The warmth and wisdom of mud buildings | Anna Heringer

Translator: fatemeh khani Reviewer: Leila Ataei

It was the end of October in the mountains in Austria.

اواخر اکتبر در کوهستان‌های اتریش بود.

I was there on a field trip with my architecture students from Zurich.

با دانشجویان معماری خود از زوریخ در یک گردش علمی بودم.

And when we reached a high valley,

وقتی به دره عمیقی رسیدیم،

I surprised them with the news that there was no hut

آنها را این‌ گونه غافلگیر کردم که آنجا هیچ کلبه

or hotel booked for the night.

یا هتلی برای اقامت در شب ندارد.

It was not a mistake.

اشتباهی نشده بود.

It was totally on purpose.

کاملاً از روی عمد بود.

The challenge was to build our own shelter with whatever we could find.

چالش این بود که بتوانیم پناهگاه خود را با آنچه که می‌توانستیم پیدا کنیم بسازیم.

And we all survived.

وهمه ما زنده ماندیم.

It was cold, it was really tough ...

سرد بود، واقعاً دشوار بود...

and it was a great learning experience

و تجربه آموزنده مهمی بود

to discover that there are a lot of resources given by nature for free,

که بفهمیم طبیعت منابع زیادی را به رایگان در اختیار ما قرار داده‌است

and all that we need is our sensitivity to see them ...

و فقط باید از حس‌مان استفاده کنیم تا آن‌ها را ببینیم...

and our creativity to use them.

و از خلاقیت‌مان استفاده کنیم تا از آنها بهره ببریم.

I found myself in a similar situation.

خودم را در وضعیتی مشابه یافتم.

When I was an architecture student about 13 years ago,

سیزده سال پیش وقتی دانشجوی معماری بودم،

I went to Bangladesh to a remote village called Rudrapur

به یک روستای دورافتاده در بنگلادش به نام رادراپور رفتم

with the aim to design and build a school as my thesis project.

و قصد داشتم به عنوان پروژه پایان نامه‌ام یک مدرسه طراحی کنم و بسازم.

I had lived in that village before when I was 19 and a volunteer

قبل از ۱۹ سالگی و به عنوان داوطلب در دیپشیکها، یک سمن بنگلادشی

at Dipshikha, a Bangladeshi NGO for rural development.

مربوط به توسعه روستایی، در آن روستا زندگی می‌کردم.

And what I had learned from them

و از آنها یاد گرفتم

was that the most sustainable strategy for sustainable development

که راه‌حل قابل تحمل‌تر برای توسعه پایدار این است

is to cherish and to use your very own resources and potential,

که به استعدادها و منابع خودتان اهمیت بدهید و از آنها استفاده کنید،

and not get dependent on external factors.

و به عوامل خارجی متکی نباشید.

And this is what I tried to do with my architecture as well.

و این چیزی است که سعی کردم به وسیله معماری انجام دهم.

In terms of suitable building materials for my school,

درمورد مصالح مناسب ساختمان مدرسه‌ام،

I didn't have to look far.

نیاز نبود راه دوری بروم.

They were right under my feet:

آنها دقیقاً زیر پایم بودند:

mud, earth, dirt, clay, however you call it ...

گِل، خاک، سفال، هرچه که می‌نامید...

and bamboo that was growing all around.

و بامبو که همه جا می‌روید.

Electricity in remote Bangladesh is rare,

در مناطق دوردست بنگلادش برق کمیاب است،

but we didn't need it.

اما ما به آن نیازی نداشتیم.

We had human energy

ما انرژی انسان‌ها را داشتیم

and the people were happy to have the work.

و مردم خوشحال بودند که شغل دارند.

Tools were an issue, too,

ابزار هم خودش مسئله‌ بود،

but we had these guys,

اما ما این دوستان را داشتیم،

water buffalos.

گاومیش‌های آبی.

We had also tried a bit cows,

ما همچنین تعدادی گاو داشتیم،

but interestingly, they were too intelligent.

اما جالب است که آنها بسیار باهوش بودند.

They were always stepping in the holes of the previous round.

آنها همیشه در چاله‌ها پا می‌گذاشتند.

They wouldn't mix the mud, the straw --

آگِل را مخلوط نمی کردند، حصیر...

(Laughter)

(خنده)

the sand, which are the ingredients in the walls.

شن، موادی که در ساخت دیوار به کار می‌رفتند.

And except a small team of consultants

و به جز گروه کوچکی از مشاوران

like my partner for realization, Eike Roswag,

مانند شریکم، آیک روزواگ،

and my basket-weaver cousin, Emmanuel,

و پسرعمویم امانوئل که سبد می‌بافد،

it was all built by craftsmen from the village.

همه کارها توسط ساکنین روستا انجام شد.

And this is the METI school after six months of construction.

بعد از شش ماه ساختمان سازی، مدرسه METI ساخته شد.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)

Load-bearing earth walls that really ground the school,

دیوارهای خشتی باربر که پایه مدرسه هستند

and large bamboo structures that bring the lightness in.

و سازه های بزرگ بامبویی که نور را به داخل می‌رساند.

That's the classroom on the ground floor.

آن یک کلاس درس در طبقه همکف است

Attached to it are the caves.

که غارهایی به آن متصل هستند.

They're for reading, for snuggling, for solo work,

آنها برای مطالعه، دورهم جمع شدن، برای کار فردی،

for meditation, for playing ...

مراقبه، بازی هستند...

and the classroom on the top.

و کلاس در بالا است.

The children all signed with their names in Bengali the doors,

همه بچه‌ها نام‌هایشان را روی درها به زبان بنگالی امضا کردند،

and they did not only sign, they also helped building the school.

و نه تنها امضا بلکه به ساختن مدرسه هم کمک کردند.

And I'm sure you all had your hands in mud or clay before.

و من مطمئنم شما قبلاً با گِل بازی کرده‌اید.

It's wonderful to touch. I love it.

لمس آن فوق العاده است. عاشقش هستم.

The children loved it.

بچه‌ها عاشقش هستند.

And can you imagine the feeling of a small boy or a girl

می‌توانید این احساس را تصور کنید که یک پسربچه یا دختری

or an illiterate day laborer standing in front of that school building

یا یک کارگر روزانه بی‌سواد درحالی که در برابر آن مدرسه ایستاده

and knowing that you built this

و می‌داند شما آن را

out of the ordinary bamboo and just the dirt underneath your feet,

با بامبوهای معمولی و همین خاک زیر پای شما

using nothing but your hands?

با دست خالی ساخته‌اید؟

That gives such an enormous boost of trust and confidence

این یک اطمینان و اعتماد مضاعف

in yourself and the community.

در خودتان و جامعه ایجاد می‌کند.

And in the material.

و در مورد مصالح.

Especially mud has a very poor image.

مخصوصاً گِل که یک تصور فقیرانه از آن وجود دارد.

When we think of mud, we think of dirt --

وقتی به گِل فکر می‌کنیم، به یاد آلودگی می‌افتیم-

it's ugly, it's nondurable --

زیبا نیست، بی دوام است-

and this is the image I want to change.

و این تصویری است که می‌خواهم تغییر بدهم.

In fact, it's the 11th rainy season for this school now,

درواقع اکنون یازدهمین فصل بارانی این مدرسه است،

really harsh, horizontal monsoon rains,

باران‌های بسیار شدید، باران‌های موسمی افقی

and the walls are standing strong.

درحالی که دیوارها همچنان محکم هستند.

(Applause)

(تشویق)

So how does it work?

پس چطور ممکن است؟

First rule, a good foundation that keeps the wall dry from the ground,

اولین قانون، پی‌ریزی صحیح است که دیوار را از زمین، خشک نگه می‌دارد

and second rule, a good roof that protects from the top,

و قانون دوم، سقف درست است که بنا را از بالا نگه می‌دارد،

and third rule, erosion control.

و قانون سوم، کنترل فرسایش.

Mud walls need speed breakers

دیوارهای گِلی به کاهنده سرعت نیاز دارند

so that the rainwater cannot run down the wall fast,

تا آب باران به سرعت از دیوارها پایین نیاید

and these speed breakers could be lines of bamboo

و این کاهنده سرعت می‌تواند رشته‌های بامبو

or stones or straw mixed into the mud,

یا سنگ یا ترکیب حصیر و گِل باشد، دقیقاً مانند یک تپه

just like a hill needs trees or rocks in order to prevent erosion.

که به درختان و صخره‌ها نیاز دارد تا از فرسایش جلوگیری کنند.

It works just the same way.

به همان شیوه عمل می‌کند.

And people always ask me if I have to add cement to the mud,

و همیشه مردم از من می‌پرسند که آیا باید به گِل، سیمان اضافه کنیم

and the answer is no.

و جواب خیر است.

There is no stabilizer, no coating on these walls,

هیچ تثبیت کننده‌ای نیاز نیست، هیچ پوششی روی دیوارها نیاز نیست

only in the foundation.

به جز در پِی‌ریزی.

So this is the close-up of the wall

این نمای نزدیکی از دیوار

after 10 rainy seasons,

بعد از ۱۰ فصل بارانی است،

and as much as I grew a bit older,

و همان طور که سن من کمی بالا رفته،

the wall got some wrinkles as well.

دیوار هم کمی ترک برداشته است.

The edges my not be as sharp as before,

لبه‌ها به تیزی قبل نیستند

but it still looks pretty good,

اما همچنان خوب به نظر می‌رسند،

and if it needs repairing,

و اگر به تعمیر نیاز داشته باشند

it is really easy to do.

خیلی ساده است.

You just take the broken part,

کافی است قسمت خراب را بردارید،

make it wet, and put it back on the wall,

آن را خیس کنید و دوباره به سر جای خود بگذارید،

and it will look the same as before.

و به همان شکل اول بر می‌گردد.

Wish that would work on me, too.

امیدوارم روی من هم جواب دهد.

(Laughter)

(خنده)

Yeah, and the great thing is,

بله، جالب اینجاست،

if an earth wall is not needed anymore,

اگر دیوار گِلی را نیاز نداشتید،

it can go back to the ground it came from,

می‌تواند به زمینی که از آن آمده برگردد،

turn into a garden,

به باغچه تبدیل شود

or get fully recycled without any loss of quality.

یا بدون هیچ گونه افت کیفیت بازیافت شود.

There's no other material that can do this,

هیچ ماده دیگری نمی‌تواند این گونه باشد،

and this is why mud is so excellent in terms of environmental performance.

به همین دلیل است که گِل از نظر عملکرد محیط زیستی فوق العاده است.

What about the economic sustainability?

درمورد پایداری اقتصادی چطور؟

When we built the school,

وقتی مدرسه را ساختیم،

I practically lived on the construction site,

من عملاً در محوطه سازه زندگی می‌کردم،

and in the evening, I used to go with the workers to the market,

و بعد از ظهر ها با کارگرها به بازار می‌رفتیم

and I could see how they spent their money.

و می‌دیدم چطور پول‌شان را خرج می‌کنند.

And they would buy the vegetables from their neighbors,

آنها از همسایه‌هایشان سبزیجات می‌خریدند،

they would get a new haircut or a new blouse from the tailor.

موهای‌شان را کوتاه می‌کردند یا یک لباس نو از خیاط می‌گرفتند.

And because the main part of the building budget

و به خاطر اینکه بخش اصلی بودجه ساختمان

was spent on craftsmanship,

صرف استادکاری می‌شد،

the school wasn't just a building,

مدرسه تنها یک ساختمان نبود،

it became a real catalyst for local development,

بلکه به عاملی برای توسعه محلی تبدیل شده بود،

and that made me happy.

واین خوشحالم می‌کرد.

If I had designed the school in cement and steel,

اگر من مدرسه را با سیمان و آهن طراحی می‌کردم،

this money would have been exported and lost for those families.

این پول از آنجا خارج می‌شد و از دست این خانواد‌ه‌ها می‌رفت.

(Applause)

(تشویق)

The building budget at that time was 35,000 euros --

درآن زمان بودجه ساختمان ۳۵،۰۰۰ یورو بود-

it's probably doubled by now --

تا این لحظه احتمالاً دو برابر شده‌ است-

and this is a lot of money for that region,

و این پول زیادی برای آن منطقه به حساب می‌آید،

and especially because this money is working within the community

و چون این پول در بین مردم

and rotating fast,

در گردش است،

and not on the stock market.

و در بورس نیست،

So when it comes to the economic sustainability of my project,

وقتی صحبت از پایداری اقتصادی پروژه من به میان می‌آید،

my main question is, who gets the profit?

پرسش اصلی من این است که چه کسی سود می‌برد؟

How many of you in here

چه تعداد از شما

have some experience living in a mud house?

تجربه زندگی در یک خانه گِلی را دارد؟

Chris Anderson, where is your hand?

کریس اندرسون، دست شما کجاست؟

(Laughter)

(خنده)

You? OK.

شما؟ خیلی خوب.

Yeah.

بله.

It seems totally out of our focus,

به نظر می‌رسد کاملاً برای ما مبهم است،

but approximately three billion people all around the planet

اما حدود سه میلیارد نفر در سراسر کره زمین

are living in earth houses,

در خانه‌های گِلی زندگی می کنند

and it is a traditional building material

و این یکی از مصالح سنتی

in Europe just as much as in Africa.

در اروپا و آفریقا است.

Strangely enough,

بطور شگفت‌آوری،

mud is not considered worthy of being studied at universities ...

گِل ارزش مطالعه در دانشگاه‌ها را ندارد...

so I brought the dirt to Harvard,

بنابراین من آن را به هاروارد بردم.

(Laughter)

(خنده)

precisely 60 tons of dirt right in front of the main facade

دقیقاً ۶۰ تن گِل در جلوی سردر اصلی

of the Graduate School of Design.

دانشکده نقشه‌کشی گذاشتم.

Students and faculty rolled up their sleeves,

دانشجویان و استادان آستین‌هایشان را بالا زدند،

got their hands dirty

دست‌هایشان را کثیف کردند

and transformed the front into a warm place for people to gather.

و ورودی دانشگاه را به یک جای دنج برای دور هم جمع شدن تبدیل کردند.

Children would climb the structures,

بچه‌ها از سازه‌ها بالا می‌رفتند،

skaters would ride the ramp,

اسکیت‌بازها از شیب‌ها سُر می‌خوردند،

students having lunch breaks,

دانشجوها وقت ناهار را آنجا می‌گذراندند،

and it was particularly fascinating to see how many people were touching the wall,

و بسیار جالب بود که مردم زیادی دیوار را لمس می‌کردند

and we usually don't go around cities caressing our facades, right?

و ما معمولاً در شهر نمی‌گردیم تا سردرها را لمس کنیم، درست است؟

(Laughter)

(خنده)

(Laughter)

(خنده)

Of course, this was a small-scale project,

البته این یک پروژه در مقیاس کوچک بود،

but in terms of awareness-building and in terms of education,

اما از لحاظ آگاهی‌رسانی و از نظر آموزش و پرورش،

it was like an acupuncture trigger point.

به نقطه ماشه‌ای در طب سوزنی می‌ماند.

And in fact, in more and more countries,

و در واقع در بیشتر کشورها،

load-bearing earthen structures are not allowed to be built anymore

سازه‌های گِلی باربر، دیگر اجازه ساخته شدن ندارند

although they're traditional and have lasted for hundreds of years,

هرچند آنها سنتی هستند و صدها سال دوام دارند،

and not because the material is weak,

و نه به خاطر اینکه مصالح آنها سست است،

but because there are no architects and engineers

بلکه به خاطر اینکه هیچ معمار و مهندسی نیست

who know how to deal with that material.

که بداند چطور با آن مصالح کار کند.

So education on all levels,

بنابراین آموزش در تمام سطوح

for craftsmen, engineers and architects,

برای استادکاران، مهندسان و معماران

is really strongly needed.

شدیداً مورد نیاز است.

Equally important is technological development,

پیشرفت فنی هم مهم است،

like prefabrication developed by my colleague Martin Rauch,

مانند پیش‌سازی توسعه یافته که توسط همکارم مارتین راچ انجام شده

who is an Austrian artist and expert in earthen structures.

که یک هنرمند اتریشی و متخصص در سازه‌های گِلی است.

And he has created technologies for rammed earth elements,

او فناوری‌هایی برای عناصر خاک کوبیده،

for prefabrication of rammed earth elements

برای پیش تولید عناصر خاک کوبیده خلق کرده

that include insulation, wall heatings and coolings

که شامل عایق‌بندی، گرم‌سازی و خنک‌سازی دیوار

and all sorts of electrical fittings

و انواع اتصالات برقی است

that can be layered to multistoried buildings,

که در ساختمان‌های چند طبقه قرار داده می‌شوند،

and this is important in order to scale up

و برای افزایش کمیت

and in order to [speed] up the processes,

و سرعت فرایند مهم است،

like in the Ricola Herb Center in Switzerland.

مانند اتفاقی که در مرکز ریکولا هرب در سوییس می‌افتد.

And finally, we need good built projects

و درنهایت ما به پروژه‌های خوش ساختی نیاز داریم

that prove you can build with an ancient material

تا ثابت کنند می‌توانید سازه‌ای با مصالح قدیمی را

in a very modern way.

با روشی نوین ساخت.

It is not a matter of how old a material is;

مسئله این نیست که یک ماده چقدر قدمت دارد؛

it's a matter of our creative ability to use it today.

مسئله توانایی خلاق ما در استفاده از آن است.

These, for example, are three hostels

اینها، برای مثال، سه مسافرخانه هستند

that I did in China in the village Baoxi,

که در روستای "بااوکسی" چین،

about six hours by bus from Shanghai.

که با شانگهای ۶ ساعت با اتوبوس فاصله دارد، ساخته‌ام.

The outside shape is woven bamboo,

ترکیب بیرونی آن بامبوی بافته شده‌است،

and the inside core is stones and rammed earth.

و هسته درونی از سنگ و خاک کوبیده است.

And it is a traditional building material.

و این یک ماده ساختمانی سنتی است.

Even large parts of the Great Wall of China

حتی بخش‌های بزرگ دیوار بزرگ چین

have been built with rammed earth,

از خاک کوبیده ساخته شده‌ است،

but it's getting replaced by concrete.

اما بتن جایگزین آن می‌شود.

And this trend is happening very fast.

و این روند خیلی سریع درحال وقوع است.

Within only a couple of years,

تنها در دو سال،

China has consumed more cement than the United States

چین بیشتر از مصرف ایالات متحده در کل قرن بیستم،

in the entire 20th century.

از سیمان استفاده کرده‌ است.

And this trend of replacing natural building materials

و این روند جایگزینی مصالح ساختمانی طبیعی

with materials that require a lot of energy,

با مصالحی شده که انرژی بیشتری لازم دارند،

that are energy-intensive,

انرژی زیادی مصرف می‌کنند،

and that emit CO2

و گاز CO2 منتشر می‌کنند،

is really clearly contributing to climate change.

به طور واضح در تغییرات آب و هوایی نقش دارد.

And we have alternatives,

و ما این گزینه‌ها را داریم،

such as mud, stones, timber, bamboo, earth,

گِل، سنگ، چوب، بامبو، خاک،

that are totally effective options for all sorts of purposes.

که همگی گزینه‌های قابل اجرایی برای اهداف مختلف هستند.

This, for example, is an office building that we did

برای مثال این یک ساختمان اداری است که ما

for Omicron Electronics in Austria.

برای شرکت الکترونیکی اُمیکرون در اتریش ساختیم.

Mud is healthy for the planet, but also for the human bodies,

گِل نه تنها برای سیاره بلکه برای بدن انسان‌ها هم مفید است،

and the material is low-tech,

با این‌ که این ماده تکنولوژی کمی نیاز دارد

but the performance is high-tech.

اما عملکرد آن پیشرفته است.

The earth walls keep the highly sophisticated tools in the building safe

دیوارهای گِلی به وسیله تنظیم رطوبت طبیعی، ابزارهای پیچیده را

by naturally regulating moisture.

در ساختمان ایمن نگه می‌دارد.

And this wall in my own home

و این دیوار در خانه من،

is our humidfier.

دستگاه بخور خانه ما است.

We love our six tons of dirt at home

ما شش تن گِل خانه‌مان را دوست داریم

not only because it's healthy and sustainable.

نه فقط بخاطر اینکه سالم و با دوام است،

Its archaic warmth is touching deep within.

گرمای کهنه آن عمیقاً گیرا است.

My personal dream is to build a mud skyscraper right in Manhattan.

رویای شخصی من ساخت یک آسمان خراش گِلی دقیقاً در وسط منهتن است.

(Laughter)

(خنده)

Yeah.

بله.

(Applause)

(تشویق)

And this dream isn't so crazy

واین رویا زیاد دور از ذهن نیست

if you think of the mud city of Shibam in Yemen

اگر شهر خشتی شبام در یمن را ببینید

that was built in the 16th century

که در قرن شانزدهم ساخته شده‌ است

and has lasted now for 500 years.

و بعداز ۵۰۰ سال هنوز هم پابرجاست.

What was possible that long ago is possible today as well,

اتفاقی که سال‌ها پیش امکان پذیر بوده امروز هم ممکن است،

and we can apply all our technical know-how

و ما می‌توانیم تمام فوت و فن‌های صنعتی خود را

to these ancient materials

در این مصالح سنتی به کار ببندیم

so that it meets our needs and our dreams.

تا نیازها و رویاهای‌مان را تحقق ببخشیم.

All around us,

پیرامون ما

and just below our feet ...

و درست زیر پای ما...

are wonderful natural building materials.

مصالح ساختمانی طبیعی فوق العاده‌ای وجود دارد.

Let's use them.

بیائید ازآنها استفاده کنیم.

And I deeply believe

و من عمیقاً معتقدم

our homes, our work spaces, our cities

خانه‌های ما، فضای کاری ما، شهرهای ما

would become more healthy and sustainable

سالم‌تر و بادوام‌تر

and more humane

و انسانی‌تر

and beautiful.

و زیباتر می‌شوند.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)