A 3-Step Guide to Believing in Yourself | Sheryl Lee Ralph | TED

Translator: Pari A Reviewer: shirin etebar

(Singing) I am an endangered species

(آواز می‌خواند) من گونه‌ای در خطر انقراض‌ام.

(Applause and cheers)

(تشویق و تمجید ببیندگان)

But I sing no victim song.

اما از قربانی بودن نمی‌خوانم.

I am a woman.

من یک زن هستم.

I am an artist.

یک هنرمند هستم.

And I know

و می‌دانم

where my voice ...

که صدای من

belongs.

به کجا تعلق دارد.

(Applause and cheers)

(تشویق و تمجید بینندگان)

Now, you might have heard me sing that song.

حالا، شاید شنیده باشید که آن آهنگ را می‌خوانم.

It was September 12th, 2022,

۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲ بود،

right after Amy Poehler and Seth Meyers said,

درست پس از آن که امی پولر و ست مایرز گفتند:

"And the winner is,

«و برنده

Sheryl Lee Ralph!"

شریل لی رالف است!»

What!?

چی!؟

I had just won the Emmy Award

من برنده جایزه امی

for Best Supporting Actress in a comedy

برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن در یک کمدی،

for my role as Mrs. Barbara Howard

برای بازی در نقش خانم باربارا هاوارد

on your favorite TV show, "Abbott Elementary."

در برنامه تلویزیونی محبوب شما، «دبستان ابوت» شده بودم.

(Cheers)

(تمجید بینندگان)

Oh, yes.

اوه، بله.

And I was shocked.

و شوکه شده بودم.

As the children would say, shooketh into disbelief.

همانطور که بچه‌ها می‌گویند، به طرز ناباورانه‌ای تکان‌دهنده بود.

Oh, my goodness, it was my first time at the Emmys and I won.

وای خدای من، اولین بار بود که نامزد جوایز امی شدم و برنده شدم.

Yes!

بله!

And I got to tell you,

و باید به شما بگویم،

in that moment,

در آن لحظه،

I was so stunned into disbelief

آنقدر در ناباوری مات و مبهوت بودم

that I don't know how I got up on the stage.

که نمی‌دانم چگونه روی صحنه بلند شدم.

There I was, just listening to that roar of applause.

آنجا بودم و فقط به صدای کف زدن‌‌ها گوش می‌دادم.

Mm mm mm.

ام... ام... ام.

And my whole career flashed right there in front of me.

و تمام حرفه‌ام درست در مقابلم تداعی شد.

Starting with 19-year-old Sheryl Lee in her first movie

شروع با شریل لی ۱۹ ساله در اولین فیلمش

being directed by the great Sidney Poitier.

به کارگردانی سیدنی پواتیه بزرگ.

Oh, yeah, you can clap that.

اوه، آره، می‌توانید کف بزنید.

(Applause)

(تشویق بینندگان)

Followed by ten years of “no” after “no” after “no.”

به دنبال آن پس از ده سال «نه» پس از «نه» شنیدن‌ها.

Before the next film role came about.

قبل از اینکه نقش فیلم بعدی به وجود بیاید.

But I filled in that time with TV

اما من آن زمان را با تلویزیون

and more "nos" and more rejection

و «نه» بیشتر و طردهای بیشتر پر کردم

until I made it big on Broadway

تا اینکه در برادوی

in what has become the iconic musical of the '80s,

در چیزی که به موزیکال نمادین دهه‌ ۸۰ تبدیل شد، شناخته شدم،

because I say so,

چون خودم این را می‌خواستم.

(Laughter)

(خنده بینندگان)

"Dreamgirls."

«دختران رویایی».

(Applause)

(تشویق بینندگان)

And boy, did I learn a lot of life lessons there.

و پسر، آیا در آنجا درس‌های زندگی زیادی یاد گرفتم؟

And I mean, after so many moments of doubt, disbelief,

و منظورم این است که بعد از چند لحظه تردید، ناباوری،

there I was, on that Emmy stage,

من آنجا بودم، روی صحنه امی،

with this huge sign in front of me flashing

در حالی که این تابلوی بزرگ جلوی من چشمک می‌زند:

"Stop now," "Stop now," "Stop now."

«همین حالا بس کن»، «همین حالا بس کن»، «همین حالا بس کن».

And I started to think,

و شروع کردم به فکر کردن،

“My God, what if I had stopped after all of those ‘nos?’

«خدای من، چه می‌شد اگر بعد از آن همه «نه» شنیدن‌ها دست می‌کشیدم؟

What if I had stopped after all of those moments of feeling defeated?

چه می‌شد اگر بعد از تمام آن احساس شکست‌‌ها دست می‌کشیدم؟

What if I had stopped?"

چه می‌شد اگر دست می‌کشیدم؟

I wouldn't be standing there

در آن صورت در آن لحظه‌ی طلایی آنجا نمی‌ایستادم.

for that golden moment.

But right now,

اما در حال حاضر،

many of us, we are feeling ...

بسیاری از ما احساس می‌کنیم...

deeply challenged

عمیقاً

trying to hold on

در تلاش برای نگه داشتن

and believe in ourselves,

و باور خودمان به چالش کشیده شده‌ایم،

and I do not mean in a toxic way.

و منظور من به روشی سمی نیست.

I am talking about a way that comes from confidence,

در مورد روشی صحبت می‌کنم که از اعتماد به نفس ناشی می‌شود،

the kind of confidence that can keep us moving forward

نوعی از اعتماد به نفس که می‌تواند ما را در حرکت به جلو نگه دارد،

when we are feeling

وقتی که احساس می‌کنیم

like we are carrying the weight of the pandemic,

وزن همه‌گیری را به دوش می‌کشیم،

trying to figure out all of this political division,

وقتی که تلاش می‌کنیم همه‌ این تقسیم‌بندی‌های سیاسی را درک کنیم،

fighting all of the mental, physical, social violence in our homes,

وقتی با همه‌ی چیزهای ذهنی، خشونت فیزیکی، اجتماعی در خانه‌هایمان،

in our communities,

در جوامع‌مان،

to climate change, social media.

با تغییرات آب و هوایی، رسانه‌های اجتماعی مبارزه می‌کنیم.

It's a lot.

خیلی زیاد است.

Making it hard to believe in the goodness in the world.

باور به خوبی‌های دنیا را سخت می‌کند.

And harder still to believe in the goodness of ourselves.

و هنوز سخت‌ است که به خوبی خودمان باور کنیم.

This is a rough time, people, and our mental health is suffering.

روزگار سختی است، مردم، و سلامت روان ما در رنج است.

We all need a checkup from the neck up.

همگی ما از گردن به بالا معاینه لازم داریم.

(Laughter)

(خنده بینندگان)

And I don't mean -- yeah, it's OK.

و منظورم این نیست؛ آره، اشکالی ندارد.

You feel me, thank you.

منظورم را درک می‌کنید، ممنون.

(Applause)

(تشویق بینندگان)

And I don't mean just medicine.

و منظور من فقط دارو نیست.

I actually mean reframing our thinking

در واقع منظورم این است که تفکر خود را

of our ability to believe in ourselves.

در مورد توانایی خود برای باور به خودمان چارچوب‌بندی دوباره کنیم.

Now I know,

حالا می‌دانم،

you see me on TV, in magazines, on movie screens,

شما من را در تلویزیون، مجلات، روی پرده سینما می‌بینید،

and you might be thinking to yourself,

و ممکن است با خود فکر کنید:

"What does she know about struggling to believe in herself?"

«او از تلاش برای باور کردن به خودش چه می‌داند؟»

Well, let me tell you something.

خب، بگذارید به شما چیزی بگویم.

I do not look like my journey.

من شبیه به مسیری که طی کردم نیستم.

(Laughter)

(خنده بینندگان)

(Applause)

(تشویق بینندگان)

Oh, I've been through a few things.

اوه، چند چیز را پشت سر گذاشته‌ام.

And the struggle is real.

و واقعاً مبارزه‌طلبانه است.

But I have learned something in my life.

اما در زندگی‌ام چیزی یاد گرفته‌ام.

That there are three things that we all must do

سه چیز وجود دارد که همه ما باید انجام دهیم

in order to believe in ourselves.

تا به خودمان ایمان داشته باشیم.

Number one.

شماره یک.

First, we need to see ourselves.

ابتدا باید خودمان را ببینیم.

I mean, really, truly,

منظورم این است که، جداً، واقعاً،

deeply see ourselves for who and what we are

عمیقاً به خود نگاه کنیم تا ببینیم کی هستیم و چه هستیم،

in order to believe in ourselves.

تا بتوانیم خودمان را باور کنیم.

I’m a child of the ’60s, and that was hard.

من بچه‌ی دهه‌ی ۶۰ هستم و این سخت بود.

Oh.

اوه.

In the third grade,

در کلاس سوم،

I tested out of public school into a fancy private school

از مدرسه دولتی خارج شدم و وارد یک مدرسه خصوصی شیک شدم

where the only Black person I saw every day

که در آن تنها سیاه پوستی که هر روز می‌دیدم،

was the one who looked back at me in the mirror.

کسی بود که در آینه به من نگاه می‌کرد.

I was by myself, and I was all alone.

فقط خودم بودم و تنها بودم.

And the things that were said to me,

و چیزهایی که به من گفته شد،

and I'm not talking about just the kids,

منظورم فقط بچه‌ها نیست،

but the adults, too.

بلکه در مورد بزرگسالان نیز صحبت می‌کنم.

And when I would come home from school crying the ugly cry,

و وقتی با چهره‌ای گریان از مدرسه به خانه می‌آمدم،

my immigrant Jamaican mother would sit me down in front of the mirror

مادر جامائیکایی مهاجرم من را جلوی آینه می‌نشاند

and ask me,

و از من می‌پرسید:

"Do you see an N-word?

«آیا کاکاسیاه می‌بینی؟

Do you see a liar?

دروغگو می‌بینی؟

Do you see a big-lip monkey?

آیا لب میمونی گنده می‌ببنی؟

No!

نه!

So dry your eyes.

پس چشم‌هایت را پاک کن.

And when you go back to school, remember,

و وقتی به مدرسه برگشتی، یادت باشد

you are rubber,

که تو پاک‌کن هستی،

they are glue.

و آنها چسبند.

And every ignorant thing they say about you

و هر حرف نادانی که در موردت می‌زنن،

bounces off of you and sticks to them."

از تو می‌پرد و به آنها می‌چسبد.»

(Applause)

(تشویق بینندگان)

And I believed her.

و من او را باور کردم.

And it didn't hurt.

و دیگر دردآور نبود.

So much.

خیلی زیاد.

Because I believed.

چون باور کردم.

Number two.

شماره دو.

We've got to think.

باید فکر کنیم

Think about ourselves in order to believe in ourselves.

به خود فکر کنیم تا خودمان را باور کنیم.

Growing up, my dad had a sign on his desk.

وقتی بزرگ شدم، پدرم تابلویی روی میزش داشت.

And it said, "Think."

روی آن نوشته شده بود: «فکر کن».

"Think."

«فکر کن».

Oh, I did not know how valuable and powerful

اوه، نمی‌دانستم که چه ارزشمند و قدرتمند است

the simple act of thinking was

این تفکر ساده.

until I came back to Hollywood from my triumphant run on Broadway,

تا اینکه پس از خروجی پیروزمندانه از برادوی به هالیوود بازگشتم،

and I had this meeting with a big studio Hollywood casting director.

و ملاقاتی با یک مدیر بازیگران استودیوی بزرگ هالیوود داشتم.

Oh, I was so excited.

اوه، خیلی هیجان زده بودم.

I walked in and he looked at me and he said,

وارد شدم و او به من نگاه کرد و گفت:

"Hm.

«هوم.

Everybody knows you're a beautiful, talented Black girl.

همه می‌دانند که تو دختری سیاه پوست زیبا و بااستعداد هستی.

But what do I do with a beautiful, talented Black girl?

اما من با یک دختر سیاه پوست زیبا و بااستعداد چه کنم؟

Do I put you in a movie with Tom Cruise?

تو را در فیلمی کنار تام کروز قرار دهم؟

Does he kiss you? Ugh.

او تو را می‌بوسد؟

Who goes to see that movie?"

اوه. چه کسی می‌رود آن فیلم را ببیند؟

(Laughs)

(خنده)

I could not believe

باورم نمی‌شد

that that man had just said that to me, to my face.

که آن مرد همین الان این را به من گفته باشد.

And he hurt me.

و او به من صدمه زد.

He hurt me so deeply,

او به شدت به من صدمه زد،

I was actually thinking about quitting.

من در واقع به جا زدن فکر می‌کردم.

Until ...

تا اینکه...

I started to think.

شروع کردم به فکر کردن.

And I thought about what he said.

و من به حرف او فکر کردم.

He said that everybody knew

او گفت که همه می‌دانستند

that I was a beautiful, talented Black girl.

که من یک دختر سیاه پوست زیبا و بااستعداد هستم.

(Laughter)

(خنده‌ بینندگان)

(Cheers and applause)

(تمجید و تشویق بینندگان)

And that I deserve to be cast in movies with the likes of Tom Cruise,

و اینکه من سزاوار حضور در فیلم‌هایی با امثال تام کروز هستم

and he should kiss me.

و او باید مرا ببوسد.

(Applause)

(تشویق بینندگان)

(Laughs)

(خنده)

So what was meant to break me did not break me, it built me up.

پس چیزی که قرار بود من را بشکند، من را نشکست، بلکه ساخت.

I believed that man, I believed what he said.

من آن مرد را باور کردم، آنچه را که می‌گفت باور کردم.

And I walked out of there giving myself permission to take up space in Hollywood,

و از آنجا بیرون آمدم و به خودم اجازه دادم در هالیوود جایگاهی را به خود اختصاص دهم.

knowing that I belonged there

می‌دانستم که به آنجا تعلق دارم،

no matter what anybody thought about me.

بدون توجه به اینکه دیگران در مورد من چه فکری می‌کند.

(Cheers and applause)

(تشویق و تمجید بینندگان)

Thirdly.

سوم.

We've got to act like we believe in ourselves.

ما باید همان‌طوری با خودمان رفتار کنیم که به خود باور داریم.

Oh, yeah.

اوه، آره

Because when we believe in ourselves and act on it,

زیرا وقتی به خود ایمان داشته باشیم و بر اساس آن عمل کنیم،

we create possibilities that never would have been possible

امکاناتی را ایجاد می‌کنیم که اگر فقط باور نمی‌کردیم،

had we not just believed.

هرگز امکان‌پذیر نبود.

OK, so I will tell you another story.

خوب، پس من داستان دیگری را برای شما تعریف می‌کنم.

I will never forget walking into one of those crowded Hollywood rooms,

قدم گذاشتن در یکی از آن اتاق‌های شلوغ هالیوود را هرگز فراموش نمی‌کنم،

and I see Harry Thomason, producer Harry Thomason,

و هری توماسون تهیه کننده را می‌بینم،

who is married to Linda Bloodworth-Thomason,

که با لیندا بلادوورث-توماسون،

writer, creator of the series "Designing Women."

نویسنده و خالق سریال «زنان طراحی» ازدواج کرده است.

I walk right up to Harry and I say,

درست به سمت هری می‌روم و می‌گویم:

"How can it be, that after all of these years

«چطور ممکن است که بعد از این همه سال

Anthony has not had a relationship with a Black woman?

آنتونی با یک زن سیاه پوست رابطه نداشته باشد؟

After all, the show takes place in Atlanta,

بالاخره، سریال در آتلانتا،

Georgia."

جورجیا اتفاق می‌افتد.»

(Laughter)

(خنده)

He looked at me, took a step back

نگاهی به من کرد، یک قدم عقب رفت

and said, "Who are you?"

و گفت: تو کی هستی؟

I said, "I'm Sheryl Lee Ralph."

گفتم: «من شریل لی رالف هستم.»

And he said, "OK.

و او گفت: «باشد.

Have your people call my people

از مدیر خود بخواهید با تیم من تماس بگیرد

and we will see what we can do."

تا ببینیم چه کار می‌توانیم بکنیم.»

And guess what happened?

و حدس بزنید چه اتفاقی افتاده است؟

(Laughter)

(خنده)

I got cast as Etienne Toussaint Bouvier,

من برای نقش اتین توسن بوویر انتخاب شدم،

Las Vegas showgirl turned Anthony's wife

بجای نقش دختر رقاصه‌ی لاس وگاس، برای نقش همسر آنتونی

for the final season of "Designing Women."

برای فصل آخر «زنان طراحی» انتخاب شدم.

(Cheers and applause)

(تمجید و تشویق بینندگان)

Oh, yeah.

اوه، بله.

Against all odds, once again,

برخلاف همه شانس‌ها،

I gave myself permission to take up space,

یک بار دیگر، به خودم اجازه دادم که جایگاهی برای خودم اختصاص دهم،

believing that I belonged.

با این باور که به آن تعلق دارم.

I believed that if Sheryl Lee did the work of honing her craft,

باور داشتم که اگر شریل لی مهارت خود را ارتقاء دهد،

building solid relationships

روابط مستحکمی ایجاد کند

and stayed ready so she didn't have to get ready,

و از قبل آمادگی داشته باشد،

anything was possible.

هر چیزی ممکن است.

Heck, winning an Emmy.

وای! بردن جایزه‌‌ امی‌.

A Grammy.

جایزه گرمی.

An Oscar.

جایزه اسکار.

A Tony.

جایزه تونی.

EGOT it, baby.

شدنی است، عزیزم.

(Cheering)

(تشویق ببیندگان)

So ...

پس...

When you leave this room today,

وقتی امروز این اتاق را ترک می‌کنید،

I challenge all of you to start a meaningful practice

همه‌ی شما را به چالش می‌کشم تا تمرین معنادار

of looking in the mirror

نگاه کردن در آینه

and loving what you see.

و دوست داشتن آنچه می‌بینید را آغاز کنید.

Believe in what you see.

به آنچه می‌بینید باور داشته باشید.

If you can't love it, then respect it.

اگر نمی‌توانید آن را دوست داشته باشید، پس به آن احترام بگذارید.

And if you can't respect it, then encourage it.

و اگر نمی‌توانید به آن احترام بگذارید، آن را تشویق کنید.

If you can't encourage it, empower it.

اگر نمی‌توانید آن را تشویق کنید، آن را تقویت کنید.

And if you can't empower it, please be kind to it.

و اگر نمی‌توانید آن را تقویت کنید، لطفاً با آن مهربان باشید.

(Applause)

(تشویق بینندگان)

The greatest relationship,

بهترین رابطه،

the greatest one you will ever have

بهترین رابطه‌ای که تا به حال خواهید داشت

is with yourself.

با خودتان است.

Believe me.

حرف من را باور کنید.

Have faith in yourself.

به خود ایمان داشته باشید.

Believing that faith can make broken wings fly.

باور به این که ایمان می‌تواند بال‌های شکسته را به پرواز در آورد.

And we deserve to soar.

و ما شایسته اوج‌گیری هستیم.

Remember,

یادتان باشد

maybe one of these days when you pass the mirror

شاید یکی از همین روزها که از جلوی آینه رد می‌شوید

and you catch a glimpse of yourself,

و یک نگاه اجمالی به خود می‌کنید،

remember, I told you this.

یادتان باشد این را به شما گفتم.

That is what believing looks like.

این همان باور داشتن است.

And don't you ever, ever,

و هرگز، هرگز، هرگز

ever give up on you.

از خود ناامید نشوید.

I am Sheryl Lee Ralph,

من شریل لی رالف هستم،

and I love you just the way you are.

و شما را همان‌طور که هستید دوست دارم.

(Singing) Believe in yourself

(آواز خواندن) به خودت باور داشته باش

As I believe in you

همانطور که من به تو باور دارم.

Thank you.

متشکرم.

(Cheers and applause)

(تمجید و تشویق بینندگان)