Poetry, music and identity (with English subtitles) | Jorge Drexler | TED

Translator: Pongsapak Vanichrundorn Reviewer: Paded Chotikunchon

I'm going to tell you the story of a song.

ผมจะเล่าความเป็นมาของเพลง เพลงหนึ่ง

I was in Madrid one night in 2002

เรื่องเริ่มขึ้น คืนหนึ่งในเมืองมาดริด ปี ค.ศ. 2002

with my teacher and friend Joaquín Sabina,

ผมคุยกับครูที่ผมสนิท โฆอาควิน ซาบีน่า

when he said he had something to give me.

ตอนที่เขาให้สิ่งหนึ่งกับผม

He said,

เขาพูดว่า

"Jorge, I have some lines that you need to put into a song.

ฆอร์เฆ ช่วยแต่งเพลงจากกวีบทนี้หน่อย

Take these down, take these down."

จดไว้สิ

ผมมองหารอบโต๊ะ

I looked on the table but all I found was a circular coaster,

แต่เจอแค่กระดาษรองแก้วกลม ๆ

on which I wrote the lines my teacher dictated.

ที่ผมจดบทกวี ตามที่ครูผมบอก

They were four lines that went like this:

มี 4 บรรทัด เนื้อความตามนี้ :

"I am a Jewish Moor living among Christians

ฉันคือแขกมัวร์นับถือยิว อยู่ท่ามกลางคริสเตียน

I don't know who my God is, nor who my brothers are."

ฉันไม่รู้ ใครคือพระเจ้าของฉัน ฉันไม้รู้ ใครคือพี่น้องฉัน

Those lines really made an impression on me.

บทกวีนั้นส่งผลอย่างมากกับผม

I said, "What beautiful lyrics, Joaquín. Did you write them?"

ผมเลยบอก "มันสวยงามมาก ครูแต่งเองหรือเปล่า"

ครูตอบว่า "ไม่"

He said no, they were by another composer named Chicho Sánchez Ferlosio,

ครูเอามาจากนักประพันธ์อีกคน

เขาชื่อว่า ชิโช ซานเชซ เฟร์โลซิโอ

who was less known than Joaquín, but also a great poet.

ไม่ดังเท่าครูของผม แต่ก็เป็นนักประพันธ์ที่ดีมากคนหนึ่ง

These lines came to me at a time

ผมมาเจอเนื้อเพลงนี้ ตอนที่ผมอยากบอกสิ่งที่เก็บไว้มานาน

where I had been wanting to express something for a while,

แต่ไม่รู้จะแสดงออกมายังไง

but didn't quite know how.

I was getting up to leave and go home to write,

ผมกำลังจะกลับบ้านไปแต่งเพลงต่อ

when Joaquín stopped me and said, "Hang on, hang on,"

แต่เขารั้งผมไว้ "เดี๋ยวก่อน ๆ"

and presented me with this challenge:

เขาให้โจทย์ผมมาอีกข้อหนึ่ง

"Write the stanzas for this song

ให้เขียนเนื้อเพลง

แบบ Décima (กลอนแปดแบบสเปน)

in Décimas."

Now, at this point in my life,

ตอนนั้นของชีวิตผม

I still wasn't completely sure what Décimas were,

ผมยังไม่แน่ใจเต็มร้อยว่า Décimas เป็นยังไง

but I was too embarrassed to tell my teacher I didn't know.

แต่ผมอาย ไม่กล้าบอกครูว่าผมไม่รู้

So I put on my best "Yeah, I totally understand" face,

ผมเลยทำหน้าเหมือนผมเข้าใจ เนียนที่สุดเท่าที่ทำได้

and went home to look up what Décimas were.

แล้วกลับบ้านไปต้นคว้าเรื่อง Décima

I learned that a Décima is a type of verse

ผมศึกษามาว่า Décima คือกลอนแบบหนึ่ง

that only exists in Spanish,

ที่มีแค่ในภาษาสเปน

and that it has 10 lines.

และมันมีอยู๋ 10 วรรค

It's very, very complex --

มันซับซ้อนมาก ๆ

perhaps the most complex style of stanza that we have in Spanish.

อาจเป็นรูปแบบที่ซับซ้อนที่สุด ในภาษาสเปน

It also has a very concrete date of origin,

มันยังมี วันเดือนปีเกิดที่ชัดเจน

which is very rare for a style of stanza.

ซื่งไม่น่ามีโครงกลอนประเภทไหนที่มี

The Décima was invented in Spain in 1591,

Décima เกิดขึ้นในสเปน ปี ค.ศ.1591

by a guy named Vicente Espinel, a musician and poet from Málaga.

โดยชายคนหนึ่ง เขาชื่อว่า บินเซนเต้ เอสปิเนล

นักดนตรีและกวีจาก มาลากา

And listen to this coincidence: he was the same guy

และด้วยความบังเอฺิญ เขายังเป็นคนที่

who added the sixth string

เพิ่มสายที่หก ให้เครื่องดนตรี ที่จะพัฒนาเป็นกีตาร์สเปน

to what would later be called the Spanish guitar.

This string right here --

สายนี้ล่ะครับ --

it's called the "bordona."

มันชื่อว่า "Bordona"

From Spain, the Décima, with its 10 lines,

Décima ที่มี 10 วรรคเผยแพร่ออกจากสเปน

crosses over to America, just like the Spanish guitar,

ข้ามน้ำข้ามทะเลไปทวีปอเมริกา พร้อม ๆ กับกีต้าร์สเปน

but in contrast to the Décima,

แต่ Décima ต่างจากกีตาร์สเปน

the Spanish guitar continues to live today

กีตาร์สเปนยังอยู่ดีจนทุกวันนี้ ทั้งสองฟากฝั่ง

on both sides of the Atlantic.

ของมหาสมุทรแอตแลนติก

But the Décima, in Spain, its birthplace,

แต่ Décima ในบ้านเกิดของมัน สเปน

disappeared; it died out.

หายไปเลย

It died out about 200 years ago,

มันเลือนหายไปประมาณ 200 ปีก่อน

and yet in Latin America, from Mexico to Chile,

แต่ว่า ทุกประเทศในละตินอเมริกา ตั้งแต่เม็กซิโก ลงไปถึงชิลี

all our countries maintain some form of the Décima

ดัดแปลง Décima แล้ว ยังคงมีอยู่จนถึงวันนี้

in our popular traditions.

ในประเพณีที่แพร่หลายของพวกเขา

In each place, they've given it a different name,

ในแต่ละประเทศ บทกลอนนี้จะมีชื่อต่างกัน

and set it to different music.

และเล่นกับเพลงต่างกัน

It has a lot of different names -- more than 20 in total on the continent.

มันมีชื่อที่แตกต่างกันมาก มีอยู่มากกว่า 20 ชื่อ

In Mexico, for example, it's called the "Son Jarocho,"

อย่างเช่น เม็กซิโกเรียกมันว่า "Son Jarocho,"

"Canto de mejorana" in Panama;

Canto de mejorana ใน ปานามา

"Galerón" in Venezuela;

Galerón ในเวเนซุเอลา

"Payada" in Uruguay and Argentina;

Payada ในอุรุกวัย และอาร์เจนตินา

"Repentismo" in Cuba.

Repentismo ในคิวบา

In Peru, they call it the Peruvian Décima,

ที่เปรู พวกเขาเรียกมันว่า Décima เปรู

because the Décima becomes so integrated into our traditions,

เพราะกลอนนี้หลอมรวมเข้าไปในประเพณีของพวกเขา

that if someone asks, people from each place are completely convinced

จนเวลาใครถามพวกเขา พวกเขาจะเชื่อสนิทใจว่า

that the Décima was invented in their country.

Décima ถูกคิดขึ้นในประเทศของตน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

It's also got a really surprising feature,

มันมีคุณสมบัติน่าทึ่งอีกข้อหนึ่ง

which is that despite the fact that it developed independently

ถึงแม้ว่า มันจะเติบโตโดยแยกจากกัน

in each of the different countries,

ในหลายประเทศทั่วโลก

it maintains even today, 400 years after its creation,

แต่หลังจากมันเกิดมาถึง 400 ปี มันยังคงมี

exactly the same rhyme, syllable and line structure --

สัมผัส จำนวนวรรคตอน และโครงสร้าง ที่เหมือนเดิมทุกประการ

the same structure Vicente Espinel gave it during the Spanish Baroque period.

แบบที่ บินเซนเต้ เอสปิเนล สร้างขึ้น

ในสเปนสมัยก่อน

Here's the structure --

โครงสร้างเป็นอย่างนี้ --

I'll give you the basic idea and then later you can look online

ผมจะพูดแค่คร่าว ๆ แล้วพวกคุณ

อาจไปศึกษามันเพิ่มเติมในอินเตอร์เน็ตก็ได้

and learn more about it.

The Décima is ten lines long; each line has eight syllables.

Décima มี 10 วรรค แต่ละวรรคมี 8 พยางค์

The first line rhymes with the fourth and the fifth;

วรรคแรก สัมผัสกับวรรคที่ 4 และ 5

the second line, with the third;

วรรคที่ 2 สัมผัสกับวรรค 3

the sixth line, with the seventh and the tenth;

วรรคที่ 6 สัมผัสวรรค 7 กับวรรค 10

and the eighth line rhymes with the ninth.

และวรรคที่ 8 สัมผัสกับวรรคที่ 9

It's a bit complicated, to be honest.

พูดจริง ๆ มันค่อนข้างซับซ้อน

And me -- imagine me, trying to write in Décimas.

แล้วผม -- นึกถึงสภาพผมตอนพยายาม แต่งเพลงเป็น Décima

But it's not as complicated as it seems.

แต่มันก็ไม่ได้ยุ่งยากอย่างที่คิด

Plus, it's amazing that it's survived with the same structure

อีกอย่าง มันน่าทึ่งมาก มันคงอยู่ ลักษณะโครงสร้างเหมือนเดิม

for more than four centuries.

แม้ว่าผ่านมา 400 กว่าปี

It's not that complicated, because it has an impressive musicality to it,

มันไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น เพราะมันทำเป็นเพลงได้ดีมาก

a type of musicality

มันมีท่วงทำนองของมันอยู่

that's very hard to describe technically.

ซื่งยากที่จากอธิบายเป็นคำพูด

I prefer that you listen to it.

ผมอยากให้คุณฟังมันเองเลย

So I'm going to recite a Décima,

ดังนั้น ผมจะท่องกลอน Décima

one of the Décimas that I wrote for this song.

หนึ่งในบทกลอนที่ผมแต่งมาใช้ในเพลงนี้

I'm going to ask that you concentrate just on the musicality of the rhymes.

ซื่งผมขอให้คุณถอดหูฟัง

ผมขอให้คุณสนใจแค่ทำนองของกลอนอย่างเดียว

For those of you with headphones on --

พวกคุณในห้องนี้ --

ผมเห็นพวกคุณบางคนฟังคำแปลจากหูฟังอยู่

I see that some of you are listening to the translation --

please take them off for a minute.

ขอให้ถอดก่อนนะครับ

(English) Take your headphones off, it you have them.

(ภาษาอังกฤษ) ถ้าคุณใส่หูฟัง ขอให้ถอดก่อนครับ

(English) Forget about the meaning of the words for a few seconds,

(ภาษาอังกฤษ) อย่าเพิ่งคิดถึงความหมายของมัน

(English) and then you'll put them back.

(ภาษาอังกฤษ) เดี๋ยวผมให้ใส่อีกที

(English) Forget about the structure.

(ภาษาอังกฤษ และสเปน) อย่าเพิ่งคิดถึงรูปแบบของมัน

(Spanish) Forget about the structure.

(อังกฤษ) ผมอยากให้ตั้งใจฟัง การเต้นระบำของเสียง

(English) And just ... it's all about the choreography of sound of the Décima.

(Spanish) A choreography of sound.

(สเปน) การเต้นระบำของเสียง

(Sings in Spanish) "There is not one death that does not cause me pain,

(ท่องกลอนภาษาสเปน) ไม่มีใครตายแล้วฉันไม่เจ็บปวด ไม่มีผู้ชนะ

ไม่มีสิ่งใดที่นี่ เว้นแต่ความทุกข์ทรมาน และอีกชีวิตที่หลุดลอย

there are no winners,

here’s nothing but suffering and another life blown away.

War is a terrible school no matter what the disguise,

สงครามคือโรงเรียนที่เลวร้าย ไม่ว่าคุณเห็นหน้าฉากแบบไหน

forgive me for not enlisting under any flag,

ยกโทษให้ฉันด้วย ที่ไม่อยากสู้เพื่อธงผืนใด

any daydream is worth more than a sad piece of cloth."

เพราะภาพมายาของฉันสูงค่ายิ่งกว่า ผืนผ้าที่โศกเศร้าผืนไหน ๆ

That's a Décima.

นี่ละครับ Décima

(English) You can put your headphones back on.

(ภาษาอังกฤษ) ใส่หูฟังได้แล้วครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

(English) Thank you.

(ภาษาอังกฤษ) ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

I also applaud Vicente Espinel, because here it is 426 years later,

ผมชื่นชมบินเซนเต้ เอสปิเนล

เพราะผ่านมาถึง 426 ปี Décima ยังคงมีอยู่มีรูปแบบเดิม

and the Décima lives on everywhere

in its original state.

ผมแต่งกลอนแบบนี้แล้ว 3 บท ผมท่องบทที่ 2 ให้คุณฟัง

I wrote three like that one; you just heard the second.

ตอนผมแต่งบทแรก ผมเพิ่งเรียนรู้วิธีแต่ง

I wrote the first one having only recently learned how,

and it has some errors in terms of meter,

จังหวะของมันมีข้อผิดพลาดอยู่บ้าง

ผมจึงยังท่องกลอนบทนั้น ให้ฟังในตอนนี้ไม่ได้

so it's not presentable in its current state.

But the one I sang was good, more or less.

บทที่ผมท่องให้คุณค่อนข้างดี

So: What was it about?

แต่มันเกี่ยวกับอะไร

What was the meaning behind those lines?

อะไรคือ ความหมายหลังบทกลอนนี้

I had just returned from doing a concert in Israel,

ผมเพิ่งกลับมาจาก การแสดงคอนเสิร์ตในอิสราเอล

and I was very emotional over a problem that hits really close to home,

และผมสะเทือนใจกับปัญหาหนึ่ง ที่ทำให้ผมนึกถึงตัวเองอย่างมาก

which is the Israeli-Palestinian conflict.

ความขัดแย้งอิสราเอล–ปาเลสไตน์

ผมอธิบายละกัน ครอบครัวพ่อผมเป็นคนยิว

I'll explain: my dad's family is Jewish,

and my mom's family are non-practicing Christians.

ครอบครัวแม่ผม เป็นคริสเตียนที่ไม่เคร่งนัก

I was raised in a home where the two traditions lived together

ผมโตขึ้นมาในบ้าน ที่มีประเพณีของสองที่อยู่ร่วมกัน

more or less in harmony.

โดยสงบสุข ไม่มากก็น้อย

It wasn't unusual to see my Jewish grandpa dressed as Santa Claus, for example,

สำหรับผม เป็นเรื่องปกติที่จะเห็น ปู่ชาวยิวแต่งตัวเป็นซานตาครอส

or to see my non-Jewish grandpa at the synagogue wearing his kippah,

หรือคุณตาที่ไม่ใช่ยิว เข้าโบสถ์ยิวและสวมหมวก Kipa ของชาวยิว

at family celebrations, wearing the same expression that I probably had

อยู่ร่วมโต๊ะเดียวกัน

ในงานเลี้ยงครอบครัว ทำหน้าตาแบบเดียวกับผม

when Sabina told me --

ตอนที่ซาบีนาบอกผม--

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

that he had some Décima lines for me.

ว่าให้เขียนกลอน Décima

For someone raised in that kind of environment,

สำหรับผมที่โตมาในครอบครัวแบบนั้น

it's especially painful to see the difficulty the opposing parties have

ผมรู้สึกเจ็บปวดมาก ที่เห็นความลำบาก

ของผู้ที่มีส่วนในความขัดแย้ง

in putting themselves in the other side's shoes even for a moment.

ที่จะลองนึกถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย แค่สักครู่หนึ่ง

ผมจึงแต่งเพลงนี้ขึ้นมา

So that's what I wrote about.

I already had the lyrics,

ตอนนี้ ผมมีเนื้อเพลง

I had the form -- the Décima -- and the content.

มีรูปแบบ Décima และเนื้อหา

I needed to write the music.

ผมต้องแต่งทำนองให้เพลง

I'll give you some context.

ผมจะอธิบายต่อละกัน

I had only recently moved from Uruguay, where I'm from, to Spain.

ตอนนั้นผมเพิ่งย้ายจากอุรุกวัย

บ้านเกิดผม มาอยู่ที่สเปน

And I was feeling very raw with nostalgia,

ตอนนั้นผมยังคิดถึงบ้านมาก

like many of you here, who are away from home.

เหมือนพวกคุณหลาย ๆ คนที่อยู่ไกลจากบ้าน

And I wanted my song to be very, very Uruguayan,

ผมอยากใส่ความเป็นอุรุกวัยลงไปในเพลง

ให้เต็มที่ มากที่สุด

the most Uruguayan type of song there is -- the milonga.

เพลงที่ถือเป็นเอกลักษณ์ของอุรุกวัย คือ Milonga

So now, I had been studying the Décima, and after finding out

หลังจากผมศึกษา Décima แล้วรู้ว่า

ทุกคนบนโลกที่ใช้มัน อ้างว่า

that everyone tried to claim the Décima as their own,

Décima เริ่มต้นที่ประเทศของเขา

that it was invented in their country,

เกิดขึ้นในประเทศเขา

it made me wonder:

ทำให้ผมสงสัย เวลาคนบอกว่า Milonga เกิดในอุรุกวัย

What does it mean when we say the milonga is Uruguayan?

จังหวะของเพลง Milonga มีลักษณะ

The milonga has a rhythmic pattern that we musicians call 3-3-2.

ที่นักประพันธ์อย่างผมเรียกว่า 3-3-2

(Counts out the beats) One two three, one two three, one two.

(นับจังหวะ) 1-2-3 1-2-3 1-2

And it has a characteristic emphasis.

และมีจุดที่เน้นเสียงที่เป็นเอกลักษณ์

(Sings)

(ร้องเพลง)

But this characteristic rhythm pattern

แต่ที่จริง ทำนองรูปแบบนี้

comes from Africa.

มาจากแอฟริกา

In the ninth century you could find it in the brothels of Persia,

เมื่อพันกว่าปีก่อน คุณอาจเจอทำนองนี้ ในซ่องของเปอร์เซีย

and in the thirteenth,

และในคริสตศตวรรษที่ 13

in Spain, from where, five centuries later,

คุณอาจเจอมันในสเปน ที่ในอีก 500 ปี ทำนองนี้

it would cross over to America with the African slaves.

จะข้ามทะเลไปทวีปอเมริกา พร้อมทาสแอฟริกา

Meanwhile, in the Balkans, it encounters the Roma scale --

ในขณะเดียวกันในบอลข่าน จังหวะนี้ได้ผสมผสาน กับทำนองของชาวยิปซี

(Sings)

(ร้องเพลง)

which in part, gives birth to klezmer music,

ซื่งเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดเพลง Klezmer

which Ukrainian Jewish immigrants bring to Brooklyn, New York.

ที่ชาวยิวจากยูเครน อพยพเข้าเมืองมาอยู่ที่

ย่านบรูคลิน เมืองนิวยอร์ก

They sing it in their banquet halls.

พวกเขาร้องเพลงในงานเลี้ยง

(Sings "Hava Nagila")

(ร้องเพลง Hava Nagila)

And their neighbor, an Argentine kid of Italian origin

เพื่อนบ้านของพวกเขา ชาวอาร์เจนตินาเชี้อสายอีตาลี

named Astor Piazzolla,

ชื่อ อาสเตอร์ ปิอัซโซลลา

hears it,

ได้ยินจังหวะนั้น

assimilates it

ซึมซับจังหวะนั้น

and transforms the tango of the second half of the 20th century

แล้วเปลี่ยนโฉมเพลง Tango ของ ครึ่งหลังคริสตศตวรรษที่ 20 ด้วยเพลงของเขา-

with his ...

(Counts out the beats) One two three, one two three, one two.

(นับจังหวะ) 1-2-3 1-2-3 1-2

(Sings "Adios Nonino")

(ร้องเพลง Adios Nonino)

He also played it on his bandoneon, a 19th-century German instrument

เขายังเล่นจังหวะนี้ด้วย Bandoneon หีบเพลงมีปุ่ม สร้างโดยชาวเยอรมัน

created for churches that couldn't afford to buy organs,

สร้างขึ้นเพื่อให้โบสถ์ที่ไม่ได้รับอนุญาต ให้ซื้อออร์แกนขนาดใหญ่

and that ends up, incredibly, in Río de la Plata,

น่าแปลกที่สุด มันมารวมกันที่แม่น้ำ เดลาปลาตา

forming the very essence of the tango and the milonga,

สร้างแกนกลางสำคัญที่เป็นจุดเริ่มต้น ให้กับเพลง Tango และ Milonga

in the very same way another instrument just as important as the bandoneon did:

พร้อมกับเครื่องดนตรีอีกชิ้นที่สำคัญมาก พอกับ Bandoneon

the Spanish guitar.

คือ กีตาร์สเปน

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

To which, by the way, Vicente Espinel, in the 16th century,

ที่บินเซนเต้ เอสปิเนลเพิ่มสายเส้นที่ 6

added a sixth string.

ในคริศตศตวรรษที่ 16

It's amazing how all these things are coming full circle.

น่าแปลกที่สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ เกี่ยวข้องกันหมด

What have I learned in these 15 years since the song was born

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้หลังจาก ได้แต่งเพลงนึ้มา 15 ปี

from going all over the world with four lines written on a coaster

จากการได้ไปทั่วโลก กับเนื้อเพลงในกระดาษรองแก้ว

from a bar in Madrid?

ที่ผมจดในมาดริด

That Décimas,

คือทั้ง Décima

the milonga,

เพลง Milonga

songs, people --

บทเพลง ผู้คน--

the closer you get to them,

ยิ่งคุณรู้จักสิ่งนั้นเท่าไหร้

the more complex their identity becomes,

ตัวตนของสิ่งนั้นก็ซับซ้อนมากขึ้น

and the more nuances and details appear.

และคุณจะเห็นรายละเอียดยิบย่อยมากขึ้น

I learned that identity is infinitely dense,

ผมได้เรียนรู้ว่าตัวตนของสิ่งใด ๆ ก็ตาม จะลึกล้ำไม่สิ้นสุด

like an infinite series of real numbers,

เหมือนจำนวนที่มีไปเรื่อย ๆ

and that even if you get very close

ซื่งถึงคุณจะเข้าใกล้มัน

and zoom in,

มองมันลึกเข้าไป

it never ends.

มันก็ไม่มีวันจบ

Before I sing you a song and say goodbye,

ก่อนที่ผมจะร้องเพลงให้คุณฟัง และลงจากเวทีนี้

allow me to tell you one last story.

ผมขอเล่าเรื่องสุดท้ายให้พวกคุณฟัง

Not long ago, we were in Mexico after a concert.

ไม่นานมานี้ ผมอยู่ในเม็กซิโก หลังจากคอนเสิร์ต

And since the concert promoters know me,

โปรโมเตอร์ของคอนเสิร์ตรู้จักผมดี

they knew I was a Décima freak and that everywhere I go I ask about it,

พวกเขารู้ว่าผมเป็นคนบ้ากลอน Décima

รู้ว่าเวลาผมไปที่ไหนก็ตาม

insisting on hearing Décima artists.

ผมจะดึงดันขอฟังเพลง Décima ที่นั่น

So they organized a son jarocho show for me at their house.

พวกเขาจึงจัดงานแสดง Son jarocho ที่บ้านเขาให้ผมฟัง

If you recall, the son jarocho is one of the styles of music

ถ้าคุณยังจำได้ Son jarocho เป็นเพลงแบบหนึ่ง

that uses Décimas in its verses.

ที่ใช้ Décima เป็นเนื้อเพลง

When these amazing musicians finished playing

พอศิลปินที่ยอดเยี่ยมทั้งหลายเล่นเพลงจบ

what is for me, something amazing, which is the son jarocho,

ซื่งเป็นอะไรที่ผมทึ่งมาก

นี่แหละคือ Son jarocho

they finished playing and were ...

I went up to greet them, really excited,

ผมตื่นเต้นมาก เข้าไปทักทายพวกเขา

getting ready to thank them for their gift of music,

ผมกำลังจะขอบคุณพวกเขา ที่ให้ของขวัญ เป็นเสียงเพลง

and this young kid says to me --

และมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดกับผม

and he says it with the best of intentions -- he says,

และเขาพูดด้วยความตั้งใจที่ดีของเขา เขาบอกว่า

"We're very proud, sir, to be keeping alive the purest origins

"พวกเราภูมิใจ ที่ได้มาร่วมกัน

สืบสานวัฒนธรรมที่แท้จริงของพวกเรา

of our Mexican identity."

ชาวเม็กซิโก ให้คงอยู่ต่อไป"

And to tell you the truth, I didn't really know what to say.

บอกตามตรง ตอนนั้นผมไม่รู้จะตอบอะไรเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I stood there looking at him. I gave him a hug and left, but ...

ผมยืนมองอยู่ตรงนั้น กอดเขาทีหนึ่ง แล้วก็ออกมา แต่ก็...

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But he was right, too, though. Right?

แต่เขาก็พูดถูก ใช่ไหม

In reality, the Décima is its origin, but at the same time,

จริง ๆ Décima คือรากเหง้าของมัน แต่ในเวลาเดียวกัน

just like in the milonga and in the Décima,

ทั้ง Milonga และ Décima,

are the roots of many more cultures from all over the place, like he said.

กลายเป็นรากฐานของวัฒนธรรม ของผู้คนหลายกลู่มทั่วโลก อย่างที่เขาพูด

Later, when I got back to the hotel, I thought about it for a while.

เมื่อผมกลับถึงโรงแรม ผมคิดถึงเรื่องนี้สักพัก

And I thought:

แล้วผมคิดได้ว่า

things only look pure

ทุกสิ่งดูบริสุทธิ์ ถ้าคุณมองจากระยะไกล

if you look at them from far away.

It's very important to know about our roots,

การรู้จักรากเหง้าของตัวเองเป็นสิ่งสำคัญมาก

to know where we come from, to understand our history.

รู้จักว่าเรามาจากไหน ความเป็นมาเป็นอย่างไร

But at the same time, as important as knowing where we're from,

แต่ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่สำคัญพอ ๆ กัน

is understanding that deep down,

ก็คือการเข้าใจว่า ลึก ๆ แล้ว

we're not completely from one place,

ตัวเราทั้งหมด ไม่ได้มาจากที่เดียว

and a little from everywhere.

แต่จากชิ้นส่วนเล็กของทุก ๆ ที่

Thank you very much.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงหัวเราะ)

This is "The milonga of the Jewish Moor."

เพลงนี้คือ "Milonga ของแขกมัวร์นับถือยิว"

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Sings)

(ร้องเพลง)

For every wall a lament in Jerusalem the golden

ทุกกำแพงสร้างความทุกตรม ในกรุงเยรูซาเล็มสีทองอร่าม

and 1000 wasted lives for every commandment.

และชีวิตนับร้อยที่เสียไป เพื่อให้บัญญัติแต่ละประการ

I am dust in your wind and although I bleed through your wound,

ฉันเป็นแค่ผุ่นในสายลมของคุณ และเลือดฉันไหลออกจากแผลของคุณ

and every beloved stone has my deepest affection,

และหินทุกก้อนในกำแพงคุณ ได้รับความรักสุดลึกล้ำจากฉัน

there is not a stone in the world worth more than a human life.

แต่ไม่มีก้อนหินใด ที่มีค่า มากกว่าชีวิตคน ๆ หนึ่ง

I am a Jewish Moor who lives among Christians

ฉันคือแขกมัวร์นับถือยิว อยู่ท่ามกลางคริสเตียน

I don't know who my God is, nor who my brothers are.

ฉันไม่รู้ใครคือพระเจ้าของฉัน ฉันไม้รู้ใครคือพี่น้องฉัน

I don't know who my God is, nor who my brothers are.

ฉันไม่รู้ใครคือพระเจ้าของฉัน ฉันไม้รู้ใครคือพี่น้องฉัน

There is not one death that does not cause me pain, there are no winners

ไม่มีใครตายแล้วฉันไม่เจ็บปวด ไม่มีใครเป็นผู้ชนะ

there's nothing but suffering and another life blown away.

ไม่มีสิ่งใดที่นี่ เว้นแต่ความทุกข์ทรมาน และอีกชีวิตที่หลุดลอย

War is a terrible school no matter what the disguise,

สงครามคือโรงเรียนที่เลวร้าย ไม่ว่าคุณเห็นหน้าฉากแบบไหน

forgive me for not enlisting under any flag,

ยกโทษให้ฉันด้วย ที่ไม่อยากสู้เพื่อธงผืนใด

any daydream is worth more than a sad piece of cloth.

เพราะภาพมายาของฉันสูงค่ายิ่งกว่า ผืนผ้าที่โศกเศร้าผืนไหน ๆ

I am a Jewish Moor who lives among Christians

ฉันคือแขกมัวร์นับถือยิว อยู่ท่ามกลางคริสเตียน

I don't know who my God is, nor who my brothers are.

ฉันไม่รู้ใครคือพระเจ้าของฉัน ฉันไม้รู้ใครคือพี่น้องฉัน

I don't know who my God is, nor who my brothers are.

ฉันไม่รู้ใครคือพระเจ้าของฉัน ฉันไม้รู้ใครคือพี่น้องฉัน

And nobody has my permission for killing in my name,

ฉันไม้เคยยอมให้ใคร ฆ่าคนในนามของฉัน

a man is but a man and if there is a God, this was his wish,

คนก็เป็นแค่คน แต่ถ้าพระเจ้ามีจริง พระองค์คงขอเช่นนั้น

the very ground I tread will live on, once I am gone

พื้นดินที่ฉันเหยียบย่ำจะยังคงอยู่ เมื่อฉันจากไป

on my way to oblivion, and all doctrines will suffer the same fate,

ไปยังเส้นทางสู่การถูกลืม หลักคำสอนทั้งปวง สุดท้ายจะมาร่วมทาง

and there is not one nation that has not proclaimed itself

และไม่มีประเทศใดเลย ที่ไม่เคยอ้างว่า เป็นผู้คนที่เทพเจ้าเลือกสรรมา

the chosen people.

I am a Jewish Moor who lives among Christians

ฉันคือแขกมัวร์นับถือยิว อยู่ท่ามกลางคริสเตียน

I don't know who my God is, nor who my brothers are.

ฉันไม่รู้ใครคือพระเจ้าของฉัน ฉันไม้รู้ใครคือพี่น้องฉัน

I don't know who my God is, nor who my brothers are.

ฉันไม่รู้ใครคือพระเจ้าของฉัน ฉันไม้รู้ใครคือพี่น้องฉัน

I am a Jewish Moor who lives among Christians

ฉันคือแขกมัวร์นับถือยิว อยู่ท่ามกลางคริสเตียน

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)