The Secret Ingredients of Great Hospitality | Will Guidara | TED

Translator: Jimmy Tangjaitrong Reviewer: Thipnapa Huansuriya

For nearly a decade,

เกือบทศวรรษ

I owned and operated a restaurant called Eleven Madison Park.

ผมเป็นเจ้าของและดำเนินกิจการ ร้านอาหาร อีเลฟเว่น เมดิสัน พาร์ค

To give you some context, if you don't know what that is,

เพื่อให้คุณเห็นภาพ เผื่อคุณไม่รู้ว่ามันคือร้านอะไร

Eleven Madison is a very fancy restaurant

อีเลฟเว่น เมดิสัน คือร้านหรู

on the corner of 24th and Madison here in New York City.

อยู่ตรงหัวมุมถนน 24 ตัดกับถนนเมดิสัน ในเมืองนิวยอร์ก

I mean, like very fancy.

มันหรูจริง ๆ นะ

We're talking servers wearing suits and ties,

พนักงานเซิร์ฟต้องสวมสูทผูกเนคไท

like, crisp, ironed white tablecloths.

มีผ้าปูโต๊ะสีขาวรีดเรียบ

More than 30 cooks in the kitchen serving like 10-, 15-course tasting menus.

มีพ่อครัวมากกว่า 30 ชีวิต ที่ให้บริการเมนูเพื่อลิ้มลองถึง 10-15 ชนิด

I think you get the gist.

ผมว่าคุณเข้าใจแล้วล่ะ

When I got there in 2006, it was kind of a middling brasserie.

ตอนที่ผมซื้อกิจการในปี 2549 มันเป็นแค่ร้านอาหารธรรมดา ๆ

But by the time I sold it at the beginning of 2020,

แต่ตอนที่ผมขายกิจการในปี 2563

it had been named the number one restaurant in the world.

ร้านนี้ถูกขนานนามว่า เป็นร้านอาหารอันดับหนึ่งของโลก

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Now, to be clear,

เพื่อความชัดเจน

our kitchen served unbelievably delicious and incredibly innovative food.

ครัวของเราเสิร์ฟอาหารที่สุดแสนอร่อย และสร้างสรรค์อย่างเหลือเชื่อ

Our service was so gracious

บริการของเราดีมาก ๆ

and as close to technically perfect as possible.

และใกล้เคียงกับความสมบูรณ์แบบ มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

And our dining room ...

ห้องอาหารของเรา...

I mean, just Google a picture.

ผมว่า ลองกูเกิลหารูปดูนะครับ

It's one of the most beautiful out there.

เป็นหนึ่งในร้านที่สวยที่สุด

And it was because of those reasons that we were consistently on the list

ด้วยเหตุผลต่าง ๆ เหล่านี้ เราจึงได้อยู่ในลิสท์

of the 50 best restaurants in the world.

50 ร้านอาหารที่ดีที่สุดในโลก

But it was a hot dog that earned us the number one spot on that list.

แต่เป็นเพราะฮอทดอก ที่ทำให้เราได้เป็นอันดับหนึ่งในลิสท์นั้น

Or rather, the winning strategy that it gave birth to:

หรือน่าจะเป็นเพราะ กลยุทธ์แห่งชัยชนะที่มันได้ให้กำเนิด:

unreasonable hospitality.

การต้อนรับอย่างไม่สมเหตุสมผล

The principle that guided us as we took ordinary transactions

หลักการที่นำทางให้เราปรับการบริการธรรมดา

and turned them into extraordinary experiences.

และเปลี่ยนให้เป็นประสบการณ์สุดพิเศษ

In early 2010,

ช่วงต้นปี 2553

on a busier-than-normal lunch service,

ในช่วงเที่ยงที่ขายดีเป็นพิเศษ

I was in the dining room helping out the servers

ผมอยู่ในห้องอาหาร คอยช่วยเซิร์ฟ

when I found myself clearing appetizers from a table of four foodies

ในตอนที่ผมกำลังเก็บจานอาหารเรียกน้ำย่อย จากโต๊ะของนักชิมสี่คน

on vacation to New York.

ที่มาเที่ยวนิวยอร์ก

And they were going to the airport to head back home after their meal.

ทั้งสี่คนกำลังจะไปสนามบิน เพื่อกลับบ้าน

I overheard them talking.

ผมบังเอิญได้ยินบทสนทนา

"What an amazing trip.

“ช่างเป็นทริปที่สุดยอด

We've been to all the best restaurants."

เราได้เก็บร้านอาหารที่ดีที่สุดมาหมดแล้ว”

And they listed a bunch:

แล้วพวกเขาก็แจกแจง

“Per Se, Le Bernardin, Daniel, Momofuku, now Eleven Madison Park.”

“เพอร์ เซม, เลอ เบอร์นาร์ดิน, แดนเนียล โมโมฟูกุ และอีเลฟเว่น เมดิสัน พาร์ค”

Then another person jumped in:

แล้วอีกคนก็พูดว่า

"Yeah, but the only thing we didn't get to try was a New York City hotdog."

“ใช่ ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่ได้ลิ้มลอง คือฮอทด็อกแห่งมหานครนิวยอร์ก”

You know those moments in a cartoon

คุณเคยเห็นจังหวะนั้นในการ์ตูนไหม

where the animated light bulb goes off over the character's head,

ที่มีหลอดไฟสว่างขึ้น บนหัวของตัวการ์ตูน

signifying they're about to come up with a really good idea?

แสดงให้เห็นว่ากำลังมีไอเดียดี ๆ เกิดขึ้น

If you’d been in the room with me that day,

ถ้าคุณอยู่ในห้องนั้นกับผมในวันนั้น

you would have seen one appear over mine.

คุณจะเห็นหลอดไฟสว่างขึ้น บนหัวของผม

As calmly as I possibly could,

ผมพยายามใจเย็นที่สุด

I walked gracefully back into the kitchen, dropped off the plates,

ผมเดินอย่างสง่างามกลับเข้าไปในครัว วางจานลง

and then literally ran out the front door and down the block to the hotdog cart.

แล้ววิ่งออกจากทางประตูหน้า ตรงไปยังรถเข็นขายฮอทด็อก

I bought a hotdog and ran just as fast back into the kitchen.

ผมซื้อฮอทด็อก แล้ววิ่งกลับเข้าครัวอย่างรวดเร็ว

Now came the hard part:

ถึงช่วงยากละ:

convincing the chef to serve it in our fancy fine dining restaurant.

คือการโน้มน้าวให้เชฟช่วยเสิร์ฟฮอตดอก ในร้านอาหารสุดหรูของเรา

Guys, he looked at me like I'd lost my mind.

เชฟมองมาที่ผม เหมือนผมเป็นคนบ้า

Serving what New Yorkers call "a dirty water dog"

ให้เสิร์ฟสิ่งที่ชาวนิวยอร์กเรียกว่า “ด็อกน้ำสกปรก”

in a fancy four-star restaurant?

ในร้านหรูระดับสี่ดาวเนี่ยนะ

But I asked him to trust me

แต่ผมขอให้เชฟเชื่อใจผม

and I told him it was important to me.

และบอกว่าสิ่งนี้สำคัญกับผมมาก

And eventually he agreed to cut the hotdog up into four perfect pieces,

ในที่สุดเชฟก็ตกลงที่จะ ตัดฮอตดอกออกเป็นสี่ชิ้นเท่า ๆ กัน

adding a little swish of ketchup and a swish of mustard onto each plate

เติมซอสมะเขือเทศ และมัสตาร์ดเล็กน้อยลงไปในแต่ละจาน

and finishing them with a quenelle of sauerkraut and a quenelle of relish.

และปิดท้ายด้วยกะหล่ำปลีดองและเคเนลล์ปรุงรส

Then, before we served at the table their final savory course --

จากนั้น ก่อนที่เราจะเสิร์ฟ อาหารคาวจานสุดท้าย --

which happened to be a honey-lavender glazed Muscovy duck

ซึ่งก็คือเป็ดมัสโกวี เคลือบน้ำผึ้งลาเวนเดอร์

that had been dry aged for two weeks,

ที่ตากแห้งไว้เป็นเวลาสองสัปดาห์

utilizing a technique that had taken years to perfect --

โดยใช้เทคนิคในการปรุงรส ที่ทดลองอยู่หลายปีกว่าจะสมบูรณ์แบบ --

we brought them their hot dog.

เรากลับเสิร์ฟฮอตดอก

I introduced it.

ผมนำเสนอจานนี้

"To make sure you don't go home with any culinary regrets,

“เพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะไม่กลับบ้านไป พร้อมกับความเสียดายเรื่องอาหาร

a New York City hotdog."

ผมขอเสนอ ฮอตดอกจากกรุงนิวยอร์ก”

Guys, they freaked out.

ทุกคนครับ พวกเขาตื่นเต้นตกใจมาก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I'm not kidding.

ผมไม่ได้ล้อเล่นนะ

At that point in my career, I had served thousands of dishes and many, many,

ณ จุดนี้ในอาชีพของผม ผมได้เสิร์ฟอาหารแล้วหลายพันจาน

และมูลค่าอาหารนับหมื่นนับแสนดอลลาร์

many thousands of dollars worth of food.

And I can confidently say that no one had ever reacted to anything I served them

และผมกล้าที่จะพูดว่า ไม่มีใครที่มีปฏิกิริยากับสิ่งที่ผมเสิร์ฟ

better than they reacted to that hotdog.

ได้ดีกว่าคนกลุ่มนี้ที่ตอบสนองต่อฮอตดอก

Each person said it was not only the highlight of their meal,

แต่ละคนต่างพูดว่า มันไม่ใช่แค่ไฮไลท์ของมื้ออาหารของเขา

but of their entire trip to New York,

แต่เป็นไฮไลท์ของทั้งทริปที่นิวยอร์ก

and they'd be telling the story for the rest of their lives.

และเขาจะเล่าเรื่องนี้ไปตลอดชีวิต

See, that hotdog changed the way I approach restaurants

นั่นล่ะครับ ฮอตดอกได้เปลี่ยน วิธีที่ผมดูแลร้านอาหาร

from that point forward.

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

Because up until then, I had been so focused on excellence,

เพราะก่อนหน้านั้น ผมมัวแต่ให้ความสนใจกับความเป็นเลิศ

on all the little details that go into making a meal great,

กับรายละเอียดต่าง ๆ ที่จะทำให้มื้ออาหารนั้นยอดเยี่ยม

that I somehow hadn’t realized something really important:

ผมจึงไม่ตระหนักถึงบางสิ่งที่สำคัญจริง ๆ

That in restaurants,

ว่าในร้านอาหารนั้น

our reason for being is to make people feel seen.

เหตุผลที่เราเป็นเรา คือการทำให้คนรู้สึกว่าเขาได้รับความสนใจ

It's to make them feel welcome.

ทำให้เขารู้สึกว่าถูกต้อนรับ

It's to give them a sense of belonging.

ให้เขารู้สึกเป็นส่วนหนึ่ง

See, in restaurants, the food, the service, the design,

เห็นมั้ยว่าในร้านอาหารนั้น อาหาร การบริการ การออกแบบ

they're simply ingredients in the recipe of human connection.

พวกมันเป็นเพียงส่วนผสม ของสูตรความสัมพันธ์ของมนุษย์

That is hospitality.

มันคือการต้อนรับ

And I realized,

และผมได้ตระหนัก

if we could be unreasonable in our pursuit of that,

ถ้าเราจะลองต้อนรับขับสู้แบบเกินกว่าเหตุ

we could give people the kind of experiences

เราก็จะสามารถให้ประสบการณ์ที่

they would remember forever.

ผู้คนจะจดจำตลอดไป

It was only then that I realized

ตอนนั้นเองที่ผมตระหนักว่า

I wasn't actually in the business of serving people dinner.

ผมไม่ได้อยู่ในธุรกิจ ของการเสิร์ฟอาหารค่ำ

I was in the business of serving them memories.

ผมอยู่ในธุรกิจของการเสิร์ฟความทรงจำ

I obsessed over that hot dog.

ผมหมกมุ่นอยู่กับฮอตดอก

I kept on going back to the experience

ผมยังคงย้อนกลับไปที่ประสบการณ์

and trying to figure out what happened [so] that the whole thing went down,

และพยายามคิดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ที่นำไปสู่เรื่องราวทั้งหมด

what happened so that it could happen and what needed to happen

อะไรเกิดก่อนเกิดหลัง และอะไรบ้างที่จำเป็นต้องเกิดขึ้น

so that it could start happening all the time.

เพื่อให้มันเริ่มเกิดขึ้นตลอดเวลา

First, being present.

สิ่งแรก คือการอยู่กับปัจจุบันขณะ

Which I get, it's like, kind of overused these days.

ซึ่งผมเข้าใจว่ามันเป็นคำที่ ถูกนำมาใช้บ่อยเกินไป

But for me, being present means caring so much about the thing you're doing

แต่สำหรับผม การอยู่กับปัจจุบัน หมายถึงการใส่ใจอย่างมากในสิ่งที่คุณกำลังทำ

or the person you're with

หรือใส่ใจคนที่คุณอยู่ด้วย

that you stop caring about all the other things you need to do.

จนทำให้คุณหยุดใส่ใจ ในสิ่งอื่น ๆ ที่คุณต้องทำ

And it's essential in delivering unreasonable hospitality.

และมันเป็นสิ่งสำคัญในการสร้าง การต้อนรับอย่างไม่สมเหตุสมผล

See, so often we have such long to-do lists

บ่อยครั้งที่เราจะมีลิสท์ยาว ๆ ของสิ่งที่ต้องทำ

that we aren't able to slow down enough

จนเราไม่สามารถชะลอตัวเองให้ช้าลง

to actually listen to the people around us,

พอที่จะตั้งใจฟังเสียงของคนรอบข้าง

to the things they're saying

ฟังสิ่งที่เขาพูด

and all the things they're not saying.

และทุก ๆ สิ่งที่เขาไม่ได้พูด

If I hadn't been present at that table,

ถ้าผมไม่ได้อยู่กับปัจจุบันขณะ ที่โต๊ะนั้น

I never would have heard that throwaway line about the hot dog.

ผมก็จะไม่ได้ยิน ประโยคลอย ๆ เกี่ยวกับฮอตดอกนั่น

Second, it required taking what you do seriously

สิ่งที่สอง คือความจำเป็นที่จะต้อง ทำในสิ่งที่คุณทำอย่างจริงจัง

without taking yourself too seriously.

โดยไม่จริงจังกับตัวเองจนเกินไป

Way too often in customer service businesses,

บ่อยครั้งเกินไปที่ในธุรกิจบริการลูกค้า

we let these self-imposed standards get in the way of us giving our customers

เราปล่อยให้มาตรฐานที่กำหนดขึ้นเองเหล่านี้ ขัดขวางการให้บริการลูกค้าของเรา

the thing they actually want.

ซึ่งเป็นสิ่งที่ลูกค้าต้องการ

OK, a hotdog in a four-star restaurant is sacrilegious.

โอเค ฮอตดอกในร้านอาหาร 4 ดาว ถือเป็นการล่วงเกินสิ่งศักดิ์สิทธิ์

But look at the way it made them feel.

แต่ดูสิว่ามันทำให้ลูกค้ารู้สึกอย่างไร

And third, it required the acknowledgment that if what you're trying to do

สิ่งที่สาม ต้องยอมรับว่า หากสิ่งที่คุณพยายามทำ

is give people a sense of genuine belonging,

คือการทำให้ผู้คนรู้สึกถึง การเป็นส่วนหนึ่งอย่างแท้จริง

one size fits one.

ขนาดเดียวเหมาะกับคนเดียว

Hospitality is about making people feel seen.

การต้อนรับ คือ การทำให้คนรู้สึกว่าได้รับความสนใจ

And the best way to do that is not to treat them like a commodity,

และวิธีที่ดีที่สุด คืออย่าทำเหมือนพวกเขาเป็นสินค้า

but as a unique individual.

แต่ทำเหมือนพวกเขาเป็นปัจเจก

I really do believe I could have comped that table a bottle of vintage champagne

ผมเชื่อจริง ๆ ว่าผมสามารถมอบ แชมเปญวินเทจหนึ่งขวดให้กับโต๊ะนั้น

and given them a free bucket of caviar,

พร้อมแถมไข่ปลาคาเวียร์ให้อีกหนึ่งถัง

and it would not have had the same impact as that two-dollar hotdog.

แต่มันจะไม่ได้มีผลทางใจ เท่ากับฮอตดอกราคาสองดอลลาร์นั่น

Because it would not have been specific to them.

เพราะมันไม่ได้เป็นสิ่งที่เฉพาะเจาะจง สำหรับพวกเขา

The hot dog had given us a new true north.

ฮอตดอกนั้นได้ชี้ให้เห็นทิศเหนือที่แท้จริง

And now we had a road map.

แล้วเราก็ได้แผนที่มา

I started talking about it constantly at staff meetings,

ผมเริ่มพูดถึงมันทันที ในการประชุมพนักงาน

telling the team what led to the gesture

บอกทีมงานถึงสิ่งที่ นำไปสู่ปฏิกิริยานั้น

and encouraging them to go out into the dining room

และกระตุ้นให้พวกเขา ออกไปที่ห้องอาหาร

to find opportunities of their own.

ไปลองหาโอกาสต่าง ๆ ดู

And they were just as fired up as I was.

และพวกพนักงานก็รู้สึกมีไฟพอ ๆ กับผม

And we got started right away.

แล้วเราก็เริ่มทันที

Every night, finding a few really cool experiences

ทุกคืน เราตามหาประสบการณ์เจ๋ง ๆ

to deliver to our guests.

ที่จะมอบให้กับแขกของเรา

We had unlocked something important.

เราได้ปลดล็อกบางอย่างที่สำคัญ

We knew it was working,

เรารู้ว่ามันเป็นผล

but we wanted more of it.

แต่เราต้องการมากขึ้นไปอีก

We wanted to give these kinds of things to almost everyone.

เราต้องการมอบสิ่งนี้ให้กับทุกคน

We wanted to make it a bigger part of our culture.

เราต้องการทำให้มัน เป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรมของเรา

And we recognized that we needed to invest

และเราก็ตระหนักว่าเราต้องลงทุน

in the resources to make that possible.

ในทรัพยากรที่จะทำให้มันเป็นไปได้

So, we added a position to the team,

ดังนั้น เราจึงเพิ่มตำแหน่งในทีม

someone whose only responsibility was to help everyone else

ใครสักคนที่มีหน้าที่หลัก ในการช่วยคนอื่น ๆ

bring their ideas to life.

ให้ไอเดียของพวกเขากลายเป็นจริง

We called the position the Dream Weaver,

เราเรียกตำแหน่งนี้ว่า ผู้สานฝัน

named after the iconic song by Gary Wright.

ตั้งชื่อตามเพลงในตำนาน ของแกรี่ ไรท์

You've heard it, even if you don't think you have.

คุณเคยได้ยินแหละ ถึงคุณจะคิดว่าคุณไม่เคย

I'll help you.

เดี๋ยวผมช่วยเอง

It goes something like, (sings) Ooh, dream weaver.

เพลงมันจะประมาณนี้ (ร้องเพลง) โอ้วว ผู้สานฝัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Oh, sorry --

ขอโทษครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I just had to sing it

ผมต้องร้องจริง ๆ

because that song is actually pretty important to me,

เพราะเพลงนี้มีความสำคัญกับผมมาก

it was playing the first time I kissed a girl.

เพลงนี้เล่นอยู่ ตอนครั้งแรกที่ผมจูบหญิงสาว

It will now be stuck in your head for the rest of the day, you're welcome.

เพลงนี้จะติดอยู่ในหัวคุณตลอดทั้งวัน ด้วยความยินดีครับ

And with the addition of that position,

และด้วยการเพิ่มตำแหน่งนี้เข้าไป

we were on fire.

พวกเราก็ร้อนแรงกันเต็มที่

Sincerely, a guest warned us in advance

เรื่องจริงเลยนะ แขกของเราคนหนึ่งแจ้งมาว่า

that his dad was more of a Budweiser steak-and-potatoes kind of guy

พ่อของเขาเป็นคนประเภท เบียร์บัดไวเซอร์-สเต็ก-มันฝรั่ง

than Sauternes and foie gras,

มากกว่าพวก ไวน์โซแตร์น-ตับห่านฟัวกราส์

so the Dream Weavers turned our fancy champagne cart

ผู้สานฝันของเราจึงเปลี่ยน รถเข็นแชมเปญแฟนซี

into a Budweiser cart,

ให้เป็นรถเข็นเบียร์บัดไวเซอร์

filled with every available type of Budweiser

ที่เต็มไปด้วยเบียร์บัดไวเซอร์ทุกชนิด

at every bodega in the neighborhood.

ที่มีขายอยู่ในทุก ๆ ร้านขายสุราในละแวกนั้น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

A couple came in to console themselves

มีคู่รักที่แวะเข้ามาปลอบใจตัวเอง

after their beach vacation flight was canceled.

หลังจากเที่ยวบินพักผ่อนชายทะเล ของพวกเขาถูกยกเลิก

So at the end of their meal,

ในตอนจบของมื้ออาหาร

we turned our private dining room into their very own private beach

เราได้เปลี่ยนห้องอาหารส่วนตัวของเรา ให้เป็นชายหาดส่วนตัวของพวกเขา

with reclining folding chairs, a ton of sand on the ground,

มีเก้าอี้พับเอนได้ ทรายเป็นจำนวนมากบนพื้น

and a kiddie pool filled with water they could dip their feet into

และสระเด็กที่มีน้ำให้จุ่มเท้าลงไปได้

while they drowned their sorrows over tropical mai tais

ในขณะที่พวกเขาจมอยู่กับความเศร้า พร้อมจิบค็อกเทลไหมไทย

with those little umbrellas.

ที่มีร่มเล็ก ๆ ประดับอยู่

Or a family of four from Spain was in the restaurant.

อีกครอบครัวสี่คนจากสเปน มากินที่ร้าน

They were in New York on vacation.

มาเที่ยวนิวยอร์ก

And while they were eating, the most beautiful thing happened.

และในขณะที่กำลังกินนั้น ก็เกิดสิ่งที่สวยงามที่สุดขึ้น

The kids were looking out our massive windows with wonder.

พวกเด็ก ๆ มองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ พร้อมความใคร่รู้

It had started snowing

หิมะเพิ่งจะเริ่มตก

and it was the first time they'd ever seen real snow.

นี่เป็นครั้งแรก ที่เด็ก ๆ ได้เห็นหิมะของจริง

The Dream Weaver found a store

ผู้สานฝันพบร้าน

that was open at eight o’clock on a Friday night.

ที่เปิดตอนสองทุ่ม ในคืนวันศุกร์

When they left the restaurant,

ตอนที่พวกเขาออกจากร้าน

there was a chauffeur-driven SUV waiting to take them to Central Park

ก็มีรถ SUV พร้อมคนขับ รอที่จะพาพวกเขาไปยังเซ็นทรัลพาร์ก

for the most special nightcap:

สำหรับกิจกรรมสุดพิเศษก่อนนอน:

a few hours of play in the freshly fallen snow.

การเล่นสองสามชั่วโมง ท่ามกลางหิมะที่เพิ่งตกลงมา

With these gestures and so many more,

ด้วยการกระทำเหล่านี้ และอีกมากมาย

our guests were obviously happier than ever,

เห็นได้ชัดว่าแขกของเรา มีความสุขมากยิ่งขึ้น

but you know what?

แต่คุณรู้มั้ย

This is the cool part, so was our team.

ที่เจ๋งก็คือ ทีมของเรา ก็มีความสุขมากขึ้นเช่นกัน

Because for the first time, they had creative autonomy.

เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขา มีอิสระในการสร้างสรรค์

They were no longer just helping to execute someone else's vision,

พวกเขาไม่ได้แค่ช่วย ให้วิสัยทัศน์ของใครบางคนสำเร็จ

serving plates of food someone else had created.

เสิร์ฟอาหาร ที่คนอื่นปรุงขึ้น

They were coming up with their own ideas,

พวกเขาคิดไอเดียขึ้นมาเอง

and those ideas were affecting the guest experience.

และไอเดียเหล่านี้ มีผลต่อประสบการณ์ของแขก

They were empowered.

พวกเขาได้รับอำนาจ

But mostly,

แต่จริง ๆ แล้ว

I mean, we were all just happy

ผมว่าเราทุกคนมีความสุข

because we were making other people really, really happy.

เพราะเราได้ทำให้ คนอื่นมีความสุขจริง ๆ

There are few things more energizing than seeing the look of complete joy

มีบางสิ่งที่กระตุ้นพลังมากกว่า การได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข

on someone's face when they receive a gift

ของใครบางคนเมื่อพวกเขาได้รับของขวัญ

that you are responsible for giving.

ที่คุณเป็นผู้มอบให้

It can become one of the most beautiful addictions.

มันสามารถกลายเป็นสิ่งเสพติด ที่สวยงามที่สุดอย่างหนึ่ง

And as we all found ourselves quickly becoming addicted

และในขณะที่เราทุกคนพบว่าตัวเองกำลังเสพติด

to going above and beyond for our guests,

การทำสิ่งที่เหนือกว่าเพื่อแขกของเรา

we found ourselves going above and beyond for one another as well.

เราก็พบว่าเราเองต่างก็ทำสิ่งที่เหนือกว่า ให้แก่กันและกัน

Now I'm going to say this because I'm sure some people are thinking it:

เอาล่ะ ผมจะพูดสิ่งนี้ เพราะผมมั่นใจว่าบางคนกำลังคิดอยู่:

การต้อนรับอย่างไม่สมเหตุสมผล ไม่ได้มีไว้สำหรับร้านอาหารหรูหราเท่านั้น

unreasonable hospitality is not just for fancy restaurants.

I get it, some of the gestures I just described

ผมเข้าใจ บางอย่างที่ผมเพิ่งเล่าไปนั้น

were quite extravagant.

ค่อนข้างฟุ่มเฟือย

We did hire people onto the team to help us execute them more consistently.

เรารับคนเข้าทีมมาเพื่อช่วย ให้เราดำเนินการได้อย่างสม่ำเสมอมากขึ้น

But remember, that hotdog only cost two dollars,

แต่จำไว้นะครับ ฮอตดอกนั่นราคาแค่ 2 ดอลลาร์เท่านั้น

and the impact it had was priceless.

และผลที่เกิดขึ้นนั้น ประเมินค่าไม่ได้

It does not take a big budget to start infusing this into your culture,

ไม่ต้องใช้งบประมาณมากในการเริ่มต้น ผสมผสานสิ่งนี้เข้ากับวัฒนธรรมของคุณ

because remember, it's not the cost of the gesture that matters.

เพราะอย่าลืมว่าสิ่งที่สำคัญ ไม่ใช่ต้นทุนของสิ่งที่ทำ

It's how it makes people feel.

แต่มันคือความรู้สึกที่ได้รับ

For most of America's history, we were a manufacturing economy.

ประวัติศาสตร์โดยรวมของอเมริกา เราเป็นเศรษฐกิจภาคการผลิต

Now we're a service economy and dramatically so.

ตอนนี้เราเปลี่ยนเป็นเศรษฐกิจบริการ และเป็นเช่นนั้นอย่างยิ่ง

More than three quarters of our GDP is driven by service industries.

มากกว่า 3/4 ของจีดีพี ถูกขับเคลื่อนโดยอุตสาหกรรมบริการ

Globally, it's more than 65 percent.

มากกว่าร้อยละ 65 ของทั่วโลก ถูกขับเคลื่อนโดยอุตสาหกรรมบริการ

That means that whether you're in real estate

นั่นหมายความว่า ไม่ว่าคุณอยู่ในธุรกิจอสังหาฯ

or retail or construction

หรือค้าปลีก หรือก่อสร้าง

or finance or insurance or computer services,

หรือการเงิน หรือประกันภัย หรือบริการด้านคอมพิวเตอร์

you do the same thing for a living that I do.

คุณทำมาหาเลี้ยงชีพแบบเดียวกับผม

You’re in the business of serving other people.

คุณอยู่ในธุรกิจของการบริการผู้คน

And if you start to look closely enough,

แล้วถ้าคุณลองพิจารณาดี ๆ

you will find opportunities for unreasonable hospitality,

คุณก็จะพบกับโอกาส ในการต้อนรับอย่างไม่สมเหตุสมผล

to give people more than they could ever possibly expect

เพื่อให้ผู้คน มากกว่าที่เขาคาดหวังไว้

all around you.

ให้กับทุก ๆ คน

Take real estate agents, for example.

ยกตัวอย่างของตัวแทนอสังหาฯ

Every time I've bought or rented a new apartment,

ทุกครั้งที่ผมซื้อ หรือเช่าอพาร์ทเมนต์ใหม่

at best, the agent has left me a bottle of sparkling wine in the fridge

อย่างดีที่สุด ตัวแทนขายจะมอบ สปาร์คกลิ้งไวน์ให้ผมไว้ในตู้เย็น

as my thank you/congratulations gift.

เป็นของขวัญขอบคุณและแสดงความยินดี

At worst, they've just thrown the keys on the kitchen counter.

แย่ที่สุด เขาก็แค่ทิ้งกุญแจไว้ให้ บนเคาน์เตอร์ในครัว

Now, this is someone with whom I've spent weeks, if not months,

นี่คือคนที่ผมใช้เวลาด้วยหลายสัปดาห์ อาจจะถึงขั้นหลายเดือน

looking together for my new home.

เพื่อค้นหาบ้านใหม่

If they've been paying attention,

ถ้าเขาสังเกต

they should know every intimate detail of my life.

เขาก็ควรจะรู้ ทุกรายละเอียดในชีวิตของผม

So imagine instead, if the first time my wife and I walked

ลองจินตนาการว่า ถ้าครั้งแรกที่ผมกับภรรยา

into the apartment that we ended up choosing,

เดินเข้ามาในอพาร์ทเมนต์ที่เราเลือก

they overheard her talking about the nook

เขาเคยได้ยินภรรยาของผมพูดถึงมุมห้อง

she imagined herself doing yoga every morning.

ที่เธอจินตนาการว่าตัวเอง ได้เล่นโยคะทุกเช้า

And when we moved in,

และวันที่เราย้ายเข้า

instead of that obligatory bottle of bubbles,

แทนที่จะเป็นขวดอัดฟองนั่น

in that nook was a brand new yoga mat with a candle and a note that said

ในมุมห้องกลับมีเสื่อโยคะใหม่เอี่ยม พร้อมเทียนและข้อความว่า

"Welcome to your new home."

“ยินดีต้อนรับสู่บ้านใหม่”

I think that would be pretty cool.

ผมว่ามันคงจะเจ๋งทีเดียวเชียว

And compared to the average commission,

และเมื่อเทียบกับค่าคอมมิชชั่นปกติ

it's a pretty insignificant investment

เป็นการลงทุนที่เล็กน้อยมาก ๆ

in what will inevitably become a lifelong relationship.

ในสิ่งที่จะกลายเป็น ความสัมพันธ์ชั่วชีวิต

This is not rocket science.

มันไม่ใช่เรื่องยากหรือซับซ้อนอะไรเลย

It just requires caring a little bit more

แค่ต้องการ ความเอาใจใส่เพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย

and trying a little bit harder.

และพยายามให้หนักขึ้นอีกสักหน่อย

Being present,

อยู่กับปัจจุบัน

not taking yourself too seriously

อย่าจริงจังกับตัวเองมากเกินไป

and remembering that one size fits one.

และจำไว้ว่า ขนาดเดียวเหมาะกับคนเดียว

Just go with me here.

ฟังผมนะ

Imagine if the person that checked you into the dentist's office

ลองจินตนาการว่าถ้าคนที่ต้อนรับคุณ ที่คลินิกทันตกรรม

started thinking like this.

เริ่มคิดแบบนี้

Imagine if the person that sold you your next car started thinking like this.

ลองจินตนาการว่าถ้าคนที่ขายรถให้คุณ เริ่มคิดแบบนี้

Or better yet, imagine if everyone on your entire team

หรือดีกว่านั้น ลองจินตนาการว่า ถ้าทุกคนในทีมของคุณ

started thinking like this.

เริ่มคิดแบบนี้

Because making good products, it's no longer enough.

เพราะการทำสินค้าให้ดีนั้น ไม่เพียงพออีกต่อไป

Serving them efficiently is no longer enough.

ให้บริการอย่างมีประสิทธิภาพ ไม่เพียงพออีกต่อไป

It's how we make people feel that matters most of all.

แต่เป็นวิธีที่เราทำให้ผู้คนรู้สึกต่างหาก ที่สำคัญสุด

Because I believe we are on the precipice of becoming a hospitality economy.

เพราะผมเชื่อว่าเรากำลังอยู่บนหน้าผา ของการก้าวสู่เศรษฐกิจการบริการ

Listen, unreasonable hospitality helped my restaurant

ฟังนะครับ การต้อนรับอย่างไม่สมเหตุสมผล ช่วยให้ร้านอาหารของผม

accomplish every single one of our goals,

บรรลุเป้าหมายทุกประการ

and it turned the people I worked with

และมันได้เปลี่ยนคนที่ผมทำงานด้วย

from a collection of individuals into a trusting team,

จากการรวมตัวของปัจเจก สู่ทีมงานที่ไว้วางใจได้

unlocking a collective creativity and capacity

ปลดล็อกความคิดสร้างสรรค์ และความสามารถโดยรวม

we had never experienced before.

ที่เราไม่เคยสัมผัสมาก่อน

So the next time you find yourself pursuing a relationship

ดังนั้น ครั้งต่อไปที่คุณสร้างความสัมพันธ์

with someone you work with or someone you serve,

กับเพื่อนร่วมงาน หรือกับลูกค้า

I'm just here to encourage you to try being a little bit more unreasonable.

ผมขอสนับสนุนให้คุณพยายาม ทำตัวไม่มีเหตุผลให้มากขึ้น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Give people that sense of belonging.

ทำให้ผู้คนรู้สึกเป็นส่วนหนึ่ง

Give them a memory that can last a lifetime.

มอบความทรงจำที่จะคงอยู่ไปตลอดชีวิต

It will transform your business.

มันจะเปลี่ยนธุรกิจของคุณ

But I can also promise you this.

ผมสัญญากับคุณว่า

It will make you and all the people around you

มันจะทำให้คุณ และทุกคนที่อยู่รอบตัวคุณ

feel really, really, really good.

รู้สึกดีมาก ๆ จริง ๆ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause and cheers)

(เสียงปรบมือและเสียงเชียร์)