Liz Diller: Architecture is a special effects machine

Vertaald door: Frank Bakker Nagekeken door: Jeroen Bakker

Aside from keeping the rain out and producing some usable space,

Naast bescherming tegen de regen en het bieden van functionele ruimte

architecture is nothing but a special-effects machine

is architectuur een special-effects machine

that delights and disturbs the senses.

die de zintuigen verrukt en ontregelt.

Our work is across media. The work comes in all shapes and sizes.

Ons werk is multimediaal. Het kent vele vormen en formaten.

It's small and large. This is an ashtray, a water glass.

Het is groot en klein. Een asbak, een waterglas.

From urban planning and master planning

Van stedenbouw en masterplanning

to theater and all sorts of stuff.

tot theater en allerlei andere dingen.

The thing that all the work has in common

Wat al het werk gemeen heeft

is that it challenges the assumptions about conventions of space.

is dat het de aannames over de conventies van ruimte uitdaagt.

And these are everyday conventions,

Dit zijn alledaagse conventies,

conventions that are so obvious that we are blinded by their familiarity.

conventies die zo voor de hand liggen dat we ze niet als zodanig herkennen.

And I've assembled a sampling of work

Ik heb een aantal voorbeelden verzameld

that all share a kind of productive nihilism

die een productief nihilisme gemeen hebben

that's used in the service of creating a particular special effect.

dat gebruikt wordt om een bepaald special-effect te bereiken.

And that is something like nothing, or something next to nothing.

Dat kan niets zijn, of bijna niets.

It's done through a form of subtraction or obstruction or interference

Het wordt bereikt door weglating, blokkering of interferentie

in a world that we naturally sleepwalk through.

in een wereld waarin we normaal gesproken slaapwandelen.

This is an image that won us a competition

Door deze afbeelding hebben we een prijsvraag gewonnen

for an exhibition pavilion for the Swiss Expo 2002

voor het Swiss Expo 2002 paviljoen

on Lake Neuchatel, near Geneva.

op het meer van Neuchâtel bij Genève.

And we wanted to use the water not only as a context,

We wilden het water niet alleen als context gebruiken

but as a primary building material.

maar als een van de belangrijkste bouwmaterialen.

We wanted to make an architecture of atmosphere.

We wilden dat de atmosfeer architectuur werd.

So, no walls, no roof, no purpose --

Dus geen muren, geen dak, geen doel,

just a mass of atomized water, a big cloud.

alleen een massa wateratomen, een grote wolk

And this proposal was a reaction to the over-saturation

Dit voorstel was een reactie op de oververzadiging

of emergent technologies in recent national and world expositions,

van nieuwe technologieën in recente nationale en wereldtentoonstellingen,

which feeds, or has been feeding, our insatiable appetite

die onze onverzadigbare honger gevoed heeft

for visual stimulation with an ever greater digital virtuosity.

naar visuele stimulansen met een steeds grotere digitale virtuositeit.

High definition, in our opinion, has become the new orthodoxy.

Wij zijn van mening dat high definition de nieuwe orthodoxe standaard is geworden.

And we ask the question, can we use technology, high technology,

We vragen ons af of we hoogstaande technologie kunnen gebruiken

to make an expo pavilion that's decidedly low definition,

om een expo paviljoen te maken dat juist "low definition" is,

that also challenges the conventions of space and skin,

dat de conventies van ruimte en oppervlak uitdaagt

and rethinks our dependence on vision?

en onze visuele afhankelijkheid aan de orde stelt?

So this is how we sought to do it.

We hebben geprobeerd het als volgt op te lossen.

Water's pumped from the lake and is filtered

Uit het meer wordt water gepompt en gefilterd

and shot as a fine mist through an array of high-pressure fog nozzles,

en als een fijne mist door een serie hogedruk spuitmondjes gespoten,

35,000 of them. And a weather station is on the structure.

35.000 stuks. Op het bouwwerk staat een weerstation.

It reads the shifting conditions of temperature, humidity,

Het meet de veranderende temperatuur en luchtvochtigheid,

wind direction, wind speed, dew point,

windrichting, windsnelheid, dauwpunt,

and it processes this data in a central computer

en verwerkt deze gegevens in een centrale computer

that calibrates the degree of water pressure

die de hoeveelheid waterdruk calibreert

and distribution of water throughout.

en de waterdistributie regelt.

And it's a responsive system that's trained on actual weather.

Het is een systeem dat is ontworpen om te reageren op de heersende weersomstandigheden.

So, this is just in construction, and there's a tensegrity structure.

Dit is de tensegrity structuur in aanbouw.

It's about 300 feet wide, the size of a football field,

Het is bijna 100 meter lang, de afmetingen van een voetbalveld

and it sits on just four very delicate columns.

en het rust op slechts vier zeer slanke kolommen.

These are the fog nozzles, the interface,

Dit zijn de mist spuitmondjes, de interface,

and basically the system is kind of reading the real weather,

en eigenlijk leest het systeem het actuele weer,

and producing kind of semi-artificial and real weather.

en produceert het semi-kunstmatig en echt weer.

So, we're very interested in creating weather. I don't know why.

We zijn erg geïnteresseerd in het maken van weer. Ik weet ook niet waarom.

Now, here we go, one side, the outside

Dit is de buitenkant

and then from the inside of the space

en binnenin de ruimte

you can see what the quality of the space was.

is zichtbaar wat de kwaliteit van de ruimte was.

Unlike entering any normal space,

Anders dan wanneer je een gewone ruimte binnengaat,

entering Blur is like stepping into a habitable medium.

is het betreden van Blur als het betreden van een bewoonbaar medium.

It's formless, featureless, depthless, scaleless, massless,

Het is vormloos, uitdrukkingsloos, zonder diepte, zonder schaal, zonder massa,

purposeless and dimensionless.

zonder doel en zonder afmetingen.

All references are erased,

Alle oriëntatiepunten zijn verdwenen,

leaving only an optical whiteout and white noise of the pulsing nozzles.

wat blijft is optische leegte en een witte ruis van pulserende spuitmondjes.

So, this is an exhibition pavilion

Dit is dus een expositie paviljoen

where there is absolutely nothing to see and nothing to do.

waar helemaal niets te zien is en niets te doen is.

And we pride ourselves -- it's a spectacular anti-spectacle

En we zijn er trots op - het is een spectaculair anti-spektakel

in which all the conventions of spectacle are turned on their head.

waarbij alle conventies over spektakel op het verkeerde been worden gezet.

So, the audience is dispersed,

Het publiek is verspreid,

focused attention and dramatic build-up and climax

en de gerichte aandacht en dramatische opbouw en climax

are all replaced by a kind of attenuated attention

verworden tot een soort vervaagde aandacht

that's sustained by a sense of apprehension caused by the fog.

die wordt vastgehouden door de spanning van de mist.

And this is very much like how the Victorian novel used fog in this way.

Het heeft veel gemeen met hoe mist werd gebruikt in Victoriaanse romans.

So here the world is put out of focus,

De wereld wordt onscherp gemaakt

while our visual dependence is put into focus.

terwijl onze visuele afhankelijkheid duidelijker wordt.

The public, you know, once disoriented

Wanneer de bezoekers gedesoriënteerd zijn

can actually ascend to the angel deck above

kunnen ze het "angel deck" beklimmen

and then just come down under those lips into the water bar.

en dan onder de lippen door naar de waterbar

So, all the waters of the world are served there,

Elke soort water ter wereld wordt hier geserveerd.

so we thought that, you know, after being at the water

We bedachten dat, nadat je in het water geweest bent,

and moving through the water and breathing the water,

door het water bewogen hebt en water ingeademd hebt,

you could also drink this building.

je dit gebouw ook kan drinken.

And so it is sort of a theme,

Dus het is een soort thema,

but it goes a little bit, you know, deeper than that.

maar het gaat wel wat verder dan dat.

We really wanted to bring out

We wilden duidelijk maken

our absolute dependence on this master sense,

dat we volledig afhankelijk zijn van dit belangrijke zintuig,

and maybe share our kind of sensibility with our other senses.

en misschien deze gevoeligheid met onze andere zintuigen kunnen delen.

You know, when we did this project it was a kind of tough sell,

Toen we dit project startten was het nogal moeilijk te verkopen

because the Swiss said, "Well, why are we going to spend, you know,

omdat de Zwitsers zeiden "waarom zouden we zoveel geld uitgeven,

10 million dollars producing an effect

10 miljoen dollar, om een effect na te maken

that we already have in natural abundance that we hate?"

dat we in de natuur in overvloed hebben en waar we de pest aan hebben?"

And, you know, we thought -- well, we tried to convince them.

We hebben geprobeerd om ze te overtuigen.

And in the end, you know, they adapted this as a national icon

Uiteindelijk hebben ze het opgenomen als een nationaal icoon

that came to represent Swiss doubt, which we -- you know,

dat de Zwiterse twijfel symboliseerde.

it was kind of a meaning machine

Het was een machine met een betekenis

that everybody kind of laid on their own meanings off of.

waar iedereen zijn eigen betekenis aan kon ontlenen.

Anyway, it's a temporary structure that was ultimately destroyed,

Het was een tijdelijke installatie die uiteindelijk afgebroken is

and so it's now a memory of an apparition, actually,

dus het is nu een herinnering aan een verschijnsel

but it continues to live in edible form.

maar het leeft voort in eetbare vorm.

And this is the highest honor

Dit is de grootste eer

to be bestowed upon an architect in Switzerland -- to have a chocolate bar.

die een architect in Zwitserland bewezen kan worden - een eigen chocoladereep te hebben..

Anyway, moving along.

We gaan verder.

So in the '80s and '90s, we were mostly known for independent work,

In de jaren 80 en 90 waren we vooral bekend vanwege ons onafhankelijke werk,

such as installation artist, architect,

zoals installaties, artiest, architect,

commissioned projects by museums and non-for-profit organizations.

werk in opdracht van musea en non-profit organisaties.

And we did a lot of media work,

We hebben veel mediawerk gedaan

also a lot of experimental theater projects.

en veel experimentele theaterprojecten.

In 2003, the Whitney mounted a retrospective of our work

In 2003 heeft het Whitney een terugblik op ons werk samengesteld

that featured a lot of this work from the '80s and '90s.

waarin veel van ons werk uit de jaren 80 en 90 voor kwam.

However, the work itself resisted the very nature of a retrospective,

Maar het werk verzette zichzelf tegen het principe van een terugblik.

and this is just some of the stuff that was in the show.

Dit zijn een paar voorbeelden van werk uit de tentoonstelling.

This was a piece on tourism in the United States.

Dit was iets over toerisme in the Verenigde Staten.

This is "Soft Sell" for 42nd Street.

"Soft Sell" voor 42nd Street,

This was something done at the Cartier Foundation.

dit was iets bij de Cartier Foundation.

"Master/Slave" at the MOMA, the project series, a piece called "Parasite."

"Master/Slave" in het MOMA, een project met de titel "Parasite".

And so there were many, many of these kinds of projects.

En er waren heel veel van dit soort projecten.

Anyway, they gave us the whole fourth floor, and, you know,

Ze hebben ons een volledige verdieping gegeven

the problem of the retrospective

maar het idee van een terugblik

was something we were very uncomfortable with.

was iets waar we ons heel ongemakkelijk bij voelden.

It's a kind of invention of the museum

Het is een uitvinding van het museum

that's supposed to bring a kind of cohesive understanding

dat verondersteld wordt om een soort omvattend begrip te geven

to the public of a body of work.

van een verzameling werk.

And our work doesn't really resolve itself into a body in any way at all.

Ons werk past niet echt in een verzameling, op welke manier dan ook.

And one of the recurring themes, by the way, that in the work

Één van de terugkerende thema's trouwens,

was a kind of hostility toward the museum itself,

was een soort vijandigheid jegens het museum zelf.

and asking about the conventions of the museum, like the wall, the white wall.

Één van de conventies van een museum: de muur, de witte muur.

So, what you see here

Wat je hier ziet

is basically a plan of many installations that were put there.

is een plan voor verschillende installaties die daar stonden.

And we actually had to install white walls

We hebben witte muren moeten installeren

to separate these pieces, which didn't belong together.

om de stukken af te scheiden die niet bij elkaar hoorden.

But these white walls became a kind of target and weapon at the same time.

Maar die witte muren werden tegelijkertijd een soort doel en een wapen.

We used the wall to partition the 13 installations of the project

We gebruikten de muur om de dertien installaties te isoleren

and produce a kind of acoustic and visual separation.

een een akoestische en visuele scheiding te maken.

And what you see is -- actually,

Hier zie je

the red dotted line shows the track of this performing element,

de rode stippellijn die het spoor van dit performance element laat zien,

which was a new piece that created -- that we created for the --

het nieuwe stuk dat we maakten.

which was a robotic drill, basically, that went all the way around,

Het was een robotboor, die de tentoonstelling rond ging

cruised the museum, went all around the walls and did a lot of damage.

dwars door het museum, over de muren en veel schade aanrichtte.

So, the drill was mounted on this robotic arm.

De boor was op deze robotarm gemonteerd.

We worked with, by the way, Honeybee Robotics. This is the brain.

We hebben gewerkt met Honybee Robotics. Dit is het brein.

Honeybee Robotics designed the Mars Driller,

Honeybee Robotics heeft de Mars Driller ontworpen,

and it was really very much fun to work with them.

en het was erg leuk om met hen te werken.

They weren't doing their primary work, which was for the government,

Ze werken normaal gesproken voor de overheid, maar niet

while they were helping us with this.

terwijl ze ons hierbij hielpen.

In any case, the way it works is that

Hoe dan ook, het werkt doordat

an intelligent navigator basically maps the entire surface of these walls.

een intelligente navigator het oppervlak van de muren in kaart brengt.

So, unfolded it's about 300 linear feet.

Uitgevouwen meet het ongeveer bijna 100 meter.

And it randomly generates points within a three-dimensional matrix.

Het genereert willekeurige punten in een driedimensionale matrix

It selects a point, it guides the drill to that point, it pierces the dry wall,

en selecteert een punt, leidt de boor naar dat punt en doorboort de muur,

leaving a half-inch hole before traveling to the next location.

laat een gat van circa 1 cm achter en gaat naar de volgende locatie.

Initially these holes were lone blemishes,

In het begin waren deze gaten eenzame smetten,

and as the exhibition continued

maar na verloop van tijd

the walls became increasingly perforated.

werden de wanden steeds verder geperforeerd.

So eventually holes on both sides of the wall aligned,

Uiteindelijk ontstaan er gaten aan beide zijden op dezelfde plaats,

opening views from gallery to gallery.

waardoor van zaal naar zaal gekeken kan worden.

Clusters of holes randomly opened up sections of wall.

Clusters van gaten openden willekeurige muur delen.

And so this was a three-month performance piece

Dit was een performance van drie maanden

in which the wall was made into kind of an increasingly unstable element.

waarbij de muren tot een steeds instabieler element werden.

And also the acoustic separation was destroyed.

De akoestische scheiding verdween.

Also the visual separation.

En de visuele scheiding.

And there was also this constant background groan, which was very annoying.

Op de achtergrond klonk een continu gegrom, dat erg vervelend was.

And this is one of the blackout spaces

Dit is een van de verduisterde ruimtes

where there's a video piece that became totally not useful.

waar een video getoond werd die compleet onbruikbaar werd.

So rather than securing a neutral background for the artworks on display,

In plaats van een neutrale achtergrond voor de tentoongestelde kunst,

the wall now actively competed for attention.

vraagt de wand nu actief om aandacht.

And this acoustical nuisance and visual nuisance

De akoestische en visuele ergernis

basically exposed the discomfort of the work

illustreerden het ongemak van het werk

to this encompassing nature of the retrospective.

ten aanzien van de allesomvattende aard van een terugblik.

It was really great when it started to break up all of the curatorial text.

Het was geweldig toen de museale context afbrokkelde.

Moving along to a project that we finished about a year ago.

Nu naar een project dat we ongeveer een jaar geleden afrondden.

It's the ICA -- the Institute of Contemporary Art -- in Boston,

Het is in het ICA, het "Institute of Contemporary Art" in Boston,

which is on the waterfront.

dat aan het water ligt.

And there's not enough time to really introduce the building,

Er is niet echt tijd om het gebouw verder uit te leggen,

but I'll simply say that the building negotiates

ik volsta te zeggen dat het gebouw bemiddelt

between this outwardly focused nature of the site --

tussen de externe focus van de locatie

you know, it's a really great waterfront site in Boston --

- het is een hele mooie locatie aan het water in Boston -

and this contradictory other desire to have an inwardly focused museum.

en de tegenstrijdige wens van de interne focus van het museum.

So, the nature of the building is that it looks at looking --

De aard van het gebouw is dat het kijkt naar het kijken,

I mean that's its primary objective,

dat is het primaire doel.

both its program and its architectural conceit.

Zowel het programma als de architectonische eigendunk.

The building incorporates the site,

Het gebouw neemt bezit van de locatie,

but it dispenses it in very small doses

en het geeft het in hele kleine stukjes prijs

in the way that the museum is choreographed.

door de choreografie van het museum.

So, you come in and you're basically squeezed by the theater,

Als je binnenkomt wordt je samengeperst door het theater,

by the belly of the theater, into this very compressed space

door de buik van het theater, in deze sterk samengedrukte ruimte

where the view is turned off.

waar geen uitzicht is.

Then you come up in this glass elevator right near the curtain wall.

Dan kom je boven, door de glazen lift bij het gordijn.

This elevator's about the size of a New York City studio apartment.

De lift heeft het formaat van een studio appartement in New York City.

And then, this is a view going up,

Dit is het beeld wanneer je omhoog gaat,

and then you could come into the theater,

en wanneer je het theater in gaat

which can actually deny the view or open it up and become a backdrop.

dat het uitzicht negeert of juist opent, als achtergrond.

And many musicians choose to use the theater glass walls totally open.

Veel muzikanten kiezen er voor om de glazen wanden volledig open te laten.

The view is denied in the galleries

Het uitzicht wordt je ontzegd in de galerijen

where we receive just natural light,

waar alleen natuurlijk licht binnenvalt,

and then exposed again in the north gallery with a panoramic view.

en opent zich weer in de noordelijke galerij, met een panoramisch uitzicht.

The original intention of this space,

De oorspronkelijke bedoeling van deze ruimte,

which was unfortunately never realized,

die helaas nooit gerealiseerd is,

was to use lenticular glass

was om lensvormig glas te gebruiken

which allowed only a kind of perpendicular view out.

dat alleen een soort loodrecht gezichtspunt bood.

In this very narrow space that connects east and west galleries

In deze nauwe ruimte die de oostelijke en westelijke galerijen verbindt

the intention was really to not get a climax,

was het niet de bedoeling om tot een climax te komen

but to have the view stalk you,

maar om achtervolgd te worden door het uitzicht,

so the view would open up as you walked from one end to the other.

het uitzicht zou zich openbaren als je van de ene naar de andere kant liep.

This was eliminated because the view was too good,

We hebben dit laten vallen omdat het uitzicht te goed was,

and the mayor said, "No, we just want this open."

en de burgemeester zei "Nee, we willen dit gewoon open."

The architect lost here.

De architect had verloren.

But culminating -- and that's where this hooks into the theme of my little talk --

Maar uiteindelijk, en dat is waar het past in het thema van dit praatje,

is this Mediatheque,

is dit de Mediatheque

which is suspended from the cantilevered portion of the building.

die aan een uitkragend deel van het gebouw hangt.

So this is an 80-foot cantilever -- it's quite substantial.

Dit is een overstek van 25 meter, een aanzienlijk formaat.

So, it's already sticking out into space enough,

Het steekt al voldoende de ruimte in,

and then from that is this, is this small area called the Mediatheque.

en daar aan hangt dan dit kleine blokje, de Mediatheque.

The Mediatheque has something like 16 stations

De Mediatheque heeft ongeveer 16 computers

where the public can get onto the server

waar bezoekers de server kunnen benaderen

and look at digital artworks or also curated artworks off the web.

en digitale kunst en geselecteerde kunstwerken van het web kunnen bekijken.

And this was really a kind of very important part of this building,

Dit was echt een belangrijk deel van dit gebouw,

and here is a point where architecture --

waar de architectuur,

this is like technology-free -- architecture is only a framing device,

zonder technologie, alleen het kader bepaalt.

it only edits the harbor view, the industrial harbor

Het bepaalt het uitzicht op de industriehaven

just through its walls, its floors and its ceiling,

door de wanden, de vloeren en het plafond,

to only expose the water itself, the texture of water,

waarbij het alleen de textuur van het water laat zien

much like a hypnotic effect created by electronic snow

zoals het hypnotiserende effect van elektronische sneeuw

or a lava lamp or something like that.

of een lava lamp.

And here is where we really felt that there was a great convergence

We vinden dat het een mooi samengaan is

of the technological and the natural in the project.

van de technologische en natuurlijke aspecten in het project.

But there is just no information, it's just -- it's just hypnosis.

Maar er is geen enkele informatie, het is hypnose.

Moving along to Lincoln Center.

We gaan naar het Lincoln Center.

These are the guys that did the project in the first place, 50 years ago.

Zij hebben 50 jaar geleden het oorspronkelijke project gedaan.

We're taking over now, doing work that ranges in scale

Wij nemen het nu over, met werk dat varieert in schaal

from small-scale repairs to major renovations and major facility expansions.

van kleine reparaties to grootschalige renovaties en facilitaire uitbreidingen.

But we're doing it with a lot less testosterone.

Maar we doen het met veel minder testosteron.

This is the extent of the work that's to be completed by 2010.

Dit is het werk dat in 2010 opgeleverd moet worden.

And for the purposes of this talk,

In het kader van deze presentatie

I wanted to isolate just a part of a project that's even a part of a project

wil ik een deel van het project, op zichzelf ook weer een deelproject, bespreken

that touches a little bit on this theme of architectural special effects,

dat raakt aan het thema van architectonische special effects.

and it happens to be our current obsession,

Onze huidige obsessie.

and it plays a little bit with the purging and adding of distraction.

Het speelt een beetje met het weglaten en toevoegen van afleiding.

It's Alice Tully Hall, and it's tucked under the Juilliard Building

De Alice Tully Hall is weggestopt onder het Juillard Building

and descends several levels under the street.

en bevindt zich verscheidene verdiepingen onder het straatniveau.

So, this is the entrance to Tully Hall as it used to be,

Dit is zoals de entree van de Tully Hall vroeger was,

before the renovation, which we just started.

voor de net gestarte renovatie.

And we asked ourselves, why couldn't it be exhibitionistic,

We vroegen ons af waarom het niet exhibitionistisch zou kunnen zijn,

like the Met, or like some of the other buildings at Lincoln Center?

zoals het Met, of sommige andere gebouwen van het Lincoln Center?

And one of the things that we were asked to do

Een van de dingen die ons gevraagd is

was give it a street identity, expand the lobbies and make it visually accessible.

was om de straatzijde een identiteit te geven, de lobbies uit te breiden en het visueel toegankelijk te maken.

And this building, which is just naturally hermetic, we stripped.

We hebben dit van nature hermetische gebouw gestript.

We basically did a striptease, architectural striptease,

Het was een architectonische striptease,

where we're framing with this kind of canopy --

we gebruiken een luifel om een kader aan te brengen,

the underside of three levels of expansion of Juilliard,

aan de onderkant van drie expansie niveaus van het Julliard,

about 45,000 square feet -- cutting it to the angle of Broadway,

ongeveer 4000 vierkante meter, richting de hoek van Broadway,

and then exposing, using that canopy to frame Tully Hall.

waarbij de luifel gebruikt wordt om Tully Hall te ontsluieren.

Before and after shot. (Applause)

Voor en na.

Wait a minute, it's just in that state, we have a long way to go.

Wacht even, we hebben nog een lange weg te gaan.

But what I wanted to do was take a couple of seconds that I have left

Maar ik wilde in de paar seconden die me nog resten

to just talk about the hall itself,

over de zaal zelf praten,

which is kind of where we're really doing a massive amount of work.

waar we echt een enorme hoeveelheid werk verzetten.

So, the hall is a multi-purpose hall.

Dit is de multifunctionele zaal.

The clients have asked us to produce a great chamber music hall.

De opdrachtgevers vroegen ons een mooie zaal voor kamermuziek te ontwerpen.

Now, that's really tough to do with a hall that has 1,100 seats.

Dat is moeilijk bij een zaal met 1100 zitplaatsen.

Chamber and the notion of chamber has to do with salons

Het begrip kamer heeft te maken met salons

and small-scale performances. They asked us to bring an intimacy.

en kleinschalige optredens. Ze vroegen ons om intimiteit te ontwerpen.

How do you bring an intimacy into a hall?

Hoe geef je een zaal intimiteit?

Intimacy for us means a lot of different things.

Voor ons betekent intimiteit verschillende dingen.

It means acoustic intimacy and it means visual intimacy.

Akoestische intimiteit en visuele intimiteit.

One thing is that the subway is running and rumbling right under the hall.

Een probleem is dat de metro precies onder de zaal doordendert.

Another thing that could be fixed is the shape of the hall.

De vorm van de zaal kon veranderd worden.

It's like a coffin, it basically sends all the sound,

Door de doodskist-vorm wordt al het geluid

like a gutter-ball effect, down the aisles.

als bij de goot bij bowlen, rechtstreeks naar de zijbeuken geleidt.

The walls are made of absorptive surface,

De wanden zijn van absorberend materiaal gemaakt,

half absorptive, half reflective,

half absorberend, half reflecterend,

which is not very good for concert sound.

wat niet echt goed is voor de geluidskwaliteit bij een concert.

This is Avery Fisher Hall, but the notion of junk -- visual junk --

Dit is de Avery Fisher zaal, maar de visuele rommeligheid hier

was very, very important to us, to get rid of visual noise.

wilden we absoluut vermijden.

Because we can't eliminate a single seat,

Omdat we geen enkele plaats konden elimineren,

the architecture is restricted to 18 inches.

beperkt de architectuur zich tot 45 centimeter.

So it's a very, very thin architecture.

Het is dus zeer dunne architectuur.

First we do a kind of partial box and box separation,

Eerst maakten we een gedeeltelijke doos en afscheiding,

to take away the distraction of the subway noise.

om het geluid van het metro te elimineren.

Next we wrap the entire hall -- almost like this Olivetti keyboard --

Vervolgens hebben de hele zaal ingepakt - bijna zoals dit Olivetti keyboard -

with a material, with a wood material

met een houten afwerking

that basically covers all the surfaces:

die het totale oppervlak bedekt:

wall, ceiling, floor, stage, steps, everything, boxes.

wand, plafond, vloer, podium, trappen, alles, dozen.

But it's acoustically engineered to focus the sound into the house

Het akoestisch ingenieurswerk was er op gericht om het geluid in de zaal te brengen

and back to the stage. And here's an acoustic shelf.

en terug naar het podium. Dit is een akoestische plank.

Looking up the hall. Just a section of the stage.

Een blik naar boven in de zaal. Een deel van het podium.

Just everything is lined, it incorporates --

Alles is geïntegreerd,

every single thing that you could possibly imagine

alles wat je je voor kunt stellen

is tucked into this high-performance skin.

is in de high performance huid verwerkt.

But one more added feature.

Nog één toegevoegde functioniteit.

So now that we've stripped the hall of all visual distraction,

Nu de zaal ontdaan is van visuele afleiding

everything that prevents this intimacy

en alles dat in de weg staat van de intimiteit

which is supposed to connect the house, the audience,

die het gebouw en het publiek moeten verbinden

with the performers, we add one little detail,

met de performers, voegen we nog één klein detail toe,

one piece of architectural excess, a special effect: lighting.

één stukje architectonische overdadigheid, een lichteffect.

We very strongly believe that the theatrics of a concert hall

We zijn er van overtuigd dat de theatraliteit van een concertzaal

is as much in the space of intermission and the space of arrival

zowel het moment van de pauze, als het moment van aankomst is,

as it is when the concert starts.

als wanneer het concert begint.

So what we wanted to do was produce this effect,

Om dit effect bereiken,

this lighting effect,

dit lichteffect,

which made us have to bioengineer the wood walls.

moesten we de houten wanden bio-engineeren.

And what it entails is the use of resin, of this very thick resin

We hebben hiervoor hele dikke hars gebruikt

with a veneer of the same kind of wood that's used throughout the hall,

met fineer dat overeenkomt met de houtsoort die in de zaal is gebruikt,

in a kind of seamless continuity

waarmee op naadloze wijze

that wraps the hall in light, like a belt of light: rather than separating,

de zaal in licht gewikkeld wordt, als een soort riem in plaats van een afscheiding,

like a proscenium would separate the audience from performers,

zoals een prosceniumboog het publiek van de artiesten scheidt,

it connects audience with players.

verbindt het licht het publiek met de spelers.

And this is a mockup that is in Salt Lake City

Dit is een schaalmodel dat in Salt Lake City staat

that gives you a sense of what this is going to look like in full-scale.

en een idee geeft van hoe het er in werkelijkheid uit zal zien.

And this is a guy from Salt Lake City,

Dit is iemand uit Salt Lake City,

this is what they look like out there.

zo zien ze er daar uit.

(Laughter)

-

And for us, I mean it's really kind of a very strange thing,

Voor ons is het een bijzondere ervaring,

but the moments in the hall that the buzz kind of dies down

de momenten waarop het rumoer in de zaal verstomt

when the audience is waiting for the performance to begin,

als het publiek wacht op het begin van de voorstelling.

very similar to the parting of curtains or the raising of a chandelier,

Net zoals bij het openen van de gordijnen of het optrekken van de kroonluchter,

the walls will just exude this glow, temporarily stealing attention from the stage.

zullen de wanden opgloeien en tijdelijk de aandacht van het podium afleiden.

And this is Tully in construction now.

Dit is het Tully in aanbouw.

I have no ending to say, except that I'm a couple of minutes over.

Ik heb geen afronding, behalve dat ik iets over mijn tijd heen ben.

Thank you very much.

Hartelijk dank.

(Applause)

-