How our friendship survives our opposing politics | Caitlin Quattromani and Lauran Arledge

Translator: Morvarid Zandichi Reviewer: sadegh zabihi

Caitlin Quattromani: The election of 2016 felt different.

کیتلین کوآترومانی: انتخابات سال ۲۰۱۶ فرق داشت.

Political conversations with our family and friends

مکالمه‌های سیاسی با خانواده‌ها و دوستان‌مون

uncovered a level of polarization

پرده از سطحی از تضاد برداشت

that many of us had not previously experienced.

که خیلی از ما پیش از این تجربه‌ش نکرده بودیم.

People who we always thought were reasonable and intelligent

افرادی که همیشه فکر می‌کردیم منطقی و باهوش هستن

seemed like strangers.

به نظرمون غریبه می‌اومدن.

We said to ourselves, "How could you think that?

به خودمون می‌گفتیم، "چطور می‌تونی چنین فکری بکنی؟

I thought you were smart."

من فکر می‌کردم تو باهوشی."

Lauran Arledge: Caitlin and I met in the summer of 2011,

لورن آرلج: من و کیتلین در تابستان ۲۰۱۱ با هم آشنا شدیم،

and we bonded around being working moms

و با هم صمیمی شدیم چون هردو مادران شاغل بودیم

and trying to keep our very energetic boys busy.

و سعی می‌کردیم پسرهای خیلی پرانرژی‌مون رو مشغول نگه داریم.

And we soon found out we had almost everything in common.

و خیلی زود فهمیدیم تقریباً در همه‌چی توافق نظر داریم.

From our love of Colorado to our love of sushi,

از عشق‌مون به کلرادو گرفته تا علاقه‌مون به سوشی،

there wasn't much we didn't agree on.

چیز زیادی نبود که سرش مخالفت داشته باشیم.

We also discovered that we share a deep love of this country

ما همچنین فهمیدیم که در عشق عمیق‌مون به این کشور

and feel a responsibility to be politically active.

و احساس مسئولیت در فعال سیاسی بودن، شریک هستیم.

But no one's perfect --

ولی هیچ‌کس کامل نیست --

(Laughter)

(خنده حضار)

and I soon found out two disappointing things about Caitlin.

و من خیلی زود متوجه دو موضوع ناامیدکننده در مورد کیتلین شدم.

First, she hates camping.

اولا، اون از چادر زدن متنفره.

CQ: I think camping is the worst.

کیتلین: معتقدم هیچی بدتر از چادر زدن نیست.

LA: So there would not be any joint camping trips in our future.

لورن: پس در آینده‌ی ما هیچ چادرزنی مشترکی وجود نخواهد داشت.

The second thing is that she's politically active all right --

دوم اینکه او یک فعال سیاسی درست و حسابی بود اما --

as a conservative.

به عنوان یک محافظه‌کار.

CQ: I may hate camping, but I love politics.

کیتلین: من ممکنه از چادرزدن متنفر باشم ولی عاشق سیاست‌ام.

I listen to conservative talk radio just about every day,

من تقریباً هرروز به برنامه‌های رادیویی حزب محافظه‌کار گوش می‌کنم.

and I've volunteered for a few different conservative political campaigns.

و تا الان برای چند کمپین سیاسی محافظه‌کارانه‌ی مختلف داوطلب شدم.

LA: And I'd say I'm a little to the left,

لورن: و من باید بگم من کمی متمایل به چپ هستم،

like all the way to the left.

یعنی کاملاً چپی هستم.

(Laughter)

(خنده حضار)

I've always been interested in politics.

من همیشه به سیاست علاقه‌مند بوده‌ام.

I was a political science major,

رشته‌م علوم سیاسی بوده،

and I worked as a community organizer and on a congressional campaign.

و به عنوان سازمان‌دهنده اجتماعات و در کمپین‌های کنگره شرکت کرده‌ام.

CQ: So as Lauran and I were getting to know each other,

کیتلین: همینطور که من و لورن داشتیم با هم آشنا می‌شدیم،

it was right in the middle of that 2012 presidential campaign,

درست وسط کارزار انتخاباتی سال ۲۰۱۲ بود،

and most of our early political conversations

و بیشتر مکالمات اولیه‌ی ما در مورد سیاست،

were really just based in jokes and pranks.

در واقع بیشتر جنبه‌ی شوخی و شیطنت داشت.

So as an example, I would change Lauran's computer screen saver

به عنوان مثال، من تصویر صفحه کامپیوتر لورن رو تغییر می‌دادم

to a picture of Mitt Romney,

و عکسی از میت رامنی می‌ذاشتم.

or she would put an Obama campaign magnet on the back of my car.

یا او یک آهن‌ربای کمپین اوباما رو پشت ماشین من می‌چسبوند.

(Laughter)

(خنده حضار)

LA: Car, not minivan.

لورن: ماشین، نه مینی‌ون.

CQ: But over time, those conversations grew more serious

کیتلین: ولی با گذشت زمان این مکالمات عمیق‌تر شدن

and really became a core of our friendship.

و واقعاً تبدیل به هسته مرکزی دوستی ما شدن.

And somewhere along the line,

و هرچه رفتیم جلوتر،

we decided we didn't want to have any topic be off limits for discussion,

تصمیم گرفتیم نمی‌خوایم بحث در مورد هیچ موضوعی بین‌مون ممنوع باشه،

even if those topics pushed us way outside of our friendship comfort zone.

حتی اگر اون موضوعات باعث می‌شدن از نقطه‌ی امن دوستی‌مون بیرون بیایم.

LA: And so to most of us,

لورن: و برای اکثر ما،

political conversations are a zero-sum game.

مکالمات سیاسی حکم برد و باخت دارن.

There's a winner and there's a loser.

یک برنده وجود داره و یک بازنده.

We go for the attack and we spot a weakness in someone's argument.

ما حمله می‌کنیم و نقطه ضعف طرف در بحث رو نشونه می‌گیریم.

And here's the important part:

و این بخش مهم ماجراست:

we tend to take every comment or opinion that's expressed

عادت داریم هر نظر یا عقیده‌ای که بروز داده می‌شه

as a personal affront to our own values and beliefs.

رو توهین شخصی به باورها و ارزش‌هامون تلقی کنیم.

But what if changed the way we think about these conversations?

ولی چی می‌شه اگر ما طرز فکرمون در مورد این مکالمات رو عوض کنیم؟

What if, in these heated moments,

چی می‌شه اگر در این لحظات پرشور،

we chose dialogue over debate?

به جای مجادله، گفتگو رو انتخاب کنیم؟

When we engage in dialogue, we flip the script.

وقتی ما وارد گفتگو می‌شیم شرایط رو می‌چرخونیم.

We replace our ego and our desire to win

ما خودخواهی و علاقه‌مون به بردن رو

with curiosity, empathy

با کنجکاوی و همدلی

و علاقه به آموختن، جایگزین می‌کنیم.

and a desire to learn.

Instead of coming from a place of judgment,

به جای قرار گرفتن در موقعیت قضاوت،

we are genuinely interested in the other person's experiences,

واقعا به تجربیات طرف مقابل علاقه نشون بدیم،

their values and their concerns.

به ارزش‌هاشون و نگرانی‌هاشون.

CQ: You make it sound so simple, Lauran.

کیتلین: یه جوری می‌گی انگار خیلی ساده‌ست، لورن.

But getting to that place of true dialogue is hard,

ولی رسیدن به اون نقطه گفتگوی واقعی سخته،

especially when we're talking about politics.

مخصوصاً وقتی داریم راجع به سیاست حرف می‌زنیم.

It is so easy to get emotionally fired up

راحت می‌شه احساساتی شد و از کوره در رفت

about issues that we're passionate about,

در مورد اون‌چه علاقه‌ی شدیدی بهش داریم،

and we can let our ego get in the way of truly hearing

و می‌تونیم اجازه بدیم نفس‌مون سر راه شنیدن واقعی

the other person's perspective.

نقطه‌نظر‌های طرف مقابل قرار بگیره.

And in this crazy political climate we're in right now,

و در این جو سیاسی دیوانه‌واری که این روزها داریم،

unfortunately, we're seeing an extreme result

متأسفانه، شاهد نتایج افراطی

of those heated political conversations,

از این مکالمات سیاسی پرشور هستیم،

to the point where people are willing to walk away from their relationships.

تا جایی که آدم‌ها حاضر می‌شن روابطشون رو به هم بزنن.

In fact, Rasmussen released a poll earlier this year

در واقع، رازموسن اوایل امسال یک نظرسنجی منتشر کرد

that said 40 percent of people reported that the 2016 election

که نشون می‌داد ۴۰ درصد از افراد گزارش دادن که انتخابات ۲۰۱۶

negatively impacted a personal relationship,

روی روابط شخصی‌شون اثر منفی گذاشته،

and the Journal of Cognitive Neuroscience tells us

و مجله‌ی عصب‌شناسی شناختی به ما می‌گه

that people tend to feel their way to their beliefs

افراد در مورد باورهاشون به جای استفاده کردن از منطق،

rather than using reasoning,

بیشتر احساسی عمل می‌کنن،

and that when reason and emotion collide,

و وقتی منطق و احساس با هم برخورد می‌کنن،

it's emotion that invariably wins.

احساسات بدون استثنا برنده‌ست.

So no wonder it's hard to talk about these issues.

پس جای تعجب نداره که حرف زدن در مورد این مسائل سخته.

LA: And look, we're just two regular friends

لورن: و ببینین، ما دو تا دوست معمولی هستیم

who happen to think very differently

که از قضا اختلاف نظر داریم

about politics and the role that government should play in our lives.

در مورد سیاست و نقشی که دولت باید در زندگی‌های ما ایفا کنه.

And I know we were all taught not to talk about politics

و می‌دونم به همه‌ی ما یاد دادن که در مورد سیاست حرف نزنیم

because it's not polite,

چون این کار مؤدبانه نیست،

but we need to be able to talk about it,

ولی ما باید بتونیم که در موردش حرف بزنیم

because it's important to us and it's a part of who we are.

برای اینکه برامون اهمیت داره و این بخشی از وجودمونه.

CQ: We have chosen to avoid political debate

کیتلین: ما انتخاب کردیم از مجادلات سیاسی دوری کنیم

and instead engage in dialogue

و به جاش گفتگو کنیم

in order to maintain what we fondly call

برای اینکه بتونیم اون‌چه با علاقه اسم‌ش رو

our bipartisan friendship.

دوستی دوحزبی‌ گذاشتیم رو حفظ کنیم.

(Laughter)

(خنده حضار)

LA: And this election and all of the craziness that has followed

لورن: و این انتخابات و تمام دیوانگی‌هایی که به دنبال‌ش اومده

has given us several opportunities to practice this skill.

به ما فرصت‌های زیادی داده که این مهارت رو تمرین کنیم.

(Laughter)

(خنده حضار)

Let's start with January and the Women's March.

بیاین با ژانویه و راهپیمایی زنان شروع کنیم.

At this point, you can probably guess which one of us participated.

دیگه می‌تونین حدس بزنین کدوم یکی از ما در این راهپیمایی شرکت کرده.

(Laughter)

(خنده حضار)

CQ: Oh, the Women's March.

کیتلین: وای، راهپیمایی زنان.

I was annoyed and irritated that entire day,

من تمام اون روز عصبی و کلافه بودم،

really because of two things.

در واقع به خاطر دو موضوع:

Number one, the name "Women's March."

اول به خاطر اسم "راهپیمایی زنان"

As a conservative woman,

به عنوان یک زن محافظه‌کار،

the march's platform of issues didn't represent me,

خط مشی موضوعات این راهپیمایی دغدغه‌ی من نبود،

and that's OK,

و مسأله‌ای هم نیست،

but hearing it talked about as this demonstration of sisterhood

ولی شنیدن اینکه در موردش به عنوان نمادی از رابطه‌ی خواهری

and solidarity for all women

و اتحاد میان تمام زنان صحبت می‌شد

didn't ring true for me.

به نظر من درست و حقیقی نمی‌اومد.

The other piece was the timing of the event,

و مورد بعدی زمانبندی این اتفاق بود،

the fact that it was the day after the presidential inauguration.

اینکه اون روز بعد از مراسم تحلیف ریاست‌جمهوری بود.

It felt like we weren't even giving the new administration

انگار که ما حتی به این دولت جدید مجال نمی‌دادیم

to actually do anything, good or bad,

که یک کار خوب یا بد انجام بده،

before people felt the need to demonstrate against it.

قبل از اینکه آدم‌ها احساس نیاز کنن در مخالفت باهاش تظاهرات کنن.

LA: And under normal circumstances, I would agree with Caitlin.

لورن: و در شرایط عادی من با کیتلین موافق می‌بودم

I think an administration does deserve the benefit of the doubt.

فکر می‌کنم یک دولت لیاقت اینکه بهش فرصت داده بشه رو داره.

But in this case, I was marching to show my concern

ولی در این مورد، من در راهپیمایی شرکت کردم تا نگرانی‌م رو نشون بدم

that a man with such a poor track record with women and other groups

که مردی با اون سابقه‌ی ضعیف در مواجهه با زنان و گروه‌های اقلیت

had been elected as president.

به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شده.

I had to be part of the collective voice

من باید عضوی از اون صدای جمعی می‌بودم

that wanted to send a clear message to the new president

که می‌خواست پیامی روشن به رئیس‌جمهور جدید مخابره کنه

that we did not accept or condone

که ما رفتار و زبان‌بازی او در دوران انتخابات

his behavior or rhetoric during the election.

رو نپذیرفته و نمی‌بخشیم.

CQ: So I'm already feeling kind of aggravated,

کیتلین: خب من همینطوری‌ش هم یه جورایی عصبی بودم،

and then I see this Facebook from Lauran pop up in my social media feed.

و بعد دیدم این نوشته در فیسبوک از لورن اومد توی خبرمایه‌ٔ شبکه‌های اجتماعی من.

(Laughter)

(خنده حضار)

Seeing Lauran's sons at the march and holding signs

دیدن پسرهای لورن در راهپیمایی و حمل کردن نوشته‌ها

took it to a new level for me, and not in a good way,

من رو به یک سطح جدیدی برد که خوب هم نبود،

because I know these boys,

چون من این پسرها رو می‌شناسم،

I love these boys,

این پسرها رو دوست دارم،

and I didn't feel they were old enough

و احساس می‌کردم هنوز اون‌قدر بزرگ نشدن

to understand what the march stood for.

که بفهمن این راهپیمایی نماد چیه.

I didn't understand why Lauran would choose

نمی‌فهمیدم چرا لورن باید انتخاب کنه

to have them participate in that way,

اون‌ها رو مجبور به مشارکت به اون شکل بکنه،

and I assumed it wasn't a choice that the boys made for themselves.

و تصور می‌کردم این انتخاب خود پسرها نبوده.

But I also know Lauran.

اما من لورن رو هم می‌شناختم.

You're an incredible mom

تو یک مادر فوق‌العاده‌ای

who would never exploit your boys in any way,

که هرگز و به هیچ عنوانی از پسرهات بهره‌کشی نخواهی کرد،

so I had to stop and check myself.

پس باید خودم می‌رفتم و می‌دیدم.

I had a decision to make.

باید تصمیم می‌گرفتم.

I could take the easy way out

می‌تونستم مسیر آسون رو انتخاب کنم

and just choose not to say anything to her,

و فقط انتخاب کنم که هیچی بهش نگم،

and instead just kind of simmer in my frustration,

و به جاش یه جورایی به عصبانی بودنم ادامه بدم،

or I could ask her to learn more about her motivations.

یا می‌تونستم ازش بپرسم تا انگیزه‌هاش رو بیشتر بفهمم.

LA: And I shared with Caitlin

لورن: و من به کیتلین گفتم

that we actually started talking about the March

که ما در واقع هفته‌ها قبل از مشارکت در راهپیمایی

weeks before we participated.

در موردش شروع به صحبت کرده بودیم.

And my boys were curious as to why the event was being organized,

و پسرهای من کنجکاو بودن بدونن چرا چنین گردهمایی هماهنگ شده،

and this led to some very interesting family conversations.

و این موضوع منجر به مکالمه‌های بسیار جالب خانوادگی شد.

We talked about how in this country, we have the right and the privilege

ما در مورد این صحبت کردیم که چطور در این کشور ما حق و امتیاز داریم

to demonstrate against something we don't agree with,

که مخالفت‌مون با چیزی که باهاش موافق نیستیم رو بروز بدیم،

and my husband shared with them why he thought it was so important

و همسرم برای اون‌ها توضیح داد که چرا فکر می‌کنه خیلی مهمه

that men joined the Women's March.

که مردان هم به راهپیمایی زنان بپیوندن.

But the most significant reason we marched as a family

ولی مهم‌ترین دلیلی که ما خانوادگی در راهپیمایی شرکت کردیم

is that it was a way for us to honor my parents' legacy.

این بود که به میراث والدین من احترام بگذاریم.

They spent their careers

اون‌ها سال‌ها کار کرده بودن

working to defend the rights of some of our most vulnerable citizens,

که از حقوق بعضی از آسیب‌پذیرترین شهروندان ما حمایت کنن،

and they passed these values down to me and my brother,

و این ارزش‌ها رو به من و برادرم هم منتقل کرده بودن،

and we want to do the same with our sons.

و ما می‌خوایم همین کارو برای پسرهامون انجام بدیم.

CQ: After talking to Lauran,

کیتلین: بعد از حرف زدن با لورن،

I really understood not only why she felt it was so important to march,

واقعا نه تنها فهمیدم چرا شرکت در این راهپیمایی تا این حد براش مهم بوده

but why she had her boys with her.

بلکه فهمیدم چرا پسرهاش رو با خودش برده.

And frankly, my assumptions were wrong.

و صادقانه بگم، فرضیات من اشتباه بودن.

It was the boys who wanted to march

خود پسرها خواسته بودن در راهپیمایی شرکت کنن

after they talked about the issues as a family.

بعد از اینکه راجع به این موضوع خانوادگی صحبت کرده بودن.

But what's most important about this example

ولی اون‌چه در این مثال از همه‌چیز مهم‌تره

is to think about the alternative.

فکر کردن به جایگزین این اتفاقه.

Had Lauran and I not talked about it,

اگر من و لورن راجع به این موضوع حرف نزده بودیم،

I would have been annoyed with her,

من از دست او ناراحت می‌موندم،

and it could have resulted in an undercurrent of disrespect

و این می‌تونست منجر به یک احساس نهفته‌ی بی‌احترامی

in our friendship.

در دوستی ما بشه.

But by asking Lauran questions, it allowed us to use dialogue

ولی با سوال پرسیدن از لورن ما تونستیم با کمک گفتگو

to get to a place of true understanding.

به یک نقطه‌ی درک واقعی برسیم.

Now, to be clear,

حالا، برای اینکه موضوع روشن بشه

our conversation didn't really change my mind about how I felt about the March,

مکالمه‌ی ما نظرم رو نسبت به راهپیمایی عوض نکرد،

but it absolutely changed my thinking around why she brought her boys with her.

ولی کاملاً طرز فکرم رو در مورد دلیل بردن پسرهاش به اون‌جا عوض کرد.

And for both of us, that dialogue allowed us to understand

و برای هر دوی ما، این گفتگو مجالی شد که بفهمیم

each other's perspective about the Women's March

نظرات هرکدوممون در مورد راهپیمایی زنان چیه

even though we disagreed.

گرچه اختلاف نظر داشتیم.

LA: The second topic that challenged our ability to engage in dialogue

لورن: دومین موضوعی که توانایی ما در گفتگو رو به چالش کشید

was around my need to understand

نیاز من به فهمیدن این بود

how Caitlin could vote for Trump.

که کیتلین چطور تونسته بود به ترامپ رأی بده.

(Laughter)

(خنده حضار)

Caitlin is a successful professional woman

کیتلین یک زن حرفه‌ای و موفقه

who is deeply caring and compassionate,

که عمیقاً نوع‌دوست و با محبته،

and the Caitlin I know

و اون کیتلینی که من می‌شناختم

would never excuse any man from talking about women

هرگز هیچ مردی رو به خاطر حرف زدن در مورد زنان

the way that Trump did during the campaign.

به شکلی که ترامپ در طول کمپین انتخاباتی‌ش حرف زده بود توجیه نمی‌کرد،

It was hard for me to reconcile these two things in my mind.

برام سخت بود این دو تا رو توی ذهن‌م با هم تطبیق بدم.

How could you overlook the things that were said?

چطور می‌تونستی اون حرف‌‌ها رو نادیده بگیری؟

CQ: So I'm guessing I may not be the only one here that thought

کیتلین: خب فکر می کنم شاید من تنها کسی این‌جا نباشم که فکر می‌کنه

we didn't have the best choices for the presidential election last year.

گزینه‌های ما برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته بهترین نبودن.

(Laughter)

(خنده حضار)

The Republican candidate who I did support didn't make it out of the primary,

کاندیدای جمهوری‌خواه مورد حمایت من در رای‌گیری‌های اولیه انتخاب نشد،

so when it came time to vote, I had a decision to make.

پس وقتی موقع رای دادن شد، من باید تصمیم می‌گرفتم.

And you're right, there were some terrible things

و شما درست می‌گین، چیزهای افتضاحی بودن

that came out during the Trump campaign,

که در طول کمپین انتخاباتی ترامپ آشکار شده بودن،

so much so that I almost decided to just abstain

تا جایی که من تقریباً تصمیم گرفتم رأی ندم

rather than voting for president,

به جای اینکه در انتخابات شرکت کنم،

something I had never even considered doing before.

چیزی که قبلاً هرگز بهش فکر نکرده بودم.

But ultimately, I did vote for Donald Trump,

ولی در نهایت، به دونالد ترامپ رأی دادم،

and for me it was really a vote for party over person,

و برای من این رأی واقعاً رأی به حزب بود تا رأی به فرد،

especially recognizing how important that presidential pick is

به ویژه با آگاهی به اینکه این انتخاب رییس‌جمهور

on influencing our judicial branch.

بر بخش قضایی ما تأثیر داشت.

But I shared with Lauran it was a decision I really wrestled with,

ولی این موضوع رو با لورن مطرح کردم که چقدر با این تصمیم درگیر بودم

and not one that I made lightly.

و تصمیم راحتی برام نبود.

LA: And so after our conversation, I was struck by a few things.

لورن: بنابراین بعد از صحبت‌مون، من به چند نکته رسیدم.

First, I had fallen victim to my own confirmation bias.

اول اینکه، من قربانی دلایل متعصبانهٔ خودم شده بودم.

Because of my strong feelings about Trump,

به خاطر احساسات شدیدی که نسبت به ترامپ داشتم،

به تمام کسانی که به ترامپ رأی داده بودن ویژگی‌های یکسانی نسبت داده بودم،

I had given all Trump voters the same attributes,

and none of them forgiving.

و هیچ‌کدومشون هم بخشاینده نبودن.

(Laughter)

(خنده حضار)

But knowing Caitlin, I started to ask questions.

ولی با شناختی که از کیتلین داشتم شروع کردم از خودم سوال پرسیدن.

What were Trump voters really concerned about?

رأی دهندگان به ترامپ واقعاً نگران چه چیزهایی بودن؟

Under all the divisive language, what was really going on?

زیر این حجم از گفتمان تفرقه‌آمیز واقعاً چه چیزهایی در جریانه؟

What could we learn about ourselves and our country

از چنین اتفاق عجیب و غریبی چه چیزهایی در مورد خودمون

from this unlikely event?

و کشورمون می‌تونیم بفهمیم؟

I also learned that we shared a deep disappointment in this election,

همینطور فهمیدم که ما هر دو در ناامیدی عمیق‌مون از این انتخابات شریکیم

and that we have growing concerns about our two-party political system.

و اینکه هردومون نگرانی‌های رو به افزایشی از سیستم دو حزبی سیاسی‌مون داریم

But the most important thing about this conversation

ولی مهم‌ترین مساله در مورد این گفتگو

is that it happened at all.

این بود که اصلاً اتفاق افتاد.

Without an open and honest dialogue between the two of us,

بدون یک گفتگوی راحت و صادقانه بین ما دو نفر،

this election would have been the elephant in the room

این انتخابات حکم اون فیل در اتاق تاریک رو پیدا می‌کرد

for the next four years, pun intended.

برای چهارسال آینده، از این ایهام عمداً استفاده کردم.

(Laughter)

(خنده حضار)

CQ: So, look --

کیتلین: پس، ببینین --

(Applause)

(تشویق حضار)

So, look -- we know it takes work to get past the difficult,

پس، ببینین -- می‌دونیم گذشتن از سختی‌ها کار می‌بره،

frustrating and sometimes emotional parts

قسمت‌های عصبی‌کننده و گاهی احساسی

of having discussions about issues like the Women's March

در داشتن گفتگوهایی در مورد مسائلی مثل راهپیمایی زنان

or why your friend may have voted for a candidate that you can't stand.

یا اینکه چرا دوست شما ممکنه به کاندیدایی رأی داده باشه که شما تحمل‌ش رو هم ندارین.

But we need to have these conversations.

ولی ما نیاز به این مکالمات داریم.

Our ability to move past political debate

توانایی ما در گذر از مناظرات سیاسی

into true dialogue

به گفتگوهای حقیقی

is a critical skill we should all be focused on right now,

یک مهارت حیاتیه که همه‌ی ما باید الان روش تمرکز کنیم،

especially with the people that we care about the most.

مخصوصاً با آدم‌هایی که برامون بیشترین اهمیت رو دارن.

LA: And it's not just as adults that we need to bottle this behavior.

لورن: و این فقط ما بزرگ‌ترها نیستیم که باید این رفتار رو کنترل کنیم.

It's critical that we do it for our children as well.

مهمه که برای بچه‌هامون هم اینکار رو انجام بدیم.

My sons were inundated with this election.

پسرهای من در این انتخابات غرق شده بودن.

We were listening to the news in the morning,

ما صبح‌ها به اخبار گوش می‌کردیم،

and they were having conversations with their friends at school.

و اون‌ها با دوستانشون در مدرسه درباره این موضوع صحبت می‌کردن.

I was concerned that they were picking up so much polarizing misinformation,

من نگران این حجم اطلاعات متضاد گمراه‌کننده که به اون‌ها می‌رسید بودم،

and they were growing really fearful of a Trump presidency.

و اون‌ها واقعاً داشتن از ریاست‌جمهوری ترامپ می‌ترسیدن.

Then one day, after the election, I was taking my sons to school,

تا اینکه یک روز، بعد از انتخابات من داشتم پسرهامو به مدرسه می‌بردم،

and my younger son, completely out of the blue,

و پسر کوچک‌ترم خیلی ناگهانی گفت،

said, "Mom, we don't know anybody who voted for Trump, right?"

"مامان، ما توی آشناهامون کسی که به ترامپ رأی داده باشه نداریم، درسته؟"

(Laughter)

(خنده حضار)

And I paused and I took a deep breath.

و من مکث کردم و یه نفس عمیق کشیدم.

"Yes, we do."

"چرا، داریم."

(Laughter)

(خنده حضار)

"The Quattromanis."

"خانواده‌ی کوآترومانی."

And his response was so great.

و جواب او عالی بود.

He kind of got this confused look on his face, and he said ...

یه جور نگاه گیج و مبهوتی روی صورت‌ش نشست و بعد گفت ...

"But we love them."

"ولی ما اونا رو دوست داریم."

(Laughter)

(خنده حضار)

And I answered, "Yes, we do."

و من جواب دادم، "بله، دوست داریم."

(Laughter)

(خنده حضار)

And then he said, "Why would they vote for him?"

و بعد او گفت، "چرا اون‌ها بهش رأی دادن؟"

And I remember stopping and thinking

و یادم میاد مکث کردم و فکر کردم

that it was really important how I answered this question.

که خیلی مهمه چطور به این سوال جواب می‌دم.

Somehow, I had to honor our own family values

یه جورایی، هم باید به ارزش‌های خانوادگی خودمون احترام می‌ذاشتم

and show respect for our friends.

و هم احترام به دوستان‌مون رو نشون می‌دادم.

So I finally said,

پس در نهایت گفتم،

"They think that's the right direction for this country."

"اون‌ها فکر می‌کنن این مسیر درست برای این کشوره."

And before I had even gotten the whole sentence out,

و قبل از اینکه جمله‌م تموم بشه،

he had moved on to the soccer game he was going to play at recess.

اون رفت سراغ مسابقه فوتبالی که قرار بود زنگ تفریح انجام بده.

CQ: So life with boys.

کیتلین: امان از زندگی‌ با پسرها.

(Laughter)

(خنده حضار)

So what Lauran and I have discovered through our bipartisan friendship

پس اون چیزی که من و لورن در این دوستی دوحزبی بهش رسیدیم

is the possibility that lives in dialogue.

امکانی بود که در گفتگو وجود داشت.

We have chosen to be genuinely curious

ما انتخاب کرده بودیم که واقعاً

about each other's ideas and perspectives

نسبت به ایده‌ها و دیدگاه‌های هم کنجکاو باشیم

and to be willing to listen to one another even when we disagree.

و حاضر باشیم به حرف همدیگه گوش کنیم حتی وقتی با هم توافق نداریم.

And by putting aside our ego and our preconceived ideas,

و با کنار گذاشتن خودخواهی‌مون و ایده‌های از پیش تعیین شده‌مون،

we've opened ourselves up to limitless learning.

خودمون رو در معرض یادگیری بی‌محدودیت قرار دادیم.

And perhaps most importantly for our relationship,

و شاید مهم‌تر از همه برای رابطه‌مون،

we have made the commitment to each other

ما به هم تعهد دادیم

that our friendship is way more important

که دوستی‌مون خیلی مهم‌تره

than either of us being right or winning a conversation about politics.

از اینکه کدوممون درست می‌گه یا اینکه برنده‌ی یک مکالمه در مورد سیاسته.

So today, we're asking you to have a conversation.

پس امروز، ما از شما می‌خوایم که با هم گفتگو کنین.

Talk to someone outside of your political party

با یک نفر خارج از حزب سیاسی خودتون

who might challenge your thinking.

که ممکنه تفکر شما رو به چالش بکشه.

Make an effort to engage with someone

تلاش کنین با یک نفر درگیر صحبت بشین

with whom you might typically avoid a political conversation.

که به طور معمول از گفتگوی سیاسی باهاش اجتناب می‌کنین.

But remember, the goal isn't to win,

ولی یادتون باشه، هدف برنده شدن نیست،

the goal is to listen and to understand

هدف گوش دادن و فهمیدن

and to be open to learning something new.

و تمایل به یادگیری یک چیز جدیده.

LA: So let's go back to election night.

لورن: خب بذارین به شب انتخابات برگردیم

As the polls were closing

وقتی شمارش آرا رو به اتمام بود

and it became clear that Trump was going to be our new president,

و مشخص شد که قراره ترامپ رئیس‌جمهور جدید ما باشه،

I was devastated.

من به شدت ناراحت بودم.

I was sad, I was confused,

غمگین بودم، گیج بودم،

and I'll be honest -- I was angry.

و صادقانه بگم -- عصبانی بودم.

And then just before midnight,

و درست قبل از نیمه شب،

I received this text message from Caitlin.

این پیغام رو از کیتلین گرفتم.

[I know this is a hard night for you guys.

[می‌دونم امشب براتون شب سختیه.

We are thinking of you. Love you.]

ما به فکرتون هستیم. دوست‌تون داریم.]

And where there so easy could have been weeks or months of awkwardness

و فضایی که خیلی راحت می‌تونست هفته‌ها یا ماه‌ها معذب کننده باشه

and unspoken hostility, there was this --

و یک جور خشونت ناگفته توش باشه، این بود --

an offering of empathy rooted in friendship.

همدردی‌ای که ریشه در رفاقت داشت.

And I knew, in that moment, that we would make it through this.

و من همون‌جا، در همون لحظه فهمیدم که ما از این ماجرا جون سالم به در می‌بریم.

CQ: So we must find a way to engage in meaningful conversations

کیتلین: پس ما باید راهی پیدا کنیم که با هم مکالمات معنادار داشته باشیم

that are going to move us forward as a nation,

که ما رو به عنوان یک ملت به پیش ببره،

and we can no longer wait

و دیگه نمی‌تونیم منتظر باشیم

for our elected officials to elevate our national discourse.

که افراد منتخب ما گفتمان سیاسی‌مون رو تعالی ببخشن.

LA: The challenges ahead are going to require all of us

لورن: چالشی که پیش رو دارم نیازمند مشارکت همه‌ی ما

to participate in a deeper and more meaningful way ...

به روشی عمیق‌تر و معنادارتره ...

and it starts with each one of us

و این مسیر با هرکدوم از ما شروع می‌شه

building connection through dialogue --

که از طریق گفتگو ارتباط برقرار کنیم --

in our relationships, our communities

در روابطمون، در جوامع‌مون

and as a country.

و به عنوان یک کشور.

Thank you.

متشکریم.

(Applause)

(تشویق حضار)