David Kessler: How to find meaning after loss | TED

Transcriber:

Translator: Supakij Patthanapitoon Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

[วิธีรับมือกับความทุกข์ใจ]

Cloe Sasha Brooks: Hello, TED Community.

โคลเอ ชาชา บรูกส์: สวัสดี ชาว TED

You are watching a TED interview series

คุณกำลังรับชม TED Interviews

called How to Deal with Difficult Feelings.

ในชุด “วิธีรับมือกับความทุกข์ใจ”

I’m your host, Cloe Shasha Brooks, and a curator at TED.

ฉันชื่อโคลเอ ชาชา บรูกส์ พิธีกรและผู้คัดสรรผลงานของ TED

In this four-episode series, we've been talking with psychologists,

ซีรีส์ความยาวสี่ตอนนี้ ได้ร่วมพูดคุยกับนักจิตวิทยา

authors and other experts

นักประพันธ์ และผู้เชี่ยวชาญ

who have shared insights and research about difficult feelings

ซึ่งได้แบ่งปันแนวคิดและข้อมูลจากงานวิจัย เกี่ยวกับภาวะทุกข์ใจและการจัดการกับมัน

and how we can handle them.

So now I will be speaking with David Kessler,

ตอนนี้ฉันอยู่กับเดวิด เคสเลอร์

an author who has written six books on grief and loss.

ซึ่งออกหนังสือมาแล้วหกเล่ม ว่าด้วยความโศกเศร้าสูญเสีย

Two of those books were co-authored with Elisabeth Kübler-Ross,

สองในหกเล่ม แต่งร่วมกับ เอลิซาเบท คือเบลอร์-รอสส์

a Swiss American psychiatrist who was a pioneer in near-death studies.

จิตแพทย์ชาวอเมริกันเชื้อสายสวิตเซอร์แลนด์ ผู้บุกเบิกการศึกษาภาวะใกล้ตาย

And his most recent book, published last year,

เขาเพิ่งออกหนังสือเล่มล่าสุด เมื่อปีที่แล้ว ใช้ชื่อว่า

is called "Finding Meaning: The Sixth Stage of Grief."

“ตามหาความหมาย: ระยะที่หกของความเศร้าจากการสูญเสีย”

So let's bring David on screen.

ขอเชิญเดวิดขึ้นมานะคะ

Hey, David, thank you for joining us.

สวัสดีค่ะเดวิด ขอบคุณที่มาพูดคุยกับเรา

Let's dive right in.

มาเริ่มกันเลย

So many people are struggling with grief right now

หลายคนกำลังเผชิญกับความเศร้าโศก

and the five stages of grief are kind of typically known to be denial,

ซึ่งมีอยู่ด้วยกันห้าระยะ ได้แก่

ปฏิเสธ โมโห ต่อรอง เศร้าซึม และยอมรับ

anger, bargaining, depression and acceptance.

But can you tell us about the sixth stage of grief?

ช่วยพูดถึงระยะที่หกให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ

David Kessler: Absolutely.

เดวิด เคสส์เลอร์: ได้เลยครับ

And I always like to point out

ขอบอกก่อนว่า

I was honored to work with Kübler-Ross on her stages.

ผมรู้สึกเป็นเกียรติ ที่ได้ร่วมงานกับคือเบลอร์-รอสส์

ว่าด้วยระยะทั้งห้าของเธอ

They're not linear,

ซึ่งไม่ได้เกิดเรียงกัน

they're not a map for grief, there's no one right way to do grief.

ไม่ใช่แบบแผนของความเศร้าโศก มันไม่มีลักษณะตายตัว

เหมือนกับที่หลายคนเคยประสบมากับตัวเอง

And I think as people experience them,

and also, as you know, and some people may know,

และอย่างที่คุณทราบ หรือหลายคนอาจทราบมาก่อน

I'm not only a grief specialist, but I'm a bereaved parent.

ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านความเศร้า แต่เป็นพ่อที่สูญเสียลูกไป

I had a younger son, David, die a few years ago.

ลูกชายคนเล็กของผมชื่อเดวิด จากไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน

Once I and so many people experience acceptance,

เมื่อผมและกับอีกหลายคน ประสบกับภาวะการยอมรับ

we want more.

พวกเราอยากไปต่อ

Acceptance isn't enough for our generation.

การยอมรับไม่เพียงพออีกต่อไป สำหรับคนรุ่นเรา

I think we want meaning.

ผมคิดว่าเราต้องค้นหาความหมาย

And I believe meaning is the sixth stage.

และผมเชื่อว่าความหมายคือระยะที่หก

And when we talk about meaning,

เมื่อใดที่พูดถึงคำว่าความหมาย

I always like to point out there's no meaning in a horrible death

ผมขอบอกก่อนว่า มันไม่มีคำอธิบายที่ดีเกี่ยวกับความตาย

or in a pandemic

โรคระบาดครั้งใหญ่

or in a wedding being canceled or a job being lost.

งานแต่งที่ถูกยกเลิก หรือการถูกเลิกจ้าง

The meaning isn't in the horrible event.

ความหมายไม่ได้อยู่ใน เหตุการณ์น่าเศร้าเหล่านั้น

The meaning is in us.

ความหมายอยู่ในตัวพวกเรา

It's what we find afterwards.

คือสิ่งที่เราค้นเจอหลังจากผ่านมันมา

CSB: I mean, I just think that's such a helpful perspective

โคลเอ: ฉันว่ามันเป็นมุมมองที่ดีมาก

for people to hold on to.

ที่ช่วยให้คนได้มีหลักยึด

And I also really appreciate, you know,

ฉันประทับใจมาก

you've written about these seven different factors

คุณได้เขียนถึงปัจจัยทั้งเจ็ด

that guide the concept of meaning when it comes to grief.

ที่จะพาให้เราเข้าใจความหมายของการสูญเสีย

Can you tell us about those seven factors?

ช่วยเล่าเพิ่มเติมหน่อยได้ไหมคะ

DK: They are, first, meaning is relative and personal.

เดวิด: ประการแรก ความหมายเป็นเรื่องเฉพาะบุคคล

Two, meaning takes time.

สอง มันต้องใช้เวลา

You may not find it until months or even years after loss

คุณอาจจะไม่พบมันจวบจน เวลาผ่านไปหลายเดือนหรือเป็นปี

because you can't rush the meaning.

คุณไม่อาจเร่งกระบวนการนี้ได้

You can't say someone died or a dream died or there's a pandemic,

เมื่อคนใกล้ชิดจากไป ความฝันพังทลาย หรืออยู่ในช่วงการระบาดใหญ่

"What's the meaning?" right away, it often takes time.

แล้วจู่ ๆ ถามว่า “ความหมายคืออะไร” ไม่ได้ มันต้องการเวลา

And three, meaning doesn't require understanding.

สาม ความหมายไม่ได้ต้องการความเข้าใจ

You know, we may not understand why a relationship ends,

เราอาจจะไม่เคยเข้าใจ ว่าทำไมความสัมพันธ์ถึงจบลง

why a divorce happens,

ทำไมต้องหย่ากัน

why a pet died, why a pandemic happens.

ทำไมสัตว์เลี้ยงตาย ทำไมถึงเกิดโรคระบาด

But we can still find meaning.

แต่เรายังคงค้นหาความหมายได้เสมอ

And four, even when you do find meaning, you won't feel it was worth the cost.

สี่ การค้นพบความหมาย ไม่ได้แปลว่ามันคุ้มค่า

We'd always rather have the person we loved.

การมีคนรักอยู่ข้างกายมันย่อมดีกว่าเสมอ

And the fifth one -- and the fifth is a big one --

ข้อห้า เป็นข้อใหญ่

your loss is not a test, a lesson, something to handle,

การสูญเสียไม่ใช่บททดสอบ บทเรียน สิ่งที่ต้องรับมือให้ได้

a gift or a blessing.

ของขวัญ หรือพรประเสริฐ

Loss is simply what happens in life.

ความสูญเสียคือเรื่องธรรมดา ที่เกิดขึ้นได้ในชีวิต

And the meaning is in us afterwards.

ส่วนความหมายจะอยู่ติดตัวเราหลังจากนั้น

And six, only you can find your meaning.

หก มีเพียงคุณเท่านั้น ที่จะเป็นผู้ค้นพบความหมาย

And seven,

และเจ็ด สัมพันธภาพที่มีความหมาย จะมาแทนที่ความเจ็บปวดในท้ายที่สุด

meaningful connections can replace those painful memories in time.

ความเครียดหลังผ่านพ้นความสูญเสีย ที่กำลังเกิดขึ้นในช่วงการระบาดใหญ่

The post-traumatic stress that's going on in the pandemic,

I always remind people, one, we're not post,

ผมชอบย้ำเตือนคนอยู่เสมอว่า หนึ่ง ชีวิตเรายังไม่พ้นไป

and two, we can also not just go through this,

และสอง เราไม่เพียงแต่ จะต้องผ่านมันไปให้ได้

but grow through this.

แต่จะเติบโตขึ้นด้วย

And there's the possibility of post-traumatic growth also

มันมีความเป็นไปได้เสมอ ที่จะทำให้เราเติบโตหลังพ้นเหตุการณ์ร้าย

that I think is so important during these tough times.

ซึ่งสำคัญเป็นอย่างยิ่ง ในช่วงเวลายากลำบากนี้

CSB: Yeah, yeah, yeah.

โคลเอ: ใช่เลยค่ะ

Let's bring up a question from our audience.

ต่อไปจะเป็นคำถามจากทางบ้าน

OK, so someone asked,

มีคนถามว่า

"Having lost a daughter,

ฉันสูญเสียลูกสาวไป

how do I explain my grieving process to those who don't understand

ฉันจะอธิบายกระบวนการความเศร้าเสียใจนี้ ให้กับคนที่ไม่เข้าใจแต่อยากรับรู้อย่างไรดี

but want to?"

DK: You know, the reality is,

เดวิด: ความเป็นจริงก็คือ

people often, as hard as they try,

ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหน

may not understand our grief.

คนอื่นก็อาจจะไม่มีวันเข้าใจ ความโศกเศร้าของเรา

You know, I don't know what it's like for you to lose your job,

ผมไม่รู้ว่าการที่คุณตกงาน มันรู้สึกยังไง

you don't know what it's like for me to have a child die.

คุณไม่รู้หรอกว่า ผมรู้สึกยังไงเมื่อลูกตาย

And I think one of the important things is for us not to compare griefs

ผมคิดว่าสิ่งสำคัญสำหรับพวกเราก็คือ อย่าพยายามนำความเศร้ามาเปรียบเทียบกัน

and to know the world is big enough for all our losses.

และโปรดรู้ไว้เถิดว่าโลกใบนี้ใหญ่เพียงพอ สำหรับความสูญเสียของเราทุกคน

So I think sometimes we have to let go of the expectation that they get it.

ผมจึงคิดว่าบางทีเราต้องปล่อยวางความคาดหวัง ว่าคนอื่นก็จะต้องเข้าใจฉันด้วยเช่นกัน

And we have to go, "I know you can't get it.

เราอาจจะต้องพูดว่า “ฉันรู้ว่าคุณไม่เข้าใจหรอก

So let me tell you what this grief feels like to me."

เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง ว่าความเศร้านี้สำหรับฉันมันเป็นยังไง”

And share our grief.

และเริ่มแบ่งปัน

CSB: Yeah. And you, kind of, have talked a lot about that,

โคลเอ: ดูเหมือนคุณ ได้พูดคุยเรื่องนี้บ่อยมากเลย

how there's big losses and little losses,

ทั้งความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่และเล็กน้อย

but they're all valid, right?

แต่ทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริง

And they all get to coexist.

และดำรงอยู่ด้วยกัน

DK: I remember that I was walking back in April, in front of my house

เดวิด: ตอนเดือนเมษายน ผมเดินกลับบ้านกับเพื่อน

with a friend, six feet apart with our masks on.

เราสวมหน้ากากอนามัยเข้าหากัน ยืนห่างกันเกือบสองเมตร

And a young woman walked up to me and said, "Oh, my gosh," you know,

แล้วก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา พูดว่า “พระเจ้าช่วย

"I heard you do something in grief.

“ฉันได้ยินว่าคุณทำงาน เกี่ยวกับความเศร้า

My wedding's just been postponed."

คืองานแต่งฉันเพิ่งถูกเลื่อนออกไป”

And she burst into tears.

แล้วน้ำตาเธอก็พรั่งพรู

And I talked to her, we --

แล้วเราก็เริ่มคุยกัน

You know, she shared her experience and everything, and I consoled her.

เธอเล่าประสบการณ์และเรื่องราวทุกอย่าง แล้วผมก็ปลอบใจเธอ

And after she walked away, my friend said, "Oh, my gosh,

พอเธอเดินจากไป เพื่อนผมโพล่งออกมาว่า “โอ้โห!

I can't believe she was going on and on about her wedding,

ไม่อยากเชื่อเลยว่า เธอเอาแต่พล่ามถึงเรื่องการแต่งงาน

when your child has died.

ในขณะที่ลูกนายเพิ่งเสียไป

She's going to get to have another wedding."

เธอกำลังจะจัดงานแต่งงาน”

And I said, "No, no, no, we don't compare in grief.

ผมพูดกลับว่า “ไม่ ไม่ ไม่ เราไม่เอาความโศกเศร้ามาเทียบกัน

We don't have a broken head, we have a broken heart."

เราไม่ได้แตกสลายทางกาย แต่เป็นที่หัวใจ

And everyone gets to have their own unique grief.

ทุก ๆ คนจะมีความโศกเศร้า อันเป็นแบบฉบับของตัวเอง

And, you know, she's been dreaming about her wedding since she was five.

เธอเฝ้าใฝ่ฝันถึงงานแต่ง ตั้งแต่อายุได้ห้าขวบ

It doesn't take away from my grief.

มันไม่ได้พรากความเศร้าออกไปจากตัวผม

All these losses live in the world together.

ความสูญเสียเหล่านี้ ล้วนมีที่ทางอยู่บนโลกใบเดียวกัน

CSB: Let's bring another question from the audience.

โคลเอ: ขอพาเข้าสู่คำถามถัดไปนะคะ

Someone is asking, "Can you tell us more about post-traumatic growth?

มีคนถามว่า “ช่วยเล่าเพิ่มเติมเกี่ยวกับ การเติบโตหลังผ่านพ้นความสูญเสียได้ไหม

How can I start to grow from a loss?"

ฉันจะเติบโตขึ้นได้อย่างไร หลังจากที่ได้พบกับความสูญเสีย”

DK: It’s such a great question,

เดวิด: เป็นคำถามที่เยี่ยมมาก

because we always hear about post-traumatic stress,

เพราะเราเคยได้ยินแต่ ความเครียดหลังจากประสบกับสิ่งที่กระทบใจ

But post-traumatic growth actually occurs more.

แต่การเติบโตหลังจากเหตุการณ์ร้าย ๆ เกิดขึ้นบ่อยกว่านั้น

And that is the finding meaning.

ซึ่งนั่นก็คือการตามหาความหมาย

Here's one of the myths:

มีความเชื่อผิด ๆ ที่ว่า

We think we make our grief get smaller, that that's the goal.

เราคิดว่าความเศร้าของเรามันจะหดเล็กลง หลงคิดว่านั่นคือเป้าหมายหลัก

The goal isn't to make our grief smaller.

แต่จริง ๆ มันไม่ใช่การทำให้ความเศร้าเล็กลง

The goal is for us to become bigger, to grow around this grief.

แต่เป็นการขยายตัวเราให้เติบโต ห่มคลุมความเศร้านั้นไว้

It's not "what are we going to do after this pandemic,"

มันไม่ใช่การที่ “เราจะทำอะไร หลังจากโรคระบาดคลี่คลาย”

but "who are we going to be?"

แต่เป็น “เราจะกลายเป็นคนแบบไหน”

It's not, "what are we going to do after this loss?"

มันไม่ใช่การที่ “เราจะทำอะไร หลังจากสูญเสียสิ่งสำคัญไปแล้ว”

But "Who are we going to be?"

แต่เป็น “เราจะกลายเป็นคนแบบไหน”

How can we honor the person who died?

เราจะเชิดชูผู้วายชนม์อย่างไร

How can we make a life and a world that's more meaningful,

เราจะทำให้ชีวิตและโลก มีความหมายมากขึ้นได้อย่างไร

where maybe the bad thing that happened to you

เพื่อที่โลกที่เรื่องราวร้าย ๆ ที่ได้เกิดขึ้นกับคุณ

doesn't happen to other people in the future.

จะไม่ไปเกิดขึ้นกับคนอื่นอีกในอนาคต

Or you shape someone's legacy.

หรือการได้ร่วมจดจำสิ่งที่ตกทอดเหลือค้าง

Or we keep talking about them.

หรือการได้พูดคุยถึงพวกเขาต่อไป

As long as we talk about our loved ones who are no longer physically with us,

ตราบใดที่เรายังคงพูดคุยถึงคนที่เรารัก ผู้ซึ่งไม่ได้อยู่กับเราอีกแล้วทางกาย

they don't really die fully.

พวกเขาหาใช่จากไปอย่างสมบูรณ์

So just allowing ourselves to continue in life

การอนุญาตให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อไป

is a bit of post-traumatic growth and not shutting down.

ช่วยให้เราเติบโตขึ้นทีละเล็กละน้อย และไม่ปิดกั้นตัวเอง

And we need support.

และเราต้องการที่พึ่ง

You know, it's interesting, if something's going on with our car,

น่าสนใจนะ คือถ้ารถเราเป็นอะไรไป

we get support.

มันจะมีคนมาช่วย

If something's going on with our apartment,

ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับ อะพาร์ตเมนต์ของเรา

we get support.

มันจะมีคนมาช่วย

Sometimes we think we just have to fight our way through grief

บางครั้งเราคิดว่าเราต้อง ต่อสู้กับความโศกเศร้าด้วยตัวคนเดียว

and it's OK to ask for support and for help.

ซึ่งจริง ๆ มันโอเคที่จะ ร้องขอที่พึ่งและความช่วยเหลือ

CSB: It's so important to remember that.

โคลเอ: สำคัญมากเลยนะ ที่เราจะต้องระลึกเอาไว้

When it's not tangible we forget how to ask for help.

เมื่อมันจับต้องไม่ได้ เรามักจะลืมร้องขอความช่วยเหลือ

Along those lines,

ขอถามต่อเลยนะคะ

do you believe there's a time line for grief?

ความเศร้าโศกมีช่วงจังหวะเวลาที่แน่นอนไหมคะ

DK: Absolutely not.

เดวิด: ไม่มีอย่างแน่นอน

You know, when people ask me,

เมื่อมีคนถามผมว่า

"How long is my wife, my husband, my best friend going to grieve,"

“ภรรยาผม สามีฉัน เพื่อนสนิทฉัน จะเศร้าไปอีกนานเท่าไหร่”

I always say, "How long is the person going to be dead?

ผมตอบกลับว่า “แล้วคนเราใช้เวลาอีกนานไหมกว่าจะตาย

Because if they're going to be dead for a long time,

เพราะถ้าพวกเขาต้องอยู่อีกนานกว่าจะตาย

you're going to grieve for a long time."

ความโศกเศร้าก็จะคงอยู่นานเช่นกัน”

It doesn't mean you will always grieve with pain.

มันไม่จำเป็นว่าคุณจะต้อง โศกเศร้าเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา

ไม่นานความโศกเศร้าของคุณ จะมาพร้อมกับความรักที่มากกว่าความเจ็บปวด

Hopefully in time you can grieve with more love than pain.

But there is no time line,

แต่มันไม่มีช่วงเวลาที่แน่นอน

and I always say we don't get over loss.

และผมพูดเสมอว่า เราไม่ได้ ก้าวข้ามความสญเสีย

We don't recover from loss.

เราไม่ได้ฟื้นฟูอะไรคืนมา จากความสูญเสีย

Our loved one was not a cold or a flu.

คนที่เรารักไม่ใช่ไข้หวัดใหญ่

We learn to live with it.

เราเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน

CSB: And for those who are maybe ready to start on the path of meaning

โคลเอ: ส่วนคนที่อาจจะพร้อมแล้ว ที่จะออกค้นหาความหมาย

as they move through their grief,

ระหว่างที่กำลังจมอยู่กับความเศร้า

how does one start that process?

เขาควรจะเริ่มต้นที่ตรงไหนดี

DK: It's actually a decision.

เดวิด: จริง ๆ มันเป็นการตัดสินใจ

Are you willing to find meaning in time?

คุณพร้อมที่จะค้นหาความหมายจริง ๆ ไหม

Are you willing to let yourself just live a little more?

คุณพร้อมที่จะยอมให้ตัวเอง อยู่ต่อได้นานขึ้นอีกสักหน่อยไหม

Are you willing to try to think of a way

คุณพร้อมที่จะพยายามคิดถึงมุมมอง

that might honor what's happened in our world

ที่จะช่วยสรรเสริญ สิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้วบนโลก

or what's happened in the loss in your life?

หรือสิ่งที่เกิดขึ้น กับความสูญเสียในชีวิตคุณไหม

It's a small decision.

มันเป็นการตัดสินใจเล็ก ๆ

Am I willing to grow?

ฉันพร้อมที่จะเติบโตไหม

Am I willing to live past this in a way that honors what I've lost?

ฉันพร้อมที่จะละวางอดีต เพื่อปูทางสู่การสดุดีสิ่งที่เสียไปหรือไม่

CSB: Let's bring up another question from the audience.

โคลเอ: มีคำถามถัดไปจากทางบ้านค่ะ

"How can we help our children when they experience grief?"

“เราจะช่วยเหลือเด็ก เมื่อพวกเขาโศกเศร้าสูญเสียได้อย่างไร”

DK: Such a good question.

เดวิด: คำถามดีจัง

You know, our children are often the forgotten grievers,

เด็ก ๆ มักจะเป็นผู้ทุกข์โศกที่ถูกหลงลืม

And it's so important --

ซึ่งมันสำคัญมาก

Here's one of the things:

ประเด็กหลักก็คือ

Mourning is what we do on the outside.

การคร่ำครวญเกิดขึ้นด้านนอก

Grief is what's inside of us.

ความโศกเศร้าเกิดขึ้นภายใน

I can't make you grieve.

ผมทำให้คุณโศกเศร้าไม่ได้

I can't make my kids grieve.

ผมทำให้ลูก ๆ โศกเศร้าไม่ได้

All we can do is model healthy grief.

สิ่งที่ทำได้คือสร้างแบบอย่าง ของการโศกเศร้าในทางบวก

And how do we model healthy grief for our children?

แล้วเราจะสร้างแบบอย่างนี้ ให้กับลูก ๆ ของเราได้อย่างไร

We tell them part of our work is to grieve fully.

เราบอกพวกเขาว่า ส่วนหนึ่งก็คือการโศกเศร้าเสียให้เต็มที่

It's OK to be sad.

มันโอเคที่จะเศร้า

It's OK to miss that person.

มันโอเคที่จะคิดถึงใครคนนั้น

And to live fully.

และใช้ชีวิตให้เต็มที่

Life also has to go on.

ชีวิตต้องอยู่ต่อไป

I've still got to go to work, you still got to go to school.

พ่อยังต้องไปทำงาน ลูกยังต้องไปโรงเรียน

So it's the grieving and the living is what we model for them.

ทั้งความเศร้าและการใช้ชีวิตนี่เอง ที่เราจะเป็นแบบอย่างให้แก่พวกเขา

CSB: And it's so hard to with kids

โคลเอ: มันยากเหมือนกันนะคะกับเด็ก ๆ

because it seems like, in some ways,

เพราะบางที มันเหมือนกับว่า

they may not even know what they're feeling, right?

พวกเขายังไม่รู้จัก ความรู้สึกของตัวเองเลยใช่ไหมคะ

So, like, how much of grief with children

แล้วความเศร้ามากขนาดไหนกัน

involves helping them understand definitions

ที่จะช่วยให้เด็ก ๆ เข้าใจความหมาย

or even identifying feelings and all that?

หรือแม้กระทั่งระบุ ความรู้สึกทั้งหมดที่เกิดขึ้น

DK: Yeah, and to just name it and open the conversation

เดวิด: เพียงแค่เอ่ยชื่อถึงมัน และเริ่มที่จะมีบทสนทนา

and just to let them know,

แล้วก็ให้พวกเขาได้รับรู้

you know, you can always talk about it with me.

“ลูกคุยกับพ่อได้ทุกเมื่อนะ”

You know, kids actually understand more than we give them credit for.

คุณรู้ไหม ความจริงเด็ก ๆ เข้าใจเรื่องราว ได้มากกว่าที่เราคาดคิด

CSB: That is true.

โคลเอ: จริงค่ะ

DK: And euphemisms don't work.

เดวิด: การพูดอ้อม ๆ ไม่ช่วยอะไร

Don't tell them Grandpa's gone to sleep or Grandpa's on a long trip.

อย่าบอกพวกเขาว่าคุณปู่นอนหลับยาว หรือคุณปู่ออกเดินทางไกล

You want to be honest.

คุณต้องตรงไปตรงมา

CSB: So, OK, here we are in a new time.

โคลเอ: แล้วตอนนี้เราก็อยู่ใน ห้วงเวลาแบบใหม่

We're starting to come out of this pandemic,

ภาวะการระบาดใหญ่กำลังจะสิ้นสุด

at least in some countries in the world.

อย่างน้อยก็ในบางประเทศของโลก

How do you think our collective grief might shift

คุณคิดว่า ความโศกเศร้ามวลรวมนี้

in the next few months to years from here?

จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ในอีกหลายเดือนหรือหลายปีนับจากนี้

DK: Well, the one thing I hope we don't do is

เดวิด: ผมหวังว่าสิ่งหนึ่งที่เราจะไม่ทำคือ

I hope we don't lose this ability to have these conversations,

เราจะไม่สูญสิ้นความสามารถ ที่จะมีบทสนทนาเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้

because that's been one of the pieces of meaning

เพราะนั่นได้กลายเป็น ชิ้นส่วนหนึ่งของความหมายที่สำคัญยิ่ง

that's been important,

is for the first time we're naming these feelings we're having.

นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้ตั้งชื่อ ให้กับความรู้สึกที่เรามี

We're understanding grief, we're talking more about grief.

เราเข้าใจความโศกเศร้า เราพูดคุยเกี่ยวกับมันมากขึ้น

And I hope we don't lose that after this.

และผมหวังว่าเราจะไม่ สูญเสียมันไปหลังจากนี้

I hope we understand grief is such a natural part of life,

ผมหวังว่าเราจะเข้าใจว่าความโศกเศร้า เป็นธรรมชาติส่วนหนึ่งของชีวิต

that everyone you've ever admired,

คนทุกคนที่คุณหลงใหลได้ปลื้ม

every amazing person in the world, has gone through tough grief.

และคนที่สุดแสนมหัศจรรย์ทุกคนบนโลก ล้วนแต่เคยผ่านความโศกเศร้าอย่างใหญ่หลวง

And there's nothing wrong with you when it happens to you.

และคุณไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เมื่อถึงคราวของคุณ

It is part of our lives.

มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

CSB: Yeah.

โคลเอ: ค่ะ

We're coming close to the end,

เรากำลังมาถึงช่วงสุดท้าย

so just as a final question for you, you know,

คำถามสุดท้ายนะคะ

if someone is really struggling through the depths of their grief right now,

หากใครสักคนตอนนี้ กำลังจมจ่อมอยู่กับความทุกข์โศก

what's just the most important thing for them to remember?

สิ่งที่สำคัญที่สุด ที่ควรระลึกเอาไว้คืออะไร

DK: Reach out and get support, talk to someone,

เดวิด: ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ พูดคุยกับใครสักคน

maybe someone who's been in grief themselves

บางทีอาจจะเป็นคนที่ กำลังเศร้าโศกเสียใจ

that can share that with you.

เพื่อที่จะได้แบ่งปันความทุกข์ร่วมกัน

It can be the family member, the coworker

อาจจะเป็นสมาชิกในครอบครัว เพื่อนร่วมงาน

and get support from an organization,

หรือขอความช่วยเหลือจากหน่วยงานอื่น

grief.com, as well as so many other sites,

เช่น grief.com รวมถึงแหล่งอื่น ๆ อีกมาก

have lots of free resources that people can find.

ซึ่งคุณสามารถเข้าถึงได้ฟรี

And I also want to remind people,

ท้ายสุดผมอยากย้ำเตือนทุกคนว่า

we get so afraid of our feelings,

เราต่างหวาดกลัวต่อความรู้สึกที่เรามี

like if I start crying, I'll never stop.

อย่างเมื่อผมจะร้องไห้ ผมจะร้องไห้ไม่หยุด

I remind people no feeling is final, no feeling is forever.

ไม่มีความรู้สึกไหนไม่มีวันสิ้นสุด และไม่มีความรู้สึกไหนคงอยู่ไปตลอด

You do stop crying eventually,

คุณจะหยุดร้องไห้ได้เองในที่สุด

but release those feelings in a healthy way.

ขอเพียงปลดปล่อยมันออกมาในทางที่เหมาะสม

CSB: Yeah, that's really helpful.

โคลเอ: มันเป็นประโยชน์มากเลยค่ะ

I think that's one of the things that growing up has shown me the most,

สิ่งที่การเติบโตได้แสดง ให้ฉันเห็นแจ่มแจ้งมากที่สุดก็คือ

is you know, any emotion is not permanent.

ไม่มีอารมณ์ไหนคงอยู่ถาวร

And so that's a source of relief, right?

และนั่นก็เป็นที่มาของการคลายทุกข์ใช่ไหมคะ

DK: And we get so stuck in thinking "This is it forever."

เดวิด: เราติดอยู่กับความคิดที่ว่า “สิ่งนี้มันจะอยู่ตลอดไป”

But we don't know what tomorrow is going to look like.

แต่เราไม่รู้หรอกว่า วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร

I always say take the word -- always --

ผมพูดเสมอว่า ให้ถอดคำว่า --เสมอ--

I say take the word "always" and "never" out of our vocabulary.

ให้ถอดคำว่า “เสมอ” และ “ไม่เคย” ออกไปจากพจนานุกรม

When we go, "I'm always going to be sad,"

เมื่อเราพูดว่า “ผมจะเศร้าเสมอเลย”

or "I'm never going to be happy again."

หรือ “ผมไม่เคยคิดว่า จะกลับมามีความสุขได้อีก”

No, you don't know what tomorrow is like,

ไม่ คุณไม่รู้หรอกว่า วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร

but today you're feeling sad.

เพียงแต่วันนี้คุณรู้สึกเศร้า

Just name your feelings for today.

ก็แค่ระบุชื่อความรู้สึกของคุณในวันนี้

CSB: Yeah.

โคลเอ: ใช่เลย

Thank you, David, this has been really, really meaningful,

ขอบคุณค่ะเดวิด มันมีความหมายมากมายจริง ๆ

and we've learned so much from you.

และเราได้เรียนรู้จากคุณเยอะมาก

So thanks for joining us.

ขอบคุณที่มาร่วมสนทนากับเรา

DK: Thank you.

เดวิด: ขอบคุณครับ

CSB: Have a great day.

โคลเอ: ขอให้เป็นวันที่ดีนะคะ