How to Be a Team Player — Without Burning Out | The Way We Work, a TED series

Collaborative work is everything we do to come up with big new ideas

Translator: Mohammadreza Sohrabi Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

کارگروهی همه کاری است که ما برای رسیدن به ایده‌های جدید بزرگ انجام می‌دهیم

and make plans to bring them to life with other people.

‫و برنامه‌ریزی می‌کنیم تا با افراد ‫دیگر انجام دهیم.

The modern workplace is set up with so many ways to foster collaboration:

‫محیط کار مدرن به‌گونه‌ای طراحی شده که روش‌های زیادی برای تشویق همکاری وجود دارد:

meetings and brainstorming sessions,

‫ملاقات و جلسات طوفان فکری،

Zooms and Slack channels, email, instant messaging,

کانال‌های زوم و اسلک، ایمیل، پیام‌های فوری،

so many tools to help us work closely together.

‫ابزارهای زیادی که کمک می‌کند ‫تا از نزدیک با هم کار کنیم.

And aspects of this are great,

‫که جنبه‌های این امر عالی است،

but we're doing more collaborative work than ever before,

‫اما ما بیش‌ازپیش ‫داریم کارگروهی انجام می‌دهیم،

and the problem is it's overloading us.

‫و مشکل اینجاست که بیش‌از‌حد ‫درگیرمان می‌کند.

[The Way We Work]

‫[شیوه کار ما]

From launching a new product to creating a vaccine,

‫از راه‌اندازی یک محصول جدید ‫تا تولید یک واکسن،

almost every endeavor we do at work requires working with others

‫تقریباً هر کار ما در محل کار برای رسیدن به یک هدف مشترک،

towards a common goal.

‫به همکاری با دیگران نیاز دارد.

And collaboration is a great thing.

‫و همکاری واقعاً ارزشمند است.

It can help us work better and smarter.

‫کمک می‌کند بهتر و هوشمندانه‌تر کار کنیم.

It can help us come up with ideas we never would have had on our own.

کمک می‌کند به ایده‌هایی برسیم که به‌تنهایی هرگز امکان نداشت.

And it can make us happier than executing tasks alone.

و از این بیشتر شاد می‌شویم تا انجام آنها به تنهایی.

But collaborative work has risen 50 percent over the past decade.

بااین‌حال، میزان مشارکت در کارها ‫۵۰ درصد در دهه گذشته افزایش داشته است.

It's now taking up to 85 percent of most people's workweeks.

‫اکنون تا ۸۵ درصد از هفته کاری ‫بیشتر افراد را به خود اختصاص می‌دهد.

‫و آن اعداد مربوط به تحقیقاتم ‫پیش از همه‌گیری (کرونا) بود.

And those numbers from my research were pre-pandemic.

Studies show that people are working five to eight hours more a week now,

‫تحقیقات نشان می‌دهد که ساعت کاری مردم ‫در هفته پنج تا هشت ساعت بیشتر شده است،

with collaborations drifting earlier into the morning

‫با مشارکت‌هایی که اوایل صبح شروع شده

and later into the evening.

‫و تا بعدازظهر (ادامه می‌یابد).

When I came into this research,

‫وقتی این تحقیق را آغاز کردم،

I was 100 percent convinced the enemy was external.

‫من ۱۰۰ درصد مطمئن بودم ‫که دشمن (عامل)، خارجی بود.

It was emails, time zones and demanding clients, to name just a few.

ایمیل‌ها، اختلاف ساعت‌ها و مشتریان سخت‌گیر ‫فقط چند مورد از آنها بودند.

But after hundreds of interviews,

‫اما پس از صدها مصاحبه،‬

I've discovered that even when given a choice not to participate,

‫به این نتیجه رسیدم که ‫حتی اگر اختیار مشارکت‌نکردن داشته باشند،

people are taking on more collaborative work than ever before.

‫مردم کارهای مشارکتی بیشتری ‫نسبت به گذشته انجام می‌دهند.

We’re just too eager to jump in to collaborations that burn up our time

‫ما بیش از حد مشتاق مشارکت در اموری هستیم ‫که وقتمان را تلف می‌کند

and that might actually run better without 20 people in the fray.

درصورتی‌که بدون مشارکت ۲۰ نفر در نزاع ‫ممکن است بهتر هم پیش برود.

About 50 percent of the collaboration overload problem starts

‫حدود ۵۰ درصد از مشکلات این نوع مشارکت‌ها

with the beliefs we have about ourselves and what it means to be a good colleague

‫از باوری که در مورد خودمان و ‫تعریفی که از همکار خوب و

and a productive person.

‫یک فرد مفید داریم، نشئت می‌گیرد.

These beliefs are hard to change,

‫تغییر این باور‌ها سخت است،

but if we examine them more closely,

‫اما وقتی آنها ‫را به‌دقت بررسی کنیم،

it can allow us to make stronger choices about what we do at work

‫باعث می‌شوند در مورد همکارهایمان و ‫آنچه در محل کار انجام می‌دهیم

and who we do it with.

‫تصمیمات پخته‌تری بگیریم.

There are many triggers that spark our desire to say yes so often.

محرک‌های زیادی وجود دارد که اغلب میل ما را برای بله گفتن برمی‌انگیزد.‬

But today I want to focus on the top three:

‫ولی امروز قصد دارم روی ۳ مورد مهمشان تمرکز کنم:

the desire to help others,

‫تمایل به کمک به دیگران،

the need for accomplishment and fear.

‫احساس نیاز به موفقیت و ترس.

The first trigger is the desire to help.

‫اولین عامل تمایل به کمک‌کردن است.

And the desire to help others is a positive, constructive thing

‫و میل کمک به دیگران ‫یک ویژگی مثبت و مفید

and an important factor in success.

‫و یک عامل مؤثر در موفقیت است

It fulfills a deep need to be useful

‫که نیاز وافر به مؤثربودن ‫را برآورده کرده

and bolster our identity as a good teammate,

‫و شخصیت ما را از منظر یک همکار خوب ‫تقویت می‌کند،

But it's also one of the most significant drivers of overload.

‫اما یکی از مهم‌ترین عوامل ‫ایجاد بار اضافی است.

The more you're helpful, the more people ask for your help.

‫هرچقدر مفیدتر باشید، ‫افراد بیشتری تقاضای کمک خواهند کرد.

The problem is that you get so bogged down in helping

‫مشکل این است که شما خیلی درگیر کمک‌کردن می‌شوید

that it prevents you from meeting your own goals.

و این مانع از رسیدن به اهدافتان می‌شود.

And over time you become a bottleneck, slowing others down.

‫و باگذشت زمان به دردسری تبدیل می‌شوید ‫که عامل کندشدن پیشرفت تیم است.

And this is all coming from a good place,

‫و تمامشان از منبع خوبی ‫سرچشمه می‌گیرد،

the desire to help.

‫تمایل به کمک‌کردن.

The second trigger's the need for accomplishment.

‫عامل دوم نیاز رسیدن به موفقیت می‌باشد.

Our drive to achieve is another admirable trait critical to success

‫انگیزه ما برای دستیابی، ویژگی قابل‌تحسین ‫دیگری است که لازمه موفقیت و

and productivity in the workplace.

‫بهره‌وری در محل کار است.

And it also feels good,

‫و حس خوبی هم دارد،

as little wins throughout the day and week give us a burst of satisfaction.

‫کسب پیروزی‌های کوچک در طول روز و هفته، ما را سرشار از رضایت می‌کند.

The issue is that the cycle can get addictive.

مشکل این است که این چرخه می‌تواند اعتیادآور شود.

It leads you to solve more and more small problems for other people

‫و باعث می‌شود مشکلات کوچک ‫بیشتری را برای دیگران حل کنید

and avoid the bigger, thornier ones critical to your own success.

‫که شما را از حل مشکات سخت‌تر و مزمن‌تر ‫که لازمه موفقیت خودتان است، باز می‌دارد.

This is my trigger.

‫محرک من این است.

If I see a five-minute window,

‫اگر فرصت ۵ دقیقه‌ای داشته باشم،

I will inevitably try to jam 60 minutes of these little fixes into it

‫ناگزیر سعی می‌کنم ۶۰ دقیقه از این ‫اصلاحات کوچک را در آن جا کنم

and completely ignore the three hours of coordination I need to do

‫و سه ساعت هماهنگی برای جلب نظر تیم را برای ‫کاری که انجام می‌دهم نادیده می‌گیرم.

to get my team on board with what I'm up to.

And then I end up overwhelmed six weeks out,

و سپس شش هفته آینده را تا نفس دارم کار می‌کنم،

again, all from a good place of trying to get something positive done.

‫دوباره، همه‌اش از تلاش برای ‫انجام کاری مفید سرچشمه می‌گیرد.

The third trigger is fear.

سومین عامل بزرگ، ترس است.

Fear is a major driver of overload today that takes several forms.

‫امروزه، ترس عاملی اصلی منجر ‫به بار اضافه است که اشکال مختلفی دارد.

The fear of missing out on better projects,

‫ترس ازدست‌دادن پروژه‌ها،

better colleagues, better opportunities,

‫همکاران و موقعیت‌های بهتر،

can become a persistent, nagging problem that never lets you rest.

می‌تواند به یک مشکل مزمن تبدیل شود ‫که آسایش را از شما سلب می‌کند.

You feel a frantic need to be a part of things,

‫شما نیاز عجیبی برای مشارکت ‫در همه امور احساس می‌کنید،

worrying that it'll be your last opportunity.

‫نگران این هستید که این ‫آخرین فرصت شما باشد.

The fear of losing control is just as bad.

‫ترس ازدست‌دادن کنترل هم ‫به همان اندازه بد است.

It makes you reluctant to delegate or connect the people around you,

‫این مانع محول‌کردن امور و ‫ارتباط با اطرافیانتان می‌شود

sentencing you to a life of doing everything yourself.

‫و به یک زندگی محکومتان می‌کند که ‫باید همه کارها را خودتان انجام دهید.

And the fear of what others will say is powerful, too.

‫همچنین ترس از آنچه دیگران می‌گویند، مؤثر است.

Your knee-jerk response becomes to say yes early and often,

‫واکنش خودکار شما این می‌شود که ‫زود و غالباً بله بگویید،

so everyone can see how responsive you are.

‫تا همه ببینند که چقدر پاسخگو هستید.

Unfortunately, these fears drive unproductive choices

متأسفانه، این ترس‌ها باعث انتخاب‌های نابجا می‌شوند

and lead us into burnout today.

‫و منجر به ‫خستگی مفرط امروز ما می‌شود.

Chances are you recognize yourself in one or more of these triggers.

احتمال دارد که خودتان را در میان این شرایط دریابید.

حالا که این سه عامل را گفتم، ‫چطور است که راهکار مواجهه با آنها را هم ارائه کنم؟

And since I gave you three triggers, how about three ways to deal with them?

Number one, learn to get comfortable saying no.

راهکار اول:یاد بگیرید که راحت بگویید «نه».

Don't let yourself fall into the belief

‫اجازه ندهید که در دام باوری بیفتید

that you don't have power in situations where your help is requested.

‫که وقتی از شما درخواست کمک می‌شود ‫هیچ قدرتی ندارید.

Remember that your answer doesn't have to be a binary yes or no.

‫یادتان باشد که پاسخ شما می‌تواند به‌صورت بله یا خیر محض نباشد.

If you get a request from a boss or a colleague,

‫اگر با درخواستی از جانب ‫رئیس یا همکاری مواجه شدید،

chances are they have no idea what obligations you're juggling.

‫احتمال بدهید که هیچ ایده‌ای از تعهدات شما نداشته باشند.

Be clear about what projects or deadlines you have ahead.

‫در مورد پروژه‌ها و ضرب‌الاجل‌های پیش‌رویتان شفاف باشید.

Ask them to help you prioritize.

‫از آنها در اولویت‌بندی کمک بگیرید.

And if you just don't have the bandwidth,

‫و اگر وقت کافی برای انجام آن ندارید،

ask the person if you can show them how to do the task they're asking

‫از افراد بپرسید که آیا می‌توانید به آنها روش انجام ‫کار را نشان دهید

or discuss if there's a different way to accomplish their goals.

‫و یا درباره‌ی راه‌های دیگری برای ‫دستیابی به اهدافشان بحث کنید.

At the end of the day, every yes means saying no to something else.

‫در نهایت، هر بله گفتن مصادف است با ‫نه گفتن به یک چیز دیگر.‬

Save your yeses for when they really matter to you.

‫بله گفتن‌ها را برای روز مبادا نگهدارید.

Number two, remember, you can delegate.

‫شماره ۲: یادتان باشد، می‌توانید کارها را محول کنید.

Opting out of a request can actually help others become more self-reliant.

‫ترجیح به عدم پاسخگویی به درخواست می‌تواند ‫به دیگران کمک کند تا مستقل‌تر شوند.

I’ve found that the most efficient collaborators get their sense of worth

‫من متوجه شدم که کارآمدترین مشارکت‌کنندگان، احساس ارزش خود را

not from always giving input and being involved

از ‫مشارکت دائمی و یا ‫ارائه نظرات مستمر نمی‌گیرند،

but from developing others and positioning them to grow, too.

‫بلکه از پرورش دیگران و قراردادن آنها در ‫موقعیت رشد به دست می‌آورند.

Draw a line between tasks that really do require you

‫یک مرزی بین پروژه‌هایی که واقعاً به شما نیاز دارند و

and lower-risk ones that you can delegate without concern.

کارهای کم ریسکی که بدون نگرانی می‌توانید محول کنید، ترسیم کنید.

Look for moments when you can give partial direction, empower someone

‫منتظر لحظاتی باشید تا بتوانید ‫به دیگران جهت بدهید، توانمندشان کنید

and then step out of the way.

‫و سپس کناره‌گیری کنید.

And celebrate other's wins.

و موفقیت سایرین را جشن بگیرید.

Don't succumb to the temptation

‫تسلیمِ وسوسه نشوید،

to point out how you would have done it differently.

‫که اگر شما جای وی بودید ‫چقدر متفاوت‌تر انجامش می‌دادید.

Number three, be intentional in crafting your work life.

‫شماره ۳: در ساخت زندگی کاری خود هدفمند عمل کنید.

‫افراد با عملکرد بالا در دانستن اهداف خود استراتژیک هستند

High performers are strategic in knowing their goals

and identifying what they can and should take on.

‫و مواردی را که می‌توانند و باید انجام دهند، می‌شناسند.

They think about their priorities not only for the week ahead

‫آنها نه‌تنها به اولویت‌های هفته آینده،

‫بلکه برای چشم‌انداز دو تا سه ماه آینده ‫هم فکر می‌کنند.

but on a two-to-three month time horizon too.

So when a collaboration surfaces,

‫پس وقتی که مشارکتی شکل می‌گیرد،‬‬‬‬

make sure you're not making an emotional decision based on a false belief.

‫مطمئن شوید که از روی احساسات ناشی از باورهای غلط، تصمیم‌گیری نمی‌کنید.

Ask yourself, how does it align with my goals?

‫از خود بپرسید که ‫چقدر با اهدافتان همسو است؟

How much time and energy will it take each week?

‫هر هفته، چقدر وقت و انرژی از شما خواهد گرفت؟

‫و مزایای نتیجه حاصله چه خواهد بود؟

And what are the upsides of the outcome?

وقتی خودتان کاری انجام می‌دهید ‫سعی کنید آن مشارکت‌ها را حداکثری کنید،

Try to maximize those collaborations where you want to do the work,

این در رسیدن به اهدافتان کمک کرده ‫و شما بهترین فرد برای انجام آن هستید.

it contributes to your goals and you're the best person to do it.

The crazy thing about collaboration overload is that it feels good

نکته‌ی عجیب مشارکت بیش از حد، حس خوب آن است؛ البته تا زمانی که این را القا می‌کند.

right up until it doesn't.

All it takes is one thing too many to start a downward spiral.

‫کافی است یک چیز بیش از حد شود ‫تا سیر نزولی آن آغاز گردد.

Remember, you're the only one who knows all your goals and obligations

به‌خاطر داشته باشید که شما تنها کسی هستید ‫که از اهداف و وظایفتان آگاه است

and that you often have more choice than you think.

‫و همیشه فراتر از آنچه ‫که فکر می‌کنید امکان انتخاب دارید.