Why it's so hard to make healthy decisions | David Asch

Çeviri: Furkan Zonturoğlu Gözden geçirme: Ezgisu Karakaya

It's April of 2007,

Tarih 2007, Nisan.

New Jersey Eyaleti Valisi Jon Corzine,

and Jon Corzine, the Governor of New Jersey,

is in this horrific car accident.

korkunç bir trafik kazası geçirir.

He's in the right front passenger seat of this SUV

Araba Garden State Bulvarı'nda çarptığında

when it crashes on the Garden State Parkway.

arabanın sağ ön koltuğunda oturmaktadır.

He's transported to a New Jersey trauma center

Birkaç kırık kemik ve birden fazla kesikle

with multiple broken bones and multiple lacerations.

New Jersey travma merkezine sevk edilir.

He needs immediate surgery, seven units of blood,

Acilen ameliyata, 7 ünite kana,

a mechanical ventilator to help him breathe

nefes almasına yardım edecek bir solunum cihazına

and several more operations along the way.

ve bütün bunlara ek olarak birkaç operasyona daha ihtiyacı vardır.

It's amazing he survived.

Hayatta kalması inanılmaz.

But perhaps even more amazing,

Belki de daha şaşırtıcı olan

he was not wearing a seat belt.

emniyet kemerini takmıyor olmasıydı.

And, in fact, he never wore a seat belt,

Aslında hiç emniyet kemeri takmazdı.

and the New Jersey state troopers who used to drive Governor Corzine around

Vali Corzine'ın şoförlüğünü yapan New Jersey eyalet askerleri

used to beg him to wear a seat belt,

emniyet kemeri takması için ona yalvarırdı

but he didn't do it.

ama o asla takmazdı.

Now, before Corzine was Governor of New Jersey,

Corzine New Jersey valisi olmadan önce

he was the US Senator from New Jersey,

New Jersey'den ABD senatörüydü.

and before that, he was the CEO of Goldman Sachs,

Ondan öncesinde yüz milyonlarca dolar kazanarak

responsible for taking Goldman Sachs public,

halka açmakla sorumlu olduğu

making hundreds of millions of dollars.

Goldman Sachs'in CEO'suydu.

Now, no matter what you think of Jon Corzine politically

Jon Corzine hakkında politik olarak veya nasıl para kazandığıyla ilgili

or how he made his money,

ne düşünürseniz düşünün

nobody would say that he was stupid.

kimse onun aptal olduğunu söylemezdi.

But there he was,

Ama işte orada, trafik kazasında,

an unrestrained passenger in a car accident,

her Amerikalının emniyet kemerinin hayat kurtardığını bildiği bir anda

at a time when every American knows that seat belts save lives.

o, kontrolsüz bir yolcuydu.

This single story reflects a fundamental weakness

Bu, bizim sağlık tutumumuzu geliştirmeye olan yaklaşımımızdaki

in our approach to improving health behavior.

temel bir zayıflığı yansıtıyor.

Nearly everything we tell doctors and everything we tell patients

Doktorlara ve hastalara anlattığımız

neredeyse her şey mantıksal davrandığımız fikrine dayalı.

is based on the idea that we behave rationally.

If you give me information, I will process that information in my head,

Eğer bana bir bilgi verirseniz bu bilgiyi önce beynimde işleyeceğim

and my behavior will change as a result.

ve sonuç olarak tutumum değişecek.

Do you think Jon Corzine didn't know that seat belts save lives?

Jon Corzine, emniyet kemerinin hayat kurtardığını bilmiyor muydu?

Do you think he, like, just didn't get the memo?

Yoksa, bildiri ona ulaşmamış mıydı?

(Laughter)

(Kahkaha)

Jon Corzine did not have a knowledge deficit,

Jon Corzine'ın bilgi eksikliği yoktu,

he had a behavior deficit.

davranış eksikliği vardı.

It's not that he didn't know better.

Daha iyisini bilmiyor değildi.

He knew better.

Daha iyisini biliyordu.

It's that he didn't do better.

Ama daha iyisini yapmadı.

Instead, I think the mind is a high-resistance pathway.

Bence, aksine, zihin yüksek dirençli bir yol.

Changing someone's mind with information is hard enough.

Bilgiyle birinin fikrini değiştirmek yeterince zor.

Changing their behavior with information

Bilgiyle davranışlarını değiştirmekse

is harder still.

daha da zor.

The only way we're going to make substantial improvements

Sağlık ve sağlık hizmetleri alanında

in health and health care

önemli gelişmeler yapabileceğimiz tek yol

is to make substantial improvements in the behavior of health and health care.

bu alanlardaki davranışlarda önemli gelişmeler yapmaktır.

If you hit my patellar tendon with a reflex hammer,

Eğer diz kapağı tendonuma bir refleks çekici ile vurursanız

my leg is going to jerk forward,

bacağım öne doğru fırlar.

and it's going to jerk forward a lot faster and a lot more predictably

Bu, kendim düşündüğümde yapabileceğimden

çok daha hızlı ve çok daha öngörülebilir bir şekilde olur.

than if I had to think about it myself.

It's a reflex.

Bu bir refleks.

We need to look for the equivalent behavioral reflexes

Eşdeğer davranış refleksleri bulmalıyız.

and hitch our health care wagon to those.

Sağlık hizmetleri vagonumuzu bunlara bağlamalıyız.

Turns out, though,

Fakat görülüyor ki

that most conventional approaches to human motivation

insan davranışlarına yönelik çoğu geleneksel yaklaşım

are based on the idea of education.

eğitim fikrine dayalı.

We assume that if people don't behave as they should,

İnsanların davranmaları gerektiği gibi davranmamalarının sebebinin

it's because they didn't know any better.

daha iyisini bilmemeleri olduğunu varsayıyoruz.

"If only people knew that smoking was dangerous, they wouldn't smoke."

"İnsanlar, sigaranın zararlı olduğunu bilseler onu kullanmaz."

Or, we think about economics.

Ya da ekonomiyi düşünelim.

The assumption there is that we're all constantly calculating

Varsayıma göre hepimiz sürekli

the costs and benefits of every one of our actions

yaptıklarımızın maliyetini ve yararlarını hesaplıyoruz.

and optimizing that to make the perfectly right, rational decision.

Bunları mükemmel doğru ve mantıklı karara dönüştürmek için kullanıyoruz.

If that were true, then all we need to do

Eğer bu doğru olsaydı tek yapmamız gereken

is to find the perfect payment system for doctors

doktorlar için en iyi ödeme sistemini

or the perfect co-payments and deductibles for patients,

ya da hastalar için en iyi katkı payını ve kesinti sistemini bulmak olurdu.

and everything would work out.

Böylece her şey çözülür.

A better approach lies in behavioral economics.

Daha iyi bir yaklaşım, davranışsal ekonomide yatıyor.

Behavioral economists recognize that we are irrational.

Davranışsal ekonomistler mantıksız olduğumuzu kabul ediyor.

Our decisions are based on emotion,

Kararlarımız duygularımıza, çevremize

or they're sensitive to framing or to social context.

ya da bakış açımıza bağlı.

We don't always do what's in our own long-term best interests.

Her zaman kendi uzun vadeli çıkarlarımıza uygun olanı yapmıyoruz.

But the key contribution to behavioral economics

Fakat davranışsal iktisadın en önemli katkısı

is not in recognizing that we are irrational;

mantıksız olduğumuzu tanımak değil;

it's recognizing that we are irrational in highly predictable ways.

son derece öngörülebilir şekillerde mantıksız olduğumuzu kabul etmesi.

In fact, it's the predictability of our psychological foibles

Hatta üstesinden gelmek için stratejiler planlamamıza olanak tanıyan,

that allows us to design strategies to overcome them.

psikolojik zaaflarımızın öngörülebilirliğinin kendisi.

Forewarned is forearmed.

Erken uyarılan erken önlem alır.

In fact, behavioral economists often use

Aslında, davranışsal ekonomistler

precisely the same behavioral reflexes that get us into trouble

bizi belaya sokan davranışsal kodların tam da aynısını sıkça kullanır.

and turn them around to help us,

Onları bizi incitmek yerine

bize yardım etmeleri için tepetaklak ederler.

rather than to hurt us.

We see irrationality play out in something called "present bias,"

“Mevcut önyargı” denilen şeyde maktıksızlık ortaya çıkıyor.

where the outcomes in front of us are much more motivating

O anki sonuçların, gelecekteki çok daha önemli sonuçlardan

than even more important outcomes far in the future.

daha motive edici olması.

If I'm on a diet -- and I'm always on a diet --

Diyet yapıyorsam -- ki her zaman diyetteyim --

(Laughter)

(Kahkaha)

and someone offers me a luscious-looking piece of chocolate cake,

Birisi bana nefis görünümlü bir parça çikolatalı kek sunarsa

I know I should not eat that chocolate cake.

onu yememem gerektiğini bilirim.

That chocolate cake will land on that part of my body -- permanently --

Bu çikolatalı kek, vücudumda -- kalıcı olarak --

where that kind of food naturally settles.

bu tür yiyeceklerin doğal olarak yerleştiği kısma inecek.

But the chocolate cake looks so good and delicious,

Ama çikolatalı kek çok güzel ve lezzetli görünüyor.

and it's right in front of me,

Tam da önümde duruyor.

and the diet can wait 'til tomorrow.

Diyet yarına kadar bekleyebilir.

I used to love the comedian Steven Wright.

Komedyen Steven Wright'ı severdim.

He would have these Zen-like quips.

Zen tarzı esprilere sahip.

My favorite one was this:

En sevdiğim şuydu:

"Hard work pays off in the future,

"Zor iş gelecekte işe yarar

but laziness pays off right now."

ama tembellik karşılığını şu anda verir."

(Laughter)

(Kahkaha)

And patients also have present bias.

Hastaların da mevcut önyargısı vardır.

If you have high blood pressure,

Yüksek tansiyonunuz varsa,

even if you would desperately like to avoid a stroke,

hatta inmeden kaçınmak istersiniz,

and you know that taking your antihypertensive medications

antihipertansif ilaçlarınızı almanın

is one of the best ways to reduce that risk,

bu riski azaltmanın en iyi yollarından biri olduğunu bilirsiniz.

the stroke you avoid is far in the future and taking medications is right now.

Kaçınacağınız inme çok uzak gelecekte ve ilaç almanın vakti tam da şimdi.

Almost half of the patients who are prescribed high blood pressure pills

Yüksek tansiyon hapı kullanan hastaların neredeyse yarısı,

stop taking them within a year.

bir yıl içinde bunları almayı bırakır.

Think of how many lives we could save

Sadece bu tek problemi çözerek

if we could solve just that one problem.

kaç hayat kurtarabileceğimizi düşünün.

We also tend to overestimate the value of small probabilities.

Küçük olasılıkların değerini abartma eğilimindeyiz.

This actually explains why state lotteries are so popular,

Bu aslında devlet piyangolarının

even though they return pennies on the dollar.

neden bu kadar popüler olduğunu açıklıyor.

Now, some of you may buy lottery tickets --

Bazılarınız piyango bileti satın alabilir

it's fun, there's the chance you might strike it rich ...

Eğlenceli, zengin olma şansınız var...

But let's face it:

Ama yüzleşelim:

this would be a horrible way to invest your retirement savings.

Bu, emeklilik tasarruflarınıza yatırım yapmanın korkunç bir yolu olacaktır.

I once saw a bumper sticker -- I am not making this up -- that said,

Bir keresinde bir tampon çıkartması gördüm, uydurmuyorum -- diyordu ki:

"State lotteries are a special tax on people who can't do math."

"Devlet piyangoları matematik bilmeyen insanlara özel bir vergi."

(Laughter)

(Kahkaha)

It's not that we can't do the math,

Matematiği bilmememizden değil,

it's that we can't feel the math.

matematiği hissedemediğimizden.

And we also pay much too much attention to regret.

Ayrıca pişmanlığa fazla önem veriyoruz.

We all hate the feeling of missing out.

Hepimiz kaçırma hissinden nefret ediyoruz.

So, actually, there was this recent lottery,

Yakın zamanda

a mega-jackpot lottery,

büyük getirisi olan

that had a huge payoff, something like over a billion dollars.

bir milyar dolarlık ikramiye piyangosu var.

And everyone in my office is pooling money to buy lottery tickets,

Ofisimdeki herkes piyango bileti almak için para biriktiriyor.

and I'm not having any of this.

Ben bunlardan biri değilim.

There I am, like, swaggering around the office,

Orada, ofisin etrafında hava atarcasına dolaşıyorum.

"Lotteries are a special tax on people who can't do math."

"Devlet piyangoları matematik bilmeyen insanlara özel bir vergi."

(Laughter)

(Kahkaha)

And then it hits me:

Sonra kafama dank ediyor.

uh oh.

Hay aksi.

What if they win?

Ya kazanırlarsa?

(Laughter)

(Kahkaha)

I'm the only one who shows up at work the next day.

Ertesi gün işe gelen tek kişi benim.

(Laughter)

(Kahkaha)

Now, it's not that I didn't want my colleagues to win.

Meslektaşlarımın kazanmasını istemediğimden değil.

I just didn't want them to win without me.

Yalnızca bensiz kazanmalarını istemedim.

Now, it would have been easier if I had just taken my 20-dollar bill

Yirmi dolarımı alıp ofisteki kağıt öğütücüsüne koymam

and put it into the office shredder,

daha kolay olurdu.

Sonuç da değişmezdi.

and the results would have been the same.

Even though I knew I shouldn't participate,

Katılmamam gerektiğini bilsem de,

I handed over my $20 bill,

yirmi dolarımı teslim ettim

and I never saw it again.

ve bir daha asla görmedim.

(Laughter)

(Kahkaha)

We've done a bunch of experiments with patients

Hastalara bu elektronik hap şişelerini verdiğimiz

in which we give them these electronic pill bottles

bir sürü deney yaptık,

so we can tell whether they're taking their medication or not.

Böylece ilaçlarını alıp almadıklarını söyleyebilirdik.

And we reward them with a lottery.

Onları bir piyango ile ödüllendiriyoruz.

They get prizes.

Ödül alıyorlar.

But they only get prizes

Ödül almalarının tek koşulu

if they had taken their medication the day before.

ilaçlarını önceki gün almaları.

If not, they get a message that says something like,

Almazlarsa, şöyle bir mesaj alırlar:

"You would have won a hundred dollars,

"Yüzlerce dolar kazanabilirdin,

but you didn't take your medicine yesterday, so you don't get it."

ama dün ilacını almadın, bu yüzden kaybettin."

Well, it turns out, patients hate that.

Görünen o ki, hastalar bundan nefret ediyor.

They hate the sense of missing out,

Kaçırma hissinden nefret ediyorlar.

and because they can anticipate that feeling of regret

Pişmanlık duyacaklarını öngörebiliyorlar.

and they'd like to avoid it,

Bundan kaçmak istiyorlar.

they're much more likely to take their medications.

İlaçlarını alma olasılıkları bu şekilde çok daha fazla.

Harnessing that sense of hating regret works.

Pişmanlıktan nefret etme duygusunu kullanmak işe yarıyor.

And it leads to the more general point,

Bu daha genel bir noktaya götürür.

which is: once you recognize how people are irrational,

İnsanların nasıl mantıksız olduklarını fark ettikten sonra,

you're in a much better position to help them.

onlara yardım etmek için çok daha iyi bir konumda olursunuz.

Now, this kind of irrationality works out even in men's restrooms.

Bu tür bir mantıksızlık erkek tuvaletlerinde bile işe yarıyor.

So, for those of you who don't frequent urinals,

Tuvalete sık çıkmayanlar için

bunu açıklamama izin verin.

let me break this down for you.

(Laughter)

(Kahkaha)

There is pee all over the floor.

Zeminin her yerinde idrar var.

(Laughter)

(Kahkaha)

And it turns out that you can solve this problem

Bu sorunu, pisuvarın arkasına

by etching the image of a fly in the back of the urinal.

bir sinek görüntüsü yerleştirerek çözebileceğiniz ortaya çıkıyor.

(Laughter) (Applause)

(Kahkaha) (Alkışlar)

And it makes perfect sense.

Bu çok mantıklı.

(Laughter)

(Kahkaha)

If I see a fly,

Eğer bir sinek görürsem,

I'm gonna get that fly.

o sineği alacağım.

(Laughter)

(Kahkaha)

That fly is going down.

O sinek aşağıya kayıyor.

(Laughter)

(Kahkaha)

Now, this naturally begs the question that if men can aim,

Aklımıza şu taklıyor:

Erkekler bunu kendileri doğal olarak tutturabiliyorsa neden yere işiyor?

why were they peeing on the floor in the first place?

In fact, if they were going to pee on the floor,

Aslında, yere işeyeceklerse

neden pisuvarın önünde işesinler ki?

why pee in front of the urinal?

You could pee anywhere.

Her yere işeyebilirsiniz.

(Laughter)

(Kahkaha)

And the same thing works in health care.

Aynı şey sağlık hizmetleri için de geçerlidir.

We had a problem in our hospital

Hastanemizde, doktorların

in which the physicians were prescribing brand-name drugs

genel bir ilaç mevcut olduğu halde

marka ilaçları reçetelere yazdığı bir sorun yaşadık.

when a generic drug was available.

Each one of the lines on this graph represents a different drug.

Bu grafikteki çizgilerin her biri farklı bir ilacı temsil ediyor.

And they're listed according to how often they're prescribed as generic medications.

Genel ilaçlar olarak ne sıklıkla reçete edildiklerine göre listelenirler.

Those are the top are prescribed as generics 100 percent of the time.

Bunlar en üstte olanların yüzde yüzünde genel olarak reçete edilir.

Those down at the bottom are prescribed as generics

Altta olanlar, zamanın yüzde yirmisinden

less than 20 percent of the time.

daha az normal olarak reçete edilir.

And we'd have meetings with clinicians and all sorts of education sessions,

Klinisyenlerle görüşmelerimiz ve eğitim toplantılarımız olurdu.

and nothing worked --

Hiçbir şey işe yaramadı.

all the lines are pretty much horizontal.

Tüm çizgiler hemen hemen yatay.

Until, someone installed a little piece of software

Ta ki birisi elektronik sağlık kaydına,

markalı ilaçlar yerine genel ilaçların

in the electronic health record

that defaulted the prescriptions to generic medications

reçetelere varsayılan olarak yazılmasını ayarlayan

instead of the brand-name drugs.

küçük bir yazılım yükleyene kadar.

Now, it doesn't take a statistician

Artık bu sorunun bir gecede çözüldüğünü görmek için

to see that this problem was solved overnight,

bir istatistikçi gerekmiyor.

and it has stayed solved ever since.

O zamandan beri sorun çözüldü.

In fact, in the two and a half years since this program started,

Hatta, bu programın başlamasından bu yana geçen iki buçuk yıl içinde

our hospital has saved 32 million dollars.

hastanemiz 32 milyon dolar tasarruf sağladı.

Let me say that again: 32 million dollars.

Tekrar söyleyeyim: 32 milyon dolar.

And all we did was make it easier

Tüm yaptığımız, doktorların başından beri yapmak istediklerini

for the doctors to do what they fundamentally wanted to do all along.

yapmasını kolaylaştırmak oldu.

It also works to play into people's notions of loss.

Aynı zamanda insanların kayıp kavramlarıyla oynamak için de çalışır.

We did this with a contest to help people walk more.

Bunu insanların daha fazla yürümesine yardımcı olacak bir yarışma ile yaptık.

We wanted everyone to walk at least 7,000 steps,

Herkesten en az 7 bin adım atmasını istedik.

and we measured their step count

Adım sayısını

with the accelerometer on their cell phone.

cep telefonlarındaki adımsayarla ölçtük.

Group A, the control group, just got told whether they had walked

A grubu, kontrol grubu,

7,000 steps or not.

7 bin adım atıp atmadıklarını söylediler.

Group B got a financial incentive.

B grubu mali teşvik aldı.

We gave them $1.40 for every day they walked 7,000 steps.

7 bin adım attıkları her gün için 1,40 dolar verdik.

Group C got the same financial incentive,

C Grubu aynı finansal teşviki aldı.

but it was framed as a loss rather than a gain:

Kazançtan ziyade kayıp olarak ele alındı:

$1.40 a day is 42 dollars a month,

Günde 1,40 dolar; ayda 42 dolar.

so we gave these participants 42 dollars at the beginning of each month

Bu katılımcılara her ayın başında

in a virtual account that they could see,

görebilecekleri bir sanal hesapta 42 dolar verdik.

and we took away $1.40 for every day they didn't walk 7,000 steps.

7 bin adım atmadıkları her gün için 1,40 dolar aldık.

Now, an economist would say that those two financial incentives

Bir iktisatçı bu iki mali teşvikin

are the same.

aynı olduğunu söyler.

For every day you walk 7,000 steps, you're $1.40 richer.

7 bin adım attığınız her gün 1,40 dolar daha zenginizsiniz.

But a behavioral economist would say that they're different,

Ancak davranışsal bir ekonomist, bunun farklı olduğunu söyler.

because we're much more motivated to avoid a $1.40 loss

Çünkü 1,40 dolarlık zararı önlemek daha motive edici.

than we are motivated to achieve a $1.40 gain.

1,40 dolarlık kazanç elde etmek için olduğumuz motiveden çok daha fazla.

And that's exactly what happened.

Olan tam da bu.

Those in the group that received $1.40 for every day they walked 7,000 steps

Grupta 7 bin adım attıkları her gün için 1,40 dolar alanların

hedeflerine ulaşma olasılıkları kontrol grubundakinden daha fazla değildi.

were no more likely to meet their goal than the control group.

The financial incentive didn't work.

Finansal teşvik işe yaramadı.

But those who had a loss-framed incentive

Ancak, zarar bazlı teşvike sahip olanlar

met their goal 50 percent more of the time.

hedeflerine yüzde elli daha fazla ulaştı.

It doesn't make economic sense, but it makes psychological sense,

Ekonomik olarak mantıklı değil ama psikolojik olarak mantıklı.

because losses loom larger than gains.

Kayıplar kazançlardan çok daha büyük görünür.

And now we're using loss-framed incentives to help patients walk more,

Hastaların daha fazla yürümesine, kilo vermesine

ve ilaçlarını almasına yardımcı olmak için

lose weight

and take their medications.

kayıp bazlı teşvikler kullanıyoruz.

Money can be a motivator.

Para bir motivasyon aracı olabilir.

We all know that.

Hepimiz bunu biliyoruz.

But it's far more influential when it's paired with psychology.

Ancak psikoloji ile eşleştirildiğinde bu çok daha etkili.

And money, of course, has its own disadvantages.

Elbette paranın kendi dezavantajları var.

My favorite example of this involves a daycare program.

Bunun en sevdiğim örneği bir kreş programını içeriyor.

The greatest sin you can commit in daycare is picking up your kids late.

Kreşte yapabileceğiniz en büyük suç çocuklarınızı geç almak.

No one is happy.

Hiç kimse mutlu değil.

Your kids are crying because you don't love them.

Çocuklarınız ağlıyor çünkü onları sevmiyorsunuz.

(Laughter)

(Kahkaha)

The teachers are unhappy because they leave work late.

Öğretmenler mutsuz çünkü işten geç ayrılıyorlar.

And you feel terribly guilty.

Kendinizi çok suçlu hissediyorsunuz.

This daycare program in Israel decided they wanted to stop this problem,

İsrail'deki bir kreş, bu sorunu durdurmak istediklerine karar verdi.

and they did something that many daycare programs in the US do,

ABD'deki birçok kreşin yaptığı şeyi yaptılar.

which is they installed a fine for late pickups.

Çocuklarını geç teslim alanlar için para cezası.

And the fine they chose was 10 shekels,

Seçtikleri para cezası 10 şekeldi.

which is about three bucks.

Bu yaklaşık üç dolar yapar.

And guess what happened?

Tahmin edin ne oldu?

Late pickups increased.

Geç teslim almalar arttı.

And if you think about it, it makes perfect sense.

Düşünürseniz aslında mantıklı.

What a deal!

Ne anlaşma ama!

For 10 shekels --

10 şekelle --

(Laughter)

(Kahkaha)

you can keep my kids all night!

Çocuklarımı bütün gece alabilirsin!

(Laughter)

(Kahkaha)

They took a perfectly strong intrinsic motivation not to be late,

Geç kalmamak için çok güçlü bir içsel motivasyon aldılar

and they cheapened it.

ve onu ucuzlattılar.

What's worse, when they realized their mistake

Daha kötüsü, hatalarını fark ettiklerinde

and they took away the financial incentive,

ve mali teşviki kaldırdıklarında,

the late pickups still stayed at the high level.

geç alışlar yine de yüksek seviyelerde kaldı.

They had already poisoned the social contract.

Sosyal sözleşmeyi çoktan zehirlemişlerdi.

Health care is full of strong intrinsic motivations.

Sağlık hizmetleri, güçlü içsel motivasyonlarla dolu.

We have doctors and patients who already want to do the right thing.

Doğru olanı yapmak isteyen doktorlarımız ve hastalarımız var.

Financial incentives can help,

Mali teşviklerin yardımı olabilir,

but we shouldn't expect money in health care

ancak sağlık hizmetlerinde paranın

to do all of the heavy lifting.

tüm ağır yükü kaldırmasını beklememeliyiz.

Instead, perhaps the most powerful influencers of health behavior

Bunun yerine, belki de sağlık davranışının en güçlü etkenleri

are our social interactions.

sosyal etkileşimlerimizdir.

Social engagement works in health care,

Sağlık hizmetlerinde sosyal katılım çalışmaları

and it works in two directions.

iki yönde çalışır.

First, we fundamentally care what others think of us.

İlk olarak, başkalarının bizim hakkımızda ne düşündüğüne önem veriyoruz.

And so one of the most powerful ways to change our behavior

Davranışımızı değiştirmenin en güçlü yollarından biri de

is to make our activities witnessable to others.

faaliyetlerimizi başkalarına göstermek.

We behave differently when we're being observed

İzlendiğimizde, normal halimizden

farklı davranırız.

than when we're not.

I've been to some restaurants that don't have sinks in the bathrooms.

Tuvaletlerinde lavabo olmayan bazı restoranlara gittim.

Instead, when you step out, the sink is outside

Bunun yerine, dışarı çıktığınızda

lavabo restoranın ana bölümünde dışarıda,

in the main part of the restaurant,

where everyone can see whether you wash your hands or not.

burada herkes ellerinizi yıkayıp yıkamadığınızı görebilir.

Now, I don't know for sure,

Tam olarak bilmiyorum,

but I am convinced that handwashing is much greater

ancak bu belirli alanlarda el yıkamanın

in those particular settings.

çok daha fazla olduğuna inanıyorum.

We are always on our best behavior when we're being observed.

Gözlemlenirken her zaman en iyi şekilde davranırız.

In fact, there was this amazing study

Aslında, bir Florida hastanesindeki

that was done in an intensive care unit in a Florida hospital.

yoğun bakım ünitesinde yapılan bu şaşırtıcı çalışma vardı.

The handwashing rates were very low, which is dangerous, of course,

El yıkama oranları çok düşük ve tabii ki bu çok tehlikeli.

because it can spread infection.

Enfeksiyonu yayabilir.

And so some researchers pasted a picture of someone's eyes over the sink.

Araştırmacılar, lavaboların üstüne bir insanın gözlerinin resmini koydular.

It wasn't a real person, it was just a photograph.

Gerçek değildi, sadece bir fotoğraftı.

In fact, it wasn't even their whole face, it was just their eyes looking at you.

Bütün bir yüz bile değil. sadece bakan bir çift göz.

(Laughter)

(Kahkaha)

Handwashing rates more than doubled.

El yıkama oranları iki katından fazla arttı.

It seems we care so much what other people think of us

Anlaşılıyor ki başkalarının hakkımızda düşündüklerini

that our behavior improves

o kadar önemsiyoruz ki,

even if we merely imagine that we're being observed.

izlendiğimizi düşünmek bile davranışlarımızı geliştiriyor.

And not only do we care what others think of us,

Sadece insanların bizim hakkımızda ne düşündüklerini önemsemiyoruz,

we fundamentally model our behaviors on what we see other people do.

biz esasında davranışlarımızı insanlarda gördüklerimize göre modelliyoruz.

And it all comes back to seat belts.

Hepsi emniyet kemerine geri geliyor.

When I was a kid, I used to love the "Batman" TV series with Adam West.

Çocukken Adam West' in oynadığı Batman dizisini çok severdim.

Everything that Batman and Robin did was so cool,

Batman'in ve Robin'in yaptığı her şey çok havalıydı.

and, of course, the Batmobile was the coolest thing of all.

Tabii ki Batmobil de en havalı şeydi.

Now, that show aired from 1966 to 1968,

Bu şov, 1966'dan 1968'e kadar yayınlandı.

and at that time, seat belts were optional accessories in cars.

O zamanlar, emniyet kemerleri, arabalarda isteğe bağlı aksesuarlardı.

But the producers of that show did something really important.

Bu şovun yapımcıları, gerçekten önemli bir şey yaptı.

When Batman and Robin got in the Batmobile,

Batman ve Robin Batmobile'e bindiğinde,

the camera would focus on their laps,

kamera kucaklarına odaklanıyordu.

and you would see Batman and Robin put on their seat belts.

Oların emniyet kemerlerini bağladığını görebiliyordunuz.

Now, if Batman and Robin put on their seat belts,

Eğer Batman ve Robin emniyet kemerlerini bağlarlarsa,

you can bet that I was going to wear my seat belt, too.

benim de bağlayacağıma bahse girebilirsiniz.

I bet that show saved thousands of lives.

Bahse girerim o şov, binlerce hayat kurtardı.

And again, it works in health care, too.

Bu, sağlık hizmetlerinde de işe yarıyor.

Doctors use antibiotics more appropriately when they see how other doctors use them.

Diğer doktorların uygulamalarını görünce antibiyotikleri daha uygun kullanıyorlar.

So many activities in health care are hidden, they're unwitnessed,

Sağlık hizmetlerindeki birçok aktivite, gizli ve tanıklık edilemez

but doctors are social animals,

ama doktorlar sosyal hayvanlar.

and they perform better when they see what other doctors do.

Diğer doktorların ne yaptıklarını görünce daha iyi performans gösteriyorlar.

So social influence works in health care.

Yani sosyal etki, sağlık hizmetlerinde işe yarıyor.

So does tying it to notions of regret or to loss aversion.

Pişmanlık ya da nefret kayıplarına bağlamak da öyle.

We would never think of using these tools if we thought that everyone was rational

Eğer herkesin her zaman mantıklı olduğunu düşünseydik,

bu araçları kullanmayı düşünmezdik.

all the time.

Now, just to be clear: I am not condemning rationality.

Açık konuşmak gerekirse: Ben rasyonaliteyi suçlamıyorum.

I mean, that really would be irrational.

Bu gerçekten mantıksız olurdu,

But we all know that it's the nonrational parts of our minds

ama hepimiz biliyoruz ki bu, zihnimizin cesareti, ilhamı,

where we get courage, creativity, inspiration

yaratıcılığı ve tutkuyu alevlendiren diğer her şeyi aldığı

and everything else that sparks passion.

akılcı olmayan kısmı.

And we know something else, too.

Bir şey daha biliyoruz.

We know that we can be much more effective at improving health behavior

Eğer doğanın mantıksız yanlarını görmezden gelmek veya onlarla savaşmak yerine

if we work with the irrational parts of our nature

birlikte çalışırsak

instead of ignoring them or fighting against them.

sağlık tutumlarını geliştirmede çok daha etkili olabiliriz.

When it comes to health care,

Sağlık hizmetleri söz konusu olduğunda,

understanding our irrationality is just another tool in our toolbox.

mantıksızlığımızı anlamak araç kutumuzdaki başka bir araçtır.

And harnessing that irrationality --

Bu mantıksızlıktan yararlanmak

that may be the most rational move of all.

en rasyonel hareket olabilir.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)