Climate change will displace millions. Here's how we prepare | Colette Pichon Battle

Translator: ‌Behdad Khazaeli Reviewer: Masoud Motamedifar

It was about two years after Hurricane Katrina

حدودا دوسال بعد از طوفان کاترینا بود

that I first saw the Louisiana flood maps.

که من برای اولین بار نقشه‌های سیل لوئیزیانا را دیدم.

These flood maps are used to show land loss in the past

این نقشه‌ها برای نمایش از دست رفتن زمین در گذشته

and land loss that is to come.

و پیش‌بینی آینده از دست رفتن زمین است.

On this particular day, at a community meeting,

در این روز خاص، در یک جلسه جمعیت محلی،

these maps were used to explain

این نقشه‌ها توضیح می‌دهند که

how a 30-foot tidal surge that accompanied Hurricane Katrina

چطور افزایش ۱۰ متری سطح جزر و مد که همراه طوفان کاترینا پیش آمد

could flood communities like mine in south Louisiana

می‌تواند محله‌هایی مثل مال من را در لوئیزیانای جنوبی

and communities across the Mississippi and Alabama coast.

و دیگر مکان‌ها در می‌سی‌سی‌پی و سواحل آلاباما را غرق کند.

It turns out that the land we were losing was our buffer from the sea.

مشخص شد که زمینی که از دست می‌دهیم حائل ما از دریا بود.

I volunteered to interact with the graphics on the wall,

من داوطلب شدم تا روی نقشه‌های دیواری کار کنم،

and in an instant my life changed for the second time in two years.

و در یک لحظه زندگی من برای دومین بار در دو سال تغییر کرد.

The graphic showed massive land loss in south Louisiana

نقشه‌ها مقدار زیادی از دست رفتن زمین در لوئیزیانای جنوبی

and an encroaching sea,

و پیشروی دریا را نشان می‌دادند،

but more specifically, the graphic showed the disappearance of my community

اما خصوصا، نقشه‌ها نشان می‌دادند که محله من

and many other communities before the end of the century.

و خیلی محله‌های دیگر چطور تا پایان این قرن از میان خواهند رفت.

I wasn't alone at the front of the room.

من در مقابل آن اتاق تنها نبودم.

I was standing there with other members of south Louisiana's communities --

من آنجا همراه دیگر اعضای جمعیت‌های محلی لوئیزیانای جنوبی ایستاده بودم --

black, Native, poor.

سیاه‌پوست، بومی، فقیر.

We thought we were just bound by temporary disaster recovery,

فکر می‌کردیم که ارتباط ما بخاطر جبران موقت خسارات است،

but we found that we were now bound by the impossible task

اما فهمیدیم که ارتباط ما در انجام کاری غیر ممکن است

of ensuring that our communities would not be erased by sea level rise

از اینکه مطمئن شویم که اجتماعاتمان بخاطر افزلیش سطح آب محو نمی‌شوند

due to climate change.

بخاطر تغییرات آب و هوایی.

Friends, neighbors, family, my community:

دوستان، همسایه‌ها، خانواده، جامعه من:

I just assumed it would always be there.

فرضم این بود که همیشه آنجا هستند.

Land, trees, marsh, bayous:

زمین، درخت، مرداب، رودخانه:

I just assumed that it would be there as it had been for thousands of years.

تنها فرض کرده بودم که آنجا خواهد ماند همانطور که هزاران سال بوده‌اند.

I was wrong.

اشتباه می‌کردم.

To understand what was happening to my community,

برای فهمیدن اینکه چه برای جامعه من اتفاق می‌افتد،

I had to talk to other communities around the globe.

باید با دیگر جمعیت‌های اطراف جهان صحبت می‌کردم.

I started in south Louisiana with the United Houma Nation.

من با جمعیت متحد هوما از لوئیزیانای جنوبی شروع کردم.

I talked to youth advocates in Shishmaref, Alaska.

با مدافعین جوان شیشمارِف از آلاسکا صحبت کردم.

I talked to fisherwomen in coastal Vietnam,

با زنان ماهیگیر سواحل ویتنام صحبت کردم،

justice fighters in Fiji,

مبارزان صلح در فیجی،

new generations of leaders

با نسل جدید رهبران

in the ancient cultures of the Torres Straits.

در فرهنگِ باستانی تنگه تورِز.

Communities that had been here for thousands of years

جمعیت‌هایی که برای هزاران سال اینجا بوده‌اند

were suffering the same fate,

ما دچار همان سرنوشتیم،

and we were all contemplating how we would survive the next 50.

و همگی در این اندیشه‌ایم که چطور ۵۰ سال بعد را دوام آوریم.

By the end of the next century,

در انتهای قرن آینده،

it's predicted that more than 180 million people

پیش‌بینی می‌شود که بیش از ۱۸۰ میلیون نفر

will be displaced due to climate change,

به دلیل تغییرات آب و هوایی جابجا خواهند شد،

and in south Louisiana,

و در لوئیزیانای جنوبی،

those who can afford to do so are already moving.

آنهایی که توان مالی‌اش را دارند همین حالا در حال جابجا شدند.

They're moving because south Louisiana is losing land

جابجا می‌شوند چون لوئیزیانای جنوبی در از دست دادن زمین

at one of the fastest rates on the planet.

یکی از پر سرعت‌ترین‌ محل‌های کره زمین است.

Disappearance is what my bayou community

ناپدید شدن چیزی است که جامعه کنار رودخانه‌ای من

has in common with other coastal communities.

با دیگر جوامع ساحلی مشترک است.

Erasure is what communities around the globe are fighting

جمعیت‌های اطراف جهان در حال مبارزه با محو شدن هستند

as we get real about the impacts of climate change.

وقتی که تاثیر تغییرات آب و هوا را باور می‌کنیم.

I've spent the last 14 years advocating on behalf of communities

من ۱۴ سال گذشته‌ را به دفاع از جوامعی پرداخته‌ام

that have been directly impacted by the climate crisis.

که مستقیما از بحران آب و هوایی تاثیر گرفته‌اند.

These communities are fighting discrimination

این جوامع با تبعیضی که

within climate disaster recovery,

در جبران فاجعه‌های آب و هوایی است مبارزه می‌کنند،

and they're also trying to balance mass displacement of people

و همچنین تلاش می‌کنند تا بین مهاجرت جمعی مردم

with an influx of others

با هجوم دیگرانی که

who see opportunity in starting anew.

فرصتی در یک آغاز دوباره می‌بینند، تعادلی ایجاد کنند.

Since 2005, people have been called "refugees"

از ۲۰۰۵، به این افراد «پناهجو» می‌گویند

when they leave when they're displaced by climate disaster,

وقتی که بخاطر فاجعه‌های آب و هوایی رها می‌کنند و جابجا می‌شوند،

even when they don't cross international borders.

حتی وقتی از مرز‌های بین‌المللی هم عبور نمی‌کنند.

These terms, these misused terms,

این عبارات، عباراتی که بد استفاده شده‌اند،

that are meant to identify the other,

منظور این بوده که دیگران را مشخص کند،

the victim,

قربانی را،

the person who is not supposed to be here,

کسی که قرار نبوده اینجا باشد،

these terms are barriers

این عبارات مانعی هستند

to economic recovery,

برای بهبود اقتصادی،

to social integration

برای ترکیب اجتماعی

and to the healing required from the climate crisis and climate trauma.

و برای التیامی که در بحران و ضربه روحی ناشی از تغییرات آب و هوا لازم است.

Words matter.

کلمات مهمند.

It also matters how we treat people who are crossing borders.

و مهم است که با آنهایی که از مرز‌ها عبور می‌کنند چه برخوردی می‌کنیم.

We should care about how people who are crossing borders today

باید توجه کنیم با کسانی که امروز از مرز‌ها عبور می‌کنند

to seek refuge and safety are being treated,

به دنبال پناه و امنیت، چه برخوردی می‌شود،

if for no other reason than it might be you or someone you love

اگر بدون هیچ دلیل دیگری شما یا کسی که دوستش دارید

who needs to exercise their human right to migrate

که نیازمند استفاده از حقوق انسانی‌شان در مهاجرت

in the nearby future.

در آینده نزدیک باشند.

We must start preparing for global migration today.

ما امروز باید خود را برای مهاجرت‌های جهانی آماده کنیم.

It's a reality now.

حالا این واقعیتی است.

Our cities and our communities are not prepared.

شهر‌ها و اجتماعات ما آماده نیستند.

In fact, our economic system and our social systems

در واقع، ساختار اقتصادی و ساختار‌های اجتماعی ما

are only prepared to make profit off of people who migrate.

تنها برای کسب سود از کسانی که مهاجرت می‌کنند آماده‌اند.

This will cause rounds of climate gentrification,

که موجب ایجاد دوران‌هایی از نوسازی‌های شهری آب و هوایی باشیم،

and it will also penalize the movement of people,

که مانع از حرکت‌ مردم خواهد شد،

usually through exploited labor

معمولا از راه استثمار نیروی کار

and usually through criminalization.

و معمولا از راه مجرم پروری.

Climate gentrification that happens in anticipation of sea level rise

نوسازی آب و هوایی که به دنبال توقع افزایش سطح آب دریا پیش می‌آید

is what we're seeing in places like Miami,

چیزی است که در محل‌هایی مانند میامی می‌بینیم،

where communities that were kept from the waterfront

که محله‌هایی که دور از اسکله هستند

are now being priced out of the high ground

حالا با افزایش بهای‌شان از قیمت بالایی

where they were placed originally

که از ابتدا داشته‌اند مواجه‌اند

as people move away from the coast.

چون مردم از ساحل دور می‌شوند.

These folks are being moved, forced to relocate away

اینها جابجا می‌شوند، مجبور به تغییر محل می‌شوند

from the social and economic systems that they need to survive.

از ساختار اقتصادی و اجتماعی که برای بقا به آن نیاز دارند.

Climate gentrification also happens in the aftermath of climate disaster.

نوسازی آب و هوایی پس از وقوع یک فاجعه آب و هوایی هم پیش می‌آید.

When massive amounts of people leave a location

وقتی که تعداد زیادی از مردم محلی را ترک می‌کنند

for an indefinite amount of time,

برای مدتی نا‌معلوم،

we see others come in.

می‌بینیم که دیگرانی می‌آیند.

We also see climate gentrification happen

و همینطور می‌بینیم که نوسازی آب و هوایی وقتی انجام می‌شود

when damaged homes are now "green built,"

که خانه‌های تخریب شده حالا با « فناوری سبز» ساخته می‌شوند،

but now have a higher value,

ولی حالا ارزششان بالا رفته،

generally outside of the reach of black and brown and poor people

معمولا خارج از توان سیاه پوستان و دورگه‌ها و افراد فقیری است

who want to return home.

که بخواهند به خانه بازگردند.

The price difference in rents or the ownership of a house

اختلاف بهای اجاره یا خرید یک خانه

is the difference between being able to practice your right,

تفاوت میان توان شما در گرفتن حق‌ خود،

your human right to return home as a community,

حقوق انسانی‌تان برای بازگشت به اجتماع خانگی‌تان،

or be forced to resettle somewhere else

یا اجبار به سکونت در محلی دیگر است

less climate resilient,

کمتر مقاوم در برابر آب و هوا

less expensive

ارزانتر

and alone.

و تنها.

The climate crisis is a much larger conversation

بحران آب و هوا موضوع خیلی بزرگتری

than reducing CO2 emissions,

از کاهش انتشار گاز کربنیک است،

and it is a much different conversation than just extreme weather.

و گفتگوی کاملا متفاوتی به نسبت آب و هوای غیرعادی است.

We're facing a shift in every aspect of our global reality.

ما مواجه با تغییر در تمامی جنبه‌های واقعیت‌های جهانی‌مان هستیم.

And climate migration is just one small part,

اگرچه مهاجرت‌های آب و هوایی تنها بخش کوچکی است،

but it's going to have ripple effects

اما پیامد‌های گسترده‌ای

in both coastal cities and cities in the interior.

در شهر‌های ساحلی و دیگر شهرهای داخلی هر دو از خود بجا خواهد گذاشت.

So what do we do?

خوب پس ما چه می‌کنیم؟

I have a few ideas.

پیشنهاداتی دارم.

(Laughter)

(خنده حضار)

First, we must reframe our understanding of the problem.

ابتدا، باید تعریف‌مان از مشکل را تغییر دهیم.

Climate change is not the problem.

تغییرات آب و هوایی مشکل نیست.

Climate change is the most horrible symptom

تغییرات آب و هوایی وحشتناک‌ترین علامت

of an economic system

یک سیستم اقتصادی است

that has been built for a few

که برای اقلیتی ساخته شده

to extract every precious value out of this planet and its people,

تا هر چیز ارزشمندی را از این سیاره و مردمش بیرون کشند،

from our natural resources

از منابع طبیعی

to the fruits of our human labor.

تا بهره‌کشی از نیروی کار انسانی.

This system has created this crisis.

این ساختار منجر به این بحران شده.

(Applause)

(تشویق حضار)

We must have the courage to admit we've taken too much.

ما باید با شجاعت قبول کنیم که زیادی برداشت کرده‌ایم.

We cannot close our eyes to the fact

نمی‌توانیم چشمانمان را بر روی این حقیقت ببندیم

that the entire world is paying a price

که تمامی جهان بهای

for the privilege and comfort of just a few people on the planet.

امتیازات و راحتی طلبی تعداد اندکی را روی این سیاره می‌پردازد.

It's time for us to make society-wide changes

زمان آن است که تغییراتی اجتماعی ایجاد کنیم

to a system that incentivizes consumption

در ساختاری که مصرف‌گرایی را تشویق می‌کند

to the point of global imbalance.

تا حد برهم زدن تعادل جهانی.

Our social, political and economic systems of extraction

ساختار‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ما در استخراج

must be transformed into systems that regenerate the earth

باید تبدیل به ساختار‌هایی گردند که زمین را بازسازی کنند

and advance human liberty globally.

و موجب پیشبرد آزادی انسان شوند.

It is arrogance to think that technology will save us.

این خودخواهی است که فکر کنیم فناوری نجاتمان می‌دهد.

It is ego to think that we can continue

این غرور است که فکر کنیم می‌توانیم

this unjust and extractive approach to living on this planet

این شیوه ناعادلانه‌ی استخراج را برای زندگی روی این سیاره

and survive.

انتخاب کنیم و زنده‌ بمانیم.

(Applause)

(تشویق حضار)

To survive this next phase of our human existence,

برای بقا در فاز بعدی وجود انسان،

we will need to restructure our social and economic systems

باید ساختار‌های اجتماعی و اقتصادی‌مان را بازسازی کنیم

to develop our collective resilience.

تا مقاومت جمعی‌مان بیشتر شود.

The social restructuring must be towards restoration and repair

بازسازی اجتماعی باید در جهت و ترمیم و اصلاح

of the earth

زمین و اجتماعاتی باشد

and the communities that have been extracted from,

که از آن استخراج می‌کنند،

criminalized

مجرم پروری می‌کنند

and targeted for generations.

و برای نسل‌ها هدف‌ گذاری شود.

These are the frontlines.

اینها خطوط مقدم‌اند.

This is where we start.

از اینجا باید شروع کنیم.

We must establish a new social attitude to see migration as a benefit,

باید نگرش اجتماعی جدیدی ایجاد کنیم تا مهاجرت را به عنوان یک مزیت ببینیم.

a necessity for our global survival,

یک نیاز برای بقای جهانی ما،

not as a threat to our individual privilege.

نه یک تهدید برای امتیازات شخصی‌مان.

Collective resilience means developing cities that can receive people

مقاومت جمعی یعنی ایجاد شهر‌هایی که مردم را می‌پذیرند

and provide housing,

و مسکن فراهم می‌کنند،

food, water, health care

غذا، آب، بهداشت

and the freedom from overpolicing

و آزادی از نظارت بیش از حد

for everyone,

برای همه،

no matter who they are,

مهم نیست که چه کسانی هستند،

no matter where they're from.

مهم نیست که از کجا آمده‌اند.

What would it mean if we started to plan for climate migration now?

منظورمان از اینکه مهاجرت‌های آب و هوایی را حالا شروع کنیم، چیست؟

Sprawling cities or declining cities could see this as an opportunity

شهر‌های پراکنده و در حال افول می‌توانند این را به عنوان فرصتی ببینند

to rebuild a social infrastructure rooted in justice and fairness.

تا ساختار‌ی اجتماعی که در عدالت و درستی ریشه دارد را دوباره بسازند.

We could actually put money into public hospitals

ما واقعا می‌توانیم در بیمارستان‌های عمومی سرمایه‌گذاری کنیم

and help them prepare

به آنها کمک کنیم تا

for what is to come through climate migration,

برای عواقب مهاجرت‌های آب و هوایی آماده شوند،

including the trauma that comes with loss and relocation.

موضوعاتی مانند فشار‌های روحی ناشی از از دست دادن و جابجایی.

We can invest more of our time in justice,

می‌توانیم زمان بیشتری را برای عدالت صرف کنیم،

but it cannot be for temporary gain,

اما دیگر نباید برای فایده‌های موقتی باشد،

it cannot be to help budget shortfalls,

نباید برای کمک به کسری بودجه‌ها باشد،

it has to be for long-term change

باید برای تغییرات دراز مدت باشد

and it has to be to advance justice.

و باید برای توسعه عدالت باشد.

It's already possible, y'all.

حالا هم ممکن است، برای همه شما.

After Hurricane Katrina,

بعد از طوفان کاترینا،

universities and high schools around the US took in students

دانشگاه‌ها و دبیرستان‌های سراسر آمریکا دانش‌آموزانی را پذیرفتند

to help them finish their semester or their year without missing a beat.

تا به آنها کمک کنند نیمسال تحصیلی‌شان را بدون مشکل تمام کنند.

Those students are now productive assets in our community,

آن دانش آموزان حالا سرمایه‌های مولدی در جوامع ما هستند،

and this is what our communities, our businesses and our institutions

و این چیزی است که جوامع ما، کسب و کار‌های ما و سازمان‌های ما

need to get ready for now.

باید حالا فراهم کنند.

The time is now.

زمانش حالاست.

So as we reframe the problem in a more truthful way

پس همانطور که ما مسئله را به شیوه‌ای صادقانه‌تر تغییر می‌دهیم

and we restructure our social systems in a more just way,

و ساختار‌های اجتماعی‌مان را به شکلی عادلانه‌تر بازسازی می‌کنیم

all that will be left is for us to reindigenize ourselves

تنها چیزی که باقی می‌ماند این است که دوباره محلی شویم

and to conjure a power of the most ancient kind.

و یکی از کهن‌ترین توانایی‌هایمان را فرا خوانیم.

This necessarily means that we must learn to follow --

و این لزوما به این معنی است که باید یاد بگیریم --

not tokenize, not exotify, not dismiss --

نه آنکه علامت‌گذاری‌اش کنیم، نه غیرعادی‌اش کنیم، نه کنارش گذاریم --

the leadership and the traditional knowledge

که از رهبری و دانش محلی

of a particular local place.

یک جای خاص پیروی کنیم.

It means that we must commit to standards of ecological equity

این یعنی که باید به استاندارد‌های تساوی زیست محیطی

and climate justice and human rights

و عدالت آب و هوایی و حقوق بشر متعهد شویم

as the basis, a base standard,

به عنوان پایه، استاندارد،

a starting point,

یک نقطه شروع،

for where our new society is to go.

برای جایی که اجتماعمان قرار است برود.

All of this requires us to recognize a power greater than ourselves

همه اینها نیازمند آن است که پذیرای قدرتی بزرگتر از خود شویم

and a life longer than the ones we will live.

و حیاتی طولانی‌تر آنچه ما زندگی می‌کنیم.

It requires us to believe in the things that we are privileged enough

نیازمند آن است تا به چیز‌هایی باور داشته باشیم که آنقدر ارزنده‌ایم

not to have to see.

که نیازی به دیدنش نداریم.

We must honor the rights of nature.

ما باید به حقوق طبیعت احترام بگذاریم.

We must advance human rights for all.

ما باید حقوق بشر را برای همه توسعه دهیم.

We must transform from a disposable,

باید خود را از یک،

individual society

جامعه مُفرد مصرفی،

into one that sees our collective, long-term humanity,

به نوعی که انسانیت همه ما را در بلند مدت می‌بیند تبدیل کنیم،

or else we will not make it.

یا چیز دیگری که آن را نمی‌سازیم.

We must see that even the best of us are entangled in an unjust system,

باید بفهمیم که حتی بهترین‌های ما درگیر در یک ساختار ناعادلانه هستند،

and we must acknowledge

و باید قبول کنیم

that the only way you're going to survive

که تنها راه بقای ما

is for us to figure out

این است که بفهمیم

how to reach a shared liberation together.

چگونه با هم به یک آزادی‌ اشتراکی برسیم.

The good news is

خبر خوب این است که

we come from powerful people.

ما از سوی افرادی قدرتمند آمده‌ایم.

We come from those who have, in one way or another,

ما از طرف آنهایی آمده‌ایم که به هر شیوه‌ای،

survived so far to be us here today.

تا کنون باقی مانده‌اند که امروز، ما باشند.

This is reason enough to fight.

این دلیلی کافی برای مبارزه است.

And take it from your south Louisiana friend,

و این را از دوست اهل لوئیزیانای جنوبی‌تان بپذیرید،

those hardest fights are the ones to celebrate.

که سخت‌ترین مبارزه‌ها ارزش پیروز شدن را دارند.

Let's choose to make this next phase of our planetary existence beautiful,

بیایید تا مرحله بعدی حضورمان روی سیاره‌مان را زیبا انتخاب کنیم،

and while we're at it,

و تا وقتی در آن هستیم،

let's make it just and fair for everyone.

آن را برای همگی درست و عادلانه کنیم.

We can do this, y'all.

می‌توانیم انجامش دهیم، همگی شما.

We can do this,

می‌توانیم انجامش دهیم،

because we must.

چون مجبوریم.

We must, or else we lose our planet

مجبوریم، وگرنه سیاره‌مان را از دست می‌دهیم

and we lose ourselves.

و خودمان را از دست می‌دهیم.

The work starts here.

این کار همین جا شروع می‌شود.

The work starts together.

این کار با هم شروع می‌شود.

This is my offering.

این پیشنهاد من است.

Thank you for receiving it. Merci.

ممنون از اینکه شنونده حرفم بودید.

(Applause)

(تشویق حضار)