How synthetic biology could wipe out humanity -- and how we can stop it | Rob Reid

Translator: Hajar Almasi Reviewer: Leila Ataei

So, there's about seven and a half billion of us.

جمعیت ما حدود هفت‌ونیم میلیارد نفر است.

The World Health Organization tells us that 300 million of us are depressed,

سازمان بهداشت جهانی می‌گوید ۳۰۰ میلیون نفر از ما افسرده‌اند،

and about 800,000 people take their lives every year.

و سالانه حدود ۸۰۰،۰۰۰ نفر با خودکش میمیرند.

A tiny subset of them choose a profoundly nihilistic route,

زیرمجموعه کوچکی از آن‌ها مسیری کاملا پوچ‌گرایانه انتخاب می‌کنند،

which is they die in the act of killing as many people as possible.

که مردن در قالب امکان عمل کشتن تعداد زیادی از افراد است.

These are some famous recent examples.

این‌ها چندین نمونهٔ مشهور اخیر هستند.

And here's a less famous one. It happened about nine weeks ago.

و این هم نمونه کم‌شهرت‌تری که نُه هفته پیش رخ داد.

اگر آن‌ را به خاطر نمی‌آورید،

If you don't remember it,

به این دلیل که نمونه‌های بسیاری از این دست در جریان است.

it's because there's a lot of this going on.

Wikipedia just last year counted 323 mass shootings

ویکی‌پدیا فقط در سال گذشته ۳۲۳ تیراندازی دسته‌جمعی

in my home country, the United States.

در کشور موطن من، ایالات متحده برشمرده است.

Not all of those shooters were suicidal,

همه آن‌ تیراندازها انتحاری نبودند،

not all of them were maximizing their death tolls,

همه آن‌ها آمار تلفات‌شان آن‌قدر وخیم نبود،

اما تعدادشان بسیار بسیار زیاد بود.

but many, many were.

An important question becomes: What limits do these people have?

سوالی اینجا مهم می‌شود که: چه محدودیت‌هایی برای این افراد وجود دارد؟

Take the Vegas shooter.

مثلا تیراندازِ وگاس را در نظر بگیرید.

He slaughtered 58 people.

او ۵۸ نفر را کشت.

Did he stop there because he'd had enough?

آیا به این‌خاطر که به‌قدرِ کافی کشته بود متوقف شد؟

No, and we know this because he shot and injured another 422 people

نه، این را می‌دانیم چون او شلیک کرد و ۴۲۲ نفر دیگر را زخمی کرد.

who he surely would have preferred to kill.

کسانی که به یقین ترجیح می‌داد بکشد.

We have no reason to think he would have stopped at 4,200.

دلیلی نداریم که فکر کنیم روی ۴,۲۰۰ اُمین نفر متوقف می‌شد.

In fact, with somebody this nihilistic, he may well have gladly killed us all.

درواقع، با چنین افراد پوچ‌گرایی، شاید او از کشتن همه ما خشنود می‌شد.

We don't know.

ما نمی‌دانیم!

What we do know is this:

چیزی که می‌دانیم این است که:

when suicidal murderers really go all in,

هنگامی که قاتلان انتحاری واقعا همه زندگی خود را صرف این آرمان می‌کنند،

technology is the force multiplier.

فناوری، نیروی فزاینده‌ای است.

Here's an example.

این هم نمونه‌ای دیگر.

Several years back, there was a rash of 10 mass school attacks in China

چندین سال پیش، موجی با بیش از ۱۰ حمله به مدرسه در چین رخ داد

carried out with things like knives and hammers and cleavers,

که با چیزهایی مانند چاقو و چکش و پتک انجام شده‌اند،

چون رساندن سلاح به چنین جاهایی سخت است.

because guns are really hard to get there.

By macabre coincidence, this last attack occurred

همزمان با این ماجرا ، این حمله آخر

just hours before the massacre in Newtown, Connecticut.

فقط چند ساعت قبل از کشتار در نیوتاون، کنِتیکت به وقوع پیوست.

But that one American attack killed roughly the same number of victims

اما آن حمله در آمریکا تقریبا همان تعداد قربانی را داشت

as the 10 Chinese attacks combined.

که مجموع ۱۰ حمله در چین داشت.

So we can fairly say, knife: terrible; gun: way worse.

پس منصفانه می‌توانیم بگوییم، چاقو: وحشتناک است؛ تفنگ: از این هم بدتر.

And airplane: massively worse,

و هواپیما: بسیار بدتر از آن،

as pilot Andreas Lubitz showed when he forced 149 people

مثل خلبان آندریاس لوبیتز، زمانی که ۱۴۹ نفر را

to join him in his suicide,

وادار به پیوستن به او در انتحارش با کوبیدن

smashing a plane into the French Alps.

هواپیما به کوه‌های آلپ فرانسه کرد.

And there are other examples of this.

و مثال‌های دیگری از این دست هست.

And I'm afraid there are far more deadly weapons in our near future than airplanes,

و متاسفانه سلاح‌های کشنده خیلی بیشتری در آینده نزدیک ، نسبت به هواپیماها وجود دارد

ones not made of metal.

که از فلز ساخته نشده‌اند.

So let's consider the apocalyptic dynamics that will ensue

پس اجازه دهید پویایی‌های آخرالزمانی را در نظر بگیریم که درپی‌ خواهند بود

if suicidal mass murder hitches a ride on a rapidly advancing field

اگر وسایل کشتار جمعی انتحاری از پیشرفت سریع زمینه‌هایی استفاده کنند

that for the most part holds boundless promise for society.

که بیشتر اوقات به علت وعده‌های بی‌پایانی که برای جامعه داشته است، رخ می‌دهد.

Somewhere out there in the world, there's a tiny group of people

جایی در این دنیا، گروه کوچکی از افرادی هستند

who would attempt, however ineptly,

که تلاش می‌کنند، هرچند بی‌هیچ مناسبتی،

to kill us all if they could just figure out how.

ما را بکشند، فقط اگر بتوانند دریابند چه طوری.

The Vegas shooter may or may not have been one of them,

شاید تیرانداز وگاس یکی از آن‌ها باشد، شاید هم نه،

but with seven and a half billion of us,

اما با هفت‌ونیم میلیارد نفر از ما،

this is a nonzero population.

تعداد این قبیل افراد مسلما صفر نیست.

There's plenty of suicidal nihilists out there.

افراد پوچ‌گرایِ متمایل به خودکشی‌ بسیار زیادی وجود دارند.

پیش‌تر آن‌ها را دیده‌ایم.

We've already seen that.

There's people with severe mood disorders that they can't even control.

افرادی هستند که اختلالات خُلقی شدیدی دارند که حتی نمی‌توانند آن را کنترل کنند.

There are people who have just suffered deranging traumas, etc. etc.

افرادی هستند که فقط متحمل صدمات روحی و غیره و غیره شده‌اند.

As for the corollary group,

به عنوان جمع‌بندی،

its size was simply zero forever until the Cold War,

اندازه آن همواره تا زمان جنگ سرد، هیچ بود،

when suddenly, the leaders of two global alliances

تا زمانی که ناگهان، رهبران دو اتحاد جهانی

attained the ability to blow up the world.

به توانایی منفجر کردن دنیا دست یافتند.

از آن به بعد شمارِ افرادی که بتوانند کار دنیا و کره زمین را تمام کنند

The number of people with actual doomsday buttons

has stayed fairly stable since then.

تا حد زیادی پایدار مانده‌ است.

اما نگرانی من از زیاد شدن این تعداد است،

But I'm afraid it's about to grow,

and not just to three.

و نه فقط تا سه ‌تا.

قراراست از نمودار بیرون بزند.

This is going off the charts.

I mean, it's going to look like a tech business plan.

یعنی قرار است یک برنامه کسب‌وکارفناوری بشود.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

And the reason is,

و علتش هم این است که،

we're in the era of exponential technologies,

ما در عصر رشدِ سریع فناوری‌هایی هستیم،

which routinely take eternal impossibilities

که به طور معمول غیرممکن‌های بی‌پایانی را

and make them the actual superpowers of one or two living geniuses

به قدرت‌های‌ فرابشری واقعی برای یک یا دو نابغه زنده، بدل می‌کند

and -- this is the big part --

و-- این بخش مهمی است --

then diffuse those powers to more or less everybody.

سپس این قدرت را تا حد امکان به همه تسری می‌دهد.

Now, here's a benign example.

حال، این یک مثال خوب است.

If you wanted to play checkers with a computer in 1952,

اگر مثلا می‌خواستید با یک رایانه در سال ۱۹۵۲چکرز(نوعی بازی تخته‌ای) بازی کنید،

you literally had to be that guy,

واقعا باید این آقا می‌بودید، (آرتور ساموئل از پیشگامان هوش مصنوعی)

then commandeer one of the world's 19 copies of that computer,

بعد یکی از ۱۹ نسخه رایانه موجود دنیا را در اختیار می‌گرفتید،

then used your Nobel-adjacent brain to teach it checkers.

و بعد از مغز فوق برترتان برای آموزش چِکِرز به رایانه استفاده می‌کردید.

That was the bar.

معضلی بود!

Today, you just need to know someone who knows someone who owns a telephone,

امروزه، شما فقط باید کسی را بشناسید که کسی را می‌شناسد که فقط یک تلفن داشته باشد،

because computing is an exponential technology.

چون فناوری محاسبات بسیارپرسرعت است.

So is synthetic biology,

پس «زیست‌شناسی مصنوعی»

which I'll now refer to as "synbio."

که حالا از مخفف آن «سین‌بایو» استفاده می‌کنم.

And in 2011, a couple of researchers did something every bit as ingenious

در سال ۲۰۱۱، تعدادی پژوهش‌گر کاری را انجام دادند،

به همان اندازه هوشمندانه و غیرممکن مثل حقه چکرز،

and unprecedented as the checkers trick

with H5N1 flu.

با آنفلوآنزای H5N1.

This is a strain that kills up to 60 percent of the people it infects,

این گونه‌ای (بیماری) است که تا ۶۰ درصد افراد مبتلا را می‌کشد،

more than Ebola.

بیش از ابولا.

But it is so uncontagious

اما به قدری غیر مسرى است

that it's killed fewer than 50 people since 2015.

که از سال ۲۰۱۵ کم‌تر از ۵۰ نفر کشته است.

So these researchers edited H5N1's genome

پس این پژوهش‌گران ژنوم H۵N۱ را اصلاح کردند

and made it every bit as deadly, but also wildly contagious.

و آن را به شکلی مرگبار، اما به شدت مسری، ساختند.

The news arm of one of the world's top two scientific journals

بخش اخبار یکی از دو نشریه علمی برتر جهان

said if this thing got out, it would likely cause a pandemic

گفت که اگر این موضوع رخ دهد احتمالا موجب یک بیماری همه‌گیر

with perhaps millions of deaths.

با احتمال مرگ‌ومیر میلیون‌ها نفرخواهد شد.

And Dr. Paul Keim said

و دکتر پاول کایم گفت:

he could not think of an organism as scary as this,

او نمی‌توانست به ارگانیسم زنده‌ای به این ترسناکی فکر کند،

which is the last thing I personally want to hear

که آخرین چیزی است که شخصا می‌خواهم

from the Chairman of the National Science Advisory Board on Biosecurity.

از رئیس هیئت مشاوره علمی ملی در مورد امنیت بیولوژیک بشنوم.

And by the way, Dr. Keim also said this --

و همچنین دکتر کایم این را هم گفت --

["I don't think anthrax is scary at all compared to this."]

[ من فکر نمی‌کنم که سیاه‌زخم اصلا ترسناک باشد.]

And he's also one of these.

او هم یکی از این‌ افراد است.

[Anthrax expert] (Laughter)

[ متخصص سیاه‌زخم ] (خنده)

Now, the good news about the 2011 biohack

اکنون، خبر خوب در مورد هک زیستی ۲۰۱۱

is that the people who did it didn't mean us any harm.

این است که افرادی که این کار را کردند به ما هیچ آسیبی نمی‌زنند.

They're virologists.

آن‌ها ویروس‌شناس هستند.

آن‌ها بر این باور بودند که در حال توسعه علم هستند.

They believed they were advancing science.

The bad news is that technology does not freeze in place,

خبر بد این است که فناوری یک‌جا متوقف نمی شود،

and over the next few decades,

و در چند دهه آینده،

their feat will become trivially easy.

شاهکار آن‌ها به طور جزیی بسیار آسان خواهد شد.

In fact, it's already way easier, because as we learned yesterday morning,

درواقع، همین الان هم آسان‌تر است، چون همان‌طور که دیروز صبح آموختیم،

just two years after they did their work,

تنها دو سال پس از کار آن‌ها،

the CRISPR system was harnessed for genome editing.

سیستم «کریسپِر» برای اصلاح ژنوم تهیه شد.

This was a radical breakthrough

پیشرفت اساسی‌ بود

that makes gene editing massively easier --

که اصلاح ژن را به طور چشمگیری آسان‌تر کرد --

so easy that CRISPR is now taught in high schools.

به قدری آسان است که هم‌اکنون کریسپِر دردبیرستان‌ها تدریس می‌شود.

And this stuff is moving quicker than computing.

و این چیزها سریع‌تر از محاسبات آغاز به عمل می‌کنند.

That slow, stodgy white line up there?

آن خط سفید کُند، با شیب کم آن بالا را می‌بینید؟

That's Moore's law.

آن قانون مور است.

That shows us how quickly computing is getting cheaper.

آن به ما نشان می‌دهد که هرچقدر محاسبات سریعتر باشند، ارزان‌تر هم می‌شوند.

That steep, crazy-fun green line,

آن خط کج و کوله- مضحک سبز،

that shows us how quickly genetic sequencing is getting cheaper.

که به ما نشان می‌دهد که چطور تعیین توالی ژنتیکی، سریع ارزان‌تر می‌شود.

Now, gene editing and synthesis and sequencing,

اکنون اصلاح ژن و سنتز و تعیین توالی آن‌ها،

آن‌ها رشته‌های متفاوتی هستند، اما به شدت به هم مرتبط هستند.

they're different disciplines, but they're tightly related.

And they're all moving in these headlong rates.

و همه آن‌ها با همین سرعت شتابان حرکت می‌کنند.

And the keys to the kingdom are these tiny, tiny data files.

و کلیدهای این قلمرو پادشاهی همین فایل‌ داده‌های بسیار کوچک هستند.

That is an excerpt of H5N1's genome.

این گلچینی از ژنوم H۵N۱ است.

The whole thing can fit on just a few pages.

همه آن می‌تواند روی چند صفحه جا شود.

و بله، نگران نباشید، شما می‌توانید این را به محض رسیدن به خانه جستجو کنید.

And yeah, don't worry, you can Google this as soon as you get home.

همه‌چیز در اینترنت هست، درسته؟

It's all over the internet, right?

و قسمتی که آن را مسری ساخته

And the part that made it contagious

could well fit on a single Post-it note.

می‌توانست به راحتی روی یادداشت یک پست باشد.

And once a genius makes a data file,

و هنگامی که نابغه‌ای یک فایل داده ایجاد می‌کند،

any idiot can copy it,

هر احمقی می‌تواند آن را کپی کند،

distribute it worldwide

آن‌را در سراسر جهان پخش کند

or print it.

یا آن را چاپ کند.

و فقط منظورم این نیست که روی این (کاغذ) چاپ کرده باشد،

And I don't just mean print it on this,

but soon enough, on this.

اما به زودی، کپی روی این (DNA) را هم خواهیم داشت.

So let's imagine a scenario.

خب حالا بیایید سناریویی را تصور کنیم.

Let's say it's 2026, to pick an arbitrary year,

بیایید بگوییم در ۲۰۶۰، همین‌طوری یک سال اتفاقی انتخاب کنیم،

and a brilliant virologist, hoping to advance science

یک ویروس‌شناس برجسجه که امیدوار است به پیشرفت علم

and better understand pandemics,

و درک بهتر از بیماری‌های فراگیرکمک کند،

designs a new bug.

ویروس جدیدی طراحی کند.

It's as contagious as chicken pox,

مثل آبله مرغان مسری باشد،

it's as deadly as Ebola,

مثل ابولا کشنده باشد،

and it incubates for months and months before causing an outbreak,

و ماه‌ها و ماه‌ها طول بکشد تا بیماری بروز کند،

so the whole world can be infected before the first sign of trouble.

بنابراین تمام دنیا می‌توانند پیش از اولین نشانه دردسر آلوده شوند.

Then, her university gets hacked.

سپس دانشگاه‌اش هک شود.

And of course, this is not science fiction.

و البته، این داستان علمی‌تخیلی نیست.

In fact, just one recent US indictment

درواقع، یکی از کیفرخواست‌های اخیر در ایالات‌متحده،

documents the hacking of over 300 universities.

هک کردن بیش از ۳۰۰ دانشگاه به اثبات رسانده است.

So that file with the bug's genome on it spreads to the internet's dark corners.

پس این فایل با ویروس ژنوم روی آن در گوشه‌های تاریک اینترنت پخش می‌شود.

And once a file is out there, it never comes back --

و هنگامی که فایلی در آنجا باشد، هرگز بر نمی‌گردد --

just ask anybody who runs a movie studio or a music label.

فقط ازکسی که یک استودیوی فیلم یا ضبط موسیقی را اداره می‌کند بپرسید.

So now maybe in 2026,

پس شاید در سال ۲۰۲۶،

it would take a true genius like our virologist

این کارِ یک نابغه واقعی مثل ویروس‌شناس ما

to make the actual living critter,

برای ساختن موجود زنده واقعی باشد،

but 15 years later,

اما ۱۵ سال بعد،

it may just take a DNA printer you can find at any high school.

ممکن است تنها یک چاپگر DNA باشد که بتوانید در هر دبیرستان پیدا کنید.

And if not?

و اگرهم نه؟

Give it a couple of decades.

دو دهه وقت بدهید.

So, a quick aside:

خُب، یک حاشیه سریع:

این‌جا این اسلاید را به خاطر دارید؟

Remember this slide here?

Turn your attention to these two words.

به این دو کلمه توجه کنید.

If somebody tries this and is only 0.1 percent effective,

اگر فقط کسی آن را امتحان کند و فقط ۰.۱ درصد موثر باشد،

eight million people die.

۸ میلیون نفر می‌میرند.

That's 2,500 9/11s.

همان داستان ۲,۵۰۰ نفر تلفات ۱۱ سپتامبر.

Civilization would survive,

تمدن جان سالم به در خواهد برد،

but it would be permanently disfigured.

اما برای همیشه از ریخت می‌افتد.

So this means we need to be concerned about anybody

پس این بدان معنی است که ما باید نگران همگان باشیم

who has the faintest shot on goal,

حتی ضعیف‌ترین‌ها،

not just geniuses.

و نه فقط نوابغ.

So today, there's a tiny handful of geniuses

خب، امروزه تعداد کمی از نوابغ هستند

who probably could make a doomsday bug

که احتمالا بتوانند یک ویروسِ نابودکننده آخرالزمانی بسازند

that's .1-percent effective and maybe even a little bit more.

که ۰.۱ درصد و شاید حتی کمی بیشتر موثر باشد.

They tend to be stable and successful and so not part of this group.

آن‌ها تمایل دارند پایدار و موفق باشند تا بخشی از این گروه نباشند.

So I guess I'm sorta kinda barely OK-ish with that.

پس فکر کنم به ‌نوعی تقریبا با این قضیه مشکل دارم.

But what about after technology improves

اما پس از این‌ که فناوری بهتر شود

and diffuses

و گسترده شود

and thousands of life science grad students are enabled?

و هزاران دانشجوی فارغ‌التحصیلِ دانش زیستی به آن دست پیدا کنند چه؟

Are every single one of them going to be perfectly stable?

آیا تک‌تک آن‌ها کاملا از نظر روانی پایدار هستند؟

Or how about a few years after that,

چند سال پس از آن چطور،

where every stress-ridden premed is fully enabled?

وقتی که همه دانشجویان پزشکی دچار استرس کاملا آماده به کار شود؟

At some point in that time frame,

در برخی نقاطِ این چارچوب زمانی،

these circles are going to intersect,

این دایرها باهم برخورد می‌کنند،

because we're now starting to talk about hundreds of thousands of people

چون ما اکنون شروع به صحبت در مورد صدها هزار نفر

از مردم سرتاسر دنیا کرده‌ایم.

throughout the world.

And they recently included that guy who dressed up like the Joker

که شامل فردی که اخیرا مثل جوکر لباس بر تن کرده

and shot 12 people to death at a Batman premiere.

و ۱۲ نفر را در نمایش «بتمن» به قتل رسانده نیز می‌شود.

That was a neuroscience PhD student

او یک دانشجوی دکترای عصب‌شناسی

with an NIH grant.

با بورسیه موسسه ملی بهداشت بود.

OK, plot twist:

خب، موضوع پیچیده شد:

I think we can actually survive this one if we start focusing on it now.

فکرکنم واقعا بتوانیم از این یکی جان سالم به دربریم، اگر از حالا روی آن تمرکز کنیم.

And I say this, having spent countless hours

و این را با صرف ساعات بی‌شمار

interviewing global leaders in synbio

با مصاحبه کردن با رهبران جهانی در سین‌بایو

and also researching their work for science podcasts I create.

و همچنین پژوهش درباره کارهای علمی آن‌ها برای پادکست های علمی که می‌سازم، می‌گویم.

I have come to fear their work, in case I haven't gotten that out there yet --

از ترس کار آن‌ها اینجا آمده‌ام، در صورتی که هنوز به جایی هم نرسیده‌اند --

(Laughter)

(خنده حضار)

but more than that, to revere its potential.

اما بیش از آن، به پتانسیل آن احترام می‌گذارم.

This stuff will cure cancer, heal our environment

این چیزها سرطان را درمان می‌کنند، محیط ما را التیام می‌بخشد

and stop our cruel treatment of other creatures.

و رفتار بی‌رحمانه ما با موجودات دیگر را متوقف می‌کند.

So how do we get all this without, you know, annihilating ourselves?

پس چطورهمه این‌ها را بدون اینکه خودمان را نابود کنیم، به‌دست آوریم؟

First thing: like it or not, synbio is here,

اول این‌که، چه باب میل‌تان باشد یا خیر، سین‌بایو(زیست‌شناسی مصنوعی) این‌جاست،

so let's embrace the technology.

پس بیایید فناوری را بپذیریم.

If we do a tech ban,

اگرما فناوری را قدغن کنیم،

that would only hand the wheel to bad actors.

فقط این چرخه را به دست بازیگران بد می‌اندازد.

Unlike nuclear programs,

برخلاف برنامه‌های هسته‌ای،

biology can be practiced invisibly.

زیست‌شناسی را می‌توان به طور نامرئی اقدام و تمرین کرد.

Massive Soviet cheating on bioweapons treaties

تقلب گسترده شوروی در معاهدات سلاح‌های زیستی

made that very clear, as does every illegal drug lab in the world.

آن را آشکار کرد، همان‌طور که آزمایشگاه‌های غیرقانونی مواد مخدر در جهان عمل می‌کنند.

Secondly, enlist the experts.

دوم این‌که، از متخصصان کمک بخواهیم.

آن‌ها را وارد قضیه کنیم و تعدادِ بیشتری از آن‌ها داشته باشیم.

Let's sign them up and make more of them.

For every million and one bioengineers we have,

برای هر یک میلیون‌ نفر یک مهندس زیستی داریم،

at least a million of them are going to be on our side.

حداقل یک میلیون از آن‌ها طرفِ ما خواهند بود.

I mean, Al Capone would be on our side in this one.

منظورم این است که با همین یک نفر ال کاپون، طرفِ ماست.

The bar to being a good guy is just so low.

فقط درصد وجود یک آدم مناسب قدری کم است.

And massive numerical advantages do matter,

و مزایای کلانِ شمارشی اهمیت دارد وموثراست،

even when a single bad guy can inflict grievous harm,

حتی زمانی که تنها یک فرد بد بتواند آسیب‌های جدی وارد کند،

because among many other things,

چون در میان چیزهای دیگر،

آن‌ها اجازه می‌دهند که ما از این جهنمی که هست بهره بریم و از این وضع خارج شویم:

they allow us to exploit the hell out of this:

we have years and hopefully decades to prepare and prevent.

ما سال‌ها و خوشبختانه دهه‌ها وقت برای آماده کردن خود و جلوگیری از آن داریم.

The first person to try something awful -- and there will be somebody --

اولین کسی که چیز وحشتناکی را امتحان کند -- و کسی بالاخره یک‌نفر خواهد بود --

may not even be born yet.

ممکن است حتی هنوز متولد نشده باشد.

Next, this needs to be an effort that spans society,

سپس، این باید تلاشی باشد که جامعه را گسترش می‌دهد،

and all of you need to be a part of it,

و همه شما باید بخشی از آن باشید،

because we cannot ask a tiny group of experts

چرا که ما نمی‌توانیم از یک گروه کوچک از متخصصان

to be responsible for both containing and exploiting synthetic biology,

بخواهیم که مسئول هر دو سوی دست‌اندرکار و بهره‌بردار زیست‌شناسی مصنوعی باشند.

because we already tried that with the financial system,

به این دلیل که ما قبلا این کار را با سیستم مالی انجام دادیم،

and our stewards became massively corrupted

و کارگزاران ما به شدت فاسد شدند

as they figured out how they could cut corners,

و آن‌ها دریافتند که چطور می‌توانند از گوشه‌های آن بزنند،

inflict massive, massive risks on the rest of us

خطرات بزرگ و عظیمی را به بقیه ما تحمیل کنند،

and privatize the gains,

و سود را خصوصی کنند،

becoming repulsively wealthy

آن‌ها ثروتمند شدند

while they stuck us with the $22 trillion bill.

در حالی که ما را با صورت‌حساب ۲۲ تریلیون دلاری درگیر کردند.

And more recently --

و اخیرا هم بیشتر --

(Applause)

(تشویق)

Are you the ones who have gotten the thank-you letters?

آیا همان‌هایی هستید که تقدیرنامه‌ها را گرفته‌اید؟

من که هنوز منتظرِ مال خودم هستم.

I'm still waiting for mine.

I just figured they were too busy to be grateful.

فقط فکر کردم شاید برای سپاسگزاری خیلی سرشان شلوغ بوده است.

And much more recently,

و اخیرا هم بسیار بیشتر

online privacy started looming as a huge issue,

مساله حریم خصوصی آن‌لاین به عنوان موضوع برجسته‌ء عظیمی شروع شد،

and we basically outsourced it.

و ما کلا آن را برون‌سپاری کردیم.

And once again:

و یک بار دیگر:

privatized gains, socialized losses.

دستاوردهای خصوصی، زیان‌های اجتماعی.

Is anybody else sick of this pattern?

آیا فرد دیگری هم از این الگوی تکراری به ستوه آمده؟ (یا فقط من هستم؟)

(Applause)

(تشویق)

So we need a more inclusive way to safeguard our prosperity,

بنابراین ما به روش جامع‌تری برای حفاظت از کامیابی،

our privacy

حریم خصوصی‌

and soon, our lives.

و زندگی‌مان نیاز داریم.

So how do we do all of this?

خب چطور همه این کارها را بکنیم؟

Well, when bodies fight pathogens,

خُب، وقتی که بدن در حال مبارزه با پاتوژن‌ها است،

they use ingenious immune systems,

آن‌ها از سیستم‌های ایمنیِ هوشمندانه‌ای استفاده می‌کنند،

which are very complex and multilayered.

که بسیار پیچیده و چند لایه هستند.

Why don't we build one of these for the whole damn ecosystem?

چرا یکی از این‌ها را برای همه زیست‌بوم لعنتی درست نکنیم؟

There's a year of TED Talks that could be given on this first critical layer.

یک سال از گفتگوهای TED را می‌توان به این اولین لایه بحرانی اختصاص داد.

So these are just a couple of many great ideas that are out there.

پس این‌ها فقط چند ایده از آن‌ همه ایده بزرگ در این زمینه است.

Some R and D muscle

برخی از نیروهای تحقیق‌ و توسعه

could take the very primitive pathogen sensors that we currently have

می‌توانند عوامل پاتوژن های اولیه را که اکنون داریم را گرفته

and put them on a very steep price performance curve

و بر روی شیب‌ تند نمودار نرخ عملکرد قرار دهند

that would quickly become ingenious

تا به سرعت، هوشمند

and networked

و شبکه‌ای شده

and gradually as widespread as smoke detectors and even smartphones.

و به تدریج همچون شناساگرهای دود و حتی گوشی‌های هوشمند گسترش پیدا کنند.

On a very related note:

یک نکته بسیار مرتبط:

vaccines have all kinds of problems

واکسن‌ها، انواع مشکلات را دارند

when it comes to manufacturing and distribution,

وقتی نوبت به تولید و توزیع می‌رسد،

and once they're made, they can't adapt to new threats or mutations.

و زمانی که ساخته می‌شوند، نمی‌توانند با تهدیدات یا تحولات جدید سازگار شوند.

We need an agile biomanufacturing base

ما به یک بسترِ عمل‌آوری زیستیِ فرز و چابک نیازمندیم

extending into every single pharmacy and maybe even our homes.

که به تک‌تک داروخانه‌ها و حتی خانه‌های ما گسترش یابد.

Printer technology for vaccines and medicines is within reach

فناوری چاپگر برای واکسن‌ها و داروها در دسترس است

if we prioritize it.

اگر آن را اولویت‌بندی کنیم.

Next, mental health.

سپس سلامت روانی.

Many people who commit suicidal mass murder

بسیاری از افرادی که مرتکبِ کشتار جمعی انتحاری می‌شوند،

suffer from crippling, treatment-resistant depression or PTSD.

از فلج‌شدگی و استرس مقابل درمان و یا از اختلال استرس پس از سانحه رنج می‌برند.

We need noble researchers like Rick Doblin working on this,

ما به پژوهشگران شریفی مانند ریک دابلین نیاز داریم، که روی این موضوع کار کند،

but we also need the selfish jerks who are way more numerous

اما همچنان به آشغالهای خودخواه هم نیازمندیم که شمارِ بیش‌تری از افراد هستند

to appreciate the fact that acute suffering will soon endanger all of us,

برای درک این واقعیت که بلای بدی به زودی دامن همه ما را خواهد گرفت،

نه فقط به آن‌هایی که گرفتار شده‌اند.

not just those afflicted.

Those jerks will then join us and Al Capone

سپس آن‌ آشغالها به ما و آل کاپون

in fighting this condition.

در مبارزه علیه این وضعیت به ما ملحق می‌شوند.

Third, each and every one of us can be and should be a white blood cell

سوم این‌ که، هرکدام از ما می‌تواند و باید یک گلبول سفید

in this immune system.

در این سیستم ایمنی باشد.

Suicidal mass murderers can be despicable, yes,

قاتلان انتحاری ممکن است منفور باشند، بله،

but they're also terribly broken and sad people,

اما آن‌ها هم آدمهای بسیار دل‌شکسته و غمگینی هستند،

and those of us who aren't need to do what we can

و کسانی از ما که اینطور نیستند لازم است حداکثر تلاش خود را بکنند

to make sure nobody goes unloved.

که مطمئن شوند کسی حس غیردوست‌داشتنی بودن نکند.

(Applause)

(تشویق)

Next, we need to make fighting these dangers

سپس، ما باید مبارزه با این خطرات را به

core to the discipline of synthetic biology.

به هسته و بطن اصول زیست‌شناسیِ مصنوعی (بایو‌سین) تبدیل کنیم.

There are companies out there that at least claim

شرکت‌هایی وجود دارند که حداقل ادعا می‌کنند که

they let their engineers spend 20 percent of their time

به مهندسان خود اجازه می‌دهند ۲۰ درصد زمان خود را

صرف انجام هر کاری که می‌خواهند انجام دهند.

doing whatever they want.

What if those who hire bioengineers

چه می‌شود اگر کسانی که مهندسین زیستی را استخدام می‌کنند

and become them

به آن‌ها اجازه دهند

give 20 percent of their time to building defenses for the common good?

۲۰ درصد از وقت‌شان را صرف دفاع از منافع مشترک کنند؟

Not a bad idea, right?

فکر بدی نیست، مگرنه؟

(Applause)

( تشویق)

Then, finally: this won't be any fun.

و سرانجام: این قضیه اصلا جالب نخواهد بود.

But we need to let our minds go to some very, very dark places,

اما باید بگذاریم ذهن ما به جاهای خیلی خیلی تاریک برود،

and thank you for letting me take you there this evening.

و متشکرم که اجازه دادید امشب شما را به آن‌جا ببرم.

We survived the Cold War

ما از جنگ سرد جان سالم به در بردیم،

because every one of us understood and respected the danger,

زیرا هر یک از ما خطر را درک کرده و به آن احترام گذاشتیم،

in part, because we had spent decades

به این دلیل که ما ده‌ها سال

telling ourselves terrifying ghost stories

صرف گفتن داستان‌های ترسناک اشباح

with names like "Dr. Strangelove"

مانند «دکتر استرنج‌لاو»

and "War Games."

و «بازی‌های جنگی»، کرده بودیم.

This is no time to remain calm.

دیگر فرصتی برای آرام ماندن نیست.

This is one of those rare times when it's incredibly productive

این یکی از معدود زمان‌هایی بوده که به طور باورنکردنی

to freak the hell out --

برای ترساندن و ایجاد وحشت کارساز بوده است --

(Laughter)

(خنده حاضرین)

to come up with some ghost stories

که با چند داستان اشباح بیایند

and use our fear as fuel to fight this danger.

و از ترسِ ما به عنوان سوخت برای مقابله با این خطر استفاده کنند.

Because, all these terrible scenarios I've painted --

چون، تمام این سناریو‌های وحشتناک که تصویر کرده‌ام --

they are not destiny.

فرجامِ کار نیستند.

They're optional.

آن‌ها اختیاری هستند.

The danger is still kind of distant.

خطر هنوز به نحوی از ما فاصله دارد.

And that means it will only befall us

و این یعنی که

if we allow it to.

اگر فقط اجازه دهیم برای ما هم اتفاق می‌افتد.

Let's not.

بیایید اجازه ندهیم!

Thank you very much for listening.

بسیار متشکرم که گوش فرادادید.

(Applause)

(تشویق)