What if we paid doctors to keep people healthy? | Matthias Müllenbeck

Translator: Qasem Mafi Reviewer: Maryam Manzoori

It's 4am in the morning.

ساعت۴ صبح است.

I'm waking up in a Boston hotel room

در اتاقی در یک هتل بوستون از خواب بيدار می‌شوم

and can only think of one thing:

وفقط به يك چيز فكر می‌كنم:

tooth pain.

دندان درد.

One of my ceramic inlays fell off the evening before.

شب قبل روکشی سرامیکی یکی ازدندانهایم افتاد.

Five hours later, I'm sitting in a dentist's chair.

پنج ساعت بعد، روی صندلی دندانپزشکی نشسته‌ام.

But instead of having a repair of my inlay so that I can get rid of my pain,

اما به جای آن که روکش دندانم ترمیم شود تا از درد خلاصی یابم،

the dentist pitches me on the advantages of a titanium implant surgery.

دندانپزشک درباره مزایای جراحی کاشت ایمپلت تیتانیوم برایم حرف می زند.

Ever heard of that?

هرگز این را شنیده اید؟

(Laughter)

(خنده حاضران)

It essentially means to replace a damaged tooth

این روش در اصل به معنی تعویض دندان آسیب دیده

by an artificial one,

با یک دندان مصنوعی است،

that is screwed into your jaw.

که درفک شما پیچ می‌شود.

Estimated costs for the implant surgery may add up to 10,000 US dollars.

هزینه جراحی کاشت دندان تا ده هزار دلار آمریکا برآورد می‌شود.

Replacing the ceramic inlay I had before

روکش سرامیکی که در دهانم بود

would come in at 100 US dollars.

حدود صد دلار آمریکا هزینه دارد.

Was it my health or the money that could be earned with me

بزرگترین نگرانی دندانپزشک من سلامت من بود

that was the biggest concern for my dentist?

یا پولی که از طریق من به دست می‌آورد؟

As it turned out, my experience wasn't an isolated case.

معلوم شد تجربه مرا دیگران نیز تجربه کرده‌اند.

A study by a US national newspaper estimated that in the United States,

تحقیقی که یک روزنامه ملی ایالات متحده آمریکا انجام داده می‌گوید

up to 30 percent of all surgical procedures --

حدود ۳۰ درصد جراحی‌ها--

including stent and pacemaker implantations,

از جمله ،استنت و ایمپلنت دستگاه تنظیم کننده عملکرد قلب،

hip replacements and uterus removals --

جایگزینی لگن و برداشتن رحم--

were conducted

صورت گرفته،

although other nonsurgical treatment options had not been fully exploited

و پزشک مسئول روش‌های درمان غیر از جراحی را

by the physician in charge.

در پروسه کار ملاحظه نکرده است.

Isn't that figure shocking?

این رقم تکان‌دهنده نیست؟

Numbers may be slightly different in other countries,

آمار ممکن است درسایر کشورها اندکی متفاوت باشد،

but what it means is that if you go to a doctor in the US,

ولی معنایش این است که اگردرامریکا به پزشک رجوع کنید،

you have a not-insignificant chance to be subjected to a surgical intervention

احتمالا این که در معرض جراحی قرار بگیرید بسیار بالاست،

without there being an immediate need for it.

بدون آن که نیاز فوری به جراحی باشد.

Why is this?

به چه دلیل؟

Why are some practitioners incentivized to run such unnecessary procedures?

چرا برخی پزشکان در انجام این جراحی‌های غیرضروری انگیزه دارند؟

Well, perhaps it is because health care systems themselves

خوب، شاید به این دلیل است که خود نظام‌ بهداشت و درمان

incentivize in a nonideal way

محرک‌های غیرمطلوب دارد

towards applying or not applying certain procedures or treatments.

تا روش‌ها یا درمان‌های خاصی را ارائه بدهد یا ندهد.

As most health care systems reimburse practitioners

در اغلب نظام‌های بهداشت و درمان پزشکان بر اساس هزینه مبتنی برخدمات

in a fee-for-service-based fashion

بازپرداخت می‌شوند

on the number and kind of treatments performed,

بر حسب تعداد و نوع درمان،

it may be this economic incentive that tempts some practitioners

شاید این محرک اقتصادی برخی از آنها را وسوسه می‌کند

to rather perform high-profit surgical treatments

تا درمان‌های پرسود جراحی را ترجیح دهند،

instead of exploring other treatment options.

به جای امتحان گزینه‌های درمانی دیگر.

Although certain countries started to implement

هرچند برخی کشورها شروع کرده اند به انجام

performance-based reimbursement,

بازپرداخت مبتنی برعملکرد،

anchored on a quality and efficacy matrix,

بر اساس یک ماتریکس کیفیت و عملکرد،

overall, there's very little in today's health care systems' architecture

اما به طورکلی، ساختار نظام‌های بهداشت و درمان امروزی

to incentivize practitioners broadly

انگیزه بسیار کمی به پزشکان می دهد

to actively prevent the appearance of a disease in the first place

تا در وهله اول فعالانه از ظهور یک بیماری جلوگیری کنند

and to limit the procedures applied to a patient

و روند درمان روی بیمار را

to the most effective options.

به موثرترین گزینه‌ها محدود کنند.

So how do we fix this?

چگونه این مشکل را حل کنیم؟

What it may take is a fundamental redesign

این کار شاید مستلزم بازطراحی بنیادین

of our health care system's architecture --

ساختار نظام بهداشت و درمان ما باشد --

a complete rethinking of the incentive structure.

بازاندیشی کامل ساختار انگیزشی.

What we may need is a health care system

آنچه که نیاز داریم یک نظام بهداشت و درمان است

that reimburses practitioners for keeping their customers healthy

که هزینه سالم نگهداشتن مشتریان را به پزشکان بازپرداخت کند

instead of almost only paying for services once people are already sick.

به جای بازپرداخت هزینه خدمات ارائه شده به افراد را، وقتی که دیگر بیمار شده‌اند.

What we may need is a transformation

آنچه که نیاز داریم تغییر شکل

from today's system that largely cares for the sick,

از نظام امروزی ِ عمدتا رسیدگی‌کننده به بیمار،

to a system that cares for the healthy.

به سیستمی است که کارش حفظ سلامتی افراد است.

To change our current "sick care" approach

تغییر رویکرد «مراقبت از بیمار» فعلی

into a true "health care" approach.

به رویکرد «مراقبت از سلامت» واقعی.

It is a paradigm shift from treating people once they have become sick

این را تحول الگوی درمان بیماران

to preserving the health of the healthy before they get sick.

به نظام حفظ سلامت افراد قبل از ابتلا به بیماری است.

This shift may move the focus of all those involved --

این تحول تمرکز همه دست‌اندرکاران را --

from doctors, to hospitals, to pharmaceutical and medical companies --

از پزشکان گرفته تا بیمارستان‌ها و شرکت های دارویی و پزشکی

on the product that this industry ultimately sells:

به محصولی جلب می کند که این صنعت درنهایت می‌فروشد:

health.

سلامت.

Imagine the following.

تصور کنید، چی می‌شد اگر

What if we redesign our health care system

سیستم مراقبت بهداشت خود را بازطراحی کنیم

into one that does not reimburse practitioners

به نظامی که هزینه درمان بیمار را

for the actual procedures performed on a patient

به پزشک نمی‌پردازد،

but rather reimburses doctors, hospitals,

بلکه به پزشکان ، بیمارستانها،

pharmaceutical and medical companies

شرکت‌های دارویی و پزشکی

for every day a single individual is kept healthy

در ازای هر روزی که سلامت یک فرد حفظ شود،

and doesn't develop a disease?

و به بیماری مبتلا نشود، بازپرداخت کند.

In practical terms, we could, for example,

مثلا در عمل می‌توانیم،

use public money to pay a health fee to an insurance company

از بودجه ملی برای پرداخت هزینه‌های یک شرکت بیمه استفاده کنیم

for every day a single individual is kept healthy

در ازای هر روزی که سلامت یک فرد حفظ شده،

and doesn't develop a disease

و به بیماری مبتلا نشده

or doesn't require any other form of acute medical intervention.

یا به هیچ نوعی از مداخله پزشکی نیاز ندارد.

If the individual becomes sick,

اگر شخصی بیمار شد،

the insurance company will not receive any further monetary compensation

شرکت بیمه دیگر اجرت مالی بابت روند پزشکی

for the medical interventions required to treat the disease of that individual,

و درمانی لازم برای درمان فرد، دریافت نمی‌کند،

but they would be obliged to pay for every evidence-based treatment option

اما شرکت بیمه موظف به پرداخت هرگونه گزینه درمانی مبتنی بر مدرک است

to return the customer back to health.

تا سلامت مشتری به او بازگردانده شود.

Once the customer's healthy again,

وقتی مشتری سلامتش را بازیافت،

the health fee for that individual will be paid again.

هزینه سلامت او را بار دیگر برقرار می‌شود.

In effect, all players in the system

درواقع، همه دست اندرکاران نظام بهداشت و درمان

are now responsible for keeping their customers healthy,

مسئول حفظ سلامت مشتریان هستند،

and they're incentivized to avoid any unnecessary medical interventions

و در ازای پرهیز از مداخلات غیرضروری پزشکی امتیاز می‌گیرند

by simply reducing the number of people that eventually become sick.

صرفا از طریق کاهش شمار افرادی که در نهایت ناخوش می‌شوند.

The more healthy people there are,

هر قدر تعداد افراد سالم بیشتر باشد،

the less the cost to treat the sick will be,

هزینه درمان بیمار کمتر

and the higher the economic benefit for all parties being involved

و منافع اقتصادی همه طرفهای دخیل در حفظ سلامت افراد

in keeping these individuals healthy is.

بیشتر خواهد شد.

This change of the incentive structure shifts, now,

این تغییرساختار تشویق، حالا

the attention of the complete health care system

توجه نظام مراقبت از سلامت را

away from providing isolated and singular treatment options,

از تامین گزینه‌های درمانی مزا و منفرد

towards a holistic view of what is useful

به دیدگاهی همه‌جانبه تغییر می‌دهد،

for an individual to stay healthy and live long.

از آنچه که برای سلامت و طول عمر فرد مفید است.

Now, to effectively preserve health,

حال برای حفظ موثر سلامت،

people will need to be willing to share their health data

مردم باید مدام اطلاعات مربوط به سلامتی خود را

on a constant basis,

به اشتراک بگذارند،

so that the health care system understands early enough

تا نظام مراقبت بهداشتی، از قبل بداند

if any assistance with regard to their health is needed.

که آیا کمکی برای حفظ سلامت آنان لازم است یا نه.

Physical examination,

معاینه بدنی،

monitoring of lifetime health data

پایش اطلاعات سلامتی در طول عمر

as well as genetic sequencing, cardiometabolic profiling

و همینطور تعیین تسلسل ژنتیکی، تحلیل عملکرد قلب

and imaging-based technologies

و فناوریهای مربوط به تصویربرداری

will allow customers to make,

به مشتریان امکان می‌دهد

together with health coaches and general practitioners,

تا همراه با مربیان سلامت و پزشکان عمومی

optimal and science-guided decisions --

بهترین و علمی‌ترین تصمیم‌ها را بگیرند --

for their diet, their medication and their physical activity --

درباره رژیم غذای، دارو و فعالیت بدنی خود--

to diminish their unique probability

و احتمال منحصر به فرد اشخاص

to fall sick of an identified, individual high-risk disease.

در ابتلا به امراض شناسایی شده‌ای که ریسکش را دارند تقلیل یابد.

Artificial intelligence-based data analysis

تحلیل داده‌های اطلاعاتی مبتنی برهوش مصنوعی

and the miniaturization of sensor technologies

و کوچک‌سازی فناوریهای حسگر

are already starting to make monitoring of the individual health status possible.

در حال حاضر پایش وضعیت سلامت شخص را ممکن سخته‌اند.

Measuring cardiometabolic parameters by devices like this

اندازه گیری پارامترهای کاردیومتابولیک با این دستگاه ها

or the detection of circulating tumor DNA in your bloodstream

یا کشف دی.ان.ای مشتق از تومور موجود در جریان خون شما

early on after cancer disease onset

کمی پس از شروع بیماری سرطان

are only two examples for such monitoring technologies.

فقط دونمونه از این فناوریهای پایش هستند.

Take cancer.

سرطان را در نظر بگیرید.

One of the biggest problems in certain oncological diseases

یکی ازبزرگترین مشکلات در بیماریهای غده‌ای خاص

is that a large number of patients is diagnosed too late

این است که در شمار بالایی از بیماران آنقدر دیرتشخیص داده می شود

to allow them to be cured,

که امکان مداوای آنها وجود ندارد،

although the drugs and treatments that could potentially have cured them

هرچند، داروها و درمانهای بالقوه برای درمانشان

are already existing today,

موجود اند،

if the disease had only been detected earlier.

اگر که بیماری زودتر تشخیص داده می‌شد.

New technologies allow now, based on a few milliliters of blood,

فناوریهای جدید بر اساس چند میلی‌لیتر خون، امکان می‌دهند

to detect the presence of circulating tumor DNA

تا وجود غده دی.ان.ای در گردش

and thus, the presence of cancer,

و طبعاَ وجود سرطان،

early on in a really convenient manner.

خیلی زود و به شکل مناسب شناسایی شود.

The impact that this early-stage detection can have

تاثیر این کشف زودهنگام سرطان

may be dramatic.

چشمگیراست.

The five-year survival rate for non-small cell lung cancer

نرخ بقاء پنج‌ساله سرطان ریه

when diagnosed at stage one, which is early, is 49 percent.

اگر در مرحله اول پیشرفت بیماری یعنی زود تشخیص داده شود۴۹ درصد است.

The same, when diagnosed at stage four, which is late,

همین نرخ اگردرمرحله چهار یعنی دیر تشخیص داده شود،

is below one percent.

زیر یک درصد است.

Being potentially able to prevent a large number of deaths

توانایی بالقوه در جلوگیری از شمار بالای مرگ و میر

by something as simple as a blood test for circulating tumor DNA

صرفا با چیزی به سادگی آزمایش خون برای دی.ان.ای غده در حال گردش

could make certain cancer types a manageable disease,

می تواند برخی از انواع سرطان را به امراضی تحت کنترل بدل کند،

as disease onset can be detected earlier

چرا که شروع بیماری زودتر شناسایی شده

and positive treatment outcomes can likely be increased.

و نتایج مثبت درمان احتمالا افزایش میابد.

In 2012,

در سال ۲۰۱۲،

50 percent of all Americans had a single chronic disease,

۵۰ درصد از کل آمریکائیها یک بیماری مزمن داشتند،

resulting in 86 percent of the $3 trillion US health care budget

که باعث شد ۸۶ دردص از بودجه سه تریلیون دلاری سلامت

being spent for treating such chronic diseases.

صرف درمان این بیماری‌های مزمن شود.

Eighty-six percent.

۸۶ درصد.

If new technologies allow now to reduce this 86 percent,

اگر فناوریهای نوین کنونی ازاین ۸۶ درصد می‌کاهند،

why have health care systems not reacted and changed already?

چرا هنوز نظام مراقبت از سلامت به این تغییرات واکنشن نشان نداده؟

Well, a redesign of what today is a sick care system

خب، بازطراحی نظام ناکارآمد امروزی ِ مراقبت از سلامت

into a true health care system that focuses on prevention

وتغییرآن به نظامی که بر پیشگیری

and behavioral changes

وتغییرات رفتاری تمرکز می‌کند

requires every actor in the system to change.

مسلتزم تحول در تمامی بخش‌های این نظام است.

It requires the political willingness to shift budgets and policies

مستلزم اراده سیاسی برای تغییر مسیر در تخصیص بودجه و سیاست‌گذاری‌ها

towards prevention and health education

درجهت جلوگیری و آموزش بهداشت است

to design a new set of financial and non-financial incentives.

تا رشته مشوق‌های مالی و غیرمالی جدید طراحی گردند.

It requires creating a regulatory framework

نیازمند تشکیل چارچوبی تنظیم‌کننده است

for the gathering, using and sharing of personal health data

برای جمع آوری، استفاده و اشتراک‌گذاری اطلاعات سلامت اشخاص است

that's at the same time stringent and sensible.

که سختگیرانه و و منطقی نیز باشد.

It needs doctors, hospitals, insurers, pharmaceutical and medical companies

مستلزم این است که پزشکان، بیمارستان‌ها، بیمه‌ها، شرکت های پزشکی و دارویی

to reframe their approach and, most important,

رویکرد خود را اصلاح کنند، و مهمتر از همه،

it can't happen without the willingness and motivation

بدون تمایل و انگیزه مردم

of individuals to change their lifestyle in a sustained way,

به تغییر سبک زندگی خود به روشی پایدار،

to prioritize staying healthy,

برای این که سالم ماندن را اولویت قرار دهند میسر نیست،

in addition to opening up for sharing the health data on a constant basis.

علاوه بر این که با نشان دادن مداوم اطلاعات سلامت خود مشکلی نداشته باشند.

This change may not come overnight.

این تحول یک شبه میسر نیست.

But by refocusing the incentives within the health care industry today

اما با تغییر مشوق‌ها در داخل صنعت مراقبت از سلامت

to actively keep people healthy,

برای حفظ فعالانه سلامت مردم،

we may not only be able to prevent more diseases in the first place

نه تنها می‌توانیم از بیماریهای بیشتر جلوگیری کنیم

but we may also be able to detect the onset of certain preventable diseases

بلکه می‌توانیم بیماری‌های قابل پیشگیری خاصی را زود تشخیص دهیم

earlier than we do today,

زودتر از آنچه امروز تشخیص می‌دهیم،

which will lead to longer and healthier lives for more people.

که منجر به عمر طولانی‌تر و سالمتر افراد بیشتری می‌شود.

Most of the technologies that we need to initiate that change

بیشتر فناوریهایی که برای شروع این تغییر نیاز داریم

are already existing today.

امروزه موجودند.

But this is not a technology question.

اما این مسئله مربوط به فناوری نیست.

It is primarily a question of vision

دراصل، مسئله دیدگاه

and will.

و اراده است.

Thanks a lot.

خیلی ممنون.

(Applause)

(تشویق حاضران)