The Future Will Be Shaped by Optimists | Kevin Kelly | TED

Translator: Chatthip Chaichakan Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

I want to try and persuade you

ผมอยากลองโน้มน้าวคุณดูว่า

that there are reasons why we should be optimistic in general.

มีเหตุผลมากมายที่เราควรมองโลกในแง่ดีกัน

And that’s a very difficult thing to do today

และนั่นเป็นสิ่งที่ยากมากที่จะทำในทุกวันนี้

because we are confronting tremendous problems in this world.

เพราะเรากำลังเผชิญกับ ปัญหาใหญ่มากมายในโลกใบนี้

Things like global climate change,

ปัญหาอย่างสภาวะอากาศเปลี่ยนแปลง (climate change)

which seem almost impossible to solve,

ที่ดูเหมือนแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะแก้

or social inequality,

หรือความเหลื่อมล้ำทางสังคม

which seems endemic and difficult to eliminate.

ที่ดูเหมือนเกิดพบได้ทั่วไป และยากที่จะกำจัด

The scale of these problems though

แต่ด้วยขนาดของปัญหาเหล่านี้นี่แหละ

is even more reason why we should be optimistic.

ที่ยิ่งเป็นเหตุผลให้พวกเราควรมองโลกในแง่ดี

Because what we know is that in the past,

เพราะเรารู้ว่าในอดีต

every great and difficult thing that has been accomplished,

ทุกสิ่งที่ยิ่งใหญ่และยากลำบาก ที่ประสบความสำเร็จได้

every breakthrough,

ทุกๆ การค้นพบที่ยิ่งใหญ่

has in fact required

ที่จริงแล้วล้วนต้องการ

a very strong sense of optimism

การมองโลกในแง่ดีอย่างยิ่งยวด

that it was possible.

ที่มองว่ามันเป็นไปได้

Think of the first airplanes.

เราลองนึกถึงเครื่องบินสิ

It’s hard enough

มันยากพออยู่แล้วนะ

to create something good and great deliberately and with intention.

กับการที่จะสร้างสิ่งที่ดีและยิ่งใหญ่ ด้วยความปราณีตและมุ่งมั่น

And it’s no guarantee,

และไม่มีหลักประกันใดๆ

just because we believe something will happen that it will happen,

ที่หากเราเชื่อว่ามันจะเกิด แล้วมันจะเกิดขึ้นได้จริง

but we do know that unless we believe that something can happen,

แต่เรารู้ว่า ถ้าเราไม่เชื่อว่ามันเกิดขึ้นได้

it’s not going to happen inadvertently by itself.

มันก็จะไม่มีทางเกิดขึ้นได้ อย่างไม่ตั้งใจ ด้วยตัวของมันเอง

And so it becomes really important

ดังนั้น มันจึงเป็นเรื่องสำคัญมาก

that we imagine a world that we want,

ที่เราจะจินตนาการถึงโลกที่เราต้องการ

that we imagine solutions we want

ที่เราจะจินตนาการถึงทางแก้ที่เราต้องการ

and believe that we can make them happen.

และเชื่อว่าเราจะสามารถทำให้มันเกิดขึ้นได้

And that belief in making something impossible happen

และความเชื่อในการทำให้ สิ่งที่เป็นไปไม่ได้เกิดขึ้นได้

is what has shaped our future so far.

เป็นสิ่งที่ก่อร่างอนาคตของเรา มาจนถึงทุกวันนี้

So our own history has been basically shaped by optimists,

ดังนั้น ประวัติศาสตร์ของเรา ล้วนก่อร่างมาจากคนมองโลกในแง่ดี

and if we want to shape the future,

และถ้าเราต้องการจะก่อร่างอนาคต

we need to be optimistic.

เราต้องมองโลกในแง่ดี

That world that we’re shaping is not a world that’s perfect.

ว่า โลกที่เรากำลังก่อร่างนี้ ไม่ใช่โลกที่สมบูรณ์แบบ

It’s not perfection,

มันไม่ใช่ความสมบูรณ์แบบ

there’s no lack of problems,

ไม่ใช่การไร้ซึ่งปัญหา

there’s no absence of bad things.

ไม่ใช่การไร้สิ่งเลวร้ายนานา

It is totally not utopia.

มันไม่ใช่ยูโทเปีย (โลกสมบูรณ์) แน่นอน

It’s what I would call pro-topia:

มันเป็นสิ่งที่ผมเรียกว่า protopia

a world in which things are a little bit better.

โลกใบที่สิ่งต่างๆ ดีขึ้นเล็กน้อย

And that sense of optimism is a perspective

และการมองโลกในแง่ดีเป็นมุมมอง

where we expect the world to yield a little bit more good than bad,

ที่เราหวังให้โลกมีสิ่งดีเกิดขึ้น มากกว่าสิ่งที่แย่

to have a few more reasons to hope than to fear.

ที่จะมีเหตุผลในการคาดหวัง มากกว่าหวาดกลัว

And optimism definitely is not just a sunny temperament,

และการมองโลกในแง่ดีไม่ใช่แค่ ภาวะอารมณ์อันสว่างสดใส

a kind of a blindness to the realities of the world's problems

การมืดบอดมองไม่เห็นความจริง ของปัญหาที่มีในโลก

or some kind of Pollyanna self-delusion.

หรือการหลอกตัวเองตามแบบ Pollyanna (ตัวละครในนิยายอเมริกัน)

Instead, optimism is based on the fact of historical progress,

ตรงกันข้าม การมองโลกในแง่ดีอยู่บน ความจริงของความก้าวหน้าทางประวัติศาสตร์

that if we transcend anecdote

ที่หากเรามองข้างเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย

and look at data in a scientific, rational way,

แล้วมองข้อมูลต่างๆ ในหนทาง แบบวิทยาศาสตร์และความเป็นเหตุเป็นผล

that we can see that the evidence says

เราจะเห็นหลักฐานที่แสดงว่า

that on average,

โดยเฉลี่ยแล้ว

on a global scale over time,

บนโลกใบนี้ ในห้วงเวลาที่ผ่านมา

over the last 500 years,

มากกว่า 500 ปีที่ผ่านมา

there has been incremental improvement over time.

มีการปรับปรุงพัฒนา อย่างค่อยเป็นค่อยไปตลอดเวลา

If it’s real then why don’t we see more of it?

ถ้าจริง ทำไมเราเห็นมันได้ไม่มากกว่านี้ล่ะ

Why are so many people pessimistic?

ทำไมคนมากมายจึงมองโลกในแง่ร้ายล่ะ

And I think there are three reasons why.

และผมคิดว่ามีเหตุผลอยู่ 3 ข้อ

One is that most of what progress is about is about what does not happen.

หนึ่ง คือ ความก้าวหน้าส่วนใหญ่เกี่ยวข้อง กับสิ่งที่ไม่เกิดขึ้น

It’s about all the things that could have happened that didn’t happen today.

มันเกี่ยวกับทุกอย่างที่น่าจะเกิดขึ้น แต่กลับไม่เกิดขึ้นในทุกวันนี้

It’s about the two-year-old child who did not die of smallpox.

มันเกี่ยวกับเด็กสองขวบ ที่ไม่ได้ตายด้วยไข้ทรพิษ

It’s about the family farmers

มันเกี่ยวกับครอบครัวชาวนา

whose year of surplus food was not stolen by raiders.

ที่มีปีที่มีอาหารส่วนเกิน และไม่ได้ถูกโจรบุกเข้าปล้น

They don't make the headlines.

มันไม่ได้กลายเป็นพาดหัวข่าวใหญ่

And the second reason is that bad things happen faster than good things.

เหตุผลที่สอง คือ สิ่งแย่ๆ เกิดขึ้นเร็วกว่าสิ่งดีๆ

Good things take time.

สิ่งดีๆ ต้องใช้เวลา

When we are compressing our news cycle to the last five minutes

เมื่อเราบีบอัดวงจรข่าวของเรา ให้เหลือเพียงช่วง 5 นาทีที่ผ่านมา

and the next five minutes,

และ 5 นาทีถัดไป

all the things that have changed in the last five minutes

สิ่งที่เปลี่ยนแปลงในช่วง 5 นาทีที่ผ่านมา

are kind of bad stuff

ค่อนข้างเป็นสิ่งแย่

because good stuff takes longer.

เพราะสิ่งที่ดีจะเกิดขึ้นได้ ใช้เวลานานกว่า

If we were to make newspapers and websites

ถ้าเราจะสร้างหนังสือพิมพ์และเว็บไซต์

to be updated every 100 years,

ที่จะมีการปรับให้ทันสมัยในทุกๆ 100 ปี

we’d have a very different set of headlines.

เราจะมีพาดหัวข่าวที่แตกต่างไปอย่างมาก

The third reason is that because societies that are capable of creating

เหตุผลที่สาม คือ เพราะสังคมมี ความสามารถในการสร้าง

just a few percent more good than they destroy every year,

สิ่งที่ดีได้มากกว่าสิ่งที่ถูกทำลายในทุกปี ได้เพียงไม่กี่เปอร์เซ็นต์

if you have a society that’s capable

ถ้าคุณมีสังคมที่สามารถสร้าง

of making just a few percent more than it destroys,

ได้มากกว่าทำลาย เพียงไม่กี่เปอร์เซ็นต์

then over time,

เมื่อเวลาผ่านไป

that few percent is compounded.

ไม่กี่เปอร์เซ็นต์นั้นก็จะเจือจาง

And that is what civilization is.

และนั่นคือ การเปลี่ยนผ่านสู่อารยธรรม

So that one percent, few percent, is almost invisible

ที่ 1% หรือไม่กี่เปอร์เซ็นต์เหล่านั้น เป็นสิ่งที่แทบจะมองไม่เห็น

in the noise of the 49-percent crap and destruction around it.

ท่ามกลาง 49% ของของเสีย และการทำลายที่แวดล้อมมัน

So we don’t see it

เรามองไม่เห็นมันหรอก

unless we turn around and look back into the past.

ตราบใดที่เราไม่หันไป และมองย้อนไปในอดีต

So it’s possible that after 500 years of progress,

ดังนั้น มันเป็นไปได้นะที่ หลังจาก 500 ปีของความก้าวหน้า

it could stop tomorrow.

มันอาจจะหยุดลงพรุ่งนี้

But it’s unlikely

แต่มันก็ไม่น่าเป็นไปได้

and very, very probable that that long-term trend will continue,

และมันเป็นไปได้อย่างมากๆ ที่แนวโน้มระยะยาวนี้อาจดำเนินต่อ

at least for the rest of your lives.

อย่างน้อยก็ตลอดช่วงชีวิตของคุณ

So this optimism makes us realists

การมองโลกในแง่ดีนี้ทำให้ พวกมองโลกตามความจริงอย่างเรา

in aligning ourselves with this long history

จัดวางตัวเองภายใต้ประวัติศาสตร์อันยาวนาน

of historical progress.

ของความก้าวหน้าทางประวัติศาสตร์นี้

And that’s the first reason we should be optimistic.

และนั่นเป็นเหตุผลแรกที่เราควรมองโลกในแง่ดี

And the second reason is that civilization is a mechanism

เหตุผลที่สอง คือ การเปลี่ยนผ่านสู่อารยธรรม เป็นกลไก

to make these improvements

ที่จะทำให้การพัฒนาเหล่านี้

that relies on the fact that we’re optimistically trusting others.

อยู่บนข้อเท็จจริงที่เราต่างมองโลกในแง่ดี และเชื่อมั่นในกันและกัน

We have total strangers that we can collaborate,

เราต่างมีคนแปลกหน้าโดยสิ้นเชิง ที่เราร่วมมือกันได้

and that collaboration allows us to make things beyond ourselves

และการร่วมมือนั้นทำให้ เราสามารถสร้างสิ่งเหนือความสามารถของเรา

that are bigger than just what we can do.

ที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เราจะทำได้

That requires trust,

นั่นต้องมีความเชื่อมั่น

and trust is a type of optimism.

ซึ่งเป็นการมองโลกแง่ดีอย่างหนึ่ง

But in addition to kind of cooperating

แต่นอกเหนือไปจากการร่วมมือ

with the eight billion total strangers on this planet accomplishing great things,

กับคนแปลกหน้าสิ้นเชิงจำนวนแปดพันล้านคน บนโลกใบนี้เพื่อสร้างสิ่งยิ่งใหญ่

we can also trust future generations.

เรายังสามารถเชื่อมั่นคนรุ่นถัดไป

The billions of people yet unborn into the future.

หลายพันล้านคนที่กำลังจะเกิดในอนาคต

Right now, today, we are benefiting from the work of previous generations

ตอนนี้ วันนี้ เราได้ประโยชน์ จากการทำงานของคนรุ่นก่อนหน้า

who undergone to create infrastructure --

ที่ผ่านการสร้างโครงสร้างพื้นฐานอย่าง

roads canals, skyscrapers, telephone networks --

ถนน คลองชลประทาน ตึกสูงระฟ้า เครือข่ายโทรศัพท์

that we are now enjoying.

ที่เรากำลังเพลิดเพลิน

In fact, we may be enjoying more benefits than they have back in the past

ที่จริง เราอาจได้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้ มากกว่าที่พวกเขาเคยได้ในอดีต

when they began.

ตอนที่พวกเขาเริ่มมัน

So they have been acting as good ancestors for us,

ดังนั้น พวกเขาทำหน้าที่ บรรพบุรุษที่ดีสำหรับเรา

and sometimes even sacrificing

และในบางครั้ง ก็เสียสละ

what could have been immediate yields and benefits

สิ่งที่น่าจะเป็นผลและประโยชน์เฉพาะหน้า

and postponing them until future generations.

แล้วยืดเวลาการเกิดมัน จนถึงเวลาของคนรุ่นถัดไป

We also want to be good ancestors,

เราก็ต้องการเป็นบรรพบุรุษที่ดีเหมือนกัน

and being good ancestors trying to move benefits to the future generations

และการเป็นบรรพบุรุษที่ดีในการพยายาม ส่งต่อผลประโยชน์ให้คนรุ่นถัดไป

is an act of optimism.

เป็นการมองโลกแง่ดีอย่างหนึ่ง

One, because we believe that there will be future generations,

หนึ่ง เพราะเราเชื่อว่าจะมีคนรุ่นถัดไป

and two, because we are willing to sacrifice immediate gains

และสอง เพราะเรายินดีที่จะเสียสละ ประโยชน์เฉพาะหน้า

in order to postpone --

เพื่อจะยืดเวลา

have more gains into the future --

ให้เกิดประโยชน์ที่มากกว่าในอนาคต

that investment.

การลงทุนแบบนั้น

Being a good ancestor enables us to actually accomplish things

การเป็นบรรพบุรุษที่ดีทำให้ เราทำสิ่งต่างๆ ได้จริงๆ

not just beyond what we can do individually in the present,

ไม่ใช่แค่มากกว่าที่เราทำได้ ด้วยตัวเอง อย่างในปัจจุบัน

but what we can do over time.

แต่เราทำได้เมื่อเวลาผ่านไป

So when we trust the future,

ดังนั้น หากเราเชื่อในอนาคต

one of the things that we are understanding

หนึ่งในหลายๆ สิ่งที่เราเข้าใจคือ

is that future generations not only have better living standards

คนรุ่นถัดไปจะไม่เพียงมี มาตรฐานชีวิตที่ดีกว่า

because of progress,

เพราะความก้าวหน้า

but they also have more capability to solve problems

แต่พวกเขาจะยังมีศักยภาพมากขึ้น ในการแก้ปัญหาต่างๆ

because there’s more knowledge

เพราะความรู้ที่มากขึ้น

and because they have better tools.

และเพราะพวกเขามีเครื่องมือที่ดีขึ้น

And so we can trust that.

ดังนั้น เราจึงเชื่อมั่นได้

We can trust the fact that in the future,

เราเชื่อได้ว่าในอนาคต

future generations will be able to solve problems

คนรุ่นถัดไปจะสามารถแก้ปัญหา

that we cannot solve ourselves.

ที่เราแก้กันเองไม่ได้

So that means that we should be optimistic

และนั่นหมายความว่า เราควรมองโลกในแง่ดี

not because we believe that our problems are smaller than we thought.

ไม่ใช่เพราะเราเชื่อว่าปัญหาของเรา เล็กกว่าที่เราคิด

We should be optimistic because we believe

เราควรมองโลกในแง่ดีเพราะเราเชื่อว่า

that our capacity to solve problems is greater than we thought.

ศักยภาพของเราในการแก้ปัญหา ยิ่งใหญ่กว่าที่เราคิด

So that’s a second reason to be optimistic.

นั่นเป็นเหตุผลที่สอง สำหรับการมองโลกในแง่ดี

The third one has to do with problems

เหตุผลที่สามเกี่ยวข้องกับปัญหา

which are really disguised as opportunities.

ที่จริงๆ แล้วมาในคราบของโอกาส

OK, so optimists don’t shun problems.

โอเค คนมองโลกแง่ดีไม่หนีปัญหา

Optimism is about embracing problems,

การมองโลกแง่ดีเกี่ยวข้องกับ การโอบรับปัญหา

because it’s problems that make solutions

เพราะปัญหาทำให้เกิดทางแก้

and solutions that make problems.

และทางแก้ทำให้เกิดปัญหา

So I believe that most of the problems we have today

ดังนั้น ผมเชื่อว่าปัญหาส่วนใหญ่ ที่เราเจอกันทุกวันนี้

are generated by the solutions of the past.

เกิดขึ้นจากการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในอดีต

And the great one is this climate change.

ปัญหาใหญ่หนึ่งคือ การเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ

The solution in the past was artificial power --

ทางแก้ในอดีต คือ พลังงานไฟฟ้าที่ถูกสร้างขึ้น

“Where do we get it?”

“เราจะได้มันจากไหน”

“OK, here it is.”

“โอเค นี่ไง”

But now it makes the problem now.

แต่ตอนนี้มันทำให้เกิดปัญหา

That means that today,

นั่นหมายความว่า วันนี้

most of the solutions that we have

ทางแก้ส่วนใหญ่ที่เรามี

will be generating the problems of the future.

จะทำให้เกิดปัญหาได้ในอนาคต

And there will be more problems

และมันจะมีปัญหามากกว่าเดิม

because new solutions create many more problems.

เพราะทางแก้ใหม่สร้างปัญหาได้มากมายขึ้น

In the same way, when science answers a question,

เช่นกัน เมื่อวิทยาศาสตร์ตอบคำถาม

that answer will generate two or three new questions --

คำตอบนั้นจะทำให้เกิดคำถามอีก 2-3 ข้อ

things that we didn’t even know we didn’t know.

สิ่งที่เราไม่เคยรู้ว่าเราไม่รู้

And so, in a peculiar way,

ดังนั้น ในทางที่ประหลาด

science is expanding our ignorance faster than our knowledge.

วิทยาศาสตร์ขยายความไม่รู้ของเรา มากกว่าความรู้ของเรา

So we have an unlimited pool of questions and problems.

ดังนั้น เรามีบ่อไร้ขอบเขต ของคำถามและปัญหา

But problems don’t impede progress.

แต่ปัญหาไม่ได้ขัดขวางความก้าวหน้า

Problems are the conduit of progress.

ปัญหาเป็นรางนำพาไปสู่ความก้าวหน้า

No problems, no progress.

ไม่มีปัญหา ไม่มีความก้าวหน้า

That is why I reject utopia,

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผมปฏิเสธยูโทเปีย

because there are no problems there.

เพราะมันไม่มีปัญหาอยู่ที่นั่น

So even bad things that happen are basically possibilities

ดังนั้น แม้แต่สิ่งที่แย่ที่เกิดขึ้น คือความเป็นไปได้

that yield new solutions and better opportunities.

ที่จะนำไปสู่ทางแก้ใหม่ และโอกาสที่ดีกว่า

So in that way, problems are unlimited.

ในแง่นี้ ปัญหาไม่มีขีดจำกัด

There is no limit for improvement.

การปรับปรุงพัฒนาก็ไม่มีขีดจำกัด

So we can improve ourselves in all directions.

เราจึงสามารถพัฒนาตัวเองได้ในทุกทิศทาง

So we have a choice about optimism.

เราจึงมีทางเลือกของการมองโลกแง่ดี

It’s not a temperament.

มันไม่ใช่ห้วงอารมณ์

No matter what your temperament is you can still choose to be optimistic.

ไม่ว่าภาวะอารมณ์ของคุณเป็นอย่างไร คุณยังสามารถเลือกที่จะมองโลกแง่ดีได้

And gigantic problems require gigantic optimism.

และปัญหาที่มโหฬาร ต้องการการมองโลกแง่ดีอย่างมโหฬาร

We have a moral obligation to be optimistic,

เรามีพันธะเชิงศีลธรรม ในการที่จะมองโลกในแง่ดี

because when we’re optimistic,

เพราะเมื่อเรามองโลกในแง่ดี

we can shape the future,

เราสามารถก่อร่างอนาคตได้

we can become better ancestors,

เราสามารถเป็นบรรพบุรุษที่ดีกว่าได้

we can expand our reach --

เราสามารถเอื้อมไปไกลได้

create things bigger than ourselves.

สร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเรา

And we can be a realist in aligning ourselves with this long arc of history

และเราสามารถมองเป็นคนมองโลกตามจริง จัดวางตัวเราในหนทางยาวไกลของประวัติศาสตร์

and embracing problems as opportunities.

แล้วโอบกอดปัญหาเป็นโอกาส

With optimism,

ด้วยการมองโลกแง่ดี

we can use it as a power to kind of create the future that we want.

เราจะใช้มันเป็นพลัง ที่จะสร้างอนาคตที่เราต้องการ

This is the way.

นี่คือหนทาง

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)