Karina Galperin: Should we simplify spelling? (with English subtitles) | TED

Translator: Tomás Guarna Reviewer: Sebastian Betti

Μετάφραση: Maria Pericleous Επιμέλεια: Chryssa R. Takahashi

We lost a lot of time at school learning spelling.

Σπαταλήσαμε πολύ χρόνο στο σχολείο μαθαίνοντας ορθογραφία.

Kids are still losing a lot of time at school with spelling.

Τα παιδιά εξακολουθούν να σπαταλούν πολύ χρόνο στο σχολείο

μαθαίνοντας ορθογραφία.

That's why I want to share a question with you:

Για αυτό, θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια ερώτηση:

Do we need new spelling rules?

«Είνε απαραίτητη μια κενούργια ορθογραφία;»

I believe that yes, we do.

Εγώ πιστεύω πως ναι, είναι απαραίτητη.

Or even better, I think we need to simplify the ones we already have.

Ή καλύτερα: πιστεύω πως είναι απαραίτητο να απλοποιήσουμε αυτή που ήδη έχουμε.

Neither the question nor the answer are new in the Spanish language.

Ούτε η ερώτηση ούτε η απάντηση είναι καινούργιες για τη γλώσσα μας.

They have been bouncing around from century to century

Κάνουν την εμφάνισή τους δια μέσου των αιώνων,

since 1492, when in the first grammar guide of the Spanish language,

από το 1492 όταν, στην πρώτη γραμματική της Ισπανικής γλώσσας,

Antonio de Nebrija, set a clear and simple principle for our spelling:

ο Αντόνιο ντε Νεμπρίχα έθεσε έναν απλό και σαφή κανόνα για την ορθογραφία μας:

"... thus, we have to write words as we pronounce them,

«Πρέπει να γράφουμε, όπως προφέρουμε

and pronounce words as we write them."

και να προφέρουμε όπως γράφουμε».

Each sound was to correspond to one letter,

Σε κάθε ήχο έπρεπε να αντιστοιχεί ένα γράμμα,

each letter was to represent a single sound,

κάθε γράμμα έπρεπε να αντιπροσωπεύει έναν μόνο ήχο,

and those which did not represent any sound should be removed.

και όσα γράμματα δεν αντιπροσώπευαν κανένα ήχο

θα έπρεπε να καταργηθούν.

This approach, the phonetic approach,

Αυτό το κριτήριο, το φωνητικό κριτήριο,

which says we have to write words as we pronounce them,

που λέει ότι πρέπει να γράφουμε όπως προφέρουμε,

both is and isn't at the root of spelling as we practice it today.

είναι και δεν είναι η βάση της ορθογραφίας

όπως τη χρησιμοποιούμε σήμερα.

It is, because the Spanish language, in contrast to English, French or others,

Είναι, διότι η ισπανική, σε αντίθεση με άλλες γλώσσες

όπως η αγγλική και η γαλλική, πάντα αντιστεκόταν σθεναρά

always strongly resisted writing words too differently

στη μεγάλη διαφορά μεταξύ γραφής και προφοράς.

to how we pronounce them.

But the phonetic approach is also absent today,

Αλλά και δεν είναι,

because when, in the 18th century, we decided how we would standardize

διότι όταν τον 18ο αιώνα αποφασίστηκε πώς θα ενοποιήσουμε τη γραφή μας,

our writing,

there was another approach which guided a good part of the decisions.

υπήρξε και άλλο κριτήριο που καθοδήγησε σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις.

It was the etymological approach,

Αυτό το κριτήριο ήταν το ετυμολογικό, αυτό που λέει ότι πρέπει να γράφουμε

the one that says we have to write words

according to how they were written in their original language,

σύμφωνα με τη γραφή των λέξεων στην πρωτότυπη γλώσσα τους,

in Latin, in Greek.

στη λατινική, στην ελληνική.

That's how we ended up with silent H's, which we write but don't pronounce.

Και έτσι έχουμε το βουβό «h», το οποίο γράφουμε αλλά δεν προφέρουμε,

That's how we have B's and V's that, contrary to what many people believe,

και το μακρύ «b» και κοφτό «v»,

τα οποία, σε αντίθεση με το τι πιστεύουν πολλοί,

were never differentiated in Spanish pronunciation.

στην ισπανική τους προφορά ποτέ δεν είχαν διαφορά μεταξύ τους.

That's how we wound up with G's,

Έτσι έχουμε το τραχύ «g», όπως στη λέξη «gente»,

that are sometimes aspirated, as in "gente,"

and other times unaspirated, as in "gato."

και το μαλακό, όπως στην λέξη «gato».

That's how we ended up with C's, S's and Z's,

Έτσι έχουμε «c», «s» και «z»,

three letters that in some places correspond to one sound,

τρία γράμματα που σε κάποιες περιοχές αντιστοιχούν σε έναν ήχο

and in others, to two, but nowhere to three.

και σε άλλες περιοχές σε δύο, αλλά σε καμία σε τρεις.

I'm not here to tell you anything you don't know from your own experience.

Δεν ήρθα εδώ για να σας πω κάτι που δεν γνωρίζετε

από την προσωπική σας εμπειρία.

We all went to school,

Όλοι μας πήγαμε στο σχολείο,

we all invested big amounts of learning time,

όλοι μας επενδύσαμε πολύ χρόνο στη μάθηση,

big amounts of pliant, childlike brain time

μεγάλο ποσοστό αυτού του χρόνου του εύπλαστου παιδικού μυαλού,

in dictation,

σε υπαγορεύσεις και στην απομνημόνευση

in the memorization of spelling rules filled, nevertheless, with exceptions.

ορθογραφικών κανόνων με πολλές εξαιρέσεις.

We were told in many ways, implicitly and explicitly,

Μας μετέδωσαν με πολλούς τρόπους, έμμεσους και άμεσους,

that in spelling, something fundamental to our upbringing was at stake.

την ιδέα ότι η ορθογραφία ήταν κάτι πολύ βασικό για τη μόρφωσή μας.

Yet, I have the feeling

Ωστόσο, έχω την εντύπωση

that teachers didn't ask themselves why it was so important.

ότι οι δάσκαλοι δεν αναρωτήθηκαν ποτέ γιατί ήταν τόσο σημαντικό.

In fact, they didn't ask themselves a previous question:

Ακόμη, δεν έκαναν μια πρότερη ερώτηση,

What is the purpose of spelling?

«Ποιος είναι ο σκοπός της ορθογραφίας;»

What do we need spelling for?

«Σε τι χρησιμεύει η ορθογραφία;»

And the truth is, when someone asks themselves this question,

Η αλήθεια είναι ότι όταν κάποιος κάνει αυτή την ερώτηση,

the answer is much simpler and less momentous

η απάντηση είναι αρκετά απλή και λιγότερο σύνθετη

than we'd usually believe.

από αυτό που συνήθως πιστεύουμε.

We use spelling to unify the way we write, so we can all write the same way,

Ο ρόλος της ορθογραφίας είναι να ενοποιεί τη γραφή,

έτσι ώστε όλοι να γράφουμε με τον ίδιο τρόπο,

making it easier for us to understand when we read to each other.

και να κατανοούμαστε πιο εύκολα μέσω του γραπτού λόγου.

But unlike in other aspects of language such as punctuation,

Σε αντιπαραβολή όμως με άλλες πτυχές της γλώσσας,

όπως η στίξη για παράδειγμα,

in spelling, there's no individual expression involved.

η ορθογραφία δεν προνοεί καμία δυνατότητα προσωπικής έκφρασης.

In punctuation, there is.

Στη στίξη, υπάρχει.

With punctuation, I can choose to change the meaning of a phrase.

Με τη στίξη μπορώ να επιλέξω να αλλάξω το νόημα σε μια φράση.

With punctuation, I can impose a particular rhythm to what I am writing,

Με τη στίξη

μπορώ να αποτυπώσω έναν ιδιαίτερο ρυθμό σε αυτό που γράφω,

but not with spelling.

ενώ με την ορθογραφία, δεν μπορώ.

When it comes to spelling, it's either wrong or right,

Στην ορθογραφία, αυτό που γράφω είτε είναι σωστό, είτε όχι,

according to whether it conforms or not to the current rules.

σύμφωνα με το τι συμφωνεί και τι όχι με τους ισχύοντες κανόνες.

But then, wouldn't it be more sensible to simplify the current rules

Επομένως, δεν θα ήταν πιο συνετό να απλοποιήσουμε τους ισχύοντες κανόνες,

so it would be easier to teach, learn and use spelling correctly?

προκειμένου να είναι πιο εύκολο να διδάσκουμε, να μαθαίνουμε

και να χρησιμοποιούμε σωστά την ορθογραφία;

Wouldn't it be more sensible to simplify the current rules

Δεν θα ήταν πιο συνετό να απλοποιήσουμε τους ισχύοντες κανόνες,

so that all the time we devote today to teaching spelling,

προκειμένου όλο αυτό τον χρόνο

που αφιερώνουμε σήμερα στη διδασκαλία της ορθογραφίας

we could devote to other language issues

να μπορούμε να τον αφιερώσουμε σε άλλα γλωσσικά ζητήματα

whose complexities do, in fact, deserve the time and effort?

των οποίων η πολυπλοκότητα αξίζει χρόνο και προσπάθεια;

What I propose is not to abolish spelling,

Αυτό που προτείνω δεν είναι να καταργήσουμε την ορθογραφία

and have everyone write however they want.

και να γράφει ο καθένας όπως θέλει.

Language is a tool of common usage,

Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο κοινής χρήσης,

and so I believe it's fundamental that we use it following common criteria.

και για αυτό θεωρώ βασικό

το να τη χρησιμοποιούμε ακολουθώντας κοινά κριτήρια.

But I also find it fundamental

Αλλά επίσης μου φαίνεται βασικό

that those common criteria be as simple as possible,

να κάνουμε αυτά τα κοινά κριτήρια όσο γίνεται πιο απλά,

especially because if we simplify our spelling,

κυρίως γιατί αν απλοποιήσουμε την ορθογραφία μας

we're not leveling it down;

δεν ισοπεδώνουμε τη γλώσσα μας,

when spelling is simplified,

απλοποιώντας την ορθογραφία

the quality of the language doesn't suffer at all.

δεν εξασθενούμε καθόλου την ποιότητα της γλώσσας.

I work every day with Spanish Golden Age literature,

Εγώ δουλεύω κάθε μέρα με τη λογοτεχνία του Χρυσού Αιώνα,

I read Garcilaso, Cervantes, Góngora, Quevedo,

διαβάζω από Γκαρσιλάσο μέχρι Θερβάντες, Γκόνγκορα, Κιέβεδο,

who sometimes write "hombre" without H,

και μερικές φορές γράφουν τη λέξη «hombre» χωρίς το «h»,

sometimes write "escribir" with V,

μερικές φορές γράφουν «escribir» με κοφτό «v»,

and it's absolutely clear to me

και μου φαίνεται εντελώς σαφές

that the difference between those texts and ours is one of convention,

ότι η διαφορά μεταξύ αυτών των κειμένων και των δικών μας αφορά την σύμβαση,

or rather, a lack of convention during their time.

ή καλύτερα την απουσία σύμβασης στην εποχή τους.

But it's not a difference of quality.

Δεν αφορά την ποιότητα.

But let me go back to the masters,

Αλλά επιτρέψτε μου να επιστρέψω στους δασκάλους

because they're key characters in this story.

γιατί είναι πρόσωπα-κλειδιά σε αυτή την ιστορία.

Earlier, I mentioned this slightly thoughtless insistence

Ανέφερα προ ολίγου την κάπως παράλογη επιμονή

with which teachers pester and pester us

με την οποία οι δάσκαλοι μας πίεζαν και μας πιέζουν

over spelling.

στο θέμα της ορθογραφίας.

But the truth is, things being as they are,

Όμως το βέβαιο είναι ότι αυτό έχει κάποια βάση στην εποχή μας.

this makes perfect sense.

In our society, spelling serves as an index of privilege,

Στην κοινωνία μας, η ορθογραφία λειτουργεί σαν πήχης που ξεχωρίζει

separating the cultured from the brute, the educated from the ignorant,

τον καλλιεργημένο από τον μη καλλιεργημένο,

τον μορφωμένο από τον αμόρφωτο,

independent of the content that's being written.

ανεξαρτήτως του περιεχόμενου του κειμένου.

One can get or not get a job

Κάποιος μπορεί να προσληφθεί ή όχι σε μια θέση,

because of an H that one put or did not.

γιατί έβαλε ή παρέλειψε ένα «h».

One can become an object of public ridicule

Κάποιος άλλος μπορεί να γίνει αντικείμενο δημόσιου χλευασμού

because of a misplaced B.

για ένα «b» σε θέση που δεν έπρεπε να είναι.

Therefore, in this context,

Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψιν όλα αυτά,

of course, it makes sense to dedicate all this time to spelling.

είναι φανερό ότι έχει νόημα να αφιερώνουμε όλο αυτόν τον χρόνο στην ορθογραφία.

But we shouldn't forget

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε

that throughout the history of our language,

ότι κατά τη διάρκεια της ιστορίας της γλώσσας μας

it has always been teachers

υπήρχαν πάντοτε δάσκαλοι,

or people involved in the early learning of language

ή άνθρωποι που ασχολούνταν με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση,

who promoted spelling reforms,

που προώθησαν ορθογραφικές μεταρρυθμίσεις,

who realized that in our spelling there was often an obstacle

και που συνειδητοποίησαν ότι στην ορθογραφία μας

μερικές φορές υπήρχε ένα εμπόδιο για τη μετάδοση της γνώσης.

to the transmission of knowledge.

In our case, for example,

Στην δική μας περίπτωση, για παράδειγμα, ο Σαρμιέντο και ο Αντρές Μπέγιο,

Sarmiento, together with Andrés Bello, spearheaded the biggest spelling reform

πραγματοποίησαν τη μεγαλύτερη ορθογραφική μεταρρύθμιση

to take place in the Spanish language:

που είχε πραγματοποιηθεί ποτέ στην ισπανική γλώσσα,

the mid-19th century Chilean reform.

ήταν εκείνη που έγινε στη Χιλή στα μέσα του 19ου αιώνα.

Then, why not take over the task of those teachers

Γιατί, λοιπόν, δεν παίρνουμε τη σκυτάλη από αυτούς τους δασκάλους

and start making progress in our spelling?

για να αρχίσουμε να εξελίσσουμε την ορθογραφία μας;

Here, in this intimate group of 10,000,

Σε αυτή τη μικρή ομάδα των 10.000, θα ήθελα να προτείνω κάποιες τροποποιήσεις

I'd like to bring to the table

some changes that I find reasonable to start discussing.

που πιστεύω ότι είναι λογικές, για να γίνει η αρχή.

Let's remove the silent H.

Καταργούμε το άφωνο «h».

In places where we write an H but pronounce nothing,

Εκεί που γράφουμε ένα «h» και δεν προφέρουμε τίποτα,

let's not write anything.

ας μη γράφουμε τίποτα.

(Applause)

It's hard for me to imagine what sentimental attachment

Δυσκολεύομαι να καταλάβω αυτό το συναισθηματικό δέσιμο

can justify to someone all the hassle caused by the silent H.

που μας αναγκάζει να ανεχόμαστε την δυσκολία που προκαλεί το άφωνο «h».

B and V, as we said before,

Το μακρύ «b» και το κοφτό «v» που λέγαμε πριν,

were never differentiated in the Spanish language --

ποτέ δεν διέφεραν στην Ισπανική γλώσσα,

(Applause)

(Χειροκρότημα)

Let's choose one; it could be either. We can discuss it, talk it over.

ας διαλέξουμε ένα από τα δύο, ας το συζητήσουμε,

Everyone will have their preferences and can make their arguments.

ο καθένας θα έχει τις προτιμήσεις του, ο καθένας θα πει τα επιχειρήματά του.

Let's keep one, remove the other.

Κρατάμε το ένα, καταργούμε το άλλο.

G and J, let's separate their roles.

«G» ή «j», ξεχωρίζουμε τις ιδιότητές τους,

G should keep the unaspirated sound, like in "gato," "mago," and "águila,"

στο «g» μένει ο ήπιος ήχος, «gato», «mago», «águila»,

and J should keep the aspirated sound,

και το «j» διατηρεί τον τραχύ ήχο, «jarabe», «jirafa», «gente», «argentino».

as in "jarabe," "jirafa," "gente," "argentino."

The case of C, S and Z is interesting,

Τα «c», «s» και «z» είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση,

because it shows that the phonetic approach must be a guide,

γιατί ενώ το φωνητικό κριτήριο πρέπει να είναι οδηγός,

but it can't be an absolute principle.

δεν μπορεί να είναι απόλυτος κανόνας.

In some cases, the differences in pronunciation must be addressed.

Σε μερικές περιπτώσεις οι διαφορές στην προφορά πρέπει να διατηρούνται.

As I said before, C, S and Z,

Όπως έλεγα προηγουμένως, «c», «s» και «z»

in some places, correspond to one sound, in others to two.

σε κάποιες περιπτώσεις αντιστοιχούν σε έναν ήχο, αλλού σε δύο,

If we go from three letters to two, we're all better off.

αν από τρία γράμματα κατεβούμε σε δύο, θα είμαστε όλοι καλύτερα.

To some, these changes may seem a bit drastic.

Κάποιοι ίσως θεωρήσουν αυτές τις αλλαγές κάπως δραστικές.

They're really not.

Δεν είναι όμως και τόσο δραστικές.

The Royal Spanish Academy, all of language academies,

Η Βασιλική Ισπανική Ακαδημία και όλες οι ακαδημίες της γλώσσας,

also believes that spelling should be progressively modified;

επίσης πιστεύουν ότι η ορθογραφία πρέπει να τροποποιηθεί.

that language is linked to history, tradition and custom,

Ότι ναι μεν η γλώσσα είναι συνδεδεμένη

με την ιστορία, την παράδοση και τα έθιμα,

but that at the same time, it is a practical everyday tool

αλλά είναι επίσης ένα πρακτικό εργαλείο καθημερινής χρήσης

and that sometimes this attachment to history, tradition and custom

και ότι μερικές φορές οι δεσμοί με την ιστορία, την παράδοση και τα έθιμα

becomes an obstacle for its current usage.

μεταμορφώνονται σε εμπόδιο στη χρήση της σήμερα.

Indeed, this explains the fact

Αυτό εξηγεί το γιατί η γλώσσα μας,

that our language, much more than the others we are geographically close to,

πολύ περισσότερο από άλλες, που μιλιούνται γεωγραφικά κοντά μας,

has been historically modifying itself based on us,

τροποποιήθηκε ιστορικά,

for example, we went from "ortographia" to "ortografía,"

για παράδειγμα, πήγαμε από «orthographia» σε «ortografía»,

from "theatro" to "teatro," from "quantidad" to "cantidad,"

πήγαμε από «theatro» σε «teatro», πήγαμε από «quantidad» σε «cantidad»,

from "symbolo" to "símbolo."

πήγαμε από «symbolo» σε «símbolo»,

And some silent H's are slowly being stealthily removed:

και μόλις άρχισαν να αποσύρονται μερικά άφωνα «h»,

in the Dictionary of the Royal Academy,

στο λεξικό της Βασιλικής Ακαδημίας

"arpa" and "armonía" can be written with or without an H.

«arpa», «armonia» μπορούν να γραφούν με «h» ή δίχως «h»

And everybody is OK.

και είμαστε όλοι μια χαρά.

I also believe

Πιστεύω επίσης

that this is a particularly appropriate moment to have this discussion.

ότι τώρα είναι η ιδιαίτερα κατάλληλη στιγμή για να κάνουμε αυτή τη συζήτηση.

It's always said that language changes spontaneously,

Πάντα μας λένε ότι η γλώσσα αλλάζει αυθόρμητα,

from the bottom up,

από κάτω προς τα πάνω,

that its users are the ones who incorporate new words

ότι οι χρήστες είναι αυτοί που φτιάχνουν νέες λέξεις,

and who introduce grammatical changes,

αυτοί που εισάγουν γραμματικές τροποποιήσεις,

and that the authority -- in some places an academy,

και ότι η Αρχή,

σε κάποιες χώρες η Ακαδημία, σε άλλες ένα λεξικό, σε άλλες ένα υπουργείο,

in others a dictionary, in others a ministry --

accepts and incorporates them long after the fact.

μετά από πολύ καιρό τις δέχεται και τις ενσωματώνει.

This is true only for some levels of language.

Αυτό αληθεύει μόνο σε κάποια επίπεδα της γλώσσας,

It is true on the lexical level, the level of words.

αληθεύει σε επίπεδο λεξιλογίου, σε επίπεδο λέξεων,

It is less true on the grammatical level,

αλλά αληθεύει λιγότερο σε επίπεδο γραμματικής,

and I would almost say it is not true for the spelling level,

και σχεδόν καθόλου, θα έλεγα, σε επίπεδο ορθογραφίας,

that has historically changed from the top down.

που ιστορικά άλλαζε από πάνω προς τα κάτω.

Institutions have always been the ones to establish the rules

Ήταν πάντα οι Αρχές

αυτές που καθόριζαν τους κανόνες και πρότειναν τροποποιήσεις.

and propose changes.

Why do I say this is a particularly appropriate moment?

Γιατί είπα ότι αυτή η στιγμή είναι ιδιαιτέρως κατάλληλη;

Until today,

Μέχρι σήμερα,

writing always had a much more restricted and private use than speech.

η γραφή είχε μια χρήση πιο περιορισμένη και ιδιαίτερη, από τον προφορικό λόγο.

But in our time, the age of social networks,

Αλλά στην εποχή μας, στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης,

this is going through a revolutionary change.

αυτό άλλαξε ριζικά.

Never before have people written so much;

Ποτέ ξανά δεν είχαμε γράψει τόσο, όσο γράφουμε τώρα,

never before have people written for so many others to see.

ποτέ ξανά δεν είχαν γράψει τόσοι άνθρωποι και να διαβάστηκαν από τόσους.

And in these social networks, for the first time,

Μέσα σε αυτά τα μέσα δικτύωσης, για πρώτη φορά βλέπουμε,

we're seeing innovative uses of spelling on a large scale,

σε μεγάλο βαθμό, καινούργιες χρήσεις της ορθογραφίας.

where even more-than-educated people with impeccable spelling,

Ακόμα και άτομα μορφωμένα, που ξέρουν τέλεια ορθογραφία,

when using social networks,

όταν γράφουν στα μέσα δικτύωσης συμπεριφέρονται αρκετά παρόμοια

behave a lot like the majority of users of social networks behave.

με την πλειοψηφία των χρηστών.

That is to say, they slack on spell-checking

Δηλαδή δεν δίνουν τόση σημασία στη σωστή ορθογραφία,

and prioritize speed and efficacy in communication.

όση στην αποτελεσματικότητα και την ταχύτητα της επικοινωνίας.

For now, on social networks, we see chaotic, individual usages.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρόποι γραφής χωρίς κανόνες, με προσωπικό στυλ,

But I think we have to pay attention to them,

και πιστεύω ότι αξίζει να τους δώσουμε σημασία,

because they're probably telling us

γιατί πιθανώς μας δείχνουν

that an era that designates a new place for writing

ότι αφού η εποχή μας βάζει την γραφή σε καινούργιο πλαίσιο,

seeks new criteria for that writing.

πρέπει να της δώσει και νέα κριτήρια.

I think we'd be wrong to reject them, to discard them,

Πιστεύω ότι θα ήταν λάθος να απορρίψουμε αυτούς τους νέους τρόπους,

because we identify them as symptoms of the cultural decay of our times.

θεωρώντας τους σημάδια της πολιτιστικής παρακμής της εποχής μας.

No, I believe we have to observe them, organize them and channel them

Αντιθέτως, πιστεύω ότι πρέπει να τους παρατηρήσουμε,

να τους οργανώσουμε και να τους αιτιολογήσουμε

within guidelines that better correspond to the needs of our times.

μέσα από κανόνες πιο συναφείς με τις ανάγκες της εποχής μας.

I can anticipate some objections.

Περιμένω κάποιες αντιρρήσεις.

There will be those who'll say

Υπάρχουν αυτοί που θα πούν

that if we simplify spelling we'll lose etymology.

ότι αν απλοποιήσουμε την ορθογραφία, θα χάσουμε την ετυμολογία.

Strictly speaking, if we wanted to preserve etymology,

Στην πραγματικότητα, αν θέλαμε να διατηρήσουμε την ετυμολογία

it would go beyond just spelling.

δεν θα το κάναμε αυτό μέσω της ορθογραφίας,

We'd also have to learn Latin, Greek, Arabic.

και επίσης θα έπρεπε να μάθουμε λατινικά, ελληνικά, αραβικά.

With simplified spelling,

Όταν απλοποιήσουμε την ορθογραφία, θα βρίσκουμε την ετυμολογία

we would normalize etymology in the same place we do now:

στο ίδιο μέρος όπου τη βρίσκουμε και τώρα, στα ετυμολογικά λεξικά.

in etymological dictionaries.

A second objection will come from those who say:

Μια δεύτερη αντίρρηση θα ήταν:

"If we simplify spelling, we'll stop distinguishing

«Αν απλοποιήσουμε την ορθογραφία

δεν θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε

between words that differ in just one letter."

τις λέξεις που σήμερα διαφέρουν σε ένα μόνο γράμμα».

That is true, but it's not a problem.

Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν αποτελεί πρόβλημα.

Our language has homonyms, words with more than one meaning,

Η γλώσσα μας έχει ομώνυμα,

λέξεις με πάνω από μια έννοια και δεν μπερδευόμαστε:

yet we don't confuse the "banco" where we sit

banco, παγκάκι όπου καθόμαστε, banco, η τράπεζα όπου καταθέτουμε λεφτά,

with the "banco" where we deposit money,

or the "traje" that we wear with the things we "trajimos."

traje, το κοστούμι που φοράμε, trajimos, τα πράγματα που κουβαλάμε.

In the vast majority of situations, context dispels any confusion.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα συμφραζόμενα λύνουν κάθε αμφιβολία.

But there's a third objection.

Αλλά υπάρχει μια τρίτη αντίρρηση,

To me,

πιστεύω η πιο κατανοητή και η πιο συγκινητική,

it's the most understandable, even the most moving.

It's the people who'll say: "I don't want to change.

και είναι: «Εγώ δεν θέλω να αλλάξω.

I was brought up like this, I got used to doing it this way,

Έτσι διδάχτηκα και έτσι συνήθισα,

when I read a written word in simplified spelling, my eyes hurt."

όταν διαβάζω μια λέξη γραμμένη με ορθογραφία απλοποιημένη

με πονάνε τα μάτια μου».

(Laughter)

(Γέλια)

This objection is, in part, in all of us.

Αυτή η αντίρρηση, κατά βάθος εκφράζει τον καθένα από μας.

Τι πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε;

What do I think we should do?

The same thing that's always done in these cases:

Ό,τι κάναμε πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις,

changes are made looking forward; children are taught the new rules,

οι αλλαγές γίνονται κοιτώντας μπροστά,

διδάσκουμε στα παιδιά τους καινούργιους κανόνες:

those of us who don't want to adapt can write the way we're used to writing,

όσοι δεν συμφωνούμε, μας αφήνουν να γράφουμε όπως έχουμε συνηθίσει,

and hopefully, time will cement the new rules in place.

και περιμένουμε τον χρόνο να θεμελιώσει τους νέους κανόνες.

The success of every spelling reform that affects deeply rooted habits

Η επιτυχία στην πραγματοποίηση των ορθογραφικών μεταρρυθμίσεων,

που αγγίζουν βαθειά ριζωμένες συνήθειες,

lies in caution, agreement, gradualism and tolerance.

βρίσκεται στη σύνεση, τη συγκατάθεση, τη σταδιακή αλλαγή και την ανεκτικότητα.

At the same time, can't allow the attachment to old customs

Δεν μπορούμε να αφήσουμε βαθιά ριζωμένες παλιές συνήθειες

impede us from moving forward.

να μας εμποδίσουν να προχωρήσουμε μπροστά.

The best tribute we can pay to the past

Ο καλύτερος φόρος τιμής που μπορούμε να αποδώσουμε στο παρελθόν

is to improve upon what it's given us.

είναι να βελτιώσουμε αυτό που μας δόθηκε.

So I believe that we must reach an agreement,

Για αυτό πιστεύω ότι πρέπει να συμφωνήσουμε,

that academies must reach an agreement,

ότι οι ακαδημίες μας πρέπει να συμφωνήσουν,

and purge from our spelling rules

να καθαρίσουν την ορθογραφία μας,

all the habits we practice just for the sake of tradition,

από όλες τις συνήθειες που υιοθετήσαμε χωρίς να μας εξυπηρετούν.

even if they are useless now.

I'm convinced that if we do that

Είμαι πεπεισμένη ότι αν το κάνουμε αυτό,

in the humble but extremely important realm of language,

σε έναν ταπεινό αλλά πολύ σημαντικό τομέα, τη γλώσσα,

we'll be leaving a better future to the next generations.

θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές ένα καλύτερο μέλλον.

(Applause)

(Χειροκρότημα)