Mikko Hypponen: Three types of online attack

میکو هایپونن : سه نوع حمله آنلاین

Translator: Kaveh k. Reviewer: soheila Jafari

In the 1980s, in communist Eastern Germany,

در دهه هشتاد میلادی

در آلمان شرقی کمونیستی

اگر صاحب یک دستگاه تایپ بودید،

if you owned a typewriter,

you had to register it with the government.

باید به دولت اطلاع می دادید

شما مجبور بودید یک صفحه نمونه

You had to register a sample sheet of text out of the typewriter.

تایپ شده توسط دستگاه تایپ خودتان

را به ثبت برسانید.

And this was done so the government could track

و این به این خاطر انجام می شد

تا دولت بتواند متن های تایپ شده را ردگیری کند.

where the text was coming from.

تا چنانچه آنها برگه ای پیدا کردند که در آن

If they found a paper which had the wrong kind of thought,

افکار نادرستی! مطرح شده بود

they could track down who created that thought.

بتوانند رد کسی را که

آن متن را تایپ کرده بگیرند.

و ما در غرب

And we in the West

نمیتوانستیم درک کنیم چطور کسی میتواند چنین کاری بکند،

couldn't understand how anybody would do this,

how much this would restrict freedom of speech.

و آزادی بیان را آنقدر محدود کند.

ما هرگز در کشورهای خودمان

We would never do that in our own countries.

چنان کاری را انجام نمیدادیم.

ولی امروزه در سال 2011

But today, in 2011, if you go and buy a color laser printer

اگر شما یک پرینتر لیزری بخرید

from any major laser printer manufacturer

از هر سازنده معروف پرینتر

و چیزی پرینت کنید،

and print a page,

آن متن نهایتا

that page will end up

having slight yellow dots printed on every single page,

روی تمام صفحه ها

دارای نقاط ریز زرد رنگی خواهد بود

که مختص به پرینتر شما و

in a pattern which makes the page unique to you and to your printer.

شما است.

این چیزی است که

This is happening to us today.

در حال رخ دادن است.

و ظاهرا هم کسی اعتراضی ندارد.

And nobody seems to be making a fuss about it.

این فقط یک نمونه از

And this is an example

راه هایی است

of the ways our own governments are using technology

که در آن، دولت های ما

تکنولوژی را علیه شهروندان

به کار می برند.

against us, the citizens.

و این یکی از سه منشا اصلی

And this is one of the main three sources of online problems today.

مشکلات آنلاین امروزی است.

If we look at what's really happening in the online world,

اگر نگاهی به چیزی که واقعا در حال اتفاق افتادن در دنیای اینترنت است بیاندازیم.

we can group the attacks based on the attackers.

میتوانیم حملات انجام شده را بر اساس حمله کنندگان دسته بندی کنیم.

ما سه دسته اصلی داریم.

We have three main groups.

We have online criminals.

مجرمان آنلاین

Like here, we have Mr. Dmitry Golubov,

مثل آقای دیمیتری گلوبف

from the city of Kiev in Ukraine.

از کیف در اکراین.

و انگیزه های مجرمان آنلاین

And the motives of online criminals are very easy to understand.

به سادگی قابل درک است .

These guys make money.

این افراد کسب درآمد میکنند.

They use online attacks to make lots of money --

آنها از حملات آنلاین استفاده میکنند

برای اینکه پول زیادی به دست بیاورند،

and lots and lots of it.

پول بسیار بسیار زیاد.

We actually have several cases of millionaires online, multimillionaires,

درواقع افراد متعددی از

میلیونر های آنلاین، مولتی میلیونر ها (به دلار)

وجود دارند که پولشان را از راه حمله هایشان به دست آورده اند.

who made money with their attacks.

Here's Vladimir Tsastsin, from Tartu in Estonia.

این ولادیمیر ساستین از تارو در استونی است.

این آلفرد گونزالز است.

This is [Albert] Gonzalez.

این استفان وات است.

This is Stephen Watt.

این بیورن ساندین است.

This is Bjorn Sundin.

This is Matthew Anderson, Tariq Al-Daour

این متیو اندرسون است، طارق الدائور

and so on and so on.

و ... و ... و

این افراد

These guys make their fortunes online,

تمام دارائیشان را آنلاین کسب میکنند

ولی از راه های غیر قانونی

but they make it through the illegal means

of using things like banking Trojans

مثل تروجان (بد افزار) های بانکی

برای دزدیدن از حسابهای بانکی ما

to steal money from our bank accounts while we do online banking,

زمانی که مشغول استفاده از خدمات بانکی اینترنتی هستیم.

یا با برنامه های ثبتواژه (کی-لاگر ها )

or with keyloggers

برای دزدیدن اطلاعات کارت اعتباری

to collect our credit card information

while we are doing online shopping from an infected computer.

زمانی که مشغول خرید آنلاین توسط یک کامپیوتر آلوده هستیم

سازمان سرویس مخفی آمریکا،

The US Secret Service,

دو ماه پیش

two months ago, froze the Swiss bank account

حساب بانکی آقای سم جین

of Mr. Sam Jain right here,

در سویس را متوقف کرد.

وموجودی این حساب بانکی در زمان توقف

and that bank account had 14.9 million US dollars in it

14.9 میلیون دلار بود.

when it was frozen.

آقای جین در حال حاضر فراری است،

Mr. Jain himself is on the loose; nobody knows where he is.

و کسی نمیداند کجاست.

And I claim it's already today

من ادعا میکنم همین الان

احتمال اینکه هر کدام از ما

that it's more likely for any of us to become the victim of a crime online

تبدیل به قربانی یک جرم اینترنتی بشویم

بسیار بیشتر از این است که قربانی یک جرم در دنیای واقعی باشیم.

than here in the real world.

و خیلی واضح است که

And it's very obvious that this is only going to get worse.

وضعیت بدتر هم خواهد شد.

In the future, the majority of crime will be happening online.

در آینده، اکثر جرمها

آنلاین اتفاق خواهند افتاد.

دسته دوم حمله کنندگان آنلاین

The second major group of attackers that we are watching today

که امروزه دیده میشوند

are not motivated by money.

به خاطر پول دست به این کار نمیزنند.

آنها با چیز های دیگری انگیخته شده اند--

They're motivated by something else --

با اعتراضات،

motivated by protests,

با عقاید،

motivated by an opinion,

یا محض خنده.

motivated by the laughs.

Groups like Anonymous have risen up over the last 12 months

گروه هایی مثل انانیموس

در طول 12 ماه گذشته پا گرفته اند و

تبدیل به بازیگران اصلی

and have become a major player in the field of online attacks.

حمله های آنلاین شده اند.

پس اینها سه گروه اصلی حمله کنندگان هستند:

So those are the three main attackers:

مجرمانی که به خاطر پول این کار را میکنند،

criminals who do it for the money,

هکتیویست هایی مثل انانیموس

hacktivists like Anonymous doing it for the protest,

که برای اعتراض این کار را میکنند،

but then the last group are nation states --

ولی دسته سوم دولت ها هستند،

governments doing the attacks.

حکومت ها هم جزء حمله کنندگانند.

و در این دسته با مواردی مثل

And then we look at cases like what happened in DigiNotar.

اتفاقی که برای دیجینوتار افتاد مواجهیم.

این یک نمونه اساسی از اتفاقاتی است

This is a prime example of what happens when governments attack

که وقتی دولت ها به شهروندان

against their own citizens.

حمله میکنند ، رخ میدهد.

دیجینوتار یک شرکت صادر کننده گواهی

DigiNotar is a certificate authority from the Netherlands --

از هلند است--

یا در اصل ، یک شرکت بود.

or actually, it was.

پاییز گذشته در حال وارد شدن به

It was running into bankruptcy last fall,

دوران ورشکستگی بود.

برای اینکه هک شده بود،

because they were hacked into.

یک نفر وارد سیستم شده بود،

Somebody broke in and they hacked it thoroughly.

و به صورت ماهرانه ای آنرا هک کرده بود

And I asked last week,

من هفته پیش در یک جلسه با

نماینده های دولت هلند

in a meeting with Dutch government representatives,

از یکی از سرتیم های آنها سوال کردم

I asked one of the leaders of the team

که آیا امکان اینکه افرادی

whether he found plausible that people died

به دلیل هک شدن دیجینوتار

because of the DigiNotar hack.

کشته شده باشند وجود دارد؟

و جواب او مثبت بود.

And his answer was: yes.

خوب چطور امکان دارد افرادی

So how do people die

در نتیجه چنین هکی کشته شوند؟

as the result of a hack like this?

دیجینوتار یک صادرکننده گواهی نامه امنیتی است.

Well, DigiNotar is a CA.

They sell certificates.

آنها گواهی میفروشند.

What do you do with certificates?

شما با گواهی چکار میکنید؟

Well, you need a certificate if you have a website

خوب اگر شما وبسایتی دارید که https دارد،

و خدمات رمزگذاری شده SSL ارائه میکند

that has https, SSL encrypted services,

به یک گواهی نیاز دارید.

services like Gmail.

مثل سرویس جی میل

حالا همه ما، یا بسیاری از ما،

Now we all, or a big part of us, use Gmail or one of their competitors,

از جیمیل یا یکی از رقبایش استفاده میکنیم،

ولی این سرویسها بخصوص در کشورهایی

but these services are especially popular in totalitarian states like Iran,

با حکومت توتالیتر (تمامیت خواه)

مثل ایران، طرفدار زیادی دارد،

where dissidents use foreign services like Gmail

چرا که مخالفان حکومت

میدانند که جیمیل و امثال آن

because they know they are more trustworthy than the local services

نسبت به جایگزین های محلی بیشتر قابل اعتماد هستند

و توسط پروتکل SSL رمزگذاری شده اند،

and they are encrypted over SSL connections,

so the local government can't snoop on their discussions.

بنابر این دولت محلی نمیتواند در

ارتباطات آنها نظارت و دخالت کند.

البته نمیتواند مگر اینکه یک شرکت صادر کننده گواهی نامه امنیتی خارجی را هک کند.

Except they can,

if they hack into a foreign CA and issue rogue certificates.

و گواهی های جعلی صادر کند.

و این دقیقا اتفاقی بود که برای دیجی نوتار

And this is exactly what happened with the case of DigiNotar.

افتاد.

در مورد بهار عربی

What about Arab Spring

و اتفاقاتی که در حال رخ دادن هستند، برای مثال در مصر چطور؟

and things that have been happening, for example, in Egypt?

خوب در مصر،

Well, in Egypt,

the rioters looted the headquarters of the Egyptian secret police

معترضین دفاتر مرکزی پلیس مخفی مصر

را غارت کردند.

in April 2011,

در آوریل 2011،

و مدارک زیادی به دست آوردند.

and when they were looting the building, they found lots of papers.

بین این مدارک

Among those papers was this binder entitled, "FinFisher."

یک پوشه با نام فینفیشر بود

و در آن پوشه یاد داشتهایی

And within that binder were notes from a company based in Germany,

از یک شرکت در آلمان بود که

یک سری ابزار برای ردگیری تمام ارتباطات شهروندان مصری

which had sold to the Egyptian government

-- در ابعاد بسیار گسترده

a set of tools for intercepting, at a very large scale,

به دولت مصر

فروخته بود.

all the communication of the citizens of the country.

فروخته بود.

آنها یک ابزار به قیمت

They had sold this tool for 280,000 euros to the Egyptian government.

280000 یورو به دولت مصر فروخته بودند.

دفتر مرکزی این شرکت درست همینجا است.

The company headquarters are right here.

پس دولت های غربی

So Western governments are providing totalitarian governments with tools

در حال تهیه ابزار برای حکومت های تمامیت خواه هستند

to do this against their own citizens.

تا این کارها را علیه شهروندان خودشان انجام دهند.

ولی دولت های غربی در حال انجام این کار با شهروندان خودشان هم هستند.

But Western governments are doing it to themselves as well.

برای مثال در آلمان،

For example, in Germany,

چند روز پیش

just a couple of weeks ago, the so-called "State Trojan" was found,

یک بدافزار دولتی پیدا شده،

یک بد افزار به کار گرفته شده توسط

which was a Trojan used by German government officials

مقامات دولت آلمان برای

to investigate their own citizens.

تحقیق در مورد شهروندان آلمانی.

اگر شما یک مظنون در یک مورد کیفری باشید.

If you are a suspect in a criminal case,

well, it's pretty obvious, your phone will be tapped.

خوب کاملا واضح است که تلفنتان شنود خواهد شد.

ولی امروزه، مسئله فراتر از این است،

But today, it goes beyond that.

آنها ارتباطات اینترنتی شما را شنود خواهند کرد.

They will tap your Internet connection.

آنها حتی از ابزارهای مثل بدافزار دولتی

They will even use tools like State Trojan

برای آلوده کردن کامپیوتر شما استفاده خواهند کرد

to infect your computer with a Trojan,

which enables them to watch all your communication,

که آنها را قادر به

نظارت بر تمام ارتباطات شما

شنود گفت گو های آنلاین شما

to listen to your online discussions,

و به دست آوردن رمز های شما، میکند

to collect your passwords.

Now, when we think deeper about things like these,

حالا وقتی کمی عمیقتر در مورد این

مسائل فکر میکنیم

جواب واضح از طرف مردم باید این باشد که

the obvious response from people should be,

"بسیار خوب این به نظر بد می رسد

"OK, well, that sounds bad, but that doesn't really affect me,

ولی تاثیری بر زندگی من ندارد چرا که من یک شهروند قانون مدار هستم.

because I'm a legal citizen.

چرا من باید نگران باشم؟

Why should I worry? Because I have nothing to hide."

من که چیزی برای پنهان کردن ندارم."

و این نقطه نظر

And this is an argument which doesn't make sense.

اصلا منطقی نیست

حریم شخصی یک حق بدیهی است.

Privacy is implied.

حریم شخصی چیزی نیست که بخواهیم در مورد آن بحث کنیم.

Privacy is not up for discussion.

This is not a question

این یک مسئله

between privacy

در مورد حریم شخصی

علیه امنیت نیست.

against security.

It's a question of freedom

این یک مسدله در مورد آزادی علیه

کنترل است.

against control.

و در حالی که شاید ما به دولت های خودمان الان

And while we might trust our governments right now, right here in 2011,

در سال 2011 اعتماد داشته باشیم

any rights we give away will be given away for good.

هر حقی که از دست بدهیم با نیت خیر از دست می دهیم.

آیا ما به هر دولتی در آینده اعتماد میکنیم؟

And do we trust, do we blindly trust, any future government,

کورکورانه اعتماد میکنیم؟

دولتی که شاید پنجاه سال بعد از این

a government we might have 50 years from now?

سر کار می آید؟

و اینها سوالاتی هستند که

And these are the questions

باید برای پنجاه سال آینده نگران آنها باشیم.

that we have to worry about for the next 50 years.