Simon Sinek: How to discover your "why" in difficult times | TED

Transcriber:

Çeviri: Asmin Ece Simsek Gözden geçirme: Gözde Zülal Solak

Chris Anderson: Simon, söze şöyle başlayayım, şimdi

pandemiden bir sene sonra,

muhtemelen hepimizin yaşadığı en olağanüstü deneyimlerden birini yaşıyoruz.

Chris Anderson: Simon, I'll start us off by saying, I mean, here we are, look,

after a year of the pandemic,

Psikolojideki beklenmedik kalıntıları ne olabilir sence?

probably one of the most extraordinary experiences any of us have had.

Yani, sence biz bir nevi --

bir tarafım insanların daha fazla hassas olduğunu,

What do you think the unexpected psychological carryovers might be?

neredeyse öğrenilmiş bir çekingenlik olduğunu düşünüyor.

I mean, do you think we've kind of --

Buna dair bir bulguya sahip misin? Ya da bunu nasıl tanımlarsın?

Part of me thinks that people have got more fragile,

Simon Sinek: Bence kesinlikle ruh sağlığı konusunda daha bilinçli hale geldik.

that it's almost like there's a sort of learned timidity.

Have you seen any evidence of that or how would you characterize it?

Ruh sağlığının gerçek bir şey olduğunu

ve güçlü ve sağlıklı insanları da etkilediğini fark ettik.

Simon Sinek: I think we've definitely all become much more aware

of mental health.

Hepimiz COVID süresince travma yaşadık.

And that it's a real thing

and that mental health affects strong and healthy people.

Kimimiz bununla daha erken başa çıktık, kimimiz daha sonra,

kimimiz ise hâlâ çabalıyor ama hiç kimse bundan kaçamıyor.

We all suffered trauma during COVID.

COVID ilk başladığında,

Some of us dealt with it earlier, some of us dealt with it later,

çoğumuz kuruluşlarımızın, işlerimizin yönünü hızlıca değiştirmek zorunda kaldı.

some of us are still dealing with it, but nobody escapes it.

When COVID first started, you know,

Bu yüzden ben de, diğer birçok insan gibi, görev moduna girdim

many of us had to pivot our organizations,

ve aktif görevde olan asker bir arkadaşımı aradım

had to pivot our businesses very quickly.

ve ona çok basit bir soru sordum:

And so I, like many others, we went into mission mode.

göreve odaklanabilmek için duygularımı nasıl bölümlere ayırabilirim?

And I called a friend of mine who is active-duty military.

Kendisi beni sert bir şekilde uyardı.

And I asked him a very simple question,

Dedi ki, yapamazsın.

Dedi ki, duygularımızı bölümlere kısa bir süreliğine ayırabiliriz

how do I compartmentalize my emotions so that I can stay focused on the mission?

ama hiç kimse, hiç kimse savaşın getirdiği travmadan kaçamaz.

And he gave me a very stern warning.

He said, you can't.

He said, we can compartmentalize our emotions for only a short period of time,

Dedi ki, travmayı hâlâ yaşıyorken belki geçirmeyebilirsin,

but no one, no one escapes the trauma of combat.

eve ilk döndüğünde geçirmeyebilirsin. Aylar sonra geçirebilirsin.

Kendisi eve döndükten dört ya da beş ay sonra geçirdiğini söyledi.

And he said, you may not even experience the trauma while you're in it,

Ben de aceleyle telefonu kapattım

ve A tipi kişilikli tüm arkadaşlarımı aradım

you may not experience it when you first come home,

ve dedim ki, tamam, iyi olduğumuzu düşünüyoruz

you may experience it months later.

He says, I experience it four or five months after I get home.

ama eninde sonunda bundan biz de etkileneceğiz

ve kötü hissetmeye başladığımızda birbirimizi arayacağımıza dair

So immediately I hung up the phone

and called all my A-type personality friends

bir anlaşma yaptık.

and said, OK, we think we're good,

Güvenli alan.

but we're going to get hit by this at some point.

Yalnız ağlamak diye bir şey olmayacağına, ağlamak zorunda kaldığımızda

And we made a deal that when we started to feel off our game,

birini arayacağımıza dair bir söz daha verdik.

we would call each other.

COVID başlayalı dört beş ay olduktan sonra

Safe space.

kötü hissetmeye başladım ve neler olduğunu anlamıyordum.

And we made another deal that there would be no crying alone.

Ben de tekrar asker arkadaşımı aradım

That if you had to cry, you picked up the phone and you called somebody.

Well, about four or five months into COVID,

ve ona yönlendirici hiçbir soru sormadım.

I started to feel off my game and I didn't know what was going on.

Ondan basitçe savaştan eve döndüğünde

And so I called that same friend in the military

yaşadığı travma belirtilerinin neler olduğunu anlatmasını istedim.

and I asked no leading questions.

Dedi ki, ilk olarak uyku düzenini kaybediyorsun.

I simply asked him, tell me what your symptoms are when you suffer the trauma

Hiçbir sebep yokken gece geç yatmaya başladığını

ve sabahları kalkmak istemediğini söyledi.

when you come home from combat.

Ben de kendi kendime dedim ki, aynen.

And he said, well, number one, he falls out of his sleep pattern.

Verimsiz günleri olduğunu ve şu gibi bir bahane bulduğunu söyledi:

He said he starts going to bed late for no reason

“Sorun değil, sen de dinlenmeyi hak ediyorsun, sorun yok.”

and doesn't want to get up in the morning.

Ama sonra bir tane daha, bir tane daha ve bir tane daha.

And I thought to myself, yep.

He says he has some unproductive days and he comes up with an excuse like,

Ben de kendi kendime dedim ki, aynen.

Çok asosyal olduğunu, yardım almak istemediğini ve kesinlikle kimseyle

"It's OK, you know, you deserve a rest. It's fine."

But then he has another and another and another.

konuşmak istemediğini söyledi.

Ben de kendi kendime dedim ki, aynen.

And I thought to myself, yep.

Fark ettim ki, yaşadığım şey bir travmaydı

And he said he becomes very antisocial where he doesn't want to ask for help

ve d ile başlayan kelimeyi kullanmaktan korkuyordum; yani depresyonu.

and he definitely doesn't want to talk to anybody.

And I thought to myself, yep.

Çünkü bunun bir çeşit teşhis olmasından korkuyordum.

And I realized what I was going through was trauma.

Bence birçok insan da o kelimeden korkuyor

And I was afraid to use the D-word, depression,

ama bu tam da o an yaşadığım şeydi.

Küçük çaplı bir depresyon yaşıyordum.

for fear that that was some sort of diagnosis.

Arkadaşlarımızla oluşturduğumuz kurallara uydum ve insanları aramaya başladım.

I think a lot of people are afraid of that word,

but that's exactly what I was going through.

Arkadaşıma sorduğum şeylerden biri üstesinden nasıl geldiğiydi.

I was going through lowercase “D” depression.

Dedi ki, kendini eski uyku düzenine geri döndürmeye

And I followed the rule that we set with our friends

ve arkadaşlarını arayıp yardım istemeye zorlaman gerekiyor.

and I called people.

Because one of the things I asked my friend is like,

Yani bence bu yüzden,

COVID ile gelen şeylerden birisi de,

how do you overcome it?

He said, you have to force yourself back into a sleep pattern

insan ilişkilerinin önemini fark etmiş olmamız.

and force yourself to call friends and ask for help.

And so I think one of the things,

Bilirsin işte, bu hızlı tempolu, dijital dünyada,

I think that comes out of COVID,

bağlantılarımız olduğunu düşünüp kendimizi kandırdık,

is we recognized just the importance of human connection.

sırf bağlantıda olduğumuz için.

Ancak şu inanılmazdı, COVID başladığında,

You know, in this fast-paced digital world,

birinin yaşı veya teknolojik yeterliliği ne olursa olsun,

we kidded ourselves to think that we had connections

just because we were connected.

hepimiz telefonu açtık.

But it was amazing to see when COVID started,

Mesela gençler birbirleriyle telefonda konuşuyorlardı.

regardless of someone's age or a technological competency,

Bence insan sesine ve insan dokunuşuna duyulan o yoğun özlem,

we all picked up the phone.

bence bize insan olarak ne kadar kırılgan olduğumuzu hatırlattı.

Like, young people were talking to each other.

And I think that intense craving for a human voice and human touch,

CA: Bahsettiğin o ifade, “yalnız ağlamak yok” gerçekten çok güçlü.

I think we were reminded just how fragile we are as human beings.

Yani, sorumu mazur gör lütfen, biriyle beraber ağladın mı?

SS: Evet.

CA: That phrase you've mentioned, "no crying alone," that's powerful.

Arkadaşlarıma verdiğim tavsiyeye uydum

I mean, forgive me asking, did you cry with someone?

ve ağlamam gerektiğinde, bunalmış hissetiğimde,

SS: Yes.

birine telefon açtım ve sadece ağladım.

I followed my own counsel to my friends.

Aynı şekilde beni arayıp ağlayan arkadaşlarım da oldu.

And when I had to cry, when I was overwhelmed,

CA: Bunun da iyileştirici bir yanı vardı.

I picked up the phone and I just cried.

SS: Bundan elde edilen en önemli şey --

And I had friends call me and do the same.

CA: And there was healing in that.

hiçbirimizin yalnız hissetmemesiydi

SS: The most important thing that came from it

ve çok yoğun bir güven hissiyatı vardı.

was that we didn't --

İnsan olarak hepimizin arzuladığı o inanılmaz güven hissiyatı.

none of us felt alone.

And there's intense safety.

Bilirsin, kırılgan olduğun zaman güvende hissetmezsin,

That amazing sense of safety that we all desire as human beings.

işte tam da o zaman ona ihtiyaç duyarız.

Fakat bu ilişkileri inşa etmelisin.

Bu ilişkileri mutlu zamanlarda, iyi zamanlarda inşa edersin.

You know, you can't feel safe when you're vulnerable,

Güçlü olduğunu, iyi olduğunu düşündüğün zamanlarda inşa edersin.

like, that's when we need it the most.

But you have to build those relationships.

Kriz anında bu ilişkileri kurmaya başlamak oldukça zordur.

You build those relationships in the happy times, the good times,

Açıkçası bunun liderlik için bir ders olduğunu düşünüyorum.

where you think you're strong, you think you're great.

It’s very hard to start building those relationships

Yani, bir mürettebatın kalitesini geminin sakin sulardaki performansına

in the moment of crisis.

göre değerlendirmezsin.

Mürettebatın kalitesini dalgalı sudaki performansa göre değerlendirirsin.

And I think it's a lesson for leadership, quite frankly.

Ama sakin sulardaki süre,

Which is, you can't judge the quality of a crew

ilişki ve güven inşa ettiğiniz zamandır.

by how a ship performs in calm waters.

Güvene dayalı ilişkileriniz, güven veren ekipleriniz

You judge the quality of a crew by how a ship performs in rough waters.

ve sevgi dolu ilişkileriniz olup olmadığını gerçekten bilemezsiniz,

But the time in calm waters

is when you're building relationship and trust

ta ki kriz patlak verene kadar.

Şunu birçok insandan duydum:

and you don't really actually know if you have trusting relationships

COVID olduğunda,

and trusting teams and loving relationships

gerçek arkadaşlarının kimler olduğunu fark ettiler.

until the crisis strikes.

And I heard this from a lot of people:

Bazı insanlar bir nevi kenara atıldı, kişisel bir şey değildi.

When COVID happened,

Sadece birbirimizi aramadık ama bilirsin, birbirimize kızgın falan da değildik.

they commented on how they realized who their real friends were.

Bizi kontrol etmek için birden bire ortaya çıkan bazı insanlar da oldu

Some people kind of fell by the wayside, it was nothing personal.

It's just like, we didn't call each other and we're still, you know,

ve o arkadaşlıklar ilerledi.

Kastettiğim şey bu.

weren’t angry or anything.

And there are some people who came out of the woodwork to check in on us

Bu dostlukların ve güvenin meyve vermesi için zorluklar gerekir.

and those friendships flourished.

And that's what I mean.

İşte bu yüzden iyi zamanlarda ve kimseye ihtiyacımız olmadığını düşündüğümüzde

It takes hardship for those friendships and that trust to really bear fruit.

insan ilişkileri kurmamız lazım

ve bence bunu unutuyoruz.

CA: Peki sen, gerçekten zor bir yıl geçirdiğini fark eden ama örneğin,

But that's why we have to invest in people when we're doing well

and we don't think we need anybody.

And I think we forget that.

telefonu açıp da birlikte ağlayabileceği biri olmadığını düşünen birine ne derdin?

CA: What would you say to someone who has realized

that they're in this moment, what's been a really difficult year,

and they actually don't feel that there's someone they could,

Bu dönem geçene kadar durum onlar için umutsuz mu?

Onlara ne söylerdin?

for example,

pick up the phone and cry with?

SS: Burada bir ironi var.

Yardım istememizde bir ironi var aslında.

Is it hopeless for them until this passes?

Kitabım “Liderler En Son Yer”i yazarken,

Or what would you say to them?

SS: There is an irony.

Adsız Alkolikler’i ziyaret etme ve onlarla biraz zaman geçirme fırsatım oldu.

There's an irony in when we need help.

And when I was writing the book "Leaders Eat Last,"

Kesinlikle olağanüstü bir organizasyon.

I had the opportunity to spend some time with

Çoğumuz bu 12 adımlı programdan haberdarız

and visit Alcoholics Anonymous.

And it is a remarkable organization.

ve çoğumuz ilk adımdan da haberdarız,

ki bu da, problemin olduğunu itiraf etmektir.

And many of us are familiar with the 12-step program.

Fakat aynı zamanda önemli olan 11 adım daha var.

And many of us are familiar with the first step,

Adsız Alkolikler biliyor ki, eğer ilk 11 adımda ustalaşır

which is admitting you have a problem.

But then it's the other 11 steps that also matter.

ama 12. adımda ustalaşamazsan, bağımlılığa yenik düşme olasılığın yüksektir.

And Alcoholics Anonymous knows

Ama 12 adımda da ustalaşırsan, bağımlılığı yenme olasılığın yüksektir.

that if you master the first 11 steps,

O 12. adım, başka bir alkoliğe yardım etmek.

but not the 12th,

you are likely to succumb to the disease.

But if you master the 12 steps,

Bu bir hizmet.

Bu yüzden, bizimle aynı şeyle mücadele eden birine yardım etmek için

you're more likely to overcome the disease.

That 12th step is to help another alcoholic.

yardıma ihtiyaç duymamız büyük bir ironidir

ve yapabileceğimiz en iyileştirici şey budur.

It's service.

And so there's a great irony when we need help

Yani, birlikte ağlayacak birine ihtiyacımız varsa,

bu birlikte ağlayacak başka birine omuz vermek içindir.

to actually help someone

who's struggling with the same thing as us.

Yalnız hissediyorsak,

And it is the most healing thing we can do.

bu, yalnızlık çeken bir başkasının yanında olmak içindir.

So, you know, if we need someone to cry with,

Bu, bu konuların da çok ötesine gider;

it's to offer the shoulder for somebody else to cry with.

örneğin aşkı arıyorsak başkasının aşkı bulmasına yardım etmek,

If we're feeling lonely,

sevdiğimiz işi arıyorsak, başkasının sevdiği işi bulmasına yardım etmek gibi.

it's to be there for someone else who's struggling with loneliness.

Hizmette muazzam bir değer vardır.

And this goes way beyond these subjects,

which is if we're looking for love to help somebody else find love,

Bu şeyleri hep duyarsınız;

insanlarla mesleklerini neden seçtiklerini konuşursunuz,

if we're looking for the job we love,

to help somebody else find the job that they love.

özellikle de hizmet sektöründelerse.

Örneğin diyelim ki biri travma danışmanı

And there's tremendous value in service.

And you hear about these things all the time,

ve ona soruyorsunuz: neden bu mesleği seçtin?

you talk to people why they chose to go in the profession they went into,

“Gençliğimde travma yaşadım ve bana danışmanlık yapan birileri vardı

especially if they're in the service profession,

ve ben de hayatımı bunu başkaları için yapmaya adamaya karar verdim.”

let's say somebody is a counselor for trauma.

And you say, why did you go into this profession?

Hizmette olan şey budur.

"When I was younger, I suffered a trauma,

Modern bir dünyada yaşadığımız için,

and somebody was there to counsel me

and I decided I wanted to commit my life to doing that for others."

aslında çok eski moda bir makine olduğumuzu unutuyoruz.

This is what happens with service.

İnsan hayvanı, modern bir dünyada yaşayan eski bir makinedir,

And we forget, just because we live in a modern world,

hâlâ eskiden çalıştığımız gibi çalışıyoruz.

Hayatta kalmak ve gelişmek için umutsuzca birbirimize ihtiyacımız var,

we're actually a very old-fashioned machine.

The human animal is a legacy machine living in a modern world.

tıpkı 150 kişilik küçük kabileler halinde barakalarda yaşadığımız zamanlar gibi.

And we still work the same way we used to.

And we desperately need each other to survive and thrive

Yani bu yüzden hizmet önemlidir.

as much as we did when we were living in huts

CA: Bu kulağa,

şu anda depresyonda ya da sınırda hissetmeyen biri için bile hoş geliyor.

in small tribes of 150 people.

Ancak sorulması gereken soru:

And so service service is the thing.

Gerçekten de ulaşabileceğim birisi var mı?

CA: That sounds like,

Belki çok daha kötü durumda olan başka insanlar vardır

even for someone who's not feeling, like, depressed or at the edge right now,

ve belki de o kişi için fazlasıyla değerli ve gelecekle ilişki kurmasını sağlayacak

but a good checklist-question to ask is,

is there someone I could reach out to actually,

bir arama yapabilirim.

SS: “İyi misin?” “Nasılsın?”

there maybe other people who are in a much worse situation

and maybe there is a call I could make

Bir arkadaşım, George Flynn, liderlik için kriterinin,

that would be incredibly valuable to that person

and help build a relationship with future?

size nasıl olduğunuzu sorduklarında

SS: "Are you OK?" "How are you?

You know, a friend of mine, George Flynn,

cevabı gerçekten önemsemeleri olduğunu söyler.

he says his test for a leader is if they ask you how you're doing,

Bu gerçekten hoşuma gidiyor.

CA: Pekala, bu konu hakkında seninle saatlerce konuşabilirim

they actually care about the answer.

ama şimdi birkaç soru cevaplandırmamız lazım.

Kayum’dan bir soru:

And I really like that.

“Eğer geri dönüş yoksa,” söylediğin üzere,

CA: OK, I could talk with you for hours about this,

“o zaman yeni normali inşa etmek için doğru yolda mıyız

but we're going to go to some questions now.

So here's a question from Kayum.

ya da yeni normalin planı konusunda bize yardımcı olabilir misiniz?”

"If there is no way to get back to normal," as you said,

"then are we on the right path of building new normal already?

Plan? Hayır.

Or can you help us with a blueprint that new normal should be based on?"

Rehberlik? Evet.

Bence insanlık --

SS: So blueprint? No.

insanlığın önemli olduğunu hatırlamalıyız.

İnsanlık derken büyük çaplı insanlığı kastetmiyorum,

Guidances? Yes.

içimizdeki insanlığı kastediyorum.

I think that humanity has to be --

COVID ilk olduğunda,

We have to remember that humanity matters.

birçok lider insanlığına yaslandı.

And when I say humanity, I don't mean big-H Humanity,

COVID’den önce etkili ya da etkisiz liderler olmaları önemli olmaksızın,

I mean little-H humanity, our humanity.

When COVID first happened,

birçoğu telefon açıp “İyi misin?” diye sordular.

so many leaders leaned on their humanity,

Ekiplerini aradılar, sadece kontrol etmek için.

Ya da arkadaşlarını aradılar, sadece “İyi misin? Nasılsın?” demek için.

whether they were effective or ineffective leaders prior to COVID,

many of them picked up the phone and said, "Are you OK?"

Bunu yapmak için küresel bir salgına ihtiyacımız yok.

They called their teams just to check in on them.

Buna iyi liderlik denir

Or they called their friends to say, "Are you OK? How are you?"

ve bunu sürekli yapmamız lazım.

Bizim altımızdakileri de, kendi altındakiler için aynısını yapma konusunda

Well, we don't need a global pandemic to do that.

teşvik etmeliyiz.

That's called good leadership

Bu şekilde hiyerarşi hâlâ etkili olabilir.

and we should be doing that all the time.

And we should be encouraging those in our charge to do the same

Umarım bu böyle kalır.

Umarım bu böyle kalır.

Umarım telefonda konuşmak devam eder de

for those in their charge.

You know, the hierarchy can still be effective that way.

eskisi gibi sadece mesajlaşmaya geri dönmeyiz.

I hope that remains.

I hope that remains.

Umarım telefonlarımızı bir kenara bırakıp ailece akşam yemeği yemeye devam ederiz.

I hope the use of the telephone remains.

That we don't just go back to texting all the time.

Bence pek çok çocuk,

I hope that putting our phones away and having family dinner remains.

eğer varsa kardeşleriyle daha güçlü ilişkiler kurarak

ve birlikte çok zaman geçirdikleri için ebeveynleriyle daha güçlü ilişkiler

I think there's a lot of kids

kurarak bu süreci atlatacak.

that will actually come through this

Aileleri işle meşgul olduğundan dolayı daha öncesinde ihtiyaç duydukları ilgiyi

with stronger relationships with their siblings if they have them,

alamayıp zorlanmış olabilen çocuklar,

and stronger relationship with their parents

yani, anneleri ve babaları tüm gün Zoom toplantıları ile meşgul olsalar bile,

because they had so much time together.

And kids who may have struggled prior

because they weren't getting the kind of attention they needed

normalde bir fincan kahve veya başka bir şey almaya gidecekleri o saatte

because their parents were so busy with work,

you know, even if mom or dad are busy on a Zoom call all day,

çocuklarına odaklanabilirler.

Bence pek çok çocuk bundan yararlanacak.

that hour that they would ordinarily just go get a cup of coffee or something,

Çocuklar son derece uyumludur.

Son derece uyumlulardır.

that they could focus on their kid.

CA: Mariusz’dan bir soru:

I think a lot of kids actually will come out of this.

“Neden”imizi nasıl keşfedebileceğimize dair bazı ipuçları verebilir misiniz?

And kids are remarkably adaptable.

They're remarkably adaptable.

SS: Kesinlikle.

Size arkadaşlarınızla yapabileceğiniz küçük bir alıştırma vereceğim.

CA: Here’s a question from Mariusz.

"Could you give us some tips on how to discover our Why?"

İsmi Arkadaş Alıştırması.

Sevdiğiniz ve sizi seven bir arkadaş bulun.

Sizi sabahın üçünde arasalar bile telefonunu açtığınız,

SS: Absolutely.

I'll give you a little exercise that you can do with your friends.

onun da sizin için aynısını yapacağını bildiğiniz kişi.

It's called the Friends Exercise.

Bunu kardeşinizle ya da eşinizle yapmayın.

Find a friend you love and who loves you.

The person who, if they called you at three o'clock in the morning,

Ebeveyninlerinizle yapmayın.

Bu ilişkiler çok yakın.

you take the call and you know they would do the same for you.

Bunu en iyi arkadaşınızla yapın.

Ona gidin ve şu basit soruyu sorun:

Do not do this with a sibling or a spouse.

Do not do this with a parent.

“Biz neden arkadaşız?”

Those relationships are too close.

Size deliymişsiniz gibi bakacaklardır,

Do it with a best friend.

çünkü onlardan hislerini kelimelere dökmelerini istiyorsunuz.

And go up to them and ask the simple question,

Onlardan beynin duyguları kontrol etmeyen bölümünü, neokorteksi kullanmalarını,

"Why are we friends?"

And they're going to look at you like you're crazy

ve limbik beyinde var olan şeyi dile dökmelerini istiyorsunuz,

because you're asking them to put into words a feeling.

You're asking them to use a part of the brain, the neocortex,

ki bunu yapamaz.

Bu yüzden bu aslında çok zor bir soru.

that doesn't control feelings,

“Bilmiyorum” diyeceklerdir.

and to put the thing that exists in the limbic brain into language,

Bilmiyor değiller, sadece kelimelere dökemiyorlar.

which it doesn't do.

İşin garip yanı, böylece “neden” sorusunu bırakıyorsunuz,

And so it's actually a very difficult question.

ve “ne” diye sormaya başlıyorsunuz, çünkü “ne” rasyonel bir soru, değil mi?

They're going to say, "I don't know."

It's not that they don't know, it's that they can't put it into words.

“Benimle ilgili ne olursa olsun yanımda olmanı sağlayacak şey nedir?”

Ironically, you stop asking the question why

Nasıl cevap vereceklerini bilemeyecekler.

and you start asking the question, "what" because "what" is a rational question.

Sizi tarif etmeye başlayacaklar.

“Bilmiyorum ki, komiksin, sana güveniyorum, her zaman yanımda oldun.”

"What is it about me that I know that you would be there for me

Şeytanın avukatlığını yapıyorsunuz. Güzel. Bu arkadaşın tanımı.

no matter what?"

And they won't know how to answer it.

They'll start describing you.

“Ne olursa olsun yanımda olmanı sağlayan özelliğim spesifik olarak nedir?”

"I don't know, you're funny, I trust you.

You've always been there for me."

Aynı şeyi yapmaya devam edecekler.

O sizi tarif etmeye çalışacak, siz şeytan avukatını oynamaya devam edeceksiniz.

You play devil's advocate.

"Good. That's the definition of a friend.

What specifically is it about me

Anladınız siz.

En sonunda pes edecekler ve kendilerini anlatmaya başlayacaklar.

that I know you'd be there for me no matter what?"

And they'll continue to do the same.

They'll keep trying to describe you. You keep playing devil's advocate.

Diyecekler ki, bunu bir arkadaşıma yaptığımda bana söylediği şuydu:

You get the idea.

“Bilmiyorum Simon. Senle konuşmak zorunda bile değilim.

Eventually they'll give up and they'll start describing themselves.

Sadece seninle aynı odada otururken bile ilham almış hissediyorum.

And they'll say,

Tüylerim diken diken olmuştu, şu an bile oluyor.

and this is what my friend said to me when I did it with them,

Hayatlarında sahip olduğunuz değeri ifade edecekler

"I don't know, Simon. I don't even have to talk to you.

ve siz de buna duygusal bir tepki vereceksiniz,

I could just sit in the same room as you and I feel inspired."

tüylerin diken diken olması ve gözlerin dolması gibi.

And I got goosebumps, I'm getting them right now.

Çünkü söyledikleri şey, “Neden”iniz. “Neden”iniz dünyaya verdiğiniz şeydir.

They will articulate the value you have in their life

Bunu birçok arkadaşınızla yapabilirsiniz ve tam olarak aynı olmasa bile

and you will have some sort of emotional response,

goosebumps or you'll well up,

neredeyse aynı şeyi söyleyecekler.

because what they're telling you is your Why,

Çünkü bu sizin “Neden”iniz.

Bu, sizin dünyaya verdiğiniz şey.

your Why is the thing you give to the world.

Yani size tam bir açıklama vermeyebilir

You can do this with multiple friends and they will say almost exactly,

fakat “Neden” inizin ne olduğu konusunda sizi fikir sahibi yapacaktır.

if not the exact same thing, because that is your Why.

CA: Anonim bir soru var.

That is the thing you give to the world.

“Şu anda depresyonla mücadele eden bir arkadaşım var ve eskisi gibi değil.

So it may not give you exact language,

but it will put you squarely in the ballpark for what your Why is.

CA: Here's an anonymous question.

Ona ne demem gerektiğini bilmiyorum.

"I have a friend who is currently struggling with depression,

‘Nasılsın’, ‘Nasıl yardım edebilirim’ gibi sorulardan aslında rahatsız oluyor.”

and he's just not like he used to be.

SS: Şöyle ki, birkaç sene önce kazara öğrendiğim şeylerden birisi de,

I don't know what to say to him.

He's actually annoyed by the question, 'How are you doing?'

bazen demeçler sorulardan daha çok işe yarıyor.

Çünkü sorular geçiştirilebilir, değil mi?

How can I offer my help?"

SS: So one of the things I learned by accident a couple of years ago

COVID sırasında bunu hepimiz yaptık.

“Nasılsın?” “İyi, iyi.” Herkes iyi, değil mi?

is sometimes statements work better than questions.

Bununla ne yapabilirsiniz ki?

Because questions people can avoid, right?

O yüzden soru sormak yerine, bir açıklama yapmayı deneyin.

This is what we all did during COVID.

"How are you?" "Fine. Fine." Everyone's fine, right?

“Bir şeyler yanlış.”

And then what do you do with that?

“Bir şeyler farklı.”

And so try making a statement, right?

“Sen aynı değilsin.”

“Senin için endişeleniyorum.”

Açıklama yapın.

Something's wrong.

Bu, konuşmayı başka yöne çekmeleri için çok az alan bırakır.

Something's different.

You're not the same.

I'm worried about you.

Make statements.

And it leaves very little room

“Sen tanıdığım insan değilsin.”

for somebody to divert the conversation.

Bunu sevgi ve empatiyle yapın ve en önemlisi ise

sorunu çözmeye çalışmayın.

You're not the person I know.

Özellikle de zor bir konuşma yapmaya başladığınızda,

And do it with love and empathy and the most important thing,

sorunu çözmek için orada değilsiniz.

Siz, size açılmaya istekli olacakları bir ortam yaratmak için oradasınız.

don't show up to solve the problem.

Especially when you're starting to have a difficult conversation,

Tek amaç bu.

Dolayısıyla, soru sormak yerine demeçte bulunmayı deneyin.

you don't show up to solve the problem.

You show up to create an environment

CA: Son soru, bunu kendim için soracağım.

in which they'd be willing to open up to you.

That's the only goal.

Simon, “herkes liderdir” derken tam olarak ne demek istiyorsun?

So try a statement instead of a question.

CA: So here's the last question, I'm going to ask this for me.

SS: Liderlik rütbe ya da unvanla ilgili bir şey değildir.

What do you mean, Simon, when you say that everyone is a leader?

Kuruluşların en üst kademelerinde yer alıp da lider olmayan pek çok insan tanıyorum.

Dediklerini yapıyoruz çünkü üzerimizde otoriteleri var

SS: Leadership has nothing to do with rank or title.

ama onlara güvenmiyoruz ve onların yolundan gitmeyiz.

I know many people who sit at the highest levels of organizations

Ancak aynı zamanda kurumların çok alt kademelerinde yer alan,

who are not leaders.

resmi bir rütbesi ve yetkisi olmayan

We do as they tell us because they have authority over us,

ama yine de sağındaki ve solundaki kişiyle ilgilenmeyi seçen birçok insan tanıyorum

but we don't trust them and we wouldn't follow them.

And yet I also know many people who sit at very low levels of organizations

ve onlara güvenir ve peşlerinden her yere gideriz.

that have no formal rank and no formal authority,

Liderlik, etrafımızdakilerin yükseldiğini görme sorumluluğudur.

and yet they've made the choice

Etrafınızdakilerle ilgilenme sorumluluğudur.

to look after the person to the left of them

Liderlik budur.

and the person to the right of them,

Yani sorumlu olmakla değildir,

and we would trust them and follow them anywhere.

sorumluluğumuz altındakilerle ilgilenmektir.

Leadership is the responsibility to see those around us rise.

Unvanın ve yetkinin size sağladığı tek şey,

It's the responsibility to take care of those around us.

daha büyük ölçekte liderlik etmektir.

That's what leadership is.

It's not about being in charge.

Her birimiz sahip olmayı dilediğimiz lider olma fırsatına sahibiz.

It's about taking care of those in our charge.

And the only thing title and authority allow you to do

Her birimiz.

CA: Simon, zamanını ayırdığın için çok teşekkürler.

is lead with greater scale.

Every single one of us has the opportunity to be the leader we wish we had.

SS: Teşekkürler Chris.

Kendinize iyi bakın. Birbirimize iyi bakalım.

Every single one of us.

[Kaçırmak istemeyeceğiniz merak uyandırıcı etkinliklere erişin.

CA: Simon, thank you so much for spending this time with us.

Ted.com/membership adresinden TED üyesi olun.]

SS: Thanks, Chris. I really appreciate it.

Take care of yourself. Take care of each other.

[Get access to thought-provoking events you won't want to miss.

Become a TED member at ted.com/membership.]