How to foster productive and responsible debate | Ishan Bhabha

Transcriber: Joseph Geni Reviewer: Camille Martínez

Translator: Joseph Geni Reviewer: shirin etebar

چه می‌شود اگر شما یک هتل داشته باشید،

و یکی از اصول کلیدی در بیانیه ماموریت شما،

این باشد که با همه کارکنان و مشتریان رفتار برابری داشته باشید،

از جمله، بر پایه جنسیت و مذهب؟

What if you own a hotel,

and one of the key principles in your mission statement

و سپس یک گروه بزرگ، رویدادی را درمحل شما رزرو کند،

is a commitment to treat all employees and customers equally,

و هنگامی که شما به رزرو نگاه کنید، یک گروه مذهبی را تشخیص دهید

including on the basis of gender and religion?

و یکی از اصول کلیدی آنان این است که زنان، هرگز نباید خانه را ترک نمایند

And then a large group books an event at your space,

و نباید خارج از خانه شانس پیشرفت حرفه‌ای داشته باشند.

and when you look at the booking, you realize it's a religious group,

شما چه می‌کنید؟

and one of their key principles is that women should never leave the home

آیا میزبانی را می‌پذیرید و مورد انتقاد برخی قرار می‌گیرید،

and should have no opportunities for professional development outside of it.

یا نمی‌پذیرید و مورد انتقاد برخی دیگر قرار می‌‎گیرید؟

من در کار خود به سازمان‌ها مشاوره می‌دهم تا چطور قوانین را ایجاد نمایند.

What do you do?

Do you host the event and get criticized by some,

تا اختلاف نظرهای ایدیولوژیک و گفته‌های مخالف را راهبری کنند،

or refuse and get criticized by others?

و من از مراجعینم دفاع می‌کنم،

In my work, I counsel organizations on how to create rules

چه در دادگاه و چه از سوی دولت‌ها،

وقتی کارشان به چالش کشیده می‌شود.

to navigate ideological disagreement and controversial speech,

ساختار پیشنهادی من،

آسیب‌های واقعی را تشخیص می‌دهد که می‌تواند از گفتار معینی ناشی شده باشد،

and I defend my clients,

whether in court or from the government,

اما در عین حال، به جای پایان دادن به گفتگو، به دنبال ارتقای آن است.

when their actions are challenged.

The structures I recommend

recognize the real harms that can come from certain types of speech,

علت این است که ما به اختلاف نظر نیاز داریم

خلاقیت و پیشرفت بشر

but at the same time, seek to promote dialogue rather than shut it down.

به آن وابسته است.

در حالیکه ممکن است اغلب راه آسانتر، گفتگو با فردی باشد که

The reason is that we need disagreement.

با هرچه می‌گویید موافق است

این روشن‌تر و اغلب رضایت‌بخش‌تر

Creativity and human progress

از صحبت با فردی است که با شما موافق نیست.

depend on it.

While it may be often easier

اما اختلاف نظر می‌تواند هزینه واقعی و معنادار داشته باشد.

to speak with someone who agrees with everything you say,

it's more enlightening and oftentimes more satisfying

اختلاف نظر به ویژه به صورت سخن نفرت‌آمیز،

to speak with someone who doesn't.

می‌تواند به جراحات عمیق و طولانی مدت، گاهی به خشونت منتهی شود.

But disagreement and discord can have real and meaningful costs.

و در جهانی که در آن قطبی‌سازی و نوآوری

Disagreement, particularly in the form of hateful speech,

با نرخ چشم‌گیری در حال افزایش است،

can lead to deep and lasting wounds and sometimes result in violence.

نیاز به ایجاد ساختاری برای اختلافات متفاوت و نه خشونت‌آمیز،

And in a world in which polarization and innovation are increasing

هیچ گاه مهم‌تر از این نبوده است.

at seemingly exponential rates,

متمم اول قانون اساسی آمریکا

می‌تواند مورد خوبی، برای آغاز جستجوی جواب‌ها باشد.

the need to create structures for vigorous but not violent disagreement

شما نیز مانند من شاید اغلب شنیده باشید که برخی می‌گویند:

have never been more important.

The US Constitution's First Amendment might seem like a good place to start

بعضی از قیدهای اعتقادی، چه از سوی یک کارفرما، با یک سایت

و یا حتی فردی دیگر،

to go to look for answers.

You, like I, may have often heard somebody say

متمم اول را نقض می‌کند.

اما در واقع، متمم اول، ارتباط کمی با آن دارد یا بی‌ربط به آن است.

that some form of a speech restriction, whether from an employer, a website,

متمم اول تنها هنگامی به کار می‌رود

or even somebody else,

"violates" the First Amendment.

که دولت به دنبال سرکوب گفتمان شهروندان باشد.

But in fact, the First Amendment usually has little if any relevance at all.

در نتیجه، متمم اول ناکارآمد طراحی شده است.

The First Amendment only applies

بر اساس محتوای آن، بخش مختصری از بیان ممنوع می‌شود.

when the government is seeking to suppress the speech of its citizens.

تقریبا چیزهای دیگر را نمی‌توان ممنوع کرد.

As a result, the First Amendment is by design a blunt instrument.

اما متمم اول بی ربط می‌شود

وقتی در مورد مقررات بیان در یک نهاد خصوصی صحبت می‌کنیم.

A narrow category of speech can be banned based on its content.

و این چیز خوبی است.

Almost everything else cannot.

زیرا به این معناست که سازمان‌های خصوصی

But the First Amendment has no relevance

مجموعه‌ای گسترده و انعطاف‌پذیر از ابزارها را در اختیار دارند که مانع بیان نیستند

when what we're talking about is a private entity regulating speech.

اما گویندگان را از پیامدهای گفتارشان آگاه می‌سازند.

And that's a good thing,

because it means private entities have at their disposal

چند مثال می‌زنم.

a broad and flexible set of tools that don't prohibit speech,

وقتی به دانشگاه می‌روید،

فرصت دارید تا آزادانه و بی‌محدودیت، تبادل نظر کنید.

but do make speakers aware of the consequences of their words.

اما برخی نظرات و کلماتی که برای بیان آن‌ها به کار می‌روند

Here are some examples.

When you go to university,

می‌توانند باعث اختلاف شوند،

it's a time for the free and unrestricted exchange of ideas.

می‌خواهد یک رویداد عمداً تنش‌زا به میزبانی یک گروه دانشجویی باشد

But some ideas and the words used to express them

یا طرح یک موضوع بحث‌برانگیز در کلاس.

can cause discord,

برای محافظت از آزادی فکری

whether it's an intentionally inflammatory event hosted by a student group

و آسیب‌پذیرترین دانشجویان،

برخی دانشگاه‌ها تیم‌هایی تشکیل دادند که گوینده و شنونده را گرد هم می‌آورند،

or the exploration of a controversial issue in class.

In order to protect both intellectual freedom

بدون هر گونه پیامد احتمالی،

and their most vulnerable students,

برای شنیدن دیدگاه‌های یکدیگر.

گاهی دانشجویان تمایلی به ملاقات ندارند

some universities have formed teams that bring speaker and listener together,

و این مشکلی ندارد.

اما در شرایط دیگر

free from the possibility of any sanction,

قرارگیری غیرمستقیم در معرض نظرات مخالف می‌تواند باعث پذیرش و تصدیق،

to hear each other's viewpoints.

Sometimes students don't want to meet,

شناختن عواقب ناخواسته،

and that's fine.

و یک چشم‎انداز و دید باز شود.

But in other circumstances,

mediated exposure to an opposing view can result in acknowledgment,

در اینجا مثالی می‌زنیم.

در کمپ یک دانشکده، گروهی دانشجویان

recognition of unintended consequences

حامی اسراییل و گروه حامی فلسطینیان،

and a broadening of perspectives.

مستقیما در مورد وقوع آشوب‌ها،

Here's an example.

On a college campus, a group of students supporting the Israelis

پاره کردن پوسترها

و درگیری‌های کلامی و لفظی، از یکدیگر شکایت می‌کنند.

and those supporting the Palestinians

شناخت اغلب چیزهایی که دانشجویان گزارش می‌دهند،

were constantly reporting each other

برای برنامه انضباطی دانشگاه خشونت‌بار نیست،

for disrupting events, tearing down posters

and engaging in verbal confrontations.

دانشگاه هر دو گروه را دعوت می‌کند

که در یک «گردهمایی تجدید نظر» شرکت کنند

Recognizing that most of what the students were reporting

did not violate the university's disciplinary code,

تا بتوانند بدون احتمال اینکه

محدودیتی برایشان پیش آید، نظرات هم را بشنوند.

the university invited both groups to sit down

پس از این گردهمایی

in a so-called "restorative circle,"

اختلاف‌نظرهای ایدیولوژیکی بین گروه‌ها

where they could hear each other's viewpoints,

به صورت قبل باقی ماند،

اما کینه‌ها به وضوح ناپدید شد.

free from the possibility of sanction.

After the meeting,

the ideological disagreements between the groups

مشخصا این امر همیشگی نیست.

با جدایی واکنش‌ها به بحث از سیستم انضباطی،

remained as stark as ever,

but the rancor between them significantly dissipated.

موسسات آموزش عالی‌ فضایی را خلق کرده‌اند،

Now, obviously, this doesn't always happen.

برای ایجاد اختلاف‌نظرهای اثربخش و گسترش دیدگاه‌ها.

But by separating reactions to speech from the disciplinary system,

همه ما جانب‌داری می‌کنیم.

منظور من شکل بد آن نیست.

institutions of higher education have created a space

پس به درستی، همه ما تحت تاثیر عواملی مانند

for productive disagreement and a broadening of perspectives.

پیش‌زمینه خانوادگی‌مان، نوع آموزشمان، تجربه زندگی‌مان

We're all biased.

و میلیون‌ها چیز دیگر هستیم.

I don't mean that in a bad way.

سازمان‌ها نیز تحت تاثیر هستند.

All of us are influenced, and rightly so,

مهمتر از هرچیز عقاید عضوهایشان.

by our family background, our education, our lived experience

همچنین قوانینی که تحت آن اداره می‌شوند،

and a million other things.

یا بازاری که در آن رقابت می‌کنند.

Organizations, too, have influences,

این اثرات یک بخش بحرانی از هویت سازمان را شکل می‌دهند

most importantly, the beliefs of their members,

but also the laws under which they're governed

و می‌توانند برای جذب و حفظ استعداد، حیاتی باشند.

or the marketplace in which they compete.

اما این تعصبات را همانطور که «جانب‌داری» می‌نامم،

These influences can form a critical part of a corporate identity,

می‌توان یک چالش به حساب آورد.

به ویژه وقتی در مورد ترسیم خطوط

and they can be vital for attracting and retaining talent.

جهت مجوز دادن به یک گفتگو و عدم مجوز به دیگری بحث شود.

But these "biases," as I'm calling them,

وسوسه مضر یا مخرب یافتن گفتار

can also be a challenge,

particularly when what we're talking about

فقط به این علت که با آن مخالفیم

is drawing lines for allowing some speech and not allowing others.

واقعی است.

اما آسیبی که از انواع خاصی از بیان ناشی می‌شود به همان اندازه واقعی است.

The temptation to find speech harmful or disruptive

در این وضعیت اشخاص ثالث می‌توانند کمک نمایند.

simply because we disagree with it

هتل را به یاد آورید،

is real.

تصمیم گیری اینکه آیا گروه‌های مذهبی اجازه دارند میزبان مراسم باشند یا نه؟

But equally real is the harm that can come from certain types of expression.

به جای مجبورشدن به یک تصمیم پیچیده و فوری

In this situation, third parties can help.

Remember the hotel,

در مورد هویت و پیغام آن گروه،

trying to decide whether or not to allow the religious group to host its event?

هتل می‌تواند به جای آن، روی یک شخص ثالث تکیه کند.

Rather than having to make a complex, on-the-spot decision

به عنوان مثال،

مرکز حقوقی فقر جنوبی،

about that group's identity and message,

که فهرستی از گروه‌های کینه‌توز درایالات متحده

یا حتی گروه خارجی خود از کارشناسانی دارد

the hotel could instead rely on a third party,

که از پیشینه‌های مختلف گرد هم آمده‌اند.

say, for example,

the Southern Poverty Law Center,

با تکیه بر اشخاص ثالث

which has a list of hate groups in the United States,

به منظور ترسیم خطوطی خارج از فضای یک رویداد خاص،

or indeed even its own outside group of experts

brought together from diverse backgrounds.

سازمان‌ها می‌توانند مفاد تصمیمات را اتخاذ نمایند؛

By relying on third parties

بدون اینکه به دخالت دادن تمایلات شخصی یا جانبداری متهم شوند.

to draw lines outside the context of a particular event,

مرز بین حقایق و عقیده‌ها مرزی مبهم است.

organizations can make content decisions

اینترنت غالبا امکان انتشار هر نوع وضعیتی را

without being accused of acting in self-interest or bias.

در هر موضوعی امکانپذیر می‌سازد.

The line between facts and opinions is a hazy one.

از برخی جهات، این چیز خوبی است.

این امر اظهار برخی از نقطه نظرات را امکانپذیر می‌سازد

The internet provides the opportunity to publish almost any position

و حفظ آنها در قدرت را قابل توضیح می‌سازد.

on any topic under the sun.

اما قابلیت ابراز آزادانه خود

And in some ways, that's a good thing.

بدین معناست که گزاره‌های بررسی نشده یاحتی کاملا غلط

It allows for the expression of minority viewpoints

می‌توانند به‌سرعت به گردش و جریان درآیند

and for holding those in power accountable.

و این بسیار خطرناک است.

But the ability to self-publish freely

means that unverified or even flat-out false statements

تصمیم به تخریب یک پست یا محدودیت کاربر دشوار است.

مطمئناً گاهی اوقات می‌تواند مناسب باشد،

can quickly gain circulation and currency,

اما ابزارهای دیگری نیز برای

and that is very dangerous.

تقویت بحث‌های سازنده و در عین حال مسئولانه وجود دارد.

The decision to take down a post or ban a user is a tough one.

توییتر اخیراً شروع به برچسب زدن توییت‌ها

It certainly can be appropriate at times,

به عنوان گمراه کننده، فریبنده یا حاوی اطلاعات تایید نشده کرده است.

but there are other tools available as well

to foster productive and yet responsible debate.

به جای آنکه دسترسی به آن توییت‌ها را مسدود کند،

Twitter has recently started labeling tweets

در عوض به منبعی متصل می‌شود که اطلاعات ادعاهای مطرح شده را

as misleading, deceptive or containing unverified information.

ارایه می‌نماید.

یک مثال خوب و به جا صفحه مربوط به کروناویروس آن است

Rather than block access to those tweets,

Twitter instead links to a source that contains more information

که در مورد گسترش ویروس به‌روزترین اطلاعات را ارائه می‌دهد

و اینکه در هنگام ابتلا چه باید کرد.

about the claims made.

برای من، این روش بسیار معقول است،

A good and timely example is its coronavirus page,

نه آنکه مکالمه را پایان دهد و ببندد

which has up-to-the-minute information about the spread of the virus

بلکه این روش ایده‌ها، حقایق و زیرساخت بیشتری را به انجمن می‌آورد.

and what to do if you contract it.

To me, this approach makes a ton of sense.

و اگر می‌دانید که ادعاهای شما

Rather than shutting down dialogue,

در برابر منابع معتبرتری قرار می‌گیرد،

this brings more ideas, facts and context to the forum.

ممکن است در وهله اول

انگیزه‌هایی برای سخنرانی مسئولانه‌تر ایجاد کند.

And, if you know that your assertions are going to be held up

بگذارید با یک حقیقت سخت پایان دهم:

against more authoritative sources,

ساختارهایی که توصیف کرده‌ام می‌توانند به بحثی موثر غنا بخشند

it may create incentives

for more responsible speech in the first place.

و در حین حال گفتار واقعاً مضر را جدا کنند.

اما ناگزیر، برخی از بحث‌ها در ناحیه خاکستری قرار می‌گیرند،

Let me end with a hard truth:

the structures I've described can foster productive debate

شاید به شکل عمیقی توهین‌آمیز باشد

اما این قابلیت را دارد که در مباحث عمومی مشارکت نماید.

while isolating truly harmful speech.

در این موقعیت،

But inevitably, some speech is going to fall in a grey area,

من فکر می‌کنم به طورکلی،

رابطه‌ای باید ایجاد شود که بحث‌های بیشتری مطرح شود نه کمتر.

perhaps deeply offensive

but also with the potential to contribute to public debate.

دلیلش این است.

به عنوان مثال، همیشه این خطر

In this situation,

I think as a general matter,

وجود دارد که یک ایده نوآورانه یا خلاقانه از بین برود

the tie should go to allowing more rather than less speech.

زیرا ناآشنا یا خطرناک به نظر می‌رسد.

Here's why.

تقریبا در تعریف،

For one, there's always the risk

ایده‌های نوآورانه در مورد چگونه بودن اشیا، عقیده‌ها را به چالش می‌کشاند.

that an innovative or creative idea gets squelched

because it seems unfamiliar or dangerous.

پس اگر یک ایده توهین‌آمیز یا خطرناک به نظر می‌رسد،

واقعا اینگونه است،

Almost by definition,

innovative ideas challenge orthodoxies about how things should be.

یا ممکن است باشد زیرا ما از تغییر می‌ترسیم.

اما اجازه دهید پیشنهاد کنم که حتی اگر سخن ارزش کمی داشته باشد،

So if an idea seems offensive or dangerous,

it could be because it is,

or it might simply be because we're scared of change.

یا اصلا ارزشی نداشته باشد، آن نقص باید در یک بحث آزاد نشان داده شود

نه اینکه سرکوب شود.

But let me suggest that even if speech has little to no value at all,

به شکل واضح:

اظهارات غلط می‌تواند منجربه آسیب‌های مخرب در جهان واقعی شود،

that deficiency should be shown through open debate

از سوزاندن زنانی که به جادوگری متهم شده‌اند،

rather than suppression.

در اروپای قرن پانزدهم

To be very clear:

تا زجرکش کردن آمریکایی-آفریقایی‌ها در جنوب آمریکا،

false speech can lead to devastating real-world harms,

تا نسل‌کشی در رواندا.

from the burning of women accused of being witches in Europe

این ایده که چاره‌ی صحبت غلط، صحبت بیشتر است،

in the 15th century

همیشه نمی‌تواند درست باشد.

to the lynching of African Americans in the American South,

اما من فکر می‌کنم که بیشتر اوقات، گفتار بیشتر می‌تواند کمک کند.

to the Rwandan Genocide.

یک داستان مشهور در مورد اصلاحیه نخست قانون نشان می‌دهد

The idea that the remedy for false speech is more speech

isn't always true.

که چرا در سال ۱۹۷۷ یک گروه از نئونازی‌ها می‌خواستند یک راهپیمایی را

But I do think more often than not, more speech can help.

از طریق حومه سرسبز و آرام اسکوکی، ایلینوی، اجرا کنند

A famous story from First Amendment case law shows why.

جایی که خانه تعداد قابل توجهی از بازماندگان هولوکاست بود.

In 1977, a group of neo-Nazis wanted to stage a march

شورای شهر سریعا مصوباتی را علیه نازی‌ها تصویب کرد

through the leafy, peaceful suburb of Skokie, Illinois,

و نازی‌ها شکایت کردند.

home to a significant number of Holocaust survivors.

این پرونده تا دادگاه عالی آمریکا کشیده شد

The City Council immediately passed ordinances trying to block the Nazis,

و مجددا برگشت خورد.

دادگاه‌ها اذعان داشتند که نئونازی‌ها حق راهپیمایی داشتند

and the Nazis sued.

و اینکه صلیب خود را به نمایش گذاشته

The case made it all the way up to the US Supreme Court

و احترام مخصوص خود را اجرا نمایند.

and back down again.

اما در زمان روز اجرای سرود نظامی،

The courts held that the neo-Nazis had the right to march,

و پس از آن همه دادخواهی،

فقط ۲۰ تا از نئونازی‌ها

and that they could display their swastikas

در مقابل ساختمان فدرال در شیکاگو حضور یافتند

and give their salutes while doing so.

و آنها با تعداد دو هزار نفر از تظاهرکنندگان روبه رو شدند

But when the day for the march came,

and after all that litigation,

که به پیام‌های نفرت‌انگیز نازی‌ها پاسخ می‌دادند

just 20 neo-Nazis showed up

in front of the Federal Building in Chicago, Illinois,

با تعدادی که دخالت داشتند.

همانطور که دادگاه شیکاگو ذکر کرد،

and they were met by 2,000 counter-protesters

راهپیمایی نازی ها پس از ۱۰ دقیقه به پایان غیرقابل تماشایی رسید.

responding to the Nazis' messages of hate

with ones of inclusion.

خشونت در شارلوتزویل، ویرجینیا و در واقع در سراسر جهان، نشان می‌دهد

As the Chicago Tribune noted,

the Nazi march sputtered to an unspectacular end after 10 minutes.

که این داستان‌ها همیشه اینطور به پایان نمی‌رسند.

اما برای من، قضیه اسکوکی، یک مورد خوب محسوب می‌شود،

The violence in Charlottesville, Virginia, and indeed around the world,

داستانی که نشان می‌دهد استدلال غلط و شکست اخلاقی سخنان نفرت‌آمیز را

shows this isn't always how these stories end.

می‌توان به بهترین وجه، نه با سرکوب،

But to me, the Skokie story is a good one,

بلکه با قدرت عادلانه ایده‌های خوب پاسخ داد.

one that shows that the fallacy and moral bankruptcy of hateful speech

متشکرم.

can best be responded to not through suppression

but through the righteous power of countervailing good and noble ideas.

Thank you.