The Greek myth of Demeter's revenge - Iseult Gillespie

Çeviri: Güzide Nisa Nur Saygılı Gözden geçirme: Ozay Ozaydin

Mestra, Princess of Thessaly, was far from home.

Mestra, Teselya prensesi, evinden uzaktaydı.

She had watched her father, King Erysichthon,

Babası Kral Erysichthon’ı kendi sebep olduğu

plunge into a ruin of his own making.

felakete sürüklenişini izlemişti.

Now, to save himself, he sold his own daughter to the highest bidder.

Şimdiyse kendini kurtarmak için öz kızını en çok para verene satmıştı.

But Mestra refused to accept this fate.

Ama Mestra bu kaderi reddetti.

Finding herself momentarily alone, she began to plan her escape.

Kendini yalnız bulduğu ilk anda kaçışını planlamaya başladı.

Months earlier, Erysichthon had decided to build himself a gleaming new hall,

Aylar önce Erysichthon, sadece en iyi keresteden yapılmasını istediği

declaring that only the finest wood would suffice.

gösterişli, yeni bir salon yapması gerektiğine karar verdi.

The king was well known for spurning the gods,

Kral tanrılara burun kıvırmasıyla tanınıyordu

as he was more interested in honoring himself.

çünkü daha çok kendini onurlandırmaya önem veriyordu.

But in an unprecedented act of disrespect,

Ancak emsalsiz bir saygısızlıkla

he marched his men into the sacred grove of Demeter,

kendi adamlarını Demeter’in kutsal korusuna sürdü.

goddess of food and agriculture.

Yani yemek ve tarım tanrıçasının mekanına.

Ignoring the prayer offerings that hung from the trees,

Ağaçlardan sarkan dua adaklarını yok sayarak,

Erysichthon headed straight for the most magnificent oak.

Erysichthon en görkemli meşe ağacına yöneldi.

As he swung his axe, the tree trembled and turned pale.

Baltasını savurduğunda ağaç titredi ve soldu.

Blood gushed from the wound, and a strangled cry rung out.

Yaradan kan fışkırdı ve boğuk bir çığlık duyuldu.

It was the voice of one of Demeter’s wood nymphs who resided in the tree.

Demeter'in ağaçta yaşayan ağaç perilerinden birinin sesiydi.

With her last breaths, she called out to her patron for revenge.

Son nefesinde intikamını almak için efendisine seslendi.

Erysichthon, though, was unfazed.

Yine de Erysichthon etkilenmedi.

He decimated the rest of the forest and dragged the wood back to his palace.

Ormanın geri kalanını yok etti ve sarayına götürdü.

Upon learning of the loss and destruction,

Kayıp ve yıkımı öğrendikten sonra,

Demeter quaked the earth with her anger.

Demeter öfkeyle toprağı sarstı.

Swiftly, she ordered a mountain nymph to go and enlist the help

Çabucak, bir dağ perisine gidip başka bir korkunç tanrıçadan

of another fearsome goddess.

yardım almasını emretti.

In a dragon-drawn chariot,

Ejderha çekilen bir arabada, dağ perisi

the mountain nymph soared over barren lands and icy seas.

çorak topraklar ve buzlu denizler üzerinde yükseldi.

At last, she reached the remote lair of Hunger, goddess of famine.

Sonunda açlığın tanrıçasının uzak sığınağına ulaştı.

She found her picking through weeds with her rotten nails and teeth,

Çürük tırnak ve dişleriyle yabani otları toplarken, içi boş karnını

clutching her hollow stomach and twisting her knotted limbs.

tutarken ve düğümlenmiş uzuvlarını bükerken buldu.

Not daring to come too close,

Çok yaklaşmaya cesaret edemeyen peri,

the nymph called for Hunger and shared Demeter’s vengeful plan.

Açlık tanrıçasını çağırdı ve Demeter’in intikam planını paylaştı.

Hunger usually kept to her lair— but she relished this gruesome mission.

Açlık genellikle sığınağında tutulurdu ama bu korkunç görevden zevk aldı.

Under the cover of night, she crept into the palace

Gecenin karanlığında saraya girdi ve

and released her famished breath into the sleeping king.

aç nefesini uyuyan krala bıraktı.

Erysichthon immediately began to dream of a lavish feast,

Erysichthon hemen ağız sulandıran bir ziyafeti rüyasında gördü.

gulping air and grinding his teeth.

Dişlerini gıcırdattı ve havayı yutkundu.

He awoke to a ravenous hunger, which only seemed to increase as he ate.

Kurt gibi aç olarak uyandı ve yedikçe açlığı artıyor gibiydi.

As Mestra looked on in horror,

Mestra korkuyla bakarken,

her father devoured all the food in the palace,

babası saraydaki tüm yemekleri tüketti

before calling for the city’s crops and goods.

şehrin tahıllarını ve mallarını istemeden önce.

But no matter how many feasts he devoured, he felt empty and weak.

Fakat ne kadar yerse yesin aç ve takatsiz hissediyordu.

Before long, Erysichthon had sold his entire estate for food—

Çok kalmadan Erysichthon tüm toprağını

with only Mestra left by his side.

yemek için sattı ve sadece Mestra kaldı.

But not even his loyal daughter could escape the depths of his greed,

Kendi öz kızı dahi oburluğundan kaçamadı

and he shamelessly sold her into slavery.

ve utanmadan kızını köle olarak pazarladı.

As she set sail with her captor, Mestra stared at the sea.

Efendisiyle denize açılırken denize baktı.

This wasn’t the first time she’d suffered at the hands of men—

Bu erkeklerin elinden çektiği ilk zaman değildi,

years before, she’d been violently pursued and assaulted by the god Poseidon.

yıllar önce Poseidon tarafından kaçırılıp, saldırıya uğramıştı.

Now, she demanded his help.

Şimdi onun yardımına muhtaçtı.

As an act of repentance,

Af işareti olarak Poseidon,

Poseidon granted her the power to change her shape at will.

ona istediği şekle bürünme yeteneği bahşetti.

With this, Mestra immediately transformed into a fisherman.

Bununla Mestra hemen bir balıkçı kılığına girdi.

And distracting her captor with a bounty of fish, she escaped.

Satın alan kişiden avladığı balıkla dikkatini çekti ve kaçtı.

For the first time, Mestra was in control,

İlk defa kontrol Mestra’nın elindeydi

able to freely adapt and slip away from any situation.

olayları istediği gibi şekillendirebilirdi.

But she felt compelled to return to her tortured father.

Ama eziyet çeken babasının yanına dönmeye mecbur hissetti.

However, when Erysichthon discovered Mestra’s new powers,

Erysichthon Mestra’nın yeni güçlerini keşfettiğinde

he only saw an opportunity for himself.

sadece kendisi için bir fırsat olarak gördü.

He exploited his talented daughter, selling her again and again for food.

Yetenekli kızını yiyecek için tekrar ve tekrar satarak sömürdü.

Each time, she gracefully transformed herself—

Her seferinde kendini zarifçe dönüştü

morphing into a swift-footed mare, a soaring bird, or an elusive deer

süratli bir kısraktan, süzülen bir kuşa ve yakalanmayan bir geyiğe

to steal more meals while evading capture.

daha fazla yemek çalıp kaçmak için.

But as her father continued to sell her at higher and higher prices,

Ancak babası onu daha pahalı fiyatlara satmaya devam etti.

Mestra was left with little hope.

Mestra’nın pek bir umudu kalmadı.

One day, when arriving home in one of her many forms,

Bir gün eve farklı bir formdayken dönüşürken,

Mestra entered the hollow palace only to discover the king’s lifeless body—

Mestra içeri girdi ve kralın cesedini fark etti.

Erysichthon’s hunger had grown so great that he had consumed his own limbs.

Erysichthon’ın açlığı o kadar büyümüştü ki kendi uzuvlarını tükenmişti.

Gazing upon her wasted father, Mestra’s hope returned.

Yitmiş babasını baktığında Mestra’nın umutları yeşerdi.

She was no longer unfairly burdened with the wrath of the gods

Artık kralın ateşlediği tanrıların adaletsiz öfkesiyle

that the king had courted.

uğraşmak zorunda değildi.

Untethered from her father’s selfish agenda

Babasının boyunduruğundan kurtuldu

and buoyed by her ability to transform herself at will,

ve yeteneğini kendi istediği gibi dönüşmek için kullanabilirdi.

Mestra was finally free.

Mestra sonunda özgürdü.