What it means to be intersex | Susannah Temko

Transcriber: Leslie Gauthier Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: Sadegh Zabihi

I have a confession to make, right off the bat.

ابتدا باید یک اعتراف بکنم.

I don't know what you were doing at 16,

نمی‌دانم در ۱۶ سالگی چه می‌کردید،

but I'm a really big fan of "Harry Potter"

اما من طرفدار پروپاقرص «هری پاتر» بودم

and was waiting way too long to receive my letter

و مدتی طولانی منتظر دریافت نامه‌ام بودم

inviting me to Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry --

که مرا به مدرسه علوم و فنون جادوگری هاگوارتز دعوت می‌کرد --

I could have gone for sixth form.

شش بار درخواست داده بودم.

I was also waiting for an invitation to the Jedi Temple

همچنین منتظر دعوتنامه‌ای از سوی معبد جدای

or a tap on the shoulder to invite me to the X-Men.

یا دست زدن به شانه برای دعوت به مردان ایکس بودم.

I was that kid.

همچین کودکی بودم.

When I was 16 years old, I got my wish.

وقتی ۱۶ ساله بودم آرزویم را یافتم.

I was taken into a doctor's office

مرا به مطب دکتر بردند

and told that I am in fact part of a group of people

و گفتند جزء گروهی از افراد هستم

who are still largely invisible and misunderstood.

که همچنان به شدت نادیده گرفته می‌شوند و درک نمی‌شوند.

I am intersex.

من دوجنسه هستم.

That's my superpower.

این است قدرت خارق‌العاده من.

For many of you in this room,

بسیاری از شما در این سالن،

it will be the first time you've even heard the word "intersex."

اولین بار است که کلمه «دوجنسه» را می‌شنوید.

Intersex is anatomy.

دوجنسه آناتومی است.

It refers to people who were born with one or more

به افرادی اطلاق می‌شود که دو یا چند

of a variation of sex characteristics.

مشخصه از خصوصیات هر دو جنس مخالف را دارا هستند.

That's your genitals, your hormones, your chromosomes

از قبیل اندام‌های تناسلی، هورمون‌ها و کروموزوم‌ها

that fall outside of the traditional conceptions of male and female bodies.

که از درک سنتی از اندام‌های مونث و مذکر فراتر است.

In other words,

به عبارت دیگر،

the most basic assumption we've made about our species --

پایه‌ای‌ترین فرضیاتی که در مورد گونه خودمان بنا کرده‌ایم --

what we're taught in schools that sex is binary,

آنچه در مدارس تدریس می‌کنیم که جنسیت دو تاست،

just male and female --

فقط مذکر و مونث --

is not correct.

صحیح نیست.

Like most things in this world,

مثل بیشتر چیزها در این جهان،

it is much more complicated than that.

بیسیار پیچیده‌تر از این حرف‌هاست.

Intersex people who fall outside of this false sex binary

افراد دو جنسه که خارج از این باور غلط دوگانه بودن جنسیت واقع هستند

have always existed, throughout human history.

در تمام تاریخ بشر، همیشه وجود داشته‌اند.

Like the wizards of "Harry Potter,"

مثل جادوهای «هری پاتر»،

we are pretty much invisible.

ماها دیده نمی‌شویم.

Some of us don't even know that we are intersex.

برخی از ماها حتی نمی‌دانند دوجنسه هستند.

Like the X-Men,

مثل مردان ایکس،

some of our traits are obvious at birth

برخی از نشانه‌ها در همان بدو تولد واضح هستند

and others turn up around the time when puberty is supposed to kick in.

و برخی دیگر در زمان بلوغ نمود پیدا می‌کنند.

When we find out we are intersex,

وقتی می‌فهمیم دوجنسه هستیم،

some of us believe we are the only ones in the world.

برخی از ما فکر می‌کنند که فقط خودشان در این جهان اینگونه هستند.

Me, specifically, I have XY chromosomes,

مثلاً من کروموزم‌های XY دارم

which you may have understood to be typically male.

که ممکن است از مشخصات مذکر تلقی کنید.

I was also born with gonads instead of ovaries.

همچنین به جای تخمدان با بیضه متولد شده‌ام.

Standing here on this stage would have been my worst nightmare

ایستادن در این جایگاه برای من بدترین کابوس می‌نمود

only five years ago.

تا همین پنج سال پیش.

It would have been impossible.

غیر ممکن بود.

I use the metaphor of the superhuman,

من از تشبیه فراانسان استفاده می‌کردم،

but really, we are just like you.

اما در واقع ما دقیقاً مثل شما هستیم.

Intersex people are thought to make up to 1.7 percent of the population.

افراد دوجنسه ۱/۷ درصد از جمعیت را شامل می‌شوند.

That means more, depending on where you are in the world,

اما اینکه در کجای جهان باشید معنای بیشتری می‌یابد،

but you get the picture.

اما منظورم را گرفتید.

We are in front of you, getting coffee;

ما جلوی شما هستیم و قهوه تحویل می‌گیریم؛

we are sitting next to you on the train;

درون قطار کنار شما می‌نشینیم؛

we are swiping you left and right on dating apps --

در اپلیکیشن‌های دوست‌یابی شما را چپ و راست می‌کنیم --

(Laughter)

(خنده)

So why haven't you heard of us?

خوب چرا در مورد ما نشنیده‌اید؟

If we are so common, why don't you see us?

اگر اینقدر زیاد هستیم چرا ما را نمی‌بینید؟

How has the world responded to us?

واکنش دنیا در قبال ما چه بوده است؟

We often think of disciplines like medicine and the law

ما از ضوابط بهداشت و حقوق

as supposedly neutral --

بعنوان بیطرف یاد می‌کنیم --

immune to bias.

که از تعصب به دور است.

The law is "reason free from passion."

قانون می‌گوید «دلیل از احساسات فارغ است.»

The doctors' Hippocratic oath states

سوگند بقراط پزشکان بیان می‌دارد

that "warmth, sympathy and understanding

که «گرمی، صمیمت، و درک

may outweigh the surgeon's knife or the chemist's pill."

از چاقوی جراح و قرص داروساز مهمتر است.»

In truth, these disciplines that touch our lives are impressive,

در واقع، این ضوابط که زندگی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند، شگفت‌انگیزند،

but they are filled with our prejudices.

ولی از پیش‌داوری‌های ما مملو هستند.

They are not immune,

در امان نیستند،

just as we are not immune to the effects of that prejudice,

همانگونه که خودمان از عواقب این پیش‌داوری‌ها در امان نیستیم،

which can be devastating.

و می‌توانند مخرب باشند.

In medicine, intersex babies who are born with ambiguous genitalia

در پزشکی، نوزادان دوجنسه که با اندام جنسی مبهم متولد می‌شوند

are routinely operated on without consent,

بطور معمول بدون کسب موافقت مورد جراحی قرار می‌گیرند،

without medical need,

در حالی که به لحاظ پزشکی نیازی نیست،

irreversibly,

آن هم جراحی غیرقابل بازگشت،

in order to make their healthy anatomy appear more "normal."

تا سلامت آناتومی‌شان «عادی»تر به نظر برسد.

This is before they've even said their first words,

این اتفاقات حتی قبل از زمانی است که اولین کلمات را به زبان آورند،

indicated a sexuality or a gender identity.

و جنسیت یا هویت جنسی خود را اعلام دارند.

Many people are never told the truth about their intersex traits,

به بسیاری افراد حتی در مورد دوجنسه بودن‌شان هرگز توضیح داده نمی‌شود،

and those who are are instructed, often, not to tell anyone.

و معمولا به آن‌ها توصیه می‌شود به هیچکس چیزی نگویند.

Secrecy is enforced and shame is a close shadow.

رازداری را اجبار می‌کنند و شرم سایه نزدیک آن است.

In the law,

در حقوق،

intersex people fall outside of categorization,

افراد دوجنسه خارج از طبقه‌بندی هستند،

and more importantly, protection.

و مهمتر اینکه خارج از حمایت هستند.

This concerns the banal tasks --

حتی چیزهای پیش‌افتاده را در بر می‌گیرد --

if you can imagine the number of forms you've filled out

اگر بتوانید تعداد فرم‌هایی که پر کرده‌اید تصور کنید

that you had to check "M" of "F" on --

که باید «مذکر» یا «مونث» را تیک بزنید --

to lacking protection under any law,

و اینکه هیچ قانونی برای حمایت از شما وجود ندارد،

specifically, the Gender Recognition or Equality Act.

خصوصاً، قانون بازشناسی جنسیت یا قانون برابری.

And intersex people cannot correct the sex classification

و افراد دوجنسه طبقه‌بندی جنسیت که در هنگام تولد به آنها تعلق می‌گیرد را

they've been given at birth

نمی‌توانند تغییر دهند.

unless they declare they are transgender.

مگر اینکه اعلام کنند که تراجنسیتی هستند.

After decades of activism,

پس از دهه‌ها کنشگری،

these life-altering problems are starting to be addressed.

این مسائل پراهمیت در حال پیگیری است.

So why does this matter to those of you who aren't intersex,

خوب چرا این مسائل برای کسانی که دوجنسه نیستند اهمیت دارد،

who don't have variations of sex characteristics?

کسانی که مشخصات هر دو جنس مخالف را ندارند؟

I imagine many people in this audience have,

تصور می‌کنم بسیاری از مخاطبین

in the privacy of their own bathrooms,

در خلوت خود در حمام،

wondered ...

از خود می‌پرسند ..

"Are my labia too long?"

«آیا لبه‌های فرجم خیلی دراز است؟»

"Are my testicles uneven?"

«آیا بیضه‌هایم نامتقارن است؟»

"Is my penis too small?"

«آیا آلتم خیلی کوچک است؟»

"Is my vagina too wide or too shallow?"

«آیا واژنم خیلی فراخ یا خیلی کم‌عمق است؟»

Nothing that hurts or gets in the way, just aesthetically:

هیچ چیز آسیب‌زا یا مشکل‌ساز مطرح نمی‌شود، فقط زیبایی مهم است:

"Are mine 'normal?'"

«آیا مال من نرمال است؟»

I imagine that many people in this audience have those small concerns

تصور می‌کنم بسیاری از مخاطبین این نگرانی‌های ناچیز را دارند

but generally go about their lives not thinking about it.

اما بطور کلی به جای فکر کردن به این چیزها به زندگی‌شان ادامه می‌دهند.

These variations in our bodies,

این اشکال مختلف در بدن‌مان،

like the color of our eyes or the size of our feet,

مثل رنگ چشم یا سایز پاهایمان،

rarely affect our health, materially.

به ندرت بطور چشمگیر بر سلامتی اثر می‌گذارند.

To put it another way,

به عبارت دیگر،

to give you an idea of the intersex experience,

اگر بخواهم اطلاعاتی در مورد تجربه دوجنسه بودن در اختیارتان بگذارم،

what if when you were an infant,

هنگامی که یک نوزاد هستید،

your parents or your doctors looked at your labia,

والدین و پزشکان به لبهای فرج،

your penis, your testicles,

آلت و بیضه‌هایتان نگاه می‌کنند،

and thought,

و فکر می‌کنند،

"They're healthy, feeling,

«احساس می‌کنیم سالم هستند،

but they're not 'normal,'"

اما نرمال نیستند،»

even before you knew what you wanted to do with them,

حتی وقتی که می‌دانید می‌خواهند با آن‌ها چه کار کنند،

or you know, want to put them.

می‌دانید که می‌خواهند آن را بکنند.

(Laughter)

(خنده)

What if they went so far

اگر خیلی پیش بروند چه می‌شود

as to assign you a different sex based off these measurements ...

مثلا بر اساس این اندازه‌گیری‌ها، جنسیتی متفاوت به شما بدهند ...

And then they lied to you about what they'd done?

و سپس در مورد کاری که انجام داده‌اند به شما دروغ بگویند؟

What if these surgeries sterilized you?

چه می‌شود اگر این جراحی‌ها شما را عقیم سازد؟

What if they resulted in immense pain and scarring?

چه می‌شود اگر موجب درد یا زخم شدید شود؟

What if you had to take medicine for the rest of your life

چه می‌شود اگر مجبور شوید در ادامه زندگی از دوا و درمان خاصی استفاده کنید

to replace the healthy organs they took away,

تا جایگزین آن اندام سالمی شود که از شما جدا کرده‌اند،

and you had to pay for that medicine yourself?

و هزینه این درمان را باید خودتان پرداخت کنید؟

And then every time you went to a doctor's office for a cold,

و سپس هر بار که برای یک سرماخوردگی به پزشک مراجعه می‌کنید،

you were questioned about your sex life,

از شما در مورد زندگی جنسی،

your gender identity,

هویت جنسی و

what your private parts looked like.

اینکه اعضای خصوصی‌تان چه شکلی است سوال می‌شود.

And then more doctors and medical students were invited

و سپس پزشکان و دانشجویان پزشکی دعوت می‌شوند

to add to these questions,

تا سوالات بیشتری از این دست بپرسند،

ask you to drop your trousers

از شما می‌خواهند شلوارتان را بکشید پایین

or submit to an unnecessary medical exam.

یا در یک آزمون پزشکی غیرضروری ثبت نام کنید.

This is a picture of what is happening to the intersex community --

این تصویری است از آنچه برای افراد دوجنسه دارد رخ می‌دهد --

people like me, every day, around the world.

برای افرادی مثل من و همیشه در سراسر جهان.

Our community is not antimedicine or antisurgery.

ما دوجنسه‌ها مخالف پزشکی یا جراحی نیستیم.

We are for the right to make decisions about our bodies

ما برای حقوق خود برای تصمیم‌گیری درباره بدن

and our lives.

و زندگی خود تلاش می‌کنیم.

The current approach to intersex people stems from a now-debunked academic study

رویکرد کنونی در مورد افراد دوجنسه از مطالعات آکادمیک مسخره فعلی ناشی می‌شود

from a man who, over 50 years ago,

که توسط مردی بیش از ۵۰ سال قبل مطرح شد،

believed that you could raise a child in any gender

کسی که معتقد بود می‌توانید یک کودک را با هر جنسیتی که می‌خواهید پرورش دهید

by changing their genitals, never telling them

کافی است اندام‌ جنسی را تغییر داده و تا ابد به او چیزی نگویید

and reinforcing that gender over and over again.

و این جنسیت جدید را بارها و بارها تقویت کنید.

It also stems from referring to healthy intersex variations as abnormal

همچنین از اینجا ناشی می‌شود که انواع دوجنسیتی‌های سالم، غیرعادی

or disordered.

یا دارای اختلال تلقی می‌شود.

This makes sense.

منطقی است.

If you refer to something as a disorder, it suggests there's a fix.

اگر بگویید چیزی دارای اختلال است پس یک تصحیح لازم است.

It also stems [from] the fear and stigma of being intersex,

همچنین از ترس و ننگ دوجنسه بودن ناشی می‌شود،

from homophobia, transphobia, sexism

همجنس‌گراهراسی، تراجنس‌هراسی، تبعیض جنسیتی

and ultimately, our colonial past.

و در نهایت گذشته استعماری ما.

I am not here to say that the categories of men and women don't exist.

اینجا نیامده‌ام که بگویم طبقه‌بندی مذکر و مونث وجود ندارد.

I'm saying, like most things in this world,

دارم می‌گویم مثل بیشتر چیزهای جهان،

it is more complicated than that.

پیچیده‌تر از این حرف‌هاست.

The world is complex,

دنیا پیچیده است،

and we can choose to see that as beautiful,

و می‌توانیم انتخاب کنیم که این پیچیدگی را زیبا ببینیم،

or we can choose to continue to deny the existence of that complexity,

یا می‌توانیم به انکارمان به وجود این پیچیدگی ادامه دهیم،

push people into artificial, binary boxes,

و افراد را به زور در دو طبقه مصنوعی جای دهیم،

fix what isn't broken

چیزی که خراب نیست را اصلاح کنیم

and restrict our own field of vision.

و میدان دید خود را اینقدر تنگ کنیم.

One of the challenges that intersex people face today

یکی از چالش‌هایی که افراد دوجنسه این روزها با آن روبرو هستند

is making ourselves visible

این است که به حساب بیایند

and making ourselves safe at the same time.

و در عین حال امنیت‌شان تامین شود.

By that, I mean we are appealing to the humanity of lawmakers

منظورم این است که از این طریق داریم از حس انسان‌دوستی قانون‌گذاران درخواست می‌کنیم

to make us safe

که امنیت ما را تامین کنند

whilst putting ourselves into the public eye,

تا بتوانیم خود را در معرض عموم قرار دهیم،

sharing our stories,

داستان‌هایمان را به اشتراک بگذاریم،

trying to build community with people like us ...

بتوانیم از افراد همانند خود انجمنی تشکیل دهیم ...

Even when it isn't safe to do so.

اگرچه انجام این کار ایمن نیست.

For parents of intersex children listening and watching,

از والدین کودکان دوجنسه خواستار گوش دادن و مراقبت هستم،

for those in the audience

برای مخاطبین اینجا،

who may become the guardians of intersex people,

که ممکن است نگهبانان افراد دوجنسه باشند،

I want you to know I love my life,

می‌خواهم بدانید که من زندگیم را دوست دارم،

but it has not be free of issue,

اما این موضوع بدون هزینه نیست،

especially in relation to being intersex.

خصوصاً در مورد دوجنسه بودن.

No life is free of issue.

هیچ زندگی بدون هزینه نیست.

All coins have two sides.

همه سکه‌ها دو رو دارند.

On the one side,

در یک رو

I have been humiliated in doctors' offices.

در مطب پزشکان تحقیر شده‌ام.

I have stood in front of prospective partners and felt afraid

جلوی همکاران احتمالی خود با ترس ایستاده‌ام

and so not good enough.

و نتوانستم خوب عمل کنم.

I have watched other women pass me in the street

زنانی را در خیابان تماشا کرده‌ام که از کنارم رد شده‌اند

and imagine the ways that they were more woman than me,

و به طرقی خود را زنتر از من تصور کرده‌اند،

more human than me.

انسان‌تر از من.

I have questioned whether I have a place in this world.

از خود پرسیده‌ام آیا در این جهان جایی برای من هست.

On the other,

در روی دیگر سکه،

I have been deeply loved for everything that I am,

با تمام چیزهایی که هستم در دوستی و عاشقی

in friendship and romantically.

عمیقاً مورد علاقه بوده‌ام.

I have learned compassion and empathy for a wider range of society.

شفقت و همدلی را برای طیف‌های گسترده‌تری از جامعه آموخته‌ام.

I have taken the time to love my body

برای دوست داشتن بدنم زمان گذاشته‌ام

and not judge the bodies of others.

و در مورد بدن دیگران قضاوت نمی‌کنم.

I have developed a strength and a hope

به توان و امیدی دست یافته‌ام

that would have been impossible without this particular life.

که بدون این زندگی خاص امکان‌پذیر نبود.

The instinct to protect children is instinctive and it's admirable,

حس حفاظت از کودکان ذاتی و قابل تحسین است،

but the truth is that love, acceptance

اما واقعیت این است که عشق، پذیرش

and refusing to bathe that child in shame

و رد کردن غوطه دادن آن نوزاد در شرم

will protect them more than trying to fix something that isn't broken.

از آن‌ها بیشتر محافظت می‌کند تا اینکه به زعم خود چیزی که معیوب است تصحیح کنیم.

This is why it is in our interest to protect intersex people

به این دلیل است که به حمایت از افراد دوجنسه علاقه داریم

and make them visible.

و می‌خواهیم در جامعه دیده شوند.

For as long as societies reinforce one form of acceptable,

زیرا تا زمانی که جوامع شکل خاصی از پذیرش را تحت عنوان «نرمال»

of "normal,"

به رسمیت می‌شناسند،

everyone will face insecurity for being different in any way.

هر کسی که به طریقی شکل دیگری است با ناامنی مواجه خواهد شد.

Simply trying to erase variation, difference,

تلاش برای حذف تنوع و اختلافات،

builds shame.

شرم را بنا می‌کند.

Being intersex has not materialized the powers

دوجنسه بودن قدرتی را

that I wished for as a teenager ...

که در نوجوانی آرزویش داشتم به ظهور نرسانده است ..

beyond being able to see where this false sex binary harms us all.

زیرا قادر نبوده‌ایم ببینیم مطلق‌گرایی در تقسیم‌بندی جنسیتی به همه ما آسیب می‌زند.

It is my belief

این باور من است

that if intersex people can gain equality,

که اگر دوجنسه‌ها به برابری دست یابند،

can be seen,

بتوانند دیده شوند،

can be accepted

پذیرفته شوند،

and can be loved,

و بتوانند دوست داشته شوند،

then we all will.

همه ما به این مزایا می‌رسیم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause and cheers)

(تشویق و هورا)