How to get serious about diversity and inclusion in the workplace | Janet Stovall | TED

Çeviri: Nurten KONAKCI Gözden geçirme: Cihan Ekmekçi

Everybody has that one friend --

Bilirsiniz her insanın

you know, the single-minded one,

soru ne olursa olsun, sabit fikirli,

the one who, no matter what the question is,

düşüncesi her neyse ona göre bir cevapla gelmeyi

always finds a way to make the answer whatever it is she's single-minded about.

her zaman başarabilen bir arkadaşı vardır.

I'm that friend.

İşte ben o arkadaşım.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And the thing that I'm single-minded about

Benim sabit fikirli olduğum şey ise

is racism.

ırkçılık.

If someone were to ask me, "So, Janet, got any plans for the 4th of July?"

Yani biri bana "Hey Janet, 4 Temmuz için herhangi bir planın var mı?'' diye sorsa

I'm subject to answer, "Yeah, I'm going to binge-watch 'Roots.'"

cevabım "Evet, Roots'u bir oturuşta bitireceğim." olur.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Or if they said, "Janet, I've got a joke for you:

Ya da biri ''Tavuk neden karşıdan karşıya geçmiş?"

Why'd the chicken cross the road?"

diye bir şaka yapsa cevabım şu olur:

"Uh, was it a black chicken?

''Tavuk siyahi miydi?

Probably gentrification."

muhtemelen soylulaştırmadandır.''

(Laughter)

(Kahkahalar)

(Applause)

(Alkışlar)

But for me, single-mindedness is not just caring about something.

Benim için bir şey hakkında sabit fikirli olmak sadece o şeyi önemsemek değil.

It's caring about something enough to do something about it.

O şeyi, hakkında bir şeyler yapmayı göze alacak kadar önemsemek.

It's not just thinking, it's doing.

Sadece düşünmek değil, aynı zamanda harekete geçmek.

It's not just praying, it is moving your feet.

Sadece dua etmek değil, ayaklarını hareket ettirmek.

And the reason I'm single-minded about racism is because I know

Irkçılık konusunda sabit fikirli olmamın nedeni ise

single-mindedness can destroy it.

onu sadece sabit fikirliliğin yok edebileceğini düşünmemden.

I learned that many, many years ago.

Bunu çok ama çok uzun zaman önce öğrenmiştim.

Back in 1984, I was a junior at Davidson College

1984 yılında, Kuzey Karolina, Davidson'da, Davidson Üniversitesi

in Davidson, North Carolina.

üçüncü sınıf öğrencisiydim.

Now, Davidson is a little-bitty town,

Davidson, ufak tefek bir kasaba.

Southern town, split by railroad tracks,

Demiryolu raylarıyla bölünmüş bir güney kasabası.

with white Davidson on one side, black Davidson on the other side,

Beyaz Davidson bir tarafta, siyahi Davidson diğer tarafta,

and, as black students lived on the white side of the tracks,

rayların beyaz tarafında yaşayan siyahi öğrenciler olarak

we got used to being stopped in downtown and asked for ID,

polisler tarafından yüzümüz hatırlanıncaya kadar

until the police memorized our faces.

şehir merkezinde durdurulup kimlik sorulmasına alışmıştık.

But fortunately, that didn't take too long,

Neyse ki bu durum çok uzun sürmedi

because out of 1,200 students, only 52 of us were black.

çünkü 1.200 öğrenci arasında biz sadece 52 kişiydik.

There was one black professor

Bir siyahi profesör

and one black assistant dean.

ve bir siyahi dekan yardımcısı vardı.

Things weren't a lot better on campus.

Kampüste de işler o kadar iyi değildi.

Well, I wasn't OK with this.

Tabii ben de durumdan rahatsızdım.

And so, I started writing things.

Bu yüzden bir şeyler yazmaya başladım.

And then I started yelling things.

Sonra da bir şeyleri haykırmaya başladım.

And after about three years of that,

Bundan üç yıl kadar sonra

I got tired.

artık yoruldum.

So I decided to write one more thing;

Bir şey daha yazmaya karar verdim:

I wrote something called "Project '87."

Buna da "Project '87" adını verdim.

Project '87 was really just a challenge to Davidson:

Project '87, Davidson'a karşı sadece bir meydan okumaydı:

in three years, by 1987,

1987'ye kadar üç yıl içinde,

enroll 100 black students,

yüz siyahi öğrenci kabul edilecek,

hire 10 black professors,

on siyahi profesör işe alınacak,

create five Black Studies classes

Siyahi Çalışmalar için beş adet sınıf açılacak

and hire one black dean.

ve bir siyahi dekan atanacak.

It didn't seem particularly revolutionary,

Bu tam bir devrim gibi görünmüyordu

but what was different about it was,

ama asıl konu, bu projeyle,

we also challenged Davidson to say that if you don't do this,

Davidson'a eğer bunları yapmazsanız

we will question your commitment to diversity.

çeşitliliğe olan bağlılığınızı sorgulayacağız diyebilmemizdi.

It was a real problem.

Bu ciddi bir problemdi.

We put some real numbers to it.

Ciddi sayılar vardı

We gave them some real consequences.

ve onlara gerçek sonuçları gösterdik.

Well, the campus went absolutely nuts.

Kampüste yer yerinden oynamıştı tabii.

But fortunately, in the middle of this,

Neyse ki tam da bunların ortasında

Davidson got a new president,

Davidson'a yeni bir rektör atandı

and that president was single-minded about racism, too.

ve onunda ırkçılık konusundaki düşünceleri belliydi.

And so, he created a task force

Rektör, Project '87'deki sorunları ele almak için

to address the issues in Project '87.

bir çalışma kolu oluşturdu.

And several months after that,

Bundan birkaç ay sonra

we produced a 77-page report.

yetmiş yedi sayfalık bir rapor hazırladık.

That report was the foundation for all the change that came after it.

Bu rapor, bundan sonraki tüm değişimlerin temeliydi.

Now, I wasn't there to see that change,

Ben tabii bu değişimleri göremedim.

because, actually, in 1985,

Çünkü aslında 1985 yılında

I graduated.

mezun oldum.

(Applause)

(Alkışlar)

You are looking at the three happiest people on the planet that day,

Fotoğrafta o gün dünya üzerindeki en mutlu üç insanı görüyorsunuz,

because I am leaving.

çünkü mezun oluyorum.

(Laughter)

(Kahkaha)

However, the change did happen,

Neyse ki değişim yaşandı.

and today, there are 185 black students,

Bugün orada 185 siyahi öğrenci,

there are 16 black or multiracial professors,

on altı siyahi veya çok ırklı profesör,

there are four black deans,

dört siyahi dekan

and there's an entire degree-granting Africana Studies Department.

ve diploma veren bir Afrika Çalışmaları Bölümü bulunuyor.

(Applause)

(Alkış)

Project '87 changed Davidson.

Project '87, Davidson'ı değiştirdi.

But it also changed me, because what it taught me

Aynı zamanda beni de değiştirdi ve bana öğrettiği şey ise

was there's a lot of power in single-mindedness.

sabit fikirliliğin çok fazla güce sahip olduğuydu.

Well, today, I'm an executive speechwriter

Bugün, dünyanın en büyük şirketlerinden birinde

for one of the biggest companies in the world.

yetkili bir konuşma yazarıyım.

It's a profession that is 92 percent white and predominantly male,

Yüzde 92'si beyaz ve ağırlıklı olarak erkek olan,

which makes me a little bit of a unicorn.

beni biraz tek boynuzlu at yapan bir meslek.

But I'm a single-minded unicorn.

Ben tek fikirli tek boynuzlu bir atım.

(Laughter)

(Kahkaha)

So the thing about speech writing is, it's very personal.

Konuşma yazmakla alakalı şey şu, bu çok özel bir şey.

So I spend a lot of time in deep conversation

CEO ve kıdemli yöneticilerle yaptığım

with the CEO and senior executives,

derin sohbetlere çok zaman ayırdım

and a lot of times those conversations turn to diversity and inclusion,

ve bu sohbetlerde birçok kez konu çeşitlilik ve kapsayıcılığa geldi.

which, of course, I'm always happy to talk about.

Tabii konuşmaktan her zaman zevk aldığım konular.

But after quite a few of these conversations,

Fakat bu konuşmaların birçoğunda,

I've come to a conclusion:

şöyle bir sonuca vardım:

I believe that business is in a position to do something

İşletmeler, hiçbir kurum ya da kuruluşun yapamayacağı şeyleri

that no other entity can do.

yapabilecek bir pozisyona sahip.

Business can dismantle racism.

İşletmeler ırkçılığı yok edebilir.

Now, colleges can't do it.

Üniversiteler yok edemez.

There aren't but 5,000 of them in the United States

ABD'de neredeyse 5,000 üniversite var

and only 20 million students enrolled.

ancak sadece yirmi milyon öğrenci kayıtlı.

Church can't do it, either --

Kilise de bunu yapamaz.

only 35 percent of us go on a regular basis,

Sadece yüzde 35'imiz düzenli olarak kiliseye gidiyoruz

and when we do,

ve gittiğimizde de

eleven o'clock Sunday morning is "the most segregated hour" in America.

pazar sabahı saat on bir, Amerika'da en çok ayrımcılık yapılan saat.

But business?

Ya işletmeler?

There are a 162 million people in the US workforce alone --

ABD'de yalnız işgücünde çalışan, ortak yönleri maaşlarını istemek

people of all races,

ve alabilmek umuduyla

united in the spirit of wanting a paycheck and having to show up to get it.

işe gelmek zorunda olmaları olan her ırktan 162 milyon insan var.

(Laughter)

(Kahkaha)

Now, I'm aware that diversity is bigger than race,

Artık şunun farkındayım; çeşitlilik, ırktan daha üstün

and racism is bigger than America.

ve ırkçılık da Amerika'dan daha üstün.

But racial discrimination is the most prominent form,

Fakat ırk ayrımcılığı artık en belirgin formunda

and Lord knows America is the absolute best at it.

ve Amerika bunda kesinlikle en iyisi.

So what if, though, what if

Peki şöyle farz edelim,

we worked in diverse and inclusive environments

bizi yakından ilgilendiren, çeşitliliğin olduğu

that we had something to do something with?

ve kapsayıcı bir yerde çalıştığımızı düşünelim.

And since we spend one-third of our lives at work,

Yaşamımızın üçte birini işte geçirdiğimize göre,

what if we did that with people who didn't look like us?

niye görünüş olarak bize benzemeyen insanlarla çalışmayalım?

I think the world would be a totally different place outside of work.

İş dışında dünya tamamıyla farklı bir yer olabilirdi.

That can happen if business gets single-minded about racism.

Eğer işyerleri ırkçılıkla ilgili tavrını ortaya koyarsa bu gerçekleşebilir.

But the question is: How is that supposed to happen?

Asıl soru ise bunun nasıl olacağı.

Well, I think there are three things that business can borrow from Project '87:

İşyerlerinin, Project '87'den faydalanabileceği üç nokta var:

real problems,

gerçek sorunlar,

real numbers,

gerçek sayılar,

real consequences.

gerçek sonuçlar.

Like it or not,

Beğenin ya da beğenmeyin,

diversity is not really a problem for business -- yet.

çeşitlilik, işyerleri için henüz gerçek bir sorun değil.

I mean, it's a nice thing to have, it's the right thing to do,

Tabii olsa fena olmazdı, doğru şeyi yapmaya çalışırdık

but for decades, we've been trying to make the case

ama yıllardır şunu anlatmaya çalışıyoruz;

that diversity fuels innovation and customer insight.

çeşitlilik, yeniliği ve müşteri içgörüsünü besliyor.

I mean, at this point, it's kind of a no-brainer,

Bu noktada düşünmesi çok zor bir şey değil.

a little bit like hearing a smoke alarm going off

Bu biraz yangın alarmını duyup,

and standing with your hand on the hot door,

eliniz sıcak kapıda orada dururken

waiting for some data to tell you that your house is on fire.

verilerin, evinizde yangın çıktığını söylemesini beklemek gibi bir şey.

Because the data is already there.

Zaten her şey ortada.

Ethnically diverse companies perform 33 percent better than the norm.

Etnik olarak çeşitlilik içeren şirketler standardın yüzde 33 üstünde çalışıyor.

Forbes's best workplaces for diversity enjoy 24 percent higher revenue growth.

Forbes'un çeşitlilikte en iyi iş yerleri yüzde 24 daha fazla gelir artışına sahip

And yet, here we are in 2018,

ve şu an 2018 yılındayız.

and there are only three black CEOs in the Fortune 500.

Fortune 500'de sadece üç siyahi CEO var.

And if your name is Molly or Connor,

Adınız Molly ya da Connor ise

you've got a 14 percent better chance of getting a callback on your resume

Shanice veya DeShawn'a göre özgeçmişiniz üzerine geri aranma şansınız

than if your name is Shanice or DeShawn.

yüzde 14 daha fazla.

And all of this, despite the fact that by 2045,

Tüm bunların yanında, 2045 yılına kadar

America is projected to be a minority-majority country.

Amerika'nın bir azınlık-çoğunluk ülkesi olacağı öngörülüyor.

Here's the thing:

Demek istediğim şu:

the business case for diversity, as it stands today,

İşyerlerinde çeşitlilik, bugün görüldüğü üzere

doesn't really speak to any problem.

bir problem olarak görülmüyor.

And the only way business is going to get single-minded

İş yerlerinin ırksal çeşitlilik konusunda

about racial diversity

tavrını ortaya koymasının tek yolu

is if it has a problem that is urgent and relative to somebody

beyaz olmayan kişilerden ziyade başka birinin

other than people of color.

bu konuyla ilgili sorun yaşaması.

I got one:

Ben bir örnek vereyim:

How about employees and customers?

Mesela çalışanlar ve müşteriler?

Because no matter what business you're in,

Çünkü hangi sektörde olursanız olun,

you're going to need those, right?

bu iki gruba ihtiyacınız var.

Well, let's talk about some real numbers.

Şimdi biraz gerçek sayılardan konuşalım.

If you have employees and customers, wouldn't it make sense

Çalışanlarınız ve müşterileriniz olsa, çalışanlarınızın biraz da olsa

if they looked a little bit like the people that work for you?

müşterilerinize benzemesi mantıklı olmaz mıydı?

So if that's the case, maybe your employee base should be 13 percent Black

Durum böyle olduğunda belki çalışanlarınızın yüzde 13'ü siyahi

and 18 percent Hispanic,

ve yüzde 18'i Hispanik olmalı.

because that's what the population looks like.

Çünkü nüfus bu şekilde.

Maybe that's what your customer base looks like.

Belki müşteri tabanınız bu şekilde.

But let's be clear:

Ama açık konuşalım:

diversity and inclusion are not the same things.

Çeşitlilik ve kapsayıcılık aynı şeyler değil.

Diversity is a numbers game.

Çeşitlilik bir sayı oyunu.

Inclusion is about impact.

Kapsayıcılık ise bir etkiyle ilgili.

Companies can mandate diversity,

Şirketler çeşitliliği şart koşabilir

but they have to cultivate inclusion.

ama kapsayıcılık işlenerek ortaya çıkarılır.

And if inclusion is what you're after,

Yaratmak istediğiniz şey kapsayıcılık ise

you've got to calculate some slightly different numbers.

biraz farklı hesaplar yapmak zorundasınız.

How about 30 percent?

Mesela yüzde 30?

Because that's the point that research shows

Çünkü yapılan araştırmalara göre azınlıkların sesi

at which the voices of minorities actually begin to be heard.

ancak oranları yüzde 30 olduğunda duyuluyor.

If you want a real problem,

Gerçek bir sorun istiyorsanız

you're going to need real numbers to fix it,

düzeltmek için gerçek sayılara ihtiyaç var

and if you're not willing to set real numbers,

ve gerçek sayıları ortaya koyamıyorsanız

then maybe you're not real serious about diversity and inclusion.

belki de çeşitlilik ve kapsayıcılık konusunda çok ciddi değilsiniz.

That brings me to my third point:

Bu da beni üçüncü noktaya getiriyor:

real consequences.

gerçek sonuçlar.

Think about this:

Düşünün:

when salespeople forget what they're doing and don't come up with their numbers,

satış personelleri yaptıklarını unutup bize sayılarla gelmezlerse

what do we do?

o zaman ne yaparız?

We give them a little time, maybe we give them some training.

Onlara biraz zaman hatta belki de bir eğitim veririz.

But then if they don't hit those numbers eventually,

Fakat hala kotalarını doldurmazlarsa

we fire them.

onları kovarız.

However, when you start talking about diversity and inclusion,

Çeşitlilik ve kapsayıcılık konusunda konuşmaya başlayınca

we use terms like "accountability."

''hesap verebilirlik'' gibi terimler kullanırız.

And maybe we scold, and maybe we hold back an incentive or two.

Bazen çıkışıyoruz bazen de onları teşvik etmeyi kesiyoruz.

But you know what the best incentive is?

En iyi teşvik nedir biliyor musunuz?

A job.

Bir iş.

And you know what the best disincentive is?

En köstekleyici şey ise

Losing it.

işini kaybetmek.

So if companies really want accountability,

Bu yüzden eğer şirketler gerçekten hesap verebilirlik istiyorsa

they should assume that that is a given.

zaten verildiğini farz etmeliler.

Consequences are what happen when you don't do what you're accountable for.

Sonuçlar sorumlu olduğunuz şeyi yapmadığınız ortaya çıkanlardır.

Imagine this:

Şunu hayal edin:

imagine a place where people of all colors and all races

Tüm renklerden ve ırklardan insanların şirket basamaklarını tırmandığı,

are on and climbing every rung of the corporate ladder;

kendini güvende hissettiği ve her gün iş yerine

where those people feel safe -- indeed, expected --

asimile olmamış gerçek kişiliklerini

to bring their unassimilated, authentic selves to work every day,

getirmekten çekinmediği bir yer düşünün.

because the difference that they bring is both recognized and respected.

Getirdikleri farklılığın tanındığı ve saygı gösterildiği bir yer.

And imagine a place where the lessons we learn about diversity at work

Çeşitlilik hakkında işte öğrendiklerimizin gerçek dünyada da yaptıklarımıza,

actually transform the things we do, think and say outside of work.

düşüncelerimize ve söylediklerimize yansıdığı bir yer.

That is what happens if we all work together

Birlikte çalıştığımızda olacak olan bu;

to fix what's broken.

bir şeyleri yerine oturtacağız.

That is what happens if we stop praying for change to happen

Değişim için dua etmeyi bırakıp bir şeyler yapmak için

and actually start moving our feet to making it.

harekete geçtiğimizde olacak olan da bu.

That is the power of single-mindedness.

İşte bu sabit fikirli olmanın gücü.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)