How a new species of ancestors is changing our theory of human evolution | Juliet Brophy

Translator: Leslie Gauthier Reviewer: Krystian Aparta

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Mary Jane

Human origins.

خاستگاه بشر.

Who are we?

ما که هستیم؟

Where do we come from,

از کجا آمده‌ایم،

and how do we know?

و از کجا می‌دانیم؟

In my field, paleoanthropology,

در رشته من، دیرین‌مردم‌شناسی،

we explore human origins --

ما به دنبال خاستگاه بشر هستیم --

the "who" and "where" questions --

سوالاتی مثل «کی» و «کجا» --

by analyzing fossils that date back thousands and even millions of years.

با تحلیل فسیل‌هایی که مربوط به هزاران ‏ سال و حتی میلیون‌ها سال قبل می‌شوند.

In 2015, a team of colleagues and I named a new species in the genus Homo --

در سال ۲۰۱۵، من و همکارانم گونه ‏جدیدی از سردهٔ انسان --

our genus --

سردهٔ خودمان را --

Homo naledi.

انسان نالدی نامگذاری کردیم.

Let's take a step back and put that into context.

خوب یک قدم‌ به عقب برگردیم تا بیشتر در این باره توضیح بدهم.

The last common ancestors between humans and chimps

آخرین نیای مشترک انسان‌ها و شامپانزه‌ها

date somewhere between six and eight million years.

به حدود شش تا هشت میلیون سال قبل برمی‌گردد.

The earliest hominins,

اولین انسان‌تباران،

or earliest human ancestors,

یا اولین اجداد انسان،

evolved into a group known as the australopithecines.

به گروهی تکامل یافتند که جنوبی‌کپی نام دارد.

The australopithecines evolved into the genus Homo

جنوبی‌کپی‌آسایان به سردهٔ انسان تکامل یافتند

and eventually modern humans -- us.

و در نهایت انسان امروزی -- ما.

With each new fossil discovery,

با هر اکتشاف فسیل جدیدی،

we get a little bit closer to better understanding who we are

ما کمی به درک بهتر از آنکه هستیم

and where we came from.

و جایی که از آن آمده‌ایم نزدیکتر می‌شویم.

With these new fossil finds,

با کشف این فسیل‌های جدید،

we realize we now have to make changes to this tree.

متوجه شدیم که باید تغییراتی در این درخت ایجاد کنیم.

Until this discovery,

تا پیش از این کشف،

we thought we had a pretty good idea about the patterns of evolutionary change.

فکر می‌کردیم تصور بسیار خوبی از الگوی تغییرات تکاملی داریم.

Current fossil evidence suggests

شواهد سنگواره‌های اخیر حاکی از آن است

that the earliest populations of the genus Homo evolved in Africa

که اولین اجتماعات سردهٔ انسان در آفریقا تکامل یافته

somewhere between two and three million years.

چیزی حدود دو تا سه میلیون سال پیش.

Fast-forward to approximately 300,000 years to where we see the origins

سریع که جلو می‌آییم تا حدود ۳۰۰٫۰۰۰ سال پیش جایی که خاستگاه

of the first modern humans.

نخستین انسان‌های امروزی را می‌بینیم.

While the fossil record between these time frames in Africa

با وجود اینکه سوابق فسیلی بین این بازه‌‌های زمانی در آفریقا

is relatively sparse,

نسبتاً نادر هستند،

the fossils nonetheless demonstrated certain trends

فسیل‌ها روند مشخصی را نشان می‌دهند

from our earliest ancestors to modern humans.

از اولین اجدادمان تا انسان‌های امروزی.

For example, our brains were becoming larger

برای مثال، مغز ما داشت نسب به سایر اعضای بدن‌مان

relative the rest of our body.

بزرگتر می‌شد.

Our pelves were becoming more bowl-shaped,

استخوان لگن‌مان داشت بیشتر کاسه‌ای می‌شد،

and our hand-wrist morphology, or form,

و ریخت‌شناسی یا شکل مچ دست ما،

suggested a change in our grip as we began to make and use stone tools

حاکی از آن است که پنجه ما تغییر کرده چون شروع به ساخت و استفاده از ابزار سنگی کردیم

and spend less time in the trees.

و وقت کمتری را در درختان گذراندیم.

These new fossils disrupt everything we thought we knew about these trends

این فسیل‌های جدید همه چیزهایی که فکر می‌کردیم درباره این روندها می‌دانیم را به هم ریخته است

and force us to change the way that we think about human evolution.

و ما را مجبور کرده طرز فکرمان درباره تکامل انسان را دگرگون کنیم.

South Africa in general,

آفریقای جنوبی به طور کلی،

but the Cradle of Humankind in particular,

و گهواره نوع بشر به طور خاص،

contains numerous sites where hundreds of thousands of fossils have been found.

چندین جا دارد که صدها هزار فسیل در آنها پیدا شده است.

As an undergraduate student, I fell in love with one of them ...

وقتی دانشجوی کارشناسی بودم، عاشق یکی از آنها شدم ...

Mrs. Ples.

خانم پلِس.

The skull of a 2.1-million-year-old early human ancestor.

جمجمه ۲/۱ میلیون سالهٔ یکی از اجداد آغازین انسان.

From that point on,

از آن به بعد،

I was determined to go to South Africa and study human evolution.

مصمم شدم به آفریقای جنوبی بروم و تکامل انسان را مطالعه کنم.

I first traveled there in 2003,

اولین بار در سال ۲۰۰۳ به آنجا سفر کردم،

and I did get to see my beloved Mrs. Ples.

و موفق شدم عشقم خانم پلس را ملاقات کنم.

(Laughter)

(خنده)

But words can hardly convey my excitement

اما کلمات به سختی می‌توانند هیجان مرا بازگو کنند

when I was chosen as an early career scientist

وقتی به عنوان یک دانشمند تازه‌کار

by Lee Berger,

توسط لی برگر انتخاب شدم،

a world-renowned paleoanthropologist,

یک دیرین‌مردم‌شناس با شهرت جهانی،

to be one of the primary analysts of recently excavated unpublished fossils.

تا یکی از اولین تحلیل‌گران فسیل‌های تازه کاوش شده و منتشر نشده باشم.

This treasure trove of fossils was being recovered from a new site

این گنجینه فسیل‌ها از مکانی جدید بازیابی می‌شد

called the Dinaledi Chamber in the Rising Star cave system.

به نام اتاق دینالدی در شبکه غارهای ستارهٔ رو به اوج.

Species are often named based on a skull, a lower jaw,

گونه‌ها معمولاً بر اساس یک جمجمه، فک پایین،

or, very rarely,

یا بسیار به ندرت،

a handful of postcranial, or below-the-neck, elements.

بر اساس مشتی از اجزای پست‌کرانیال یا مربوط به پایین گردن نامگذاری می‌شوند.

The fossils from Dinaledi were another story altogether.

اما فسیل‌های دینالدی به کلی داستان دیگری بودند.

An unprecedented approximately 1800 specimens --

مجموعه بی‌مانندی از حدود ۱۸۰۰ نمونه --

so far --

تا کنون --

have been excavated from the Rising Star system,

از مجموعه ستارهٔ رو به اوج حفاری شد،

representing at least 15 individual skeletons.

که حداقل ۱۵ اسکلت مجزا را نشان می‌داد.

The research team that I was invited to join

گروه تحقیقی که من برای عضویت در آن دعوت شدم

was tasked with describing, comparing and analyzing the fossils,

وظیفه توصیف، مقایسه و تحلیل فسیل‌ها،

with the difficult goal of identifying to what species the fossils belonged.

و هدف دشوار تشخیص گونهٔ آنها را بر عهده داشت.

We were divided up into our different areas of expertise.

ما در حوزه‌های تخصصی خود تقسیم شدیم.

We were divided up in different areas of the lab, too.

در بخش‌های مختلف آزمایشگاه هم تقسیم شدیم.

So there was "Hand Land," for the fossil hand people,

پس بخش «سرزمین دست» داشتیم برای آنها که روی فسیل دست کار می‌کردند،

"Hip Heaven" for the pelvis ...

«بهشت کفل» داشتیم برای لگن ...

I was in the "Tooth Booth."

من در «غرفهٔ دندان» بودم.

(Laughter)

(خنده)

And after long, intense days in the lab,

و بعد از روزهای بلند و طاقت‌فرسا در آزمایشگاه،

the different teams would meet up at night and discuss our findings,

گروه‌های مختلف شب‌ها دور هم جمع می‌شدیم و درباره آنچه کشف کرده بودیم بحث می‌کردیم،

still consumed by questions from our analyses.

در حالی که هنوز با سوالات تحلیل‌هایمان از پا در می‌آمدیم.

It was incredible how different the interpretations were.

تفاوت برداشت‌ها باورنکردنی بود.

Each body part seemed to come from a different species,

انگار هر عضو بدن متعلق به گونه‌ای جداگانه بود،

based on what we knew from the fossil record.

بر اساس آنچه از سوابق فسیلی می‌دانستیم.

The suite of characteristics we were seeing didn't match any known species.

سلسله مشخصاتی که مشاهده می‌کردیم با هیچ گونه شناخته‌شده‌ای هم‌خوانی نداشت.

And if we had only recovered the skull, we might have called it one thing;

و اگر فقط جمجمه را بازیابی کرده بودیم، آن را یک چیز می‌خواندیم؛

if we had only recovered the pelvis, we might have called it another.

اگر فقط لگن را بازیابی کرده بودیم، آن را چیز دیگر می‌خواندیم.

The anatomy of the skeletons didn't make sense

کالبدشناسی اسکلت‌ها در چارچوب آنچه فکر می‌کردیم درباره تکامل انسان می‌دانیم

with the framework of what we thought we knew of human evolution.

اصلاً معنی نمی‌داد.

Did it belong in the genus Homo?

به سردهٔ انسان تعلق داشت؟

Should it be an australopithecine?

آیا باید یک جنوبی‌کپی‌آسا باشد؟

Those bipedal, more apelike ancestors?

از آن اجداد دو پا که بیشتر شبیه میمون بودند؟

Or perhaps it should be its own species.

یا شاید باید از گونهٔ خاص خودش باشد.

Ultimately, after much deliberation,

در نهایت، بعد از مشورت بسیار،

we decided the Rising Star specimens did indeed warrant a new species,

تصمیم گرفتیم که نمونه‌های غار ستاره رو به اوج قطعاً به گونهٔ جدیدی تعلق دارند،

which we called "Homo naledi."

که نام آن را «انسان نالدی» گذاشتیم.

From the head to the feet,

از سر تا پا،

the fossils present a mosaic of primitive, or ancestral,

فسیل ملغمه‌ای از ویژگی‌های ابتدایی، یا اجدادی،

and derived or more modern-like features.

یا نشأت گرفته و بیشتر شبه‌امروزی بود.

The skull is quite derived,

جمجمه خیلی مشتق شده است،

appearing most similar to early representatives of the genus Homo,

و بسیار به اولین نمایندگان سردهٔ انسان شباهت دارد،

like Homo habilis and Homo erectus.

مثل انسان ماهر و انسان راست‌قامت.

However, the brain is scarcely half the size of a modern human one.

اما مغز به سختی به اندازه نصف مغز یک بشر امروزی است.

One that is smaller than any other early Homo that has ever been found.

که از تمام انسان‌های اولیه که تا کنون کشف شده‌اند کوچک‌تر است.

As someone who studies teeth,

به عنوان کسی که دندان‌ها را مطالعه می‌کند،

I might argue these are the coolest fossils found at the site.

می‌گویم که این‌ها جالب‌ترین فسیل‌های کشف شده در منطقه هستند.

(Laughter)

(خنده)

The assemblage consists of 190 whole or fragmentary teeth

سرهمبندی شامل ۱۹۰ دندان کامل یا خرد شده است

that range in age from very old to very young.

که از نظر سنی خیلی پیر تا خیلی جوان هستند.

Like the skeletons,

مانند اسکلت‌ها،

the teeth present a mix of primitive and derived traits.

دندان‌ها هم مخلوطی از خصوصیات نخستی و نشأت گرفته دارند.

In modern humans,

در انسان‌های امروزی،

the third molar is typically the smallest, while the first molar is the biggest,

دندان آسیای سوم معمولاً کوچکترین و اولین آسیا بزرگترین است،

but Homo naledi has the primitive condition

اما انسان نالدی شرایط نخستیان را دارد

where the third molar is the biggest and the first molar is the smallest.

که دندان آسیای سوم بزرگترین است و اولین دندان آسیا کوچکترین.

The anterior teeth,

دندان‌های جلویی،

or the incisors and canines,

یا دندان‌های پیش و دندان‌های نیش،

are small for the genus Homo,

در سردهٔ انسان کوچک هستند،

and the lower canine has a cuspulid on it --

و دندان نیش پایین دارای نوکی تیز است --

an extra cuspule that gives it a distinct mitten-like shape

یک نوک اضافه که شکل خاصی شبیه دستکش تک‌انگشتی به آن می‌دهد

that it shares with some specimens of the early human, Homo erectus.

که با بعضی گونه‌های انسان اولیه مانند انسان راست‌قامت مشترک است.

The overall shape of the teeth looked odd to me,

شکل کلی دندان‌ها برای من عجیب بود،

so I performed crown-shape analysis

پس تحلیل شکل تاج را

on the occlusal surfaces of deciduous teeth, or baby teeth --

روی سطح جونده دندان‌های ریزنده، یا دندان‌های شیری انجام دادم --

on your left --

در سمت چپ شما --

and the permanent premolars and molars on your right.

و دندان‌های دائمی آسیای کوچک و آسیاهای سمت راست شما.

The deciduous teeth are especially narrow,

دندان‌های شیری به طور خاص باریک هستند،

and the premolars are unique in their outline shape

و دندان‌های آسیای کوچک در شکل خارجی خود

compared to other hominids.

نسبت به دیگر انسانیان خاص هستند.

In fact, when I compare the outlines,

در واقع، وقتی خطوط خارجی را مقایسه کردم،

when I lay them on top of each other,

وقتی آنها را روی هم قرار دادم،

they look very similar.

بسیار شبیه به هم بودند.

We say they have "low intraspecific variations,"

ما می‌گوییم «دگرگونی میان‌گونه‌ای کم،»

so the variation within the species is low.

پس تفاوت میان گونه‌ها کم است.

When I compare this to groups like the australopithecines,

وقتی آنها را با گروه‌هایی مثل جنوبی‌کپی‌آسایان مقایسه کردم،

the intraspecific variation is much larger.

تفاوت میان گونه‌ای بسیار بیشتر بود.

Postcranially, the team concluded

از نظر ساختار پایین گردن، گروه نتیجه گرفت

that the position of the shoulders suggesting naledi was a climber;

که مکان شانه‌ها نشان می‌دهد نالدی از درخت بالا می‌رفته؛

the flared pelvis and curved fingers are all primitive for the genus Homo.

لگن گشاد و انگشتان خمیده تماماً ویژگی‌های نخستیان سردهٔ انسان هستند.

On the other hand,

از طرف دیگر،

the humanlike wrist, long slender legs and modern feet

مچ مانند انسان، پاهای بلند قلمی و کف پای امروزی

are all consistent with other members of the genus.

همگی در سایر اعضای سرده معمول هستند.

In 2017, we announced more specimens of Homo naledi

در سال ۲۰۱۷، نمونه‌های بیشتری از انسان نالدی را

from the nearby Lesedi Chamber,

از اتاق لِسِدی در همان نزدیکی اعلام کردیم،

also in the Rising Star cave system.

آن هم در غار ستاره رو به اوج.

In addition, our geology team managed to produce an age estimate.

به علاوه، گروه جغرافیای ما توانست تخمینی زمانی به دست دهد.

The date's a big deal because, up until now,

تاریخ خیلی مهم است زیرا، تا کنون،

we had based our analysis solely on the morphology of the specimens,

فقط تحلیل‌هایمان را بر ریخت‌شناسی نمونه‌ها استوار کرده بودیم،

without previous knowledge of how old something is --

بدون اینکه بدانیم یک چیز چه قدمتی دارد --

something which could unconsciously bias our interpretations.

نکته‌ای که ممکن بود ندانسته درک ما را تحت تاثیر قرار دهد.

With its small brain and flared pelvis,

با آن مغز کوچک و لگن گشاد،

we would not have been surprised

تعجبی نمی‌کردیم

if the fossils turned out to be two million years old.

اگر فسیل‌ها دو میلیون سال سن داشتند.

Instead, the fossils dated

در عوض، قدمت فسیل‌ها

to 235 to 336 thousand years,

۲۳۵ تا ۳۳۶ هزار سال بود،

an incredibly young date for such a small-brained individual.

عمری بسیار کم برای کسی با چنان مغز کوچک.

So think back to what I said earlier:

خوب به چیزی که پیش‌تر گفتم فکر کنید:

we thought that our brains were becoming larger relative to the rest of our body.

ما فکر می‌کردیم که مغزمان داشت نسبت به سایر اعضای بدن بزرگتر می‌شد.

Now we have a small-brained, young individual complicating this idea.

حالا یک نمونه جوان با مغز کوچک داریم که این ایده را زیر سوال برده است.

What does all this mean?

تمام این به چه معناست؟

Homo naledi has taught us

انسان نالدی به ما آموخت

that we need to reassess what it means to be in the genus Homo.

که باید معنای بودن در سردهٔ انسان را از نو ارزیابی کنیم.

We need to rethink what it means to be human.

باید از نو به معنای انسان بودن بیندیشیم.

In fact, most of the characteristics that we use to define the genus Homo,

در واقع، بیشتر ویژگی‌هایی که برای تعریف کردن سردهٔ انسان به کار می‌بردیم،

such as brain size and hip morphology,

مانند اندازه مغز و ریخت‌شناسی مفصل ران،

are no longer valid.

دیگر اعتباری ندارند.

No other species exists with this mix of primitive and derived traits.

هیچ گونهٔ دیگری با این مخلوط ویژگی‌های نخستی و نشأت گرفته وجود ندارد.

Why is there so much morphological variation in the genus Homo?

چرا تا این حد گوناگونی در ریخت‌شناسیِ سردهٔ انسان هست؟

And what force is driving that variation?

و چه نیرویی این گوناگونی را هدایت می‌کند؟

Another implication for these fossils is that for the first time,

معنای دیگر این فسیل‌ها این است که برای اولین بار،

we have concrete evidence of a species coexisting in Africa,

شواهد محکمی دال بر همزیستی سایر گونه‌ها در آفریقا،

at 300,000 years,

در ۳۰۰٫۰۰۰ سال پیش،

with modern humans.

با انسان امروزی داریم.

Until this discovery,

تا پیش از این اکتشاف،

we only had large-brained modern humans that existed in Africa.

تنها انسان‌های امروزی با مغزهای بزرگ در آفریقا داشتیم.

Did they interbreed with each other?

آیا با هم تولیدمثل می‌کردند؟

Did they compete with each other?

آیا با هم رقابت می‌کردند؟

Another implication that these fossils have

مفهوم دیگر این فسیل‌ها

is for the archaeologists studying stone tools in South Africa.

برای دیرین‌شناسانی است که درباره ابزارهای سنگی آفریقای جنوبی مطالعه می‌کنند.

Keep in mind that neither the Dinaledi nor the Lesedi Chambers

به یاد داشته باشید که نه اتاق دینالدی و نه اتاق لسدی

have any artifacts in them.

هیچ مصنوعاتی در خود نداشتند.

However, they do overlap in time with several stone-tool industries,

اما، هردوی آنها از نظر زمانی با چندین صنعت ابزارهای سنگی همپوشانی دارند،

the makers of which are considered to be either modern humans

که تصور می‌شود سازندگان آنها یا انسان‌های امروزی هستند

or direct human ancestors.

یا اجداد مستقیم انسان‌ها.

This begs the question:

این سوال مطرح می‌شود:

Who made the stone tools of South Africa?

چه کسی ابزارهای سنگی آفریقای جنوبی را ساخته است؟

Brain size has historically played a key role

اندازه مغز با توجه به شواهد پیشین

in identifying a species as a tool user.

در تشخیص یک گونه به عنوان استفاده کننده از ابزار نقشی اساسی داشته است.

The idea is that you need to have a large brain

ایده این است که باید مغزی بزرگ داشته باشید

to have even the capacity to make stone tools.

تا حتی ظرفیت لازم برای تولید ابزار سنگی را پیدا کنید.

But that notion has been questioned.

اما این نظریه زیر سوال رفته است.

Furthermore, Homo naledi, even with its small brain size,

علاوه بر آن، انسان نالدی، حتی با مغز کوچکش،

has a hand-wrist morphology similar to other species

دارای ریخت‌شناسی مچ دستی شبیه به سایر گونه‌هایی است

that did make and use stone tools,

که ابزار سنگی می‌ساختند و استفاده می‌کردند،

suggesting it had the capability.

که یعنی توانایی آن را داشته است.

With two species coexisting in Africa at 300,000 years,

با داشتن دو گونه همزیست در آفریقا در ۳۰۰٫۰۰۰ سال پیش،

we can no longer assume we know the maker of tools

دیگر نمی‌توانیم فرض کنیم که سازندگان ابزارها

at sites with no associated species.

در مناطقی که هیچ پیوستگی با یکی از دو گونه ندارد را می‌شناسیم.

So where does Homo naledi fit in our human evolutionary lineage?

پس جایگاه انسان نالدی در دودمان تکاملی بشر کجاست؟

Who is it most closely related to?

با چه کسی بیشتر از همه ارتباط دارد؟

Who did it evolve from?

از چه کسی تکامل یافته است؟

We're still trying to figure all that out.

هنوز در تلاشیم تا این‌ها را بفهمیم.

It's ironic, because paleoanthropologists are renowned

طعنه‌آمیز است، زیرا مشهور است که دیرین‌مردم‌شناسان

for having small sample sizes.

نمونه‌هایی با اندازه کوچک دارند.

We now have a large sample size,

حالا ما نمونه‌ای بزرگ داریم،

and more questions than answers.

اما تعداد سوال‌هایمان بیشتر از پاسخ‌هاست.

Homo naledi has taught us,

انسان نالدی به ما آموخت،

has brought us a little bit closer

ما را کمی نزدیکتر کرد،

to better understanding our evolutionary past.

به درکی بهتر از گذشته تکاملی‌مان.

So while Mrs. Ples will always hold a special place in my heart,

پس هر چند خانم پلس همیشه جایگاهی ویژه در قلب من خواهد داشت،

she now shares that space with several thousand others.

حالا باید آن را با چندین هزار نفر دیگر قسمت کند.

(Laughter)

(خنده)

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)