Alok Sharma: Why COP26 is our best chance for a greener future | TED

Transcriber: Ivana Korom Reviewer:

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: Pedram Pourasgari

I’m here, in the heart of London’s financial district, the Square Mile.

من اینجا هستم، در قلب منطقه تجاری لندن، اسکوئر مایل.

This is the area where I worked

این منطقه‌ای است که در آن

at the start of my investment-banking career in the ’90s,

در آغاز فعالیت شغلی در شرکت تامین سرمایه در دهه ۹۰،

as a fresh-faced youth.

بعنوان یک جوان تازه کار کار می‌کردم.

But if you told me then that I would end up as COP26 president,

اما اگر در آن زمان به من می‌گفتید رئیس کنفرانس COP26 خواهم شد

I think I’d have asked you what COP26 was.

فکر می‌کنم در پاسخ می‌پرسیدم COP26 چیست.

It’s the 26th United Nations climate conference

COP26 بیست و ششمین کنفرانس آب و هوایی سازمان ملل است

and it’s taking place in the UK.

و در انگلیس در حال برگزاری است.

But forget the technical terms.

عناوین فنی را فراموش کنید.

What COP26 really stands for

وظیفه COP26 این است

is our last chance to avoid the worst effects of climate change.

که آخرین شانس‌مان برای جلوگیری از بدترین تاثیرات آب و هوایی را امتحان کنیم.

And I’ll come back to that later.

به این موضوع بر خواهم گشت.

The point is that when I began my career in banking,

نکته اینجاست که وقتی شروع کردم به کارم در بانکداری،

climate didn't feature particularly highly,

بحث آب و هوا اهمیت بالایی

certainly not in finance,

خصوصا در رسته تامین مالی نداشت،

and not so much in the rest of the country either.

در بخش‌های دیگر کشور هم اهمیت زیادی نداشت.

In the ’90s, there was a guy called Swampy,

در دهه ۹۰ شخصی بود به نام سوامپی،

who spent time occupying trees and tunnels,

که مشغول درختان و تونل‌ها بود،

and he was the main face of climate action in the United Kingdom.

و چهره اصلی فعالیت‌های حوزه آب و هوا در انگلیس بود.

But, you know, things change.

اما می‌دانید، شرایط عوض شد.

I remember being on a flight in the late 2000s

به یاد دارم در اواخر دهه ۲۰۰۰ در یک پرواز بودم

and watching Al Gore’s film “An Inconvenient Truth.”

و داشتم فیلم الگور «یک حقیقت تلخ» را تماشا می‌کردم.

And I rarely watch an entire film,

من به ندرت یک فیلم را کامل نگاه می‌کنم،

but this one I watched twice on the same flight.

اما این یکی را در یک پرواز دو بار نگاه کردم.

And I remember sitting on the plane afterwards

و به خاطر دارم پس از آن در پرواز نشسته بودم

thinking about my young daughters

و در مورد دختران جوانم و آینده‌ای

and what future I wanted for them.

که برایشان متصور بودم فکر می‌کردم.

So fast forward 14 years or so,

این حدود ۱۴ سال گذشت،

and my entire professional life is now dedicated

و اکنون کل زندگی حرفه‌ای من به این اختصاص دارد

to getting the world to tackle the climate crisis.

که جهان را برای حل بحران آب و هوایی برانگیزم.

I witnessed the terrible effects

پیامدهای وحشتناکی را دیده‌ام

that the crisis is already having in developing countries

که این بحران در کشورهای در حال توسعه ایجاد کرده

amongst people who, quite frankly, have done the very least to cause it.

میان مردمی که رک بگویم، خودشان در ایجاد آن کوچکترین نقشی نداشته‌اند.

And I think about that injustice a lot.

و در مورد این بی عدالتی زیاد اندیشیده‌ام.

Really a lot.

واقعا زیاد.

And that journey that I’ve made

و آن سفری که داشتم

is just one example of a much broader shift

فقط نمونه‌ای است از تغییر بسیار وسیعتری

over the past 30 years.

در طول ۳۰ سال گذشته.

One that has seen climate move from the margins to the mainstream

دیده می‌شود که موضوع آب و هوا از حاشیه به متن آمده است

in business, in government,

در کسب و کار، در دولت،

in finance and indeed amongst the public.

در تامین مالی و قطعا بین عموم مردم.

And it’s that shift that makes me hopeful on climate,

و این تغییر است که مرا در مورد آب و هوا امیدوار می‌کند،

despite the scale of the challenge that we face, which frankly is huge.

علی رغم عظمت چالشی که با آن مواجه هستیم.

Now, the science shows that to avoid the worst effects of climate change,

اکنون، دانش نشان می‌دهد برای جلوگیری از بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی،

we must limit the rise in average global temperature

باید میزان افزایش متوسط دمای جهانی را

to 1.5 degrees centigrade.

به ۱/۵ درجه سانتیگراد محدود کنیم.

That if temperatures rise higher,

اگر دما بیشتر افزایش یابد،

the risk of species extinction and catastrophic impacts on human lives

خطر انقراض گونه‌ها و اثرات فاجعه‌بار بر حیات بشر

increases dramatically.

شدیدا افزایش خواهد یافت.

And we risk kickstarting feedback loops with the consequences of climate change,

و ما شروع سریع این عواقب تغییرات آب و هوایی را داریم مشاهده می‌کنیم،

like melting permafrost,

مثل ذوب شدن خاک منجمد قطبی،

release even more greenhouse gases into the atmosphere,

آزاد شدن گازهای گلخانه‌ای بیشتری به درون اتمسفر،

making it even harder to wrestle the crisis under control.

کار را برای دست و پنجه نرم کردن کنترل شده با این بحران سخت‌تر می‌کند.

Now, to keep 1.5-degree limits alive,

حالا برای اینکه حد ۱/۵ درجه را زنده نگه داریم،

we’ve got to halve global emissions by 2030.

تا سال ۲۰۳۰ باید انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای را نصف کنیم.

That’s right, halve.

درست است، باید نصف کنیم.

That is a huge undertaking.

ماموریت بسیار سنگینی است.

But, you know, I’m hopeful because climate is now mainstream

اما می‌دانید من امیدوارم چون آب و هوا الان موضوع اصلی است

and that is turning the global economy green.

و این دارد موجب سبز شدن اقتصاد جهانی می‌شود.

Increasingly, the Swampies of the world,

بطور فزاینده، امثال سوامپی در جهان،

they’re not protesting in trees and tunnels,

برای درختان و تونل‌ها تظاهرات نمی‌کنند،

they’re all around us in the boardrooms as well as the classrooms.

بلکه دور و بر ما هستند در اتاق‌های کنفرانس و همچنین در کلاس‌های درس.

In government departments and on trading floors

در بخش‌های دولتی و در عرصه‌های تجاری

all around the world.

در سراسر جهان.

In every country that I visit as COP president,

من بعنوان رئیس کنفرانس از هر کشوری که دیدن می‌کنم،

I meet young people and activists.

جوانان و فعالان را ملاقات می‌کنم.

And everywhere I see the same passion

و همه جا اشتیاق و تعهد مشابهی

and the commitment to act on climate.

برای کنشگری حوزه آب و هوا مشاهده می‌کنم.

Companies in every sector are throwing themselves

شرکت‌ها در همه بخش‌ها دارند خودشان را

behind a clean, green future,

پشت آینده‌ای سبز و پاک قرار می‌دهند

and rocketing public concern

و دارند توجه عموم را

is encouraging governments and businesses to act.

جلب می‌کنند تا دولت‌ها و کسب و کارها را به اقدام وادارند.

And shareholders, they’re forcing companies to change.

و سهامداران دارند شرکت‌ها را به تغییر وا می‌دارند.

And the move to clean technology

و حرکت به سوی فناوری پاک

is accelerating faster than anyone anticipated.

با شتابی فراتر از انتظار دارد رخ می‌دهد.

I mean, let’s take the sale of clean cars and vans

برای مثال فروش ماشین و ون پاک را در نظر بگیریم

that outstripping predictions.

که از پیش‌بینی‌ها جلو افتاده‌اند.

Solar and wind power are now cheaper than coal and gas in most of the world.

انرژی خورشیدی و باد الآن در بیشتر نقاط جهان از انرژی گاز و زغال‌سنگ ارزان‌تر است.

And three times as much solar power was built in 2020 than analysts predicted

و میزان انرژی خوشیدی در سال ۲۰۲۰ نسبت به پیش‌بینی تحلیلگران در همین سال ۲۰۱۵

just back in 2015.

سه برابر شده است.

In my old industry, finance, climate is now mainstream, too.

در صنف قبلی من، بازار سرمایه، هم مسئله آب و هوا موضوع اصلی است.

And there is a simple reason for that.

و یک دلیل ساده برای آن هست.

Investors try to predict the future.

سرمایه‌گذاران سعی می‌کنند آینده را پیش‌بینی کنند.

Because if you can do that, you can make money.

چون اگر بتوانید این کار را بکنید، می‌توانید پول در آورید.

And increasingly, they think the future is green.

و بطور فزاینده تصور می‌کنند آینده سبز است.

More and more financial firms are committing to make their investments

نهادهای مالی بیشتر و بیشتری دارند متعهد می‌شوند که سرمایه‌هایشان را

consistent with a 1.5-degree world.

با سیاست ۱/۵ درجه منطبق کنند.

And investors are asking for much higher returns from coal power

و سرمایه‌گذاران برای انرژی‌های زغال‌سنگ میزان بازگشت سرمایه بسیار بالاتری می‌طلبند

than they are from renewables because they’re worried

نسبت به انتظارشان از انرژی‌های برگشت‌پذیر چون نگران هستند

that coal power stations are going to become worthless.

که نیروگاه‌های زغال‌سنگی ارزش خود را از دست بدهند.

In February 2020,

در فوریه ۲۰۲۰،

when I helped launch our COP26 finance campaign here in the Square Mile

وقتی کمک کردم کمپین تأمین مالی COP26 همین جا در اسکوئر مایل راه‌اندازی شود

to get finance moving to climate action,

تا بازار مالی را به سمت فعالیت‌های آب و هوایی

the place was packed to the rafters.

سوق دهم، همه چیز آماده شده بود.

You know, when I worked in banking, certainly at the start,

می‌دانید زمانی که در بانکداری کار می‌کردم، همان ابتدا

the room would have been near empty.

سالن تقریبا خالی بود.

And what all of this adds up to,

و جمع‌بندی تمام این‌ها این می‌شود که

this mainstreaming of climate,

این جریان عمده موضوع آب و هوا،

is a quiet revolution in the global economy.

واقعا یک انقلاب است در اقتصاد جهانی.

A green industrial revolution is underway, taking us to a clean future,

یک انقلاب صنعتی سبز در جریان است، که ما را به آینده‌ای پاک می‌رساند،

showing that we can create jobs and prosperity without harming the planet.

نشان می‌دهد که ما می‌توانیم اشتغال و رونق ایجاد کنیم بدون اینکه به سیاره آسیب بزنیم.

Our challenge is that it’s not going fast enough.

چالش ما این است که به اندازه کافی سریع نیستیم.

Limiting temperature rises to 1.5 degrees requires us to move much faster.

محدودسازی افزایش دما به ۱/۵ درجه سرعت بسیار بیشتری می‌طلبد.

And we can only succeed if we act now

و تنها وقتی موفق می‌شویم که همین الان اقدام کنیم

and we work together to speed up the shift to our green future.

و با هم همکاری کنیم تا به این آینده سبز دست یابیم.

And that’s what COP26 really stands for.

و این است وظیفه واقعی COP26.

Now, in the run up to the conference and at the conference itself,

حالا در اجرای سریع مقدمات کنفرانس و در خود کنفرانس،

we need governments to take the lead and get the green transition moving faster

می‌بایست دولتها رهبری را بدست گیرند و این گذار سبز را سریعتر کنند

to keep 1.5 degrees alive.

تا ۱/۵ درجه را زنده نگه داریم.

We need them to set targets to reduce emissions,

دولتها می‌بایست برای کاهش انتشارات گازی هدف‌گذاری کنند،

to make this the COP that consigns coal power to history where it belongs.

این کنفرانس باید نیروگاه‌های زغال‌سنگ را به تاریخ، جایی که به آن تعلق دارد بفرستد.

The COP that signals the end of polluting vehicles,

کنفرانسی که پایان وسایل نقلیه آلاینده را نوید می‌دهد،

the COP that calls time on deforestation.

کنفرانسی که برای حل معضل جنگل‌زدایی، مهلت تعیین کرده است.

We need developed countries to deliver the finance

کشورهای توسعه‌یافته می‌بایست سرمایه‌ای را تأمین کنند

they have promised developing countries.

که قولش را به کشورهای در حال توسعه داده‌اند.

And we need to help protect people and nature

و ما می‌بایست از مردم و طبیعت حفاظت کنیم

from the impact of our changing climate.

در برابر آثار تغییرات آب و هوایی.

And we need to work together as one planet

و بعنوان یک سیاره باید با هم همکاری کنیم

to agree how we’re going to meet the scale of the climate challenge

تا به توافقی برسیم بر سر اهمیت زیاد چالش آب و هوایی

and to get every sector going green.

و همه بخش‌ها را سبز کنیم.

Now, this isn’t going to be easy.

خوب نیل به این اهداف آسان نیست.

First, because our understanding of the climate is developing all the time.

اولا چون درک ما از آب و هوا همواره در حال توسعه است.

And as the science tells us, we need to move faster.

و چون علم به ما می‌گوید باید سریعتر حرکت کنیم.

We're going to have to respond.

ما باید واکنش نشان دهیم.

Second, getting people to agree can be challenging.

دوما راضی کردن افراد می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

And at COP26, we have almost 200 countries.

و در COP26 ما تقریبا ۲۰۰ کشور داریم.

And all of the UK is leading this process.

و کل انگلیس دارد این فرآیند را رهبری میکند.

It’s up to all of us to find solutions together.

وظیفه همه ماست تا با هم راه حل را بیابیم.

It’s like hosting a disco, a bop.

مثل میزبانی یک گروه رقص یا گروه موسیقی است.

And look, I apologize that these terms show my age,

عذرخواهی می‌کنم که این اصطلاحات سن بالای من را نشان می‌دهد،

but you can get a hall and you can hire a DJ,

اما می‌توان یک سالن گرفت یا یک دی‌جی استخدام کرد،

but to make it work, your friends have to turn up and dance.

اما برای عمل کردن، دوستان‌تان باید شروع به رقصیدن کنند.

And so it will be tough, but we simply cannot afford to fail.

خوب سخت خواهد بود، اما نباید خود را ببازیم.

The stakes are just too high.

سطح ریسک‌ها بسیار بالاست.

And when ex-bankers like me lie awake thinking about climate change,

و وقتی بانکداران سابق همچون من با فکر تغییرات آب و هوایی شب به خواب نمی‌روند،

when activists and businesses around the world

وقتی فعالان و کسب و کارها در سراسر جهان

have moved climate to the mainstream, we can all be hopeful.

آب و هوا را به جریان اصلی مبدل کرده‌اند، همه می‌توانیم امیدوار باشیم.

A green revolution is on the march.

انقلاب سبز در حال وقوع است.

The clean future is within our grasp,

آینده پاک در چنگ ماست،

but we need to actively pull it forward.

ولی باید فعالانه آن را به واقعیت مبدل کنیم.

And we need world leaders to take this chance

و رهبران جهانی باید از این فرصت استفاده کرده

to turn hope into certainty,

و امید را به یقین تبدیل کنند،

to mold the future,

آینده را شکل دهند،

to come together at COP26,

در COP26 دور هم جمع شوند،

and to continue my disco analogy, dance.

و به این تمثیل رقص گروهی من ادامه داده و برقصند.

Thank you.

متشکرم.