Why children stay silent following sexual violence | Kristin Jones

Translator: Hiwa Foundation II Reviewer: Hiwa Foundation

A few weeks ago,

چەند هەفتەیەک لەمەوبەر،

I sat down with my mother

لەگەڵ دایکما دانیشتم و

and told her something that I had been keeping from her for 22 years.

شتێکم پێوت کە ماوەی ٢٢ ساڵ بوو شاردبوومەوە لێی.

From the time that I was 14 years old

لەوکاتەوەی کە ١٤ ساڵ بووم

until I was 16,

هەتا ١٦ ساڵی،

I was sexually assaulted.

دەستدرێژی سێکسیم ئەکرایە سەر.

It was scary and confusing.

ترسێنەر و سەرلێشێوێنەر بوو.

It was humiliating.

شەرمەزارکەر بوو. و

And even though I can genuinely say

هەرچەندە ڕاستگۆیانە ئەتوانم بڵێم

that my mom and I have always had a close relationship,

کە من و دایکم هەموو کاتێک پەیوەندییەکی نزیکمان هەبووە،

I never told her.

هەرگیز پێمنەوتبوو.

Even with recent movements bringing the topics

تەنانەت بەم جموجۆڵانەی ئەم دواییانەش کە تەوەرەکانی

of sexual abuse and sexual assault into mainstream conversation,

دەستدرێژی سێکسی و هێرشی سێکسی هێنایە پێش بۆناو گفتوگۆ باوەکان،

I stayed silent.

بە بێدەنگی مامەوە. و

And I guarantee that for every brave soul who said "Me too,"

گرنتی ئەکەم بۆ هەموو رۆحێکی ئازا کە وتوێتی "منیش،"

there were countless others who didn't ...

چەندینی تر هەبووە کە نەیوتووە...

who still haven't.

کە هێشتا نەیانوتووە.

Why didn't those people speak up earlier?

بۆچی ئەو کەسانە زووتر قسەیان نەکردووە؟

Why didn't I?

بۆچی من قسەم نەکردووە؟

Because of the shame.

بەهۆی شەرمکردنەوە.

Because of that feeling inside

بەهۆی ئەو هەستەی ناخمەوە

telling me that what happened to me was my fault.

پێی ئەوتم ئەوەی بەسەرم هاتووە هەڵەی خۆم بووە.

We all hear that voice sometimes.

هەموو هەندێک جار گوێمان لەو دەنگە ئەبێت.

It tells us things like,

هەندێک شتمان پێئەڵێت وەک،

you are aren't good enough,

تۆ وەک پێویست باش نیت،

you aren't smart enough ...

وەک پێویست زیرەک نیت ...

you can't give a TED talk.

ناتوانیت وتاری تێد پێشکەشکەیت.

We hear that voice,

گوێمان لەو دەنگە ئەبێت، و

and it becomes difficult to hear anything else.

قورس ئەبێت گوێمان لە هەر شتێکی تر بێت.

We begin to agonize over what other people will think of us --

دەست ئەکەین بە ئازارچەشتن بەدەست ئەو تێڕوانینەی خەڵکی تر بۆمان --

how they will judge us

چۆن بڕیارمان لەسەر ئەیەن

if they found out our darkest secrets.

ئەگەر تاریکترین نهێنییەکانمان بزانن.

Shame is so powerful that it can become part of who we are.

شەرمکردن ئەکرێت ئەوەنە بەهێزبێت ببێت بە بەشێک لەوەی کێین.

I told my mom what happened to me

بە دایکمم وت چیم بەسەرهاتووە و

and one of the first things that she said was,

یەکەم شت کە پێی وتم،

"Oh, Kristin,

"ئاه کریستین،

I've been wondering what's been driving you so hard all of these years."

ئەمویست بزانم ئەم چەند ساڵە چییە ئەوەنە ڕەقی کردوویت."

She could see it before I could.

پێش من توانیبووی ئەوە ببینێت.

My shame was so deep-rooted

شوورەییکردنەکەم ئەوەنە قوڵ ڕەگی داکوتابوو

that I had overcompensated by trying to be perfect

ئەمویست قەرەبووی خۆم بکەمەوە بەوەی هەوڵبەم زۆر باشبم

in every other area of my life.

لە هەموو لایەنەکانی تری ژیان.

Trying to build the perfect family,

هەوڵم ئەیا خێزانی نموونەیی دروستکەم،

the perfect career,

لە کارەکەمدا سەرکەوتوو بم،

by trying to exhibit control instead of the chaos I felt inside.

هەوڵبەم جڵەو بسەپێنم لەجیاتی ئەو شێواوییەی لە ناخما هەستم پێئەکرد.

I have been trying my entire life

بەدرێژایی ژیانم هەوڵم ئەیا

to orchestrate how the world perceives me,

تێڕوانینی جیهان لەسەرم ڕێککەم،

because inside I haven't felt good enough.

چونکە لە ناخەوە هیچ هەستم بە باشی نەئەکرد.

She always said that I burned the candle at both ends,

هەموو جارێک ئەیوت هەردوو سەری مۆمەکە ئەسوتێنم، و

and now she knew why.

ئێستا ئەیزانی بۆچی.

Some people may be more prone to shame than others,

هەندێک کەس لەوانەیە زیاتر بکەونە بەر مەترسی شوورەیی کردن،

but sexual abuse doesn't discriminate.

بەڵام دەستدرێژی سێکسی جیاکاری ناکات.

It has the ability

توانای ئەوەی هەیە

to make even the most confident of us think painful, negative thoughts.

وا لە بەهێزترین لە ئێمە بکات بیرکردنەوەی خراپ و ئازاربەخشمان بۆ بێت.

Why?

بۆچی؟

Because it takes away control over the one thing in this life

چونکە کۆنترۆڵت لەدەست ئەیات بەسەر ئەو شتەمان لە ژیانماندا

that is supposed to be truly and entirely our own:

کە ئەبێت بەڕاستی و بە تەواوەتی هی خۆمان بێت لەم ژیانەمانا:

our bodies.

لەشمان.

I've been haunted by one thought since my experience first began.

لە دەستپێکردنی ئەزموونەکەمەوە تەنیا یەک بیرکردنەوە بەشوێنمەوە بوو.

As I tried to make sense of what happened to me,

ئەوکاتەی ئەمویست تێبگەم لەوەی بەسەرم هات،

I thought to myself:

بۆخۆم بیرم ئەکردەوە:

this is all my fault.

ئەمە هەمووی هەڵەی منە.

I didn't say "no" good enough.

ئەوەنە بە باشی نەموت "نەخێر".

Next time, I'll say "no" better.

جاری داهاتوو، باشتر ئەڵێم "نەخێر".

I've questioned why that was my go-to response

لەخۆمم ئەپرسی بۆچی ئەوە وەڵامەکە بوو کە ئەچوومە سەری و

and why my shame was so deep and heavy

بۆچی شوورەییکردنەکەم ئەوەنە قوڵ و قورس بوو

that it paralyzed me from speaking my truth for so long.

کە بۆ ماوەیەکی زۆر ڕێگەی لێئەگرتم لە وتنی ڕاستییەکان. و

And now that I'm the parent of two amazing children,

ئێستا کە دایکی دوو منداڵی زۆر باشم،

I constantly wonder what I can do

بەردەوام بیر ئەکەمەوە چیم پێئەکرێت و

and what we can all do as a society

هەموو پێکەوە چیمان پێ ئەکرێت

to get ahead of the shame

بۆ تێپەڕین لە شوورەییکردن و

and instead empower our children to know without a doubt

لەجیاتی ئەوە هێز بەین بە مناڵەکانمان هەتا بێ گومان بن لەوەی

that sexual abuse isn't their fault.

کە دەستدرێژی سێکسی هەڵەی ئەوان نییە.

Dr. Brené Brown,

دکتۆر برینێ براون،

who has done incredible research around shame and vulnerability,

کە توێژینەوەی باشی کردووە لەسەر هەستکردن بە شوورەیی و لاوازی،

calls shame the most powerful master emotion.

بە هەستکردن بە شوورەیی ئەڵێت بەهێزترین هەست. و

And I couldn't agree more.

منیش زۆر هاوڕام لەگەڵی.

Shame has the power to make kids who have been sexually assaulted

شوورەییکردن هێزی ئەوەی هەیە وا لە مناڵەکان بکات کە دەستدرێژی سێکسیان کراوەتە سەر

or in some other way victimized by adults

یان بەشێوەیەکی تر لەلایەن گەورەکانی ترەوە تووشی خوورپەی دەروونی بوون

turn in on themselves

لە خۆیان هەڵگەڕێنەوە و

and experience intense internal pain.

هەست بە ئازارێکی ناوەکی قورس بکەن.

But think about that.

بەڵام بیر لەوە بکەرەوە.

Isn't that incredibly unfair?

ئەوە زۆر ناڕەوا نییە؟

Haven't we failed as a society

وەک کۆمەڵگایەک شکستمان نەهێناوە

when the end result is a child feeling shame?

لەکاتێکا ئەنجامی کۆتایی منداڵێکە هەست بە شوورەیی ئەکات؟

Shouldn't it be the perpetrators?

نابێت ئەو تاوانبارەکە بێت؟

Shouldn't they be ashamed of what they've done?

نابێت ئەوان شەرم بکەن لەوەی کە کردووییانە؟

Instead, they prey on the shame of children

لەجیاتی ئەوە، شەرمکردنی منداڵەکان ئەکەنە ئامانج و

and manipulate them into thinking that what happened is their fault.

وایان لێئەکەن وا بیربکەنەوە کە ئەوەی ڕووی یاوە هەڵەی خۆیانە.

The person who violated me fed my shame

ئەو کەسەی هەڵەی بەرامبەر کردووم شەرمکردنیشی لە ناخدا چاندووم و

and I played right into it,

منیش خۆم یاوە بەدەستەوە بۆی،

becoming a knot of tortured silence

بووم بە گرێیەکی بێدەنگی ئەشکەنجەدراو

for many years.

بۆ ماوەی چەندین ساڵ.

But is that shame also my fault?

بەڵام ئایا ئەو شەرمکردنەش هەڵەی خۆمە؟

Not as a victim but as a parent,

نەک وەک قوربانییەک بەڵکو وەک دایکێک،

who like so many of us,

کە وەک زۆرێکی ترمان،

has unthinkingly said things to my children like,

بێ بیرکردنەوە هەندێک شتی بە منداڵەکانی خۆی وتووە وەک

"Don't let anyone touch you;

"مەهێڵە کەس دەستت بۆ بەرێت؛

don't let anyone hurt you;

مەهێڵە کەس ئازارت بات؛

don't put yourself in situations where you can become a victim."

خۆت مەخەرە بارودۆخێکەوە کە لەوانەیە تۆ ببیت بە قوربانییەک."

As parents, we believe that we're empowering our children

وەک دایک و باوک، وا بیر ئەکەینەوە هێز بەین بە منداڵەکانمان

to take ownership of their bodies,

بۆ ئەوەی خاوەندارێتی لەشیان بکەن،

but when we say "don't let anyone touch you,"

بەڵام کاتێک ئەڵێین "مەهێڵە کەس دەستت بۆ بەرێت،"

what we're really saying is

ئەوەی بەڕاستی ئەیڵێین ئەوەیە

"you are responsible for the actions of somebody else."

"تۆ بەرپرسیاریت لە کردەوەی کەسێکی تر."

We're treating this subject like it's something children can control,

وا مامەڵە لەگەڵ ئەم بابەتە ئەکەین وەک ئەوەی لەژێر کۆنترۆڵی منداڵەکەیا بێت،

which is unrealistic,

کە ئەوەش لەگەڵ ڕاستییا یەکناگرێتەوە، و

and are in turn creating a sense of false responsibility

بەشێوەی خۆی هەستکردنێک بە بەرپرسیارێتی هەڵە درووست ئەکات

in the mind of a child.

لە مێشکی منداڵێکا.

An internal narrative that tells them it is their job

گێڕانەوەیەکی ناوەکییە کە پێیان ئەڵێت کاری خۆیانە

to stop bad things from happening,

ڕێگە بگرن لە ڕوودانی شتە خراپەکان،

that they as children are responsible for stopping the actions

کە ئەوان وەک منداڵ بەرپرسیارن لە وەستاندنی کردەوەکانی

of someone who is usually bigger,

کەسێک کە زۆربەی جارەکان گەورەترە،

stronger

بەهێزترە، و

and older than they are.

تەمەنیشی زیاترە لە خۆیان.

I heard a message that I should have been able to stop what was happening to me

گوێم لە نامەیەک بوو کە ئەبوو من ڕێگەم بگرتایە لەوەی بەسەرم یەت و

and that made me blame myself.

ئەوەش وایلێکردم خۆم خەتابار بکەم.

I developed and then believed the idea that I had done something wrong.

ئینجا یەک بیرۆکە هاتە مێشکمەوە و باوەڕم پێکرد کە من کارێکی هەڵەم کردووە.

I constantly wonder if I'm unintentionally setting the same traps for my children.

بەردەوام بیرم ئەکردەوە کە ئایا من بێ مەبەست تەڵە بۆ مناڵەکانم ئەنێمەوە.

I'm not wrong for wanting to keep my kids safe,

هەڵە نیم لەوەیا کە ئەمەوێت مناڵەکانم سەلامەت بن،

but I might be wrong for inadvertently telling them the same sorts of things

بەڵام لەوانەیە هەڵە بم کە بێ مەبەست بەردەوام هەمان جۆر شتیان پێئەڵێمەوە

that I believed as a child --

کە بە منداڵی باوەڕم پێی بووە --

that I could prevent someone from taking advantage of me

کە ئەتوانم ڕێگری بکەم لەوەی کەسێک بەکارم بێنێت

by saying "no,"

بە وتنی "نەخێر"، و

and therefore,

ئینجا دواتر،

if my "no" didn't work,

ئەگەر "نەخێر"ەکەم سەرنەگرێت،

that it was my fault.

ئەوا هەڵەی خۆمە.

As a survivor,

وەک ڕزگاربووێک،

I want to tell them now what I longed to hear then:

ئەمەوێ ئێستا ئەوەیان پێبڵێم کە ئەوکاتە زۆر تامەزرۆ بووم بیبیستم:

that there is nothing you can do

کە هیچ شتێک نییە بتوانی بیکەیت

to prevent yourself from being taken advantage of

ڕێگە بگریت لەوەی کە بەکاربهێنرێیت

by someone who should know better.

لەلایەن کەسێکی ترەوە کە ئەبوو لەوە باشتر بزانێت.

But at the same time,

بەڵام لە هەمان کاتیشدا،

I want them to believe they have the power

ئەمەوێ باوەڕ بەوەش بکەن کە هێزی ئەوەیان هەیە

to stop someone from taking advantage of them.

کەسێک بووەستێنن کە ئەیەوێت سوودیان لێ ببینێت.

I want them to feel ownership of their bodies.

ئەمەوێ هەست بە خاوەندارێتی لەشی خۆیان بکەن.

I want to tell my kids that I can protect them,

ئەمەوێ بە منداڵەکانم بڵێم کە ئەتوانم بیانپارێزم، و

and I want to believe that.

ئەشمەوێ باوەڕ بەوە بکەم.

But buried beneath all those good intentions

بەڵام نێژراو لە ژێر هەموو ئەو مەرامە باشانەیا و

and motherly instincts

لەژێر ئەو غەریزە دایکانانە

is that same shame.

هەمان ئەو شوورەییکردنە هەیە.

If I tell my kids that there's something they can do to prevent sexual assault,

ئەگەر بە منداڵەکانم بڵێم کە شتێک هەیە ئەتوانن بیکەن بۆ ڕێگەگرتن لە دەستدرێژی سێکسی،

doesn't that mean that there's something that I could have done?

واتای ئەوە نییە کە شتێک هەیە منیش ئەمتوانی بیکەم؟

We teach our children to say "no".

منداڵەکانمان فێر ئەکەین بڵێن "نەخێر".

I said "no" every time.

منیش هەموو جارێک ئەموت "نەخێر".

And I quickly learned that "no" doesn't always work.

ئینجا زوو فێری ئەوە بووم کە "نەخێر" هەمووجارێک سەرناگرێت.

That doesn't mean that saying "no" is the wrong idea,

ئەوە واتای ئەوە نییە کە وتنی "نەخێر" بیرۆکەیەکی خراپە،

just that it's not a solution.

تەنیا ئەوەیە کە چارەسەر نییە.

This is a scary concept to talk about,

ئەمە بیرۆکەیەکی ترسێنەرە باسکرێت،

but it's a reality that we have to face

بەڵام ڕاستییەکە کە ئەبێ ڕووبەڕووی ببینەوە و

and be honest about with our children.

ڕاستگۆ بین لەبارەیەوە لەگەڵ منداڵەکانمان.

The more that I said "no,"

هەتا زیاتر بموتایە "نەخێر،"

the more I prolonged the inevitable.

زیاتر ئەوەم درێژ ئەکردەوە کە ڕێگری لێنەئەکرا.

It got to the point where I felt

گەشتە ئەو خاڵەی هەستم ئەکرد

that if I just gave in and got it over with,

کە ئەگەر خۆم بەم بەدەستەوە و کۆتایی پێبێنم،

at least I would have some peace until whenever the next time would be.

هیچ نەبێت هەندێک ئاشتیم ئەبێت هەتا ئەوکاتەی جارێکی تر ڕووئەیاتەوە

That made me feel like a failure.

ئەوە وایلێکردم هەست بە شکست بکەم.

I felt all sense of power I had over the situation slip away,

هەستم ئەکرد هەموو ئەو هەستکردن بە هێزەی کە هەمبوو بەسەر دۆخەکەیا نەمان، و

and any grand illusions of fixing what had happened

هەر خەیاڵێکی گەورەش بۆ چاککردنی ئەوەی کە ڕوویداوە

only compounded the guilt and shame that I felt

تەنیا ئەو هەستکردن بە تاوان و شوورەییکردنەی ئاڵۆزترکرد کە هەستم پێکرد

for not being strong enough to stop my abuse.

کە وەک پێویست بەهێز نەبووم بۆ وەستاندنی ئەو دەستدرێژییە بۆ سەرم.

Now I felt guilty for being weak.

ئێستا هەستم بە تاوان ئەکرد بۆ ئەوەی لاواز بووم.

I felt guilty for being scared.

هەستم بە تاوان ئەکرد بۆ ئەوەی ئەترسام.

I was supposed to be stronger.

ئەبوو بەهێزتر بم.

I was supposed to say "no" better.

ئەبوو باشتر بڵێم "نەخێر".

My "no" was supposed to be enough.

"نەخێر"ەکەم وەک پێویست نەبوو.

Now instead, I try to tell my kids that if something bad happens to them,

ئێستا لەجیاتی ئەوە، هەوڵ ئەیەم بە منداڵەکانم بڵێم کە ئەگەر شتێکی خراپیان بەسەر بێت،

it's not because they didn't prevent it

لەبەر ئەوە نییە کە ڕێگەیان لێگرتووە

nor is it on their shoulders alone to say "no."

یان بەتەنیا بەسەر شانی ئەوانەوە بێت کە بڵێن "نەخێر."

Although it feels like it,

هەرچەندە هەست ئەکەیت،

sexual assault doesn't occur in a vacuum.

دەستدرێژی سێکسی تەنیا لە بەتاڵیدا ڕوونایات.

It is enabled every single day

هەموو ڕۆژێک ڕێگەی پێئەدرێت

by how our society misrepresents

بەوەی چۆن کۆمەڵگاکەمان بە هەڵە نیشانی ئەیات و

and conditions us to think about sexual violence:

ئەمانگونجێنێت بۆ بیرکردنەوە لە دەستدرێژی سێکسی:

the gender norms and systemic misogyny that are ever-present,

ستانداردەکانی بۆ ڕەگەز دائەنرێت و ڕق لێبوونەوە بە سیستمکراوەکە لە ژنان،

the victimization of victims

کردن بە قوربانی قوربانییەکان و

and so much more.

زۆر شتی تریش.

It is not just an individual problem,

ئەوە تەنیا کێشەیەکی کەسی نییە،

especially when some studies show

لەکاتێکدا هەندێک توێژینەوە نیشانی ئەیات

that as many as one in four girls

کە هێندەی یەک لە چوار کچ و

and one in 13 boys experience sexual abuse

یەک لە ١٣ کوڕ دووچاری دەستدرێژی سێکسی ئەبنەوە

at some point during childhood.

لە خاڵێکی تەمەنی منداڵیاندا.

And that means it's not just on individuals to solve it.

ئەوەش واتای ئەوەیە کە بەتەنیا لەسەر کەسەکان نییە چارەسەریکەن.

So of course while I try to teach my kids about strength and resilience

بۆیە بێگومان لەکاتێکدا منداڵەکانم فێری هێز و بەرگەگرتن ئەکەم

and persevering, and overcoming obstacles,

فێری خۆڕاگرتن و زاڵبوون بەسەر بەربەستەکان ئەکەم،

I make sure that they know

دڵنیا ئەبم لەوەی بزانن

strength doesn't mean facing challenges or dark feelings alone.

هێز واتای ئەوە نییە بەتەنیا ڕووبەڕووی ململانێکان یان هەستی ناخۆش ببنەوە.

In fact, there's strength in numbers

ڕاستییەکەی، هێز لە ژمارەدایە و

and strength in asking for help.

هێز لە داواکردنی یارمەتیدایە.

I was ashamed to speak up for fear of appearing weak,

شەرمم ئەکردەوە لەوەی قسەکەم لە ترسی ئەوەی لاواز دەرکەوم،

but what I learned

بەڵام فێری ئەوە بووم

is talking about what happened to me only made me stronger.

قسەکردن دەربارەی ئەوەی بەسەرمهاتووە تەنها بەهێزتری کردووم.

It made my shame start to dissipate.

وایکرد هەستکردن بە شەرمەکەم وردە وردە کەمبێتەوە.

I teach my kids about courage,

منداڵەکانم فێری بوێری ئەکەم، و

and I want them to know

ئەمەوێ کە بزانن

that courageous, strong people ask for help.

کە کەسە بەهێز و چاونەترسەکان داوای یارمەتی ئەکەن.

I remember when I was little,

بیرمە ئەوکاتەی منداڵ بووم،

my parents would walk me to the bus stop.

دایکم و باوکم لەگەڵم ئەهاتن بۆ شوێنی وەستانی پاس.

They said it was to keep my safe,

ئەیانوت بۆ ئەوەیە بە سەلامەتی بمهێڵنەوە، و

and I believed that.

باوەڕم بەوە ئەکرد.

I remember always looking out for that white van

بیرمە هەموو جارێک ئەگەڕام بۆ ئەو ڤانە سپیەی

that I had been warned about.

ئاگادار کرابوومەوە لێی.

But like over 90 percent of children who are sexually abused,

بەڵام وەک زیاتر لەو لەسەدا ٩٠ منداڵانەی کە دەستدرێژیان ئەکرێتە سەر،

I wasn't taken off a street corner or abducted from a shopping mall.

نەبرامە سووچی شەقامێک یان لە بازاڕێکدا بڕفێنرێم.

I was violated by someone I knew.

لەلایەن کەسێکەوە کە ئەمناسی دەستدرێژی کرایە سەرم.

My parents did everything they could to protect me,

دایک و باوکم هەموو شتێکیان کرد بۆ ئەوەی بمپارێزن،

but what none of us realized

بەڵام ئەوەی کەسمان درکمان پێنەکرد

was the foundation of shame that was building inside

ئەو بناغەی شوورەییکردنە بوو کە درووست ئەبوو لە ناخمانا

when we talked about "stranger danger"

کاتێک باسی "مەترسی بێگانە"مان ئەکرد و

and saying "no"

باسی وتنی "نەخێر" و

and not becoming a victim.

نەبوون بە قوربانیمان ئەکرد.

Of course this wasn't intentional.

بێگومان ئەمە بە مەبەست نەبوو.

They did what all of us want to do as parents ...

ئەوەیان کرد کە هەموومان وەک دایک یان باوک ئەمانەوێت...

imagine that there's something we can do to protect our children from bad things,

بیهێنەرە بەرچاوت شتێک هەیە ئەتوانین بیکەین بۆ پاراستنی منداڵەکانمان لە شتی خراپ،

but the fact is we can't.

بەڵام ڕاستییەکە ئەوەیە ناتوانین.

And we can't solve the problem of sexual assault

ناشتوانین کێشەی دەستدرێژی سێکسی چارەسەر بکەین

by shifting all of the blame onto victims or potential victims

بە ئاڕاستەکردنی هەموو خەتاکە بۆ سەر قوربانییەکان یان ئەوانەی ئەکرێت ببنە قوربانی

or even our loved ones.

یان تەنانەت کەسە خۆشەویستەکانیشمان.

The blame, 100 percent, is with the perpetrators.

خەتاکە، لەسەدا سەد، هی تاوانبارەکانە.

And pretending that it lies anywhere else

نیشاندانی ئەوەی کە لە شوێنێکی ترە

not only allows those who commit assault to escape full responsibility

نەک تەنیا ڕێگە بە تاوانبارەکان ئەیات لە بەرپرسیارێتی تەواوەتی بکشێنەوە

but also perpetuates shame for victims.

بەڵکو شەرمەزاری زیاتر ئەهێڵێتەوە بۆ قوربانییەکان.

And I for one am tired of being ashamed.

منیش بۆ نموونە بێزاربووم لەوەی هەست بە شوورەیی بکەم.

I'll be honest with you.

ڕاستگۆ ئەبم لەگەڵتان.

I wrote at least 10 different conclusions to this talk,

بەلایەنی کەمەوە ١٠ بڕگەی کۆتاییم نوسیوە بۆ ئەم وتارەم،

but none of them felt right.

بەڵام هەستم نەکرد هیچ کامێکیان ڕاست بن، و

And I think that's because there isn't a conclusion here.

پێشموابێت لەبەر ئەوەیە کە ئەمە هیچ کۆتاییەکی نییە.

There's no way to wrap this subject up in a box,

هیچ ڕێگایەک نییە بۆ تەواوکردنی ئەم بابەتە لە سنوقێکا،

tie it in a perfect bow,

لە گرێیەکی بێ کەم و کوڕییا بیبەستیتەوە،

set it aside and call it done.

بیخەیتە لاوە و پێی بڵێیت تەواو.

This requires ongoing,

ئەمە پێویستی بە بەردەوامییە،

open

گفتوگۆی کراوە و

and sometimes uncomfortable conversations.

هەندێک جاریش ناخۆش.

And as much as I want to protect my children now,

ئێستاش چەندێک ئەمەوێ منداڵەکانم بپارێزم،

what I've come to realize is I can't protect them from sexual violence

درکم بەوە کردووە کە ناتوانم لەدەست توندوتیژی سێکسی بیانپارێزم

any more than my parents could have protected me.

زیاتر لەوەی دایک و باوکم کردوویانە بۆ پاراستنی من.

But what I can protect them from is shame.

بەڵام ئەوەی ئەتوانم بیانپارێزم لێی هەستکردنە بە شەرم.

God forbid my children go through what I went through.

خوانەخواستە ئەگەر منداڵەکانم بەوەیا ڕۆشتن کە من پیایا ڕۆشتم.

I, at the very least, want them to know

من ئەمەوێت ئەوە بزانن

that sexual assault is not,

کە دەستدرێژی سێکسی هیچ کاتێک و

never was

هەرگیز نەبووە و

and never will be their fault.

نابێت بە هەڵەی ئەوان.

Thank you.

زۆر سوپاس.