in these particular forms,

இந்த குறிப்பிட்ட வடிவங்களில்,

இன்னமும் உண்மையாக இல்லையெனினும்,

are not real yet,

most elements of a drone future are in fact very real today.

எதிர்கால ஆளில்லா விமானத்தின் பெறும்பாலான கூறுகள் இன்று நிச்சியமாக உண்மையாக உள்ளது.

For instance,

எடுத்துக்காட்டாக,

facial recognition systems are everywhere --

முகம் அடையாளம் காணும் அமைப்புகள் எங்குமிருக்கிறது

in our phones, even in our thermostats

நம் கைபேசிகளில், நம் தெர்மோஸ்டாட்டில் கூட

and in cameras around our cities --

மேலும் நம் நகரங்களைச் சுற்றியுள்ள காமிராக்களில்--

keeping a record of everything we do,

நம் செயல்கள் அனைத்தும் பதிவாகிறது,

whether it's an advertisement we glanced at or a protest we attended.

நாம் கண்ணோட்டத்தில் பார்த்த ஒரு விளம்பரமோ அல்லது நாம் பங்கேற்ற ஒரு எதிர்ப்போ.

These things are here,

இந்த விஷயங்கள் எல்லாம் இங்கு உள்ளன,

and we often don't understand how they work,

அவை வேலை செய்யும் விதம், அவைகளின் விளைவு என்னவாக இருக்கலாமென

and what their consequences could be.

அடிக்கடி நமக்குப் புரிவதில்லை.

And we see this all around us.

நம்மைச்சுற்றி இதை பார்க்கிறோம்.

This difficulty in even imagining

நம் இன்றைய செயல்களின் விளைவு, எப்படி

how the consequences of our actions today will affect our future.

நம் எதிர்காலத்தைப் பாதிக்குமென கற்பனை செய்வதில் கூட ஏற்படும் ஒரு சிரமம்.

யூகே-வில் நான் வசிக்குமிடத்தில் சென்ற ஆண்டு ஓர் வாக்கெடுப்பில்,

Last year, where I live, in the UK, there was a referendum

ஈயூ-விட்டுப் போக விரும்புபவர், யூகே-விற்கு வாக்களிக்கலாம், அல்லது

where the people could vote for the UK to leave the EU

ஈயூ-வில் இருக்கலாம்,

or stay in the EU,

popularly known as "Brexit."

இது பிரபலமாக "ப்ரெக்ஸிட்" எனப்பட்டது.

And soon after the results came out,

முடிவுகள் வெளிவந்தவுடன்,

a word began to surface called "Bregret" --

"ப்ரெக்ரெட்'எனப்படும் ஒரு வார்த்தை எழும்பத் தொடங்கியது--

(Laughter)

(சிரிப்பு)

describing people who chose to vote for Brexit as a protest,

ப்ரெக்ஸிட்டிற்கு வாக்களித்தவர்களை ஒரு எதிர்ப்பாளர்கள் என்று விவரித்து,

but without thinking through its potential consequences.

ஆனால், அதன் சாத்திய விளைவுகளை சிந்தித்துப் பார்க்காமல்.

இந்த தொடர்பு இல்லாமை மிக எளிய விஷயங்களில் கூட தெளிவாகத் தெரிகிறது.

And this disconnect is evident in some of the simplest things.

சட்டென குடிக்க வெளியே செல்வதாக வைத்துக் கொள்ளுங்கள்

Say you go out for a quick drink.

Then you decide you wouldn't mind a few more.

பின்னர், இன்னும் கொஞ்சம் குடிக்க தீர்மானம் செய்கிறீர்கள்,

You know you'll wake up in the morning feeling awful,

காலையில் மோசமாக உணர்வீர்கள் என தெரியும்,

ஆயினும் அதை நீங்கள் நியாயப்படுத்துகிறீர்கள்,

but you justify it by saying,

"The other me in the future will deal with that."

"எதிர்காலத்திலுள்ள வேறாகிய நான் இதை சமாளிப்பேன் என்று" கூறி.

But as we find out in the morning,

ஆனால், காலையில் நமக்குத் தெரிகிறபடி,

that future "you" is you.

அந்த எதிர்காலத்தில் வரும் "நீங்கள்" நீங்கள்தான் என்று.

When I was growing up in India in the late '70s and early '80s,

70-ன் பிற்பகுதி, 80-ன் தொடக்கத்தில் நான் இந்தியாவில் வளர்ந்து கொண்டிருந்தபோது

there was a feeling

ஒரு அபிப்ராயம் இருந்தது

that the future both needed to and could actually be planned.

எதிர்காலத்தை திட்டமிட வேண்டும், உண்மையாக அதை திட்டமிட முடியுமென.

I remember my parents had to plan for some of the simplest things.

எளியதற்கு கூட பெற்றோர்கள் திட்டமிட வேண்டி இருந்தது என் நினைவிலுள்ளது.

When they wanted a telephone in our house,

எங்கள் வீட்டில் அவர்களுக்கு ஒரு ஒரு தொலைபேசி தேவைப்பட்ட போது,

they needed to order it and then wait --

அதற்கு பதிவு செய்து காத்திருக்க வேண்டி இருந்தது--

5 வருடங்கள் வரை காத்திருந்த பின் அது எங்கள் வீட்டில் நிறுவப்பட்டது.

wait for nearly five years before it got installed in our house.

(Laughter)

(சிரிப்பு)

And then if they wanted to call my grandparents who lived in another city,

இன்னொரு நகரத்தில் வசித்த என் தாத்தா பாட்டியுடன் பேச வேண்டுமானால்,

they needed to book something called a "trunk call,"

அவர்கள், "ட்ரங்க் கால்" சேவைக்குப் பதிவு செய்து,

and then wait again, for hours or even days.

மணி அல்லது நாள் கணக்கில் மறுபடி காத்திருக்க வேண்டும்,

And then abruptly, the phone would ring at two in the morning,

பின் காலை 2 மணிக்கு திடீரென்று தொலைபேசி மணி அடிக்கும்,

and all of us would jump out of our beds and gather round the phone,

எல்லோரும் படுக்கையை விட்டு வெளியே குதித்து, தொலைபேசி சுற்றி கூடுவோம்

shrieking into it, discussing general well-being

அதனுள் கிறீச்சென்ற ஓலத்துடன் பொதுநலன் விவாதிப்போம்

at two in the morning.

அதிகாலை 2 மணிக்கு.

Today it can feel like things are happening too fast --

இன்று செயல்கள் எல்லாமே அதிவிரைவில் நடப்பதாகத் தோன்றுகிறது--

எவ்வளவு விரைவென்றால், சரித்திரத்தில் நம் இடத்தைப் பற்றி

so fast, that it can become really difficult

for us to form an understanding of our place in history.

ஒரு புரிதலுக்குக் கூட முடியாதபடி.

It creates an overwhelming sense of uncertainty and anxiety,

அது ஒரு பெரிய நிச்சியமற்ற மற்றும் கவலையான உணர்வை ஏற்படுத்துவதால்,

and so, we let the future just happen to us.

நாம், எதிர்காலத்தை அப்படியே நமக்கு நிகழும்படியாக விட்டு விடுகிறோம்

நாம், அந்த எதிர்கால "நம்முடன்" இணைவதில்லை

We don't connect with that future "us."

We treat our future selves as a stranger,

நம்முடைய எதிர்காலத்தை நாம் ஒரு அந்நியராக நடத்துகிறோம்,

and the future as a foreign land.

மற்றும் எதிர்காலத்தை ஒரு வெளிநாடாக.

It's not a foreign land;

அது, ஒரு வெளிநாடு அல்ல:

it's unfolding right in front of us,

அது நம் கண்களுக்கு முன் நிகழ்ந்துக்கொண்டிருக்கிறது,

continually being shaped by our actions today.

இன்று நம் செயல்களால் தொடர்ந்து உருவம் கொடுக்கப்பட்டு.

We are that future,

அந்த எதிர்காலம் நாம்தான்,

and so I believe fighting for a future we want

நான் நம்புகிறேன் வேண்டிய ஒரு எதிர்காலத்திற்காக முறையிடுவது

is more urgent and necessary than ever before.

முன்பெல்லாம் விட மிக அவசரம் மற்றும் தேவையான ஒன்று.

We have learned in our work

நம் பணிகளில் நாம் அறிந்தது

that one of the most powerful means of effecting change

மாற்றம் விளைவிக்க மிகவும் ஆற்றல் வாய்ந்த வழிமுறைகளில் ஒன்று

is when people can directly, tangibly and emotionally experience

மக்கள் நேரடியாக, தெளிவாக, உணர்வுபூர்வமாக அவர்களடைய

some of the future consequences of their actions today.

இன்றைய செயல்களின் சில எதிர்கால விளைவுகளை அனுபவிப்பது

முன்பு இந்த ஆண்டில், ஐக்கிய அரபு எமிரெட்ஸ் அரசாங்கம் எங்களுக்கு அழைப்பு விடுத்தது

Earlier this year, the government of the United Arab Emirates invited us

நாட்டின் ஆற்றல் வியூகத்தை வடிவமைக்க

to help them shape their country's energy strategy

all the way up to 2050.

2050 வருடம் வரையிலும்.

Based on the government's econometric data, we created this large city model,

அரசாங்க பொருளாதார கணித புல்லியல் தரவு படி, இந்தப் பெரிய நகர மாதிரியை உண்டாக்கினோம்,

and visualized many possible futures on it.

மேலும், பல சாத்தியமான எதிர்காலங்களை மனதளவில் உருவாக்கிப் பார்த்தோம்.

As I was excitably taking a group of government officials

அரசாங்க அதிகாரிகளின் குழு, மற்றும் ஆற்றல் நிறுவனங்களின் உறுப்பினர்களை

and members of energy companies

நிலையான ஓர் எதிர்கால மாதிரி வழியாக

through one sustainable future on our model,

உற்சாகத்துடன் நான் அழைத்துச் சென்ற போது,

one of the participants told me,

அவர்களில் ஒருவர் என்னிடம் சொன்னார்,

"எதிர்காலத்தில் கார் ஓட்டுவதை நிறுத்திவிட்டு, பொது போக்குவரத்தைப்

"I cannot imagine that in the future people will stop driving cars

and start using public transport."

மக்கள் பயன் படுத்துவார்களென என்னால் நம்ப முடியவில்லை".

And then he said,

மேலும், அவர் சொன்னார்,

"என் மகனை, அவனுடைய காரை ஓட்டாதே என்று என்னால் சொல்லவே முடியாது"

"There's no way I can tell my own son to stop driving his car."

But we were prepared for this reaction.

ஆனால் இந்த எதிர்வினைக்கு நாங்கள் தயாராக இருந்தோம்.

Working with scientists in a chemistry lab in my home city in India,

இந்தியாவில் என் நகரில் வேதியியல் ஆய்வக விஞ்ஞானிகளுடன் வேலை செய்த போது,

we had created approximate samples

நாங்கள் தோராயமான மாதிரிகள் உண்டாக்கினோம்

of what the air would be like in 2030 if our behavior stays the same.

நம் நடத்தைகள் இந்த நிலையிலேயே இருந்தால் 2030-ல் காற்று எப்படி இருக்கக்கூடுமென்பது.

And so, I walked the group over to this object

அந்தக்குழுவை அந்த காற்று மாதிரிகளிலிருந்து

that emits vapor from those air samples.

ஆவி வெளிப்படுத்தும் பொருளுக்கு அருகில் நடாத்தி அழைத்து வந்தேன்.

Just one whiff of the noxious polluted air from 2030

2030-ன் விஷமுள்ள அந்த காற்றை ஒரே ஒருமுறை சுவாசித்தது

அளவிடமுடியாத தரவு சொல்ல இயலாத செய்தியை தெளிவாக முன்னே வைத்தது,

brought home the point that no amount of data can.

குழந்தைகள் உரிமையாக பெறவேண்டும் என நீங்கள் விரும்பும் எதிர்காலம் இது அல்ல.

This is not the future you would want your children to inherit.

The next day, the government made a big announcement.

அடுத்த நாள், அரசாங்கம் ஒரு பெரிய அறிவிப்பை விடுத்தது.

They would be investing billions of dollars in renewables.

புதுப்பிடத்தக்கவற்றில் பல பில்லியன் $-கள் முதலீடு செய்வதாக,

We don't know what part our future experiences played in this decision,

எங்கள் எதிர்கால அனுபவங்கள், இந்த முடிவில் வகித்த பங்கு எங்களுக்குத் தெரியாது.

but we know that they've changed their energy policy

ஆற்றல் கொள்கையை அவர்கள் மாற்றியது நாங்கள் அறிவோம்

to mitigate such a scenario.

அத்தகைய ஒரு சூழ்நிலை தணிக்க.

While something like air from the future is very effective and tangible,

எதிர்காலக் காற்றைப் போன்றது செயல்விளைவு மேலும் அளவிடக்கூடியதாக இருப்பினும்,

the trajectory from our present to a future consequence

நம் நிகழ்கால பாதையிலிருந்து எதிர்கால விளைவுகள்

is not always so linear.

எப்போதுமே அவ்வளவு நேற்கோடாக இல்லை.

Even when a technology is developed with utopian ideals,

ஒரு தொழில்நுட்பம் கற்பனை இலட்சியங்களுடன் உருவாக்கப் பட்டாலும்,

the moment it leaves the laboratory and enters the world,

ஆய்வகத்தை விட்டு வெளி உலகை அது அடையும் தருணத்திலிருந்து,

it is subject to forces outside of the creators' control.

அது படைப்பாளியின் கட்டுப்பாட்டிற்கு அப்பார்பட்ட சக்திகளுக்கு உட்படுகிறது

For one particular project, we investigated medical genomics:

ஒரு குறிப்பிட்ட திட்டத்திற்கு நாங்கள் மருத்துவ மரபணுக்களை ஆராய்ந்தோம்:

the technology of gathering and using people's genetic data

தனித்துவம் வாய்ந்த மருந்துகளை படைக்க மக்களின் மரபணு தரவை சேகரித்து

to create personalized medicine.

பயன்படுத்தும் தொழில் நுட்பத்திற்காக.

We were asking:

நாங்கள் கேட்டோம்:

What are some of the unintended consequences of linking our genetics

நம் மரபணுக்களை சுகாதாரப் பராமரிப்புடன் இணைப்பதினால், ஏற்படும் திட்மிடப்படாத

to health care?

விளைவுகள் என்ன என்று?

இந்த கேள்வியை மேலும் ஆராய,

To explore this question further,

we created a fictional lawsuit,

நாங்கள் ஒரு கற்பனை வழக்கை உண்டாக்கி

and brought it to life through 31 pieces of carefully crafted evidence.

கவனமாக செதுக்கப்பட்ட 31சான்றுகள் மூலம் அதற்கு உயிர் கொடுத்தோம்.

So we built an illegal genetic clinic,

நாங்கள் ஒரு சட்ட விரோதமான மரபணு மருந்தகத்தை உறுவாக்கினோம்.

a DIY carbon dioxide incubator,

ஒரு டூ இட் யுவர்செல்ஃப் கரியமில வாயு அடை காக்கும் கருவி,

மேலும், ஈபே-யில் உறைந்த எலியைக் கூட வாங்கினோம்.

and even bought frozen mice on eBay.

So now let's go to that future where this lawsuit is unfolding,

அதனால், இந்த வழக்கைத் திறந்து காட்டுகிற அந்த எதிர்காலத்திற்கு நாம் சென்று

and meet the defendant, Arnold Mann.

பிரதிவாதி ஆர்னால்ட் மேன்-னை சந்திப்போம்.

Arnold is being prosecuted by this global giant biotech company

ஆர்னால்ட், இந்த உலகளவிய மாபெரும் உயிரி நிறுவனமான டைனமிக் ஜெனடிக்ஸ்-ஆல்

called Dynamic Genetics,

குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளார்.

because they have evidence

ஏனெனில், அவர்களிடம் ஆதாரமுள்ளது

நிறுவனத்தின் காப்புரிமை பெற்ற மரபணு பொருளை, ஆர்னால்ட் சட்டத்திற்கு விரோதமாக

that Arnold has illegally inserted the company's patented genetic material

into his body.

தன் உடலுக்குள் செலுத்தினாரென்று,

How on earth did Arnold manage to do that?

இந்த உலகத்தில், ஆர்னால்ட்-ஆல் அதை எப்படி செய்ய முடிந்தது?

Well, it all started

இது எல்லாம் ஆரம்பித்தது

ஆர்னால்ட் உமிழ்நீர் மாதிரியை, ஒரு உமிழும் பையில் என்ஹெச்ஐ-க்கு--

when Arnold was asked to submit a saliva sample in this spit kit

to the NHI --

சமர்ப்பிக்கும்படி கேட்கப்பட்டபோது.

the UK's National Health Insurance service.

யூகே-வின் தேசிய சுகாதார காப்பீடு சேவைக்கு.

When Arnold received his health insurance bill,

ஆர்னால்ட், தன் சுகாதார காப்பீடு மசோதாவைப் பெற்றபோது,

he was shocked and scared

அவர் அதிர்ச்சியடைந்து பயந்துவிட்டார்

to see that his premiums had gone through the roof,

அவருடைய காப்பீடு கட்டணம் மிக அதிகரித்திருந்ததால்,

beyond anything he or his family could ever afford.

அவர் அல்லது அவர் குடும்பத்தினர் கொடுக்க சக்தி இல்லாத அளவிற்கு,

The state's algorithm had scanned his genetic data

மாநிலத்தின் வழிமுறை, அவரது மரபணு தரவை ஆராய்ந்து, அவருடைய

and found the risk of a chronic health condition lurking in his DNA.

டி என் ஏ-வில், தீவிர ஆரோக்கிய ஆபத்து நிலை பதுங்கி இருப்பதாக கண்டறிந்தார்கள்.

எதிர்காலத்தில் வரக்கூடிய நோயை விரட்ட தேவைப்படும் சாத்தியமான செலவுகளுக்கு

And so Arnold had to start paying toward the potential costs

of that future disease --

ஆர்னால்ட் பணம் கட்ட வேண்டி இருந்தது--

potential future disease from today.

சாத்தியமான எதிர்கால நோய், இன்றிலிருந்து,

In that moment of fear and panic,

பயமும் பீதிக்கும் உள்ளான அந்த கணம்,

ஆர்னால்ட் நகரத்தின் வழியாக நழுவி

Arnold slipped through the city

into the dark shadows of this illegal clinic for treatment --

சட்ட விரோதமான இந்த மருந்தகத்தின் நிழலில் சிகிச்சைக்காக வந்தார்--

a treatment that would modify his DNA

அவரது டி என் ஏ-வை மாற்றும் ஒரு சிகிச்சை

so that the state's algorithm would no longer see him as a risk,

அதனால், மாநிலத்தின் வழிமுறை இனி அவரை ஒரு ஆபத்தானவர் என்று பார்க்க முடியாது

and his insurance premiums would become affordable again.

மேலும் காப்பீடு கட்டணங்கள் மறுபடி அவருக்கு கட்டுப்படி ஆகும்,

But Arnold was caught.

ஆனால், ஆர்னால்ட் பிடிபட்டார்.

டைனமிக் ஜெனடிக்ஸ்-க்கு எதிராக மேன் வழக்கில் சட்ட நடவடிக்கைகள் தொடங்கின.

And the legal proceedings in the case Dynamic Genetics v. Mann began.

In bringing such a future to life,

அத்தகைய எதிர்காலம் உயிர் பெரும்போது

what was important to us was that people could actually touch,

எங்களுக்கு முக்கியம் எது என்றால், மக்கள் அதை நிஜமாகவே தொட்டு,

see and feel its potential,

பார்த்து, அதன் ஆற்றல் வளத்தை உணர முடிந்தது

because such an immediate and close encounter provokes people

அத்தகைய உடனடி மற்றும் நெருக்கமான சந்திப்பு மக்களை

to ask the right questions,

சரியான கேள்விகள் கேட்க தூண்டுகிறது

questions like:

இதைப் போன்ற கேள்விகள்:

மரபணுக்கள் கொண்டு என்னை மதிப்பிடும்

What are the implications of living in a world

where I'm judged on my genetics?

ஒரு உலகில் வாழ்வதன் தாக்கங்கள் என்ன?

அல்லது: என் மரபணு தரவுக்கு யார் சொந்தம் கொண்டாடக்கூடும், மேலும்,

Or: Who might claim ownership to my genetic data,

and what might they do with it?

அதை அவர்கள் என்ன செய்யக்கூடும்?

If this feels even slightly out-there or farfetched,

இது நம்பும் வகையில் இல்லை தோன்றினாலும்,

இன்று அமெரிக்கன் காங்கிரஸ் பிரபலமற்ற ஹெச் ஆர் 1313 மசோதாவை அமூலாக்குகிறது

today there's a little-known bill being passed through the American congress

known as HR 1313, Preserving Employee Wellness Programs Act.

இது பணியாளர் நலத் திட்டங்கள் சட்டம் எனப்படும்.

This bill proposes to amend the Genetic Information Nondiscrimination Act,

பொதுவாக ஜி ஐ என் எ என்றழைக்கப்படும் இந்த மசோதா, மரபணு தகவல் பாகுபாடற்ற சட்டத்தை

popularly known as GINA,

திருத்தி அமைக்க முன்மொழிகிறது.

and would allow employers to ask about family medical history

வேலையில் அமர்த்துபவர் குடும்ப மருத்துவ வரலாறு மற்றும் மரபணு தரவு

பற்றி வினவ அனுமதிக்கிறது

and genetic data

to all employees for the first time.

எல்லா ஊழியர்களுக்கும் முதல் முறையாக.

Those who refuse would face large penalties.

மறுக்கிறவர்கள் அதிக அபராதங்களை கட்ட வேண்டி இருக்கும்.

In the work I've shown so far,

இதுவரை நான் காட்டிய பணிகளில்,

ஆளற்ற விமானங்களோ அல்லது மரபணு குற்றங்களோ,

whether it was drones or genetic crimes,

these stories describe troubling futures

இந்தக் கதைகள் சிக்கலான எதிர்காலத்தை விவரிக்கின்றன

with the intention of helping us avoid those futures.

நாம் அந்த எதிர்காலங்களை தவிர்க்க உதவும் எண்ணத்தோடு,

ஆனால், நாம் தவிர்க்க முடியாதவை என்ன ஆகும்?

But what about what we can't avoid?

Today, especially with climate change,

இன்று, குறிப்பாக கால நிலை மாற்றங்களினால்,

it looks like we are heading for trouble.

நாம் சிக்கலை நோக்கி செல்வதாகத் தெரிகிறது.

எனவே நாம் இப்போது செய்ய விரும்புவது அந்த எதிர்காலத்திற்கு தயாராவது தான்

And so what we want to do now is to prepare for that future

by developing tools and attitudes that can help us find hope --

நமக்கு நம்பிக்கைத் தரும் கருவிகள் மற்றும் மனப்போக்கை உருவாக்குவதன் மூலம்--

hope that can inspire action.

நடவடிக்கையை ஊக்குவிக்கும் நம்பிக்கை,

Currently, we are running an experiment in our studio.

இப்போது, எங்கள் ஸ்டூடியோவில் ஒரு சோதனை நடத்தி வருகிறோம்,

It's a work in progress.

அது, நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு வேலை,

Based on climate data projections,

காலநிலை தரவு கணிப்புகளின் அடிப்படையில்,

we are exploring a future

நாங்கள் தேடும் ஒரு எதிர்காலத்தில்

where the Western world has moved from abundance to scarcity.

மேற்கத்திய உலகம் ஏராளத்திலிருந்து பற்றாக்குறையை நோக்கி நகர்ந்திருக்கிறது,

We imagine living in a future city with repeated flooding,

அடிக்கடி வெள்ளம் வரும் எதிர்கால நகரத்தில் வசிப்பதாக கற்பனை செய்கிறோம்.

periods with almost no food in supermarkets,

பல் பொருள் அங்காடிகளில் உணவே இல்லாத காலங்கள்,

நிலையில்லா பொருளாதார நிலைகள்,

economic instabilities,

broken supply chains.

உடைந்த விநியோகச் சங்கிலிகள்,

இத்தகைய உலகில், உயிர் பிழைக்க மட்டுமன்றி நம் வளம்பெருக நாம் என்ன செய்ய முடியும்?

What can we do to not just survive, but prosper in such a world?

நாம் எந்த உணவை சாப்பிடலாம்?

What food can we eat?

இந்த கேள்விகளுக்குள் நிஜமாகவே நுழைய,

To really step inside these questions,

இந்த அறையை லண்டனில் ஒரு அடுக்கு மாடி வீட்டில் 2050-ல் கட்டுகிறோம்,

we are building this room in a flat in London from 2050.

It's like a little time capsule that we reclaimed from the future.

அது, எதிர்காலத்திலிருந்து நாம் மீட்ட ஒரு டைம் காப்ஸ்யூல் போல,

We stripped it down to the bare minimum.

குறைந்த பட்ச தேவைக்கு ஏற்ப அதைக் குறைத்தோம்.

நம் வீடுகளில் அன்புடன் வைக்கும் அனைத்தும்

Everything we lovingly put in our homes,

உதாரணமாக: ஃப்ளாட்-பானல் டிவி,

like flat-panel TVs,

internet-connected fridges

இணையத்துடன்- இணைந்த ஃப்ரிஜ்கள்

and artisanal furnishings

வீட்டிலுள்ள கைவினை பொருட்கள்,

எல்லாம் எடுக்க வேண்டியிருந்தது

all had to go.

And in its place, we're building food computers

அந்த இடத்தில் நாம் உணவு கணினி கட்டுகிறோம்

from abandoned, salvaged and repurposed materials,

கைவிட்ட, மீட்ட, மேலும் புதுநோக்கம் கொடுக்கப்பட்ட பொருள்களிலிருந்து,

turning today's waste into tomorrow's dinner.

இன்றைய தேவையற்ற பொருட்களை நாளைய இரவு உணவாக மாற்றினோம்,

For instance,

உதாரணத்திற்கு,

we've just finished building our first fully automated fogponics machine.

முதல் முழு தானியங்கி ஃபாக்பானிக்ஸ் இயந்திரத்தை இப்போதுதான் செய்திருக்கிறோம்,

It uses the technique of fogponics -- so just fog as a nutrient,

அது, ஃபாக்பானிக்ஸ் நுட்பம் படுத்துகிறது-- மூடுபனியை ஒரு ஊட்டச்சத்தாக,

not even water or soil --

நீர் அல்லது மண் கூட இல்லாமல்--

to grow things quickly.

விரைவாகப் பொருட்களை விளைவிக்க,

At the moment,

இந்த தருணத்தில்,

we have successfully grown tomatoes.

நாங்கள் வெற்றிகரமாக தக்காளி வளர்த்து இருக்கிறோம்.

But we'll need more food than what we can grow in this small room.

ஆனால், இந்த சிறிய அறையில் விளைவதை விட எங்களுக்கு அதிக உணவு தேவைப்படும்.

So what else could we forage from the city?

நகரத்திலிருந்து இன்னும் என்ன தேடிக் கண்டுபிடிக்க முடியும்?

Insects? Pigeons? Foxes?

பூச்சிகள்? புறாக்கள்? நரிகள்?

Earlier, we brought back air from the future.

முன்னர், நாம் எதிர்காலத்திலிருந்து காற்று எடுத்து வந்தோம்.

This time we are bringing an entire room from the future,

இம்முறை எதிர்காலத்திலிருந்து நாம் ஒரு முழு அறையே எடுத்து வருகிறோம்.

a room full of hope, tools and tactics

நம்பிக்கை, கருவிகள் மேலும் உத்திகள் நிறைந்த அறை

to create positive action in hostile conditions.

விரோத நிலமைகளில் சாதகமான நடவடிக்கைகள் உருவாக்க,

Spending time in this room,

இந்த அறையில் நேரம் செலவழித்து,

a room that could be our own future home,

நம் எதிர்கால வீடாக இருக்கக்கூடிய ஒரு அறை,

காலநிலை மாற்றம் மற்றும் உணவு பாதுகாப்பின்மை, விளைவுகளை

makes the consequences of climate change and food insecurity

much more immediate and tangible.

மிகவும் உடனடியானதாகவும், தொட்டறியக் கூடியதாகவும் ஆக்குகிறது .

இந்த சோதனைகள் மற்றும் பயிற்சிகள் மேலும் நாம் ஈடுபடும் மக்களிடம்

What we're learning through such experiments and our practice

நாம் என்ன கற்று கொள்கிறோமெனில்

and the people we engage with

is that creating concrete experiences

திடமான அனுபவங்களை உருவாக்குவது

can bridge the disconnect between today and tomorrow.

இன்றுமற்றும் நாளைக்கு இடையில் உள்ள இடைவெளிக்குப் பாலமாக அமையும்.

By putting ourselves into different possible futures,

பல்வேறு சாத்தியமான எதிர் காலங்களில் நம்மை வைத்து பார்ப்பதால்

by becoming open and willing

திறந்த மனநிலையுடன் மனமுவந்ததால்

to embrace the uncertainty and discomfort that such an act can bring,

அந்த செயல் கொண்டுவர்க்கூடிய நிச்சயமற்ற மற்றும் அசௌகரியத்தை தழுவ முடியும்

we have the opportunity to imagine new possibilities.

புதிய சாத்தியங்களைக் கற்பனை செய்ய நமக்கு வாய்ப்புகள் இருக்கிறது

We can find optimistic futures;

நாம் நம்பிக்கை சார்ந்த எதிர்காலத்தை கண்டு பிடிக்கலாம்:

நாம் முன்னேறும் பாதைகள் காணலாம்;

we can find paths forward;

நம்பிக்கைக்கு அப்பால் செயலுக்கு நாம் நகரலாம்.

we can move beyond hope into action.

It means we have the chance to change direction,

அப்படி எனில் நமக்கு திசை மாற ஒரு வாய்ப்பு இருக்கிறது,

a chance to have our voices heard,

நம் குரல்களை பிறரை கேட்க வைப்பதற்கு ஒரு வாய்ப்பு,

a chance to write ourselves into a future we want.

நாம் விரும்பும் எதிர்காலத்தில் நம்மை எழுதிக் கொள்ள ஒரு வாய்ப்பு.

Other worlds are possible.

பிற உலகங்கள் சாத்தியமானது,

Thank you.

நன்றி.

(Applause)

(கரவொலி)