The rapid growth of the Chinese internet -- and where it's headed | Gary Liu

Translator: Behdad Khazaeli Reviewer: sadegh zabihi

Once every 12 months,

هر ۱۲ ماه،

the world's largest human migration happens in China.

بزرگترین مهاجرت جهانی انسان‌ها در چین اتفاق می‌افتد.

Over the 40-day travel period of Chinese New Year,

در طول ۴۰ روز تعطیلات سال نو چینی،

three billion trips are taken,

سه میلیارد سفر،

as families reunite and celebrate.

برای به هم رسیدن خانواده‌‌ها و اجرای مراسم انجام می‌شود.

Now, the most strenuous of these trips are taken

بیشترین این سفر‌ها

by the country's 290 million migrant workers,

توسط ۲۹۰ میلیون کارگر مهاجر انجام می‌شود،

for many of whom this is the one chance a year

که برای خیلی از آنها فرصتی سالانه‌است

to go home and see parents and their left-behind children.

تا به خانه روند و پدر و مادرشان و فرزندان به جا مانده را ببینند.

But the travel options are very limited;

اما انتخاب‌های سفر خیلی محدودند؛

plane tickets cost nearly half of their monthly salary.

بلیط هواپیما نزدیک به نصف حقوق ماهانه‌شان است.

So most of them, they choose the train.

پس بیشترشان، قطار را انتخاب می‌کنند.

Their average journey is 700 kilometers.

متوسط مسافت سفرشان ۷۰۰ کیلومتر است.

The average travel time is 15 and a half hours.

و متوسط زمان سفرشان ۱۵ ساعت و نیم.

And the country's tracks now have to handle 390 million travelers

و خطوط راه‌ آهن سفر ۳۹۰ میلیون نفر را

every Spring Festival.

در هر جشن بهاره به عهده دارند.

Until recently,

تا همین اواخر،

migrant workers would have to queue for long hours -- sometimes days --

کارگران مهاجر باید ساعت‌های طولانی در صف می‌ایستادند -- شاید روز‌ها --

just to buy tickets,

تا بلیطی بخرند،

often only to be fleeced by scalpers.

خیلی اوقات با قیمت‌های گزاف از بازار سیاه.

And they still had to deal with near-stampede conditions

و باید مواظب هجوم جمعیت هم باشند

when travel day finally arrived.

وقتی که نهایتا روز سفرشان می رسد.

But technology has started to ease this experience.

اما فناوری شروع به ساده کردن این فرآیند کرده است.

Mobile and digital tickets now account for 70 percent of sales,

بلیط‌‌های دیجیتال و از طریق تلفن همراه حالا ۷۰ درصد فروش را تشکیل می‌دهند،

greatly reducing the lines at train stations.

صف‌های فروش را تا میزان زیادی در ایستگاه‌های قطار کاهش داده‌اند.

Digital ID scanners have replaced manual checks,

اسکنر‌های دیجیتال کارت‌های شناسایی جایگزین روش‌های دستی شده‌اند،

expediting the boarding process,

and artificial intelligence is deployed across the network

سرعت سوار شدن را بالا برده‌است،

و هوش مصنوعی در شبکه استفاده شده

to optimize travel routes.

برای بهینه سازی مسیر‌های سفر.

New solutions have been invented.

راه‌ حل‌های جدیدی اختراع شده.

China's largest taxi-hailing platform, called Didi Chuxing,

بزرگترین زیرساخت مدیریت تاکسی چین، دیدی چوسینگ نام دارد.

launched a new service called Hitch,

که در سرویس جدیدی به نام هیچ فعال می‌شود.

which matches car owners who are driving home

و صاحبان اتومبیلی که به خانه می‌روند را

with passengers looking for long-distance routes.

به مسافرانی که دنبال مسیر‌های طولانی هستند متصل می‌کند.

In just its third year,

تنها در سال سوم،

Hitch served 30 million trips in this past holiday season,

هیچ به ۳۰ میلیون سفر در فصل تعطیلات گذشته خدمت رسانی کرده،

the longest of which was further than 1,500 miles.

که طولانی‌ترینش بیش از ۱٫۵۰۰ مایل بوده است.

That's about the distance from Miami to Boston.

این تقریبا فاصله میان بوستون تا میامی است.

This enormous need of migrant workers has powered fast upgrade and innovation

نیاز بیش از حد به کارگران مهاجر نیروی محرک نوآوری و توسعه

across the country's transport systems.

در سیستم‌های حمل و نقل سراسر کشور بوده است.

Now, the Chinese internet has developed in both familiar and unfamiliar ways.

اینترنت چین در مسیر‌هایی آشنا و نامشخص توسعه یافته است.

Just like in Silicon Valley,

درست مانند سیلیکون‌ولی،

some of the seismic shifts in technology and consumer behavior

برخی از تحولات اساسی در فناوری و رفتار مصرف کنندگان

have been driven by academic research,

بر مبنای تحقیقات دانشگاهی بوده است،

have been driven by enterprise desires,

بر مبنای خواسته‌های شرکت‌ها بوده است،

with the whims of privilege and youth sprinkled in every once in a while.

و هر از چندی با جرقه‌هایی از علایق جوانان خاص.

I am a product of the American tech industry,

من محصول صنعت فناوری آمریکا هستم،

both as a consumer and a corporate leader.

هم به عنوان یک مصرف کننده و هم یک مدیر شرکت.

So I am well acquainted with this type of fuel.

به همین خاطر کاملا با این مولد آشنا هستم.

But about a year and a half ago,

اما حدود یک سال و نیم پیش،

I moved from my home in New York City to Hong Kong

من از خانه‌ام در نیویورک به هنگ کنگ رفتم

to become the CEO of the South China Morning Post.

تا مدیر عامل روزنامه پست صبح‌گاهی چین جنوبی شوم.

And from this new vantage point,

و از این دیدگاه جدید،

I've observed something that is far less familiar to me,

چیزی را مشاهده می‌کردم که برایم کمتر آشنا بود،

propelling so much of China's innovation and many of its entrepreneurs.

پیشی گرفتن نوآوری در چین و بسیاری از کارآفرینانش.

It is an overwhelming need economy

این اقتصادی است به شدت نیازمند

that is serving an underprivileged populous,

که به جمعیت تنگدست خود خدمت می‌کند،

which has been separated for 30 years from China's economic boom.

که برای ۳۰ سال از رشد اقتصادی چین جدا افتاده بود.

The stark gaps that exist between the rich and the poor,

فاصله واضحی میان فقیر و غنی وجود دارد،

between urban and rural

میان شهری و روستایی

or the academic and the unschooled --

یا دانشگاهی و درس نخوانده --

these gaps, they form a soil

این فواصل، خاکی را ایجاد کرده‌اند

that's ready for some incredible empowerment.

که آماده رشد شگفت‌آوری است.

So when capital and investment become focused on the needs of people

پس وقتی که پول و سرمایه بر نیاز‌های مردمی متمرکز شود

who are hanging to the bottom rungs of an economic ladder,

که از پله‌های پایینی نردبان اقتصاد آویزانند،

that's when we start to see the internet truly become a job creator,

این وقتی است که ما اینترنت را واقعا به صورت مولد کار می‌بینیم،

an education enabler

و عامل توانایی در آموزش

and in many other ways, a path forward.

و از خیلی طرق دیگر، راهی به جلو.

Of course, China is not the only place where this alternative fuel exists,

مسلم است که، چین تنها محلی که این سوخت جایگزین وجود دارد نیست،

nor the only place where it is possible.

و نه تنها جایی که این موضوع ممکن است.

But because of the country's sheer scale and status as a rising superpower,

اما بدلیل اندازه کشور و وضعیت آن به عنوان ابر‌قدرت در حال رشد،

the needs of its population have created an opportunity

نیاز‌های جمعیتش فرصتی را ایجاد کرده

for truly compelling impact.

تا اثری قانع کننده داشته باشد.

When explaining the rapid growth of the Chinese tech industry,

وقتی که رشد سریع صنعت فناوری در چین را توضیح می‌دهی،

many observers will cite two reasons.

خیلی از ناظران دو دلیل را ذکر می‌کنند.

The first is the 1.4 billion people that call China home.

اولین آن ۱/۴ میلیارد مردمی است که چین را خانه می‌نامند.

The second is the government's active participation --

دومین دلیل مشارکت فعال دولت است --

or pervasive intervention, depending on how you view it.

یا مداخله گسترده، بستگی دارد که چطور ببینید.

Now, the central authorities have spent heavily on network infrastructure

اکنون، مقامات مرکزی سرمایه‌گذاری سنگینی در زیر‌ساخت‌های شبکه

over the years,

در طول سالها کرده‌اند،

creating an attractive environment for investment.

ایجاد محیطی جذاب برای سرمایه‌گذاری.

At the same time, they've insisted on standards and regulation,

در همان زمان، آنها روی استاندارد‌ها و مقررات تاکید داشته‌اند،

which has led to fast consensus and therefore, fast adoption.

که منجر به توافقی سریع و نتیجتاً، بهره‌برداری سریع شده است.

The world's largest pool of tech talent exists

این بزرگترین مجموعه استعداد‌های فناوری در جهان است

because of the abundance of educational incentives.

که بدلیل گستردگی مزیت‌های آموزشی ایجاد شده است.

And local, domestic companies, in the past, have been protected

و شرکت های محلی، داخلی، در گذشته

from international competition

از رقابت‌های جهانی

by market controls.

با کنترل بازار محافظت می‌شده‌اند.

Of course, you cannot observe the Chinese internet

البته، اینترنت چین قابل مشاهده نیست

without finding widespread censorship

بدون وجود گسترده سانسور

and very serious concerns about dystopian monitoring.

و نگرانی‌های خیلی جدی درباره نظارتهای نامناسب.

As an example:

برای مثال:

China is in the process of rolling out a social credit rating

چین در حال ایجاد رده‌بندی اعتباری اجتماعی است

that will cover its entire population,

برای کل جمعیت کشور،

rewarding and restricting citizens,

که به شهروندان امتیاز می‌دهد یا محدودشان می‌کند،

based on highly qualitative characteristics

بر مبنای ویژگی‌هایی کاملا کیفی

like honesty and integrity.

مانند صداقت یا درستی.

At the same time,

در همان زمان،

China is deploying facial recognition

چین مشغول پیاده‌سازی قابلیت تشخیص چهره

across many of its 170 million closed-circuit cameras.

در ۱۷۰ میلیون دوربین مداربسته‌اش می‌باشد.

Artificial intelligence is being used to predict crime and terrorism

هوش مصنوعی برای پیش‌بینی جرم و تروریسم

in Xinjiang province,

در استان ژین‌جیانگ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

where the Muslim minority is already under constant surveillance.

جایی که اقلیت مسلمان تحت نظارتی دائمی است.

Yet, the internet has continued to grow, and it is so big --

با این وجود، اینترنت در حال رشد است، و چنان بزرگ است --

much bigger than I think most of us realize.

بزرگتر از اندازه‌ای که بیشتر ما درک می‌کنیم.

By the end of 2017,

در انتهای ۲۰۱۷،

the Chinese internet population had reached 772 million users.

کاربران چینی اینترنت به ۷۷۲ میلیون نفر رسیدند.

That's larger than the populations of the United States, Russia,

که بیشتر از تمام جمعیت ایلات متحده، روسیه،

of Germany, of the United Kingdom, of France and Canada combined.

آلمان، انگلستان، فرانسه و کانادا روی هم است.

Ninety-eight percent of them are active on mobile.

نود و هشت درصد آنها روی تلفن همراه فعال هستند.

Ninety-two percent of them use messaging apps.

نود و دو درصد آنها از برنامه‌های پیام‌رسان استفاده می‌کنند.

There are now 650 million digital news consumers,

حالا ۶۵۰ میلیون مصرف کننده خبر‌های دیجیتال وجود دارد،

580 million digital video consumers,

۵۸۰ میلیون مصرف کننده فیلم‌های دیجیتال،

and the country's largest e-commerce platform, Taobao,

و بزرگترین زیر‌ساخت تجارت الکترونیک کشور، تائوبائو،

now boasts 580 million monthly active users.

داشتن ۵۸۰ میلیون کاربر ماهانه را به همه نمایش می‌دهد.

It's about 80 percent larger than Amazon.

که نزدیک به ۸۰ درصد بزرگتر از آمازون است.

On-demand travel, between bikes and cars,

سفر بسته-به‌درخواست، بین دوچرخه و خودرو،

now accounts for 10 billion trips a year in China.

دارای مشترکینی نزدیک به ۱۰ میلیارد سفر سالانه در چین است.

That's two-thirds of all trips taken around the world.

این یعنی دو-سوم کل سفر‌ها در کل جهان.

So it's a very mixed bag.

پس بسته بسیار متنوعی است.

The internet exists in a restricted, arguably manipulated form within China,

اینترنت به شکلی محدود شده، و شاید دستکاری شده در چین وجود دارد،

yet it is massive and has vastly improved the lives of its citizens.

با این وجود بسیار گسترده است و به شدت زندگی شهروندان را بهبود داده است.

So even in its imperfection,

پس حتی با وجود نقص‌هایش،

the growth of the Chinese internet should not be dismissed,

از رشد اینترنت چین نباید غافل بود،

and it's worthy of our closer examination.

و ارزش بررسی دقیق ما را دارد.

Let me tell you two other stories today.

بگذارید امروز دو داستان دیگر هم بگویم.

Luo Zhaoliu is a 34-year-old engineer from Jiangxi province.

لیو ژائولیو یک مهندس ۳۴ ساله از استان جیانگ ژی است.

Now, his home region used to be extremely important to the Communist party

منطقه‌ای که خانه‌اش در آن قرار دارد بسیار برای حزب کمونیست مهم بوده

because this was the birthplace of the Red Army.

چون اینجا محل تولد ارتش سرخ است.

But over the decades, because of its separation

اما در طول دهه‌ها، بخاطر جدایی آن

from the economic and manufacturing centers of the country,

از مراکز اقتصادی و تولیدی کشور،

it has slid into irrelevance.

بتدریج از ارزش افتاد.

Luo, like so many in his generation, left home at a young age

لیو، مثل خیلی از هم دوره‌ای‌هایش، خانه را در جوانی ترک کرد

to look for work in a major city.

تا در شهر‌های بزرگ بدنبال کار باشد.

He ended up in Shenzhen, which is one of China's tech hubs.

نهایتا به شِنژن رفت، که یکی از مراکز فناوری چین است.

As the young migrate,

به عنوان یک مهاجر جوان،

these rural villages are left with only elderly,

دهکده‌های روستایی تنها با افراد مسن رها شدند،

who are really struggling to elevate themselves above abject poverty.

که به سختی خود را بالا‌تر از فقر مطلق نگاه می‌داشتند.

After nine years, Luo decided to return to Jiangxi in 2017,

بعد از نه سال، لیو تصمیم گرفت تا در ۲۰۱۷ به جیانگژی بازگردد،

because he believed that the booming e-commerce marketplace in China

چون معتقد بود که ایجاد یک بازار تجارت الکترونیک در چین

could help him revive his village.

می‌تواند به او برای احیای روستایش کمک کند.

Like many rural communities,

مانند خیلی از جوامع روستایی،

Luo's home specialized in a very specific provincial craft --

زادگاه لیو در نوع خاصی از صنایع دستی استانی متخصص بود --

making fermented bean curd, in this case.

در این مورد، تولید نوعی کنجاله لوبیای تخمیر شده.

So he started a small factory

پس او کارخانه کوچکی را ایجاد

and started selling his locally made goods online.

و شروع به فروش محصولات محلی خود به شکل آنلاین کرد.

There have been many years of consumption growth

سالها رشد مصرف گرایی

across China's major cities.

در شهر‌های بزرگ چین اتفاق افتاده بود.

But recently, technology has been driving an explosion in craft goods sales

اما این اواخر، فناوری محرک انفجاری در فروش محصولات سنتی

among China's middle and upper classes.

در میان اقشار متوسط و بالای چین بود.

WeChat and other e-commerce platforms allow rural producers

وی‌چت و دیگر زیر‌ساخت‌های تجارت الکترونیک اجازه می‌دادند تا تولید کنندگان روستایی

to market and sell their goods

بازاریابی و فروش محصولاتشان را

far beyond their original distribution areas.

بسیار فراتر از محدوده‌های توزیع اولیه‌شان انجام دهند.

Research companies actually track this impact

شرکت‌های تحقیقاتی این تاثیر را واقعا

by counting what is called "Taobao villages."

با شمردن آنچه «روستا‌های تائوبائو» نامیده می‌شود دنبال می‌کنند.

This is any rural village where at least 10 percent of its households

که یک دهکده روستایی است که حد‌اقل ۱۰ درصد از خانوار‌هایش

are selling goods online and making a certain amount of revenue.

محصولاتشان را آنلاین می‌فروشند و مقدار مشخصی درآمد دارند.

And the growth has been significant in the last few years.

و این رشد در سالهای اخیر چشمگیر بوده است.

There were just 20 Taobao villages in 2013,

در سال ۲۰۱۳ تنها ۲۰ دهکده تائوبائو وجود داشت،

212 in 2014,

در ۲۰۱۴ تعداد ۲۱۲،

780 in 2015,

در ۲۰۱۵ تعداد ۷۸۰،

1,300 in 2016

در ۲۰۱۶ تعداد ۱٫۳۰۰،

and over 2,100 at the end of 2017.

و در انتهای ۲۰۱۷ بیش از ۲٫۱۰۰ عدد.

They now account for nearly half a million active online stores,

که اکنون پاسخگوی نزدیک به نیم میلیون فروشگاه فعال آنلاین هستند،

19 billion dollars in annual sales

با فروش سالانه ۱۹ میلیارد دلار

and 1.3 million new jobs created.

و ایجاد ۱/۳ میلیون شغل جدید.

In Luo's first year back home, he was able to employ 15 villagers.

سال اولی که لیو به خانه برگشت، توانست ۱۵ روستایی را استخدام کند.

And he sold about 60,000 units of fermented bean curd.

و نزدیک به ۶۰٫۰۰۰ بسته کنجاله لوبیای تخمیر شده را بفروشد،

He expects to hire 30 more people in the next year,

فکر می‌کرد که سال بعد ۳۰ نفر را استخدام می‌کند،

as his demand rapidly rises.

اما تقاضا به سرعت افزایش یافت.

There are 60 million left-behind children scattered across China's rural landscape.

نزدیک به ۶۰ میلیون کودک در مناطق روستایی چین پشت سر والدینشان باقی مانده‌اند.

And they grow up with at least one parent far away from home,

و در حالی بزرگ می‌شوند که حداقل یکی از والدین‌شان دور از خانه،

as a migrant worker.

به عنوان کارگر مهاجر کار می‌کند.

Alongside all the general hardships of rural life,

در کنار تمامی سختی‌های زندگی روستایی،

they often have to travel vast and dangerous distances

اغلب باید فواصلی طولانی و خطر‌ناک را تنها

just to get to school.

برای مدرسه رفتن طی می‌کردند.

They account for 30 percent

آنها حدود ۳۰ درصد

of the country's primary and high school students.

دانش‌آموزان ابتدایی و دبیرستانی کشور را تشکیل می‌دهند.

Ten-year-old Chang Wenxuan is one of these students.

چانگ ونگژوان ۱۰ ساله یکی از این دانش آموزان است.

He walks an hour each way every single day to school,

هر روز یک ساعت از هر سو تا مدرسه پیاده روی می‌کند،

across these deep ravines, in an isolated landscape.

که در مسیرش دره‌های عمیق، در مناطقی دور افتاده قرار دارد.

But when he arrives at the small farming village in Gansu province,

اما وقتی که به دهکده روستایی کوچک در استان گانسو می‌رسد،

he will find just two other students in this entire school.

تنها دو دانش‌آموز دیگر در کل مدرسه کنار او هستند.

Now, Chang's school is one of 1,000 in Gansu alone

مدرسه چانگ اکنون یکی از ۱٫۰۰۰ مدرسه‌ تنها در استان گانسو است

that has less than five registered students.

که کمتر از ۵ دانش‌آموز ثبت نام شده دارد.

So with limited student interaction,

پس با کم شدن ارتباط دانش‌آموزان،

with underqualified teachers

با معلم‌هایی کم‌سواد

and schoolhouses that are barely furnished and not insulated,

مدارسی که تجهیزات کمی دارند و عایق‌بندی خوبی ندارند،

rural students have long been disadvantaged,

دانش‌آموزان روستایی مدت‌هاست،

with almost no path to higher education.

که از دسترسی به آموزش‌های دانشگاهی محروم هستند.

But Chang's future has been dramatically shifted

اما آینده چانگ به شدت

with the installation of a “Sunshine Classroom.”

با نصب «اتاق درس رنگین کمان» تغییر کرده است.

He's now part of a digital classroom of 100 students

او حالا عضوی از کلاس درسی ۱۰۰ نفره است

across 28 different schools,

که در ۲۸ مدرسه مختلف پخش شده،

taught by qualified and certified teachers

که توسط معلمینی با سواد و دارای مجوز

live-streaming from hundreds of miles away.

که از صد‌ها مایل دورتر پخش می‌شود تدریس می‌گردد.

He has access to new subjects like music and art,

می تواند به موضوعات جدیدی مانند موسیقی و هنر،

to new friends

دوستان جدید

and to experiences that extend far beyond his home.

و تجربیاتی خیلی دورتر از خانه‌اش دسترسی داشته باشد.

Recently, Chang even got to visit the Frederiksborg Castle museum

اخیرا، چانگ حتی از موزه قلعه فردریکسبورگ بازدید کرد

in Denmark --

در دانمارک --

virtually, of course.

البته، بصورت مجازی.

Now, online education has existed for many years outside of China.

آموزش آنلاین سالهاست که بیرون از چین وجود دارد.

But it has never reached truly transformative scale,

اما هیچ‌وقت به این اندازه دگرگون کننده نرسیده بود،

likely because traditional education systems

شاید به خاطر اینکه سیستم‌های آموزشی سنتی

in other tech centers of the world

در دیگر مراکز فناوری جهان

are far more advanced and far more stable.

بسیار پیشرفته‌تر و تثبیت‌شده‌تر هستند.

But China's extreme terrain and size

اما گستره سرزمینی و اندازه‌های عظیم چین

have created an enormous and immediate need for innovation.

نیازی عظیم و لحظه‌ای برای نوآوری ایجاد کرده.

There's a tech start-up in Shenzhen that grew to 300,000 students

یک استارت-آپ فناوری در شِنژن ایجاد شده که تا ۳۰۰٫۰۰۰ دانش‌آموز

in just one year.

تنها ظرف یکسال رشد کرده.

And by our best estimation at the Post,

و با بهترین تخمین‌های ما در روزنامه پست،

there are now 55 million rural students across China

اکنون ۵۵ میلیون دانش‌آموز در مناطق روستایی چین وجود دارند

that are addressable and accessible by live-streaming classes.

که می‌توان آنها را در کلاس‌های پخش زنده شرکت داد.

This market of need is larger than the entire US student population

نیاز این بازار بزرگتر از کل جمعیت دانش‌آموزی ایالات متحده

between kindergarten and grade 12.

از کودکستان تا کلاس ۱۲ است.

So I'm extremely encouraged to find out

پس من بی‌نهایت دلگرم شدم

that private investment in ed-tech in China

که سرمایه گذاری خصوصی در فناوری آموزشی در چین

now exceeds one billion dollars a year,

از یک میلیارد دلار در سال فراتر رفته است

with another 30 billion dollars in public funding

که ۳۰ میلیارد دلار سرمایه گزاری دیگر دولتی

that is committed between now and 2020.

تا سال ۲۰۲۰ تعهد گردیده است.

As the Chinese internet continues to grow,

همچنان که اینترنت در چین رشد می‌کند،

even in its imperfection and restrictions and controls,

حتی با وجود نقصان‌ها محدودیت‌ها و کنترل‌ها،

the lives of its once-forgotten populations

زندگی‌های بخش‌های فراموش شده جمعیتش

have been irrevocably elevated.

به شکل غیر قابل بازگشتی ارتقا یافته است.

There is a focus on populations of need, not of want,

تمرکزی که روی جمعیت نیازمند است، نه خواسته‌ها،

that has driven a lot of the curiosity, the creativity

که محرک کنجکاوی‌ زیاد، خلاقیت

and the development that we see.

و پیشرفت‌هایی است که می بینیم.

And there's still more to come.

همچنان چیز‌های زیاد دیگری هم خواهند آمد.

In America, internet population, or penetration,

در آمریکا جمعیت اینترنت، یا ضریب نفوذ،

has now reached 88 percent.

اکنون به ۸۸ درصد رسیده.

In China, the internet has still only reached 56 percent of the populous.

در چین، هنوز ۵۶ درصد جمعیت به اینترنت دسترسی دارند.

That means there are over 600 million people

این یعنی بیش از ۶۰۰ میلیون نفر

who are still offline and disconnected.

هنوز متصل نیستند.

That's nearly twice the US population.

تقریبا دو برابر جمعیت آمریکا.

An enormous opportunity.

یک فرصت عظیم.

Wherever this alternative fuel exists,

هرزمان که این مولد جایگزین موجود است،

be it in China or Africa, Southeast Asia or the American heartland,

حالا چین باشد یا آفریقا، آسیای جنوب شرقی یا آمریکای مرکزی،

we should endeavor to follow it with capital and with effort,

باید آن را با سرمایه و جدیت دنبال کنیم،

driving both economic and societal impact all over the world.

که محرک تاثیرات اقتصادی و اجتماعی در سر‌تاسر جهان است.

Just imagine for a minute what more could be possible

تنها دقیقه‌ای فکر کن به چه چیز‌هایی می‌شود دست‌ یافت

if the global needs of the underserved become the primary focus

اگر نیازهای جهانی محرومان هدف اصلی

of our inventions.

ابداعات ما باشد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)