How supercharged plants could slow climate change | Joanne Chory

Translator: Masoud Motamedifar Reviewer: Mansoureh Hadavand

I recently had an epiphany.

من اخیرا در جشن اپیفانی بودم. (جشن مسیحی)

I realized that I could actually play a role

متوجه شدم می‌توانم نقشی در حل کردن

in solving one of the biggest problems that faces mankind today,

یکی از بزرگترین مشکلاتی که بشر امروز با آن مواجه است بازی کنم،

and that is the problem of climate change.

و آن مشکل تغییر آب و هواست.

It also dawned on me that I had been working for 30 years or more

و برای اولین بار فهمیدم ۳۰ سال یا بیشتر کار کرده‌ام

just to get to this point in my life

تا فقط به این نقطه در زندگی برسم

where I could actually make this contribution to a bigger problem.

که می‌توانستم در واقع در این مشکل بزرگتر مشارکت کنم.

And every experiment that I have done in my lab

هر آزمایشی که در طول ۳۰ سال گذشته

over the last 30 years

در آزمایشگاه‌ام انجام داده‌ام

and people who work for me did in my lab over the last 30 years

و هر آنچه افرادی که برای من کارمی‌کنند در طول۳۰ سال گذشته در آزمایشگاه انجام دادند،

has been directed toward doing the really big experiment,

به سمت انجام این تجربه‌ی واقعا بزرگ هدایت شده بودند،

this one last big experiment.

این آخرین تجربه‌ی بزرگ.

So who am I?

خب من چه کسی هستم؟

I'm a plant geneticist.

من متخصص ژنتیک گیاهان هستم.

I live in a world where there's too much CO2 in the atmosphere

من در دنیایی زندگی می‌کنم که دی‌اکسید کربن زیادی در اتمسفر

because of human activity.

به دلیل فعالیت‌های انسان وجود دارد.

But I've come to appreciate the plants

اما من آمده‌ام تا گیاهان را ارج بنهم

as amazing machines that they are,

به عنوان دستگاه‌های بی‌نظیری که هستند،

whose job has been, really, to just suck up CO2.

که کارشان واقعا جذب دی‌اکسید کربن است.

And they do it so well,

و آن را خوب انجام می‌دهند،

because they've been doing it for over 500 million years.

چون بیش از ۵۰۰ سال است که آن را انجام داده‌اند.

And they're really good at it.

و در این امر کارشان واقعا خوب است.

And so ...

و خب...

I also have some urgency I want to tell you about.

من می‌خواهم در مورد ضرورت‌هایی با شما صحبت کنم.

As a mother, I want to give my two children a better world

به عنوان یک مادر، من می‌خواهم به دو فرزندم دنیای بهتری را تحویل بدهم در قیاس

than I inherited from my parents,

با آنچه از والدینم میراث گرفتم.

it would be nicer to keep it going in the right direction,

بهتر خواهد بود آن را در مسیر درست حفظ کنیم،

not the bad direction.

نه مسیر بد.

But I also ...

اما همچنین...

I've had Parkinson's for the last 15 years,

من به مدت ۱۵ سال پارکینسون داشته‌ام،

and this gives me a sense of urgency that I want to do this now,

و این حس فوریتی به من می‌دهد که می‌خواهم آن را اکنون انجام بدهم،

while I feel good enough to really be part of this team.

در حالی که به اندازه کافی حس می‌کنم حالم خوب است تا واقعا بخشی از تیم باشم.

And I have an incredible team.

و من تیم فوق‌العاده‌ای دارم.

We all work together,

ما همگی با هم کار می‌کنیم،

and this is something we want to do because we have fun.

و این کاری است که می‌خواهیم انجام بدهیم چون از آن لذت می‌بریم.

And if you're only going to have five people trying to save the planet,

و اگر شما می‌خواهید تنها با پنج نفر سعی کنید سیاره را نجات دهید بهتر است

you better like each other,

همدیگر را دوست داشته باشید،

because you're going to be spending a lot of time together.

چون قرار است زمان زیادی را با یکدیگر بگذرانید.

(Laughter)

(خنده)

OK, alright. But enough about me.

بسیار خب، دیگر در مورد من کافی است.

Let's talk about CO2.

بیایید درمورد دی‌اکسیدکربن حرف بزنیم

CO2 is the star of my talk.

دی اکسید کربن ستاره‌ی سخنرانی من است.

Now, most of you probably think of CO2 as a pollutant.

بیشتر شما در مورد دی اکسید کربن به عنوان عاملی آلوده کننده فکر می‌کنید.

Or perhaps you think of CO2 as the villain in the novel, you know?

یا شاید شما به دی اکسید کربن به عنوان تبهکار داستان فکر می‌کنید؟

It's always the dark side of CO2.

همیشه جنبه‌ی منفی دی‌اکسید کربن مطرح است.

But as a plant biologist, I see the other side of CO2, actually.

اما به عنوان زیست شناس گیاه، من جنبه‌ی دیگر دی اکسید کربن را می‌بینم.

And that CO2 that we see,

و دی اکسید کربنی که ما می‌بینیم،

we see it differently because I think we remember, as plant biologists,

ما آن را متفاوت می‌بینیم چون فکر می‌کنم به یاد می‌آوریم به عنوان زیست‌شناسان گیاه،

something you may have forgotten.

ممکن است چیزی را فراموش کرده باشیم.

And that is that plants actually do this process called photosynthesis.

و اینکه گیاهان فرایندی را به اسم فتوسنتز انجام می‌دهند.

And when they do photosynthesis --

و زمانی که فتوسنتز می‌کنند--

all carbon-based life on our earth

تمام زندگی وابسته به کربن روی زمین ما

is all because of the CO2 that plants and other photosynthetic microbes

به خاطر دی اکسید کربنی است که گیاهان و دیگر باکتری‌های فتوسنتزکننده

have dragged in from CO2 that was in the atmosphere.

از دی اکسید کربن موجود داخل اتمسفر به درون خود کشیده‌اند.

And almost all of the carbon in your body came from air, basically.

و تقریبا تمام کربنی که در بدن شماست از طریق هوا وارد بدن شما شده است.

So you come from air,

پس شما از هوا تشکیل شده‌اید،

and it's because of photosynthesis,

و به خاطر فتوسنتز است،

because what plants do is they use the energy in sunlight,

چون کاری که گیاهان انجام می‌دهند این است که از انرژی خورشید استفاده می‌کنند،

take that CO2 and fix it into sugars.

دی اکسید کربن را می‌گیرند و آن را تبدیل به شکر می‌کنند.

It's a great thing.

کار فوق‌العاده‌ای است.

And the other thing that is really important

و چیز دیگری که واقعا مهم است

for what I'm going to tell you today

و قرار است درباره آن به شما بگویم

is that plants and other photosynthetic microbes

این است که گیاهان و دیگر باکتری‌های فتوسنتزکننده

have a great capacity for doing this --

ظرفیت بالایی برای انجام این کار دارند--

twentyfold or more than the amount of CO2 that we put up

بیست برابر بیشتر از میزانی که ما به خاطر

because of our human activities.

فعالیتهای انسانی تولید می‌کنیم.

And so, even though we're not doing a great job

و خب، اگرچه ما در زمینه‌ی

at cutting our emissions and things,

توقف انتشار گازها خوب عمل نمی‌کنیم،

plants have the capacity,

گیاهان این ظرفیت را دارند،

as photosynthetic organisms, to help out.

به عنوان ارگانیسم‌های فتوسنتز کمک کنند.

So we're hoping that's what they'll do.

بنابراین امیدواریم اینطور باشد.

But there's a catch here.

اما شرطی وجود دارد.

We have to help the plants a little ourselves,

ما باید خودمان کمی به گیاهان کمک کنیم،

because what plants like to do is put most of the CO2 into sugars.

چون کاری که گیاهان دوست دارند انجام دهند تبدیل بیشتر دی اکسید کربن به شکر است.

And when the end of the growing season comes,

و زمانی که پایان فصل رشد می‌رسد،

the plant dies and decomposes,

گیاه می‌میرد و تجزیه می‌شود،

and then all that work they did to suck out the CO2 from the atmosphere

و سپس تمام آن کاری که برای کشیدن دی اکسید کربن از اتمسفر انجام داده بودند

and make carbon-based biomass

و زیست‌توده‌های کربنی ایجاد کرده بودند

is now basically going right back up in the atmosphere as CO2.

اکنون دوباره به شکل دی اکسید کربن به اتمسفر باز می‌گردد.

So how can we get plants to redistribute the CO2 they bring in

پس ما چطور می‌توانیم دی اکسید کربنی که داخل می‌آورند را درون

into something that's a little more stable?

چیزی که مقداری باثبات‌تر است دوباره توزیع کنیم؟

And so it turns out that plants make this product,

و خب مشخص شد که گیاهان محصولی تولید می‌کنند،

and it's called suberin.

که سوبرین نامیده می‌شود.

This is a natural product that is in all plant roots.

این محصولی طبیعی است که در ریشه‌ی تمام گیاهان وجود دارد.

And suberin is really cool,

و سوبرین واقعا جالب است،

because as you can see there, I hope,

چون همانطور که آنجا می‌بینید،

everywhere you see a black dot, that's a carbon.

هرجایی که نقطه‌ای سیاه می‌بینید، یک کربن است.

There's hundreds of them in this molecule.

صدها کربن در این سلول وجود دارد.

And where you see those few red dots,

و جایی که آن نقطه‌های قرمز را می‌بینید،

those are oxygens.

آنها اکسیژن هستند.

And oxygen is what microbes like to find

و اکسیژن چیزی است که باکتری‌ها دوست دارند پیدا کنند

so they can decompose a plant.

تا بتوانند یک گیاه را تجزیه کنند.

So you can see why this is a perfect carbon storage device.

بنابراین می‌بینید چرا این یک دستگاه عالی برای ذخیره سازی کربن است

And actually it can stabilize the carbon that gets fixed by the plant

و در واقع می‌تواند کربنی که توسط گیاه اصلاح شده را به ثبات برساند

into something that's a little bit better for the plant.

و آن را به چیزی که کمی برای گیاه بهتر است تبدیل کند.

And so, why now?

و خب، چرا الان؟

Why is now a good time to do a biological solution to this problem?

چرا الان زمان مناسبی برای انجام راهکاری زیست شناسانه برای این مشکل است؟

It's because over the last 30 or so years --

چون در طول ۳۰ سال گذشته یا بیشتر--

and I know that's a long time, you're saying, "Why now?" --

و می‌دانم که زمان زیادی است و شما می‌گویید «چرا الان؟»--

but 30 years ago, we began to understand

اما ۳۰ سال قبل، ما شروع به درک

the functions of all the genes that are in an organism in general.

عملکردهای تمام ژن‌هایی که به طور کلی در سامانه‌ی زنده وجود دارند کردیم.

And that included humans as well as plants

و این شامل انسان‌ها همینطور گیاهان

and many other complicated eukaryotes.

و بسیاری از یوکاریوت‌های پیچیده‌ی دیگر می‌شد.

And so, what did the 1980s begin?

و خب، دهه‌ی ۸۰ چه چیزی را آغاز کرد؟

What began then is that we now know

چیزی که آغاز شد این است که اکنون

the function of many of the genes that are in a plant

عملکرد بسیاری از ژن‌هایی که در گیاه هستند را می‌دانیم

that tell a plant to grow.

که به گیاه می‌گویند رشد کند.

And that has now converged with the fact that we can do genomics

که اکنون با این واقعیت همگرا شده است که ما می‌توانیم تجزیه و تحلیل اطلاعات ژنتیکی را

in a faster and cheaper way than we ever did before.

با روشی سریعتر و ارزان‌تر از هر زمان دیگری انجام دهیم.

And what that tells us is that all life on earth is really related,

و چیزی که به ما می‌گوید این است که تمام زندگی‌ها روی زمین واقعا مرتبط هستند،

but plants are more related to each other than other organisms.

اما گیاهان بیشتر از هر سامانه‌ی زنده‌ی دیگری به هم مرتبط هستند.

And that you can take a trait that you know from one plant

و شما می‌توانید نشانه‌ای را که می‌شناسید از یک گیاه بگیرید

and put it in another plant,

و آن را در گیاهی دیگر قرار دهید،

and you can make a prediction that it'll do the same thing.

و می‌توانید پیش بینی کنید که دقیقا همان کار را انجام دهد.

And so that's important as well.

و بنابراین این هم مهم است.

Then finally, we have these little genetic tricks that came along,

و سرانجام، ما این حقه‌های کوچک ژنتیکی را داریم که موفقیت آمیز بودند.

like you heard about this morning --

مثل چیزهایی که امروز صبح شنیدید--

things like CRISPR, that allows us to do editing

چیزهایی مثل کریسپر، که اجازه ویرایش

and make genes be a little different from the normal state in the plant.

و ساخت ژن‌هایی را می‌دهد که کمی از حالت عادی‌شان در گیاه متفاوت‌تر باشند.

OK, so now we have biology on our side.

خب، پس ما الان حمایت زیست‌شناسی را داریم.

I'm a biologist, so that's why I'm proposing a solution

من یک زیست‌شناسم، به همین دلیل است که راه حلی

to the climate change problem

برای مشکل تغییر آب و هوا پیشنهاد می‌کنم

that really involves the best evolved organism on earth to do it -- plants.

که واقعا شامل بهترین ساختار تکامل یافته‌ی روی زمین برای انجام آن می‌شود--گیاهان.

So how are we going to do it?

خب چطور قرار است آن را انجام دهیم؟

Biology comes to the rescue.

زیست شناسی برای نجات می‌آید.

Here we go.

شروع کنیم.

OK.

خب.

You have to remember three simple things from my talk, OK?

باید سه چیز را از سخنرانی من به یاد داشته باشید، خب؟

We have to get plants to make more suberin than they normally make,

ما باید کاری کنم گیاهان سوبرین بیشتری از حالت عادی تولید کنند،

because we need them to be a little better than what they are.

چون ما احتیاج داریم آنها مقداری بهتر از چیزی که هستند باشند.

We have to get them to make more roots,

ما باید کاری کنیم که آنها ریشه‌ی بیشتری داشته باشند،

because if we make more roots, we can make more suberin --

چون اگر ریشه بیشتری داشته باشیم سوبرین بیشتری خواهیم داشت-

now we have more of the cells that suberin likes to accumulate in.

اکنون ما سلول‌های بیشتری که سوبرین دوست دارد جمع کند داریم.

And then the third thing is, we want the plants to have deeper roots.

و سوم اینکه ما می‌خواهیم گیاه ریشه‌های عمیق‌تری داشته باشد.

And what that does is --

و کاری که انجام می‌دهد این است--

we're asking the plant, actually, "OK, make stable carbon,

ما در واقع از گیاه می‌خواهیم، «کربن پایدار بساز،

more than you used to,

بیشتر از چیزی که عادت داشتی،

and then bury it for us in the ground."

و بعد آن را برای ما زیر خاک دفن کن.»

So they can do that if they make roots that go deep

و آنها می‌توانند اگر ریشه‌هایی عمیق‌تر داشته باشند

rather than meander around on the surface of the soil.

تا اینکه نزدیک سطح خاک پیچ و خم بخورند.

Those are the three traits we want to change:

آنها سه ویژگی‌ هستند که ما می‌خواهیم تغییر دهیم:

more suberin, more roots, and the last one, deep roots.

سوبرین بیشتر، ریشه بیشتر، و مورد آخر ریشه‌ی عمیق‌تر.

Then we want to combine all those traits in one plant,

سپس می‌خواهیم تمام آن ویژگی‌ها را در یک گیاه ترکیب کنیم،

and we can do that easily and we will do it,

و به راحتی می‌توانیم آن را انجام دهیم و انجام می‌دهیم،

and we are doing it actually, in the model plant, Arabidopsis,

و درواقع داریم آن را روی گیاه نمونه، آرابیدوپسیس، انجام می‌دهیم،

which allows us to do these experiments much faster

که به ما اجازه می‌دهد این آزمایش را سربع‌تر

than we can do in another big plant.

از چیزی که می‌توانیم روی گیاه بزرگ دیگری انجام دهیم.

And when we find that we have plants where traits all add up

و زمانی که فهمیدیم گیاهانی داریم که همه‌ی ویژگی‌ها را دارند

and we can get more of them, more suberin in those plants,

و می‌توانیم تعداد بیشتری داشته باشیم، سوبرین بیشتری در آن گیاهان،

we're going to move it all --

همه را انتقال می‌دهیم--

we can and we we will, we're beginning to do this --

می‌توانیم و این کار را خواهیم کرد، داریم شروع می‌کنیم--

move it to crop plants.

آن را به گیاهان زراعی منتقل کنیم.

And I'll tell you why we're picking crop plants to do the work for us

و به شما خواهم گفت چرا گیاهان زراعی را انتخاب کردیم این کار را برای ما انجام دهند

when I get to that part of my talk.

وقتی به آن قسمت از صحبتم رسیدم.

OK, so I think this is the science behind the whole thing.

خب، فکر می‌کنم علمی است که پشت تمام این ماجرا قرار دارد.

And so I know we can do the science, I feel pretty confident about that.

و می‌دانم می‌توانیم علم را پیاده کنیم، کاملا در مورد آن مطمئنم.

And the reason is because, just in the last year,

و دلیل آن این است، چون فقط در سال گذشته،

we've been able to find single genes that affect each of those three traits.

ما قادر بودیم ژن‌هایی را پیدا کنیم که روی هر کدام از آن سه ویژگی تاثیر می‌گذارند.

And in several of those cases, two out of the three,

و در بسیاری از آن موارد، در دو سوم آنها،

we have more than one way to get there.

بیش از یک راه برای رسیدن به آنجا داریم.

So that tells us we might be able to even combine within a trait

بنابراین حتی ممکن است قادر باشیم آنها را در یک ویژگی ترکیب کنیم

and get even more suberin.

و حتی سوبرین بیشتری به دست بیاوریم.

This shows one result,

این یک نتیجه را نشان می‌دهد،

where we have a plant here on the right

وقتی گیاهی که اینجا در سمت راست داریم

that's making more than double the amount of root

که در مقایسه با گیاه سمت چپ

than the plant on the left,

دو برابر ریشه دارد،

and that's just because of the way we expressed one gene

و به این دلیل است که روشی که ما یک ژن را ارائه کردیم

that's normally in the plant

که معمولا در گیاه وجود دارد

in a slightly different way than the plant usually does on its own.

با حالتی که خود گیاه معمولا انجام می‌دهد کمی متفاوت است.

Alright, so that's just one example I wanted to show you.

بسیارخب، این فقط مثالی بود که می‌خواستم به شما نشان دهم.

And now I want to tell you that, you know,

و اکنون می‌خواهم به شما بگویم،

we still have a lot of challenges, actually,

ما همچنان چالش‌های بزرگی داریم،

when we get to this problem,

وقتی با این مشکل مواجه می‌شویم،

because it takes ...

چون نیازمند...

We have to get the farmers to actually buy the seeds,

ما باید کشاورزان را قانع کنیم تا بذرها را بخرند،

or at least the seed company to buy seeds

یا حداقل شرکت بذر، بذرهایی را بخرد

that farmers are going to want to have.

که کشاورزان می‌خواهند داشته باشد.

And so when we do the experiments,

و خب وقتی ما آزمایش‌ها را انجام می‌دهیم،

we can't actually take a loss in yield,

ما درواقع نمی‌توانیم باعث کمبودی در محصول بشویم،

because while we are doing these experiments,

چون در حالیکه این آزمایشها را انجام می‌دهیم،

say, beginning about 10 years from now,

فرض کنید ۱۰ سال دیگر از الان،

the earth's population will be even more than it is right now.

جمعیت زمین حتی از اکنون بیشتر خواهد بود.

And it's rapidly growing still.

و همچنان به سرعت در حال رشد کردن است.

So by the end of the century, we have 11 billion people,

بنابراین تا پایان قرن ما ۱۱ میلیارد جمعیت خواهیم داشت،

we have wasted ecosystems that aren't really going to be able to handle

ما اکوسیستم‌هایی را هدر داده‌ایم که واقعا قادر نیستند

all the load they have to take from agriculture.

تمام بار ناشی از کشاورزی را تحمل کنند.

And then we also have this competition for land.

و بعد ما دوباره این رقابت را برای زمین داریم.

And so we figure, to do this carbon sequestration experiment

و خب ما حساب کردیم، انجام دادن این آزمایش تجزیه‌ی کربن

actually requires a fair amount of land.

در واقع نیازمند مقدار زیادی از زمین است.

We can't take it away from food,

نمی‌توانیم آن را از غذا بگیریم،

because we have to feed the people that are also going to be on the earth

چون مجبوریم به افرادی که قرار است روی زمین زندگی کنند غذا بدهیم

until we get past this big crisis.

تا از این بحران بزرگ رد شویم.

And the climate change is actually causing loss of yield all over the earth.

و تغییر آب و هوا در واقع دارد باعث از دست رفتن محصول در تمام زمین می‌شود.

So why would farmers want to buy seeds

بنابراین چرا کشاورزان بخواهند بذر بخرند

if it's going to impact yield?

اگر روی محصول تاثیر بگذارد؟

So we're not going to let it impact yield,

بنابراین ما نمی‌خواهیم این اجازه را بدهیم،

we're going to always have checks and balances

ما می‌خواهیم همیشه بررسی وتوازنی داشته باشیم

that says go or no go on that experiment.

که بگوید آن آزمایش را انجام بدهیم یا خیر.

And then the second thing is, when a plant actually makes more carbon

و موضوع دوم زمانی است که گیاه درواقع کربن بیشتری می‌سازد

and buries it in the soil like that,

و اینطوری آن را زیر خاک دفن می‌کند،

almost all the soils on earth are actually depleted of carbon

تقریبا تمام خاکهای روی زمین خالی از کربن می‌شوند

because of the load from agriculture,

به خاطر فشار زراعت،

trying to feed eight billion people,

که سعی دارد ۸ میلیارد نفر را غذا بدهد،

which is what lives on the earth right now.

که تعدادی است که هم اکنون روی زمین زندگی می‌کنند

And so, that is also a problem as well.

و خب، آن هم یک مشکل است.

Plants that are making more carbon, those soils become enriched in carbon.

گیاهان که کربن بیشتری تولید می‌کنند، آن خاک‌ها با کربن غنی می‌شوند.

And carbon-enriched soils actually hold nitrogen

و خاک غنی با کربن اغلب نیتروژن را نگه می‌دارد

and they hold sulphur and they hold phosphate --

سولفور نگه می‌دارد، فسفات نگه می‌دارد --

all the minerals that are required for plants to grow and have a good yield.

تمام مواد معدنی که برای رشد و محصول دهی خوب گیاهان لازم است.

And they also retain water in the soil as well.

وآنها همچنین آب را در خاک حفظ می‌کنند.

So the suberin will break up into little particles

بنابراین سوبرین به ذرات کوچکی می‌شکند

and give the whole soil a new texture.

و به کل خاک بافت جدیدی می‌دهد.

And as we've shown that we can get more carbon in that soil,

و همانطور که نشان داده‌ایم می‌توانیم کربن بیشتری وارد خاک کنیم،

the soil will get darker.

خاک تیره‌تر می‌شود.

And so we will be able to measure all that,

و خب ما قادر خواهیم بود تمام آن را اندازه بگیریم،

and hopefully, this is going to help us solve the problem.

و امیدواریم که این موضوع برای حل مشکل به ما کمک کند.

So, OK.

خب.

So we have the challenges of a lot of land that we need to use,

بنابراین ما چالش نیاز به استفاده از زمین‌های زیاد را داریم،

we have to get farmers to buy it,

باید کاری کنیم کشاورزان آنرا بخرند

and that's going to be the hard thing for us, I think,

فکر می‌کنم این کار برایمان سخت باشد،

because we're not really salesmen,

چون ما واقعا فروشنده نیستیم،

we're people who like to Google a person rather than meet them,

ما افرادی هستیم که دوست دارند بجای ملاقات فرد را درگوگل سرچ کنند

you know what I mean?

می‌دانید که منظورم چیست؟

(Laughter)

(خنده)

That's what scientists are mostly like.

احتمالا بیشتر دانشمندها همینطوری هستنند.

But we know now that, you know, no one can really deny --

اما اکنون می‌دانیم، که شما می‌دانید، که واقعا هیچکس نمی‌تواند انکار کند--

the climate is changing, everyone knows that.

آب و هوا در حال تغییر است، همه آن را می‌دانند.

And it's here and it's bad and it's serious,

و این موضوع شروع شده، و بد است و جدی است،

and we need to do something about it.

و ما باید کاری در برابر آن انجام دهیم.

But I feel pretty optimistic that we can do this.

اما من کاملا خوش بین هستم که می‌توانیم این کار را انجام دهیم.

So I'm here today as a character witness for plants.

بنابراین من امروز اینجا هستم تا به عنوان یک شخصیت از طرف گیاهان شهادت بدهم.

And I want to tell you that plants are going to do it for us,

ومی‌خواهم بگویم گیاهان می‌توانند این کار را برای ما انجام دهند

all we have to do is give them a little help,

تنها کاری که باید کنیم کمکی کوچک به آنها است

and they will go and get a gold medal for humanity.

و آنها می‌روند و مدال طلا را برای انسانیت می‌گیرند.

Thank you very much.

خیلی متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

(Cheers)

(جیغ)

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

I finally got it out.

بلاخره انجامش دادم.

Chris Anderson: Wow.

کریس اندرسون: عجب.

Joanne, you're so extraordinary.

جووان تو فوق‌العاده‌ای.

Just to be sure we heard this right:

برای اینکه مطمئن شوم درست شنیدیم:

you believe that within the next 10 years

تو معتقد هستی در ۱۰ سال آینده

you may be able to offer the world

ممکن است بتوانی به دنیا

seed variants for the major crops, like -- what? -- wheat, corn, maybe rice,

گونه‌های بذری برای بیشتر گیاهان زراعی مثل چی؟ گندم، ذرت، شاید برنج ارائه کنی

that can offer farmers just as much yield,

که همان میزان به کشاورزان محصول بدهد،

sequester three times, four times, more carbon than they currently do?

سه تا چهار برابر کربن بیشتری نسبت به الان تجزیه کند؟

Even more than that?

حتی بیشتر از آن؟

Joanne Chory: We don't know that number, really.

جووان کوری: ما در واقع عدد آن را نمی‌دانیم.

But they will do more.

اما بیشتر از این‌ها خواهد بود.

CA: And at the same time,

کریس اندرسون: و همزمان

make the soil that those farmers have more fertile?

خاکی که آن کشاورزان دارند را حاصل‌خیزتر می‌کند؟

JC: Yes, right.

جووان کوری: بله درست است

CA: So that is astonishing.

کریس اندرسون: این حیرت انگیز است.

And the genius of doing that and a solution that can scale

و نبوغ انجام آن و راه حلی که بتواند مقیاس باشد

where there's already scale.

جایی که از قبل مقیاسی هست.

JC: Yes, thank you for saying that.

ج ک: بله، ممنون از اینکه اشاره کردی

CA: No, no, you said it, you said it.

ک ا: نه، نه، خودت آن را گفتی.

But it almost seems too good to be true.

اما به نظر زیادی خوب می‌آید که واقعی باشد.

Your Audacious Project is that we scale up the research in your lab

پروژه‌ی جسورانه‌ی تو این است که ما تحقیق تو را در آزمایشگاهت گسترش دهیم

and pave the way to start some of these pilots

و مسیر را برای شروع بعضی از این طرح‌ها هموار کنیم

and make this incredible vision possible.

و این چشم انداز باورنکردنی را ایجاد کنیم.

JC: That's right, yes, thank you.

ج ک: بله درست است، متشکرم.

CA: Joanne Chory, thank you so much.

ک ا: جووان کوری، خیلی متشکرم.

Godspeed.

خدا به همراهت.

(Applause)

(تشویق)

JC: Thank you.

ج ک: متشکرم.