How to revive your belief in democracy | Eric Liu

Çeviri: Gözde Alpçetin Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

I bring you greetings

Sizleri dünyadaki 52. en özgür ülkeden selamlıyorum.

from the 52nd-freest nation on earth.

As an American, it irritates me that my nation keeps sinking

Bir Amerikalı olarak Freedom House tarafından yayınlanan yıllık sıralamada

in the annual rankings published by Freedom House.

ülkemin alt sıralara düşmesi beni sinirlendiriyor.

I'm the son of immigrants.

Ben göçmen bir ailenin çocuğuyum.

My parents were born in China during war and revolution,

Ebeveynlerim savaş ve devrim sırasında Çin'de doğmuş,

went to Taiwan and then came to the United States,

Tayvan'a gitmiş ve daha sonrasında Amerika Birleşik Devletleri'ne gelmişler

which means all my life,

ki bu, hayatım boyunca özgürlük mirasının gerçekten ne kadar hassas olduğunun

I've been acutely aware just how fragile an inheritance freedom truly is.

son derece farkında olduğum anlamına geliyor.

That's why I spend my time teaching, preaching and practicing democracy.

Bu nedenle zamanımı demokrasiyi öğreterek, tavsiye ederek ve uygulayarak geçiriyorum.

I have no illusions.

Yalan söylemiyorum.

All around the world now,

Günümüzde tüm dünyada

people are doubting whether democracy can deliver.

insanlar demokrasinin korunabileceğinden şüphe ediyorlar.

Autocrats and demagogues seem emboldened,

Diktatörler ve demagoglar cesaretlendirilmiş hatta ukala görünüyor.

even cocky.

The free world feels leaderless.

Özgür dünya lidersiz hissettiriyor.

And yet, I remain hopeful.

Yine de umutluyum.

I don't mean optimistic.

İyimser olmayı kastetmiyorum.

Optimism is for spectators.

İyimserlik izleyiciler için.

Hope implies agency.

Umut eylemliliği gerektiriyor.

It says I have a hand in the outcome.

Benim sonuca bir etkim olduğunu söylüyor.

Democratic hope requires faith

Demokratik umut inancı gerektiriyor.

not in a strongman or a charismatic savior

Bir diktatöre veya karizmatik bir kurtarıcıyı değil

birbirimize olan inancı gerektiriyor ve bizi şu soruyu sormaya zorluyor:

but in each other,

and it forces us to ask: How can we become worthy of such faith?

"Böyle bir inanca nasıl layık olabiliriz?"

I believe we are at a moment of moral awakening,

Ahlaki bir uyanış anında olduğumuza inanıyorum.

the kind that comes when old certainties collapse.

Eski mutlakların çöktüğü zaman gelen türden bir uyanış.

At the heart of that awakening is what I call "civic religion."

Bu uyanışın temelinde "sivil din" dediğim şey var.

And today, I want to talk about what civic religion is,

Bugün sivil dinin ne olduğu, nasıl uyguladığımız

how we practice it,

ve neden şimdi her şeyden önemli olduğu hakkında konuşmak istiyorum.

and why it matters now more than ever.

Let me start with the what.

Ne olduğuyla başlayayım.

I define civic religion as a system of shared beliefs and collective practices

Sivil dini, kendi kendini yöneten bir toplumun üyelerinin

vatandaşlar gibi yaşamayı seçtiği

by which the members of a self-governing community

ortak uygulamaların ve inançların bir sistemi olarak tanımlıyorum.

choose to live like citizens.

Now, when I say "citizen" here, I'm not referring to papers or passports.

Şimdi burada "vatandaş" dediğimde pasaportları veya evrakları kastetmiyorum.

I'm talking about a deeper, broader, ethical conception

Bütünün bir parçası olmaktan, topluma katkıda bulunmaktan

of being a contributor to community, a member of the body.

daha derin, daha kapsamlı, ahlaki bir kavramdan bahsediyorum.

To speak of civic religion as religion is not poetic license.

Sivil dinden bir din olarak bahsetmek doğru değil.

That's because democracy

Bunun nedeni demokrasinin

is one of the most faith-fueled human activities there is.

var olan en inanç dolu insan faaliyetlerinden biri olmasıdır.

Democracy works only when enough of us believe democracy works.

Demokrasi sadece yeteri kadarımız demokrasinin işlediğine inandığında olur.

It is at once a gamble and a miracle.

Hem bir kumar hem de bir mucize.

Its legitimacy comes not from the outer frame of constitutional rules,

Meşruluğu anayasal kuralların dış çerçevesinden değil

but from the inner workings of civic spirit.

sivil ruhun iç temellerinden geliyor.

Civic religion, like any religion,

Sivil din her din gibi

contains a sacred creed, sacred deeds and sacred rituals.

kutsal bir öğretiyi, kutsal eylemleri ve kutsal kuralları içeriyor.

My creed includes words like "equal protection of the laws"

Benim öğretim "yasaların eşit korunumu" ve "biz insanlar" gibi kelimeler içeriyor.

and "we the people."

My roll call of hallowed deeds includes abolition, women's suffrage,

Benim kutsal eylemlerim yürürlükten kaldırmayı,

kadınların oy hakkını aramasını, insan hakları hareketini,

the civil rights movement,

the Allied landing at Normandy,

Normandiya Çıkarması'nı, Berlin Duvarı'nın yıkımını içeriyor.

the fall of the Berlin Wall.

And I have a new civic ritual that I'll tell you about in a moment.

Ayrıca hemen şimdi bahsedeceğim yeni sivil bir kuralım var.

Wherever on earth you're from,

Dünyanın neresinden olursanız olun

you can find or make your own set of creed, deed and ritual.

kendi öğretinizi, eyleminizi ve kuralınızı bulabilirsiniz veya oluşturabilirsiniz.

The practice of civic religion is not about worship of the state

Sivil dinin uygulaması bir ülkeye tapınmak

or obedience to a ruling party.

veya iktidar partiye itaat etmekle alakalı değildir.

It is about commitment to one another

Birbirimize ve ortak inançlarımıza bağlı olmakla alakalıdır.

and our common ideals.

And the sacredness of civic religion is not about divinity or the supernatural.

Sivil dinin kutsallığı ilahilik veya doğaüstü ile alakalı değildir.

It is about a group of unlike people

Farklı bir grup insanın benzerliğimiz, bir olmamız hakkında konuşmasıdır.

speaking into being our alikeness,

our groupness.

Perhaps now you're getting a little worried

Belki de şimdi sizi bir tarikata satmaya çalıştığımdan endişelenmeye başlıyorsunuz.

that I'm trying to sell you on a cult.

Relax, I'm not.

Rahatlayın, öyle bir şey yapmıyorum.

I don't need to sell you.

Sizi satmama gerek yok.

As a human, you are always in the market for a cult,

Bir insan olarak bir çeşit dini deneyim için

for some variety of religious experience.

her zaman bir tarikat için pazardasınız.

We are wired to seek cosmological explanations,

Yüce amaçla bizi birleştiren inançları kutsallaştırmak için

to sacralize beliefs that unite us in transcendent purpose.

kozmolojik açıklamalar aramaya mahkumuz.

Humans make religion because humans make groups.

İnsanlar dini yaratır çünkü insanlar gruplar oluştururlar.

The only choice we have is whether to activate that groupness for good.

Tek seçeneğimiz temelli olarak gruplaşmayı aktifleştirmek.

If you are a devout person, you know this.

Eğer dindar bir insansanız bunu bilirsiniz.

If you are not,

Dindar değilseniz

if you no longer go to prayer services

artık dini törenlere katılmıyorsanız veya hiç gitmemişseniz

or never did,

then perhaps you'll say that yoga is your religion,

o hâlde belki de dininizin yoga olduğunu söyleyebilirsiniz

or Premier League football,

ya da Premier Lig'in,

or knitting, or coding or TED Talks.

örgü örmenin, kodlamanın ya da TED Konuşmalarının.

But whether you believe in a God or in the absence of gods,

Fakat bir Tanrıya veya Tanrıların yokluğuna inansanız da

civic religion does not require you to renounce your beliefs.

sivil din sizin inançlarınızdan vazgeçmenizi gerektirmiyor.

It requires you only to show up as a citizen.

Sadece bir vatandaş olarak ortaya çıkmanızı gerektiriyor.

And that brings me to my second topic:

Bu ise beni ikinci konuya getiriyor:

how we can practice civic religion productively.

Sivil dini nasıl verimli bir şekilde uygulayabiliriz?

Let me tell you now about that new civic ritual.

O hâlde şimdi size yeni sivil kurallardan bahsedeyim.

It's called "Civic Saturday,"

"Sivil Cumartesi" deniyor ve bir inanç toplantısı oluyor.

and it follows the arc of a faith gathering.

We sing together,

Beraber şarkı söylüyoruz.

we turn to the strangers next to us to discuss a common question,

Yanımızdaki yabancılarla ortak bir problemi tartışıyoruz.

we hear poetry and scripture,

Şiir ve kutsal kitabı dinliyoruz.

there's a sermon that ties those texts

Bu metinleri günümüzün anlaşmazlıklarına ve ahlaki tercihlere bağlayan bir vaaz var

to the ethical choices and controversies of our time,

but the song and scripture and the sermon

ancak şarkı, kutsal kitap ve vaaz kiliseden, sinagogdan veya camiden değil.

are not from church or synagogue or mosque.

They are civic,

Onlar sivil.

drawn from our shared civic ideals

Ortak sivil ilkelerimizden

and a shared history of claiming and contesting those ideals.

ve bu ilkeleri benimsemenin ve karşı çıkmanın bir ortak tarihinden oluşmuş.

Afterwards, we form up in circles to organize rallies, register voters,

Daha sonrasında toplantılar düzenlemek, seçmenleri kaydetmek,

yeni kulüplere katılmak ve yeni arkadaşlar edinmek için organize oluyoruz.

join new clubs, make new friends.

My colleagues and I started organizing Civic Saturdays

İş arkadaşlarım ve ben 2016 yılında Seattle'da

in Seattle in 2016.

Sivil Cumartesileri düzenlemeye başladık.

Since then, they have spread across the continent.

O zamandan beri kıta boyunca yayıldı.

Sometimes hundreds attend, sometimes dozens.

Bazen yüzlercesi katılıyor. Bazense düzinelercesi.

They happen in libraries and community centers

Kütüphanelerde, halkevlerinde, ortak çalışma alanlarında,

and coworking spaces,

festival çadırlarının altında ve büyük salonlarda oluyor.

under festive tents and inside great halls.

There's nothing high-tech about this social technology.

Bu sosyal teknolojide ileri teknolojiye dair hiçbir şey yok.

It speaks to a basic human yearning for face-to-face fellowship.

Temelde yüz yüze arkadaşlığa özlem duyan insana hitap ediyor.

It draws young and old, left and right,

Genci ve yaşlıyı, solcuyu ve sağcıyı,

poor and rich, churched and unchurched,

yoksulu ve zengini, dindarı ve inanmayanı,

of all races.

bütün ırkları çekiyor.

When you come to a Civic Saturday and are invited to discuss a question

Sivil Cumartesi'ye geldiğinizde ve "Kime karşı sorumlusunuz?"

like "Who are you responsible for?"

veya "Toplumunuz için nelerden vazgeçmeye ya da neleri riske atmaya hazırsınız?"

or "What are you willing to risk or to give up for your community?"

gibi soruları tartışmaya davetlisiniz.

When that happens, something moves.

Bu olduğunda bir şeyler değişir.

You are moved.

Değişirsiniz.

You start telling your story.

Kendi hikâyenizi anlatmaya başlarsınız.

We start actually seeing one another.

Birbirimizi gerçekten anlamaya başlarız.

You realize that homelessness, gun violence, gentrification,

Evsizlik, silahlı şiddet, soylulaştırma,

terrible traffic, mistrust of newcomers, fake news --

berbat trafik, yeni gelenlere karşı olan güvensizlik, yanlış haberler --

these things aren't someone else's problem,

tüm bunlar başka birinin problemi değil.

they are the aggregation of your own habits and omissions.

Bunlar kendi alışkanlıklarınızın ve ihmallerinizin birikimi.

Society becomes how you behave.

Toplum sizin davranışlarınızla şekillenir.

We are never asked to reflect on the content of our citizenship.

Asla bizden vatandaşlığımızın içeriğini yansıtmamız istenmez.

Most of us are never invited to do more or to be more,

Çoğumuz asla daha fazlasını yapmak veya daha fazlası olmak için davet edilmemiştir

and most of us have no idea how much we crave that invitation.

ve çoğumuz bu daveti ne kadar istediğinin farkında değil.

Kendi başlarına kendi kasabalarında Sivil Cumartesi'yi yönetmek için

We've since created a civic seminary

to start training people from all over to lead Civic Saturday gatherings

dünyanın her yerinden insanları eğitmeye başlamak için

sivil bir seminer düzenlediğimizden beri farkındalar.

on their own, in their own towns.

In the community of Athens, Tennessee,

Tennessee, Athens topluluğunda

a feisty leader named Whitney Kimball Coe

Whitney Kimball Coe adındaki girişken bir lider

leads hers in an art and framing shop

onunkini genç bir koro ve birçok küçük bayrakla birlikte

with a youth choir and lots of little flags.

bir sanat ve çerçeve dükkanında düzenliyor.

A young activist named Berto Aguayo

Berto Aguayo isminde genç bir aktivist

led his Civic Saturday on a street corner

Sivil Cumartesi'yi Chicago'nun Back of the Yards mahallesinde

in the Back of the Yards neighborhood of Chicago.

bir sokak köşesinde düzenledi.

Berto was once involved with gangs.

Berto bir zamanlar çetelere karışmıştı.

Now, he's keeping the peace

Şimdi ise barışı sağlıyor ve siyasi kampanyalar düzenliyor.

and organizing political campaigns.

In Honolulu, Rafael Bergstrom,

Honolulu'da eski bir profesyonel basketbol oyuncusundan

a former pro baseball player turned photographer and conservationist,

fotoğrafçıya ve çevreciye dönüşen Rafael Bergstrom

leads his under the banner "Civics IS Sexy."

kendininkini "Siviller seksidir" pankartı altında yürüttü.

It is.

Seksiler.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Sometimes I'm asked, even by our seminarians:

Bazen ilahiyat öğrencileri bile bana şöyle soruyor:

"Isn't it dangerous to use religious language?

"Dini dil kullanmak tehlikeli değil mi?

Won't that just make our politics even more dogmatic and self-righteous?"

Bu, siyasetimizi çok daha dogmatik ve aşırı ahlakçı yapmaz mı?"

But this view assumes that all religion is fanatical fundamentalism.

Ancak bu görüş bütün dinlerin yobaz olduğunu varsayıyor.

It is not.

Değil.

Religion is also moral discernment,

Din ayrıca ahlaki muhakeme yeteneğidir,

an embrace of doubt,

şüphenin bir kabulü,

a commitment to detach from self and serve others,

kendini soyutlamak ve diğerlerine faydalı olmak için bir bağlılık,

a challenge to repair the world.

dünyayı onarmak için bir mücadele.

In this sense, politics could stand to be a little more like religion,

Bu bağlamda siyaset biraz daha din gibi olmalı,

not less.

daha az değil.

Thus, my final topic today:

O hâlde bugünkü ikinci konumuza geçelim:

why civic religion matters now.

Neden sivil din şimdi önemli?

I want to offer two reasons.

İki neden sunmak istiyorum.

One is to counter the culture of hyperindividualism.

Birincisi aşırı bireyselcilik kültürüne karşı çıkmak için.

Every message we get from every screen and surface

Her ekran ve modern piyasanın yüzeyinden aldığımız her mesaj

of the modern marketplace

is that each of us is on our own,

her birimizin tek başına olduğudur.

a free agent,

Özgür bir birey,

free to manage our own brands,

kendi markalarını yönetmeye özgür,

free to live under bridges,

köprü altlarında yaşamaya özgür,

free to have side hustles,

ek iş yapmaya özgür,

free to die alone without insurance.

sigortası olmadan yalnız ölmeye özgür bir birey.

Market liberalism tells us we are masters beholden to none,

Piyasa liberalizmi bize kimseye borçlu olmayan efendiler olduğumuzu söylüyor

but then it enslaves us

ama daha sonrasında bizi statü endişesi ve tüketimciliğin

in the awful isolation of consumerism and status anxiety.

berbat izolasyonu içine tutsak ediyor.

(Audience) Yeah!

(Seyirci) Evet!

Millions of us are on to the con now.

Milyonlarcamız şimdi üçkağıdın içinde.

We are realizing now

Şimdi fark ediyoruz ki

that a free-for-all is not the same as freedom for all.

herkes için özgürlük kavramı hiç de herkes için aynı özgürlük değil.

(Applause)

(Alkış)

What truly makes us free is being bound to others

Bizi gerçekten özgür yapan şey

başkalarına karşılıklı yardım ve minnetle bağlı olmak,

in mutual aid and obligation,

having to work things out the best we can in our neighborhoods and towns,

semt ve kasabalarımızda elimizden geldiğince sorunları halletmektir,

as if our fates were entwined --

sanki kaderlerimiz bağlıymış gibi --

because they are --

çünkü öyleler --

as if we could not secede from one another,

birbirimizden ayrılamazmışız gibi.

because, in the end, we cannot.

Çünkü nihayetinde ayrılamayız.

Binding ourselves this way actually liberates us.

Kendimizi bu şekilde bağlamak aslında bizi özgürleştiriyor.

It reveals that we are equal in dignity.

Haysiyette eşit olduğumuzu gösteriyor.

It reminds us that rights come with responsibilities.

Hakların sorumluluklarla birlikte geldiğini bize hatırlatıyor.

It reminds us, in fact,

Düzgünce anlaşılmış hakların aslında sorumluluklar olduğunu bize hatırlatıyor.

that rights properly understood are responsibilities.

The second reason why civic religion matters now

Sivil dinin neden şimdi önemli olduğunun ikinci nedeni ise

is that it offers the healthiest possible story of us and them.

bizim ve onların en sağlıklı olası hikâyesini sunmasıdır.

We talk about identity politics today as if it were something new,

Günümüzde kimlik politikaları hakkında yeni bir şeymiş gibi konuşuyoruz

but it's not.

ama yeni değil.

All politics is identity politics,

Bütün politikalar kimlik politikalarıdır,

a never-ending struggle to define who truly belongs.

kimin gerçekten ait olduğunu tanımlamanın bitmek bilmeyen bir mücadelesi.

Instead of noxious myths of blood and soil that mark some as forever outsiders,

Bazılarını ebediyen yabancı olarak işaretleyen

kan ve toprağın tehlikeli efsaneleri yerine

civic religion offers everyone a path to belonging

sivil din herkese sadece katkının, katılımın, dahil olmanın

based only a universal creed of contribution, participation,

evrensel öğretilerine dayanan bir aidiyet yolu sunuyor.

inclusion.

In civic religion, the "us" is those who wish to serve,

Sivil dinde "bizler" faydalı olmaya, gönüllü olmaya, oy vermeye, dinlemeye,

volunteer, vote, listen, learn, empathize, argue better,

öğrenmeye, empati kurmaya, daha iyi tartışmaya,

circulate power rather than hoard it.

gücü toplamaktansa yaymaya istekli olanlar.

The "them" is those who don't.

"Onlar" ise isteksiz olanlar.

It is possible to judge the them harshly,

Onları sert bir şekilde yargılamak mümkün

but it isn't necessary,

ama gerekli değil.

for at any time, one of them can become one of us,

Çünkü her an onlardan biri

sadece bir vatandaş gibi yaşamayı seçerek bizden biri olabilir.

simply by choosing to live like a citizen.

So let's welcome them in.

O hâlde onları karşılayalım.

Whitney and Berto and Rafael are gifted welcomers.

Witney, Berto ve Rafael yetenekli karşılayıcılar.

Each has a distinctive, locally rooted way

Her birinin yer yer demokrasiyi başkalarının da ilişkilendirilebilir

to make faith in democracy relatable to others.

bulması için bulduğu ayırt edici özelliği var.

Their slang might be Appalachian or South Side or Hawaiian.

Argoları Apalaşlı, Güneyli ya da Hawaili olabilir.

Their message is the same:

Mesajları aynı:

civic love, civic spirit, civic responsibility.

sivil sevgi, sivil ruh, sivil sorumluluk.

Now you might think that all this civic religion stuff

Şimdi tüm bu sivil din şeyinin sadece benim gibi

is just for overzealous second-generation Americans like me.

istekli ikinci kuşak Amerikalılar için olduğunu düşünebilirsiniz.

But actually, it is for anyone, anywhere,

Ama aslında herhangi bir yerdeki

who wants to kindle the bonds of trust,

özgürlük içinde kendimizi yönetmek için gerekli olan

affection and joint action

güven, sevgi ve ortak eylem bağlarını uyandırmak isteyen herkes için.

needed to govern ourselves in freedom.

Now maybe Civic Saturdays aren't for you.

Belki Sivil Cumartesiler size göre değildir.

That's OK.

Sorun değil.

Find your own ways to foster civic habits of the heart.

Kalbinizin sivil alışkanlıklarını teşvik etmek için kendi yollarınızı bulun.

Many forms of beloved civic community are thriving now,

Sevgili sivil toplulukların birçok biçimi şimdi, bu bilinçlenme çağında gelişiyor.

in this age of awakening.

Groups like Community Organizing Japan,

Kadın eşitliği için yaratıcı hikâye anlatıcılığı törenleri kullanan

which uses creative performative rituals of storytelling

Community Organizing Japan gibi topluluklar.

to promote equality for women.

In Iceland, civil confirmations,

İzlanda'da genç insanların toplumlarının tarih ve sivil geleneklerini öğretmek için

where young people are led by an elder

yaşça büyük bir kimse tarafından öncülük edildiği

to learn the history and civic traditions of their society,

kiliseye kabul törenine benzeyen

culminating in a rite-of-passage ceremony

ergenliğe geçiş töreni ile sonuçlanan sivil onaylama.

akin to church confirmation.

Ben Franklin Circles in the United States,

Amerika Birleşik Devletleri'nde Franklin'in otobiyografisinde derlediği

where friends meet monthly

to discuss and reflect upon the virtues that Franklin codified

adalet, minnettarlık ve bağışlama gibi erdemleri yansıtmak ve tartışmak için

in his autobiography,

like justice and gratitude and forgiveness.

arkadaşların ayda bir toplandığı Ben Franklin Circles.

I know civic religion is not enough

Sivil dinin çağımızın köklü adaletsizliklerini düzeltmede

to remedy the radical inequities of our age.

yeterli olmadığını biliyorum.

We need power for that.

Bunun için güce ihtiyacımız var.

But power without character is a cure worse than the disease.

Ama karaktersiz güç hastalıktan daha kötü bir tedavi.

I know civic religion alone can't fix corrupt institutions,

Sivil dinin kendisinin yozlaşmış kurumları düzeltemeyeceğini biliyorum.

but institutional reforms without new norms will not last.

Ama yeni kurallar olmadan kurumsal reformlar uzun sürmeyecektir.

Culture is upstream of law.

Kültür yasanın yukarı akıntısıdır.

Spirit is upstream of policy.

Ruh siyasetin yukarı akıntısıdır.

The soul is upstream of the state.

Hissiyat ülkenin yukarı akıntısıdır.

We cannot unpollute our politics if we clean only downstream.

Sadece aşağı akıntıyı temizlersek siyasetimizi temizleyemeyiz.

We must get to the source.

Kaynağa inmeliyiz.

The source is our values,

Kaynak ise değerlerimizdir

and on the topic of values, my advice is simple: have some.

ve değer konusuna gelecek olursak tavsiyem basit: biraz değerleriniz olsun.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

(Applause)

(Alkış)

Make sure those values are prosocial.

Bu değerlerin toplum yanlısı olduğundan emin olun.

Put them into practice,

Onları uygulayın ve bunu başkalarının eşliğinde

and do so in the company of others,

with a structure of creed, deed and joyful ritual

hepinizi geri getirecek inançlı, başarılı ve keyifli bir yapıyla yapın.

that'll keep all of you coming back.

Those of us who believe in democracy and believe it is still possible,

Demokrasiye ve hâlâ mümkün olduğuna inananlarımız

we have the burden of proving it.

bunu kanıtlama yüküne sahipler.

But remember, it is no burden at all

Ama hatırlayın, tamamen insan olarak görüldüğünüz,

to be in a community where you are seen as fully human,

sizi etkileyen şeylerde söz sahibi olduğunuz,

where you have a say in the things that affect you,

saygı duyulmak için bir yere mensup olmak zorunda olmadığınız

where you don't need to be connected to be respected.

bir toplulukta olmak hiç de yük değil.

That is called a blessing,

Buna lütuf deniyor ve inanan herkes için mevcut.

and it is available to all who believe.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)