The human stories behind mass incarceration | Eve Abrams

Translator: ramak soleymani Reviewer: sadegh zabihi

I have never been arrested,

من تا به حال دستگیر نشده‌ام،

never spent a night in jail,

هرگز یک شب هم در زندان نگذرانده‌ام،

never had a loved one thrown into the back of a squad car

تا حالا کسی که دوست داشتم را در ماشین پلیس

or behind bars,

یا پشت میله‌های زندان نینداخته‌اند

or be at the mercy of a scary, confusing system

یا مورد بخشش سیستم ترسناک و گیج‌کننده واقع نشده‌ام

that at best sees them with indifference,

که در بهترین حالت با بی‌تفاوتی،

and at worst as monstrous.

و در بدترین حالت ظالمانه رفتار می‌کند.

The United States of America locks up more people than any other nation

ایالات متحده امریکا بیشترین تعداد زندانی را نسبت به ملل دیگر

on the planet,

روی زمین دارد،

and Louisiana is our biggest incarcerator.

و لوئیزیانا بزرگترین زندان ما است.

Most of you are probably like me --

بیشتر شما احتمالا مثل من

lucky.

خوش شانس هستید،

The closest we get to crime and punishment is likely what we see on TV.

نزدیکترین فاصله ما با جرم و مجازات آن چیزیست که در تلویزیون می‌بینیم

While making "Unprisoned,"

زمان ساخت «بدون زندان»،

I met a woman who used to be like us --

با زنی آشنا شدم که یکی مثل ما بود --

Sheila Phipps.

«شيلا فيپس».

(Recording) Sheila Phipps: Before my son went to jail,

(ضبط شده) شیلا فیپس: قبل از زندانی شدن پسرم،

I used to see people be on television,

عادت داشتم وقتی دعوای مردم را در تلویزیون می‌بینم،

fighting, saying, "Oh, this person didn't do it and this person is innocent."

بگویم، «اوه، این شخص این کار را نکرده و بی‌گناه است.» و می‌دانید،

And you know, you snub them or you dismiss them,

یا از موضع بالا به آنها نگاه می‌کنیم یا سرزنششان می‌کنیم

and like, "Yeah, whatever."

و مثل، «حالا، هر چی»

Don't get me wrong,

اشتباه متوجه نشوید

there's a lot of people who deserve to be in prison.

زندان بودن خیلی افراد به حق است.

There's a lot of criminals out here.

خیلی از خلافکاران آزاد هستند.

But there are a lot of innocent people that's in jail.

اما افراد بی‌گناه زیادی هم در زندان‌ها هستند.

EA: Sheila's son, McKinley, is one of those innocent people.

ا ا: مکینلی پسر شیلا، یکی از افراد بی‌گناه است.

He served 17 years of a 30-year sentence on a manslaughter charge.

او ۱۷ سال از حکم ۳۰ ساله ای را به اتهام قتل عمد در زندان بوده است.

He had no previous convictions,

هیچ سابقه محکومیت قبلی نداشت،

there was no forensic evidence in the case.

هیچ مدرک قانونی در پرونده‌اش وجود نداشت.

He was convicted solely on the basis of eyewitness testimony,

او تنها به علت شهادت یک شاهد عینی در دادگاه محکوم شده بود،

and decades of research have shown

و دهه‌ها تحقیق نشان داد

that eyewitness testimony isn't as reliable

که شهادت شاهد عینی به میزانی که ما باور داشتیم

as we once believed it to be.

قابل اعتماد نیست.

Scientists say that memory isn't precise.

دانشمندان می‌گویند حافظه انسان دقیق نیست.

It's less like playing back a video,

شباهت کمی به به عقلب برگرداندن یک ویدئو،

and more like putting together a puzzle.

و شباهت زیادی به ساختن یک پازل دارد.

Since 1989, when DNA testing was first used to free innocent people,

از سال ۱۹۸۹، که برای‌ اولین بار از DNA برای آزادی زندانیان بی‌گناه استفاده شد،

over 70 percent of overturned convictions were based on eyewitness testimony.

بیش از ۷۰ درصد احکام لغو شده، بر اساس شهادت شاهدان عینی بود.

Last year,

سال گذشته،

the district attorney whose office prosecuted McKinley's case

بازپرس بخش قضايى که پرونده مکینلی را پیگیری می‌کرد

was convicted of unrelated corruption charges.

به فساد در احکام قضایی محکوم شد.

When this district attorney of 30 years stepped down,

وقتی بازپرس قضایی بعد از ۳۰ سال برکنار شد،

the eyewitnesses from McKinley's case came forward

شاهدین پرونده مکینلی جلو آمدند،

and said that they had been pressured into testifying by the district attorneys,

و گفتند تحت فشار بازپرس در دادگاه شهادت داده بودند،

pressure which included the threat of jail time.

فشاری که شامل تهدید به زندان بود.

Despite this, McKinley is still in prison.

علیرغم این اعتراف، مکینلی هنوز در زندان است.

(Recording) SP: Before this happened,

(ضبط شده) ش پ: قبل از این اتفاق،

I never would've thought it.

هرگز به این فکر نکرده بودم.

And well, I guess it's hard for me to imagine

و حتی تصورش هم برایم سخت است

that these things is going on, you know,

که این اتفاق دارد می‌افتد، می‌دانید،

until this happened to my son.

تا اینکه این اتفاق برای پسرم افتاد.

It really opened my eyes.

واقعاً چشمایم را باز کرد.

It really, really opened my eyes.

واقعاً، واقعاً آگاه شدم.

I ain't gonna lie to you.

به شما دروغ نمی‌گویم.

EA: Estimates of how many innocent people are locked up

تخمین از تعداد زندانیان بی‌گناه

range between one and four percent,

چیزی حدود یک تا چهار درصد است،

which maybe doesn't sound like a lot,

درصدی که ممکن است زیاد به نظر نرسد،

except that it amounts to around 87,000 people:

اما چیزی حدود ۸۷٫۰۰۰ نفر:

mothers, fathers, sons locked up,

مادران، پدران و فرزندان در زندان هستند،

often for decades,

اغلب برای ده‌ها سال،

for crimes they did not commit.

به اتهام جرم‌هایی که مرتکب نشدند.

And that's not even counting the roughly half a million people

و این حتی تقریبا نیم میلیون نفر هم نیست

who have been convicted of nothing --

افرادی که بدون هیچ جرمی محکوم شدند --

those presumed innocent,

افرادی که بی‌گناه محسوب می‌شوند،

but who are too poor to bail out of jail

اما پولی برای وثیقه‌های زندان ندارند

and therefore sit behind bars for weeks upon months,

و به همین خاطر هفته‌ها و ماه‌ها پشت میله‌های زندان می‌مانند،

waiting for their case to come to trial --

تا نوبت دادگاهشان برسد --

or much more likely,

یا با احتمال خیلی زیاد،

waiting to take a plea just to get out.

برای خروج از زندان تقاضای عفو مشروط کنند.

All of those people have family on the outside.

همه این زندانیان خانواده‌ای بیرون از زندان دارند.

(Recording) Kortney Williams: My brother missed my high school graduation

(ضبط شده) کورتنی ویلیامز: برادرم جشن فارغ التحصیلی مرا از دست داد

because the night before,

چون شب قبلش،

he went to jail.

به زندان افتاد.

My brother missed my birthday dinner

برادرم شام تولد مرا از دست داد

because that day, actually, he went to jail.

چون در واقع در همان روز به زندان افتاد.

My brother missed his own birthday dinner

برادرم شام تولد خودش را هم از دست داد

because he was in the wrong place at the wrong time.

چون در زمان اشتباه در مکان اشتباهی بود.

(Recording) EA: So all these times when he ended up going to jail,

(ضبط شده) ا ا: آیا همه این مواردی که به زندان ختم شد،

were charges pressed or did he just get taken to jail?

تفهیم اتهام می‌شد یا بدون تفهیم اتهام زندانی می‌شد؟

KW: The charges would be pressed

ک و: اتهامات بعداً اعلام می‌شد

and it would have a bond posted,

یا پست می‌شد،

then the charges will get dropped ...

یا اتهام پس گرفته می‌شد ...

because there was no evidence.

چون مدرکی وجود نداشت.

EA: I met Kortney Williams when I went to her college classroom

من کورتنی ویلیامز را وقتی برای صحبت درباره برنامه «بدون زندان»

to talk about "Unprisoned."

به کلاسشان رفته بودم دیدم.

She ended up interviewing her aunt, Troylynn Robertson,

برای پایان یکی از قسمت‌های برنامه با خاله‌اش ترویلین رابرتسون،

for an episode.

مصاحبه کرد.

(Recording) KW: With everything that you went through

(ضبط شده) ک و: با همه اتفاقاتی که تجربه کردی

with your children,

با بچه‌هایت،

what is any advice that you would give me

چه توصیه‌ای برای من داری

if I had any kids?

اگه من هم بچه‌ای داشتم؟

(Recording) Troylynn Roberston: I would tell you when you have them,

(ضبط شده) ترویلین رابرتسن: به تو می‌گویم وقتی آن‌ها در کنارت هستند،

you know the first thing that will initially come to mind is love

اولین چیزی که به ذهنت می‌رسد عشق است

and protection,

و مراقبت از آن‌ها،

but I would tell you,

اما این را هم خواهم گفت،

even much with the protection to raise them

حتی با همه مراقبتی که در زمان پرورش آن‌ها می‌کنی

with knowledge of the judicial system --

با علم به سیستم قضایی --

you know, we always tell our kids about the boogeyman,

می‌دانی ما همیشه به بچه‌هایمان راجع به لولو خورخوره،

the bad people, who to watch out for,

آدم‌های بدی که باید حواسشان بهشان باشد هشدار می‌دهیم،

but we don't teach them how to watch out for the judicial system.

اما هیچ وقت درباره اینکه باید حواسشان به سیستم قضایی باشد چیزی نمی‌گوییم.

EA: Because of the way our criminal legal system

به دلیل روشی که بی‌عدالتی در سیستم قضایی ما

disproportionately targets people of color,

رنگین‌پوستان را هدف گرفته است،

it's not uncommon for young people like Kortney to know about it.

برای جوانانی مثل کورتنی دانستن این موضوع چیز عجیبی نیست.

When I started going into high schools to talk to students about "Unprisoned,"

وقتی شروع به رفتن به دبیرستان‌ها برای صحبت درباره «بدون زندان» کردم،

I found that roughly one-third of the young people I spoke with

فهمیدم حدود یک سوم از افرادی که با آنها صحبت کردم

had a loved one behind bars.

عزیزی پشت میله‌های زندان دارند.

(Recording) Girl: The hardest part is like finding out where he's at,

(ضبط شده) دختر: سخت‌ترین قسمت این است که بفهمی او کجاست،

or like, when his court date is.

یا تاریخ دادگاه چه روزی است.

Girl: Yeah, he went to jail on my first birthday.

دختر: تو روز اولین تولد من زندان افتاد.

Girl: My dad works as a guard.

پدر من به عنوان نگهبان کار می‌کرد.

He saw my uncle in jail.

عموی منو تو زندان دید.

He's in there for life.

اون حبس ابد خورده بود.

EA: According to the Annie E. Casey Foundation,

ا ا: بر اساس بنیاد «انی ای. کیسی»

the number of young people with a father incarcerated rose 500 percent

تعداد افرادی که پدرشان زندانی شده است

بین سالهای ۱۹۸۰ و ۲۰۰۰ ۵۰۰ درصد افزایش یافته است.

between 1980 and 2000.

Over five million of today's children will see a parent incarcerated

بالغ بر پنج میلیون از کودکان امروز شاهد دستگیری والدینشان

at some point in their childhoods.

در نقطه‌ای از کودکی خود هستند.

But this number disproportionately affects African American children.

اما این آمار در مورد کودکان آفریقایی آمریکایی متفاوت است.

By the time they reach the age of 14,

تا زمانیکه به سن ۱۴ سالگی برسند،

one in four black children will see their dad go off to prison.

یک کودک از هر چهار کودک شاهد به زندان رفتن پدرش است.

That's compared to a rate of one in 30 for white children.

در مقایسه با کودکان سفیدپوست این نسبت یک به ۳۰ است.

One key factor determining the future success of both inmates and their children

نکته مهمی که تعیین‌کننده موفقیت در آینده زندانیان و فرزندانشان است

is whether they can maintain ties during the parent's incarceration,

این است که آیا زندانیان قادر به حفظ ارتباطات خانوادگی در طول دوره حبس باشند،

but prisoners' phone calls home can cost 20 to 30 times more

اما هزینه برقراری تماس تلفنی از زندان ۲۰ تا ۳۰ برابر

than regular phone calls,

گران‌تر از یک تماس معمولی است،

so many families keep in touch through letters.

به همین خاطر بسیاری از خانواده‌ها از طریق نامه در ارتباط هستند.

(Recording: Letter being unfolded)

(ضبط شده: نامه در حال باز شدن)

Anissa Christmas: Dear big brother,

انیسا کریسمس: برادر بزرگ‌تر عزیز،

I'm making that big 16 this year, LOL.

دارم ۱۶ ساله می‌شوم، خنده با صدای بلند.

Guess I'm not a baby anymore.

فکر کنم دیگر بچه نیستم.

You still taking me to prom?

هنوز هم مرا به جشن آخر سال می‌بری؟

I really miss you.

بدجور دلم برایت تنگ شده.

You're the only guy that kept it real with me.

تنها کسی هستی که سر حرفایش با من مانده.

I wish you were here so I can vent to you.

کاش اینجا بودی تا باهات یکم دردودل می کردم.

So much has happened since the last time I seen you.

از آخرین باری که دیدمت اتفاقات زیادی افتاده.

(Voice breaking up) I have some good news.

(با صدای لرزان) خبر خوب اینکه

I won first place in the science fair.

در نمایشگاه علوم نفر اول شدم.

I'm a geek.

من یه بچه درس خونم.

We're going to regionals, can't you believe it?

قرار است مسابقات منطقه‌ای برویم، باورت نمی‌شود؟

High school is going by super fast.

دبیرستان با سرعت باد می‌گذرد.

In less than two years,

در کمتر از دو سال،

I hope you'll be able to see me walk across the stage.

امیدوارم به مراسم فارغ التحصیلی‌ام برسی.

I thought to write to you because I know it's boring in there.

فکر کردم برایت نامه بنویسم تا آنجا حوصله‌ات سر نرود.

I want to put a smile on your face.

خواستم خنده به لبت بیاورم.

Anissa wrote these letters to her brother

انیسا این نامه را به برادرش نوشته

when she was a sophomore in high school.

وقتی که سال دوم دبیرستان بوده.

She keeps the letters he writes to her tucked into the frame

انیسا نامه‌های برادرش را

of her bedroom mirror,

روی قاب آینه اتاقش چسبانده،

and reads them over and over again.

و دوباره و دوباره نامه‌ها را می‌خواند.

I'd like to think that there's a good reason

دوست دارم فکر کنم دلیل خوبی

why Anissa's brother is locked up.

برای زندانی کردن برادرش وجود دارد.

We all want the wheels of justice to properly turn,

همه ما دوست داریم چرخ عدالت درست بچرخد،

but we're coming to understand

اما می‌فهمیم

that the lofty ideals we learned in school look really different

عدالتی که در دادگاه‌ها و زندان‌های ما در جریان است

in our nation's prisons and jails and courtrooms.

با ایده آلی که در مدرسه از عدالت یاد گرفته‌ایم به شدت متفاوت است.

(Recording) Danny Engelberg: You walk into that courtroom and you're just --

(ضبط شده) دنی انگلبرگ: شما وارد دادگاه می‌شوید و شما فقط --

I've been doing this for a quite a while, and it still catches your breath.

با اینکه من برای مدتی این کار را کردم ولی باز هم نفستان می‌گیرد

You're like, "There are so many people of color here,"

خواهید گفت، «چقدر رنگین‌پوست اینجا هست،»

and yet I know that the city is not made up of 90 percent African Americans,

و هنوز این را می دانم که ۹۰ درصد مردم این شهر آفریقایی آمریکایی نیستند،

so why is it that 90 percent of the people who are in orange

پس چرا ۹۰ درصد نارنجی‌پوشان

are African American?

آفریفایی آمریکایی هستند؟

(Recording) EA: Public defender Danny Engelberg isn't the only one noticing

(ضبط شده) ا ا: وکیل مدافع دنی انگلبرگ تنها کسی نیست که

how many black people are in municipal court --

به تعداد متهمان در دادگاهای ساختگی --

or in any court.

یا دادگاههای دیگر توجه کرد.

It's hard to miss.

قابل چشم پوشی نیست.

Who's sitting in court waiting to see the judge?

چه کسانی در دادگاه منتظر قاضی نشسته‌اند؟

What do they look like?

آن‌ها چه شکلی هستند؟

(Recording) Man: Mostly African-Americans, like me.

(ضبط شده) مرد: بیشترشان آفریقایی آمریکایی‌هایی مثل من هستند.

Man: It's mostly, I could say, 85 percent black.

مرد: می توانم بگویم حدوداً ۸۵ درصد سیاه‌پوست هستند.

That's all you see in the orange, in the box back there, who locked up.

همه افرادی که با لباس نارنجی زندان در سلولها می‌بینی.

Man: Who's waiting? Mostly black.

مرد: چه کسانی منتظرند؟ عموماً سیاهپوست‌ها.

I mean, there was a couple of white people in there.

منظورم این است، چندتایی سفید پوست هم بینشان هست.

Woman: I think it was about 85 percent African-American

زن: فکر کنم حدوداً ۸۵ درصد آفریقایی آمریکایی‌ها

that was sitting there.

آنجا نشسته بودند.

EA: How does a young black person growing up in America today

ا ا: یک جوان سیاه‌پوست در آمریکای امروز

come to understand justice?

چطور با مفهموم عدالت آشنا می‌شود؟

Another "Unprisoned" story was about a troupe of dancers

یکی دیگر از داستان‌های «بدون زندان» درباره یک گروه رقص است

who choreographed a piece called "Hoods Up,"

گروه برای قطعه‌ای به اسم «هودز آپ» طراحی رقص کرد،

which they performed in front of city council.

که در حضور شورای شهر اجرا می‌شد.

Dawonta White was in the seventh grade for that performance.

دوانته وایت در زمان اجرا کلاس هفتم بود.

(Recording) Dawonta White: We was wearing black with hoodies because Trayvon Martin,

(ضبط شده) دوانته وایت: به خاطر تریون مارتین هودی‌های مشکی پوشیده بودیم،

when he was wearing his hoodie, he was killed.

چون وقتی کشته شد هودی پوشیده بود.

So we looked upon that,

با این حساب،

and we said we're going to wear hoodies like Trayvon Martin.

ما هم گفتیم مثل ترویون مارتین هودی‌های مشکی بپوشیم.

(Recording) EA: Who came up with that idea?

(ضبط شده) ا ا: ایده از کی بود؟

DW: The group. We all agreed on it.

د و: کل گروه. همه موافق بودیم.

I was a little nervous, but I had stick through it though,

من کمی مضطرب بودم اما باید پای تصمیم می‌ماندم،

but I felt like it was a good thing so they could notice what we do.

اما فکر می‌کردم کار خوبی است آن‌ها متوجه کار ما می‌شدند.

(Recording) EA: Shraivell Brown was another choreographer and dancer

(ضبط شده) ا ا: شریویل برون یکی دیگر از اعضای طراحی و اجرای رقص

in "Hoods Up."

در «هودز آپ» بود.

He says the police criticize people who look like him.

او می‌گوید پلیس از افرادی مثل او ایراد می‌گیرد.

He feels judged based on things other black people may have done.

احساس می‌کند بخاطر کارهایی که ممکن است بقیه سیاه پوستان انجام داده باشند قضاوت می‌شود.

How would you want the police to look at you,

دوست داری پلیس به تو چه دیدی داشته باشد،

and what would you want them to think?

و اینکه درباره‌ات چه فکر کند؟

SB: That I'm not no threat.

ش ب: اینکه من تهدید نیستم.

EA: Why would they think you're threatening?

ا ا: چرا آنها تو را تهدید آمیز می بینند؟

What did you say, you're 14?

مگر چه گفته‌ای، تو ۱۴ سال داری؟

SB: Yes, I'm 14, but because he said a lot of black males

ش ب: بله، من ۱۴ سالمه، اما چون او گفت بیشتر مردان سیاه پوست

are thugs or gangsters and all that,

اراذل و اوباش و ازین چیزها هستند،

but I don't want them thinking that about me.

اما من نمی خواهم آنها درباره من این طور فکر کنند.

EA: For folks who look like me,

ا ا: برای افرادی مثل من،

the easiest and most comfortable thing to do is to not pay attention --

راحت‌ترین و آسوده‌ترین کار بی توجهی است --

to assume our criminal legal system is working.

و قبول این فرض که سیستم قضایی در حال انجام وظیفه‌اش است.

But if it's not our responsibility to question those assumptions,

اما اگر زیر سوال بردن این فرضیه وظیفه ما نیست،

whose responsibility is it?

پس وظیفه کیست؟

There's a synagogue here that's taken on learning about mass incarceration,

یک پرستشگاه یهودی اینجا هست که مسئول تحقیق درباره دستگیری‌های گسترده است

and many congregants have concluded

و بسیاری از اعضای کنگره به این نتیجه رسیده‌اند

that because mass incarceration throws so many lives into chaos,

که به خاطر دستگیری‌های وسیع زندگی افراد زیادی بهم ریخته،

it actually creates more crime --

که در واقع جنایت بیشتری ایجاد می‌کند --

makes people less safe.

زندگی افراد را ناامن‌تر می‌کند.

Congregant Teri Hunter says

تری هانتر عضو کنگره می‌گوید

the first step towards action has to be understanding.

قدم اول در راه عمل، باید درک کردن باشد.

She says it's crucial for all of us to understand our connection to this issue

او می‌گوید: درک ارتباط ما با این موضوع توسط همه ما ضروری است

even if it's not immediately obvious.

حتی اگر در حال حاضر آشکار نباشد.

(Recording) Teri Hunter: It's on our shoulders

(ضبط شده) تری هانتر: بار این مسئولیت به عهده ماست

to make sure that we're not just closing that door

که از نبستن آن در و نگفتن «خوب، ما که جای آنها نیستیم»

and saying, "Well, it's not us."

اطمینان حاصل کنیم.

And I think as Jews, you know, we've lived that history:

و همانطور که می دانید، به عنوان یهودی ما تجربه‌اش کرده‌ایم:

"It's not us."

«ما که جای اونا نیستیم.»

And so if a society closes their back on one section,

و اگر جامعه‌ای گروهی از مردمش را نادیده بگیرد

we've seen what happens.

ما شاهد نتایج این کار بوده‌ایم.

And so it is our responsibility as Jews

و به عنوان یهودی مسئولیم

and as members of this community

و به عنوان اعضای این جامعه مسئولیم

to educate our community --

که جامعه‌مان را آگاه کنیم --

at least our congregation --

دست کم کنگره‌مان را --

to the extent that we're able.

در حد توان خودمان.

EA: I've been using the pronouns "us" and "we"

ا ا: من از کلمات "ما" و "خودمان" استفاده می‌کنم

because this is our criminal legal system

چون این سیستم کیفری ماست

and our children.

و آنها فرزندان ما هستند.

We elect the district attorneys,

ما بازپرس‌های بخش قضایی را انتخاب می‌کنیم،

the judges and the legislators who operate these systems

قاضی و قانونگذارانی که این سیستم‌ها را اجرا می‌کنند

for we the people.

برای مردم، برای خودمان.

As a society,

به عنوان یک جامعه،

we are more willing to risk locking up innocent people

ما تمایل بیشتری به ریسک زندانی کردن افراد بی‌گناه

than we are to let guilty people go free.

نسبت به آزاد کردن افراد مجرم داریم.

We elect politicians who fear being labeled "soft on crime,"

سیاستمدارانی انتخاب می‌کنیم که هراس شناخته شدن بعنوان «منعطف با جنایت» دارند،

encouraging them to pass harsh legislation

آنها را تشویق به تصویب قوانین سخت گیرانه

and allocate enormous resources toward locking people up.

و تخصیص منابع هنگفت برای زندانی کردن افراد می‌کنیم.

When a crime is committed,

وقتی جنایتی اتفاق می‌افتد،

our hunger for swift retribution has fed a police culture

ولع ما به مجازات سریع فرهنگ پلیس

bent on finding culprits fast,

در پیدا کردن سریع مجرمان را تقویت می‌کند،

often without adequate resources to conduct thorough investigations

اغلب بدون منابع کافی برای انجام تحقیقات کامل

or strict scrutiny of those investigations.

یا نظارت دقیق روی این تحقیقات‌.

We don't put checks on prosecutors.

ما مجریان قانون را زیر نظر نمی‌گیریم.

Across the country, over the last couple of decades,

بیش از دو دهه گذشته در سراسر کشور،

as property and violent crimes have both fell,

که جرائم مالی و جرائم خشونت‌بار کاهش داشته است،

the number of prosecutors employed and cases they have filed has risen.

تعداد دادستان‌های استخدام شده و پرونده‌های پیگیری شده افزایش داشته است.

Prosecutors decide whether or not to take legal action

دادستان‌ها تصمیم می‌گیرند که قانونی رفتار کنند یا نه

against the people police arrest

در مقابل افرادی که پلیس‌ها بازداشت می‌کنند

and they decide what charges to file,

و آنها تصمیم می‌گیرند چه اتهامی را به پرونده نسبت دهند،

directly impacting how much time a defendant potentially faces behind bars.

که به طور مستقیم بر مدت حبس متهم تأثیر می‌گذارد.

One check we do have on prosecutors is defense.

یکی از رویکرهای ما در مقابل دادستان‌ها می‌تواند دفاع باشد.

Imagine Lady Liberty:

الهه آزادی را تصور کنید:

the blindfolded woman holding the scale

زنی با چشمای بسته شده و ترازوی در دست

meant to symbolize the balance in our judicial system.

به عنوان تعادلی نمادین در سیستم قضایی ماست.

Unfortunately, that scale is tipped.

متاسفانه این ترازو کج شده است.

The majority of defendants in our country

اکثر متهمان در کشور ما

are represented by government-appointed attorneys.

وکیل مدافع‌شان توسط دولت منصوب می‌شود.

These public defenders receive around 30 percent less funding

بودجه وکلای مدافع عام حدود ۳۰ درصد

than district attorneys do,

کمتر از دادستان‌هاست.

and they often have caseloads far outnumbering

و معمولا حجم پرونده‌های در دست آنها بسیار بیشتر از چیزی است

what the American Bar Association recommends.

که انجمن حقوقی آمریکا توصیه می‌کند.

As Sheila Phipps said,

همانطور که شیلا فیپس گفت،

there are people who belong in prison,

جای بعضی افراد واقعاً زندان است،

but it's hard to tell the guilty from the innocent

اما وقتی نتایج شبیه بهم هستند

when everyone's outcomes are so similar.

تشخیص گناهکار از بیگناه کار سختی است.

We all want justice.

همه ما خواستار عدالت هستیم.

But with the process weighed so heavily against defendants,

اما با ادامه این رویکرد بر علیه متهمان،

justice is hard to come by.

نزدیک شدن به عدالت کار سختی است.

Our criminal legal system operates for we the people.

نظام حقوقی کیفری ما برای افرادی مثل ما فعالیت می‌کند.

If we don't like what's going on,

اگر ما آنچه که اتفاق میفتد را نپسندیم،

it is up to us to change it.

تغییر آن به عهده خود ماست.

Thank you very much.

خیلی متشکرم.

(Applause)

(تشویق)