Dare to refuse the origin myths that claim who you are | Chetan Bhatt

Translator: S. Morteza Hashemi Reviewer: Leila Ataei

I'm Chetan Bhatt

من چتان بات هستم

and when I give my name, I'm often asked, "Where are you from?"

و معمولاً وقتی اسمم را می‌گویم از من می‌پرسند، «اهل کجایی؟»

And I normally say London.

و من معمولاً می‌گویم لندن.

(Laughter)

(خنده‌ی حضار)

But of course, I know what they're really asking,

البته می‌دانم واقعاً منظورشان چیست،

so I say something like,

بنابراین چیزی شبیه به این می‌گویم،

"Well, my grandparents and my mum were born in India,

«خوب، پدربزرگ و مادربزرگ و مادرم در هند به دنیا آمدند،

my dad and I were born in Kenya,

من و پدرم در کنیا به دنیا آمدیم،

and I was brought up in London.

و من در لندن بزرگ شدم.»

And then they've got me mapped.

و سپس مرا در نقشه می‌یابند.

"Ah, you're a Kenyan Asian. I've worked with one of those."

«آهان، پس کنیایی-آسیایی هستی. من با یکی از آنها کار کردم.»

(Laughter)

(خنده‌ی حضار)

And from my name they probably assume that I'm a Hindu.

و احتمالاً به خاطر اسمم تصور می‌کنند من هندو هستم.

And this sort of fixes me for them.

و این شکلی برای آنها پذیرفتنی می‌شوم.

But what about the Christians

پس مسیحیان و مسلمانان

and the Muslims and the atheists

و خداناباورانی که با آنها

that I grew up with?

بزرگ شدم چطور؟

Or the socialists and the liberals,

یا سوسیالیت‌ها و لیبرال‌ها،

even the occasional Tory?

یا حتی «تُوری»های نادر؟

(Laughter)

(خنده‌ی حضار)

Indeed, all kinds of women and men --

در واقع تمام مردان و زنانی --

vegetable sellers, factory workers, cooks, car mechanics --

سبزی‌فروشان، کارگران کارخانه، آشپزها، مکانیک‌ها --

living in my working class area,

که در منطقه‌ی طبقه کاری من زندگی می‌کنند،

in some profoundly important way,

به طرزی عمیقاً مهم،

they are also a part of me

آنها هم بخشی از من هستند

and are here with me.

آنها هم با من اینجا هستند.

Maybe that's why I find it hard to respond to questions about identity

شاید برای همین است که برای من سخت است که به این سؤال درباره‌ی هویت

and about origin.

و اصل و نسب پاسخ دهم.

And it's not just a sort of teenage refusal to be labeled.

و این فقط یک امتناع نوجوانانه برای برچسب نخوردن نیست.

It's about our own most identities,

راجع به هویت‌های واقعی خودمان است،

the ones that we put our hands up to,

هویت‌هایی که به آن اذعان داریم.

the ones that we cheer for,

به آن دل‌خوشیم،

the ones that we fight for,

برایش می‌جنگیم،

the ones that we love or hate.

دوستش داریم یا از آن متنفریم.

And it's about how we apprehend ourselves

راجع به درک ما از خود

as well as others.

و دیگران است.

And it's about identities we just assume that we have

و راجع به هویت‌هایی است که ما صرفاً فرض می‌کنیم داریم

without thinking too much about them.

بدون آن‌که خیلی به آن فکر کنیم.

But our responses to questions of identity and origin

اما پاسخ‌های ما به سؤالاتِ هویت و اصل و نسب

have substantial social and political importance.

اهمیت سیاسی و اجتماعی بسیار زیادی دارند.

We see the wars, the rages of identity going on all around us.

ما جنگ‌ها و خشونت‌های هویتی که در اطرافِ ما درجریان است را می‌بینیم.

We see violent religious, national and ethnic disputes.

جدال‌ها خشنِ مذهبی، ملی، و نژادی را می‌بینیم.

And often the conflict is based on old stories of identity

و اغلب، اساس درگیری مربوط به داستان‌های هویتی کهنه

and belonging

و تعلقات

and origins.

و اصل و نسب است.

And these identities are based on myths,

و این هویت‌ها بر اساس افسانه پایه‌گذاری شده‌اند،

typically about ancient, primordial origins.

که اغلب درباره‌ ریشه‌های کهن و ابتدایی هستند.

And these could be about Adam and Eve

و ممکن است درباره‌ی آدم و حوا باشند

or about the supremacy of a caste or gender

یا درباره‌ی برتری یک طبقه یا جنسیت

or about the vitality of a supposed race

یا درباره‌ی قوه‌ی حیاتِ یک نژاد مفروض

or about the past glories of an empire or civilization

یا درباره‌ی شکوهِ یک امپراطوری یا یک تمدن در گذشته

or about a piece of land

یا درباره‌ی یک تکه زمین

that some imagined deity has gifted.

که خدایی مفروض آن را هدیه کرده است.

Now, people say

اکنون، افراد می‌گویند

that origin stories and identity myths make us feel secure.

داستان‌های اصل و نسب و افسانه‌های هویتی به ما احساس امنیت می‌دهند.

What's wrong with that?

اِشکال آن چیست؟

They give us a sense of belonging.

به ما حس تعلق می‌دهند.

Identity is your cultural clothing,

هویت پوشش فرهنگی شماست،

and it can make you feel warm and fuzzy inside.

و می‌تواند به شما احساسِ گرمی و راحتی بدهد.

But does it really?

اما آیا واقعاً این‌طور است؟

Do we really need identity myths to feel safe?

آیا واقعاً برای احساس امنیت به افسانه‌های هویتی نیاز داریم؟

Because I see religious, national, ethnic disputes

چون من می‌بینم که جدال‌های ملی و نژادی

as adding to human misery.

به بدبختی‌های بشر می‌افزاید.

Can I dare you

آیا این شجاعت را دارید

to refuse every origin myth

که همه‌ی افسانه‌های اصل و نسبی که مدعی [هویت] شما هستند را

that claims you?

کنار بگذارید؟

What if we reject every single primordial origin myth

اگر تمامی افسانه‌های بدویِ اصل و نسب را کنار بگذاریم

and develop a deeper sense of personhood,

و حس عمیق‌تری از شخصیت را توسعه دهیم،

one responsible to humanity as a whole

شخصیتی که برای تمامی بشریت مسئول است

rather than to a particular tribe,

و نه فقط یک قبیله‌ی خاص، [اگر چنین کنیم] چه می‌شود؟

a radically different idea of humanity

تصورِ انسانیتی شدیداً متفاوت

that exposes how origin myths mystify,

که نشان دهد چطور افسانه‌های هویتی به پیچیده‌سازی و پنهان کردنِ

disguise global power,

قدرت جهانی،

rapacious exploitation,

استثمارِ خشونت آمیز

poverty, the worldwide oppression of women and girls,

فقر، سرکوبِ جهانی زنان و دختران،

and of course massive, accelerating inequalities?

و البته سرعت گرفتنِ نابرابری‌های عظیم کمک می‌کنند؟

Now, origin myths are closely linked to tradition,

افسانه‌های اصل و نسب، ارتباط نزدیکی با سنت دارند،

and the word tradition points to something old

و کلمه‌ی سنت به چیزی قدیمی،

and permanent, almost natural,

همیشگی و تقریباً طبیعی اشاره دارد،

and people assume tradition is just history,

و مردم تصور می‌کنند سنت، فقط تاریخ است،

simply the past condensed into a nice story.

گذشته‌ای که به سادگی در داستانی زیبا فشرده شده است.

But let's not confuse tradition with history.

اما بیایید سنت را با تاریخ اشتباه نگیریم.

The two are often in severe conflict.

معمولاً این‌دو به شدت در جدال هستند.

Origin stories are usually recently created fictions of ancient belonging,

داستانهای اصالت معمولاً تخیلاتی نه چندان قدیمی با خاستگاه کهن بوده

and they're absurd

و با توجه به پیچیدگی بشریت

given the complexity of humanity

and our vastly interconnected, even if very unequal world.

و جهانی که هر چند خیلی نابرابر باشد به شدت به هم پیوسته است،

مضحک هستند.

And today we see claims to tradition

و امروز شاهد ادعاهایی در مورد سنت هستیم

that claim to be ancient

که می‌گویند باستانی هستند

changing rapidly in front of our eyes.

در حالی که به سرعت در مقابل چشمان‌مان تغییر می‌کنند.

I was brought up in the 1970s near Wembley

من در دهه ۱۹۷۰ در نزدیکی ومبلی بزرگ شدم

with Asian, English, Caribbean, Irish families living in our street,

با خانواده‌های آسیایی، انگلیسی، کارائیبی،‌ و ایرلندی در خیابان‌مان،

and the neo-Nazi National Front was massive then

در آن زمان جبهه‌ی ملی نئو-نازی‌ها عظیم بود.

with regular marches and attacks on us

مدام رژه می‌رفت و به ما حمله می‌کرد

and a permanent threat

و یک تهدید دائمی بود.

and often a frequent reality of violence against us

و اغلب واقعیتی تکرار شونده از خشونت علیه ما

on the streets, in our homes,

در خیابان‌ها، در خانه‌هایمان،

typically by neo-Nazis and other racists.

عمدتاً از سوی نئو-نازی‌ها و سایر نژادپرست‌ها بود.

And I remember during a general election a leaflet came through our letter box

و به یاد دارم در زمان یک رأی‌گیری عمومی برگه‌ای از طریق صندوق پستی رسید

with a picture of the National Front candidate for our area.

که تصویر کاندیدای جبهه‌ی ملی در منطقه‌ی ما روی آن بود.

And the picture

و این تصویر

was of our next-door neighbor.

همسایه‌ی کناری ما بود.

He threatened to shoot me once when I played in the garden as a kid,

یک‌بار وقتی بچه بودم و در حیاط بازی می‌کردم، مرا تهدید به تیراندازی کرد،

and many weekends, shaven-headed National Front activists

و بسیاری از آخر هفته‌ها، فعالان سرتراشیده‌ی جبهه‌ی ملی

arrived at his house

به خانه‌ی او می‌آمدند

and emerged with scores of placards

و با شعارهایی که حمل می‌کردند ظاهر شده

screaming that they wanted us to go back home.

و فریاد می‌زدند که می‌خواهند ما به خانه‌هایمان برگردیم.

But today he's one of my mum's best mates.

اما امروز او یکی از بهترین دوستان مادر من است.

He's a very lovely, gentle and kind man,

او مردی دوست‌داشتنی، نجیب و مهربان است،

and at some point in his political journey out of fascism

جایی در سیرِ سیاسی خود در فاشیسم

he embraced a broader idea of humanity.

او تفکری جامع‌تر از بشریت پیدا کرد.

There was a Hindu family that we got to know well --

یک خانواده‌ی هندو هم بود که ما شناختیم --

and you have to understand that life in our street

و باید بفهمید که زندگی در خیابان ما

was a little bit like the setting for an Asian soap opera.

کمی شبیه به محیط یک سریال آبکیِ آسیایی بود.

Everyone knew everyone else's business,

همه از کار یکدیگر سر در می‌آوردند،

even if they didn't want it to be known by anyone at all.

حتی اگر نمی‌خواستند هیچ‌کس آن را بداند.

You really had no choice in this matter.

واقعاً در این زمینه حق انتخاب نداشتید.

But in this family, there was a quiet little boy

اما در این خانواده پسری ساکت وجود داشت

who went to the same school as I did,

که به همان مدرسه‌ من می‌رفت،

and after I left school, I didn't hear much more about him,

و پس از آن‌ که مدرسه را ترک کردم، خیلی از او خبری نداشتم،

except that he'd gone off to India.

به جز این‌که به هند برگشته بود.

Now around 2000,

اکنون حدود سال ۲۰۰۰،

I remember seeing this short book.

این کتاب کوتاه را به یاد می‌آورم.

The book was unusual

کتابی که غیرعادی بود

because it was written by a British supporter of Al Qaeda,

چون توسط یک حامیِ انگلیسیِ القاعده نوشته شده بود.

and in it the author calls for attacks in Britain.

و در آن مؤلف ندای حمله به انگلیس را سر می‌دهد.

This is in 1999,

این مربوط به سال ۱۹۹۹ است،

so 9/11 and the invasion of Iraq was still in the future,

بنابراین ۱۱ سپتامبر و حمله به عراق هنوز در آینده قرار دارد،

and he helped scout New York bombing targets.

و او به دیده‌بانی اهداف بمب‌گذاری در نیویورک کمک کرد.

He taught others how to make a dirty bomb to use on the London Underground,

او نحوه ساخت بمب آغشته به رادیواکتیو را به سایرین آموخت

تا در متروی لندن از آن استفاده کنند،

and he plotted a massive bombing campaign in London's shopping areas.

و یک پویش بمب‌گذاری عظیم را در مناطق خرید لندن طراحی کرد.

He's a very high-risk security prisoner in the UK

او یک زندانی امنیتی پرخطر در انگلیس

and one of the most important Al Qaeda figures to be arrested in Britain.

و یکی از مهم‌ترین چهره‌های القاعده است که در انگلیس دستگیر شده است.

The author of that book

مؤلف این کتاب

was the very same quiet little boy

همان پسر کوچک ساکت بود

who went to my school.

که به مدرسه‌ی من می‌رفت.

So a Hindu boy from Britain

پس یک پسر هندو از انگلیس

became an Al Qaeda fighter

به یک مبارز القاعده

and a most-wanted international terrorist,

و تروریستِ بین‌المللیِ تحت تعقیب تبدیل شد،

and he rejected what people would call his Hindu or Indian or British identity,

و به آن‌چه بدان هویتِ انگلیسی یا هندی، یا هندو می‌گویند پشت پا زد،

and he became someone else.

و فرد دیگری شد.

He refused to be who he was.

او به کسی که بود پشت پا زد.

He recreated himself,

او خود را از نو ساخت،

and this kind of journey is very common

و این نوع از تغییر

for young men and women

میان مردان و زنانی

who become involved in Al Qaeda or Islamic State

که گرفتارِ القاعده و داعش یا سایر گروه‌های مسلح فرا ملی

or other transnational armed groups.

خیلی معمول است.

Al Qaeda's media spokesman is a white American

سخنگوی رسانه‌ی القاعده یک آمریکایی سفیدپوست است

from a Jewish and Catholic mixed background,

که دارای سابقه‌ی مخلوطِ یهودی و کاتولیک است،

and neither he nor the boy from my school

و نه او و نه پسرِ مدرسه‌ی من

were from Muslim backgrounds.

سابقه‌ی مسلمانی نداشتند.

There's no point in asking them where are they from.

فایده‌ای هم ندارد که بپرسیم از کجا آمده‌اند.

A more important question is where they're going.

سؤال مهم‌تر این است که به کجا می‌روند.

And I would also put it to you

و همچنین به شما می‌گویم

that exactly the same journey occurs for those young men and women

که دقیقاً همین سیر برای آن مردان و زنانی

who were brought up in Muslim family backgrounds.

که با سابقه‌ی خانواده‌های مسلمان بزرگ شده‌اند رخ می‌دهد.

Most of those who join Al Qaeda

بیش‌تر کسانی که به القاعده

and other Salafi jihadi groups from Europe, Asia, North America,

و سایر گروه‌های جهادی سلفی در اروپا، آسیا، آمریکای شمالی،

even in many cases the Middle East

حتی در بسیاری موارد در خاورمیانه می‌پیوندند

are those who have comprehensively rejected their backgrounds

آنهایی هستند که به طور کامل به سوابقشان پشت پا زده‌اند

to become, in essence, new people.

تا در اصل، انسان‌های جدیدی بشوند.

They spend an enormous amount of time attacking their parents' backgrounds

آنها زمان زیادی را صرف هجوم به سوابق پدر و مادرهایشان می‌کنند

as profane, impure, blasphemous,

تا آن را غیردینی، ناخالص، کفر‌آمیز،

the wrong type of Islam,

و اسلام غلط جلوه دهند،

and their vision instead

و دیدگاه خود را به جای آن

is a fantastical view of cosmic apocalypse.

دیدگاهی فوق‌العاده از آخرالزمانی عظیم نشان دهند.

It's a born again vision.

این چشم‌انداز تولدی نو است.

Discard your past, your society, your family and friends

گذشته‌ات را دور بریز، جامعه‌ات، خانواده و دوستانت را

since they're all impure.

چون آن‌ها همه ناخالص‌اند.

Instead, become someone else,

در عوض فرد دیگری شو،

your true self,

خود واقعی‌ات،

your authentic self.

خود راستینت.

Now, this isn't about a return to the past.

این ربطی به بازگشت به گذشته ندارد.

It's about using a forgery of the past

این مربوط به جعل گذشته

to envision an appalling future which begins today at year zero.

برای ایجاد چشم‌اندازی مخوف از آینده است که امروز در سال صفر آغاز می‌شود.

This is why over 80 percent of the victims of Al Qaeda and Islamic State

به همین خاطر است که بیش از ۸۰ درصد قربانیان القاعده و داعش

are people from Muslim backgrounds.

افرادی دارای سابقه‌ی اسلام هستند.

The first act by Salafi jihadi groups when they take over an area

اولین کاری که گروه‌های جهادی سلفی در زمان تصرف یک منطقه می‌کنند

is to destroy existing Muslim institutions

این است که نهادهای اسلامی موجود را نابود می‌کنند

including mosques, shrines, preachers, practices.

مسجدها، حرم‌ها، خطیب‌ها، و عادات و اعمال.

Their main purpose is to control and punish people internally,

هدف اصلی این است که مردم را از درون کنترل کرده و تنبیه کنند،

to dictate the spaces that women may go,

مکانهایی که زنان می‌توانند به آن وارد شوند را تعیین کنند،

their clothing, family relations,

لباس، ارتباطات خانوادگی،

beliefs, even the minute detail of how one prays.

اعتقادات، و حتی جزئیات ریزِ نحوه‌ی نماز خواندنشان را.

And you get the impression in the news

و شما در اخبار این‌گونه احساس می‌کنید

that they are after us in the West,

که آنها به دنبال ما در غرب هستند،

but they are actually mainly after people from other Muslim backgrounds.

اما آنها در واقع به دنبال افرادی با سوابق اسلامی دیگر هستند.

In their view, no other Muslim can ever be pure enough,

در دیدگاه آنها، هیچ مسلمان دیگری هرگز به اندازه‌ی کافی خالص نیست،

so ordinary beliefs and practices that have existed for centuries

بنابراین اعمال و اعتقادات عادی که قرن‌هاست وجود دارند

are attacked as impure

به عنوان ناخالصی، مورد هجوم قرار می‌گیرند

by teenagers from Birmingham or London

توسط نوجوانانی اهلِ بیرمنگهام و لندن

who know nothing

که درباره‌ی تاریخی

about the histories that they so joyously obliterate.

که با افتخار آن را می‌زدایند، هیچ نمی‌دانند.

Now here, their claim to tradition is at war with history,

در اینجا، ادعای آنان به سنت با تاریخ در جنگ است،

but they're nevertheless very certain about their purity

اما با این‌حال آنها از خلوص آن

and about the impurity of others.

و ناخالصی دیگران مطمئن‌اند.

Purity,

خلوص،

certainty,

قطعیت،

the return to authentic tradition,

بازگشت به سنت راستین،

the quest for these can lead to lethal visions

تلاش برای اینها می‌تواند منجر به چشم‌اندازی مرگبار

of perfect societies and perfected people.

از جوامعی بی‌نقص و افرادی کامل شود.

This is what the main Hindu fundamentalist organization in India

این چیزی است شبیه به تشکیلات اصلیِ بینادگرایان هندو

looks like today at its mass rally.

در تجمع عظیم‌شان در هند.

Maybe it reminds you of the 1930s in Italy or Germany,

شاید شما را به یاد ایتالیا یا آلمان در دهه‌ی ۱۹۳۰ بیندازد.

and the movement's roots are indeed in fascism.

و حقیقتاً ریشه‌های این جنبش در فاشیسم است.

It was a member of the same Hindu fundamentalist movement

عضوی از همین جنبش بنیادگرای هندو بود

who shot dead Mahatma Gandhi.

که به ماهاتما گاندی شلیک کرد و او را کشت.

Hindu fundamentalists today view this murderer as a national hero,

امروزه بنیادگرایان هندو به این قاتل به چشم یک قهرمان ملی نگاه می‌کنند،

and they want to put up statues of him throughout India.

و می‌خواهند مجسمه‌ی او را در سراسر هند قرار دهند.

They've been involved for decades

آنان برای دهه‌های متمادی

in large-scale mass violence against minorities.

در خشونت‌های بزرگ‌مقیاس علیه اقلیت‌ها شرکت داشته‌اند.

They ban books, art, films.

آن‌ها کتاب، هنر، و فیلم را ممنوع می‌کنند.

They attack romantic couples on Valentine's Day,

به زوج‌های عاشق در روز ولنتاین حمله می‌کنند،

Christians on Christmas Day.

و به مسیحیان در روز کریسمس.

They don't like others talking critically

آنها دوست ندارند سایرین به صورت انتقادی

about what they see as their ancient culture

درباره‌ی نگاهشان به فرهنگِ باستانی‌شان صحبت کنند

or using its images

یا از تصاویر آن استفاده کنند

or caricaturing it

یا از آن کاریکاتور بسازند

or drawing cartoons about it.

یا درباره‌ی آن نقاشی بکشند.

But the people making the strongest possible claims

اما افرادی که راجع به مذهب هندوی بی‌زمان و باستانی

about ancient, timeless Hindu religion

قوی‌ترین ادعاها را دارند

are dressed in brown shorts and white shirts

شلوارک‌های قهوه‌ای و پیرهن‌های سفید می‌پوشند

while claiming, oddly,

در حالی که به طرز عجیبی

to be the original Aryan race,

ادعا دارند که از نژاد آریایی اصیل هستند،

just like the violent Salafi jihadis

درست مانند جهادی‌های سلفیِ خشن

who make their claims about their primordial religion

که چنین ادعاهایی درباره‌ی مذهب کهن‌شان دارند

while dressed in black military uniforms

در حالی که لباس‌های نظامی سیاه برتن دارند

and wearing balaclavas.

و صورت خود را پوشانده‌اند.

These people are manufacturing pure, pristine identities of conviction

این افراد هویت‌های خالص و شکل‌نیافته‌ی عقیده و قطعیت را

and of certainty.

شکل می‌دهند.

Fundamentalists see religion and culture as their sole property, a property.

بنیادگرایان، مذهب و فرهنگ را تنها به عنوان یک صفت از خود می‌دانند.

But religions and cultures are processes.

اما مذهب‌ها و فرهنگ‌ها فرایند هستند.

They're not things. They're impermanent. They're messy. They're impure.

آن‌ها شئ نیستند. ناپایدارند. بی‌نظم‌اند. ناخالص‌اند.

Look at any religion and you'll see disputes and arguments

به هر مذهبی که نگاه کنید اختلاف و جدل خواهید دید،

going all the way down.

تا عمیق‌ترین لایه‌ها.

Any criticism of religion in any form

بنابراین هر انتقادی به مذهب در هر شکلی

has to therefore be

باید بخشی از حس گسترده‌ی بشریت باشد

part of the expansive sense of humanity

we should aspire to.

که آرزوی آن را داریم.

I respect your right to have and to express your religion

من به دینداری شما و اظهار آن، به فرهنگ یا نظرتان،

or your culture or your opinion,

احترام می‌گذارم،

but I don't necessarily have to respect the content.

اما لزوماً مجبور نیستم به محتوای آن هم احترام بگذارم.

I might like some of it.

شاید بخشی از آن را دوست داشته باشم.

I might like how an old church looks, for example,

مثلاً ممکن است ظاهر یک کلیسای قدیمی را دوست داشته باشم،

but this isn't the same thing.

اما اینها یکسان نیستند.

Similarly, I have a human right

به همین شکل، این حق بشری را دارم

to say something that you may find offensive,

که چیزی بگویم که به نظر شما توهین‌آمیز است،

but you do not have a human right not to be offended.

اما شما این حق را ندارید که برنجید.

In a genuine democracy, we're constantly offended

در یک جمع‌سالاری واقعی، ما مدام می‌رنجیم

since people express different views all the time.

چون مردم مدام دیدگاه‌های متفاوتی بیان می‌کنند.

They also change their views,

همچنین نظراتشان را عوض می‌کنند،

so their views are impermanent.

بنابراین دیدگاهشان ناپایدار است.

You cannot fix someone's political views

نمی‌توان دیدگاه سیاسی یک نفر را

based on their religious or national or cultural background.

بر اساس مذهب یا ملیت یا سابقه‌ی فرهنگی‌اش اصلاح کرد.

Now, these points about religious purity

این نکات درباره‌ی خلوص مذهبی

also apply to nationalism and to racism.

درباره‌ی ملی‌گرایی و نژادپرستی هم صادق است.

I'm always puzzled

من همواره مبهوتم

to have pride in your national or ethnic identity,

از این‌که به هویت ملی و نژاد خود افتخار می‌کنید

pride in the accident of birth from a warm and cozy womb,

افتخار به حادثه‌ی تولد از یک رحم گرم و نرم،

belief in your superiority because of the accident of birth.

اعتقاد به برتری به خاطر حادثه‌ی تولد.

These people have very firm ideas

این افراد درباره‌ی آن‌چه

about what belongs and what doesn't belong

در فرهنگ گرم ملی‌ که متصور هستند،

inside the cozy national cultures that they imagine.

جای دارد یا ندارد، اندیشه‌های راسخی دارند.

And I'm going to caricature a bit here, but only a little bit.

و من در اینجا کمی کاریکاتورسازی خواهم کرد، اما فقط کمی.

I want you to imagine the supporter of some Little Englander

می‌خواهم یک حامیِ «انگلیس کوچک» را تصور کنید

or British nationalist political party,

یا حامیِ حذب سیاسی ملی انگلیس،

and he's sitting at home

او در خانه نشسته است

and he's screaming about foreigners

و درباره‌ی خارجی‌ها داد و بیداد می‌کند

invading his country

که به کشورش هجوم آورده‌اند

while watching Fox News,

در حالی‌که فاکس نیوز را تماشا می‌کند،

an American cable channel

یک کانال تلویزیونی آمریکایی

owned by an Australian

که مالکش یک استرالیایی است

on his South Korean television set

و دستگاه تلویزیون ساخت کره‌ی جنوبی

which was bought by his Spanish credit card

که با کارت اعتباری اسپانیایی خریده شده

which is paid off monthly by his high-street British bank

که ماهانه توسط بانک انگلیسی در ابتدای خیابان تسویه می‌شود

which has its headquarters in Hong Kong.

که ساختمان مرکزی آن در هنگ کنگ است.

He supports a British football team owned by a Russian.

او از تیمی انگلیسی طرفداری می‌کند که مالکش روسی است.

His favorite brand of fish and chips

شرکت محبوب چیپس و ماهی‌اش

is owned by a Swedish venture capitalist firm.

مورد مالکیت یک شرکت سرمایه‌گذاری سوئدی است.

The church he sometimes goes to

کلیسایی که گاهی به آن می‌رود

has its creed decided in meetings in Ghana.

عقایدش را در جلساتی در غنا تعیین می‌کند.

His Union Jack underpants

زیرشلواری‌های «یونیون جک»اش

were made in India.

در هند تولید شده‌اند.

(Laughter)

(خنده‌ی حضار)

And --

و --

(Applause)

(تشویق حضار)

Thank you.

متشکرم.

And they're laundered regularly

و به طور منظم توسط

by a very nice Polish lady.

یک بانوی لهستانی محترم خشک‌شویی می‌شوند.

(Laughter)

(خنده‌ی حضار)

There is no pure ethnicity, national culture,

هیچ نژاد خالص، و فرهنگ ملی‌ وجود ندارد

and the ethical choices we have today

و انتخاب‌های اخلاقی‌ که ما امروز داریم

are far wider than being forced to choose

بسیار گسترده‌تر از آن است که مجبور باشیم

between racist right and religious right visions,

از میان چشم‌اندازی‌های دلگیر فرهنگیِ حقوقِ نژادی و حقوق مذهبی

dismal visions of culture.

انتخاب کنیم.

Now, culture isn't just about language, food, clothing and music,

فرهنگ تنها مربوط به زبان، غذا، پوشاک و موسیقی نیست،

but gender relations, ancient monuments,

بلکه مربوط به ارتباطات، بناهای تاریخی،

a heritage of sacred texts.

و میراث متون مقدس هم هست.

But culture can also be what has been decided to be culture

اما فرهنگ همچنین می‌تواند چیزی باشد که توسط کسانی که منافعی سیاسی دارند

by those who have a political stake

تا فرهنگ را به شکل یک زندان در آورند،

in pounding culture into the shape of a prison.

تصمیم‌گیری شده باشد.

Big political identity claims are elite bids for power.

ادعاهای بزرگ هویت سیاسی مزایده‌های قدرت اشراف هستند.

They're not answers to social or economic or political injustices.

این‌ها پاسخ بی‌عدالتی‌های سیاسی و اقتصادی نیستند.

They often obscure them.

عمدتاً آنها را مبهم می‌کنند.

And what about the large number of people across the globe

درباره‌ی تعداد زیاد مردمی که در سراسر دنیا نمی‌توانند

who can't point to a monument from their past,

به بناهای تاریخی گذشته‌شان اشاره کنند چطور؟

who don't possess a sacred written text,

آنهایی که صاحب متون مقدس نیستد،

who can't hark back

نمی‌توانند به افتخارات گذشته‌

to the past glories of a civilization or empire?

امپراطوری یا تمدن خود بنازند؟

Are these people less a part of humanity?

آیا اینها انسانیت کمتری دارند؟

What about you,

شما چطور؟

now, listening to this?

که به این گوش می‌دهید؟

What about you and your identity,

شما و هویت شما چطور؟

because you stitch your experiences and your thoughts into a continuous person

چون تجربه‌ها و افکارتان را به شکل انسانی پیوسته درآورده‌اید

moving forward in time.

که در زمان به جلو می‌رود.

And this is what you are when you say,

و این منظور شما از آن چیزی است

"I," "am," or "me."

که می‌گویید «من»، «هستم»،‌ «خود.»

But this also includes all of your hopes and dreams,

اما این شامل امیدها و رویاهای شما هم هست،

all of the you's that could have been,

تمامی «شما»هایی که می‌توانستید باشید،

and it includes all the other people

و شامل تمام مردم دیگر هم هست

and the things that are in the biography of who you are.

و چیزهایی که در زندگی‌نامه‌ی آن‌چه که هستید وجود دارند.

They, the others,

آنها، دیگران هم،

are also a part of you,

بخشی از شما هستند،

moving forward with you.

که با شما پیش می‌روند.

Your authentic self, if such a thing exists,

خود واقعی شما، اگر وجود داشته باشد،

is a complex, messy and uncertain self,

خودی پیچیده، نامنظم، و غیرقطعی است،

and that is a very good thing.

و این چیز خیلی خوبی است.

Why not value those impurities and uncertainties?

چرا این ناخالصی‌ها و عدم قطعیت‌ها را ارزش ندهیم؟

Maybe clinging to pure identities is a sign of immaturity,

شاید چنگ زدن به هویت‌های خالص نشانی از عدم بلوغ باشد،

and ethnic, nationalist and religious traditions are bad for you.

و سنت‌های نژادی، ملی و مذهبی برای شما بد باشند.

Why not be skeptical about every primordial origin claim

چرا نسبت به هر ادعای ریشه‌های اولیه که از طرف شما مطرح می‌شود،

made on your behalf?

بدبین نباشیم؟

Why not reject the identity myths that call on you to belong,

چرا به افسانه‌های هویتی شما را به تعلق فرامی‌خوانند پشت پا نزنیم؟

that politicians and community leaders,

[گروه‌هایی] که سیاستمدران

so-called community leaders,

و رهبران جامعه

place on you?

شما را در آن قرار می‌دهند؟

If we don't need origin stories and fixed identities,

اگر به داستان‌های اصل و نسب و هویت‌های ثابت نیاز نداریم،

we can challenge ourselves to think creatively

می‌توانیم خود را با تفکر خلاقانه درباره‌ی یکدیگر و آینده

about each other and our future.

به چالش بکشیم.

And here culture always takes care of itself.

و در این‌جا فرهنگ همواره از خود مراقبت خواهد کرد.

I'm not worried about culture.

من نگران فرهنگ نیستم.

Cultures are creative, dynamic processes,

فرهنگ‌ها فرایند‌هایی خلاق و پویا هستند

not imposed laws and boundaries.

که با قوانین و مرزها محدود نمی‌شوند.

This is Abu al-Walid Muhammad ibn Ahmad ibn Rushd,

این ابوالولید محمد بن رشد است.

a very senior Muslim judge and thinker in Cordoba in the 12th century,

یک قاضی و متفکر بزرگ مسلمان در کوردوبا در قرن دوازدهم،

and his writings were considered deeply blasphemous, heretical and evil.

و نوشته‌های او به شدت کفرآمیز، خلاف ایمان و شیطانی در نظر گرفته می‌شد.

Long after he died,

مدت‌ها پس از مرگ او،

followers of his work were ruthlessly hunted down,

پیروان کار او بی‌رحمانه مورد تعقیب قرار می‌گرفتند

banished and killed over several centuries

تبعید و کشته می‌شدند

by the most powerful religious institution of the medieval period.

توسط نهادهای مذهبی قدرت‌مندِ قرون وسطی.

That institution was the Roman Catholic Church.

این نهاد، کلیسای کاتولیک رومی بود.

Why?

چرا؟

Because ibn Rushd said that something true in religion

چون ابن رشد گفت ممکن است چیزی که در دین درست است

may conflict with something

با چیزی که عقل شما می‌گوید تضاد داشته باشد

that your reason finds to be true on earth,

but the latter is still true.

اما باز هم گزاره اخیر صادق است.

There are two distinct worlds of truth,

دو جهان مجزا از حقایق وجود دارند،

one based on our reason and evidence, and one that is divine,

یکی بر اساس منطق و شواهد، و دیگری که الهی است،

and the state, political power, social law are in the realm of reason.

و کشور، قدرت سیاسی، و قوانین اجتماعی در قلمرو منطق قرار دارند.

Religious life is a different realm.

زندگی دینی در قلمرو دیگری قرار دارد.

They should be kept separated.

این دو باید جدا از هم باشند.

Social and political life should be governed by our reason,

زندگی اجتماعی و سیاسی باید با منطق اداره شود،

not by religion.

نه با دین.

And you can see why the church was upset by his writings,

و واضح است که چرا کلیسا از نوشته‌هایش خشمگین بود،

as indeed were some Muslims during his lifetime,

و همین‌طور مسلمانانی که در زمان او بودند،

because he gives us a strong statement of secularism

چون او بیانیه‌ای از سکولارسیم به ما می‌دهد

of a kind which is normal in Europe today.

از آن نوع که در اروپای امروز رایج است.

Now, history plays many tricks on us.

اما تاریخ نیرنگ‌های فراوانی دارد.

It undermines our fixed truths

تاریخ حقیقت ثابت را تضعیف می‌کند

and what we believe to be our culture and their culture.

آن‌چه به آن معتقدیم فرهنگ ما و فرهنگ آنها است.

Ibn Rushd, someone who happens to be a Muslim,

ابن رشد، که بر حسب اتفاق مسلمان است،

is considered one of the key influences

به عنوان یک عاملِ اثرگذارِ مهم

in the introduction and spread of secularism in Europe.

در معرفی و گسترش سکولارسیم در اروپا قملداد می‌شود.

So against religious, nationalist and racial purists of all kinds,

بنابراین فارغ از دین، ملیت، و هر نوع خلوص نژادی

can you make his story a part of your own,

آیا می‌توانید داستان او را بخشی از خود سازید؟

not because he happened to be a Muslim,

نه به این‌خاطر که مسلمان است،

not because he happened to be an Arab,

نه به این خاطر که بر حسب اتفاق عرب بود،

but because he was a human being

بلکه به این‌خاطر که یک انسان بود

with some very good ideas

با تفکراتی خیلی خوب

that shook his world

که دنیای خود و ما را

and ours.

تکان داد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)