The most important thing you can do to fight climate change: talk about it | Katharine Hayhoe

Reviewer: Camille Martínez

Translator: Faeze Mousavi Reviewer: Masoud Motamedifar

It was my first year as an atmospheric science professor

اولین روز کاری من به عنوان استاد علوم هوایی

at Texas Tech University.

در دانشگاه صنعتی تگزاس بود.

We had just moved to Lubbock, Texas,

به تازگی به لابک، در تگزاس، آمده بودیم؛

which had recently been named the second most conservative city

این شهر اخیراً به عنوان دومین شهرمحافظه‌کار

in the entire United States.

در تمام آمریکا انتخاب شده بود.

A colleague asked me to guest teach his undergraduate geology class.

یکی از همکارانم از من خواست به عنوان معلم میهمان، به کلاس زمین‌شناسی او بروم.

I said, "Sure."

من گفتم، «با کمال میل.»

But when I showed up, the lecture hall was cavernous and dark.

اما وقتی به کلاس رفتم، کلاس مثل یک غار تاریک بود.

As I tracked the history of the carbon cycle

وقتی تاریخچه چرخه کربن را

through geologic time to present day,

از دوره زمین شناسی تا به امروز برای دانشجوها گفتم،

most of the students were slumped over, dozing or looking at their phones.

بیشتر دانشجوها کسل شده بودند، چرت می‌زدند یا به گوشی‌هایشان نگاه می‌کردند.

I ended my talk with a hopeful request for any questions.

صحبتم را تمام کردم و از دانشجوها خواستم که اگر سوالی دارند بپرسند.

And one hand shot up right away.

یکی از دانشجوها به سرعت دستش را بالا برد.

I looked encouraging, he stood up, and in a loud voice, he said,

مشوقانه نگاه کردم، دانشجو بلند شد و با صدای بلند گفت،

"You're a democrat, aren't you?"

«شما یک دموکرات هستید، درسته؟»

(Laughter)

(خنده)

"No," I said, "I'm Canadian."

گفتم، «نه، من اهل کانادا هستم.»

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

That was my baptism by fire

این اولین برخورد سخت و جدی من با

into what has now become a sad fact of life here in the United States

چیزی است که الان، تبدیل به واقعیتی تلخ در آمریکا

and increasingly across Canada as well.

و همچنین در کانادا شده است.

The fact that the number one predictor

واقعیتی که می‌گوید اگر بخواهیم

of whether we agree that climate is changing,

مسئله تغییر اقلیم،

humans are responsible

مسئول بودن انسان‌ها،

and the impacts are increasingly serious and even dangerous,

جدی و خطرناک بودن این مسئله را قبول کنیم،

has nothing to do with how much we know about science or even how smart we are

هیچ ربطی به میزان دانش ما از علم یا میزان هوش ما ندارد

but simply where we fall on the political spectrum.

بلکه به این بستگی دارد که کجای طیف سیاسی قرار داریم.

Does the thermometer give us a different answer

آیا دماسنج با توجه به دموکراتیک

depending on if we're liberal or conservative?

یا محافظه کاربودن ما دمای متفاوتی نشان می‌دهد؟

Of course not.

البته که نه.

But if that thermometer tells us that the planet is warming,

اما اگر همان دماسنج به ما بگوید که زمین در حال گرم شدن است،

that humans are responsible

انسان‌ها مسئول هستند،

and that to fix this thing,

و برای حل این موضوع،

we have to wean ourselves off fossil fuels as soon as possible --

باید هر چه زودتر، وابستگی خود به سوخت‌های فسیلی را قطع کنیم --

well, some people would rather cut off their arm

خب در این صورت، مردم حاضرند دست‌هایشان را هم قطع کنند

than give the government any further excuse

ولی بهانه جدیدی به دولت ندهند

to disrupt their comfortable lives and tell them what to do.

تا زندگی راحتشان را مختل کند یا به آنها بگوبد چه کار بکنند.

But saying, "Yes, it's a real problem, but I don't want to fix it,"

اما گفتن، «بله این مشکل، خیلی جدی است ولی نمی‌خواهم حلش کنم،»

that makes us the bad guy, and nobody wants to be the bad guy.

ما را بد نشان می‌دهد وهیچکس نمی‌خواهد آدم بد باشد.

So instead, we use arguments like, "It's just a natural cycle."

برای همین، به جای حل مشکل، اینطور استدلال می‌کنیم، «این تنها یک چرخه طبیعی است.»

"It's the sun."

«کار خورشید است.»

Or my favorite,

یا استدلال مورد علاقه من،

"Those climate scientists are just in it for the money."

«دانشمندان آب وهوا فقط برای پول به آن علاقمند هستند.»

(Laughter)

(خنده)

I get that at least once a week.

حداقل هفته‌ای یک‌بار این چیز‌ها را می‌شنوم.

But these are just sciencey-sounding smoke screens,

اما همه این‌ها، بهانه‌تراشی‌هایی هستند که

that are designed to hide the real reason for our objections,

برای پنهان کردن دلیل واقعی مخالفت‌مان طراحی شده‌اند،

which have nothing to do with the science

و هیچ ربطی به علم ندارد

and everything to do with our ideology and our identity.

بلکه به ایدئولوژی و هویت ما ربط دارد.

So when we turn on the TV these days,

برای همین این روزها وقتی تلویزیون را روشن می‌کنیم،

it seems like pundit X is saying,

اینطور است که مثلا، فلان متخصص دارد می‌گوید،

"It's cold outside. Where is global warming now?"

«بیرون سرد است، پس گرمایش جهانی کجاست؟»

And politician Y is saying,

و فلان سیاست‌مدار دارد می‌گوید،

"For every scientist who says this thing is real,

«به ازای هر دانشمندی که می‌گوید این حقیقت دارد،

I can find one who says it isn't."

می‌توانم کسی را پیدا کنم که بگوید حقیقت ندارد.»

So it's no surprise that sometimes we feel like everybody is saying these myths.

بنابراین جای تعجب ندارد که گاهی احساس کنیم همه دارند درمورد افسانه‌ها صحبت می‌کنند.

But when we look at the data --

ولی وقتی به داده‌ها نگاه می‌کنیم--

and the Yale Program on Climate [Change] Communication

داده‌هایی که سازمان تحقیقاتی ییل از طریق نظرخواهی از

has done public opinion polling across the country now for a number of years --

مردم طی این چند سال، به دست آورده --

این داده‌ها نشان می‌دهد که ۷۰ درصد مردم آمریکا قبول دارند که

the data shows that actually 70 percent of people in the United States agree

that the climate is changing.

اقلیم در حال تغییر است.

And 70 percent also agree that it will harm plants and animals,

و همچنین ۷۰ درصد موافق‌ هستند که این تغییر به گیاهان و جانوران،

and it will harm future generations.

و نسل‌های آینده آسیب می‌رساند.

But then when we dig down a bit deeper, the rubber starts to hit the road.

اما وقتی بیشتر وارد جزئیات می‌شویم، تاثیر این موضوع عملا مشخص می‌‍شود.

Only about 60 percent of people think it will affect people in the United States.

تنها ۶۰ درصد افراد فکر می‌کنند این موضوع روی مردم آمریکا هم تاثیر دارد.

Only 40 percent of people think it will affect us personally.

فقط ۴۰ درصد افراد فکر می‌کنند که این موضوع روی ما انسان‌ها هم تاثیر دارد.

And then when you ask people, "Do you ever talk about this?"

و وقتی از آنها بپرسید، «آیا درمورد این موضوع گفت‌وگو هم می‌کنید؟»

two-thirds of people in the entire United States say, "Never."

دو سوم مردم آمریکا جواب می‌د‌هند، «هرگز.»

And even worse, when you say, "Do you hear the media talk about this?"

و بدتر اینکه، وقتی بگویید، "در رسانه‌ها چیزی از این موضوع می‌شنوید؟"

Over three-quarters of people say no.

بیشتر از سه چهارم افراد جواب می‌دهند خیر.

So it's a vicious cycle.

در نتیجه، این یک چرخه معیوب است.

The planet warms.

سیاره ما گرم می‌شود،

Heat waves get stronger.

موج‌های گرما قوی‌تر می‌شوند،

Heavy precipitation gets more frequent.

بارش‌های سنگین بیشتر رخ می‌دهند،

Hurricanes get more intense.

طوفان‌ها شدیدتر می‌شوند،

Scientists release yet another doom-filled report.

دانشمندها همچنان گزارش‌های ناامید‌کننده منتشر می‌کنند،

Politicians push back even more strongly,

سیاستمداران بیش از پیش شانه خالی می‌کنند،

repeating the same sciencey-sounding myths.

و همان افسانه‌های به ظاهر علمی را تکرار می‌کنند.

What can we do to break this vicious cycle?

ما چه کاری می‌توانیم بکنیم تا این چرخه معیوب را متوقف کنیم؟

The number one thing we can do is the exact thing that we're not doing:

مهم‌ترین کاری که می‌توانیم انجام بدهیم همان کاریست که از انجام دادنش غافلیم:

talk about it.

اینکه درمورد آن صحبت کنیم.

But you might say, "I'm not a scientist.

البته ممکن است شما بگویید: "خب من‌ یک

How am I supposed to talk about radiative forcing

دانشمند نیستم. چطور درمورد نیرو‌های تابشی یا

or cloud parametrization in climate models?"

پارامتریزاسیون ابری در الگوهای اقلیمی صحبت کنم؟"

We don't need to be talking about more science;

نیاز نیست زیاد علمی صحبت کنیم؛

we've been talking about the science for over 150 years.

بیشتر از ۱۵۰ سال است که علمی حرف می‌زنیم.

Did you know that it's been 150 years or more since the 1850s,

می‌دانستید که بیشتر از۱۵۰ سال یعنی از دهه ۱۸۵۰ که

when climate scientists first discovered

دانشمندان آب وهوا برای اولین بار کشف کردند

that digging up and burning coal and gas and oil

که استخراج و سوزاندن زغال‌سنگ و گاز و نفت

is producing heat-trapping gases

باعث تولید گاز‌های گلخانه‌ای

that is wrapping an extra blanket around the planet?

و باعث بوجود آمدن یک لایه اضافی دور زمین می‌شود، می‌گذرد؟

That's how long we've known.

ازآن زمان از این موضوع آگاه هستیم.

It's been 50 years since scientists first formally warned a US president

۵۰ سال پیش بود که دانشمندان برای اولین بار به طور رسمی به رئیس جمهورآمریکا

of the dangers of a changing climate,

در مورد خطر تغییر اقلیم هشدار دادند،

and that president was Lyndon B. Johnson.

و آن رئیس جمهور، لیندن بی. جانسون بود.

And what's more, the social science has taught us

و اینکه، علوم اجتماعی به ما این درس را داده است که

that if people have built their identity on rejecting a certain set of facts,

اگر مردم، هویتشان را بر اساس رد کردن مجموعه خاصی از واقعیت‌ها ساختند،

then arguing over those facts is a personal attack.

در این صورت، بحث درمورد این واقعیت‌ها حمله شخصی به حساب می‌آید.

It causes them to dig in deeper,

این باعث می‌شود مردم بیشتر حالت دفاعی بگیرند،

and it digs a trench, rather than building a bridge.

و این باعث بیشتر شدن اختلاف می‌شود، نه حل اختلاف.

So if we aren't supposed to talk about more science,

پس اگر قرار بر این باشد که دیگرعلمی صحبت نکنیم،

or if we don't need to talk about more science,

یا اگر اصلاً نیازی نباشد که درمورد علم صحبت کنیم،

then what should we be talking about?

پس درمورد چه چیزی باید صحبت کنیم؟

The most important thing to do is,

مهم‌ ترین کاری که باید انجام بدهیم

instead of starting up with your head, with all the data and facts in our head,

این است که به جای شروع به کلنجار با اعداد و ارقام در ذهنمان،

to start from the heart,

از قلبمان شروع کنیم،

to start by talking about why it matters to us,

از صحبت درمورد اهمیت این موضوع برای خودمان شروع کنیم،

to begin with genuinely shared values.

باید از ارزش‌های حقیقی و مشترکمان شروع کنیم.

Are we both parents?

آیا هردو ما پدر و مادر هستیم؟

Do we live in the same community?

آیا در یک جامعه زندگی می‌کنیم؟

Do we enjoy the same outdoor activities: hiking, biking, fishing, even hunting?

آیا سرگرمی‌های مشترکی داریم؟ کوه نوردی، دوچرخه‌سواری، ماهی گیری، حتی شکار؟

Do we care about the economy or national security?

آیا اقتصاد و امنیت ملی برایمان مهم است؟

For me, one of the most foundational ways I found to connect with people

برای من، یکی از اساسی‌ترین روش‌هایی که باعث ارتباط من با دیگران می‌شود

is through my faith.

از طریق ایمان من است.

As a Christian, I believe that God created this incredible planet that we live on

به عنوان یک مسیحی معتقدم که خدا سیاره‌ای که در آن زندگی می‌کنیم را خلق کرد

and gave us responsibility over every living thing on it.

و مسئولیت تمام موجودات زنده این سیاره را به عهده ما گذاشت.

And I furthermore believe that we are to care for and love

همچنین معتقدم که همه ما باید افراد کم‌اقبالی که بین‌ ما هستند را

the least fortunate among us,

دوست داشته و به آن‌ها ارج نهیم،

those who are already suffering the impacts of poverty,

افرادی که از فقر، گرسنگی،

hunger, disease and more.

بیماری و چیز‌های دیگر رنج می‌برند.

If you don't know what the values are that someone has,

اگر از ارزش‌های شخص مقابلتان مطلع نیستید،

have a conversation, get to know them, figure out what makes them tick.

با آن‌ها گفت‌وگو کنید، آشنا بشوید، ببینید روی چه چیزی حساس‌اند.

And then once we have,

و وقتی که این چیز‌ها را فهمیدیم،

all we have to do is connect the dots between the values they already have

تنها کاری که باید بکنیم این است که ارزش هایشان را با

and why they would care about a changing climate.

دلیل اهمیت تغییراقلیم برای آن‌ها ربط بدهیم.

I truly believe, after thousands of conversations that I've had

بعد از هزاران گفت‌وگویی که طی یک دهه گذشته داشته‌ام،

over the past decade and more,

حقیقتا بر این باورم که

that just about every single person in the world

تک تک آدم‌های روی زمین

already has the values they need to care about a changing climate.

ارزش‌هایی دارند که باعث مهم شدن تغییر‌اقلیم برایشان می‌شود.

They just haven't connected the dots.

فقط نتوانسته‌اند این را به ارزش‌هایشان ربط بدهند.

And that's what we can do through our conversation with them.

و این دقیقاً همان کاری‌ است که ما می‌توانیم با گفت‌و‌گو انجام بدهیم.

The only reason why I care about a changing climate

اینکه من چه کسی هستم،‌ تنها دلیلی است که باعث اهمیت پیدا کردن

is because of who I already am.

تغییر اقلیم برای من می‌شود.

I'm a mother, so I care about the future of my child.

من مادرم، پس آینده بچه هایم برایم مهم است.

I live in West Texas, where water is already scarce,

در تگزاس غربی زندگی می‌کنم، جایی که آب کم است،

and climate change is impacting the availability of that water.

و تغییر اقلیم بر دسترسی به آب تاثیرگذار است.

I'm a Christian, I care about a changing climate

من مسیحی‌ام، تغییر اقلیم برایم مهم است

because it is, as the military calls it, a "threat multiplier."

چون این موضوع، به قول نظامیان "تهدید چندجانبه" است.

It takes those issues,

تغییر اقلیم سبب همه این موارد می‌شود،

like poverty and hunger and disease and lack of access to clean water

باعث مواردی مثل فقر و گرسنگی و بیماری و عدم دسترسی به آب شیرین می‌شود

and even political crises that lead to refugee crises --

حتی باعث بحران‌های سیاسی می‌شود که منجر به بحران مهاجرتی خواهند‌ شد --

it takes all of these issues and it exacerbates them,

تغییر اقلیم باعث همه این مسائل شده و به آنها دامن می‌زند،

it makes them worse.

و این مسائل را تشدید می‌کند.

I'm not a Rotarian.

من «روتاری» نیستم.

But when I gave my first talk at a Rotary Club,

اما وقتی اولین صحبتم را در باشگاه روتاری ارائه دادم،

I walked in and they had this giant banner that had the Four-Way Test on it.

وارد که شدم، بنری دیدم که روی آن آزمون چهار‌راه بود(مربوط به کد اخلاقی روتاری‌ها)

Is it the truth?

آیا حقیقت دارد؟

Absolutely.

قطعا.

Is it fair?

منصفانه است؟

Heck, no, that's why I care most about climate change,

البته که نه، برای همین است که تغییر اقلیم برایم مهم است،

because it is absolutely unfair.

چون اصلاً منصفانه نیست.

Those who have contributed the least to the problem

کسانی که کمترین نقشی در تشدید این مشکل داشته‌اند

are bearing the brunt of the impacts.

تحت تاثیر مشکلات آن قرار می‌گیرند.

It went on to ask:

به پرسیدن ادامه دادم:

Would it be beneficial to all, would it build goodwill?

آیا برای همه مفید است؟ آیا سبب نیکخواهی می‌شود؟

Well, to fix it certainly would.

خب، حل کردن آن قطعا باعث اینکار می‌شود.

So I took my talk, and I reorganized it into the Four-Way Test,

برای همین، سخنرانی‌ام را در چهار‌چوب این ۴ سوال قرار دادم،

and then I gave it to this group of conservative businesspeople

و داخل این چهارچوب برای این گروه از تاجران محافظه‌کار در غرب تگزاس

in West Texas.

سخنرانی کردم.

(Laughter)

(خنده)

And I will never forget at the end,

و هیچوقت فراموش نمی‌کنم که پس از اتمام،

a local bank owner came up to me with the most bemused look on his face.

یک بانکدار با قیافه‌ای بهت زده نزد من آمد و گفت:

And he said, "You know, I wasn't sure about this whole global warming thing,

"می‌دانی، من نسبت به بحث گرمای زمین، کمی شک داشتم،

but it passed the Four-Way Test."

اما توانست آزمون چهار‌راه را پاس کند."

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

These values, though -- they have to be genuine.

اما این ارزش‌ها باید، اصیل باشند.

I was giving a talk at a Christian college a number of years ago,

چند سال پیش، در یک دانشگاه مسیحی سخنرانی داشتم،

and after my talk, a fellow scientist came up and he said,

و بعد از سخنرانی‌ام، دوست دانشمندی نزد من آمد و گفت،

"I need some help.

"کمی کمک لازم دارم،

I've been really trying hard to get my foot in the door

مدت هاست به سختی تلاش می‌کنم تا بتوانم با

with our local churches,

کلیسا‌‌های محلی‌ ارتباط برقرار کنم،

but I can't seem to get any traction.

ولی اصلاً مرا قبول نمی‌کنند.

I want to talk to them about why climate change matters."

می‌خواهم با آن‌ها درباره اهمیت تغییر اقلیم صحبت کنم."

So I said, "Well, the best thing to do

من هم گفتم: "بهترین کار این است که

is to start with the denomination that you're part of,

با فرقه‌ای که خودت عضو آن هستی شروع کنی،

because you share the most values with those people.

چون‌که با آن‌ها ارزش‌های مشترک زیادی داری.

What type of church do you attend?"

معمولا به چه نوع کلیساهایی می‌روی؟"

"Oh, I don't attend any church, I'm an atheist," he said.

گفت: "خب من به کلیسا نمی‌روم؛ من آتئیست(منکرخدا) هستم."

(Laughter)

(خنده)

I said, "Well, in that case, starting with a faith community

گفتم:"خب در این صورت، شروع با یک اجتماع دینی-مذهبی

is probably not the best idea.

احتمالا ایده خوبی نیست.

Let's talk about what you do enjoy doing, what you are involved in."

باید ببینیم از چه کار‌هایی لذت می‌بری. درگیر چه چیزهایی هستی."

And we were able to identify a community group

به این صورت توانستیم جامعه‌ای را برایش پیدا کنیم

that he was part of, that he could start with.

که او عضوی از‌ آن بود و می‌توانست از آنجا شروع کند.

The bottom line is, we don't have to be a liberal tree hugger

سخن آخر این که، حتما نباید یک طرفدار محیط زیست لیبرال باشیم

to care about a changing climate.

تا تغییر اقلیم برایمان اهمیت داشته باشد.

All we have to be is a human living on this planet.

تنها چیزی که باید باشیم این است، انسانی باشیم که در این سیاره زندگی می‌کند.

Because no matter where we live,

چون محل زندگی‌مان مهم نیست،

climate change is already affecting us today.

تغییر اقلیم همین الان هم تاثیر خودش را دارد می‌گذارد.

If we live along the coasts,

اگر لب ساحل زندگی می‌کنیم،

in many places, we're already seeing "sunny-day flooding."

و یا خیلی جاهای دیگر، شاهد "سیل در روزهای آفتابی" هستیم.

If we live in western North America,

اگر در شمال غرب آمریکا زندگی می‌کنیم،

we're seeing much greater area being burned by wildfires.

مناطق زیادی را می‌بینیم که گرفتار آتش‌سوزی‌‌های وحشتناکی می‌شوند.

If we live in many coastal locations,

اگر در مناطق ساحلی زندگی می‌کنیم،

from the Gulf of Mexico to the South Pacific,

از خلیج مکزیک تا اقیانوس آرام جنوبی،

we are seeing stronger hurricanes, typhoons and cyclones,

شاهد طوفان‌‌ها و گرد‌باد‌‌های شدید‌تری هستیم،

powered by a warming ocean.

عامل همه این‌‌ها اقیانوس‌هایی هستند که در حال گرم شدن هستند.

If we live in Texas or if we live in Syria,

اگر در تگزاس یا سوریه زندگی کنیم،

we're seeing climate change supersize our droughts,

می‌بینیم که تغییرات اقلیمی، خشکسالی‌ها را

making them more frequent and more severe.

شدید‌تر و پرتکرار‌تر می‌کند.

Wherever we live, we're already being affected by a changing climate.

هر‌کجا که زندگی می‌کنیم، تحت تاثیر نوعی تغییر اقلیم هستیم.

So you might say, "OK, that's good. We can talk impacts.

خب حالا شاید بگویید:‌ باشد، مي‌توانيم از تاثيراتش بگوییم.

We can scare the pants off people, because this thing is serious."

مي‌توانيم مردم را بترسانیم، چون اين مسئله خيلي جدی است.

And it is, believe me. I'm a scientist, I know.

باور کنید همینطور است. من یک دانشمندم، می‎دانم.

(Laughter)

(خنده)

But fear is not what is going to motivate us

اما ترس چیزی نیست که به ما برای آن تغییر طولانی مدت و مستمری که

for the long-term, sustained change that we need to fix this thing.

ما برای حل این مشکل نیاز داریم، انگیزه بدهد.

Fear is designed to help us run away from the bear.

ترس به ما کمک می‌کند که از دست خرس فرار کنیم.

Or just run faster than the person beside us.

یا اینکه از شخص کناریمان سریعتر بدویم.

(Laughter)

(خنده)

What we need to fix this thing is rational hope.

چیزی که برای حل این مسئله لازم داریم امید منطقی است.

Yes, we absolutely do need to recognize what's at stake.

بله، باید بدانیم که چه چیز‌هایی در خطر است.

Of course we do.

البته که می‌دانیم.

But we need a vision of a better future --

اما ما تصویری از آینده‌ای بهتر نیاز داریم.

a future with abundant energy,

آینده ای با انرژی‌های زیاد،

with a stable economy,

اقتصاد با ثبات،

with resources available to all,

و منابعی که برای همه قابل دسترس باشند،

where our lives are not worse but better than they are today.

جایی که زندگی بهتر از زندگی امروزمان باشد، نه بدتر.

There are solutions.

راه حل‌هایی وجود دارد.

And that's why the second important thing that we have to talk about

و برای همین دومین مسئله‌ای که باید درموردش صحبت کنیم

is solutions -- practical, viable, accessible, attractive solutions.

راه حل‌ها هستند -- راه حل‌های کاربردی، شدنی، قابل دسترس و جذاب.

Like what?

مثلا چه چیزی؟

Well, there's no silver bullet, as they say,

خب، اینطور که می‌گویند راه‌حل جادویی وجود ندارد،

but there's plenty of silver buckshot.

اما راه حل‌های موثر که زیاد وجود دارد.

(Laughter)

(خنده)

There's simple solutions that save us money

راه حل‌های ساده‌ای هست که هم باعث کم شدن هزینه‌ها

and reduce our carbon footprint at the same time.

و هم باعث کاهش تاثیر کربن می‌شود.

Yes, light bulbs.

بله، لامپ‌ها.

I love my plug-in car.

من عاشق خودروی برقی‌ام هستم.

I'd like some solar shingles.

صفحات جاذب انرژی خورشیدی را هم دوست دارم.

But imagine if every home came with a switch beside the front door,

اما تصور کنید اگر خانه‌ها دکمه‌ای کنار در خروج داشته باشند،

that when you left the house, you could turn off everything except your fridge.

که هنگام خروج از خانه همهٔ وسایل برقی به جز یخچال را خاموش کند.

And maybe the DVR.

و شاید دستگاه ضبط ویدئویی.

(Laughter)

(خنده)

Lifestyle choices: eating local, eating lower down the food chain

انتخاب سبک زندگی: خوردن غذا‌های محلی، کمتر از چرخه غذایی مصرف کردن،

and reducing food waste, which at the global scale,

و کم کردن هدر‌رفت غذا که در مقیاس جهانی،

is one of the most important things that we can do to fix this problem.

یکی از مهم‌ترین کار‌هایی است که به حل این مسئله کمک می‌کند.

I'm a climate scientist,

من یک دانشمند هوا‌شناسی هستم،

so the irony of traveling around to talk to people about a changing climate

بنابراین کنایه سفر به مناطق مختلف برای صحبت با مردم در مورد تغییرات اقلیم

is not lost on me.

در مورد من صدق نمی‌کند.

(Laughter)

(خنده)

The biggest part of my personal carbon footprint is my travel.

بزرگترین تاثیر کربنی و شخصی من سفر‌های من است.

And that's why I carefully collect my invitations.

برای همین هم من همهٔ دعوت‌نامه‌هایم را جمع می‌کنم.

I usually don't go anywhere unless I have a critical mass

من معمولا جایی نمی‌روم مگر اینکه دعوت‌نامه‌‌های زیادی

of invitations in one place --

از یک مکان داشته باشم --

anywhere from three to four

هر کجا از سه تا چهار

to sometimes even as many as 10 or 15 talks in a given place --

و گاهی اوقات حتی حدود ۱۰ تا ۱۵ سخنرانی در آن مکان،

so I can minimize the impact of my carbon footprint

تا اینگونه بتوانم تاثیرات کربنی‌ام را تا حد ممکن

as much as possible.

به حداقل برسانم.

And I've transitioned nearly three-quarters of the talks I give

و من نزدیک به سه چهارم سخنرانی‌هایم را

to video.

به ویدئو تبدیل کرده‌ام.

Often, people will say, "Well, we've never done that before."

اغلب، مردم می‌گویند: "خب، ما تا الان اين‌كار را انجام نداده‌ایم."

But I say, "Well, let's give it a try, I think it could work."

اما من می‌گویم: "خب، امتحانش کن، فكر می‌کنم موثر است."

Most of all, though,

اما، بیشتر ما،

we need to talk about what's already happening today around the world

باید در مورد آن‌چه که امروز در سراسر جهان در حال رخ دادن است صحبت کنیم.

and what could happen in the future.

و اینکه چه اتفاقی در آینده خواهد افتاد.

Now, I live in Texas,

من در ایالت تگزاس زندگی می‌کنم.

and Texas has the highest carbon emissions of any state in the United States.

و تگزاس بیشترین میزان گرمازایی کربن را در سراسر ایالات متحده دارد.

You might say, "Well, what can you talk about in Texas?"

ممكن است بگویید: خب،شما در تگزاس در مورد چه چيزی صحبت مي‌كنيد؟

The answer is: a lot.

پاسخ این است: خیلی چیز‌ها.

Did you know that in Texas there's over 25,000 jobs

می‌دانستید در تگزاس بیش از ۲۵٫۰۰۰ شغل

in the wind energy industry?

در حوزه صنایع انرژی‌ بادی وجود دارد؟‍

We are almost up to 20 percent of our electricity

ما نزدیک به ۲۰ درصد از برقمان را

from clean, renewable sources, most of that wind,

از منابع بادی پاک و تجدیدپذیر به دست می‌آوریم،

though solar is growing quickly.

اگرچه منابع خورشیدی سریعا درحال رشد هستند.

The largest army base in the United States, Fort Hood,

بزرگترین پایگاه ارتش در ایالات متحده، به اسم فورت هود،

is, of course, in Texas.

در تگزاس قرار دارد،

And they've been powered by wind and solar energy now,

و نیروی برقشان از طریق باد و انرژی خورشیدی تامین می‌شود.

because it's saving taxpayers over 150 million dollars.

چون به این صورت برای مالیات دهنده‌ها ۱۵۰ میلیون دلار صرفه‌جویی در هزینه دارد.

Yes.

بله.

(Applause)

(تشویق)

What about those who don't have the resources that we have?

اما کسانی که امکانات ما را ندارند چطور؟

In sub-Saharan Africa, there are hundreds of millions of people

در جنوب صحرای آفریقا، صدها میلیون انسان زندگی می‌کنند،

who don't have access to any type of energy except kerosine,

که به هیچ نوعی از انرژی به غیر از نفت سفید دسترسی ندارند.

and it's very expensive.

که آن‌هم بسیار گران است.

Around the entire world,

در سرتاسر جهان،

the fastest-growing type of new energy today is solar.

سریع‌ترین رشد در انرژی‌های جدید، مربوط به انرژی خورشیدی است.

And they have plenty of solar.

و آن‌ها انرژی خورشیدی بسیار زیادی دارند.

So social impact investors, nonprofits, even corporations

بنابراین سرمایه گذار‌‌های شرکت‌های خصوصی و حتی کارخانه‌ها

are going in and using innovative new microfinancing schemes,

به آن‌جا رفته و از طرح‌های کوچک و خلاقانه سرمایه گذاری استفاده می‌کنند،

like, pay-as-you-go solar,

مثل، سیستم پیش پرداخت برق انرژی خورشیدی،

so that people can buy the power they need in increments,

تا مردم بتوانند انرژی برق مورد نیازشان را با توسعه‌ دادن آن بخرند

sometimes even on their cell phone.

حتی گاهی با تلفن‌های همراهشان.

One company, Azuri, has distributed tens of thousands of units

شرکتی به اسم، آزوری، ده‌ها هزار واحد انرژی را

across 11 countries, from Rwanda to Uganda.

بين ۱۱ كشور از روآندا تا اوگاندا توزيع كرده است.

They estimate that they've powered over 30 million hours of electricity

تخمین زده‌اند که بیش از ۳۰ میلیون ساعت برق

and over 10 million hours of cell phone charging.

و بیش از ۱۰ میلیون ساعت شارژ تلفن همراه تامین کرده‌اند.

What about the giant growing economies of China and India?

اما در مورد اقتصاد‌های عظیم و در حال توسعهٔ هند و چین چطور؟

Well, climate impacts might seem a little further down the road,

خب، تاثیرات اقلیمی ممکن است به نظر دیرتر اتفاق بیفتند

but air quality impacts are right here today.

اما تاثیرات کیفیت هوا درست همین حالا و همین جا هستند.

And they know that clean energy is essential to powering their future.

و آن‌ها می‌دانند که انرژی پاک برای داشتن آینده‌ای نیرومندتر، لازم و ضروری است.

So China is investing hundreds of billions of dollars in clean energy.

به همین دلیل کشور چین در حال سرمایه‌گذاری صدها میلیارد دلاری در انرژی پاک است.

They're flooding coal mines,

آنها در معادن زغال‌سنگ آب می‌بندند،

and they're putting floating solar panels on the surface.

و روی سطح صفحات خورشیدی شناور نصب می‌کنند.

They also have a panda-shaped solar farm.

حتی مزرعه‌ای خورشیدی به شکل پاندا دارند.

(Applause)

(تشویق)

(Laughter)

(خنده)

Yes, they're still burning coal.

بله، هنوز از زغال سنگ استفاده می‌کنند.

But they've shut down all the coal plants around Beijing.

اما تمام معادن زغال سنگ اطراف شهر پکن را تعطیل کرده‌اند.

And in India, they're looking to replace

و در کشور هند، مردم به دنبال جایگزین کردن

a quarter of a billion incandescent light bulbs with LEDs,

۲۵۰ میایون لامپ‌های کم مصرف LED به جای لامپ‌های پر مصرف هستند.

which will save them seven billion dollars in energy costs.

که به آن‌ها در ذخیره ۷ میلیارد دلار در هزینه‌های انرژی کمک می‌کند.

They're investing in green jobs,

آن‌ها در مشاغل سبز سرمایه‌گذاری می‌کنند،

and they're looking to decarbonize their entire vehicle fleet.

و به دنبال کربن زدایی ناوگان حمل‌ونقل‌شان هستند.

India may be the first country to industrialize

احتمالاً هند اولین کشوری خواهد بود که

without relying primarily on fossil fuels.

بدون وابستگی اولیه به سوخت فسیلی صنعتی می‌شود.

The world is changing.

دنیا در حال تغییر است.

But it just isn't changing fast enough.

اما تغییر آن به اندازهٔ کافی سریع نیست.

Too often, we picture this problem

اغلب، ما این مسئله را به عنوان

as a giant boulder sitting at the bottom of a hill,

تخته سنگی که در پای تپه‌ای قرار دارد نشان می‌دهیم،

with only a few hands on it, trying to roll it up the hill.

که فقط تعداد معدودی دست روی آن قرار دارد و در تلاش برای بالا بردن آن از تپه هستند.

But in reality, that boulder is already at the top of the hill.

اما در حقیقت، تخته سنگ خود بالای تپه بوده‌است.

And it's got hundreds of millions of hands, maybe even billions on it,

و صد‌ها میلیون و شاید صدها میلیارد دست روی آن،

سعی در پایین کشیدنش دارند.

pushing it down.

فقط سرعتش به اندازه کافی نیست.

It just isn't going fast enough.

So how do we speed up that giant boulder so we can fix climate change in time?

حالا ما چطور می‌توانیم سرعت این تخته سنگ غول پیکر را بالا ببریم،

تا بتوانیم تغییرات اقلیمی را به موقع متوقف کنیم؟

You guessed it.

حدستان درست است.

The number one way is by talking about it.

بهترین راه گفت‌و‌گو در مورد آن است.

The bottom line is this:

و حرف آخر اینکه:

climate change is affecting you and me right here, right now,

تغییر اقلیم همین حالا و همین جا دارد روی من و شما تاثیر خودش را می‌گذارد

in the places where we live.

درست در جا‌هایی که زندگی می‌کنیم.

But by working together, we can fix it.

اما با همکاری می‌توانیم آن را متوقف کنیم.

Sure, it's a daunting problem.

البته که مسالهٔ ترسناکی است.

Nobody knows that more than us climate scientists.

هیچکس به اندازهٔ ما دانشمندان هواشناسی این را نمی‌داند.

But we can't give in to despair.

اما نباید تسلیم نا‌امیدی شویم.

We have to go out and actively look for the hope that we need,

باید دست به کار شویم و به دنبال امید بگردیم،

that will inspire us to act.

امیدی که برای ما الهام بخش کار است.

And that hope begins with a conversation today.

و این امید با شروع گفت‌و‌گو آغاز می‌شود، همین امروز.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)