How doctors can help low-income patients (and still make a profit) | P.J. Parmar

Translator: Ivana Korom Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Mitra Shishegari Reviewer: Pedram Pourasgari

Colfax Avenue, here in Denver, Colorado,

خیابان کلفاکس، اینجا در دنور، کلرادو،

was once called the longest, wickedest street in America.

زمانی طولانی‌ترین و ‏ بدنام ترین خیابان آمریکا بود.

My office is there in the same place -- it's a medical desert.

دفتر من هم آنجاست-- ‏الان یک منطقه پزشکی است.

There are government clinics and hospitals nearby,

نزدیک آنجا کلینیک‌های دولتی ‏ و بیمارستان هست،

but they're not enough to handle the poor who live in the area.

اما برای رسیدگی به فقرایی که ‏ آنجا زندگی می‌کنند، کافی نیست.‏

By poor, I mean those who are on Medicaid.

منظوراز فقرا کسانی که بیمه مدیکید دارند.‏

Not just for the homeless; 20 percent of this country is on Medicaid.

نه تنها بی‌خانمان‌ها، بلکه ۲۰ درصد از مردم آمریکا این بیمه را دارند.

If your neighbors have a family of four and make less than $33,000 a year,

اگه همسایه‌های شما خانواده ۴ نفره دارند و ‏ کمتر از سالی ۳۳ هزار دلار درآمد دارند

then they can get Medicaid.

می‌توانند بیمه مدیکید داشته باشند.

But they can't find a doctor to see them.

اما پزشکی پیدا نمی‌کنند که ویزیتشان کند.

A study by Merritt Hawkins

مریت هاوکینز در تحقیقش

found that only 20 percent of the family doctors in Denver

متوجه شده که فقط ۲۰ درصد از پزشک‌های خانواده دردنور

take any Medicaid patients.

بیماری با این نوع بیمه را می‌پذیرد.

And of those 20 percent, some have caps, like five Medicaid patients a month.

و از آن ۲۰ درصد، برخی محدودیت گذاشته‌اند، مثلا فقط پنج بیمار با این بیمه در ماه.

Others make Medicaid patients wait months to be seen,

بقیه بیماران با بیمه مدیکید را مجبور ‏به ماه‌ها صبر می‌کنند تا ویزیت شوند‎.‎

but will see you today, if you have Blue Cross.

اما اگر بیمه «بلو کراس» داشته باشید، ‏ همین امروز ویزیت می‌شوید‎.

This form of classist discrimination is legal

این نوع از تبعیض قانونی است.

and is not just a problem in Denver.

و این مشکل فقط در دنور نیست.

Almost half the family doctors in the country

تقریبا نیمی از پزشک‌های خانواده کشور

refuse to see Medicaid patients.

بیماران با بیمه مدیکید را ویزیت نمی‌کنند.

Why?

چرا ؟

Well, because Medicaid pays less than private insurance

چون مدیکید کمتراز ‏ بیمه‌های خصوصی به آن‌ها پول می‌دهد.‎

and because Medicaid patients are seen as more challenging.

و همچنین بیمارهای مدیکید ‏ به نظر چالش‌های بیشتری دارند‎.‎

Some show up late for appointments, some don't speak English

برخی دیرتر از زمان ویزیت می‌آیند ‏ برخی انگلیسی بلد نیستند.‏

and some have trouble following instructions.

و برخی با پیروی از ‏ دستورالعمل‌ها مشکل دارند.‏

I thought about this while in medical school.

من زمانی که در دانشکده پزشکی بودم ‏ به این موضوع فکر کردم.‏

If I could design a practice that caters to low-income folks

اگر بتوانم طرحی را برنامه‌ریزی کنم تا به افراد کم درآمد کمک کند

instead of avoiding them,

به جای اجتناب از آن‌ها

then I would have guaranteed customers and very little competition.

این‌گونه مشتریان را تضمین می‌کردم و رقابت بسیار کم می‌شد.‏

(Laughter)

(خنده)

So after residency, I opened up shop, doing underserved medicine.

بعد از دوره دستیاری، یک مطب باز کردم ‏ و به محرومان خدمات پزشکی ارائه دادم.

Not as a nonprofit, but as a private practice.

نه به صورت غیرانتفاعی بلکه به عنوان یک کار خصوصی.

A small business seeing only resettled refugees.

یک کسب‌وکار کوچک ‏ فقط برای ویزیت پناهجویان مهاجر.

That was six years ago,

شش سال قبل بود،

and since then, we've served 50,000 refugee medical visits.

و از آن زمان به بعد ما به ۵۰ هزار‏ پناهجو خدمات درمانی ارائه دادیم.‏

(Applause)

(تشویق)

Ninety percent of our patients have Medicaid,

نود درصد از بیمارانمان بیمه مدیکید دارند.

and most of the rest, we see for free.

و بیشتر افراد باقیمانده را رایگان ویزیت می‌کنیم.

Most doctors say you can't make money on Medicaid,

اغلب پزشک‌ها می‌گویند با ‏ میدکید پول بدست نمی‌آورید

but we're doing it just fine.

اما ما این کار را خوب انجام می‌دهیم.

How?

چطور؟

Well, if this were real capitalism, then I wouldn't tell you,

اگر این نظام سرمایه‌داری واقعی باشد، ‏ به شما نخواهم گفت

because you'd become my competition.

چون شما رقیب من خواهید شد

(Laughter)

(خنده)

But I call this "bleeding-heart" capitalism.

اما من این را سرمایه‌داری «خوش قلب» می‌نامم

(Laughter)

(خنده)

And we need more people doing this, not less, so here's how.

نیاز است افراد بیشتری این کار را انجام دهند، اینگونه.

We break down the walls of our medical maze

ما موانع و پیچیدگی‌های پزشکی‌مان را از بین می‌بریم

by taking the challenges of Medicaid patients,

با پذیرفتن چالش‌های بیماران بیمه میدیکید،

turning them into opportunities, and pocketing the difference.

آن به فرصت تبدیل می‌کنیم و به روشی متفاوت پول درمی‌آوریم.

The nuts and bolts may seem simple, but they add up.

جزئیات کار به نظر ساده می‌رسد، ‏ اما اضافه می‌شوند.‏

For example, we have no appointments.

برای مثال، ما هیچ قرار ملاقاتی نداریم.

We're walk-in only.

و بیماران را در لحظه می‌پذیریم.

Of course, that's how it works at the emergency room,

البته, اورژانس این‌گونه کار می‌کند،

at urgent cares and at Taco Bell.

همچنین مراقبت‌های ویژه و فست‌فود تاکو بل.

(Laughter)

(خنده)

But not usually at family doctor's offices.

ولی نه همیشه ‏ در مطب دکترهای خانواده

Why do we do it?

چرا اینکار را می‌کنیم ؟

Because Nasra can't call for an appointment.

چون نصرا نمی‌تواند ‏ برای گرفتن وقت تماس بگیرد.‏

She has a phone, but she doesn't have phone minutes.

او تلفن همراه دارد اما ‏ اعتبار پولی برای صحبت ندارد.‏

She can't speak English, and she can't navigate a phone tree.

او انگلیسی نمیتواند صحبت کند و ‏ سیستم خودکار تلفن را دنبال کند.‏

And she can't show up on time for an appointment

و نمی‌تواند راس ساعت مقرر حضور پیدا کند.

because she doesn't have a car, she takes the bus,

زیرا ماشین ندارد و اتوبوس سوار می‌شود

and she takes care of three kids plus her disabled father.

از سه فرزندش به علاوه ‏ پدر معلولش مراقبت می‌کند.‏

So we have no appointments;

پس ما هیچ قراری نداریم

she shows up when she wants,

او هر زمان بخواهد برای ملاقات می‌آید

but usually waits less than 15 minutes to be seen.

ولی معمولا در کمتر از ‏ ۱۵ دقیقه ویزیت می‌شود.‏

She then spends as much time with us as she needs.

و به اندازه‌ای که نیاز دارد ‏ با ما وقت می‌گذراند.‏

Sometimes that's 40 minutes, usually it's less than five.

بعضی اوقات ۴۰ دقیقه، ‏ بیشتر مواقع هم کمتر از ۵ دقیقه .‏

She loves this flexibility.

او این انعطاف‌پذیری را دوست دارد.

It's how she saw doctors in Somalia.

او در سومالی هم به ‏ همین شیوه دکترها را می‌بیند.‏

And I love it, because I don't pay staff to do scheduling,

من این‌را دوست دارم چون ‏به کارکنان برای برنامه‌ریزی پول نمی‌دهم

and we have a zero no-show rate and a zero late-show rate.

و نرخ عدم مراجعه و مراجعه دیرهنگام برای ما صفر است.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

It makes business sense.

این از نظر تجاری منطقی است.

Another difference is our office layout.

تفاوت دیگر ما طرح دفتر کار ما است.

Our exam rooms open right to the waiting room,

اتاق‌های درمان دقیقاً رو به اتاق انتظار باز می‌شوند

our medical providers room their own patients,

پزشکان اتاق مخصوص بیماران خود را دارند،

and our providers stay in one room instead of alternating between rooms.

و پزشکان به جای رفت‌وآمد ‏در اتاق‌های مختلف فقط در یک اتاق می‌مانند.‏

Cutting steps cuts costs and increases customer satisfaction.

کاهش مراحل، کاهش هزینه‌ها و افزایش رضایتمندی مشتری را به همراه دارد.‏

We also hand out free medicines, right from our exam room:

همچنین ما دارو بصورت رایگان ‏مستقیماً از آزمایشگاه می‌دهیم.

over-the-counter ones and some prescription ones, too.

هم داروهای بدون نسخه و ‏ هم بعضی از داروهای نسخه‌دار

If Nasra's baby is sick,

اگه نوزادِ نصرا مریض شود،

we put a bottle of children's Tylenol or amoxicillin right in her hand.

ما بطری تایلنول مخصوص خردسال ‏ یا آموکسیسیلین به دستش می‌دهیم.‏

She can take that baby straight back home instead of stopping at the pharmacy.

او می‌تواند نوزاد را به جای بردن ‏ به داروخانه مستقیم به خانه ببرد.‏

I don't know about you, but I get sick just looking at all those choices.

شما را نمی‌دانم اما من با نگاه کردن به این محصولات حالم بد می‌شود.‏

Nasra doesn't stand a chance in there.

نصرا شانسی در آنجا ندارد.

We also text patients.

حتی به بیمارانمان پیام می‌دهیم.

We're open evenings and weekends.

ما عصرها و آخر هفته فعال هستیم.

We do home visits.

در خانه هم معاینه می‌کنیم.

We've jumped dead car batteries.

باتری به باتری هم کرده‌ایم.

(Laughter)

(خنده)

With customer satisfaction so high, we've never had to advertise,

با داشتن رضایتمندی زیاد مشتری هیچ‌وقت‏ نیاز به تبلیغ نداشته‌ایم.‏

yet are growing at 25 percent a year.

حتی این رضایتمندی ۲۵ درصد ‏ در سال افزایش می‌یابد.

And we've become real good at working with Medicaid,

و ما در کار کردن با مدیکید ‏ واقعا خوب عمل می‌کنیم.‏

since it's pretty much the only insurance company we deal with.

از همان ابتدا ما فقط با ‏ همین شرکت بیمه کار کردیم.‏

Other doctor's offices chase 10 insurance companies

مطب دکترهای دیگر ‏ با ده شرکت بیمه کار می‌کنند

just to make ends meet.

فقط برای این که به هدف خود برسند.

That's just draining.

این خسته‌کننده است.

A single-payer system is like monogamy: it just works better.

سیستمی با یک پرداخت‌کننده مثل تک‌همسری است، بهتر جواب می‌دهد.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Of course, Medicaid is funded by tax payers like you,

درست است، مدیکید با پرداخت مالیات ‏ از طرف شماها تأسیس شده است،

so you might be wondering, "How much does this cost the system?"

به همین دلیل ممکن است کنجکاو باشید «این چقدر برای سیستم خرج دارد؟»

Well, we're cheaper than the alternatives.

خوب، ما ارزان‌تر از جایگزین‌ها هستیم.

Some of our patients might go to the emergency room,

برخی بیماران ما شاید به اورژانس بروند.‏

which can cost thousands, just for a simple cold.

که هزاران دلار هزینه دارد، فقط برای یک سرماخوردگی ساده.‏

Some may stay home and let their problems get worse.

شاید برخی از آن‌ها خانه بمانند ‏ و بگذارند مشکلشان بدتر شود.‏

But most would try to make an appointment at a clinic that's part of the system

اما اغلبشان تلاش می‌کنند از کلینیک که ‏ بخشی از سیستم هست، وقت بگیرند ‏

called the Federally Qualified Health Centers.

که مراکز بهداشت و درمان ‏ مورد تأیید فدرال نامیده می‌شوند. ‏

This is a nationwide network of safety-net clinics

این یک شبکه ملی گسترده ‏ از شبکه ایمن کلینیکی است

that receive twice as much government funding per visit

که با هر ویزیت از دولت دو برابر بیشتر

than private doctors like me.

از پزشکان خصوصی مثل من دریافت می‌کنند.

Not only they get more money,

نه تنها پول بیشتری می‌گیرند،

but by law, there can only be one in each area.

بلکه قانونا در هر منطقه ‏ فقط یکی از آن‌ها باید باشد.‏

That means they have a monopoly on special funding for the poor.

این یعنی آن‌ها بودجه ویژه‌ی انحصاری برای فقرا دارند.

And like any monopoly,

و دقیقا مثل هر انحصار دیگری

there's a tendency for cost to go up and quality to go down.

تمایل به بالا بردن قیمت و کاهش کیفیت وجود دارد.

I'm not a government entity; I'm not a nonprofit.

من نماینده دولت نیستم فعالیت من غیرانتفاعی هم نیست.‏

I'm a private practice.

من به صورت خصوصی فعالیت می‌کنم.

I have a capitalist drive to innovate.

انگیزه‌ام برای نوآوری، سرمایه‌داری است.

I have to be fast and friendly.

من باید سریع باشم و مهربان.

I have to be cost-effective and culturally sensitive.

باید مقرون به صرفه باشم و ‏ از نظر فرهنگی حساس باشم.‏

I have to be tall, dark and handsome.

باید بلندقد باشم و سیاه و خوش قیافه.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

And if I'm not, I'm going out of business.

و اگر اینطور نباشم، از کسب و کار خارج می‌شوم.‏

I can innovate faster than a nonprofit,

از یک موسسه غیرانتفاعی سریع‌تر نوآوری می‌کنم،

because I don't need a meeting to move a stapler.

چون برای حرکت دادن منگنه نیاز به جلسه گذاشتن ندارم.‏

(Applause)

(تشویق)

Really, none of our innovations are new or unique --

در واقع، هیچ یک از نوآوری‌های ما ‏ جدید و منحصربه‌فرد نیستند.‏

we just put them together in a unique way

آن‌ها را به روش منحصربه‌‏فرد کنارهم می‌گذاریم

to help low-income folks while making money.

تا علاوه بر درآمدزایی کمک حال افراد کم درآمد باشد.‏

And then, instead of taking that money home,

و بعد، به جای بردن آن پول به خانه،

I put it back into the refugee community as a business expense.

آن را به مجمع پناهندگان به عنوان یک هزینه تجاری باز می‌گردانم.‏

This is Mango House.

این خانه‌ی مانگو است.

My version of a medical home.

خانه‌ی درمان من.

In it, we have programs to feed and clothe the poor,

در آن، برای غذا و لباس دادن به فقرا برنامه‌ریزی می‌کنیم

an after-school program, English classes,

و بعد از مدرسه، کلاس زبان انگلیسی

churches, dentist, legal help, mental health and the scout groups.

کلیسا، دندانپزشک، کمک‌های قانونی، بهداشت روان و گروه‌های پیشاهنگی داریم.

These programs are run by tenant organizations

این برنامه‌ها را‏ سازمان‌های حامی مستاجران

and amazing staff,

و کارکنان بینظیرشان اجرا می‌کنند،

but all receive some amount of funding form profits from my clinic.

اما همگی مبلغ کمی از کمک‌های اهدایی از طرف کلینیک من دریافت می‌کنند.‏

Some call this social entrepreneurship.

برخی این را کارآفرینی اجتماعی می‌نامند.

I call it social-service arbitrage.

من آن را کسب سود از خدمات اجتماعی می‌نامم.

Exploiting inefficiencies in our health care system to serve the poor.

بهره‌برداری از ناکارآمدی‌های سیستم بهداشت و درمان برای خدمت به فقرا.‏

We're serving 15,000 refugees a year

به ۱۵۰۰۰ پناهجو در سال خدمات می‌دهیم

at less cost than where else they would be going.

با هزینه کمتر از جاهای دیگر اگر بروند.

Of course, there's downsides to doing this as a private business,

البته، انجام این کار مشکلاتی به ‏ عنوان یک کسب‌وکار خصوصی دارد

rather than as a nonprofit or a government entity.

بیشتراز یک نهاد غیرانتفاعی یا نهاد وابسته به دولت.‏

There's taxes and legal exposures.

پرداخت مالیات و موارد قانونی از جمله‌ی آن‌هاست.

There's changing Medicaid rates and specialists who don't take Medicaid.

تغییرات نرخ مدیکید و متخصصانی ‏ که مدیکید را قبول نمی‌کنند.‏

And there's bomb threats.

و خطر بمب‌گذاری.

Notice there's no apostrophes, it's like,

دقت کنید به آپوستروف ندارد، مثل این است که

"We were going to blow up all you refugees!"

«‏ما می‌خواستیم همه‌ی شما‏ پناهجویان را منفجرکنیم!»

(Laughter)

(خنده)

"We were going to blow up all you refugees,

«‏ما می‌خواستیم همه‌ی شما‏ پناهجویان را منفجرکنیم،

but then we went to your English class, instead."

اما به جای آن در کلاس زبان انگلیسی شما شرکت کردیم».‏

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Now, you might be thinking, "This guy's a bit different."

حالا، ممکن است فکر کنید، ‏ «این طرف کمی متفاوت است».

(Laughter)

(خنده)

Uncommon.

غیرمعمول.

(Laughter)

(خنده)

A communal narcissist?

یک خودشیفته جمعی؟

(Laughter)

(خنده)

A unicorn, maybe,

شاید هم یک گونه‌ی کمیاب،

because if this was so easy, then other doctors would be doing it.

چون اگر کار راحتی بود، حتما ‏ دیگر پزشکان آن را انجام می‌دادند.‏

Well, based on Medicaid rates, you can do this in most of the country.

خوب، طبق نرخ مدیکید، این کار را ‏ در بیشتر کشور می‌توانید انجام دهید.‏

You can be your own boss,

می‌توانید رئیس خودتان باشید،

help the poor and make good money doing it.

به فقرا کمک کنید و از ‏ انجام آن پول خوبی بدست بیاورید.‏

Medical folks,

پزشکان،

you wrote on your school application essays

شما در برگه‌های ثبت‌نام خود نوشته‌اید

that you wanted to help those less fortunate.

که می‌خواهید به افراد نیازمند کمک کنید.

But then you had your idealism beaten out of you in training.

اما بعداً ایده‌آل‌گرایی شکستتان داد.

Your creativity bred out of you.

خلاقیت شما از بین رفت.

It doesn't have to be that way.

حتما نباید اینطور باشد.

You can choose underserved medicine as a lifestyle specialty.

می‌توانید درمان محرومان را به عنوان ‏ یک سبک خاص زندگی انتخاب کنید.‏

Or you can be a specialist

یا می‌توانید متخصصی باشید

who cuts cost in order to see low-income folks.

که هزینه‌ها را برای افراد کم درآمد کاهش می‌دهد.‏

And for the rest of you, who don't work in health care,

و برای بقیه افراد که در ‏ حوزه سلامت فعالیت ندارند

what did you write on your applications?

چه چیزی در برگه‌های ثبت‌نامتان نوشته‌اید؟

Most of us wanted to save the world, to make a difference.

اغلب ما می‌خواستیم دنیا را ‏ نجات دهیم، تا تفاوتی ایجاد کنیم.‏

Maybe you've been successful in your career

شاید در حرفه‌تان موفق بوده‌اید

but are now looking for that meaning?

اما حالا به دنبال این معنی هستید؟

How can you get there?

چطور می‌توان به ‏آن مفهوم رسید؟

I don't just mean giving a few dollars or a few hours;

منظورم فقط پرداخت چند دلار ‏ یا چند ساعت وقت گذاشتن نیست

I mean how can you use your expertise to innovate new ways of serving others.

منظورم این است که چگونه از تجربیاتتان برای راه‌های جدید خدمت به دیگران استفاده کنید.‏

It might be easier than you think.

شاید راحت‌تر از آن باشد که فکر می‌کنید.‏

The only way we're going to bridge the underserved medicine gap

تنها راه برای رفع خلاء درمان محرومان

is by seeing it as a business opportunity.

نگاه کردن به آن به عنوان فرصت تجاری است.

The only way we're going to bridge the inequality gap

تنها راه برای رفع شکاف نابرابری

is by recognizing our privileges and using them to help others.

شناسایی مزیت‌های ما و استفاده ‏ از آن‌ها برای کمک به دیگران است.‏

(Applause)

(تشویق)