How I'm making bricks out of ashes and rubble in Gaza | Majd Mashharawi

Translator: Nastaran Hasanizadeh Reviewer: Mansoureh Hadavand

Yes, it's dark.

بله، تاریک است.

I'm wondering how long we can all stand it

برایم جالب است بدانم چه مدت همگی این وضعیت را تاب خواهیم آورد

without picking up our phone and turning the flashlights on.

بدون اینکه موبایلمان را برداریم و نور چراغ قوه‌ی آنرا روشن کنیم.

Seconds?

چند ثانیه‌؟

Minutes?

چند دقیقه‌؟

A whole hour?

یک ساعت کامل؟

Don't worry, I'm not going to give you my whole speech in the dark.

نگران نباشید، من تمام سخنرانی‌ام را در تاریکی برای شما اجرا نخواهم کرد.

But it's something I'm used to.

اما این چیزی است که من به آن عادت دارم.

For more than 10 years, I and two million people back home

بمدت بیش از ده سال، من و دو میلیون نفر از مردم زادگاه‌ام

have been living in darkness,

در تاریکی زندگی کرده‌ایم.

locked between two borders

محصور شده بین دو مرز

that are nearly impossible to leave, literally,

که به معنای واقعی، ترک کردن آن تقریبا غیرممکن است،

in an area that spans 25 miles long and about five miles wide.

در فضایی با طول ۴۰ کیلومتر و تقریبا ۸ کیلومتر عرض.

I am Palestinian, and I am from Gaza.

من فلسطینی‌ام، و اهل غزه.

I grew up there and I still live there.

من آنجا بزرگ شدم و هنوز آنجا زندگی می‌کنم.

In Gaza, we have a whole lot of nothing.

در غزه، ما کمبودهای بسیار زیادی داریم.

And I aim to create something from that nothing.

و هدف من این است تا چیزی از هیچ بسازم.

When a community is cut off from the world,

وقتی جامعه‌ای از دنیا جدا می‌شود،

all that we need to do is ... what?

تنها کاری که باید انجام دهیم.... چیست؟

To think outside the box.

تفکر خارج از چارچوب داشتن.

Way outside the box.

متفاوت فکر کردن.

That thinking led me to two projects

این طرز فکر من را به دو پروژه هدایت کرد

to address two serious issues in my community.

تا به دو مسأله‌ی جدی در جامعه‌ام بپردازم.

The need for building materials and the need for electricity and energy.

نیاز به مصالح ساختمانی و نیاز به انرژی و نیروی برق.

Two essential ingredients of life.

دو عنصر اساسی زندگی.

Both are in lack of supply in Gaza.

با کمبود هر دو درغزه مواجه‌ایم.

First, I'm not here ...

اول اینکه، من اینجا نیستم ...

just to talk about the occupation we have back home.

که فقط راجع به اشغال بودن زادگاه‌ام حرف بزنم.

The siege, the wars, the bombs, the protests

محاصره، جنگ، بمب‌ها، اعتراض‌ها

or the death toll.

یا تلفات جانی.

I am here because I wanted to show that we can live through it all.

من اینجا هستم چون می‌خواهم نشان دهم با وجود همه اینها ما می‌توانیم زندگی کنیم.

I am here because I wanted to make a change.

من اینجا هستم چون من می‌خواستم تغییری ایجاد کنم.

I am here to tell you

من اینجا هستم تا به شما بگویم

that I am a statistic that cannot be ignored.

که من آماری هستم که نمی‌توان نادیده گرفت.

In the 2014 war, thousands of houses were destroyed.

در جنگ ۲۰۱۴ ، هزاران خانه ویران شد.

Those houses were made from sunbaked stones and blocks.

آن خانه ها از بلوک‌ها و سنگ‌های پخته شده در آفتاب ساخته شده بودند.

Those houses stood for decades and decades.

آن خانه‌ها برای چندین دهه سرپا بودند.

Those houses were for my family, friends, neighbors,

آن خانه‌ها متعلق به خانواده‌ی من، دوستانم، همسایگانم، و هر کسی

everyone I know.

که می‌شناختم بودند.

At that time, I asked myself a question:

در آن زمان، از خودم سوالی پرسیدم:

What can I do for people?

چه کاری برایشان می‌توانم کنم؟

How can I help them?

چگونه به آنها کمک کنم؟

I knew we weren't able to get cement, aggregate and sand

می‌دانستم که قادر نخواهیم بود که سیمان، ماسه و ملات بگیریم

to rebuild what the war destroyed.

تا آنچه را که جنگ نابود کرده بود بازسازی کنیم.

But also, maybe we can use something from inside the community,

اما همچنین، شاید بتوانیم از چیز‌هایی درون جامعه استفاده کنیم،

something we already had.

چیزی که در حال حاضر داریم.

I started to put things together.

شروع کردم به مخلوط کردن چیزها.

First, paper as a filler, instead of the aggregate we import.

اول، به‌جای ملات، کاغذ را به جای پرکننده، وارد کردیم.

But that did not work out.

اما کار نکرد.

What about using glass powder to replace part of the cement?

استفاده از خرده شیشه به جای تکه‌های سیمان چطور؟

But that failed, too.

اما آن هم شکست خورد.

I guessed making building blocks out of mud would be a great idea.

حدس زدم درست کردن بلوک‌های خانه سازی از گل می‌تواند ایده‌ی خوبی باشد.

But unfortunately, it didn't work out.

اما متاسفانه، باز هم نتیجه بخش نبود.

During the process of burning the mud blocks,

طی پروسه‌ی پختن بلوک‌های گلی،

we had a huge amount of ashes.

ما میزان بسیار زیادی خاکستر داشتیم.

And I was like, "Why don't we use those ashes?"

ومن اینطوری بودم: «چرا ازهمین خاکستر استفاده نکنیم؟»

The idea flashed in my mind.

این فکر یکباره به سرم زد.

"Let's use it and combine it with the rubble of the demolished houses

« با خرده سنگ‌های خانه‌های ویران شده مخلوطش کنیم

and make building blocks out of it."

و آجر بسازیم.»

After more than 150 failed experiments,

بعد از بیشتر از ۱۵۰ مرتبه آزمایش‌ شکست خورده،

and over six months of research,

و بیش از شش ماه تحقیق،

I actually made it.

آن ‌را واقعا ساختم.

(Applause)

(تشویق)

I created a building block

من از خاکستر و خرده سنگ خانه‌های ویران شده

out of the ashes and rubble of the demolished houses.

بلوک ساختمانی ساختم.

It's here, it came all the way with me.

یکی را اینجا دارم، تمام راه را با من آمده است.

Well, it came before me.

البته، قبل از من اینجا رسید.

So, it's lighter,

خب این بلوک‌ها سبک‌تر،

it's cheaper, and it's stronger.

ارزان‌تر ، و محکم‌تر هستند.

(Applause)

(تشویق)

This building block --

این بلوک‌های خانه سازی --

of course, you ask yourself, "How did this girl do it?"

البته که، شما از خودتان می‌پرسید، «چگونه این دختر این کار را کرد؟»

It's not that hard, and it's not that easy.

آنقدر هم سخت نبود، و خیلی هم آسان نبود.

First, we collected rubble from all around the Gaza Strip.

اول، ما خرده سنگ‌ها را از کل نوار غزه جمع کردیم.

Then we combined it with the ashes that came from the landfills.

سپس آن ‌را با خاکسترهایی که از محل دفن زباله‌ها جمع کرده بودیم مخلوط کردیم.

When the recipe is done, it's time for baking.

خب وقتی دستورالعمل آماده شد، زمان پختن رسید.

So we mold the blocks, as you can see in the photo,

بعد ما بلوک‌ها را قالب زدیم، همونطوری که می‌توانید در عکس ببینید،

and we cure it using water steam.

و با استفاده از بخار آب عمل آوردیم.

I call the material "Green Cake,"

اسم این مواد را "کیک سبز" گذاشتم،

and people now can use it not only to rebuild old houses,

و مردم الان نه تنها از آن در بازسازی خانه‌های قدیمی‌شان استفاده می‌کنند،

but also to build new complete structures.

بلکه درسازه‌های کاملا جدید هم از آن استفاده می کنند.

Green Cake so far has created jobs for more than 30 people.

کیک سبز تا به امروز برای بیش از ۳۰ نفر اشتغال ایجاد کرده است.

And we were able to rebuild around 50 apartments,

و ما توانستیم تقریبا ۵۰ آپارتمان را بازسازی کنیم،

each one of them the size of a household almost for eight people.

هریک ازاین خانه‌ها برای زندگی یک خانوار تقریبا هشت نفره است.

We also trained fresh graduates, female and male,

ما همچنین به تازه فارغ التحصیل شده‌ها، مرد و زن را آموزش دادیم،

which is not very common in the community.

که خیلی در جامعه‌ی ما مرسوم نیست.

And we got several awards, locally and globally.

و جوایز محلی و جهانی بسیار گرفتیم.

This block is not just only a building block.

این بلوک فقط یک بلوک ساختمانی نیست.

It changed the stereotype about women in Gaza

این بلوک باور کلیشه‌ایی درباره‌ی زنان را در غزه تغییر داد

that stated this type of work is meant for men.

که عنوان می‌کرد اینجور کارها برای مردان است.

Education is the strongest weapon we have

تحصیلات قویترین سلاحی است که ما داریم

to fight for our freedom, decent life and future.

تا برای آزادی‌مان، زندگی خوب و آینده بجنگیم.

My background helped me to do this block.

پیشینه‌ام به من کمک کرد که این بلوک‌ها را بسازم.

I went to the Islamic University of Gaza, and I studied civil engineering,

من در دانشگاه اسلامی غزه، مهندسی عمران خوانده بودم.

where there was a one-to-six female-to-male ratio.

جاییکه نسبت زنان به مردان، یک به شش بود.

Everyone told me I would end up without a job.

همه به من می گفتند که بعد از اتمام درسم بیکار خواهم ماند.

I went for a major that's meant for men.

من سراغ تخصصی رفتم که برای مردان بود.

But their lack of encouragement did not deter me; it inspired me.

اما عدم تشویق آنها مرا منصرف نکرد؛ به من روحیه داد.

(Applause)

(تشویق)

After this long journey with the block, and after two years,

بعد از این سفر طولانی با بلوک، و بعد از دو سال،

what Gaza does need is not just building blocks.

چیزی که غزه می‌خواهد فقط بلوک‌های ساختمان سازی نیست.

We also need electricity, we need the energy.

ما همچنان به برق احتیاج داریم، به انرژی نیاز داریم

I developed a new company called SunBox.

من یک شرکت جدید به نام SunBox تاسیس کردم.

SunBox is a smart solar kit that we source from China,

SunBox یک کیت خورشیدی هوشمند است که از چین وارد می کنیم،

and we engineer it to fit the market need.

ما آن را مهندسی می‌کنیم تا مناسب نیاز بازارشود.

It powers not only light, but also laptops, phones,

نه تنها برای روشنایی، بلکه برای انرژی موردنیاز لپ‌تاپ، تلفن،

internet connection, a fan or a TV.

اتصال اینترنت، پنکه یا تلویزیون راهم فراهم می‌کند.

We teach local vendors and technicians

ما به فروشندگان محلی و تکنسین‌ها

to sell, install and provide customer services for people.

فروختن، نصب کردن و فراهم کردن خدمات پس از فروش برای مردم را آموزش دادیم.

We got the project off the ground

ما پروژه را با

by providing 15 families with solar energy.

فراهم کردن انرژی خورشیدی برای ۱۵ خانواده شروع کردیم.

One of the solar units we installed in a refugee camp.

یکی از دستگاه‌های خورشیدی را در کمپ پناهجویان نصب کردیم

The next day I came to check what happened with the solar,

روز بعد من رفتم تا از دستگاه خورشیدی خبری بگیرم.

and I found a whole neighborhood watching a football match

و دیدم که کل همسایه ها با دستگاه ما

using our device.

در حال تماشای فوتبال هستند.

I was like, "Wow, that's going to create a huge impact in the community."

با خودم فکر کردم،«چه جالب، می‌تواند تاثیرات فراوانی بر جامعه بگذارد.»

That encouraged us to go to the second round

همین ما را تشویق کرد تا با آوردن ۲۰۰ دستگاه

of bringing 200 units.

به دور دوم برویم.

But each unit costs around 350 dollars.

اما هردستگاه برای ما حدودا ۳۵۰ دلار هزینه داشت.

And a Palestinian family can't afford the 350 dollars.

و خانواده‌های فلسطینی نمی‌توانستند از پس ۳۵۰ دلار بر‌بیایند.

So we had to think, again, outside the box:

پس باید دوباره فکری می‌کردیم:

How can we make this happen?

چگونه می‌توانیم انجامش دهیم؟

If a whole neighborhood can watch a football match using one device,

اگر تمام همسایه‌ها بتوانند یک مسابقه‌ی فوتبال ببینند و از یک دستگاه استفاده کنند،

it means two, three and four families can share one device

به این معناست که دو، سه و چهار خانواده می‌توانند در یک دستگاه شریک شوند

and enjoy the electricity.

و از برق بهره‌مند شوند.

What we did is, we created a new business model

ما یک مدل تجاری جدید را خلق کردیم

called "sharing is caring."

که «اشتراک‌گذاری مراعات است.»

(Laughter)

(خنده)

The sharing is caring business model

مدل تجاری اشتراک مراعاتی

says two families share one unit, three families share one unit,

می‌گوید دو خانواده از یک دستگاه استفاده می‌کنند، سه خانواده هم ازیک دستگاه مشترک

and they split the cost, so they can afford paying for it.

و هزینه را تقسیم می‌کنند و از پس هزینه برمی‌آیند.

Well, the idea caught on.

خوب، این ایده مقبول افتاد.

I didn't expect that, but it just happened.

من انتظارش را نداشتم، اما عملی شد.

In less than two weeks,

در کمتر از دوهفته،

we were able to provide over 200 people with electricity.

ما توانستیم برای بیش از۲۰۰ نفر برق فراهم کنیم.

(Applause)

(تشویق)

And the question here: How did the idea catch on?

و سوال اینجاست: این ایده از کجا آمد؟

We went to community centers --

ما به مرکز جامعه رفتیم --

those are places, you know for whom?

آن مکان‌ها، می‌دانید برای چه کسانی بود؟

Only for men.

فقط برای مردان.

So it was so weird for a woman to go there.

برای یک زن خیلی عجیب بود که به آن ‌جا برود.

And I told them, "We have a great idea.

به آنها گفتم،« ما ایده‌ خیلی خوبی داریم.

We will give you electricity,

به شما برق خواهیم داد،

you give us people who need this electricity."

شما هم آن را به مردمی که نیاز دارند بدهید.»

Now, families are approaching us from all around the Gaza Strip.

الان، خانواده‌ها از سراسر نوارغزه به ما مراجعه می‌کنند.

I received a phone call from the team this morning, saying,

من امروز یک تماس تلفنی از تیمم دریافت کردم که می‌گفتند،

"Majd, please, we are under pressure, we work 16 hours a day,

«مجد، خواهش می کنم، ما تحت فشار هستیم، ۱۶ ساعت در روز کار می‌کنیم،

we will not be able to work like this.

نمی‌توانیم اینطور کار کنیم.

Families are calling us every second. They want solar energy."

خانواده ها هر ثانیه به ما زنگ می‌زنند. آنها انرژی خورشیدی می‌خواهند.»

Muna, from one of the families we installed the solar unit for,

مونا، از یکی از خانواده‌هایی که برایشان انرژی خورشیدی نصب کردیم،

she told me, "You know, Majd,

به من گفت، « می‌دانی، مجد،

I've never imagined I will control something in my life.

من هرگز تصور نمی‌کردم بتوانم چیزی را در زندگی ام کنترل کنم.

Now I can control my source of energy.

الان می‌توانم منبع انرژی‌ام را کنترل کنم.

I feel so special."

من احساس خیلی خاصی دارم.»

What you take for granted is a privilege for others.

آنچه به شما اعطا شده امتیازی برای دیگران است.

People like Muna.

افرادی مثل مونا.

She doesn't want to fight.

او نمی‌خواهد بجنگد.

She doesn't want to stay in a bad life.

او نمی‌خواهد در یک زندگی بد بماند.

She's only looking for a better life.

او فقط به دنبال یک زندگی بهتر می‌گردد.

Our vision, or I would say, everyone's vision in Gaza --

دیدگاه ما، یا می‌توانم بگویم، دیدگاه همه در غزه --

which I am very privileged to represent the people back home --

که من افتخار دارم که نماینده مردمی باشم که به خانه برگشته‌اند--

is to have a good life, a future.

داشتن یک زندگی خوب، یک آینده خوب است.

We need to build the infrastructure of hope.

ما نیاز داریم تا زیرساخت‌هایی از امید بسازیم.

We want to tell them it's possible to happen,

ما می‌خواهیم به آنها بگوییم ممکن است اتفاق بیافتد،

it's possible to be treated as a human being.

ممکن است با تو مثل یک انسان رفتار شود.

I don't have to cross four borders to come here.

من مجبورنبودم از چهار مرز رد شوم تا به اینجا برسم.

I can just go to the airport,

من می‌توانستم فقط به فرودگاه بروم،

see the people outside,

مردم بیرون را ببینم،

see what the world looks like.

ببینم این جهان چه شکلی است.

Thank you so much.

بسیار از شما متشکرم.

(Applause)

(تشویق)