How we'll become cyborgs and extend human potential | Hugh Herr

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

I'm an MIT professor,

ผมเป็นศาสตราจารย์ที่ MIT ครับ

but I do not design buildings or computer systems.

แต่ผมไม่ได้ออกแบบตึกอาคาร หรือระบบคอมพิวเตอร์

Rather, I build body parts,

ผมสร้างอวัยวะหุ่นยนต์

bionic legs that augment human walking and running.

ขาหุ่นยนต์ที่จำลอง การเดินและการวิ่งของมนุษย์

In 1982, I was in a mountain-climbing accident,

ในปี ค.ศ. 1982 ผมได้รับอุบัติเหตุ จากการปีนเขา

and both of my legs had to be amputated due to tissue damage from frostbite.

ขาทั้งสองข้างของผมถูกตัดออก เนื่องจากเนื้อเยื่อที่ตายจากหิมะกัด

Here, you can see my legs:

นี่ครับ ขาของผม

24 sensors, six microprocessors and muscle-tendon-like actuators.

เซนเซอร์ 24 ตัว ไมโครโปรเซสเซอร์หกตัว และหัวฉีดแบบกล้ามเนื้อและเส้นเอ็น

I'm basically a bunch of nuts and bolts from the knee down.

ตั้งแต่เข่าของผมลงไปเป็นสลักและน็อต

But with this advanced bionic technology,

แต่ด้วยเทคโนโลยีหุ่นยนต์ล้ำสมัยนี้

I can skip, dance and run.

ผมสามารถที่จะกระโดด เต้นรำ และวิ่งได้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I'm a bionic man, but I'm not yet a cyborg.

ผมเป็นมนุษย์หุ่นยนต์ แต่ยังไม่ได้เป็นไซบอร์ก

When I think about moving my legs,

เมื่อผมคิดถึงการเคลื่อนไหวของขา

neural signals from my central nervous system

สัญญาณประสาทจากระบบประสาทส่วนกลาง

pass through my nerves

ผ่านเส้นประสาทของผม

and activate muscles within my residual limbs.

และกระตุ้นกล้ามเนื้อ ภายในขาส่วนที่เหลืออยู่ของผม

Artificial electrodes sense these signals,

อิเล็กโทรดจำลองรับสัญญาณเหล่านี้

and small computers in the bionic limb

และคอมพิวเตอร์เล็ก ๆ ในขาหุ่นยนต์

decode my nerve pulses into my intended movement patterns.

ถอดรหัสกระแสประสาทของผม ไปเป็นรูปแบบการเคลื่อนไหวที่ต้องการ

Stated simply,

พูดง่าย ๆ ก็คือ

when I think about moving,

เมื่อผมคิดที่จะเคลื่อนไหว

that command is communicated to the synthetic part of my body.

คำสั่งนั้นถูกสื่อออกไป สู่ส่วนร่างกายสังเคราะห์ของผม

However, those computers can't input information into my nervous system.

อย่างไรก็ตาม คอมพิวเตอร์เหล่านี้ ไม่สามารถที่จะนำข้อมูลเข้าสู่ระบบประสาทได้

When I touch and move my synthetic limbs,

เมื่อผมแตะหรือเคลื่อนขาสังเคราะห์นี้

I do not experience normal touch and movement sensations.

ผมไม่ได้รู้สึกถึงสัมผัสการแตะและการเคลื่อน ในแบบปกติ

If I were a cyborg and could feel my legs

ถ้าผมเป็นไซบอร์ก และสามารถที่จะสัมผัสความรู้สึกจากขาได้

via small computers inputting information into my nervous system,

ผ่านคอมพิวเตอร์เล็ก ๆ ที่นำเข้าข้อมูล เข้าสู่ระบบประสาทของผม

it would fundamentally change, I believe,

ผมเชื่อว่า มันก็อาจจะเปลี่ยน

my relationship to my synthetic body.

ความสัมพันธ์ของผมที่มีต่อส่วนสังเคราะห์ โดยพื้นฐานได้

Today, I can't feel my legs,

วันนี้ ผมไม่รู้สึกถึงขาของผม

and because of that,

และด้วยเหตุนี้

my legs are separate tools from my mind and my body.

ขาของผมจึงเป็นอุปกรณ์ ที่แยกจากความคิดและร่างกายของผม

They're not part of me.

และไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของผม

I believe that if I were a cyborg and could feel my legs,

ผมเชื่อว่า ถ้าผมเป็นไซบอร์ก และสามารถที่จะสัมผัสความรู้สึกจากขาได้

they would become part of me, part of self.

มันก็จะเป็นส่วนหนึ่งของผม เป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย

At MIT, we're thinking about NeuroEmbodied Design.

ที่ MIT เรากำลังคิดเรื่องเกี่ยวกับ NeuroEmbodied Design

In this design process,

ในกรรมวิธีการออกแบบนี้

the designer designs human flesh and bone, the biological body itself,

นักออกแบบออกแบบกล้ามเนื้อและกระดูกมนุษย์ ร่ายกายทางชีวภาพเหล่านั้น

along with synthetics to enhance the bidirectional communication

ไปพร้อม ๆ กับส่วนสังเคราะห์ เพื่อให้เกิดการสื่อสารสองทิศทาง

between the nervous system and the built world.

ระหว่างระบบประสาทและการสร้างโลกขึ้นมา

NeuroEmbodied Design is a methodology to create cyborg function.

NeuroEmbodied Design คือวิธีการ เพื่อสร้างการทำงานของไซบอร์ก

In this design process, designers contemplate a future

ในกระบวนการออกแบบนี้ นักออกแบบพิจารณาถึงอนาคต

in which technology no longer compromises separate,

ที่เทคโนโลยีนี้ จะไม่ทำให้เกิดการแยกจากกัน

lifeless tools from our minds and our bodies,

ระหว่างอุปกรณ์ที่ไร้ชีวิต กับความคิดและร่างกายของเรา

a future in which technology has been carefully integrated

อนาคตที่เทคโนโลยี ได้ถูกรวมเข้ากับธรรมชาติของเรา

within our nature,

อย่างระมัดระวัง

a world in which what is biological and what is not,

โลกที่สิ่งที่มีความเป็นชีวภาพ และสิ่งที่ไม่ใช่

what is human and what is not,

สิ่งที่เป็นมนุษย์และที่ไม่ใช่

what is nature and what is not

สิ่งที่เป็นธรรมชาติและที่ไม่ใช่

will be forever blurred.

จะทลายขอบเขตระหว่างกัน

That future will provide humanity new bodies.

อนาคตจะให้ร่างใหม่กับมนุษย์

NeuroEmbodied Design will extend our nervous systems

NeuroEmbodied Design จะขยายระบบประสาทของเรา

into the synthetic world,

เข้าสู่โลกสังเคราะห์

and the synthetic world into us,

และโลกสังเคราะห์นั้นเข้าสู่เรา

fundamentally changing who we are.

เป็นการเปลี่ยนความเป็นตัวเราในขั้นพื้นฐาน

By designing the biological body to better communicate

โดยการออกแบบร่างกายทางชีวภาพ ให้สื่อสารได้ดึขึ้น

with the built design world,

กับโลกที่ถูกสร้างขึ้นมาจากการออกแบบ

humanity will end disability in this 21st century

มนุษยชาติจะปราศจากความพิการ ในศตวรรษที่ 21

and establish the scientific and technological basis

และให้กำเนิดพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี

for human augmentation,

สำหรับการจำลองมนุษย์

extending human capability beyond innate, physiological levels,

การเพิ่มความสามารถของมนุษย์ ไปให้มากกว่าระดับกายภาพที่เรามีติดตัวมา

cognitively, emotionally and physically.

ทางความคิด ทางอารมณ์ และทางกายภาพ

There are many ways in which to build new bodies across scale,

มีหลายวิธีที่เราจะสร้างร่างกายขึ้นมาใหม่ ไม่ว่าจะในระดับใด

from the biomolecular to the scale of tissues and organs.

ตั้งแต่ระดับชีวโมเลกุล ไปยังระดับเนื้อเยื่อและอวัยวะ

Today, I want to talk about one area of NeuroEmbodied Design,

วันนี้ ผมอยากจะพูดถึง สาขาหนึ่งใน NeuroEmbodied Design

in which the body's tissues are manipulated and sculpted

ซึ่งเนื้อเยื่อของร่างกาย ถูกกำกับและสลักเสลา

using surgical and regenerative processes.

โดยกระบวนการผ่าตัดและการเจริญขึ้นใหม่

The current amputation paradigm

ตอนนี้กรอบของการตัดอวัยวะออก

hasn't changed fundamentally since the US Civil War

ไม่ได้มีพื้นฐานที่เปลี่ยนแปลงไปเลย ตั้งแต่ยุคสงครามกลางเมืองของสหรัฐฯ

and has grown obsolete in light of dramatic advancements

และกำลังล้าสมัย ในแสงสว่างแห่งความก้าวหน้าขั้นสูง

in actuators, control systems and neural interfacing technologies.

ของหุ่นจำลอง ทั้งระบบควบคุม และเทคโนโลยีการประสานงานของเซลล์ประสาท

A major deficiency is the lack of dynamic muscle interactions

ส่วนหลักที่ยังขาดไปก็คือความสัมพันธ์ ในลักษณะที่ตรงข้ามกันของกล้ามเนื้อ

for control and proprioception.

สำหรับการควบคุมและการรับรู้อากัปกิริยา

What is proprioception?

การรับรู้อากัปกิริยาคืออะไร

When you flex your ankle, muscles in the front of your leg contract,

เมื่อคุณงอข้อเท้า กล้ามเนื้อขามัดหน้าหดตัว

simultaneously stretching muscles in the back of your leg.

ทำให้กล้ามเนื้อขามัดหลังคลายตัว

The opposite happens when you extend your ankle.

ความตรงข้ามนี้เกิดขึ้น เมื่อคุณยืดข้อเท้า

Here, muscles in the back of your leg contract,

คุณจะเห็นว่า การหดตัวของกล้ามเนื้อขามัดหลัง

stretching muscles in the front.

จะทำให้กล้ามเนื้อมัดหน้าขยายตัว

When these muscles flex and extend,

เมื่อกล้ามเนื้อเหล่านี้งอและคลายตัว

biological sensors within the muscle tendons

ตัวรับสัมผัสทางชีวภาพ ที่อยู่ภายในเอ็นกล้ามเนื้อ

send information through nerves to the brain.

จะส่งข้อมูล ผ่านเซลล์ประสาทไปยังสมอง

This is how we're able to feel where our feet are

นั่นทำให้เราสามารถรับรู้ได้ ว่าเท้าของเราอยู่ตรงไหน

without seeing them with our eyes.

โดยไม่ต้องให้เห็นมองด้วยตา

The current amputation paradigm breaks these dynamic muscle relationships,

วิธีการตัดอวัยวะออกในตอนนี้ ทำลายการเคลื่อนไหวแบบตรงข้ามของกล้ามเนื้อ

and in so doing eliminates normal proprioceptive sensations.

และการทำเช่นนั้น เป็นการกำจัดการรับสัมผัสอากัปกิริยา

Consequently, a standard artificial limb

สิ่งที่ตามมาก็คือ แขนขาเทียมตามมาตรฐาน

cannot feed back information into the nervous system

ไม่สามารถส่งข้อมูลย้อนกลับ เข้าสู่ระบบประสาทได้

about where the prosthesis is in space.

ว่าอวัยวะเทียมอยู่ตรงไหน

The patient therefore cannot sense and feel

ดังนั้น ผู้ป่วยถึงไม่สามารถรับสัมผัส และรู้สึก

the positions and movements of the prosthetic joint

ถึงตำแหน่งและการเคลื่อนไหว ของข้อต่อเทียมได้

without seeing it with their eyes.

โดยปราศจากการมองดูด้วยตา

My legs were amputated using this Civil War-era methodology.

ขาของผมถูกตัดไปแล้ว ด้วยวิธีการสมัยสงครามกลางเมือง

I can feel my feet, I can feel them right now

ผมรู้สึกได้ถึงขาของผม ตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกได้

as a phantom awareness.

มันเป็นการรับรู้แบบลวง

But when I try to move them, I cannot.

แต่ตอนผมพยายามจะเคลื่อนไหว ผมจะทำไม่ได้

It feels like they're stuck inside rigid ski boots.

มันรู้สึกเหมือนว่าพวกมันติดอยู่ ในร้องเท้าบูทสกีแข็ง ๆ

To solve these problems,

เพื่อจะแก้ปัญหานั้น

at MIT, we invented the agonist-antagonist myoneural interface,

ที่ MIT เราประดิษฐ์ส่วนประสานงาน ระหว่างกล้ามเนื้อกับระบบประสาท

or AMI, for short.

หรือที่เรียกสั้น ๆ ว่า AMI

The AMI is a method to connect nerves within the residuum

AMI คือวิธีการเพื่อเชื่อมเซลล์ประสาท ภายในส่วนที่เหลืออยู่

to an external, bionic prosthesis.

ไปยังส่วนนอก ซึ่งก็คือแขนขาไบโอนิก

How is the AMI designed, and how does it work?

AMI ถูกออกแบบอย่างไร

The AMI comprises two muscles that are surgically connected,

AMI ประกอบด้วยกล้ามเนื้อสองมัด ที่ถูกผ่าตัดให้เชื่อมต่อกัน

an agonist linked to an antagonist.

ซึ่งเชื่อมกล้ามเนื้อ อะโกนิสต์กับแอนทาโกนิสต์

When the agonist contracts upon electrical activation,

เมื่ออะโกนิสต์หดตัว จากการกระตุ้นทางไฟฟ้า

it stretches the antagonist.

มันทำให้แอนทาโกนิสต์คลายตัว

This muscle dynamic interaction

ปฏิสัมพันธ์ที่ตรงข้ามกันระหว่างกล้ามเนื้อ

causes biological sensors within the muscle tendon

ทำให้ส่วนสัมผัสทางชีวภาพ ภายในเอ็นกล้ามเนื้อ

to send information through the nerve to the central nervous system,

ส่งข้อมูลผ่านเซลล์ประสาท ไปยังระบบประสาทส่วนกลาง

relating information on the muscle tendon's length, speed and force.

ที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลความยาว ความเร็ว และแรง ของเอ็นกล้ามเนื้อ

This is how muscle tendon proprioception works,

นี่คือการที่เอ็นกล้ามเนื้อ ทำงานได้หลากหลาย

and it's the primary way we, as humans,

และนี่เองที่เป็นวิธีการหลัก ที่เราในฐานะมนุษย์

can feel and sense the positions, movements and forces on our limbs.

สามารถรู้สึกและสัมผัสได้ถึงตำแหน่ง การเคลื่อนไหวและแรงบนแขนขา

When a limb is amputated,

เมื่อแขนขาของเราถูกตัดออก

the surgeon connects these opposing muscles within the residuum

แพทย์ผู้ผ่าตัดจะเชื่อมกล้ามเนื้อ ที่ตรงข้ามเหล่านี้ที่เหลืออยู่

to create an AMI.

เข้ากับ AMI

Now, multiple AMI constructs can be created

ทีนี้หลายโครงสร้าง AMI สามารถถูกสร้างขึ้น

for the control and sensation of multiple prosthetic joints.

เพื่อการควบคุมและการรับความรู้สึก แขนขาเทียมหลาย ๆ อันได้

Artificial electrodes are then placed on each AMI muscle,

อิเล็กโทรดเทียมถูกจัดวาง ลงบนแต่ละกล้ามเนื้อ AMI

and small computers within the bionic limb decode those signals

และคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กภายในแขนขาไบโอนิก ถอดรหัสสัญญาณเหล่านั้น

to control powerful motors on the bionic limb.

เพื่อควบคุมหน่วยทำงานที่ทรงพลัง บนแขนขาไบโอนิก

When the bionic limb moves,

เมื่อแขนขาไบโอนิกเคลื่อน

the AMI muscles move back and forth,

กล้ามเนื้อ AMI เคลื่อนไปมา

sending signals through the nerve to the brain,

ส่งสัญญาณผ่านเส้นประสาท ไปยังสมอง

enabling a person wearing the prosthesis to experience natural sensations

เพื่อให้คนที่สวมใส่อวัยวะเทียม รับรู้ได้ถึงสัมผัสธรรมชาติ

of positions and movements of the prosthesis.

ของตำแหน่งและการเคลื่อนไหว ของแขนขาเทียม

Can these tissue-design principles be used in an actual human being?

หลักการออกแบบเนื้อเยื่อเหล่านี้ จะสามารถใช้ในคนจริง ๆ ได้หรือเปล่า

A few years ago, my good friend Jim Ewing -- of 34 years --

ไม่กี่ปีก่อน เพื่อนรักของผม จิม วิง อายุ 34 ปี

reached out to me for help.

มาขอความช่วยเหลือจากผม

Jim was in an a terrible climbing accident.

จิมบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากอุบัติเหตุการปีนผา

He fell 50 feet in the Cayman Islands

ที่เกาะเคแมน เขาตกผาลงมา 50 ฟุต

when his rope failed to catch him hitting the ground's surface.

เพราะเชือกรั้งเข้าไว้ไม่อยู่ จนเขาตกลงมากระแทกพื้น

He suffered many, many injuries:

เขาได้รับบาดเจ็บหลายแห่ง

punctured lungs and many broken bones.

ทั้งปอดทะลุและกระดูกหัก

After his accident, he dreamed of returning to his chosen sport

หลังจากอุบัติเหตุในครั้งนั้น เขาอยากที่จะกลับไปเล่นกีฬาที่รักอีกครั้ง

of mountain climbing,

ซึ่งก็คือการปีนผา

but how might this be possible?

แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน

The answer was Team Cyborg,

คำตอบก็คือ ทีมไซบอร์ก

a team of surgeons, scientists and engineers

ทีมแพทย์ผ่าตัด นักวิทยาศาสตร์ และวิศวกร

assembled at MIT to rebuild Jim back to his former climbing prowess.

ที่อยู่ที่ MIT เพื่อทำให้จิม สามารถกลับไปปีนผาได้อีกครั้ง

Team member Dr. Matthew Carty amputated Jim's badly damaged leg

ดร. แมททิว คาร์ที สมาชิกของทีม ตัดขาของจิมที่บาดเจ็บสาหัสออกไป

at Brigham and Women's Hospital in Boston,

ที่โรงพยาบาลบริงแฮมแอนด์วีเมนในบอสตัน

using the AMI surgical procedure.

โดยใช้วิธีการผ่าตัดแบบ AMI

Tendon pulleys were created and attached to Jim's tibia bone

ตัวรอกเอ็นถูกทำขึ้น และเชื่อมกับกระดูกกระดูกหน้าแข้งของจิม

to reconnect the opposing muscles.

เพื่อเชื่อมกับกล้ามเนื้ออีกครั้ง

The AMI procedure reestablished the neural link

วิธีการแบบ AMI สร้างการเชื่อมต่อ ของเส้นประสาทขึ้นมาใหม่

between Jim's ankle-foot muscles and his brain.

ระหว่างกล้ามเนื้อข้อเท้าของจิม กับสมองของเขา

When Jim moves his phantom limb,

เมื่อจิมขยับขาเทียมของเขา

the reconnected muscles move in dynamic pairs,

กล้ามเนื้อที่ถูกเชื่อมต่อใหม่ จะขยับคู่ที่ทำงานตรงข้ามกัน

causing signals of proprioception to pass through nerves to the brain,

ทำให้เกิดสัญญาณการรับรู้อากัปกิริยา

so Jim experiences normal sensations with ankle-foot positions and movements,

จิมรับรู้ได้ถึงสัมผัสตามปกติ ด้วยตำแหน่งและการเคลื่อนไหวของเท้า

even when blindfolded.

แม้แต่ตอนเขาปิดตา

Here's Jim at the MIT laboratory after his surgeries.

นี่คือจิมที่ห้องทดลองของ MIT หลังจากที่เขาได้รับการผ่าตัด

We electrically linked Jim's AMI muscles, via the electrodes,

เราเชื่อมกล้ามเนื้อ AMI ของจิม ผ่านอิเล็กโทรด

to a bionic limb,

เข้ากับขาไบโอนิก

and Jim quickly learned how to move the bionic limb

และจิมเรียนรู้อย่างรวดเร็ว ว่าจะเคลื่อนไหวขาไบโอนิกอย่างไร

in four distinct ankle-foot movement directions.

ในทิศทางการเคลื่อนไหวสี่ทิศทางของข้อเท้า

We were excited by these results, but then Jim stood up,

เราตื่นเต้นมากที่ได้เห็นผลลัพธ์นี้ แต่เมื่อจิมยืนขึ้น

and what occurred was truly remarkable.

สิ่งที่แสนจะน่าทึ่งก็เกิดขึ้น

All the natural biomechanics mediated by the central nervous system

ไบโอเมตริกตามธรรมชาติทั้งหมด ที่ถูกกำกับโดยระบบประสาทส่วนกลาง

emerged via the synthetic limb

เกิดขึ้นผ่านขาเทียมนั้น

as an involuntary, reflexive action.

ในลักษณะอัตโนมัติ เป็นการตอบสนองแบบรีเฟล็กซ์

All the intricacies of foot placement during stair ascent --

ความสลักซับซ้อนของการวางเท้า ระหว่างการขึ้นบันได --

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

emerged before our eyes.

เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเรา

Here's Jim descending steps,

นี่เป็นตอนที่จิมลงบันได

reaching with his bionic toe to the next stair tread,

เขาใช้หัวแม่เท้าของขาเทียม แตะไปที่บันไดขั้นถัดไป

automatically exhibiting natural motions

แสดงถึงการเคลื่อนไหว อัตโนมัติอย่างเป็นธรรมชาติ

without him even trying to move his limb.

โดยที่เขาเอง ไม่ต้องใช้ความพยายามเคลื่อนขา

Because Jim's central nervous system is receiving the proprioceptive signals,

เพราะว่าระบบประสาทส่วนกลางของจิม ได้รับสัญญาณอากัปกิริยาเหล่านี้

it knows exactly how to control the synthetic limb in a natural way.

มันรู้ว่าจะต้องควบคุม แขนขาเทียมอย่างเป็นธรรมชาติอย่างไร

Now, Jim moves and behaves as if the synthetic limb is part of him.

ตอนนี้ จิมเคลื่อนไหวและมีพฤติกรรม ราวกับว่าขาเทียมเป็นส่วนหนึ่งของเขา

For example, one day in the lab,

ยกตัวอย่างเช่น วันหนึ่งในห้องทดลอง

he accidentally stepped on a roll of electrical tape.

บังเอิญเข้าเหยียบม้วนเทปสายไฟ

Now, what do you do when something's stuck to your shoe?

ถ้าเป็นคุณ จะทำอย่างไร เมื่อมีอะไรบางอย่างติดรองเท้าคุณ

You don't reach down like this; it's way too awkward.

คุณจะไม่ก้มลงไปแบบนี้ มันคงเก้กังน่าดู

Instead, you shake it off,

แต่คุณจะสะบัดมันออก

and that's exactly what Jim did

และนั่นก็คือสิ่งที่จิมทำ

after being neurally connected to the limb for just a few hours.

หลังจากเชื่อมต่อกับขาเทียม อย่างเป็นธรรมชาติได้ไม่กี่ชั่วโมง

What was most interesting to me

สิ่งที่น่าสนใจที่สุดสำหรับผม

is what Jim was telling us he was experiencing.

ก็คือเมื่อจิมบอกเราว่าเขารู้สึกอย่างไร

He said, "The robot became part of me."

เขาบอกว่า "หุ่นยนต์กลายเป็นส่วนหนึ่งของผม"

Jim Ewing: The morning after the first time I was attached to the robot,

จิม วิง: ตอนเช้าหลังจากที่ ผมติดหุ่นยนต์เข้าไปเป็นครั้งแรก

my daughter came downstairs and asked me how it felt to be a cyborg,

ลูกสาวของผมลงบันไดมา และถามผมว่ารู้สึกอย่างไรที่ได้เป็นไซบอร์ก

and my answer was that I didn't feel like a cyborg.

คำตอบของผมก็คือ มันไม่รู้สึกว่าเหมือนเป็นไซบอร์กเลย

I felt like I had my leg,

ผมรู้สึกว่าผมมีขา

and it wasn't that I was attached to the robot

และนั่นไม่ใช่เพราะว่าผมติดอยู่กับหุ่นยนต์

so much as the robot was attached to me,

หรือหุ่นยนต์ติดอยู่กับผม

and the robot became part of me.

แต่ว่าหุ่นยนต์กลายเป็นส่วนหนึ่งของผม

It became my leg pretty quickly.

มันกลายเป็นขาของผมไปอย่างรวดเร็ว

Hugh Herr: Thank you.

ฮิวจ์ เฮอร์: ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

By connecting Jim's nervous system bidirectionally

ด้วยการเชื่อมต่อระบบประสาทของจิม แบบสองทางนี้

to his synthetic limb,

เข้ากับขาเทียมของเขา

neurological embodiment was achieved.

เราจึงได้มาซึ่งส่วนที่ทำหน้าที่ ในเชิงระบบประสาท

I hypothesized that because Jim can think and move his synthetic limb,

ผมคาดว่า เพราะว่าจิม สามารถที่จะคิดและเคลื่อนขาเทียมของเขาได้

and because he can feel those movements within his nervous system,

และเพราะว่าเขารู้สึกว่าการเคลื่อนไหวเหล่านั้น อยู่ภายในระบบประสาทของเขา

the prosthesis is no longer a separate tool,

ขาเทียมจึงไม่ใช่อุปกรณ์ ที่แยกออกจากร่างกายเขาอีกต่อไป

but an integral part of Jim, an integral part of his body.

แต่เป็นส่วนหนึ่งของจิม เป็นอวัยวะส่วนหนึ่งของเขา

Because of this neurological embodiment, Jim doesn't feel like a cyborg.

เพราะว่าส่วนที่ทำหน้าที่เชิงระบบประสาทนี้ จิมจึงไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นไซบอร์ก

He feels like he just has his leg back,

เขารู้สึกว่าเขาแค่ได้ขากลับมา

that he has his body back.

เขาได้ร่างกายของเขาคืนมา

Now I'm often asked

ทีนี้ ผมมักจะถูกถามว่า

when I'm going to be neurally linked to my synthetic limbs bidirectionally,

เมื่อไรล่ะที่ผมจะเชื่อมตัวเอง เข้าเขาเทียมแบบสองทาง

when I'm going to become a cyborg.

เมื่อไรล่ะที่ผมจะเป็นไซบอร์ก

The truth is, I'm hesitant to become a cyborg.

อันที่จริง ผมลังเลนะครับ ที่จะเป็นไซบอร์ก

Before my legs were amputated, I was a terrible student.

ก่อนที่ผมจะถูกตัดขา ผมเป็นนักเรียนที่ห่วยมาก ๆ

I got D's and often F's in school.

ที่โรงเรียนผมได้เกรด D และมักได้ F

Then, after my limbs were amputated,

แต่หลังจากที่ผมดนตัดขา

I suddenly became an MIT professor.

ผมกลายเป็นศาสตราจารย์ที่ MIT เลยครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Now I'm worried that once I'm neurally connected to my limbs once again,

ผมเป็นกังวลครับว่า ถ้าผมเชื่อมต่อกับขาเทียม แบบธรรมชาติอีกครั้ง

my brain will remap back to its not-so-bright self.

สมองของผมจะจัดเรียงใหม่ กลับไปเป็นตัวผมตอนโง่ ๆ อีกครั้ง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But you know what, that's OK, because at MIT, I already have tenure.

แต่รู้อะไรไหมครับ จริง ๆ ไม่เป็นไรหรอก เพราะผมได้ตำแหน่งประจำที่ MIT แล้วล่ะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(ปรบมือ)

I believe the reach of NeuroEmbodied Design

ผมเชื่อว่าความก้าวหน้าของ NeuroEmbodied Design

will extend far beyond limb replacement

จะดำเนินต่อไปไกลกว่าการแทนที่แขนขา

and will carry humanity into realms

มันจะพามนุษยชาติไปยังดินแดน

that fundamentally redefine human potential.

ที่จะกำหนดนิยามใหม่ให้กับศักยภาพ ของมนุษย์ในขั้นพื้นฐาน

In this 21st century,

ในศตวรรษที่ 21 นี้

designers will extend the nervous system into powerfully strong exoskeletons

นักออกแบบจะเติมต่อระบบประสาท ไปยังโครงสร้างภายนอกที่ทรงพลัง

that humans can control and feel with their minds.

ที่มนุษย์สามารถควบคุม และรู้สึกได้ด้วยอำนาจความคิดของเขา

Muscles within the body can be reconfigured

กล้ามเนื้อภายในร่างกาย สามารถถูกปรับแต่งได้ใหม่

for the control of powerful motors,

เพื่อการควบคุมส่วนเคลื่อนไหวที่ทรงพลัง

and to feel and sense exoskeletal movements,

และเพื่อสัมผัสและรับรู้ การเคลื่อนไหวโครงสร้างภายนอก

augmenting humans' strength, jumping height and running speed.

เพิ่มพูนพละกำลังให้กับมนุษย์ ทำให้เรากระโดดได้สูงและวิ่งได้เร็ว

In this 21st century, I believe humans will become superheroes.

ในศตวรรษที่ 21 นี้ ผมเชื่อว่ามนุษย์จะกลายเป็นยอดมนุษย์

Humans may also extend their bodies

มนุษย์จะยังคงเติมต่อร่างกายของพวกเขา

into non-anthropomorphic structures, such as wings,

ให้มีโครงสร้างที่แต่เดิมแล้ว ไม่ปรากฏในมนุษย์ เช่น ปีก

controlling and feeling each wing movement within the nervous system.

ควบคุมและรับรู้ถึงการเคลื่อนไหว ของปีกแต่ละข้างภายในระบบประสาท

Leonardo da Vinci said, "When once you have tasted flight,

เลโอนาโด ดาวินชี กล่าวไว้ว่า "เมื่อคุณได้ลองเหินเวหา

you will forever walk the earth with your eyes turned skyward,

คุณจะก้าวย่างไปบนโลก ด้วยสายตาที่จับจ้องไปบนนภา

for there you have been and there you will always long to return."

เพราะนั่นคือถิ่นที่คุณเคยไปถึง และโหยหาที่จะกลับไป"

During the twilight years of this century,

ในช่วงฟ้าสางแห่งศตวรรษนี้

I believe humans will be unrecognizable in morphology and dynamics

ผมเชื่อว่ามนุษย์จะกายสัณฐาน และการเคลื่อนไหวที่เปลี่ยนไปจากปัจจุบัน

from what we are today.

จนจำไม่ได้

Humanity will take flight and soar.

มนุษยชาติจะเหินและทะยานไกล

Jim Ewing fell to earth and was badly broken,

จิม วิง ร่วงลงสู่พื้นโลกและบาดเจ็บสาหัส

but his eyes turned skyward, where he always longed to return.

แต่สายตาของเขามองขึ้นสู่ฟ้า ถิ่นที่เขาโหยหาจะกลับไป

After his accident, he not only dreamed to walk again,

หลังอุบัติเหตุเขาไม่เพียงฝัน ที่จะเดินได้อีกครั้ง

but also to return to his chosen sport of mountain climbing.

แต่ยังฝันที่จะกลับไปเล่นกีฬาที่เขารัก ซึ่งก็คือการปีนผา

At MIT, Team Cyborg built Jim a specialized limb for the vertical world,

ที่ MIT ทีมไซบอร์กสร้างขาเทียมพิเศษให้จิม สำหรับโลกในแนวดิ่ง

a brain-controlled leg with full position and movement sensations.

ขาที่ควบคุมโดยสมองที่สัมผัสตำแหน่ง และการเคลื่อนไหวได้อย่างสมบูรณ์

Using this technology, Jim returned to the Cayman Islands,

ด้วยเทคโนโลยี จิมได้กลับไปยังหมู่เกาะเคแมน

the site of his accident,

ณ จุดที่เกิดอุบัติเหตุ

rebuilt as a cyborg to climb skyward once again.

บัดนี้ เขาเป็นไซบอร์ก ที่ปีนขึ้นสู่ฟากฟ้าอีกครั้ง

(Crashing waves)

(เสียงคลื่น)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Ladies and gentlemen, Jim Ewing, the first cyborg rock climber.

ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษครับ จิม วิง นักปีนผาไซบอร์กคนแรกครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)