The work that makes all other work possible | Ai-jen Poo

Translator: Masoud Motamedifar Reviewer: sadegh zabihi

I want to talk to you tonight

من امشب می‌خواهم

about the work that makes all other work possible,

درباره کاری که سایر کارها را ممکن می‌سازد صحبت کنم،

about the millions of women who go to work in our homes

درباره میلیون‌ها زنی که برای کار به خانه‌های ما می‌آیند

every single day,

تک تک روزها.

caring for children as nannies,

مراقبت از کودکان به عنوان پرستار،

caring for our loved ones with disabilities and our elders,

مراقبت از عزیزانمان که ناتوان هستند و سالمندانمان،

as home care workers,

به‌عنوان کارگران مراقبت از خانه،

maintaining sanity in our homes as cleaners.

حفظ سلامت در خانه‌هایمان به عنوان نظافت کنندگان.

It's the work that makes all other work possible.

این کاری است که سایر کارها را ممکن می‌سازد.

And it's mostly done by women, more than 90 percent women,

و این کاری است که اغلب توسط خانمها انجام می‌شود، بیش از ۹۰ درصد خانم‌ هستند،

disproportionately women of color.

عمدتا زنان رنگین پوست.

And the work itself is associated with work that women have historically done,

و این کار خودش مرتبط با کاری است که زنان از گذشته انجام داده‌اند.

work that's been made incredibly invisible

کاری که به صورت ناباورانه‌ای نامرئی شده

and taken for granted in our culture.

و در فرهنگ ما به چشم نمی‌آید.

But it's so fundamental to everything else in our world.

اما از هر چیز دیگری در دنیای ما ضروری‌تر است.

It makes it possible for all of us to go out and do what we do in the world

کار آن‌ها این را برای همه ما ممکن می‌سازد که بیرون برویم و کارمان را انجام دهیم

every single day,

تک تک روزها،

knowing that the most precious aspects of our lives are in good hands.

با دانستن اینکه ارزشمندترین جنبه‌های زندگیمان در دستان امنی است.

But we don't think about it that way.

اما ما اینگونه در مورد آن فکر نمی‌کنیم.

It's almost defined by its invisibility.

اینکار تقریباً با نامرئی بودنش معرفی می‌شود.

You could go into any neighborhood

شما می‌توانید به هر محله‌ای بروید

and not know which homes are also workplaces.

و ندانید که کدام خانه‌ها محل کار هم هستند.

There's no sign.

هیچ علامتی نیست.

There's no list or registry.

هیچ لیست یا ثبتی وجود ندارد.

It's just invisible.

و فقط نامرئی است.

And it's this work that is not even referred to as real work.

و این کار حتی به عنوان کار واقعی شناخته نمی‌شود.

It's referred to as "help."

به آن به عنوان «کمک» اشاره می‌شود.

It's often seen as unskilled,

اغلب بدون نیاز به مهارت در نظر گرفته می‌شود.

not seen as professional.

به عنوان کار حرفه‌ای شناخته نمی‌شود.

And race has played a profound role in how we value this work in our culture.

و نژاد نقش پررنگی در اینکه چگونه برای این کار ارزش قائل شویم داشته است.

Some of the first domestic workers in the United States were black women

تعدادی از اولین کارگران خانگی در ایالات متحده زنان سیاه پوست بودند

who were enslaved,

که به بردگی گرفته شده بودند،

and racial exclusion has shaped their conditions for generations.

و محرومیت نژادی برای نسل‌ها شرایط آن‌ها را شکل داده بود.

In the 1930s, when Congress was discussing the labor laws

در دهه ۳۰، زمانیکه کنگره قوانین کار را بحث و بررسی می‌کرد

that would be a part of the New Deal,

که بخشی از قرارداد جدید خواهد بود،

that would protect all workers,

و تمام کارگران را تحت پوشش قرار می‌داد،

Southern members of Congress refused to support those labor laws

اعضای جنوبی کنگره از حمایت کردن از قوانین کار امتناع می‌کردند

if they included protections for domestic workers and farmworkers.

اگر آن‌ها از کارگران خانگی و کشاورزان حمایت می‌کردند.

That history of racial exclusion

آن تاریخچه محرومیت نژادی

and our cultural devaluing of work that's associated with women

و کم‌ارزش کردن کار در فرهنگ ما که مربوط به زنان است

now means that millions of women go to work every single day,

اکنون بدین معناست که میلیون‌ها زن هر روز کار می‌کنند،

work incredibly hard

به سختی کار می‌کنند

and still can't make ends meet.

و همچنان نمی‌توانند از عهده مخارج برآیند.

They earn poverty wages without a safety net,

آن‌ها حقوق فقر را بدون امنیت شغلی به دست می‌آورند،

so that the women that we're counting on to take care of us and our families

بنابراین زنانی که برای مراقبت از ما و خانواده‌هایمان روی آن‌ها حساب می‌کنیم

can't take care of their own, doing this work.

با این شغل نمی‌توانند مراقب خودشان باشند.

But my work over the last 20 years has been about changing precisely that.

اما کار من در طول ۲۰ سال گذشته دقیقا در مورد تغییر دادن این بوده است.

It's about making these jobs good jobs that you can take pride in

درباره تبدیل کردن این شغل‌ها به شغل‌هایی خوب که به آن افتخار کنید

and support your family on.

و خانواده‌تان را با آن حمایت کنید.

At the National Domestic Workers Alliance, we've been working hard in states

در اتحادیهٔ ملی کارگران خانگی، ما در ایالت‌ها بسیار سخت کار کرده‌ایم

to pass new laws that will protect domestic workers from discrimination

تا قوانین جدیدی تصویب کنیم که کارگران خانگی را در مقابل تبعیض‌ها حمایت می‌کند

and sexual harassment,

و آزار و اذیت جنسی،

that will create days of rest, paid time off, even.

که باعث استراحت، و حتی مرخصی با حقوق می‌شود.

So far, eight states have passed domestic workers bills of rights.

تا کنون، ۸ ایالت منشور حقوقی کارگران خانگی را تصویب کرده‌اند.

Yes.

بله.

(Applause)

(تشویق)

And during the Obama administration,

و در زمان دولت اوباما،

we were successful in bringing two million home care workers

ما موفق شدیم دو میلیون کارگر مراقبت از خانه را

under minimum wage and overtime protections

تحت پوشش‌های حداقل دستمزد و اضافه‌کار بیاوریم

for the first time since 1937.

برای اولین بار از سال ۱۹۳۷.

(Applause)

(تشویق)

Most recently, we've been really excited to launch a new portable benefits platform

به عنوان جدیدترین کار خیلی هیجان زده هستیم که پلتفرم جدید و قابل انتقال مزایا را

for domestic workers, called "Alia,"

برای کارگران خانگی به نام «Alia» راه‌اندازی کردیم،

which allows for domestic workers with multiple clients

که به کارگران خانگی با چندین مشتری اجازه می‌دهد

to give them access to benefits for the very first time.

برای اولین بار به مزایا دسترسی داشته باشند.

So really important progress is being made.

بنابراین پیشرفت واقعاً مهمی صورت گرفته است.

But I would argue tonight

اما امشب این را بحث می‌کنم

that one of the most important things that domestic workers can provide

که یکی از مهمترین چیز‌هایی که کارگران خانگی می‌توانند فراهم کنند

is actually what they can teach us

در حقیقت چیزی است که آن‌ها به ما می‌آموزند

about humanity itself

درباره خود انسانیت

and about what it will take to create a more humane world for our children.

و درباره اینکه برای ساختن جهانی انسانی‌تر برای کودکانمان به چه چیزی نیاز است.

In the face of extreme immorality,

در مواجهه با بی‌اخلاقی شدید،

domestic workers can be our moral compass.

کارگران خانگی می‌توانند قطب‌نمای اخلاقی ما باشند.

And it makes sense,

و این به نظر منطقی می‌رسد،

because what they do is so fundamental

زیرا کاری که آن‌ها می‌کنند

to the very basics of human need and humanity.

برای نیاز‌های اولیه انسان و انسانیت بسیار اساسی است.

They are there when we are born into this world;

وقتی ما به دنیا می‌آییم آن‌ها حاضر و آماده هستند؛

they shape who we become in this world;

آن‌ها چیزی که ما در این دنیا به آن تبدیل می‌شویم را شکل می‌دهند؛

and they are with us as we prepare to leave this world.

و زمانی که ما آماده رفتن از این دنیا می‌شویم آن‌ها همراه ما هستند.

And their experiences with families are so varied.

و تجربه آن‌ها با خانواده‌ها بسیار متنوع است.

They have some relationships with the families that they work for

آن‌ها با خانواده‌هایی که برای آن‌ها کار می‌کنند روابطی دارند

that are incredibly positive and mutually supportive

که به طور فوق‌العاده‌ای مثبت و از هر دو طرف حمایت‌گرانه است

and last for years and years.

و سالیان سال بطول می‌انجامد.

And then the opposite also happens.

و برعکس آن هم اتفاق می‌افتد.

And we've seen cases of sexual violence and assault,

و ما مواردی از خشونت و آزار جنسی دیده‌ایم،

of extreme forms of abuse and exploitation.

از شدیدترین شکل‌های سوءاستفاده و استثمار.

We've seen cases of human trafficking.

ما مواردی از قاچاق انسان را دیده‌ایم.

Domestic workers live in poor neighborhoods,

کارگران خانگی در محله‌های فقیر زندگی می‌کنند،

and then they go to work in very wealthy ones.

و در محله‌های بسیار ثروتمندی سر کار می‌روند.

They cross cultures and generations and borders and boundaries,

آن‌ها از فرهنگ و نسل‌ها و مرزها و محدودیت‌ها می‌گذرند،

and their job, no matter what,

و شغل آن‌ها، هرچه باشد،

is to show up and care --

حاضر بودن و مراقبت است --

to nurture, to feed, to clothe, to bathe,

پرورش دادن، غذا دادن، لباس پوشاندن، حمام کردن،

to listen, to encourage,

گوش دادن، تشویق کردن،

to ensure safety,

تا امنیت را تضمین کنند،

to support dignity ...

تا از وقار حمایت کنند …

to care no matter what.

تا هر اتفاقی افتاد مراقبت کنند.

I want to tell you a story of a woman I met early on in this work.

من می‌خواهم داستان زنی را بگویم که در اوایل این کار با او ملاقات کردم.

Her name is Lily.

اسم او لیلی است.

Lily and her family lived in Jamaica,

لیلی و خانواده‌اش در جامائیکا زندگی می‌کردند،

and when she was 15 years old, she was approached by an American couple

و زمانیکه او ۱۵ سالش بود با پیشنهاد یک زوج امریکایی مواجه شد

who were looking for a live-in nanny to come live with them

که دنبال یک پرستار دائمی بودند که با آن‌ها زندگی کند

in the United States

در ایالات متحده امریکا

and help them care for their children.

و در نگهداری بچه‌هایشان به آن‌ها کمک کند.

They offered Lily's family that if she came to work as their nanny,

آن‌ها به خانواده لیلی پیشنهاد کردند اگر او بیاید و به عنوان پرستار آن‌ها کار کند،

she would be able to have access to a US education,

او به امکان تحصیل در امریکا دسترسی خواهد داشت،

and she would have a weekly salary sent home to help her family financially.

و حقوقی هفتگی که به خانه فرستاده می‌شود تا از نظر مالی کمک خانواده باشد.

They decided it was a good idea

آن‌ها نتیجه گرفتند که این فکر خوبی است

and decided to take the opportunity.

و تصمیم گرفتند که از این موقعیت استفاده کنند.

Lily held up her end of the bargain

لیلی وظیفه خودش در توافق را انجام داد

and helped to raise three children.

و برای پرورش سه بچه کمک کرد.

But all communication with her family was severed:

اما تمام ارتباطاتش با خانواده‌اش قطع شد:

no letters, no phone calls.

نه نامه‌ای، نه تماسی.

She was never allowed to go to school,

هیچوقت به او اجازه داده نشد به مدرسه برود،

and she was never paid --

و هیچ حقوقی به او پرداخت نشد --

for 15 years.

به مدت ۱۵ سال.

One day, she saw an article in a newspaper about another domestic worker

یک روز او مقاله‌ای درباره یک کارگر خانگی دیگر در روزنامه دید

with a really similar story to hers,

با داستانی بسیار شبیه به خودش،

another case that I was working on at the time,

مورد دیگری که در آن موقع روی آن کار می‌کردم،

and she found a way to reach me.

و او راهی پیدا کرد تا به من برسد.

She also found a way to reach her brother,

او همچنین راهی پیدا کرد تا به برادرش برسد،

who was living in the United States at the time as well.

که او هم آن زمان در امریکا زندگی می‌کرد.

Between the two of us, we were able to help her escape.

با ما دو نفر، ما قادر بودیم به او کمک کنیم که فرار کند.

And she had the help of one of the children.

و او کمک یکی از بچه‌ها را داشت.

One of the children was old enough to realize

یکی از بچه‌ها بقدری بزرگ بود که درک کند

that the way his nanny was being treated was wrong,

روشی که با پرستارش برخورد می‌شود اشتباه است،

and he gave her the money that he had been saving through his childhood

و پولی که در طول بچگی‌اش جمع کرده بود به او داد

to help her escape.

تا برای فرارش کمک کند.

But here's the thing about this story.

اما نکتهٔ این داستان اینجاست.

She was essentially enslaved for 15 years.

او اساساً به مدت ۱۵ سال برده بود.

Human trafficking and slavery is a criminal offense.

قاچاق انسان و برده‌داری یک جرم جنایی است.

And so her lawyers and I asked Lily,

و بنابراین وکلای او و من از لیلی پرسیدیم،

did she want to press criminal charges for what had happened to her.

آیا می‌خواهد برای اقدامات مجرمانه‌ای که برایش اتفاق افتاده شکایت کند.

And after thinking about what it would mean,

و بعد از فکر کردن درباره اینکه معنای آن چیست،

she said no,

او گفت نه،

because she didn't want the children to be separated from their parents.

چون نمی‌خواست بچه‌ها از والدینشان جدا شوند.

Instead, we filed a civil lawsuit, and we eventually won the case,

در عوض ما دعوی مدنی دادیم، و در نهایت پرونده را برنده شدیم،

and her case became a rallying cry for domestic workers everywhere.

و پرونده او فریادی حمایتگرانه برای کارگران خانگی در هر جایی شد.

She was reunited with her family and went on to have a family of her own.

او دوباره به خانواده‌اش ملحق شد و در ادامه برای خودش خانواده تشکیل داد.

But the thing that's so profound to me about this story

اما چیزی که در مورد این داستان بسیار برای من عمیق است

is, despite having 15 years stolen from her life,

اینجاست که علی‌رغم دزدیدن ۱۵ سال از زندگیش،

it did not affect the care and compassion that she felt for the children.

این موضوع تاثیری روی مراقبت و مهربانی که او نسبت به بچه‌ها احساس می‌کرد نداشت.

And I see this from domestic workers all the time.

و من این را همیشه در کارگران خانگی می‌بینم.

In the face of indignities

در مواجهه با تحقیرها

and our failure to respect and value this work in our culture,

و شکست ما در احترام گذاشتن و ارزش قائل شدن به این کار در فرهنگمان،

they still show up,

آن‌ها همچنان حاضر هستند،

and they care.

و مراقبت می‌کنند.

They're simply too proximate to our shared humanity.

آن‌ها خیلی ساده به انسانیت مشترک ما نزدیکند.

They know how your toddler likes to be held

آن‌ها می‌دانند نوزاد شما دوست دارد چگونه نگه داشته شود

as they take their bottle before a nap.

وقتی که قبل از خواب شیشه شیرش را می‌خورد.

They know how your mother likes her tea,

آن‌ها می‌دانند مادر شما چایش را چگونه دوست دارد،

how to make her smile and tell stories despite her dementia.

چگونه کاری کنند که او علی‌رغم زوال عقل لبخند بزند و داستان بگویند.

They are so proximate to our humanity.

آن‌ها به انسانیت ما بسیار نزدیکند.

They know that at the end of the day,

آن‌ها می‌دانند در پایان روز،

these are people who are part of families --

این افراد بخشی از خانواده‌ها هستند --

someone's mother,

مادر یک نفر،

someone's grandmother,

مادربزرگ یک نفر،

someone's best friend

بهترین دوست یک نفر

and someone's baby;

و کودک یک نفر؛

undeniably human,

بطور انکار ناپذیری انسان هستند،

and therefore, not disposable.

و بنابراین، یکبار مصرف نیستند.

Domestic workers know that any time a single person becomes disposable,

کارگران خانگی می‌دانند اگر فقط یک نفر یکبار مصرف شود،

it's a slippery slope.

این شرایط بدتر می‌شود.

You see, the cultural devaluing of domestic work

شما خواهید دید که، کم‌ارزش کردن کار خانگی

is a reflection of a hierarchy of human value

انعکاسی از سلسله مراتب ارزش انسان است

that defines everything in our world,

که هرچیزی را در دنیای ما تعریف می‌کند،

a hierarchy that values the lives and contributions

سلسله مراتبی است که به زندگی‌ها و مشارکت

of some groups of people over others,

گروهی از مردم نسبت به گروه دیگر،

based on race, gender,

بر اساس نژاد، جنسیت،

class, immigration status --

طبقه، وضعیت مهاجرت --

any number of categories.

و هر طبقه‌بندی دیگر ارزش می‌گذارد.

And that hierarchy of human value requires stories about those groups of people

و آن سلسله مراتب ارزش انسان نیازمند داستانهایی درباره گروه‌هایی از افراد است

in order to sustain itself.

تا بتواند خودش را حفظ کند.

So these stories have seeped deep into our culture

بنابراین این داستان‌ها به صورت عمیقی در فرهنگ ما نفوذ کرده‌اند

about how some people are less intelligent,

درباره اینکه چطور بعضی از افراد کمتر هوشمند هستند،

some people are less intuitive,

بعضی از افراد دارای بینش کمتری هستند،

weaker,

ضعیف‌تر،

by extension, less trustworthy,

لجوج، کمتر قابل اعتماد،

less valuable

کم‌ارزش‌تر

and ultimately,

و در نهایت،

less human.

کمتر انسانند.

And domestic workers know it's a slippery slope

و کارگران خانگی می‌دانند که این شرایط بدتر می‌شود

when we start to see a worker as less than a real worker,

وقتی که ما شروع می‌کنیم که یک کارگر را کمتر از یک کارگر واقعی،

to a woman as less than a woman,

یک زن را کمتر از یک زن،

to a mother as less than a mother,

یک مادر را کمتر از یک مادر،

to a child as less than a child.

و یک بچه را کمتر از یک بچه ببینیم.

In the spring of 2018,

در بهار ۲۰۱۸،

the Trump administration announced a new policy at the US-Mexico border,

دولت ترامپ سیاست جدیدی را برای مرز امریکا-مکزیک اعلام کرد،

a zero-tolerance policy,

یک سیاست بدون تحمل،

to forcibly separate all children from their parents,

که به اجبار تمام کودکان را از خانواده‌هایشان جدا می‌کند،

who were arriving at the border seeking asylum;

که برای پناهندگی به مرز رسیده‌اند؛

children as young as 18 months, separated from their parents

بچه‌هایی در سن ۱۸ ماهگی، بعد از یک سفر طولانی و دشوار

after a long and arduous journey to reach the US-Mexico border

که به دنبال امنیت و شروعی تازه به مرز امریکا-مکزیک رسیده‌اند

in search of safety and a new beginning.

از والدینشان جدا شده‌اند.

Thousands of children separated.

هزاران بچه جدا شده‌اند.

And because they were migrants,

و به دلیل اینکه آن‌ها مهاجر هستند،

they were treated as less than children.

با آن‌ها کمتر از کودکان رفتار می‌شود.

In response, I helped to organize the Families Belong Together Vigil

درمقابل، من به سازماندهی یک گردهم‌آیی به نام خانواده‌های متعلق به یکدیگر کمک کردم

at the Ursula Border Patrol Processing Center in McAllen, Texas,

در مرز اورسولا پاترول در مرکز پردازش مک آلن، تگزاس،

on Father's Day.

در روز پدر.

Inside that processing center, there were hundreds of children

داخل آن مرکز پردازش، صدها بچه وجود داشت

who were being held, processed

که نگه داشته شده بودند، پردازش می‌شدند

and then prepared to be shipped all over country

و سپس آماده انتقال به سراسر کشور یودند

to be jailed in facilities hundreds of miles away from their parents.

تا در تاسیساتی صدها مایل دورتر از والدینشان زندانی شوند.

I saw with my own eyes

من با چشمان خودم دیدم

children not [old] enough for kindergarten

بچه‌هایی که به سن مهدکودک هم نیستند

in unmarked buses,

در اتوبوس‌های بی‌نشان،

being shipped off to jails hundreds of miles away.

به زندانهایی صدها مایل دورتر فرستاده می‌شدند.

And as they passed us by,

و زمانی که از کنار ما رد می‌شدند،

they reached for us through the windows,

از پشت پنجره‌ها ما را نگاه می‌کردند،

as we stood vigil to let them know that they are not alone,

و ما پایدار ماندیم تا به آن‌ها بفهمانیم که آن‌ها تنها نیستند،

and we are fighting for them.

و ما برای آن‌ها مبارزه می‌کنیم.

Domestic workers came from all over Texas to be a part of the vigil.

کارگران خانگی از سرتاسر تگزاس آمدند تا بخشی از گردهم‌آیی باشند.

They saw in those families their own family stories.

آن‌ها داستان خانواده آن‌ها را در خانواده خودشان دیدند.

They had also come here in search of safety and a new beginning,

آن‌ها نیز به دنبال امنیت و شروعی تازه به اینجا آمده بودند.

a better life for their families,

زندگی بهتری برای خانواده‌هایشان،

and they saw in the eyes of those children

و آن‌ها در چشم آن بچه‌ها

their own children.

بچه‌های خودشان را دیده بودند.

And through our tears,

و با چشمان اشک‌آلودمان،

we looked at each other and we asked each other,

ما به یکدیگر نگاه کردیم و از یکدیگر پرسیدیم،

"How did we get here,

«ما چطور به اینجا رسیدیم،

to putting children in cages

تا بچه‌ها را در قفس قرار دهیم

and separating them from the people who love them the most in the world?"

و آنها را از افرادی که بیشتر از هرچیزی در دنیا دوستشان دارند جدا کنیم؟»

How?

چطور؟

And what I thought to myself was: if domestic workers were in charge,

و چیزی که من با خودم فکر کردم این بود: اگر کارگران خانگی مسئول بودند،

this never would have happened.

این اتفاق هرگز نمی‌افتاد.

Our humanity would never have been so disposable

انسانیت ما هیچ‌وقت این‌قدر متزلزل نشده بود

that we would be treating children in this way.

که با بچه‌ها اینطور رفتار کنیم.

The Dalai Lama once said that love and compassion are necessities,

دالایی لاما زمانی گفت که عشق و غمخواری از واجبات هستند،

not luxuries.

نه تجملات.

Without them, humanity cannot survive.

بدون آن‌ها، انسانیت دوام نمی‌آورد.

In other words, they are fundamental to human existence.

به عبارت دیگر، آن‌ها برای موجودیت انسان ضروری هستند.

Domestic workers are in charge of the fundamentals.

کارگران خانگی مسئول ضروریات هستند.

They love and they care,

آن‌ها عشق می‌ورزند و مراقبت می‌کنند،

and they show compassion no matter what.

و هر اتفاقی هم بیفتد آن‌ها دلسوز هستند.

We live in a time of moral choices

ما در زمانی از انتخابات اخلاقی قرار داریم

everywhere we turn:

هر سمتی که می‌چرخیم:

at the border,

در مرز،

at the ballot box,

در جعبه رای،

in our workplaces,

در محل کارمان،

right in our homes, full of moral choices.

درست در خانه‌مان، سرشار از انتخابات اخلاقی است.

As you go about your day and you encounter these moral choices,

وقتی که روزتان را می‌گذرانید و با این انتخابات اخلاقی مواجه شدید،

think of Lily.

به لیلی فکر کنید.

Think like Lily.

مثل لیلی فکر کنید.

Think like a domestic worker who shows up and cares no matter what.

مثل یک کارگر خانگی فکر کنید که حضور دارد و هر اتفاقی هم بیفتد مراقبت می‌کند.

Love and compassion, no matter what.

هر اتفاقی بیفتد عشق می‌ورزد و غمخوار است.

Show up like a domestic worker,

مثل یک کارگر خانگی حضور پیدا کنید،

because our children are counting on us.

چون بچه‌های ما روی ما حساب می‌کنند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)