The age of genetic wonder | Juan Enriquez

Translator: Behdad Khazaeli Reviewer: sadegh zabihi

So let me with start with Roy Amara.

بگذارید با رُوی آمارا آغاز کنم.

Roy's argument is that most new technologies tend to be overestimated

روی می‌گوید که در باره بیشتر فناوری‌های جدید

in their impact to begin with,

و اثر‌گذاری‌هایشان غلو شده است،

and then they get underestimated in the long term

و بعدا در دراز مدت آن‌ها را دست کم گرفته‌ایم

because we get used to them.

چون به آن‌ها عادت کرده‌ایم.

These really are days of miracle and wonder.

این روز‌ها واقعاً دوران معجزه و شگفتی است.

You remember that wonderful song by Paul Simon?

آن ترانه زیبا از پاول سیمون را بیاد داری؟

There were two lines in it.

دو بیت در آن بود.

So what was it that was considered miraculous back then?

آن زمان به چه چیزی معجزه می‌گفتند؟

Slowing down things -- slow motion --

کند کردن چیز‌ها -- سرعت آهسته --

and the long-distance call.

و مکالمه از راه دور.

Because, of course, you used to get interrupted by operators

البته که، عادت داشتی تا اپراتور‌ها وسط مکالمه بیایند

who'd tell you, "Long distance calling. Do you want to hang up?"

و بگویند، «مکالمه راه دور، می‌خواهی که قطع کنی؟»

And now we think nothing of calling all over the world.

و حالا اصلاً به تماس با اطراف دنیا فکر نمی‌کنیم.

Well, something similar may be happening

خوب، ممکن است چیزی شبیه به آن

with reading and programming life.

در خواندن و برنامه ریزی حیات هم پیش بیاید.

But before I unpack that,

اما قبل از باز کردن آن،

let's just talk about telescopes.

بیایید کمی در باره تلسکوپ‌ها صحبت کنیم.

Telescopes were overestimated originally in their impact.

در آغاز در تاثیر تلسکوپ‌ها کمی اغراق شد.

This is one of Galileo's early models.

این یکی از مدل‌های اولیه گالیله است.

People thought it was just going to ruin all religion.

فکر می‌کردند که تمامی ادیان را از بین می‌برد.

(Laughter)

(خنده حضار)

So we're not paying that much attention to telescopes.

ما خیلی به تلسکوپ‌ها توجه نمی‌کنیم.

But, of course, telescopes launched 10 years ago, as you just heard,

اما، مسلم است که تلسکوپ‌هایی که ۱۰ سال پیش بکار افتادند، همانطور که شنیدید،

could take this Volkswagen, fly it to the moon,

اکر این فولکس‌واگن را به ماه ببریم،

and you could see the lights on that Volkswagen light up on the moon.

می‌توانی نور چراغ‌های روشن آن را از کره ماه ببینید.

And that's the kind of resolution power that allowed you to see

و با این قدرت تفکیک می‌توانیم

little specks of dust floating around distant suns.

تا ذرات غبار کوچکی که اطراف خورشید‌های دور شناور است را ببینیم.

Imagine for a second that this was a sun a billion light years away,

لحظه‌ای تصور کن که این خورشیدی است که یک میلیارد سال نوری از ما دور است،

and you had a little speck of dust that came in front of it.

و ذره‌ای غبار در مقابل آن می‌آید.

That's what detecting an exoplanet is like.

پیدا کردن سیارات دور این گونه است.

And the cool thing is, the telescopes that are now being launched

و موضوع جالب اینکه، تلسکوپ‌هایی که الان ارسال می‌شوند

would allow you to see a single candle lit on the moon.

اجازه می‌دهند تا یک شمع را روی ماه ببینید.

And if you separated it by one plate,

و اگر به اندازه یک پلاک جدایشان کنید،

you could see two candles separately at that distance.

می‌توانید دو شمع جداگانه را از این فاصله ببینید.

And that's the kind of resolution that you need

به این اندازه از توان تفکیکی نیاز دارید

to begin to image that little speck of dust

تا بتوانید از آن ذره غبار عکسی بگیرید

as it comes around the sun

وقتی که دور خورشیدش می‌گردد

and see if it has a blue-green signature.

و بتوانید مشخصه آبی-سبز آن را ببینید.

And if it does have a blue-green signature,

و اگر مشخصه آبی-سبز داشت،

it means that life is common in the universe.

یعنی حیات در جهان معمولی است.

The first time you ever see a blue-green signature on a distant planet,

اولین باری که یک مشخصه آبی-سبز را در یک سیاره دور دیدید،

it means there's photosynthesis there,

یعنی آنجا فوتوسنتز وجود دارد،

there's water there,

آنجا آب هست،

and the chances that you saw the only other planet with photosynthesis

و احتمال اینکه بتوانید تنها سیاره دیگری که فوتوسنتز داشته باشد را دیده باشید

are about zero.

نزدیک صفر است.

And that's a calendar-changing event.

و این اتفاقی است که تاریخ را تغییر می‌دهد.

There's a before and after we were alone in the universe:

برای تنها بودن ما در جهان قبل و بعدی وجود دارد:

forget about the discovery of whatever continent.

کشف هر قاره دیگری را فراموش کن.

So as you're thinking about this,

همینطور که به این موضوع فکر می‌کنید،

we're now beginning to be able to image most of the universe.

اکنون ما تصویر برداری از بیشتر جهان را شروع کرده‌ایم.

And that is a time of miracle and wonder.

و این دورانی از معجزه و شگفتی است.

And we kind of take that for granted.

که به شکلی آن را عادی فرض کرده‌ایم.

Something similar is happening in life.

در باره حیات هم دارد اتفاق مشابهی می‌افتد.

So we're hearing about life in these little bits and pieces.

از گوشه و کنار چیز‌هایی درباره حیات می‌شنویم.

We hear about CRISPR, and we hear about this technology,

از کریسپر می‌شنویم، و از این فناوری می‌شنویم،

and we hear about this technology.

و از این فناوری می‌شنویم،

But the bottom line on life is that life turns out to be code.

اما حرف آخر درباره حیات این است به نظر می‌رسد که حیات کُدگذاری باشد.

And life as code is a really important concept because it means,

و حیات به شکل کد‌گذاری موضوع واقعاً مهمی است چون معنی‌اش اینکه،

just in the same way as you can write a sentence

به همان شکلی که می‌توانید جمله بنویسید

in English or in French or Chinese,

به انگلیسی یا فرانسه یا چینی،

just in the same way as you can copy a sentence,

همانطور که می‌توانید یک جمله را کپی کنید،

just in the same way as you can edit a sentence,

همانطور که می‌توانید یک جمله را تصحیح کنید،

just in the same way as you can print a sentence,

همانطور که می‌توانید یک جمله را چاپ کنید،

you're beginning to be able to do that with life.

بتدریج می‌توانید همین کار را با حیات انجام دهید.

It means that we're beginning to learn how to read this language.

این یعنی ما شروع به فهمیدن این زبان کرده‌ایم.

And this, of course, is the language that is used by this orange.

و این مسلما زبانی است که این پرتقال استفاده می‌کند.

So how does this orange execute code?

این پرتقال چگونه برنامه را اجرا می‌کند؟

It doesn't do it in ones and zeroes like a computer does.

مثل کامپیوتر با یک و صفر این کار را نمی‌کند.

It sits on a tree, and one day it does:

روی درخت می‌نشیند، و یک روز:

plop!

پلاپ!

And that means: execute.

که معنی‌اش: اجرای برنامه.

AATCAAG: make me a little root.

AATCAAG: برایم یک ریشه کوچک درست کن.

TCGACC: make me a little stem.

TCGACC: برایم که ساقه کوچک درست کن.

GAC: make me some leaves. AGC: make me some flowers.

GAC: برایم چند برگ درست کن. AGC: برایم چند شکوفه درست کن.

And then GCAA: make me some more oranges.

و بعد GCAA: برایم چند پرتقال درست کن.

If I edit a sentence in English on a word processor,

اگر من روی یک واژه پرداز به انگلیسی جمله‌ای را تصحیح کنم،

then what happens is you can go from this word to that word.

اتفاقی که می‌افتد این است که می‌توانید از این کلمه به کلمه دیگر بروید.

If I edit something in this orange

اگر من چیزی را در این پرتقال تصحیح کنم

and put in GCAAC, using CRISPR or something else that you've heard of,

با استفاده از کریسپر، GCAAC را بگذارم یا چیز دیگری که از آن شنیده‌اید،

then this orange becomes a lemon,

این پرتقال تبدیل می‌شود به لیمو،

or it becomes a grapefruit,

تبدیل می‌شود به گریپ فروت،

or it becomes a tangerine.

تبدیل می‌شود به نارنگی.

And if I edit one in a thousand letters,

و اگر از هر هزار حرف یکی را تغییر دهم،

you become the person sitting next to you today.

تو تبدیل به آدمی می‌شوی که امروز کنارت نشسته.

Be more careful where you sit.

مواظب باش که کجا نشسته‌ای.

(Laughter)

(خنده حضار)

What's happening on this stuff is it was really expensive to begin with.

اتفاقی که دارد می‌افتد این که واقعاً شروع آن گران است.

It was like long-distance calls.

شبیه مکالمات تلفنی راه دور.

But the cost of this is dropping 50 percent faster than Moore's law.

اما هزینه‌اش ۵۰ درصد سریعتر از قانون مور کم می‌شود.

The first $200 full genome was announced yesterday by Veritas.

وِریتاس تحلیل کامل ژن ۲۰۰ دلاری را دیروز اعلام کرد.

And so as you're looking at these systems,

پس به این ساختار‌ها نگاه می‌کنید،

it doesn't matter, it doesn't matter, it doesn't matter, and then it does.

مهم نیست، مهم نیست، مهم نیست، و بعد هست.

So let me just give you the map view of this stuff.

بگذارید نقشه‌ای از این چیز‌ها را نشان‌تان دهم.

This is a big discovery.

این کشفی بزرگ است.

There's 23 chromosomes.

۲۳ عدد کروموزوم داریم.

Cool.

خوب.

Let's now start using a telescope version, but instead of using a telescope,

حالا بیایید از یک نوع تلسکوپ استفاده کنیم، اما بجای تلسکوپ،

let's use a microscope to zoom in

از میکروسکوپ برای بزرگ کردن

on the inferior of those chromosomes,

نمونه پایین‌تری از آن کروموزوم‌ها استفاده کنیم،

which is the Y chromosome.

که کروموزوم Y است.

It's a third the size of the X. It's recessive and mutant.

یک سوم اندازه X است. نهفته و جهش یافته است.

But hey,

اما ببینید،

just a male.

نَر است.

And as you're looking at this stuff,

و وقتی به این‌ها نگاه می‌کنید،

here's kind of a country view

که نگاهی محیطی است

at a 400 base pair resolution level,

در سطح تفکیک ۴۰۰ جفت پایه،

and then you zoom in to 550, and then you zoom in to 850,

و بعد با درشت نمایی ۵۵۰، بعد با درشت نمایی ۸۵۰،

and you can begin to identify more and more genes as you zoom in.

و هرچه بزرگتر می‌شود به تدریج شروع به تشخیص ژن‌ها می‌کنید.

Then you zoom in to the state level,

و بعد تا سطح پایه بزرگ می‌کنید،

and you can begin to tell who's got leukemia,

و می‌توانید بگویید که چه کسی سرطان خون دارد،

how did they get leukemia, what kind of leukemia do they have,

چگونه سرطان خون گرفته‌اند، چه نوعی از سرطان خون دارند،

what shifted from what place to what place.

چه چیزی، از کدام ناحیه به کدام ناحیه جابجا شده.

And then you zoom in to the Google street view level.

و بعد مثل گوگل تا نمایش خیابانی بزرگ می‌کنید.

So this is what happens if you have colorectal cancer

اگر سرطان روده بزرگ داشته باشید به این شکل است

for a very specific patient on the letter-by-letter resolution.

برای یک مریض کاملاً خاص با تفکیک حرف به حرف.

So what we're doing in this stuff is we're gathering information

کاری که با این چیز‌ها می‌کنیم جمع‌آوری اطلاعات است

and just generating enormous amounts of information.

تنها جمع‌آوری حجم زیادی از اطلاعات.

This is one of the largest databases on the planet

این یکی از بزرگترین پایگاه‌های داده کره زمین است

and it's growing faster than we can build computers to store it.

و سریعتر از کامپیوتری که ذخیره‌اش کند رشد می‌کند.

You can create some incredible maps with this stuff.

می‌توانید نقشه‌های خیلی عالی با این چیز‌ها بسازید.

You want to understand the plague and why one plague is bubonic

می‌خواهید در باره طاعون بدانید و اینکه چرا شکل غده‌ای دارد

and the other one is a different kind of plague

و آن یکی نوع دیگری از طاعون است

and the other one is a different kind of plague?

و آن یکی نوع دیگری از طاعون است؟

Well, here's a map of the plague.

خوب، این نقشه طاعون است.

Some are absolutely deadly to humans,

بعضی‌هایش قطعا برای انسان مرگ آورند،

some are not.

بعضی‌ها نه.

And note, by the way, as you go to the bottom of this,

و توجه کنید، در این میان، همانطور که به پایین می‌روید،

how does it compare to tuberculosis?

چطور با سِل مقایسه می‌شود؟

So this is the difference between tuberculosis and various kinds of plagues,

این تفاوت میان سِل و انواع مختلف طاعون است،

and you can play detective with this stuff,

و با این چیز‌ها می‌توانید کلی تحقیق انجام دهید،

because you can take a very specific kind of cholera

چون می‌توانید یک نوع خیلی خاص از وبا

that affected Haiti,

که در هائیتی اثر گذاشته را در نظر بگیرید،

and you can look at which country it came from,

و ببینید که از کدام کشور آمده،

which region it came from,

از کدام ناحیه آمده،

and probably which soldier took that from that African country to Haiti.

و احتمالاً کدام سرباز آن را از آن کشور آفریقایی به هائیتی برده.

Zoom out.

کوچک می‌کنیم.

It's not just zooming in.

فقط درشت نمایی نیست.

This is one of the coolest maps ever done by human beings.

یکی از جالبترین نقشه‌هایی است که تا کنون انسان بوجود آورده.

What they've done is taken all the genetic information they have

کاری که آن‌ها کرده‌اند اینکه تمام اطلاعات ژنتیکی که داشته‌اند

about all the species,

در باره تمام گونه‌ها، کنار هم گذاشته‌اند،

and they've put a tree of life on a single page

و یک درخت زندگی در یک صفحه درست کرده‌اند

that you can zoom in and out of.

که می‌شود بزرگ و کوچکش کرد.

So this is what came first, how did it diversify, how did it branch,

این چیزی است که اول آمده، چطور متنوع می‌شود، چطور شاخه پیدا می‌کند،

how large is that genome,

این ژنوم چقدر بزرگ است؟

on a single page.

روی یک صفحه.

It's kind of the universe of life on Earth,

بگونه‌ای مانند جهان حیات روی زمین است،

and it's being constantly updated and completed.

و دائما بروز و کامل می‌شود.

And so as you're looking at this stuff,

و همینطور که به این چیز‌ها نگاه می‌کنید،

the really important change is the old biology used to be reactive.

تغییر واقعاً مهم این است که زیست شناسی قدیمی معمولا ثابت بود.

You used to have a lot of biologists that had microscopes,

معمولا تعداد زیادی زیست شناس همراه با میکروسکوپ،

and they had magnifying glasses and they were out observing animals.

و ذره‌بین مشغول بررسی جانوران بودند.

The new biology is proactive.

زیست شناسی جدید پویشگرا است.

You don't just observe stuff, you make stuff.

فقط به چیز‌ها نگاه نمی‌کند، چیز‌هایی می‌سازد.

And that's a really big change

و این تغییر واقعاً بزرگی است

because it allows us to do things like this.

چون اجازه می‌دهد تا کار‌هایی مثل این انجام دهد.

And I know you're really excited by this picture.

می‌دانم که از دیدن این تصویر واقعاً هیجان زده‌اید.

(Laughter)

(خنده حضار)

It only took us four years and 40 million dollars

چهار سال و ۴۰ میلیون دلار خرج داشت

to be able to take this picture.

تا بتوانیم این عکس را برداریم.

(Laughter)

(خنده حضار)

And what we did

و کاری که کرده‌ایم

is we took the full gene code out of a cell --

اینکه کد‌های کامل یک سلول را گرفته‌ایم --

not a gene, not two genes, the full gene code out of a cell --

نه یک ژن، نه دو ژن، کل ژن‌های یک سلول را بیرون آورده‌ایم --

built a completely new gene code,

و یک کد ژنی کاملاً جدید ساخته‌ایم،

inserted it into the cell,

و داخل سلول تزریق کرده‌ایم،

figured out a way to have the cell execute that code

راهی پیدا کرده‌ایم تا سلول آن کد را اجرا کند

and built a completely new species.

و یک گونه کاملاً جدید بسازیم.

So this is the world's first synthetic life form.

این اولین نمونه حیات مصنوعی دنیا است.

And so what do you do with this stuff?

حالا با این چیز چه کاری باید کنیم؟

Well, this stuff is going to change the world.

خوب، این چیز قرار است دنیا را عوض کند.

Let me give you three short-term trends

بگذارید سه روند کوتاه مدت را برایتان بیان کنم

in terms of how it's going to change the world.

که چطور دنیا را تغییر می‌دهد.

The first is we're going to see a new industrial revolution.

اولی این که قرار است یک انقلاب صنعتی جدید را ببینیم.

And I actually mean that literally.

و واقعاً همین منظورم است.

So in the same way as Switzerland and Germany and Britain

به همان شکلی که سوئیس و آلمان و بریتانیا

changed the world with machines like the one you see in this lobby,

دنیا را با ماشین‌هایشان مثل همانی که در لابی می‌بینید تغییر دادند،

created power --

قدرت خلق کردند --

in the same way CERN is changing the world,

به همان شکلی که CERN دنیا را تغییر داده،

using new instruments and our concept of the universe --

با استفاده از ابزار‌های جدید و تغییر تفکر ما نسبت به جهان --

programmable life forms are also going to change the world

گونه‌های برنامه پذیر حیات هم جهان را تغییر می‌دهند

because once you can program cells

چون وقتی که یک سلول را برنامه ریزی کردید

in the same way as you program your computer chip,

به همان شکلی که تراشه رایانه را برنامه ریزی می‌کنید،

then you can make almost anything.

می‌توانید تقریباً هر چیزی را بسازید.

So your computer chip can produce photographs,

تراشه رایانه‌تان می‌تواند تصویر تولید کند،

can produce music, can produce film,

می‌تواند موسیقی تولید کند، فیلم تولید کند،

can produce love letters, can produce spreadsheets.

می‌تواند نامه عاشقانه بنویسد، صفحه گسترده بسازد.

It's just ones and zeroes flying through there.

پر است از یک‌ها و صفر‌ها.

If you can flow ATCGs through cells,

اگر بتوانید کد‌های ATCG را در سلول‌ها جاری کنید،

then this software makes its own hardware,

حالا این نرم‌افزار سخت‌افزار خودش را می‌سازد،

which means it scales very quickly.

یعنی می‌تواند به سرعت بزرگ شود.

No matter what happens,

مهم نیست چه اتفاقی بیفتد،

if you leave your cell phone by your bedside,

اگر تلفن همراهتان را کنار تخت بگذارید،

you will not have a billion cell phones in the morning.

صبح یک میلیارد تلفن همراه ندارید.

But if you do that with living organisms,

اما اگر همین کار را با یک ارگانیسم زنده انجام دهید،

you can make this stuff at a very large scale.

می‌توانید این چیز‌ها را در اندازه زیاد بسازید.

One of the things you can do is you can start producing

یکی از کار‌هایی که می‌توانید انجام دهید شروع به تولید

close to carbon-neutral fuels

سوخت‌های نزدیک به کربن خنثی

on a commercial scale by 2025,

به شکل تجاری تا ۲۰۲۵ است،

which we're doing with Exxon.

که ما با Exxon انجام می‌دهیم.

But you can also substitute for agricultural lands.

اما می‌توانید زمین‌های کشاورزی را جایگزین کنید.

Instead of having 100 hectares to make oils or to make proteins,

بجای آنکه با ۱۰۰ هکتار روغن یا پروتئین تولید کنیم،

you can make it in these vats

می‌توانیم در این مخازن تولید کنیم

at 10 or 100 times the productivity per hectare.

با ۱۰ یا ۱۰۰ برابر بهره‌وری در هکتار.

Or you can store information, or you can make all the world's vaccines

یا می‌توانید اطلاعات را ذخیره کنید، یا می‌توانید تمام واکسن‌های جهان را

in those three vats.

در این سه مخزن تولید کنید.

Or you can store most of the information that's held at CERN in those three vats.

یا می‌توانید بیشتر اطلاعاتی که در CERN نگهداری می‌شوند را در آن‌ها ذخیره کنید.

DNA is a really powerful information storage device.

دی ان ای واقعاً وسیله ذخیره سازی قدرتمندی است.

Second turn:

گردش دوم:

you're beginning to see the rise of theoretical biology.

شما شاهد پیشرفت زیست‌شناسی نظری خواهید بود.

So, medical school departments are one of the most conservative places on earth.

دانشکده‌های پزشکی از محافظه‌کار‌ترین محل‌های روی کره زمین هستند.

The way they teach anatomy is similar to the way they taught anatomy

روشی که امروز آموزش آناتومی می‌دهند شبیه روشی است که آناتومی را

100 years ago.

۱۰۰ سال پیش آموزش می‌دادند.

"Welcome, student. Here's your cadaver."

«دانشجویان، خوش آمدید. این جسد شماست.»

One of the things medical schools are not good at is creating new departments,

چیزی که دانشکده‌های پزشکی در آن خوب نیستند ایجاد بخش‌های جدید است،

which is why this is so unusual.

به همین خاطر این خیلی غیر عادی است.

Isaac Kohane has now created a department based on informatics, data, knowledge

ایساک کوهین حالا بخش جدیدی را بر پایه انفورماتیک، داده، دانش

at Harvard Medical School.

در دانشکده پزشکی هاروارد ایجاد کرده.

And in a sense, what's beginning to happen is

و از نگاهی دیگر، چیزی که دارد شروع می‌شود اینکه

biology is beginning to get enough data

زیست شناسی به اندازه کافی اطلاعات جمع می‌کند

that it can begin to follow the steps of physics,

که حالا می‌تواند مسیر فیزیک را دنبال کند،

which used to be observational physics

که قبلا تنها فیزیک مشاهده‌ای بود

and experimental physicists,

و فیزیکدانان آزمایشی،

and then started creating theoretical biology.

و بعد شروع به ایجاد زیست‌شناسی نظری کردند.

Well, that's what you're beginning to see

خوب، این چیزی است که حالا می‌بینید

because you have so many medical records,

چون پرونده‌های پزشکی بسیاری دارید،

because you have so much data about people:

چون اطلاعات خیلی زیادی از مردم دارید:

you've got their genomes, you've got their viromes,

ژنوم آن‌ها را دارید، ژن‌های ویروس‌ها را دارید،

you've got their microbiomes.

ترکیب میکروب‌هایشان را دارید.

And as this information stacks,

و همینطور که این اطلاعات جمع می‌شوند،

you can begin to make predictions.

حالا می‌توانید پیش‌بینی کنید.

The third thing that's happening is this is coming to the consumer.

سومین چیزی که اتفاق می‌افتد اینکه این‌ها حالا به مصرف کننده می‌رسد.

So you, too, can get your genes sequenced.

پس شما هم می‌توانید توالی ژنی‌تان را داشته باشید.

And this is beginning to create companies like 23andMe,

و این ابتدای شرکت‌هایی مثل 23andMe است،

and companies like 23andMe are going to be giving you

و شرکت‌هایی مثل 23andMe برای شما

more and more and more data,

اطلاعات بیشتر و بیشتری فراهم می‌کنند،

not just about your relatives,

نه فقط در باره خویشاوندانتان،

but about you and your body,

بلکه درباره شما و بدنتان،

and it's going to compare stuff,

و در حال مقایسه چیز‌هاست،

and it's going to compare stuff across time,

و چیز‌ها را در طول زمان مقایسه می‌کند،

and these are going to become very large databases.

و این‌ها بانک‌های اطلاعاتی خیلی بزرگی خواهند شد.

But it's also beginning to affect a series of other businesses

اما این آغاز تاثیر گذاری بر کار‌هایی دیگر

in unexpected ways.

به شیوه‌ای کاملاً غیر منتظره است.

Normally, when you advertise something, you really don't want the consumer

معمولا، وقتی چیزی را تبلیغ می‌کنی نمی‌خواهی که مصرف کننده

to take your advertisement into the bathroom to pee on.

آن را به دستشویی ببرد و رویش ادرار کند.

Unless, of course, if you're IKEA.

البته، مسلما غیر از IKEA.

Because when you rip this out of a magazine and you pee on it,

چون وقتی این را از مجله جدا و رویش ادرار کنید،

it'll turn blue if you're pregnant.

اگر باردار باشید رنگش آبی می‌شود.

(Laughter)

(خنده حضار)

And they'll give you a discount on your crib.

و برای تخت بچه به شما تخفیف می‌دهند.

(Laughter)

(خنده حضار)

Right? So when I say consumer empowerment,

درست؟ این یعنی قدرت بخشی به مصرف کننده،

and this is spreading beyond biotech,

و این از حوزه زیست‌فناوری خارج می‌شود،

I actually really mean that.

واقعاً منظورم همین است.

We're now beginning to produce, at Synthetic Genomics,

ما حالا در شرکت «سینتتیک جنومیکس» شروع به تولید

desktop printers

چاپگر‌های رومیزی کرده‌ایم

that allow you to design a cell,

که اجازه می‌دهد تا سلولی را طراحی کنید،

print a cell,

و سلول را چاپ کنید،

execute the program on the cell.

و برنامه را در سلول اجرا کنید.

We can now print vaccines

حالا می‌توانیم واکسن چاپ کنیم

real time as an airplane takes off

درهمان زمان، وقتی هواپیما بلند می‌شود

before it lands.

قبل از آنکه فرود آید.

We're shipping 78 of these machines this year.

امسال ۷۸ عدد از این دستگاه‌ها را ارسال می‌کنیم.

This is not theoretical biology. This is printing biology.

این زیست شناسی نظری نیست. این زیست شناسی چاپی است.

Let me talk about two long-term trends

بگذارید درباره دو روند طولانی مدت صحبت کنم

that are coming at you over a longer time period.

که در مدتی طولانی‌تر برایتان پیش خواهد آمد.

The first one is, we're starting to redesign species.

اولی اینکه ما مشغول طراحی مجدد گونه‌ها هستیم.

And you've heard about that, right?

و شما این را شنیده‌اید، نه؟

We're redesigning trees. We're redesigning flowers.

ما درخت‌ها را طراحی می‌کنیم. ما گل‌ها را طراحی می‌کنیم.

We're redesigning yogurt,

ما ماست را طراحی می‌کنیم،

cheese, whatever else you want.

پنیر، هرچیزی که بخواهید.

And that, of course, brings up the interesting question:

و آن، البته، این سوال را پیش می‌آورد:

How and when should we redesign humans?

کِی و چطور باید انسان را دوباره طراحی کنیم؟

And a lot of us think, "Oh no, we never want to redesign humans."

و خیلی‌‌ها فکر می‌کنند که، «اوه، نه، ما هیچوقت نمی‌خواهیم انسان را طراحی کنیم.»

Unless, of course, if your child has a Huntington's gene

مگر اینکه، البته کودک شما ژن هانتینگتون داشته باشد

and is condemned to death.

و محکوم به مردن باشد.

Or, unless if you're passing on a cystic fibrosis gene,

یا، غیر از اینکه شما ژن سرطان پستان را انتقال می‌دهید،

in which case, you don't just want to redesign yourself,

در هر صورت، نمی‌خواهید که فقط خودتان را دوباره طراحی کنید،

you want to redesign your children and their children.

می‌خواهید که بچه‌هایتان و بچه‌های آن‌ها را هم دوباره طراحی کنید.

And these are complicated debates and they're going to happen in real time.

و این‌ها بحث‌هایی پیچیده هستند که همین حالا در جریان است.

I'll give you one current example.

یک مثال موجود را برایتان می‌آورم.

One of the debates going on at the National Academies today

یکی از مباحثاتی که امروز در آکادمی ملی در جریان است

is you have the power to put a gene drive into mosquitoes

این که شما می‌توانید ژن مولدی را در پشه‌ها قرار دهید

so that you will kill all the malaria-carrying mosquitoes.

که تمامی پشه‌های ناقل مالاریا را بکشید.

Now, some people say,

بعضی‌ها می‌گویند،

"That's going to affect the environment in an extreme way, don't do it."

«این روی محیط تاثیر بیش از حدی خواهد گذاشت، نکنید.»

Other people say,

دیگران می‌گویند،

"This is one of the things that's killing millions of people yearly.

«این یکی از چیز‌هایی است که میلیون‌ها انسان را سالانه می‌کشد.

Who are you to tell me that I can't save the kids in my country?"

تو که هستی که بگویی من نمی‌توانم کودکان کشورم را نجات دهم؟»

And why is this debate so complicated?

چرا این بحث اینقدر پیچیده است؟

Because as soon as you let this loose in Brazil

چون اگر بگذاری این اتفاق در برزیل بیفتد

or in Southern Florida --

یا در جنوب فلوریدا --

mosquitoes don't respect walls.

پشه‌ها به دیوار احترامی نمی‌گذارند.

You're making a decision for the world

تصمیمی برای تمام جهان گرفته‌ای

when you put a gene drive into the air.

وقتی که یک مولد ژنی را رها کنی.

This wonderful man won a Nobel Prize,

این انسان ارزنده برنده جایزه نوبل شده است،

and after winning the Nobel Prize

و پس از بردن جایزه نوبل،

he's been worrying about

نگران این است که

how did life get started on this planet

حیات در سیاره‌اش چگونه آغاز شده است

and how likely is it that it's in other places?

و احتمال اینکه در محل‌های دیگر هم باشد چقدر است؟

So what he's been doing is going around to this graduate students

کاری که می‌کند این است که پیش فارغ التحصیل‌ها می‌رود

and saying to his graduate students,

و به فارغ التحصیل‌هایش می‌گوید،

"Build me life but don't use any modern chemicals or instruments.

«برایم حیات را بسازید اما از هیچ ماده شیمیایی یا ابزار جدیدی استفاده نکنید.

Build me stuff that was here three billion years ago.

چیز‌هایی که سه میلیارد سال پیش اینجا بوده‌اند را برایم بسازید.

You can't use lasers. You can't use this. You can't use that."

از لیزر نمی‌شود استفاده کنید. از این نمی‌توانید. از آن نمی‌توانید.»

He gave me a vial of what he's built about three weeks ago.

نمونه‌ای از چیزی که سه هفته پیش ساخته بود را به من داد.

What has he built?

چه ساخته است؟

He's built basically what looked like soap bubbles that are made out of lipids.

اساسا چیزی شبیه به حباب صابونی که از لیپید ساخته شده.

He's built a precursor of RNA.

او ماده اولیه RNA را ساخته.

He's had the precursor of the RNA be absorbed by the cell

او ماده اولیه RNA را ساخته که جذب سلول می‌شود

and then he's had the cells divide.

و بعد سلول را وادار به تقسیم کرده است.

We may not be that far --

ممکن است هنوز آنقدر جلو نرفته باشیم --

call it a decade, maybe two decades --

فرض کن ده، شاید هم بیست سال دیگر --

from generating life from scratch

که حیات را از بنیان

out of proto-communities.

از مجموعه‌های پروتو-سلولی تولید کنیم.

Second long-term trend:

روند طولانی مدت دوم:

we've been living and are living through the digital age --

ما در دوران دیجیتال زندگی کرده‌ایم و می‌کنیم --

we're starting to live through the age of the genome

ما شروع کرده‌ایم تا در دوران ژنوم‌ها

and biology and CRISPR and synthetic biology --

و زیست‌شناسی و کریسپر و زیست‌شناسی مصنوعی زندگی کنیم --

and all of that is going to merge into the age of the brain.

و تمام این‌ها در حال ترکیب شدن با دوران مغز است.

So we're getting to the point where we can rebuild most of our body parts,

ما به نقطه‌ای می‌رسیم که می‌توانیم بیشتر اجزاء بدن‌مان را بسازیم،

in the same way as if you break a bone or burn your skin, it regrows.

به همان شکلی که اگر استخوانی را شکستی یا پوستت را سوزاندی، دوباره می‌روید.

We're beginning to learn how to regrow our tracheas

در حال یاد گرفتن این هستیم که چطور نای را دوباره برویانیم

or how to regrow our bladders.

یا چطور مثانه‌مان را دوباره برویانیم.

Both of those have been implanted in humans.

هر دو این‌ها در انسان‌ها پیوند شده‌اند.

Tony Atala is working on 32 different organs.

تونی آتالا روی ۳۲ عضو مختلف کار می‌کند.

But the core is going to be this,

اما هسته آن اینطور خواهد بود،

because this is you and the rest is just packaging.

چون این تو هستی و مابقی بسته بندی است.

Nobody's going to live beyond 120, 130, 140 years

هیچکس فراتر از ۱۲۰، ۱۳۰، ۱۴۰ عمر نخواهد کرد

unless if we fix this.

مگر آنکه این را حل کنیم.

And that's the most interesting challenge.

و این جالبترین چالش است.

That's the next frontier, along with:

این مرز بعدی است، همراه با:

"How common is life in the universe?"

«حیات در جهان چقدر عمومیت دارد؟»

"Where did we come from?"

«ما از کجا آمده‌ایم؟»

and questions like that.

و سوالاتی مانند آن.

Let me end this with an apocryphal quote from Einstein.

بگذارید این را با سخنی ساختگی از انشتین پایان دهم.

[You can live as if everything is a miracle,

[می‌توانید طوری زندگی کنید انگار همه چیز جادویی است،

or you can live as if nothing is a miracle.]

یا گونه‌ای زندگی کنید انگار هیچ چیز جادویی نیست.]

It's your choice.

انتخاب با شماست.

You can focus on the bad, you can focus on the scary,

می‌توانید روی بد‌ی‌ها متمرکز شوید، روی ترسناک‌ها متمرکز شوید،

and certainly there's a lot of scary out there.

و مسلما کلی چیز‌های ترسناک آنجاست.

But use 10 percent of your brain to focus on that, or maybe 20 percent,

اما ۱۰ درصد از مغزت را برای اینکار استفاده کن، یا شاید ۲۰ درصد،

or maybe 30 percent.

شاید هم ۳۰ درصد.

But just remember,

اما فقط بخاطر داشته باش،

we really are living in an age of miracle and wonder.

ما واقعاً در دوران معجزه و شگفتی زندگی می‌کنیم.

We're lucky to be alive today. We're lucky to see this stuff.

خوش اقبالیم که امروز زندگی می‌کنیم. خوش اقبالیم که این چیز‌ها را می‌بینیم.

We're lucky to be able to interact with folks like the folks

خوش اقبالیم که با چنین افرادی مرتبطیم

who are building all the stuff in this room.

که همه چیز‌های این اتاق را ساخته‌اند.

So thank you to all of you, for all you do.

پس از همه شما متشکرم، برای همه کار‌های که می‌کنید.

(Applause)

(تشویق حضار)