Passive Active Voice REVIEW with example sentences + Homework + QUIZ

Hello, everyone.

สวัสดีทุกคน.

And welcome back to Shaw English.

และยินดีต้อนรับกลับมาสู่ Shaw English

My name is Mike.

ฉันชื่อไมค์

And today we're going to be reviewing the active and passive voice in English.

และวันนี้เราจะมาทบทวนเสียง Active และ Passive ในภาษาอังกฤษกัน

Now, we've already made a good amount of videos on the passive voice, so if you haven't seen them,

ตอนนี้ เราได้จัดทำวิดีโอเกี่ยวกับเสียงที่ไม่โต้ตอบไว้เป็นจำนวนมากแล้ว ดังนั้น หากคุณยังไม่ได้ดู ตรวจสอบให้

make sure you watch it here.

แน่ใจว่าคุณได้ดูที่นี่

Today, we are going to start with reviewing the basic grammar rule for passive voice as

วันนี้เราจะเริ่มต้นด้วยการทบทวนกฎไวยากรณ์พื้นฐานของเสียงที่ไม่โต้ตอบตลอดจน

well as the how and when to use the passive voice.

วิธีการใช้และเวลาในการใช้เสียงที่ไม่โต้ตอบ

We're going to do a ton of examples and give you so much practice, that way you are going

เราจะยกตัวอย่างมากมายและให้การฝึกฝนมากมายแก่คุณ ด้วยวิธีนี้

that way you are going to be masters of the passive voice.

คุณจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเสียงที่ไม่โต้ตอบ

Make sure you stay until the end of the video because you will have a quiz and homework.

อย่าลืมดูจนจบวิดีโอเพราะคุณจะต้องตอบคำถามและการบ้าน

Let's get to it.

มาเริ่มกันเลย

Let's review the basic grammar for the active and passive voice.

เรามาทบทวนไวยากรณ์พื้นฐานสำหรับเสียง Active และ Passive กันดีกว่า

We have a lovely sentence here,

เรามีประโยคน่ารักๆ มาฝากว่า

“Dutch colonists founded New York in 1624.”

“ชาวอาณานิคมดัตช์ก่อตั้งนิวยอร์กในปี 1624”

This is an example of a sentence that is written in the active voice.

นี่คือตัวอย่างประโยคที่เขียนด้วยเสียงที่แอคทีฟ

We have our ‘doer’, the Dutch colonists.

เรามี 'ผู้กระทำ' ของเรา ซึ่งเป็นชาวอาณานิคมชาวดัตช์

We have our action ‘founded’.

เราได้ 'ก่อตั้ง' การกระทำของเราแล้ว

As well as our ‘receiver’, New York.

เช่นเดียวกับ 'รีซีฟเวอร์' ของเราอีกด้วย

See active sentences follow the Subject - Verb - Object pattern.

ดูประโยคที่ใช้งานได้ตามรูปแบบประธาน - กริยา - วัตถุ

Again, our subject, our verb, and our object.

อีกครั้ง เรื่องของเรา กริยาของเรา และวัตถุของเรา

Here is our sentence written in the passive voice,

นี่คือประโยคของเราที่เขียนด้วยเสียงที่ไม่โต้ตอบ

“New York was founded in 1624.”

“นิวยอร์กก่อตั้งในปี 1624”

So in our active voice sentence, ‘New York’ is a receiver and written at the end of the sentence.

ดังนั้นในประโยคเสียงที่แอคทีฟของเรา 'New York' จึงเป็นผู้รับและเขียนไว้ท้ายประโยค

Well now, in our passive voice sentence,

ตอนนี้ ในประโยคพาสซีฟวอยซ์ของเรา

‘New York’ is brought to the front because it is now our focus.

'นิวยอร์ก' ถูกนำขึ้นหน้าเพราะตอนนี้เป็นจุดสนใจของเรา

Also, for our action, we need a ‘to be’ verb and the past participle.

นอกจากนี้ สำหรับการกระทำของเรา เราจำเป็นต้องมีคำกริยา 'to be' และกริยาอดีต

In the active voice sentence, we've had… we have ‘founded’ which is written in the simple past tense.

ในประโยคเสียงที่แอคทีฟ we've had... we have 'founded' ซึ่งเขียนด้วยอดีตกาลที่เรียบง่าย

Well, our ‘to be’ verb has to match with being simple past tense so we have ‘was’

คำกริยา 'to be' ของเราต้องจับคู่กับอดีตกาลธรรมดา ดังนั้นเราจึงมี 'was'

and the past participle which is “founded in 1624.”

และกริยาอดีตซึ่ง “ก่อตั้งในปี 1624”

I can swear something is missing though.

ฉันสาบานได้เลยว่ามีบางอย่างขาดหายไป

What am I missing from this?

ฉันพลาดอะไรไปจากสิ่งนี้?

Ah! “ … by the Dutch colonists.”

อา! “ … โดยชาวอาณานิคมชาวดัตช์”

We don't mention the Dutch colonists here which is our ‘doer’.

เราไม่ได้กล่าวถึงอาณานิคมดัตช์ที่นี่ซึ่งเป็น 'ผู้กระทำ' ของเรา

Why don't we mention the ‘doer’?

ทำไมเราไม่พูดถึง 'ผู้กระทำ'?

As I mentioned in previous videos, sometimes when you write sentences in the passive voice,

อย่างที่ผมบอกไปแล้วในวิดีโอที่แล้ว บางครั้งเมื่อคุณเขียนประโยคด้วยเสียงที่ไม่โต้ตอบ

you leave out the ‘doer’ because the information is… it's unnecessary.

คุณละทิ้ง 'ผู้กระทำ' เพราะข้อมูลนั้น... มันไม่จำเป็น

Also, we're focusing on New York.

นอกจากนี้เรายังมุ่งเน้นไปที่นิวยอร์ก

So again there's no reason to mention the Dutch colonists here.

ไม่มีเหตุผลที่จะต้องพูดถึงอาณานิคมดัตช์ที่นี่อีก

Let's move on to some more examples.

เรามาดูตัวอย่างเพิ่มเติมกัน

I need your help filling these blanks.

ฉันต้องการให้คุณช่วยเติมช่องว่างเหล่านี้

Can you help me?

คุณสามารถช่วยฉันได้ไหม?

Of course you can.

แน่นอนคุณสามารถ.

Let's read some of these sentences together.

มาอ่านประโยคเหล่านี้ด้วยกัน

“I ate the pizza.”

“ฉันกินพิซซ่าแล้ว”

This sentence is written in the active voice.

ประโยคนี้เขียนด้วยเสียงที่กระตือรือร้น

“The pizza _blank_ by me.”

“พิซซ่า _blank_ โดยฉัน”

This sentence is written, that's right you guessed it, in the passive voice.

ประโยคนี้เขียนขึ้น ถูกต้องแล้วที่คุณเดาได้ ด้วยเสียงที่ไม่โต้ตอบ

I need to figure out what word goes in the blank.

ฉันต้องหาคำที่อยู่ในช่องว่าง

Well, the action is missing.

การกระทำหายไป

If I look at the active voice sentence,

ถ้าฉันดูประโยคเสียงที่แอคทีฟ

I see that our action is ‘ate’ which is written in past tense.

ฉันจะเห็นว่าการกระทำของเราคือ 'กิน' ซึ่งเขียนในรูปแบบอดีตกาล

We remember from earlier, that our actions in passive voice sentences

เราจำได้จากก่อนหน้านี้ว่าการกระทำของเราในประโยคเสียงที่ไม่โต้ตอบ

need a ‘to be’ verb as well as a past participle.

จำเป็นต้องมีคำกริยา 'to be' เช่นเดียวกับกริยาในอดีต

So I know that since this action is written in past tense,

ดังนั้นฉันจึงรู้ว่าเนื่องจากการกระทำนี้เขียนขึ้นในอดีตกาล

my ‘to be’ verb also has to be written in past tense.

กริยา 'to be' ของฉันจึงต้องเขียนในอดีตกาลด้วย

So let's write ‘was’

งั้นลองเขียน 'was'

as our ‘to be’ verb.

เป็นกริยา 'to be' กัน

But we still need a past participle.

แต่เรายังต้องการกริยาในอดีต

So looking at our action, ‘ate’…

ดูการกระทำของเรา 'กิน'...

Let me think…

ขอฉันคิดว่า...

There is ‘eat’, ‘ate’, ‘eaten’.

มี 'กิน' 'กิน' 'กิน'

‘eaten’ would be our past participle.

'กิน' จะเป็นกริยาในอดีตของเรา

And of course, who was it eaten by?

และแน่นอนว่ามันถูกกินโดยใคร?

Me.

ฉัน.

“The pizza was eaten by me.”

“พิซซ่าถูกกินโดยฉัน”

And it was good pizza.

และมันก็เป็นพิซซ่าที่ดี

Let's look at our second example.

ลองดูตัวอย่างที่สองของเรา

“The scissors or blank the paper.”

“กรรไกรหรือกระดาษเปล่า”

This is a sentence written in the active voice.

นี่คือประโยคที่เขียนด้วยเสียงที่ใช้งาน

Our passive voice sentence is, “The paper was cut by the scissors.”

ประโยค Passive Voice ของเราคือ “กระดาษถูกตัดด้วยกรรไกร”

Well, since we have to figure out what's in the blank for our active voice sentence,

เนื่องจากเราต้องค้นหาว่ามีอะไรอยู่ในช่องว่างสำหรับประโยคเสียงที่ใช้งานของเรา

let's look at the passive one to help us with that.

เรามาดูประโยคที่ไม่โต้ตอบเพื่อช่วยเราในเรื่องนั้นกัน

“The paper was cut by the scissors.”

“กระดาษถูกตัดด้วยกรรไกร”

Well, I have my ‘to be’ verb, as well as our past participle.

ฉันมีกริยา 'to be' ของฉัน เช่นเดียวกับกริยาในอดีตของเรา

Now we're going to… it's almost like we're going backwards here, right.

ตอนนี้เรากำลังจะ... มันเกือบจะเหมือนกับว่าเรากำลังถอยหลังอยู่ตรงนี้ใช่ไหม

So, we know that our ‘to be’ verb, or the tense of our ‘to be’ verb,

ดังนั้นเราจึงรู้ว่าคำกริยา 'to be' ของเราหรือกาลของคำกริยา 'to be'

has to match our action in our active voice sentence.

จะต้องตรงกับการกระทำของเราในประโยคเสียงที่แอคทีฟของเรา

Our past participle is ‘cut’.

กริยาในอดีตของเราคือ 'cut'

So when I think about what our action could be,

ดังนั้น เมื่อผมคิดว่าการกระทำของเราจะเป็นเช่นไร

let me see…

ให้ฉันดูหน่อย…

What is …? This is ‘cut’, ‘cut’, and ‘cut’.

คืออะไร…? นี่คือ 'ตัด' 'ตัด' และ 'ตัด'

Wow.

ว้าว.

So our action in our active voice sentence is ‘cut’

ดังนั้นการกระทำของเราในประโยคเสียงที่แอคทีฟของเราคือ 'ตัด'

because it can't be ‘cutted’

เพราะไม่สามารถ 'ตัด' ได้

because that's not a word.

เพราะนั่นไม่ใช่คำ

So our past tense is ‘cut the scissors’, ‘cut the paper’.

ดังนั้นอดีตกาลของเราคือ 'ตัดกรรไกร', 'ตัดกระดาษ'

Whoa, good job everyone.

ว้าว ทำได้ดีมากทุกคน

Let's move on to some more examples.

เรามาดูตัวอย่างเพิ่มเติมกัน

All right, everyone. I need some help finding mistakes in these two sentences.

เอาล่ะทุกคน ฉันต้องการความช่วยเหลือในการหาข้อผิดพลาดในสองประโยคนี้

Both of them are written in the passive voice.

ทั้งสองเขียนด้วยเสียงที่ไม่โต้ตอบ

Let's look at the first one together.

มาดูอันแรกด้วยกันเลย

“The book was wrote by Mike.”

“หนังสือเล่มนี้เขียนโดยไมค์”

Yeah, there's a mistake here.

ใช่ มีข้อผิดพลาดที่นี่

Well I see I have my ‘to be’ verb, ‘was’.

ฉันเห็นว่าฉันมีกริยา 'to be' ของฉัน 'was'

But...

แต่...

there's something about this past participle that just doesn't seem right.

มีบางอย่างเกี่ยวกับกริยาอดีตนี้ที่ดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง

Well, what is the past participle of write?

อดีตกริยาของ write คืออะไร?

Let me see…

ให้ฉันดูหน่อย…

There's ‘write’, ‘wrote’, ‘written’.

มี 'เขียน' 'เขียน' 'เขียน'

Oh how did I not… how do we not know that? “written”

อ้าว ทำไมฉันไม่… เราไม่รู้ได้ยังไงล่ะ? “เขียน”

“The book was written by Mike.”

“หนังสือเล่มนี้เขียนโดยไมค์”

Yeah, that sounds right. I’m sure it was a good book.

ใช่นั่นฟังดูถูกต้อง ฉันแน่ใจว่ามันเป็นหนังสือที่ดี

Our next one.

อันต่อไปของเรา

“The criminal was catched.”

“คนร้ายถูกจับได้แล้ว”

Again, I see that we have our ‘to be’ verb which is ‘was’.

ขอย้ำอีกครั้งว่าเรามีกริยา 'to be' ซึ่งก็คือ 'was'

But that feels right.

แต่นั่นก็รู้สึกถูกต้อง

But there's something about ‘catched’ that doesn't.

แต่มีบางอย่างเกี่ยวกับ 'จับ' ที่ไม่ได้

This may not be the right past participle.

นี่อาจไม่ใช่กริยาอดีตที่ถูกต้อง

So let's think about the word ‘catch’.

ลองคิดถึงคำว่า 'จับ' บ้าง

Hmm.

อืม.

We have ‘catch’, ‘caught’, and ‘caught’.

เรามี 'จับ' 'จับ' และ 'จับ'

Oh our past participle is ‘caught’.

โอ้ กริยาในอดีตของเราคือ 'caught'

“The criminal was caught.”

“คนร้ายถูกจับได้แล้ว”

And I’m glad.

และฉันดีใจ

Good job, everyone.

ทำได้ดีมากทุกคน

Let's move on.

เดินหน้าต่อไป

I still need your help everyone.

ฉันยังต้องการความช่วยเหลือจากคุณทุกคน

Can you please help me figure out whether these sentences are written in the active

คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหมว่าประโยคเหล่านี้เขียนด้วย

or passive voice?

เสียงที่ใช้งานหรืออยู่เฉยๆ?

All right, thanks.

เอาล่ะขอบคุณ

Let's look at the first one.

มาดูอันแรกกันดีกว่า

“The dog licked my face.”

“สุนัขเลียหน้าฉัน”

Well, looking at this sentence, I do not see a ‘to be’ verb.

เมื่อดูประโยคนี้แล้ว ฉันไม่เห็นคำกริยา 'to be'

And my action ‘licked’ is just written in past tense.

และการกระทำของฉัน 'เลีย' ก็เป็นเพียงการเขียนในอดีตกาล

This is definitely written in the active voice.

นี่เขียนด้วยน้ำเสียงที่กระตือรือร้นอย่างแน่นอน

“The rat was studied by the scientist.”

“หนูถูกศึกษาโดยนักวิทยาศาสตร์”

Whoa, we have a lot of clues here.

โอ้ เรามีเบาะแสมากมายที่นี่

We can see that we have a ‘to be’ verb, ‘was’.

เราจะเห็นว่าเรามีคำกริยา 'to be' 'was'

As well as, boom, we have a past participle.

เช่นเดียวกับ boom เรามีคำนามในอดีตด้วย

And ‘by’.

และ 'โดย'

We know that by sometimes tells us who's the ‘doer’.

เรารู้ว่าบางครั้งมันก็บอกเราว่าใครคือ 'ผู้กระทำ'

Well this is definitely written in the passive voice.

นี่เขียนด้วยเสียงที่ไม่โต้ตอบอย่างแน่นอน

“He kicked the ball.”

“เขาเตะบอล”

I don't see a ‘to be’ verb here.

ฉันไม่เห็นคำกริยา 'to be' ที่นี่

And ‘kick’… it's like it's written in the past tense.

และ 'เตะ'... เหมือนเขียนอยู่ในกาลอดีต

“He kicked the ball.”

“เขาเตะบอล”

This is definitely written in the active voice.

นี่เขียนด้วยน้ำเสียงที่กระตือรือร้นอย่างแน่นอน

And our last one.

และอันสุดท้ายของเรา

“All the patients were interviewed.”

“ผู้ป่วยทั้งหมดได้รับการสัมภาษณ์”

Hmm…

อืม…

Well we can see the word ‘were’.

เราก็เห็นคำว่า 'เคย'

This is a ‘to be’ verb.

นี่คือคำกริยา 'to be'

As well as a past participle.

เช่นเดียวกับกริยาที่ผ่านมา

There is no ‘doer’.

ไม่มี 'ผู้กระทำ'

So we also know that that's normal for passive voice sentences.

ดังนั้นเราจึงรู้ด้วยว่านั่นเป็นเรื่องปกติของประโยคเสียงที่ไม่โต้ตอบ

All right.

เอาล่ะ.

We did a good job again.

เราทำผลงานได้ดีอีกแล้ว

Let's move on to some more examples.

เรามาดูตัวอย่างเพิ่มเติมกัน

Okay, everyone.

เอาล่ะทุกคน

Let's match the tenses in these active and passive voice sentences.

มาจับคู่กาลในประโยคเสียงแบบแอคทีฟและพาสซีฟเหล่านี้กัน

Let's start here with this active voice sentence.

เรามาเริ่มกันที่นี่ด้วยประโยคเสียงที่แอคทีฟนี้

“I am cleaning my room.”

“ฉันกำลังทำความสะอาดห้องของฉัน”

The passive voice sentence of that is, “My room is _blank_ by me.”

ประโยคเสียงที่ไม่โต้ตอบคือ “ห้องของฉัน _ว่างเปล่า_ อยู่ข้างฉัน”

I can see that I have a ‘to be’ verb, ‘is’.

ฉันเห็นว่าฉันมีกริยา 'to be' 'is'

But I’m not done.

แต่ฉันยังไม่เสร็จ

It's incomplete.

มันไม่สมบูรณ์

Well, if I look at my action in the active voice sentence,

ถ้าฉันดูการกระทำของฉันในประโยคเสียงที่แอคทีฟ

we have ‘cleaning’.

เราก็มี 'cleaning'

‘cleaning’ is written in the present continuous tense.

'cleaning' เขียนในรูปกาลปัจจุบันต่อเนื่อง

I know from earlier, that my ‘to be’ verb has to match with the same tense.

ฉันรู้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ว่าคำกริยา 'to be' ของฉันต้องจับคู่กับกาลเดียวกัน

So, “My room is… “

ดังนั้น “ห้องของฉันคือ… “

‘being’ Oh, that's a great ‘to be’ verb to use.

'being' โอ้ นั่นเป็นกริยา 'to be' ที่ดีที่จะใช้

‘being’

'เป็น'

But I’m missing the past participle.

แต่ฉันคิดถึงกริยาที่ผ่านมา

In our action, in the active voice sentence, we have ‘cleaning’.

ในการกระทำของเรา ในประโยคเสียงที่แอคทีฟ เรามีคำว่า 'cleaning'

So we have ‘clean’, ‘cleaned’, ‘cleaned’.

ดังนั้นเราจึงมี 'สะอาด' 'สะอาด' 'สะอาด'

“My room is being cleaned by me.”

“ห้องของฉันกำลังทำความสะอาดอยู่”

Awesome.

สุดยอด.

We're halfway there.

เรามาถึงครึ่งทางแล้ว

Our next sentence.

ประโยคถัดไปของเรา

Written in the active voice.

เขียนด้วยน้ำเสียงที่กระตือรือร้น

“I have made a cake.”

“ฉันทำเค้กแล้ว”

And it's a good cake.

และเป็นเค้กที่ดี

The passive voice sentence of that is,

ประโยคเสียงที่ไม่โต้ตอบคือ

“A cake has _blank_ made by me.”

“เค้กมี _blank_ ทำโดยฉัน”

Well just like before, we have our ‘to be’ verb, but it's incomplete.

ก็เหมือนเมื่อก่อน เรามีคำกริยา 'to be' แต่มันก็ไม่สมบูรณ์

We still have to finish it.

เรายังต้องทำให้เสร็จ

So let me look back at the active voice sentence

ดังนั้นให้ฉันมองย้อนกลับไปที่ประโยคเสียงที่ใช้งาน

to try and help and see if I can figure this out.

เพื่อพยายามช่วยและดูว่าฉันสามารถเข้าใจสิ่งนี้ได้หรือไม่

I have ‘made a cake’.

ฉันได้ 'ทำเค้ก' แล้ว

Hmm.

อืม.

This seems this is written in the present perfect tense.

ดูเหมือนว่าสิ่งนี้จะถูกเขียนด้วยกาลปัจจุบันที่สมบูรณ์แบบ

And I know that my ‘to be’ verb has to match

และฉันรู้ว่าคำกริยา 'to be' ของฉันต้องเข้ากัน

in the passive voice sentence as well.

กับประโยคประโยคที่ไม่โต้ตอบเช่นกัน

So, “A cake has…. been…”

ดังนั้น “เค้กมี…. เป็น…”

“A cake has been made by me.”

“ฉันทำเค้กโดยฉัน”

Wow. Good job, everyone.

ว้าว. ทำได้ดีมากทุกคน

Let's move on.

เดินหน้าต่อไป

Okay, students.

โอเค นักเรียน

Let's see if we can find the mistakes written in these sentences.

มาดูกันว่าเราจะพบข้อผิดพลาดที่เขียนในประโยคเหล่านี้หรือไม่

Hmm, both are written in the passive voice.

อืม ทั้งสองเขียนด้วยเสียงที่ไม่โต้ตอบ

“Your package will be delivering.”

“พัสดุของคุณจะถูกจัดส่ง”

Something doesn't seem right.

มีบางอย่างดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง

“Your package will be delivering.”

“พัสดุของคุณจะถูกจัดส่ง”

This part seems like it's great.

ส่วนนี้ถือว่าเยี่ยมมาก

It's ‘delivering’.

มันคือ 'การส่งมอบ'

That one seems a little bit odd.

อันนั้นดูแปลกนิดหน่อย

I can see that I know it's written in the passive voice.

ฉันเห็นได้ว่าฉันรู้ว่ามันเขียนด้วยเสียงที่ไม่โต้ตอบ

And I have a ‘to be’ verb.

และฉันมีกริยา 'to be'

And this is future tense.

และนี่คือกาลอนาคต

This past participle is wrong.

กริยาที่ผ่านมานี้ผิด

So I think, no, I know the verb is ‘delivered’.

ดังนั้นฉันคิดว่า ไม่ ฉันรู้ว่าคำกริยาคือ 'ส่ง'

All right, let's look at our next one.

เอาล่ะ มาดูตอนต่อไปของเรากันดีกว่า

“I has been punished by the teacher.”

“ฉันถูกครูลงโทษ”

Oh, something doesn't feel right with this sentence at all.

โอ้ มีบางอย่างไม่ถูกต้องกับประโยคนี้เลย

So from here, from our action, on to our ‘doer’, we can see that this part is correct.

ดังนั้นจากตรงนี้ จากการกระทำของเรา ไปสู่ ​​'ผู้ทำ' เราจะเห็นว่าส่วนนี้ถูกต้อง

‘I has been’

'I has been'

I think we have the wrong ‘to be’ verb here.

ฉันคิดว่าเรามีกริยา 'to be' ผิดที่นี่

So instead of saying ‘has’, we're gonna write ‘I have’.

ดังนั้นแทนที่จะพูดว่า 'has' เราจะเขียนว่า 'I have'

“I have been punished by the teacher.”

“ฉันถูกครูลงโทษ”

Good job, everyone.

ทำได้ดีมากทุกคน

Let's move on.

เดินหน้าต่อไป

For our final example,

สำหรับตัวอย่างสุดท้าย เรา

let's review using the passive voice for academic writing.

จะมาทบทวนการใช้เสียงที่ไม่โต้ตอบในการเขียนเชิงวิชาการ

Here, we have a sentence written in the active voice.

ในที่นี้ เรามีประโยคที่เขียนด้วยเสียงที่แอคทีฟ

“In this study, I conducted a survey.”

“ในการศึกษาครั้งนี้ ฉันได้ดำเนินการสำรวจ”

Whenever you are doing academic writing,

เมื่อใดก็ตามที่คุณกำลังเขียนเชิงวิชาการ

it's important to leave out words such as, “I” or “me”.

สิ่งสำคัญคือต้องไม่ใส่คำเช่น “ฉัน” หรือ “ฉัน”

So, you can switch from the active voice to the passive voice.

ดังนั้นคุณสามารถเปลี่ยนจากเสียงที่ใช้งานเป็นเสียงที่ไม่โต้ตอบได้

“A survey was conducted by me.”

“ฉันเป็นผู้ทำการสำรวจ”

Again, we want to avoid using words such as “I” or “me” because we are not the focus.

ขอย้ำอีกครั้งว่าเราต้องการหลีกเลี่ยงการใช้คำเช่น “ฉัน” หรือ “ฉัน” เพราะเราไม่ได้เป็นจุดสนใจ

We want to focus more on the topic.

เราต้องการเน้นไปที่หัวข้อนี้มากขึ้น

And in this case, the survey.

และในกรณีนี้คือการสำรวจ

So we're going to cross out ‘by me’,

ดังนั้นเราจะขีดฆ่า 'โดยฉัน'

add a period, and have,

เพิ่มจุดแล้วพูดว่า

“A survey was conducted.”

"มีการสำรวจแล้ว"

Now that sounds great.

ตอนนี้ฟังดูดีมาก

Let's move on.

เดินหน้าต่อไป

Wow. Fantastic review everybody.

ว้าว. รีวิวสุดยอดทุกคนเลย

You did a great, great job.

คุณทำได้ดีมาก เยี่ยมมาก

Now, I know that you're becoming masters going from the active voice to the passive voice,

ตอนนี้ ฉันรู้ว่าคุณกำลังเป็นผู้เชี่ยวชาญ จากเสียงที่กระตือรือร้นไปสู่เสียงที่ไม่โต้ตอบ

but you're not quite done yet.

แต่คุณยังยังไม่เสร็จสิ้น

You still have some homework to do.

คุณยังมีการบ้านที่ต้องทำ

Everybody loves homework, right?

ทุกคนรักการบ้านใช่ไหม?

I would like for you to change this sentence into the passive voice.

ฉันอยากให้คุณเปลี่ยนประโยคนี้เป็นประโยคที่ไม่โต้ตอบ

“Mike taught the passive voice.”

“ไมค์สอนเสียงเฉยๆ”

Again change the sentence into the passive voice and put it in the comments below.

เปลี่ยนประโยคเป็นประโยค passive อีกครั้ง และใส่ไว้ในความคิดเห็นด้านล่าง

Also, you have a quiz.

นอกจากนี้คุณยังมีแบบทดสอบ

You will find a link in the description.

คุณจะพบลิงค์ในคำอธิบาย

If you really really really really enjoyed this video,

หากคุณชอบวิดีโอนี้จริงๆ

hit the ‘like’ button as well as subscribe to see more lessons taught by me.

กดปุ่ม 'ถูกใจ' และกดติดตามเพื่อดูบทเรียนอื่นๆ ที่ฉันสอน

But until the next video, I will see you all later.

แต่จนกว่าวิดีโอหน้าฉันจะพบคุณทุกคนในภายหลัง

Bye.

ลาก่อน.