To save the climate, we have to reimagine capitalism | Rebecca Henderson

Transcriber: TED Translators Admin Reviewer: Rhonda Jacobs

Translator: Leila Ataei Reviewer: Masoud Motamedifar

I am a tree hugger.

من در یک آغوش گیرنده درختم.

I spent much of my childhood

بیشتر ایام کودکی خود را در

on the great lower limb of a massive copper beech,

زیر انبوه شاخ و برگ زیرین یک درخت نارون مس فام گذراندم،

alternately reading and looking up at the sky through its branches.

یا کتاب می‌خواندم یا مشغول تماشای آسمان از لای شاخه‌ها بودم.

I felt safe and cared for

حس امنیت و مراقبت شدن داشتم

and connected to something infinitely larger than myself.

و به چیزی وصل بودم که بی‌نهایت از من بزرگتر بود.

I thought the trees were immortal, that they would always be here.

فکر می‌کردم درختها نامیرا هستند، که تا همیشه آنجا می ماندند.

But I was wrong.

اما اشتباه می‌کردم.

The trees are dying.

درختها می‌میرند.

Climate change is killing the cedars of Lebanon

تغییر اقلیم سدرهای لبنان و جنگلهای

and the forests of the American West.

غرب آمریکا را می‌کشد.

And it's not just the trees.

و فقط درختان نیستند.

Since 1998, extreme heat has killed more than 160,000 people,

از ۱۹۹۸، شدت گرما بیش از ۱۶۰.۰۰۰ انسان را کشته است

and unchecked climate change could kill millions more.

و تغییراقلیم مهار نشده قادر به کشتن میلیونها انسان است.

How did we get here?

چطور به اینجا رسیدیم؟

There are many reasons, of course,

البته که دلایل زیادی هست،

but one of the most important

اما یکی از مهمترین دلایل

is that we let capitalism morph into something monstrous.

این است که به سرمایه‌داری اجازه دادیم تبدیل به چیزی هیولاوار گردد.

I'm a huge fan of capitalism at its best.

من یک طرفدار سرسخت سرمایه‌داری در بهترین حالت آن هستم.

After all, I'm an economist and a business school professor.

در نهایت، من یک اقتصاددان و استاد مدرسه کار و تجارتم.

I think genuinely free and fair markets

فکر می‌کنم بازارهای حقیقتا آزاد و عادلانه

are one of the great inventions of the human race.

یکی از مهمترین اختراعات بزرگ نژاد بشر است.

But here's the catch:

اما نکته انحرافی اینجاست:

markets only work their magic when prices reflect real costs.

بازارها زمانی جادویی عمل می‌کنند که قیمتها منعکس کننده هزینه‌های حقیقی باشند.

And right now, prices are badly out of whack.

و الان، قیمتها بدجور نابسامان هستند.

We're letting the firms who sell fossil fuels,

ما به شرکتهای فروشنده سوختهای فسیلی اجازه می‌دهیم

and indeed anyone who emits greenhouse gases,

و در واقع هر کسی که گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کند،

cause enormous damage for which they do not have to pay.

باعث آسیب عظیمی شود بی‌ آن که در ازای آن بهایی بپردازد.

And that is hardly fair.

و این عادلانه نیست.

Imagine for a moment

برای لحظه‌ای تصور کنید

that my hands are filled with a cloud of electrons,

که دستان من با ابری از الکترون پر است،

10 dollars' worth of coal-fired electricity

برق ناشی از سوخت ذغال سنگی به ارزش ۱۰ دلار

that could power your cell phone for more than 10 years.

که می‌تواند برای بیش از ۱۰ سال نیروی موبایل شما را تامین کند.

That probably sounds like a pretty good deal.

احتمالا معامله جذابی به نظر می‌رسد.

But it's only so cheap

اما دلیل ارزان بودن زیاد آن فقط مال

because you're not paying for the harm that it causes.

این است که بهای آسیبی را که باعث می‌شود را نمی پردازیید.

Burning coal sends poisons like mercury and lead into the air,

سوزاندن ذغال سمومی چون جیوه و سرب را به هوا ساطع می‌کند،

increasing healthcare costs by billions of dollars

هزینه‌های سلامت درمان را میلیاردها دلار افزایش داده

and causing the death

و منجر به مرگ سالانه

of hundreds of thousands of people every year.

صدها هزار انسان می‌گردد.

It also emits huge quantities of carbon dioxide.

همچنین مقادیر عظیمی از دی‌اکسید کربن را منتشر می‌کند.

So another part of the real cost of coal

بنابراین بخش دیگری از هزینه واقعی ذغال

is the climate damage it will cause and is already causing.

آسیب اقلیمی است که منجر به آن خواهد شد و اکنون نیز شده.

More than a million acres burned in California this summer,

بیش از یک میلیون هکتارامسال تابستان در کالیفرنیا سوخت

and massive floods put a third of Bangladesh under water.

و سیلابهای انبوه یک سوم بنگلادش را زیر آب برد.

Hundreds of studies have tried to put a number on these costs.

صدها مطالعه تلاش کرده رقمی برای این هزینه‌ها تعیین کند.

My sense of this work,

درک من از این کار و

and here I'm relying on my colleagues in the School of Public Health

اینجا من به همکارانم در مدرسه پابلیک هلث و دوستان اقتصاددانم

and my friends in economics,

اتکاء می‌کنم،

is that generating 10 dollars' worth of coal-fired electricity

این است که برق ۱۰ دلاری به دست آمده از سوختن ذغال سنگ

causes at least eight dollars' worth of harm to human health

حداقل آسیبی به ارزش ۸ دلار به سلامت انسان وارد می‌کند

and at least another eight dollars' worth of climate damage

و حداقل ۸ دلار دیگر هم به تغییر اقلیم و حتی شاید بیشتر هم

and probably much more.

وارد می‌کند.

So the true cost of this handful of electrons?

بنابراین هزینه حقیقی این یک مشت الکترون؟

It's not 10 dollars.

۱۰ دلار نیست.

It's something more like 26.

چیزی بیش از ۲۶ دلار است.

The hidden costs of doing things like burning oil and gas

هزینه‌های پنهان انجام چیزهایی مانند سوزاندن نفت و گاز

and eating beef are similarly enormous and just as unfair.

و خوردن گوشت گاو بطور مشابه‌ای عظیم و یک اندازه ناعادلانه است.

Everyone who's trying to build a clean economy

هر کسی که در پی ساخت اقتصاد پاک است

has to compete with firms that are heavily subsidized

باید با شرکتهایی رقابت کند که به شدت کمک مالی دریافت می کنند

by the destruction of our health and the degradation of our climate.

با نابود کردن سلامت ما و از بین بردن اقلیم ما.

This is not the capitalism I signed up for.

این سرمایه‌گرایی نیست که دنبالش رفتم.

This is not a market that is either free or fair.

این بازاری نیست که آزاد یا عادلانه باشد.

So ...

بنابراین...

What do we do?

چه باید کرد؟

The "easy" answer is that governments should insist

پاسخ «آسان» این است که دولتها باید مصر باشند که

that anyone who emits greenhouse gases pay for the damage that they cause.

هر کسی که گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کند بهای آسیبی را که باعثش می شود را بپردازد.

However, at the moment,

هر چند، در این لحظه،

there's not much sign that governments are up for this,

هیچ نشانه ای از این نیست که حکومتها به دنبال این کار باشند،

partly because the fossil fuel companies have spent the last 20 years

بخشی از آن برای این است که شرکتهای سوخت فسیلی ۲۰ سال اخیر را

using their heavily subsidized profits

صرف استفاده از سودهای شدیدا یارانه‌ای خود کرده اند

to deny the reality of climate change

تا واقعیت تغییر اقلیم را منکر شوند و

and to shower the politicians,

سیاستمدارهایی را که باید آنها را

who should be regulating them, with money.

مهار کنند را با پول ساکت کنند.

So here's my crazy idea.

خب ایده دیوانه‌ار من این است.

I think business should step up.

فکر می‌کنم کسب وکارها باید پا پیش بگذارند.

I think business should fix capitalism.

فکر می‌کنم کاسبی قادر به درست کردن سرمایه‌داری است.

I know. (Laughs)

می‌دانم. (می‌خندد)

Some of you are probably thinking, "Fat chance."

برخی از شما شاید فکر می‌کنید، «عمرا».

Didn't I just say that companies are the ones denying the science,

آیا الان نگفتم که شرکتها کسانی هستند که علم را انکار می‌کنند،

distorting the market and lobbying the politicians?

بازار را به هم می ریزند و با سیاستمدارها لابی می کنند؟

I did.

گفتم.

But fixing this is squarely in the private sector's interest.

اما حل این مساله کاملا به نفع بخش خصوصی است.

The truth is business is screwed if we don't fix climate change.

حقیقت این است که کاسبی به فنا می رود اگر تغییر اقلیم را حل نکنیم.

It's going to be hard to make money

پول درآوردن سخت خواهد شد اگر

when the great coastal cities are under water

شهرهای بزرگ ساحلی زیر آب بروند و

and millions of angry people are migrating north as the harvests fail.

میلیونها آدم عصبانی به شمال کوچ کنند چون برداشتها ناموفق بوده‌اند.

It's going to be tough to keep free enterprise alive

زنده نگه داشتن یک موسسه بازرگانی آزاد دشوار خواهد بود اگر

if most people believe the rich and the white

آدمها باور کنند که پولدارها و سفیدها

are using it to trash the planet for their own benefit.

از آن برای به گند کشیدن زمین به نفع خودشان استفاده می‌کنند.

So let me tell you what this looks like on the ground.

بگذارید یک مثال عینی برایتان بزنم.

My friend Erik Osmundsen left a cushy job in private equity

دوست من اریک اوزموندسن از شغل بی درد ر خود در یک شرکت سهامی خصوصی

to become the CEO of a garbage company.

استعفا داد تا مدیرعامل یک شرکت زباله شود.

That sounds like a slightly odd idea.

یک کم ایده عجیبی به نظر می رسد.

But Erik wanted to make a difference,

اما اریک می‌خواست تفاوتی ایجاد کند،

and changing the way that trash is handled

و تغییر آن روشی که آشغال مدیریت می‌شود

could reduce emissions by billions of tons.

می‌تواند باعث کاهش انتشارات تا میلیاردها تن شود.

Right away, he ran into a massive problem:

خیلی سریع، با یک مشکل عظیم مواجه شد:

the industry was thoroughly corrupt.

صنعتی که تمام و کمال فاسد بود.

Firms were cutting costs by dumping waste illegally,

شرکتها با دور ریختن غیرقانونی پسماند از هزینه‌ها می‌کاستند.

the regulations were poorly enforced

ضعف در اجرای مقررات وجود داشت و

and the fines for violation were tiny.

جریمه تخطی‌ها ناچیز بود..

Erik announced he was going to run clean

اریک اعلام کرد که به دنبال انجام یک کار تمیز است

and to raise prices to cover the costs of doing so.

و قیمتها را برای پوشش دادن هزینه‌ها انجام آن بالا برد.

Many of his senior team thought he was crazy.

خیلی از اعضای ارشد تیمش او را دیوانه پنداشتند.

Half of them quit.

نیمی استعفاء دادند.

So did many of his customers.

همینطور شمار زیادی از مشتریانش.

His competitors denounced him for bringing the industry into disrepute,

رقبایش او را به خاطر بدنام کردن این صنعت سرزنش کردند و

and he started to receive personal threats.

او حتی تهدید هم شد.

But corruption works best when it's hidden.

اما فساد تا زمانی که مخفی است خوب کار می‌کند.

As soon as Erik went public, people started to step up.

به محض اینکه اریک علنی صحبت کرد، آدمها پا پیش گذاشتند.

A few customers were willing to pay more.

معدود مشتریانی هم حاضر به دادن پول بیشتر شدند.

His investors agreed that taking the high road could pay off.

سرمایه گذارنش موافقت کردند که رفتن از این راه می تواند سودزا باشد.

Those of his employees who remained loved the idea of taking a stand

آن دسته از کارکنانش که باقی ماندند عاشق این ایده موضع گیری شدند

and found all kinds of legal ways to cut costs.

و انواع همه این روشهای مشروع را یافتند تا هزینه‌ها را کاهش دهند.

Erik persuaded several of his competitors

اریک تنی چند از رقبایش را متقاعد کرد تا به

to join him in refusing to dispose of garbage illegally,

او در دست رد زدن به دور ریختن غیرقانونی زباله ملحق شوند،

and it got much tougher for regulators to stay on the sidelines.

و به این ترتیب برای تنظیم کنندگان آسان نبود که در حاشیه بمانند.

Today, Erik's company, Norsk Gjenvinning,

امروز، شرکت اریک، نورسک گجوینینگ،

is one of the largest recycling companies in Scandinavia.

یکی از بزرگترین شرکتهای بازیافت در اسکاندیناوی است.

Let me generalize.

بگذارید تعمیم دهم.

These are the four pillars of change:

اینها چهار ستون تغییر هستند:

Build a business that can set the right price

تجارتی را راه بیاندازید که قیمت درست را تعیین کند

and still be profitable.

و هنوز هم سودزا باشد.

Persuade your competitors to do the same thing.

شرکتهای رقیبتان را متقاعد به انجام همان کار کنید.

Make sure that investors understand there's money to be made.

مطمئن شوید که سرمایه‌گذاران بفهمند که پول در این کار است.

And push governments to put the right price into law

و دولتها را هل دهید به این سمت که قیمت درست را روی قانون بگذارند

so that bottom-feeders can't survive.

تا طفیلی‌ها نتوانند نجات پیدا کنند.

I'm not telling you we've got this nailed.

نمی‌گویم که اوضاع را در اختیار داریم.

Things are pretty desperate.

اوضاع نسبتا مایوس کننده است.

But there are thousands of businesspeople like Erik,

اما هزارن صاحب کسب وکار مانند اریک را داریم

and there are millions of people like us.

و میلیونها آدم مثل ما هست.

And we are customers, employees, investors and citizens.

و ما مشتریان، کارکنان، سرمایه‌گذاران و شهروندان هستیم.

Instead of giving up on capitalism, let's fix it

به جای تسلیم شدن به سرمایه‌داریی، بیایید با یقین پیدا کردن از این که

by making sure that markets are truly fair and truly free,

بازارها حقیقتا عادلانه و آزاد هستند و این که هیچ کس قادر نباشد

and that no one can dump garbage on us

زباله‌اش را سمت ماپرت کند و بدون این که تقاصش را بدهد

and walk away without paying for it.

مساله را حل کنیم.

We have the resources and the technology to solve climate change.

برای حل مشکل اقلیم منابع و فناوری لازم را داریم.

Together, we can save the trees

با هم، می‌توانیم درختان و یکدیگر را

and each other.

نجات دهیم

Thank you.

متشکرم.