How we look kilometers below the Antarctic ice sheet | Dustin Schroeder

Translator: Sahar Tadayyon Reviewer: sadegh zabihi

I'm a radio glaciologist.

من یک یخچال شناس رادیویی هستم.

That means that I use radar to study glaciers and ice sheets.

یعنی که من از رادار برای مطالعه ورقه‌ها و کوه‌های یخی استفاده می‌کنم.

And like most glaciologists right now,

مثل بیشتر یخچال شناس‌های امروز،

I'm working on the problem of estimating

من بر روی مشکلات برآورد وضعیت اینکه

how much the ice is going to contribute to sea level rise in the future.

چقدر یخ‌ها قرار است در آینده در افزایش سطح آب دریا نقش داشته باشند کار می‌کنم.

So today, I want to talk to you about

پس امروز، می‌خواهم در مورد اینکه

why it's so hard to put good numbers on sea level rise,

چرا سخت است که افزایش سطح را با ارقام نشان دهیم،

and why I believe that by changing the way we think about radar technology

و چرا فکر می‌کنم که با تغییر نگرش در مورد تکنولوژی رادار

and earth-science education,

و آموزش علوم زمین،

we can get much better at it.

ما بیشتر می‌توانیم کسب کنیم.

When most scientists talk about sea level rise,

زمانیکه دانشمندان درباره افزایش سطح آب دریا بحث می‌کنند،

they show a plot like this.

این طرح را نشان می‌دهند.

This is produced using ice sheet and climate models.

از ورقه‌های یخ و مدل‌های آب و هوا برای تولیدش استفاده می‌شود.

On the right, you can see the range of sea level

در سمت راست، دامنه تغییرات سطح دریا را می‌بینید

predicted by these models over the next 100 years.

که تا صد سال آینده را این مدل‌ها پیش بینی می‌کند.

For context, this is current sea level,

برای درک بهتر، اینجا سطح فعلی آب دریاست،

and this is the sea level

و این سطح دریا

above which more than 4 million people could be vulnerable to displacement.

بالاتر از حدی که بیش از ۴ میلیون نفر را در شرایط آسیب تغییر مکان قرار می‌دهد.

So in terms of planning,

پس از نقطه نظر برنامه ریزی

the uncertainty in this plot is already large.

عدم اطمینان در این نمودار همین حالا هم بالا است.

However, beyond that, this plot comes with the asterisk and the caveat,

هرچند، فراتر از آن، این نمودار با ستاره و اخطاری همراه است،

"... unless the West Antarctic Ice Sheet collapses."

"... مگر اینکه پهنه‌های یخ در غرب قطب جنوب فرو بریزد."

And in that case, we would be talking about dramatically higher numbers.

و در این صورت، ما می‌بایست در مورد اعداد قابل توجهی بالاتر صحبت کنیم

They'd literally be off the chart.

آن‌ها کاملاً خارج چارت قرار می‌گیرند.

And the reason we should take that possibility seriously

و دلیل اینکه ما این احتمال را جدی بگیریم

is that we know from the geologic history of the Earth

این است که ما از نظر تاریخ زمین شناسی می‌دانیم که

that there were periods in its history

دوره‌هایی در این تاریخ وجود دارد

when sea level rose much more quickly than today.

که سطح آب دریا خیلی سریعتر از امروز افزایش یافت.

And right now, we cannot rule out

و حالا نیز نمی‌توانیم در نظر نگیریم

the possibility of that happening in the future.

احتمال آنکه در آینده چنین چیزی رخ ندهد.

So why can't we say with confidence

پس چرا نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم

whether or not a significant portion of a continent-scale ice sheet

بخش قابل توجهی پهنه‌های یخی در مقیاس قاره ای

will or will not collapse?

فرو خواهد پاشید یا نخواهد پاشید؟

Well, in order to do that, we need models

برای این منظور، ما مدل‌هایی نیاز داریم

that we know include all of the processes, conditions and physics

که می‌شناسیم و شامل تمام فرایندها، شرایط و فیزیک باشند

that would be involved in a collapse like that.

که در فروپاشی مانند آن دخیل باشند.

And that's hard to know,

و آن سخت است که بدانیم،

because those processes and conditions are taking place

زیرا آن فرایندها و شرایط

beneath kilometers of ice,

دارند در زیر کیلومترها یخ رخ می‌دهند،

and satellites, like the one that produced this image,

و ماهواره‌هایی که مانند این تصویر را تولید می‌کنند،

are blind to observe them.

برای دیدن آن نابینا هستند.

In fact, we have much more comprehensive observations of the surface of Mars

در واقع، ما مشاهدات جامع‌تری از سطح مریخ داریم

than we do of what's beneath the Antarctic ice sheet.

نسبت به آنچه در زیر ورقه یا پهنه یخی جنوبگان رخ می‌دهد.

And this is even more challenging in that we need these observations

و این حتی چالش برانگیزتر است چراکه ما به این مشاهدات

at a gigantic scale in both space and time.

در ابعاد بسیار بزرگ زمان ومکان احتیاج داریم.

In terms of space, this is a continent.

از نظر مکان، این یک قاره است.

And in the same way that in North America,

و به همین ترتیب که در قاره آمریکای شمالی

the Rocky Mountains, Everglades and Great Lakes regions are very distinct,

کوه‌های راکی، اورگلیدز و دریاچه‌های بزرگ منطقه‌های بسیار متفاوتی هستند،

so are the subsurface regions of Antarctica.

همچنین سطوح زیرین مناطق جنوبگان.

And in terms of time, we now know

و از نظر زمان، ما می‌دانیم که

that ice sheets not only evolve over the timescale of millennia and centuries,

پهنه‌های یخی نه تنها در طول هزار سال و قرن‌ها تکامل پیدا می‌کنند،

but they're also changing over the scale of years and days.

بلکه درمقیاس سالها و روزها هم تغییر می‌کنند.

So what we want is observations beneath kilometers of ice

پس آنچه ما می‌خواهیم مشاهدات در زیر کیلومترها یخ

at the scale of a continent,

در مقیاس قاره‌ای است،

and we want them all the time.

و ما به آن‌ها همیشه نیاز داریم.

So how do we do this?

پس چطور می‌توانیم انجام دهیم؟

Well, we're not totally blind to the subsurface.

البته ما هم کاملاً نسبت به سطح زیرین نابینا نیستیم.

I said in the beginning that I was a radio glaciologist,

در ابتدا من بیان کردم که یخچال‌شناس رادیویی هستم،

and the reason that that's a thing

و دلیل آن این است که

is that airborne ice-penetrating radar is the main tool we have

رادار هوابرد نافذ در یخ وسیله اصلی ما است

to see inside of ice sheets.

برای دیدن درون ورقه‌های یخی.

So most of the data used by my group is collected by airplanes

پس بیشترین داده‌ها توسط گروه ما با استفاده از هواپیما گردآوری شده است

like this World War II-era DC-3,

مانند هواپیمای دی سی۳ در جنگ جهانی دوم،

that actually fought in the Battle of the Bulge.

که در واقع در نبرد آردنن شرکت داشت.

You can see the antennas underneath the wing.

شما می‌توانید آنتن زیر بال آن را ببینید.

These are used to transmit radar signals down into the ice.

این‌ها برای انتقال سیگنال‌های رادار به درون یخ‌ها استفاده می‌شوند.

And the echos that come back contain information

و بازتاب‌ها که بازمی‌گردند حاوی اطلاعاتی هستند

about what's happening inside and beneath the ice sheet.

درباره اتفاقاتی که در زیر و درون لابه یخ رخ می‌دهد.

While this is happening,

در حین این رخدادها،

scientists and engineers are on the airplane

دانشمندان و مهندسان در هواپیما

for eight hours at a stretch,

برای هشت ساعت متمادی حضور دارند،

making sure that the radar's working.

که اطمینان یابند رادار درست کار می‌کند.

And I think this is actually a misconception

و فکر می‌کنم که در واقع یک تصور غلط

about this type of fieldwork,

درباره این حوزه کاری وجود دارد،

where people imagine scientists peering out the window,

جاییکه مردم تصور می‌کنند دانشمندان به پنجره خیره نگاه می‌کنند،

contemplating the landscape, its geologic context

در مناظر تفکر می‌کنند، در مفاهیم زمین شناسی آن

and the fate of the ice sheets.

و وضعیت پهنه‌های یخ.

We actually had a guy from the BBC's "Frozen Planet" on one of these flights.

ما در واقع شخصی را از BBC از برنامه "سیاره یخی" در این پروازها داشتیم.

And he spent, like, hours videotaping us turn knobs.

و او ساعتها صرف فیلمبرداری از ما کرد که پیچ‌ها را می‌چرخاندیم.

(Laughter)

(خنده)

And I was actually watching the series years later with my wife,

و سالها بعد درواقع داشتم با همسرم آن برنامه را تماشا می‌کردم،

and a scene like this came up, and I commented on how beautiful it was.

و صحنه‌ای مثل این آمد، و من گفتم چقدر زیباست.

And she said, "Weren't you on that flight?"

و او گفت، "مگر در آن هواپیما نبودی؟"

(Laughter)

(خنده)

I said, "Yeah, but I was looking at a computer screen."

گفتم، "بله، اما من داشتم به صفحه نمایش رایانه نگاه می کردم."

(Laughter)

(خنده)

So when you think about this type of fieldwork,

پس وقتی در مورد این گونه حوزه کاری فکر می‌کنید،

don't think about images like this.

در مورد چنین تصاویری فکر نکنید.

Think about images like this.

در مورد این تصاویر فکر کنید.

(Laughter)

(خنده)

This is a radargram, which is a vertical profile through the ice sheet,

این یک تصویر راداری است که یک نمای عمودی از ورقه یخی است،

kind of like a slice of cake.

شبیه یک برش کیک.

The bright layer on the top is the surface of the ice sheet,

لایه درخشان در بالای آن سطح ورقه یخ است،

the bright layer on the bottom is the bedrock of the continent itself,

لایه درخشان در ته آن بستر سنگ خود قاره است،

and the layers in between are kind of like tree rings,

و لایه‌های بین آن یک جور شبیه حلقه‌های درخت هستند،

in that they contain information about the history of the ice sheet.

که در آن اطلاعات درباره تاریخ ورقه یخی قرار دارد.

And it's amazing that this works this well.

و شگفت انگیز است که این خیلی خوب کار می‌کند.

The ground-penetrating radars that are used

رادار‌های قابل نفوذ در زمین

که برای بررسی زیرساخت‌های جاده‌ها و کشف زمین معدن‌ها استفاده می‌شوند

to investigate infrastructures of roads or detect land mines

struggle to get through a few meters of earth.

برای نفوذ تا چند متر زیر زمین تقلا می‌کنند.

And here we're peering through three kilometers of ice.

و اینجا ما با دقت به درون سه کیلومتر یخ نگاه می‌کنیم.

And there are sophisticated, interesting, electromagnetic reasons for that,

و دلایل پیچیده جالب و الکترومغناطیسی برای آن هست،

but let's say for now that ice is basically the perfect target for radar,

اما فعلا بگذارید بگوییم که اساسا یخ هدف مناسبی برای رادار است،

and radar is basically the perfect tool to study ice sheets.

و رادار کلا وسیله ایده‌آلی برای مطالعه پهنه‌های یخی است.

These are the flight lines

این‌ها خطوط پرواز

of most of the modern airborne radar-sounding profiles

اکثر آن مدرن‌ترین نقشه‌های سیستم رادار صوتی هوایی است

collected over Antarctica.

که از سرتاسر جنوبگان گردآوری شده.

This is the result of heroic efforts over decades

این نتیجه دهه‌ها تلاش قهرمانانه

by teams from a variety of countries and international collaborations.

تیم‌هایی از کشور‌های مختلف و همکاری‌های بین المللی است.

And when you put those together, you get an image like this,

و وقتی آن‌ها را کنار هم می‌گذارید، تصویری مثل این بدست می‌آورید،

which is what the continent of Antarctica would look like

چیزی که قاره جنوبگان در واقع

بدون تمام آن یخ‌ها بر روی آن دیده می‌شود.

without all the ice on top.

And you can really see the diversity of the continent in an image like this.

و شما می‌توانید تنوع قاره‌ای را در این تصویر ببینید.

The red features are volcanoes or mountains;

قسمت‌های قرمز آتشفشان‌ها یا کوه‌ها هستند؛

the areas that are blue would be open ocean

و مناطقی که آبی هستند اقیانوس باز است

if the ice sheet was removed.

اگر ورقه‌های یخی حذف می‌شد.

This is that giant spatial scale.

این همان مقیاس فضایی بزرگ است.

However, all of this that took decades to produce

هرچند، تمام این تصویر که دهه‌ها طول کشید تا تولید شود

is just one snapshot of the subsurface.

تنها ثبت یک لحظه از سطح زیر یخ است.

It does not give us any indication of how the ice sheet is changing in time.

این به ما هیچ نشانه ای نمی‌دهد که چطور پهنه یخی در طی زمان در حال تغییر است.

Now, we're working on that, because it turns out

حالا ما بر روی آن کار می‌کنیم، چراکه آشکاراست

that the very first radar observations of Antarctica were collected

که برای اولین مشاهدات راداری که از جنوبگان گردآوری شده

using 35 millimeter optical film.

از فیلم‌های نوری ۳۵ میلی‌متری استفاده شد.

And there were thousands of reels of this film

و هزارها حلقه از این فیلم

in the archives of the museum of the Scott Polar Research Institute

در آرشیو موزه موسسه تحقیقات قطب اسکات

at the University of Cambridge.

در دانشگاه کمبریج بودند.

So last summer, I took a state-of-the-art film scanner

پس تابستان گذشته، من یک اسکنر مدرن فیلم را برداشتم

that was developed for digitizing Hollywood films and remastering them,

که برای دیجیتالی و بهتر کردن کیفیت فیلم‌های هالیوود توسعه داده شده بود،

and two art historians,

و با دو تاریخ شناس هنر،

and we went over to England, put on some gloves

به انگلستان رفتیم و دستکش پوشیدیم،

and archived and digitized all of that film.

و تمام آن فیلم‌ها را آرشیو و دیجیتالی کردیم.

So that produced two million high-resolution images

پس دو میلیون تصویر با وضوح بالا تولید شد

that my group is now working on analyzing and processing

و گروه ما هم اکنون آن‌ها را تحلیل و پردازش می‌کنند

for comparing with contemporary conditions in the ice sheet.

برای اینکه با شرایط کنونی پهنه یخی مقایسه کنند.

And, actually, that scanner -- I found out about it

و در واقع در مورد آن اسکنر -- من درباره آن

from an archivist at the Academy of Motion Picture Arts and Sciences.

از یک کارمند بایگانی در آکادمی هنر و علم تصویر متحرک شنیدم.

So I'd like to thank the Academy --

پس می‌خواهم از آکادمی تشکر کنم --

(Laughter)

(خنده)

for making this possible.

که این امکان را فراهم کردند.

(Laughter)

(خنده)

And as amazing as it is

و به همان اندازه که خارق‌العاده است

that we can look at what was happening under the ice sheet 50 years ago,

که ما می‌توانیم ببینیم چه اتفاقی در زیر ورق یخی در ۵۰ سال پیش رخ داده،

this is still just one more snapshot.

این هنوز فقط ثبت یک لحظه بیشتر است.

It doesn't give us observations

و به ما مشاهدات تغییرات

of the variation at the annual or seasonal scale,

در مقیاس سالانه یا فصلی نمی‌دهد،

that we know matters.

که می‌دانیم مهم است.

There's some progress here, too.

پیشرفت‌هایی هم اینجا داشتیم.

There are these recent ground-based radar systems that stay in one spot.

این سیستم‌های رادار زمینی تازه هستند که در یک نقطه قرار دارند.

So you take these radars and put them on the ice sheet

پس ما این نوع رادارها را بر روی پهنه یخی قرار می‌دهیم

and you bury a cache of car batteries.

و یک دسته باطری ماشین را دفن می‌کنیم.

And you leave them out there for months or years at a time,

و هر بار آن‌ها را ماه‌ها یا سالها در آنجا باقی می‌گذاریم،

and they send a pulse down into the ice sheet

و آن‌ها یک پالس به درون ورقه یخی می‌فرستند

every so many minutes or hours.

هر چند دقیقه یا چند ساعت.

So this gives you continuous observation in time --

پس در طول زمان به شما یک مشاهده مستمر می‌دهد --

but at one spot.

اما در یک نقطه مکانی.

So if you compare that imaging to the 2-D pictures provided by the airplane,

پس اگر شما آن تصویربرداری را با تصاویر دو بعدی که هواپیما فراهم کرده مقایسه کنید

this is just one vertical line.

این فقط یک خط عمودی در آن تصویر است.

And this is pretty much where we are as a field right now.

و این جایی است که در این حوزه هستیم.

We can choose between good spatial coverage

ما می‌توانیم انتخاب کنیم بین پوشش خوب یک تصویر فضایی

with airborne radar sounding

با هواپیما و رادار صوتی

and good temporal coverage in one spot with ground-based sounding.

و پوشش موقتی در یک نقطه با رادار صوتی زمینی.

But neither gives us what we really want:

اما هیچکام آنچه ما می‌خواهیم را بدست نمی‌دهد:

both at the same time.

هردو در یک زمان.

And if we're going to do that,

و اگر ما آن را می‌خواهیم،

we're going to need totally new ways of observing the ice sheet.

احتیاج به روش‌های کاملاً جدید در مشاهده پهنه یخی داریم.

And ideally, those should be extremely low-cost

و به طور ایده‌ال، آن روشها باید بسیار کم هزینه باشند

so that we can take lots of measurements from lots of sensors.

که ما بتوانیم اندازه‌گیری‌های زیادی با سنسور‌های زیادی انجام دهیم.

Well, for existing radar systems,

البته، با سیستم‌های رادار موجود،

the biggest driver of cost is the power required

گران‌ترین محرک هزینه برق مورد نیاز است

to transmit the radar signal itself.

که سیگنال‌های رادار را ارسال کند.

So it’d be great if we were able to use existing radio systems

بسیارعالی بود اگر ما می‌توانستیم سیستم‌های رادیویی موجود را بکار بریم

or radio signals that are in the environment.

یا سیگنال‌های رادیویی موجود در محیط را استفاده کنیم

And fortunately, the entire field of radio astronomy

و خوشبختانه، تمام حوزه ستاره شناسی رادیویی

is built on the fact that there are bright radio signals in the sky.

بر این حقیقت استوار است که در آسمان سیگنال‌های رادیویی واضحی وجود دارند.

And a really bright one is our sun.

و خورشید ما یکی از این سیگنال‌های درخشان است.

So, actually, one of the most exciting things my group is doing right now

پس، درواقع یکی ازهیجان انگیزترین چیزهایی که اکنون گروه من انجام می‌دهد

is trying to use the radio emissions from the sun as a type of radar signal.

تلاش برای استفاده از انتشار رادیویی از خورشید به عنوان سیگنال رادار است.

This is one of our field tests at Big Sur.

آین یکی از محل‌های آزمایش در بیگ سور است.

That PVC pipe ziggurat is an antenna stand some undergrads in my lab built.

آن لوله PVC زیگورات شکل یک آنتن ایستاده است که دانشجویان من در آزمایشگاه ساختند.

And the idea here is that we stay out at Big Sur,

و ایده این هست که ما در بیگ سور بیرون می‌ایستیم،

and we watch the sunset in radio frequencies,

و غروب را با فرکانس‌های رادیویی نگاه می‌کنیم،

and we try and detect the reflection of the sun off the surface of the ocean.

و بازتاب‌های خورشید را از روی سطح اقیانوس نمایان می‌کنیم.

Now, I know you're thinking, "There are no glaciers at Big Sur."

می‌دانم که دارید فکر می‌کنید که «در بیگ سور که کوه یخی نیست.»

(Laughter)

(خنده)

And that's true.

درست است.

(Laughter)

(خنده)

But it turns out that detecting the reflection of the sun

اما معلوم شده است که با یافتن بازتاب خورشید

off the surface of the ocean

از سطح اقیانوس

and detecting the reflection off the bottom of an ice sheet

و آشکار سازی بازتاب از روی پهنه یخی

are extremely geophysically similar.

بسیار به هم شبیه هستند.

And if this works,

و اگر این روش جواب بدهد،

we should be able to apply the same measurement principle in Antarctica.

ما می‌بایست بتوانیم همان قوانین اندازه‌گیری را در جنوبگان بکار بریم.

And this is not as far-fetched as it seems.

و این دور از دسترس به نظر نمی‌رسد.

The seismic industry has gone through a similar technique-development exercise,

در صنعت لرزه‌نگاری فناوری مشابهی توسعه یافته و استفاده می‌شود،

where they were able to move from detonating dynamite as a source,

و قادرند ازانفجار دینامیت به عنوان منبع شروع کرده،

to using ambient seismic noise in the environment.

از طنین لرزش‌های محیطی ایجاد شده در محیط استفاده کنند.

And defense radars use TV signals and radio signals all the time,

و رادار‌های دفاعی تمام مدت از سیگنال‌های تلویزیونی و رادیویی بهره می‌برند،

so they don't have to transmit a signal of radar

پس احتیاج ندارند که سیگنال رادار را بفرستند

and give away their position.

و موقعیتشان را آشکار کنند.

So what I'm saying is, this might really work.

چیزی که من می‌گویم این است که این روش شاید جواب بدهد.

And if it does, we're going to need extremely low-cost sensors

و اگر اینطور باشد به سنسور‌های بسیار ارزان احتیاج داریم

so we can deploy networks of hundreds or thousands of these on an ice sheet

تا بتوانیم شبکه‌ای از صدها یا هزارها از آن را بر روی پهنه یخ بکار ببریم

to do imaging.

و تصویربرداری کنیم.

And that's where the technological stars have really aligned to help us.

و اینجاست که ستاره‌های تکنولوژی واقعا کنار هم قرار گرفتند که به ما کمک کنند.

Those earlier radar systems I talked about

آن سیستم‌های رادار اولیه که در موردشان صحبت کردم

were developed by experienced engineers over the course of years

توسط مهندسان با تجربه در طی سالها پیشرفت داده شدند

at national facilities

با خدمات و امکانات ملی

with expensive specialized equipment.

با کمک وسایل تخصصی گران.

But the recent developments in software-defined radio,

اما پیشرفت‌های اخیر در حوزه نرم افزاری رادیو،

rapid fabrication and the maker movement,

ساخت سریع و جنبش خودکفایی در تکنولوژی،

make it so that it's possible for a team of teenagers

آن را بسیار ممکن ساخته که تیمی از نوجوان‌ها

working in my lab over the course of a handful of months

در آزمایشگاه من در طول چند ماه کار کنند

to build a prototype radar.

و نمونه رادار آزمایشی بسازند.

OK, they're not any teenagers, they’re Stanford undergrads,

البته آن‌ها نوجوان نیستند، آن‌ها دانشجویان کارشناسی استنفورد هستند،

but the point holds --

اما نکته پابرجاست --

(Laughter)

(خنده)

that these enabling technologies are letting us break down the barrier

و این توانایی‌های تکنولوژیکی به ما اجازه داده موانع بین

between engineers who build instruments and scientists that use them.

مهندسان تولید کننده وسیله و دانشمندانی که از آن بهره می‌برند را بشکنیم.

And by teaching engineering students to think like earth scientists

و با آموزش دانشجویان مهندسی که مثل دانشمندان زمین‌شناس فکر کنند

and earth-science students who can think like engineers,

و دانشجویان زمین شناسی که مثل مهندسان فکر کنند،

my lab is building an environment in which we can build custom radar sensors

آزمایشگاه من فضایی را فراهم کرده که ما می‌توانیم حسگرهای راداری قابل تغییر بسازیم

for each problem at hand,

برای هر مشکلی که داریم،

that are optimized for low cost and high performance

آن‌ها برای هزینه پایین و کارایی بالا بهینه شده‌اند

for that problem.

برای آن مشکل.

And that's going to totally change the way we observe ice sheets.

و این قرار است روش مشاهده ما در پهنه یخی را کاملا تغییر دهد.

Look, the sea level problem and the role of the cryosphere in sea level rise

ببینید، مشکل افزایش سطح آب دریا و نقش پوسته یخ در این افزایش

is extremely important

بسیار مهم است

and will affect the entire world.

و تمام دنیا را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

But that is not why I work on it.

اما این دلیلی نیست که من روی آن کار می‌کنم.

I work on it for the opportunity to teach and mentor

من برای فرصت تعلیم و تربیت

extremely brilliant students,

دانشجویانی بسیار باهوش کار می‌کنم،

because I deeply believe that teams of hypertalented,

زیرا باور دارم که تیمی از افراد نخبه جوان،

hyperdriven, hyperpassionate young people

بسیار با انگیزه و بسیار مشتاق،

can solve most of the challenges facing the world,

می‌توانند بیشتر چالش‌های جهان را حل کنند،

and that providing the observations required to estimate sea level rise

و فراهم کردن مشاهدات لازم برای تخمین میزان افزایش سطح دریا

is just one of the many such problems they can and will solve.

تنها یکی از مسائلی است که آنها می‌توانند حل کنند و حل خواهند کرد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)