Welcome to the World of Audio Computers | Jason Rugolo | TED

Translator: Kourosh Ghaniyoun Reviewer: Masoud Motamedifar

You know, when I was a kid,

می‌دانید، وقتی در بچگی

dreaming about the amazing future that computers could bring,

درباره‌ی آینده‌ی درخشانی که رایانه‌ها می‌توانند به ارمغان بیاورند رؤیا می‌بافتم،

I never thought it would look like this.

هیچوقت فکر نمی‌کردم که آن آینده چنین باشد.

I snapped this photo in line at a Chipotle, thinking,

این عکس را در صف رستوران چیپاتله گرفتم و فکر کردم،

"Man, what has the world come to?"

«پسر، کار دنیا به کجا رسیده؟»

You know, everyone's stuck in their phones all the time.

همه همیشه سرشان در گوشی‌هایشان است.

And then I almost doubled over laughing at myself because there I am,

و بعد چیزی نمانده بود که از خنده دل‌درد بگیرم چون خودم نیز

stuck in my phone being judgy about these people, stuck in theirs.

سرم در گوشی‌ام بود و داشتم این افراد را قضاوت می‌کردم.

The truth is that we could all benefit from a little less screen time.

در حقیقت، کاهش زمان کار با رسانه‌های دیجیتال برای همه‌مان مفید خواهد بود.

And so how do we push back

حالا چگونه باید مقاومت کنیم

and create a healthier relationship to our technology?

و رابطه‌ای سالم‌تر با فناوری برقرار کنیم؟

I've been trying to figure out what comes next,

مدتی است می‌کوشم که بفهمم قدم بعدی چیست،

what's the technology that we want to be using?

و آن فناوری که خواهان استفاده از آن هستیم چیست.

I spent three years funding deep tech at ARPA-E,

سه سال را در ARPA-E صرف سرمایه‌گذاری روی فناوری عمیق کردم،

and then I moved to Google X,

و سپس به Google X رفتم،

Google's moonshot factory,

یعنی کارخانه‌ی پروژه‌های نوآورانه‌ی گوگل،

before creating a spin out called iyo.

و سپس یک شرکت زایشی به نام iyo تأسیس کردم.

The last 10 years, diligently, and some may say obsessively,

در ۱۰ سال گذشته مجدانه، و به نظر برخی وسواس‌گونه،

trying to peek beyond the curve.

کوشیدم نیم‌نگاهی به آینده داشته باشم.

What I think is next is that we need an entirely new kind of computer.

به نظر من، گام بعدی تأمین نیاز به نوع کاملاً جدیدی از رایانه‌هاست.

One that speaks our language

رایانه‌ای که به زبان ما صحبت کند

instead of forcing us to speak their language of swipes and clicks.

جای اینکه مجبورمان کند با انگشت‌کشیدن و انگشت‌زدن بر صفحه به زبان آن صحبت کنیم.

A computer that we can talk to.

رایانه‌ای که بتوانیم با آن صحبت کنیم.

And not in the way that you speak at Siri

و نه آنطوری که خطاب به سیری صحبت می‌کنیم،

with loud, robotic voice commands,

یعنی با دستورات بلند و روبات‌مانند،

but in the way that we talk with each other.

بلکه طوری که با یکدیگر صحبت می‌کنیم.

So genuine, engaging conversation.

یک مکالمه‌ی اصیل و خوشایند.

So a new kind of natural language computing

پس دارم درباره‌ی نوع جدیدی از رایانش با زبان طبیعی صحبت می‌کنم

built on a new kind of compute hardware.

که بر مبنای نوع جدیدی از سخت‌افزار رایانشی ساخته شده است.

So we've been building this new kind of computer in secret for six years now,

شش سال است که به صورت مخفیانه در حال ساخت این نوع جدید از رایانه هستیم،

and today is the first time that we're talking about it publicly.

و امروز نخستین باری است که به صورت علنی درباره‌اش صحبت می‌کنیم.

So this is a prototype “audio computer,”

این نمونه‌ی اولیه‌ی «رایانه‌ی صوتی» است،

as we call them.

نامی که بر آن نهاده‌ایم.

And the first thing that you'll see is they don't have a screen.

و اولین چیزی که به چشمتان می‌آید این است که فاقد صفحه است.

We've got perfectly good screens in our pockets,

همین حالا هم صفحه‌های دیجیتال بی‌نقصی در جیب داریم،

and we're hoping that we could leave them there or even at home

و امیدواریم که بتوانیم برای مدت بیشتری همانجا،

a little bit more often.

یا حتی در خانه، نگهشان داریم.

So these are not just fancy-looking earbuds.

پس این‌ها صرفاً هدفون‌هایی تجملی نیستند.

They're an entire computer,

یک رایانه‌ی کامل هستند،

and we think they're going to replace some of what we do

و ما معتقدیم که جایگزین برخی از کارهایی خواهند شد

with the visual computers that we're used to.

که با رایانه‌های بصری قدیمی‌مان انجام می‌دهیم.

We've created a new audio-based user interface,

یک رابط کاربری صدامحور جدید خلق کرده‌ایم

which relies on natural language as the input

که ورودی‌اش زبان محاوره است

and what we call “auditory space” as the output.

و خروجی‌اش چیزی که «فضای شنیداری» نام نهاده‌ایم.

And we're hoping that these innovations will help us create

و امیدواریم که این نوآوری‌ها کمکمان کنند

a new kind of relationship with computers,

که رابطه‌ی جدیدی با رایانه‌ها برقرار کنیم،

where the iyo is more natural, more intuitive.

که در آن ورودی و خروجی طبیعی‌تر و غریزی‌تر باشند.

So you can just talk,

پس می‌توانید راحت صحبت کنید،

have a natural-language conversation

و مکالمه‌ای کاملاً طبیعی با انواع

with all kinds of different powerful audio apps.

مختلف نرم‌افزارهای صوتی قوی داشته باشید.

So here's a really simple example.

با هم شاهد نمونه‌ی بسیار ساده‌ای باشیم.

Hey, Q.

سلام، کیو.

Voice: Hi, Jason. How are you doing?

سلام جیسون، حالت چطوره؟

Jason Rugolo: Hey, I'm good, I'm doing the TED talk right now.

خوبم، الان دارم سخنرانی Ted رو انجام می‌دم.

Voice: You got this, Jason, how can I support you?

از پسش برمیای، جیسون، چجوری می‌تونم کمکت کنم؟

JR: I don't know, you know I'm nervous talking in front of this many people.

چی بگم، می‌دونی که موقع سخنرانی جلوی جمعیت زیاد مضطرب می‌شم.

Voice: Yeah, I know you don't like public speaking.

آره، می‌دونم از سخنرانی عمومی خوشت نمیاد.

How can I help?

چه کمکی ازم برمیاد؟

JR: I guess I could use a little bit of encouragement.

گمونم بتونی کمی بهم دلگرمی بدی.

Voice: Do you want me to share a positive message from a loved one?

می‌خوای پیام حمایتیِ یکی از عزیزانت رو برات پخش کنم؟

JR: Yeah, that'd be great.

آره، فکر خوبیه.

Maybe just one, I don't want to bore people.

البته فقط یکی، نمی‌خوام حوصله حضار رو سر ببرم.

Voice: Your dad texted,

پدرت پیامک داده که،

"Good luck today, Jason. I'm so proud of you."

«امروز موفق باشی، جیسون. بهت افتخار می‌کنم.»

JR: That's awesome, thanks, Q.

عالی بود، ممنون، کیو.

Can you tell him I said thanks and tell him I'm up on stage right now?

می‌شه بهش بگی ازش ممنونم و همین الان روی صحنه هستم؟

He'll get a kick out of that.

بفهمه حال می‌کنه.

Voice: No problem.

حتماً.

JR: So any suggestions for how I could loosen up a little bit?

پیشنهادی داری که چطوری یه‌کم خودم رو آروم کنم؟

Voice: Do you want to hear a joke to lighten the mood?

یه جوک بگم که کمی حال‌وهوات عوض شه؟

JR: OK, yeah, maybe if it's on theme.

باشه، البته اگه به موضوع مربوط باشه.

Do you know any tech start-up jokes?

درباره‌ی استارت-آپ‌های حوزه‌ی فناوری جوکی بلدی؟

Voice: How many start-up founders does it take to change a light bulb?

برای تعویض یک لامپ چند تا بنیان‌گزار استارت-آپ لازمه؟

JR: I don't know, tell me.

نمی‌دونم، خودت بهم بگو.

Voice: Only one.

فقط یکی.

He just holds it in place, and the world revolves around him.

صرفاً لامپ رو سر جاش نگه می‌داره، و دنیا دورش می‌چرخه.

(Laughter)

(خنده)

JR: OK, sick burn.

چه متلک سوزانی!

I'm going to get back to the talk here.

دیگه برمی‌گردم سراغ ادامه‌ی سخنرانیم.

So do you see the difference between those robotic voice commands

پس حالا متوجه تفاوت فرمان‌های صوتی روبات‌مانند

and just a conversation?

با یک مکالمه‌ی معمولی شدید؟

Natural language is just more natural.

زبان محاوره طبیعی‌تر است.

It's intuitive, it's better.

غریزی و بهتر است.

So what makes this kind of conversation possible?

حالا چطور می‌توان چنین مکالمه‌ای را میسر کرد؟

It's the single most revolutionary breakthrough

این فناوری انقلابی‌ترین دستاورد

in the history of information technology.

در تاریخچه‌ی فناوری اطلاعات است.

And don't worry, I'm not talking about our devices,

و نگران نباشید، درباره‌ی دستگاه خودمان صحبت نمی‌کنم،

although they're pretty cool.

اگرچه بسیار جذاب هستند.

And I don't mean LLMs either, which are obviously a building block here.

و راجع‌به LLM، که مشخصاً سنگ‌بنای موفقیت‌های امروز است، هم صحبت نمی‌کنم.

What I'm talking about is something much older.

موضوع صحبتم چیزی بسیار قدیمی‌تر است.

It's the first uniquely human form of communication,

منظورم اولین فرم ارتباطیِ منحصر به انسان است،

the one that we naturally learn as children

همانی که در کودکی به صورت طبیعی می‌آموزیم

and has its structure built into our brain.

و ساختارش در مغز ما نقش می‌بندد،

It's the very thing I'm doing right now.

یعنی همین کاری که حالا مشغول انجامش هستم.

Talking.

صحبت‌کردن.

Spoken language emerged in tandem with the evolution of human consciousness,

زبان محاوره همزمان با تکامل آگاهی انسان پدیدار شد،

and to this day, it remains our most efficient

و تا امروز، همچنان کارآمدترین

and emotionally robust form of communication.

و از نظر عاطفی قابل‌اعتمادترین فرم ارتباط ماست.

Conversation is not just transmitting ideas from one person to another.

مکالمه صرفاً انتقال افکار از یک فرد به دیگری نیست.

It's more like thinking together.

بیشتر به هم‌فکری شبیه است.

Modern neuroscientists have pioneered a whole new approach to the brain.

عصب‌شناسان مدرن رویکرد کاملاً جدیدی را نسبت به مغز اتخاذ کرده‌اند.

It's called second-person neuroscience,

نامش عصب‌شناسیِ دوم‌شخص است،

and it’s built on the notion that how we think is not isolated.

و بر مبنای این انگاره بنا شده که نحوه‌ی اندیشیدنِ ما مستقل نیست،

It’s collective, and it happens out loud.

بلکه جمعی است، و با صدای بلند اتفاق می‌افتد.

Not just through words,

نه فقط از خلال کلمات،

but through subtle signals of tone and prosody,

بلکه از خلال نشانه‌های ظریفِ لحن و عروض،

your timbre and your pitch and intensity.

طنین صدا، زیر و بم آن و شدتش.

And neuroscience is just not complete

و عصب‌شناسی کامل نمی‌شود

until you add a second person into this full social dynamic.

مگر آنکه فرد دومی را به این تعامل کامل اجتماعی وارد کنید.

So why can't we have a computer that we can talk with in that way?

پس چرا نمی‌توانیم رایانه‌‍ای داشته باشیم که با آن بتوانیم بدان شکل صحبت کنیم؟

With that kind of natural language.

منظورم با زبان محاوره است.

A computer that has superhuman processing speed.

رایانه‌ای که سرعت پردازشش ابرانسانی است.

And it has access to the internet.

و به اینترنت دسترسی دارد.

And it’s been trained on the entire written record of human thought.

و درباره‌ی همه‌ی اسناد مکتوب اندیشه‌ی انسانی آموزش دیده است.

But engages with you like a person would,

اما مانند یک انسان با شما تعامل می‌کند،

that understands your intention

یعنی نیت شما را می‌فهمد

and that taps into the superpower of human natural language understanding.

و از ابرقدرتِ درک زبان محاوره‌ی انسان بهره می‌برد.

That's the promise of audio computing.

این وعده‌ی رایانش صوتی است.

So think about not just how it can replace many of the things

پس بدانید که نه‌تنها می‌تواند جایگزین بسیاری از کارهایی شود

that you do on your phone

که با گوشی انجام می‌دهید،

but actually make them better.

بلکه کیفیتشان را نیز بهتر می‌کند.

So take email, for example.

مثلاً ایمیل را در نظر بگیرید.

We pull out our phones, we swipe, we scroll,

گوشی را درمی‌آوریم، روی صفحه انگشت می‌کشیم،

we furiously type with our thumbs.

و خشمگینانه با شست‌هایمان می‌نویسیم.

Wouldn't it be better to just sit back with a cup of coffee

بهتر نبود اگر با یک فنجان قهوه لم می‌دادیم

and to be briefed in a conversation?

و طی یک مکالمه در جریان امور قرار می‌گرفتیم؟

Or search, search is a big one.

یا جستجو را در نظر بگیرید که مورد مهمی است.

It's an incredible technology

یک فناوری بی‌نظیر است

that made the world a radically better place.

که دنیا را اساساً به جای بهتری تبدیل کرد.

But with these audio computers,

اما با این رایانه‌های صوتی،

you can just talk out loud about anything that you want to know.

می‌توانید درباره‌ی هرچه دوست دارید بدانید با صدای بلند حرف بزنید.

It just feels so normal.

حسش طبیعی‌تر است.

So there's a big difference between giving a voice command

پس، تفاوت بزرگی میان صدور فرمان‌های صوتی

to one of the big five voice assistants,

به یکی از پنج دستیار صوتی شناخته‌شده،

which are these structured, predefined choose-your-own-adventure dialogue models

که قالب‌های مکالمه‌ی ساختارمند و از پیش تعیین‌شده‌ای، با چند لحن انتخابی، دارند و

that we all have to learn,

ما باید آن‌ها را بیاموزیم،

and I'm sure have all felt that frustration,

و مطمئنم موجب کلافگی همه‌مان شده‌اند،

and just having a real conversation.

با یک مکالمه‌ی طبیعی وجود دارد.

These natural-language applications can get to know you

نرم‌افزارهای مبتنی بر زبان محاوره می‌توانند شما را بشناسند

in the same way that we get to know each other.

درست همانطور که ما یکدیگر را می‌شناسیم.

They build context about our lives just through us talking over time.

صرفاً از طریق صحبت‌کردنمان طی مرور زمان چارچوبی از زندگی ما تهیه می‌کنند.

So later, take out your phone, look at all those apps,

بعداً در گوشی‌تان به آن نرم‌افزارها نگاه کنید،

all those candy-colored icons,

به همه‌ی آن آیکون‌های رنگ‌ووارنگ،

and think about how could you accomplish the same thing

و به این فکر کنید که چگونه می‌توانید از خلال مکالمه

but through conversation?

به همان دستاورد برسید.

Or how could you make it better?

یا چگونه می‌توانید بهترش کنید.

You won't be able to do Instagram or TikTok,

نمی‌توانید با اینستاگرام یا تیک‌تاک کار کنید،

those apps whose content is mostly visual.

چون محتوای آن‌ها غالباً بصری است.

But wouldn't it be better to spend a little bit less time in those apps,

اما بهتر نیست که زمان کمتری را در آن نرم‌افزارها سپری کنیم،

or just to need your screen a little bit less?

یا نیاز به صفحه‌ی نمایش را کمی کاهش دهیم؟

So our goal is to be heads-up and hands-free

هدف ما این است که زمان بیشتری از روز را

for a little bit more of the day.

سربالا و دست‌آزاد باشیم.

You know, just get back into the world.

یعنی دوباره به جهان بازگردیم.

Of course, if the auditory user interface or the AUI, as we call it,

البته، اگر قرار باشد رابط کاربری شنیداری یا AUI

is going to really integrate into your life,

واقعاً با زندگی‌هایمان تلفیق شود،

it has to feel private and convenient to use.

باید حس محرمیت و کاربرد آسانی داشته باشد.

So that's why we built it as an all-day wearable for the ear.

به همین دلیل، طوری طراحی‌اش کرده‌ایم که طی کل روز روی گوش بماند.

But your ears are for hearing first and foremost.

اما در وهله‌ی اول، گوش‌های ما برای شنیدن هستند.

And so if you're going to wear a computer on them all day,

و اگر قرار باشد طی تمام روز رایانه‌ای روی آن‌ها نصب کنیم،

we can't mess that up.

نباید خرابکاری کنیم.

In fact, we should probably make that better too.

در واقع، احتمالاً باید آن‌ها را حتی بهتر بسازیم.

So these audio computers,

این رایانه‌های صوتی،

over the last six grueling years of R and D,

طی شش سال تحقیق و توسعه‌ی طاقت‌فرسا،

became a sort of mixed-reality device.

به گونه‌ای از ابزار واقعیت ترکیبی تبدیل شدند.

It's like the Apple Vision Pro, but for audio,

درست مانند هدفون ویژن پروی اپل، اما برای صدا، است

where we can pass through and we can modify your ambient acoustics,

که می‌توانیم مانند یک دریچه از آن عبور و آکوستیک محیط پیرامون را اصلاح کنیم،

giving you an unprecedented control over your personal soundscape.

و کنترل بی‌مانندی بر منظر صوتی شخصی‌مان داشته باشیم.

In order to do mixed-audio reality,

برای دستیابی به واقعیت صوتی مرکب،

we sort of had to hack the auditory system

باید سیستم شنیداری را هک می‌کردیم

to be able to display sound in ultra-high fidelity, spatially,

تا بتوانیم صدا را با کیفیت بسیار بالا، و به صورت فضایی، جلوه‌گر کنیم،

as if it's all around you.

چنانکه گویی در اطراف ماست.

So there's this whole field of research.

حوزه‌ی پژوهش جدیدی به وجود آمده است.

It’s called psychoacoustics, which we’ve led on for years.

نامش روان‌صوت‌شناسی است، و سال‌هاست که ما پیشگام آن هستیم.

We built this giant audio structure.

این ساز‌ه‌ی صوتی عظیم را ساختیم.

It's a dome with 128 custom speakers coming from all directions,

یک گنبد است متشکل از ۱۲۸ بلندگوی مرسوم که از همه‌طرف صدا پخش می‌کنند،

so we could create virtual soundscapes.

تا بتوانیم یک منظر صوتی مجازی بسازیم.

It's sort of like the Star Trek holodeck, but for audio.

چیزی مانند اتاق شبیه‌سازی مجازی استار ترک است، اما برای صدا.

And if you're standing in the middle of this and you close your eyes,

و اگر در میان این گنبد بایستید و چشم‌هایتان را ببندید،

we can transport you auditorily to anywhere that we want.

می‌توانیم شما را به‌واسطه‌ی صدا به هر جایی که بخواهیم منتقل کنیم.

So we can render a virtual football game,

می‌توانیم از یک مسابقۀ فوتبال مجازی خروجی بگیریم،

and you feel the energy.

و شما انرژی آن را احساس کنید.

Or we can make it sound like you’re in the middle of a bustling city street.

یا می‌توانیم چنین وانمود کنیم که در بحبوحه‌‌ی یک خیابان پرهیاهو هستید.

And if you’re me, you feel the anxiety.

و اگر مثل من باشید، اضطراب آن را حس خواهید کرد.

Or standing on a beach with the crashing waves,

یا کنار ساحلی ایستاده‌اید و به امواج مهیب گوش می‌کنید،

and you feel the peace.

و آرامشش را درمی‌یابید.

And so it's super cool.

سازه‌ای بسیار جذاب است.

I wish everyone could be inside there.

کاش همه می‌توانستند درونش قرار بگیرند.

Then we ran countless experiments to figure out all the complicated ways

سپس آزمایشات بی‌شماری انجام دادیم تا از همه‌ی راه‌های پیچیده‌ای که مغز

that your brain positions sounds in space.

برای جانمایی صدا در فضا استفاده می‌کند آگاهی یابیم.

Also, we could reverse-engineer those neural algorithms

همچنین توانستیم آن الگوریتم‌های عصبی را مهندسی معکوس کنیم

and code them into our software.

و در نرم‌افزارمان کدنویسی کنیم.

So our goal has been to create this experience

پس هدف ما خلق این تجربه بوده است،

but right here.

اما در گوش‌هایمان.

Us psychoacousticians call this “virtual auditory space”

ما روان‌صوت‌شناسان این را «فضای شنیداری مجازی» نام نهاده‌ایم

to distinguish from our real auditory space,

تا آن را از فضای شنیداری واقعی‌مان که

which is, you know, the sounds that are all around us.

حتماً می‌دانید صداهای پیرامون ما هستند متمایز کنیم.

And this is what's necessary to create a compelling mixed audio-reality device.

و این امر برای خلق یک ابزار جذابِ واقعیت صوتی مرکب ضروری است.

So it's actually impossible to demonstrate this experience

واقعیت این است که تا آن را با گوشتان نشنوید

until you hear it with your ears yourself.

تشریح این تجربه غیرممکن خواهد بود.

But to give you an idea, we have tried to simulate it for you.

اما برای آنکه تصوری از آن پیدا کنید، کوشیده‌ایم برایتان شبیه‌سازی‌اش کنیم.

So imagine that you’re sitting in a noisy restaurant,

پس، تصور کنید که در یک رستوران شلوغ نشسته‌اید،

and you're having trouble hearing your friends across the table.

و نمی‌توانید صدای دوستتان را از آن سمت میز به‌خوبی بشنوید.

(Overlapping voices, music and noise)

(صداهای هم‌پوشان، موسیقی و سروصدا)

Hey, can you enhance the sounds that are right in front of me?

ببین، می‌تونی صداهایی که درست جلوی من هستن رو تقویت کنی؟

(People speaking)

(صحبت مردم)

(Baby crying)

(گریه‌ی بچه)

And can you turn that baby down?

و می‌شه صدای اون بچه رو کم کنی؟

(People talking)

(صحبت مردم)

That’s better.

بهتر شد.

I'm still having a little trouble hearing Pedro.

هنوز صدای پدرو رو خیلی خوب نمی‌شنوم.

Can you isolate Pedro for me?

می‌شه فقط صدای پدرو رو پخش کنی؟

Pedro: (Speaking in Spanish)

(صحبت به زبان اسپانیایی)

JR: That's perfect.

عالی شد.

And, you know, my Spanish is a little rusty.

و می‌دونی که اسپانیاییم دست‌وپاشکسته‌س.

Can I hear Pedro but in English?

می‌شه صدای پدرو رو به انگلیسی بشنوم؟

Pedro: And at the end of the trip,

و آخرِ سفر

we came back to the city to visit the historic center.

برگشتیم به شهر تا مرکز تاریخی رو ببینیم.

JR: Hey Shell, close all programs.

شِل، همه‌ی برنامه‌ها رو ببند.

(Noise enhances)

(سروصدا زیاد می‌شود)

Ah, it’s so much worse.

خیلی بدتر شد، خیلی خب.

That's pretty cool, right?

خیلی جذاب بود، نه؟

It's pretty cool.

بسیار جذاب.

(Applause)

(تشویق)

So what you just heard was a beamforming app,

آنچه شنیدید ترکیبی بود از نرم‌افزار پرتوسازی،

the computational auditory scene analysis app,

نرم‌افزار تحلیلِ صحنه‌ی شنیداریِ رایانشی،

a machine-learning denoising app,

یک نرم‌افزار ماشین‌آموز حذف نویز،

an AI transcription and translation

و یک نرم‌افزار رونویسی و ترجمه

and text-to-speech with style transfer app.

و تبدیل متن به گفتار، همراه با انتقال سبک.

The point is that all those audio transformations are done by software.

نکته این است که همه‌ی آن تبدیلاتِ صوتی با نرم‌افزار انجام شده‌اند.

So we think the possibilities for these audio computers

پس، ما معتقدیم که امکانات این رایانه‌های صوتی

are pretty much endless,

تقریباً بی‌حدوحصر هستند،

and we can't wait to see

و مشتاقیم ببینیم

what the world's developers are going to do here.

که برنامه‌نویسان جهان با آن چه خواهند کرد.

Like imagine an education app that knows your personal learning style

مثلاً یک نرم‌افزار آموزشی را تصور کنید که با سبک یادگیری شخصی شما آشناست

and can teach you with the quality of a world-class professor,

و می‌تواند با کیفیت یک استاد کلاس جهانی به شما آموزش دهد،

on-call anytime.

آن هم هر لحظه‌ای که بخواهید.

Or like a fitness coach you can summon all day

یا مثلاً یک مربی بدنسازی که همواره کنار شماست

about your diet and exercise,

تا درباره‌ی رژیم و تمرینتان مشورت بدهد،

who can also motivate you through conversation

و می‌تواند با مکالمه به شما انگیزه دهد

and even gamify your workout with some auditory cues.

و حتی با سرنخ‌های شنیداری ورزشتان را به بازی شبیه کند.

Or, hey, K?

یا، کِی اونجایی؟

Voice: Hi, Jason. What's up?

سلام، جیسون. چه خبر؟

Hey, if you were going to make an audio app that could be anything,

اگه بخوای یه نرم‌افزار صوتی بسازی که هر کاری ازش بربیاد،

what would it be?

انتخابت چیه؟

Voice: How about a whoopee cushion

یه بالشتکِ گوزساز که

that plays a fart sound whenever you sit down?

هر موقع می‌شینی صدای گوز بده چطوره؟

(Laughter)

(خنده)

JR: Hey, K, if you were going to make an audio app

کِی، اگه بخوای یه نرم‌افزار صوتی بسازی

that didn't have anything to do with farts, what would it be?

که هیچ ربطی به گوز نداره، انتخابت چیه؟

Voice: Maybe an app that generates personalized soundscapes

یه نرم‌افزار که برای تقویت آرامش و تمرکز

for relaxation and focus?

منظر صوتی شخصی تولید کنه چطوره؟

JR: That's much better.

خیلی بهتر شد.

Alright, it looks like we still have a little fine-tuning to do here.

خب، به نظر می‌رسد که هنوز باید کمی بهینه‌سازی انجام دهیم.

So the point is,

پس نکته این است که

imagination is the only limit to what you can do here.

فقط تخیل می‌تواند محدودیتی برای کار ما تعیین کند.

Our goal is not just to create the world's first audio computer,

هدف ما فقط ساخت اولین رایانه‌ی صوتی جهان نیست،

it's to create a truly intuitive computing experience

بلکه خلق یک تجربه‌ی رایانشی عمیقاً غریزی است

where we're not monetizing your attention

که در آن تمرکز شما را به پول تبدیل نمی‌کنیم

or making you captive to a new kind of device,

یا شما را اسیر یک ابزار جدید نمی‌کنیم،

but instead interfacing machines with us

بلکه میان شما و ماشین‌ها تعاملی ایجاد می‌کنیم،

in the way that we were born to.

شبیه به آن تعاملی که با آن متولد شده‌ایم.

So I think it's time for a computer that speaks our language.

پس، فکر می‌کنم زمان خلق رایانه‌ای است که به زبان ما صحبت می‌کند.

Thank you.

ممنون.

(Applause)

(تشویق)