The most dangerous elements on the periodic table - Shannon Odell

Translator: Diba Babaie Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

From 1952 to 1953, Sydney detectives investigated

از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۳ کاراگاهان سیدنی

a staggering number of murder and attempted murder cases

تعدادی پروندۀ قتل و یا اقدام به قتل را بررسی کرد‌ند

that were unrelated yet shared a common element:

که به هم مرتبط نبود‌ند اما یک عنصر مشترک داشتند:

thallium poisoning.

مسمویت با تالیم.

The secret to thallium toxicity lies in its structural similarity to potassium—

راز سمی بودن تالیم مربوط می‌شود به شباهت ساختارش به پتاسیم—

an element that helps regulate the body's fluids,

عنصری که به تنظیم مایعات بدن کمک می‌کند،

initiate muscle contraction, and transmit nerve signals.

باعث انقباض ماهیچه‌ها و مخابره سیگنال‎‌های عصبی می‌شود.

If even a small amount of thallium sneaks its way into the body—

اگر حتی یک مقدار کمی تالیم وارد بدن شود—

for example, through a tainted tea or a slice of cake—

مثلا، از طریق چای آلوده یا یک قاچ کیک—

it easily supplants potassium,

خیلی راحت جایگزین پتاسیم می‌شود،

causing the body to slowly and painfully shut down.

و باعث می‌شود بدن آهسته و دردناک از بین برود.

At the time, thallium's risks were well known,

در آن زمان، ریسک‌های تالیم به خوبی شناخته شده بود،

so how were the perpetrators able to get their hands on such a lethal element?

پس جنایتکار‌ها چطوری دستشان به همچین عنصر مهلکی می‌رسید؟

And thallium isn't the only dangerous element on the periodic table.

همچنین، تالیم تنها عنصر خطرناک جدول تناوبی نیست.

Within this tabular array loom several potential threats,

در این ردیف‌های جدول چند تهدید بالقوه وجود دارد.

each with their own unique method of imposing destruction.

هرکدام با روش منحصر به فرد خودشان برای خرابی به بار آوردن.

Some elements, like thallium, are dangerous due to their toxicity.

بعضی عناصر، مثل تالیم بخاطر سمی بودنشان خطرناک‌اند.

Once they enter the body,

وقتی وارد بدن بشوند،

they wreak havoc on the biological systems that keep us alive.

به سیستم زیستی بدن که ما را زنده نگه می‌دارد آسیب می‌زنند.

Lead, for example, switches places with the body's essential metals like calcium,

برای مثال، سرب جایش را با فلزات ضروری بدن مثل کلسیم، عوض می‌کند،

in turn disrupting neuronal communication in the brain.

و به نوبه خودش ارتباط عصبی در مغز را بهم می‌ریزد.

Traveling through the bloodstream, it also generates toxic levels of molecules

همچنین با حرکت در جریان خون، مولکول‌های سمی تولید می‌کند.

known as reactive oxygen species, which over time can stress and kill cells.

که به گونه‌های اکسیژن فعال معروف‌اند.

‌و با گذر زمان باعث از بین رفتن سلول‌ها می‌شوند.

Mercury's toxicity was made famous in the 19th century

سمیت جیوه در قرن ۱۹ام شناخته شد،

due to its widespread use in felt hat production.

به علت استفادۀ گستردۀ آن در تولید کلاه‎‌های نمدی.

Prolonged exposure made hat makers ill

کار با جیوه باعث مریضی کلاهدوزان می‌شد.

with what was later known as "Mad Hatter" disease,

که بعدها به بیماری «کلاهدوز دیوانه» معروف شد،

with symptoms that included personality changes,

با علائمی که شامل تغییر شخصیت،

emotional disturbances, and tremors.

اختلال‌های احساسی و لرزش می‌شد.

Mercury is quick to react with certain parts of proteins

جیوه خیلی سریع با بخش خاصی از پروتئین‌های بدن،

found throughout the body.

واکنش می‌دهد.

And upon binding, mercury twists the proteins into different shapes,

و با وصل شدن به آنها، جیوه پروتئین‌ها را به اشکال مختلف تغییر می‌دهد،

rendering them useless.

و آنها را بی‌استفاده می‌کند.

Some elements are dangerous because of how they respond, react, or even explode

بعضی عناصر به علت پاسخ دادن، واکنش یا حتی انفجار در محیط بیرونی

in the outside environment.

خطرناک‌اند.

Top reactive elements reside in the first column of the periodic table

واکنش‌پذیر‌ترین عناصر در ستون اول جدول تناوبی جای دارند

and are known as alkali metals.

و به فلزات قلیایی معروف‌اند.

They're rarely found in their pure elemental form,

بندرت پیش می‌آید آنها به شکل خالص یافت بشوند،

as alkalis readily donate the single electron in their outer shell

چون فلزات قلیایی به راحتی تک الکترون لایه بیرونی‌شان را به اتم‌های اطرافشان

to whatever's around to form more stable ionic compounds.

می‌‎دهند تا پیوند یونی پایدار بسازند.

This can lead to violent results—

این می‌تواند منجر به اتفاقات وحشتناکی شود—

pure cesium, for example, bursts into flames when exposed to air,

برای مثال، سزیم خالص، در مجاورت مولکول‌های هوا آتش می‌گیرد،

and explodes when dropped in water.

و وقتی در آب بیفتد منفجر می‌شود.

Francium is likely the most reactive alkali

فرانسیم بر اساس جایگاهش در

based on its position in the periodic table,

جدول تناوبی، واکنش‌پذیرترین فلز قلیایی‌ست

but we don't know for sure.

ولی ما مطمئن نیستیم.

With a half-life of 22 minutes at most,

با نیم عمر حداکثر ۲۲ دقیقه‌ای،

it's thought that less than an ounce exists on Earth at any one time.

بنظر می‌آید که کمتر از یک اونس در هر لحظه روی زمین وجود دارد.

But perhaps the most threatening elements are those that silently emit.

اما می‌دانیم که خطرناک‌ترین عناصر، آنهایی هستند که بی‌صدا واکنش می‌دهند.

Known as radioactive elements,

معروف به عناصر رادیواکتیو،

the substances readily release energy, or decay,

این مواد به دلیل ترکیبات ناپایدار اتمی آنها،

due to their highly unstable nuclear composition.

خیلی سریع انرژی آزاد می‌کنند یا از بین می‌روند،

This reactive nature is what's harnessed to create

این ماهیت واکنش‌پذیری آنها چیزی‌ست که باید برای ساخت

some of the world's most dangerous nuclear weapons.

خطرناک ترین سلاح‌های اتمی دنیا کنترل شود.

Radioactive elements typically emit energy in the form of alpha particles,

عناصر رادیواکتیو معمولاً انرژی را در حالت ذره‌های آلفا،

beta particles, neutrons, or electromagnetic radiation.

ذره‌های بتا، نوترون‌ها یا تشعشعات الکترومغناطیسی انتشار می‌دهند.

While all dangerous,

با اینکه همگی خطرناک‌اند،

alpha particles, which consist of two neutrons and protons

ذره‌های آلفا، که شامل دو نوترون و پروتون هستند

bound tightly together,

که محکم به همدیگر چسبیده‌اند،

can be particularly hazardous.

می‌توانند به طور ویژه خطرناک باشند.

Heavy and positively charged,

با بار سنگین و مثبت،

if alpha particles find their way into the body,

اگر ذره‌های آلفا راهشان را به درون بدن پیدا کنند،

they can easily bombard and kill any cell in their path.

می‌توانند خیلی راحت همه سلول‌های سر راهشان را از بین ببرند.

In fact, it's theorized that a single gram of one alpha emitter, polonium,

در واقع، نظریه‌پردازی شده که یک گرم ساطع کننده ذرات آلفا، برای مثال پولونیوم،

could kill upwards of 50 million people.

می‌تواند حداقل ۵۰ میلیون انسان را از بین ببرد.

Polonium was first discovered by Marie Curie,

پولونیوم اولین بار توسط ماری کوری کشف شد.

and tragically her daughter, researcher Irene Joliot-Curie,

و متاسفانه دخترش، پژوهشگر ایرن ژولیو-کوری،

may have been one of its first victims after she was exposed in a lab accident.

یکی از اولین قربانی‌هایش هنگام یک حادثه آزمایشگاهی بود.

Polonium is rare in nature with few commercial uses,

پولونیوم در طبیعت کمیاب است و فقط چند مصرف تجاری دارد.

so only a small amount is synthesized each year.

به همین علت فقط میزان کمی از آن سالانه تولید می‌شود.

Thallium, on the other hand, wasn't so difficult to find

از طرفی، اوایل دهه ۱۹۵۰ در استرالیا،

in the early 1950s in Austalia.

پیدا کردن تالیم آنچنان سخت نبود.

At the time, Sydney was plagued with chronic rat infestations.

سیدنی به حجوم مزمن موش‌ها دچار شده بود.

And thallium was the main ingredient in the popular and cheap

و تالیم ماده اولیه اصلی

rat poison called Thall-Rat.

سم موش معروف و ارزانی به اسم «تال-رت» بود.

Thankfully, detectives were able to connect the dots,

خوشبختانه، کاراگاه‌ها توانستند سرنخ‌ها را به هم وصل کنند

and in 1953 Australian Parliament effectively banned all sale of thallium.

و در سال ۱۹۵۳، پارلمان استرالیا تمام فروش تالیم را ممنوع اعلام کرد.